Ευρωπαϊκή Υποκρισία
Σκίτσα του Γ.ΚΑΛΑ'Ι'ΤΖΗ
Απλά μαθήματα ανωτερότητας
Πολιτικοί και πολιτικάντες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, και όχι μόνο ακροδεξιοί, καταγγέλλουν την Ελλάδα ότι δεν φυλάσσει επαρκώς τις θάλασσές της. Και τους σιγοντάρουν από καιρό ημεδαποί ακροδεξιούληδες, μια και συνήθως η στενή ψυχή συνυπάρχει με τυφλό μυαλό. Καμιά διάθεση δεν έχουν όλοι τους να αποδεχτούν το οφθαλμοφανές: ότι και όλο το ναυτικό και το λιμενικό της αν χρησιμοποιούσε η νησοβριθής Ελλάδα, και τα ψαράδικά της αν επιστράτευε, θα αδυνατούσε να περιφρουρήσει τα θαλάσσια σύνορά της όσο αποτελεσματικά επιθυμούν οι τειχοκατασκευαστές Ευρωπαίοι.
Και νά που αυτό το ολοφάνερο το αποδέχεται επίσημα ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός για τη Διαχείριση της Επιχειρησιακής Συνεργασίας στα Εξωτερικά Σύνορα των Κρατών-Μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ο Φρόντεξ δηλαδή. Ο εκπρόσωπός της, η κ. Εύα Μονκιούρ, πήγε στη Λέσβο, είδε, άκουσε, θ’ άνοιξε και κάναν χάρτη του Αιγαίου, απ’ τους τουριστικούς έστω, αρκούν κι αυτοί, και επιστρέφοντας στην έδρα του οργανισμού, στη Βαρσοβία, είπε το απλούστατο: «Είναι πολύ εύκολο να φτάσει κανείς στην Ελλάδα διά θαλάσσης. Δεν έχουμε να κάνουμε με αγρό, όπου μπορούμε να τοποθετήσουμε φράχτη. Είναι σχεδόν αδύνατο να ελεγχθούν τα θαλάσσια ελληνικά σύνορα, γιατί, επιπλέον, η Ελλάδα έχει εκατοντάδες νησιά, ορισμένα από τα οποία δεν κατοικούνται καν, και βρίσκονται πολύ κοντά στις τουρκικές ακτές».
Και ενώ η Τουρκία ενισχύεται συνεχώς οικονομικά, για να ελέγξει υποτίθεται την έξοδο των προσφύγων, η Ελλάδα αντί να ενισχύεται, όπως θα ήταν το φυσικό και το τίμιο, καταγγέλλεται από τους εταίρους της για ανεπαρκή έλεγχο της θάλασσας. Και, κατ’ αντιγραφήν του σκαιού εκβιασμού για Μεγάλο Γκρέξιτ, από την Ευρωζώνη, απειλείται με γκρέξιτ από τη Συνθήκη Σένγκεν, που κατάντησε μια βολική καρικατούρα στα χέρια των πιο ισχυρών της ευρωπαϊκής εταιρείας.
Απλά μαθήματα ευρωπαϊκής αλληλεγγύης... Τα παραδίδουν δωρεάν Ούγγροι, Αυστριακοί, Γερμανοί, Βέλγοι κ.ά. Την ίδια στιγμή, άλλοι μέτοχοι του δυτικού μας πολιτισμού, ανώτερου ως γνωστόν, Αγγλοι και Ουαλλοί, παραδίδουν απλά μαθήματα φιλοξενίας, βάφοντας κόκκινη την πόρτα των σπιτιών όπου ζουν πρόσφυγες ή υποχρεώνοντάς τους να φοράνε ειδικό βραχιολάκι στο χέρι. Οχι σαν τα βραχιολάκια που φοράνε οι ευτυχείς τουρίστες του Αιγαίου για να απολαμβάνουν φτηνά το πλήρες πακέτο, πισίνα, πρωινό, ποτό κ.τ.λ. Αλλά το βραχιολάκι του αποκλεισμού. Της γκετοποίησης. Της βαθιάς εχθρότητας.
Aφού λοιπόν οι φίλοι και σύμμαχοί μας καταγγέλλουν τον Θεό ή τη φύση και τον χρόνο που έφτιαξαν το Αιγαίο έτσι όπως το έφτιαξαν, ας επιμείνουν στην ορθή λογική τους. Κι ας καταγγείλουν και το ίδιο το Αιγαίο για την ολιγάρκειά του. Αν συνεχίσει να κρατάει στα νερά του μόνον έναν στους πενήντα πρόσφυγες που δοκιμάζουν να το περάσουν, σύμφωνα με τη θανάσιμη στατιστική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, η «γηραιά» θα συνεχίσει να επιβαρύνεται. Κι αυτό είναι άπρεπο.
Παντελής Μπουκάλας
''Καθημερινή''
28/1/2016
Ευρωπαϊκή Υποκρισία
Ο Gideon Rachman στο άρθρο του "Greek Debt key to Refugee Crisis" (Financial Times, 26-1-2016) πρότεινε την δημιουργία στρατοπέδων προσφύγων σε ελληνικά νησιά που θα μπορούσαν να εκτονώσουν την πίεση που δέχεται η Ευρώπη και να διευκολύνουν τις κυβερνήσεις της Γερμανίας, της Αυστρίας, της Δανίας και της Σουηδίας να κινηθούν σε ήρεμα πολιτικά νερά. Σε ανταπόδοση, πάντα κατά τη γνώμη του, το Βερολίνο κυρίως, αλλά και οι υπόλοιποι δανειστές, θα μπορούσαν να πάρουν την πρωτοβουλία να διαγράψουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους. Υπάρχουν βέβαια σοβαρά τεχνικά αλλά κυρίως νομικά προβλήματα για την υλοποίηση μιας παρόμοιας ευρωπαϊκής οικονομικής πρωτοβουλίας. Εμπλέκονται όμως και κρίσιμα πολιτικά ερωτηματικά.
Η Ευρώπη απαιτεί από την Ελλάδα να σφραγίσει τα σύνορά της μπροστά στη συνεχή ροή προσφύγων ή μεταναστών από μουσουλμανικές χώρες. Ταυτόχρονα όμως η Ευρώπη επιμένει πως οι άνθρωποι (μετανάστες ή/και πρόσφυγες) πρέπει να διασώζονται από τις άγριες θάλασσες και να απολαμβάνουν πολιτισμένων συνθηκών φροντίδας και εγκατάστασης. Στόχος της Ευρώπης καταλήγει να γίνει η Ελλάδα αποθηκευτικός χώρος ανεπιθύμητων ψυχών, διατηρώντας την ίδια στιγμή την συνείδηση των Ευρωπαίων καθαρή. Και με την Ελλάδα τι γίνεται;
Ανοίγοντας στρατόπεδα για έγκλειστους ανθρώπους πάνω σε ελληνικά νησιά φέρνει αναπόφευκτα πίσω μνήμες της σκοτεινής περιόδου της δικτατορίας των συνταγματαρχών - με απίστευτα οδυνηρές πολιτικές συνέπειες. Θα είναι σαν να φιλοξενούνται άτομα σήμερα στο Αουσβιτς, το Νταχάου ή το Μπέργκεν. Και τι θα συμβεί αν η κατάσταση στην Συρία δεν βελτιωθεί και οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν σύντομα να επιστρέψουν; Θα γίνουν τα στρατόπεδα αυτά μόνιμα; Τι θα ξανασκεφθεί τότε η Ευρώπη - και πότε;
Πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες διατηρούν εξαιρετικά καλές σχέσεις με χώρες (συμπεριλαμβανόμενης της Τουρκίας) που ενθαρρύνουν μετανάστες ή πρόσφυγες να διαφεύγουν προς την Δύση. Εμφανίζονται όμως -οι Ευρωπαϊκές αυτές χώρες- εντελώς αδιάφορες όταν τα κράτη αυτά αρνούνται να δεχθούν πίσω πολίτες τους που επαναπατρίζονται. Τι πρέπει να κάνει τότε η Ελλάδα;
Διπρόσωποι Ευρωπαίοι (που απαιτούν οργανωμένη και ελεγχόμενη είσοδο σε συνοριακές χώρες όπως η Ιταλία και η Ελλάδα αλλά που αρνούνται να θυσιάσουν κάποια συμφέροντα -όπως οι πωλήσεις όπλων σε ισλαμικές χώρες του τρίτου κόσμου- όταν χρειασθεί να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα των χιλιάδων εγκλωβισμένων ψυχών εκεί) για το μόνο που δείχνουν να νοιάζονται είναι να αποτρέψουν το πρόβλημα από το να φθάσει στα σύνορά τους.
Η απειλή να εκδιωχθεί η Ελλάδα από τη Σένγκεν είναι διπλά υποκριτική. Η Ελλάδα δεν μοιράζεται σύνορα με καμία χώρα της Σένγκεν. Δεν αποτρέπεται λοιπόν έτσι η ροή μεταναστών. Στόχος είναι το σφράγισμα των συνόρων μεταξύ Ελλάδας και Βορείων (εκτός ΕΕ) γειτόνων της. Με αποκλειστικό σκοπό το μποτιλιάρισμα των προσφύγων στην Ελλάδα!!
Ανδρέας Ανδριανόπουλος
http://www.capital.gr/arthra/3099222/europaiki-upokrisia
28/1/2016
Σκίτσα του Γ.ΙΩΑΝΝΟΥ
Σάκος πυγμαχίας
Κακά μαντάτα για την Ελλάδα από την Ευρώπη. Τούτη τη φορά το θέμα δεν είναι η λιτότητα και τα μνημόνια, αλλά το προσφυγικό. Δεξιές και κεντροδεξιές κυβερνήσεις μιλούν για έξοδο της χώρας μας από τη Συνθήκη Σένγκεν επειδή, όπως ισχυρίζονται, δεν μπορεί να φυλάξει τα σύνορά της, με συνέπεια τα μεταναστευτικά κύματα να μην έχουν τελειωμό (για τους πνιγμένους ας μην κάνουμε λόγο, πρόκειται για παράπλευρες απώλειες με τις οποίες ξεμπερδεύουμε με μερικές κουβέντες συμπόνιας).
Το υποκριτικό στην όλη υπόθεση είναι ότι εκείνοι που εξεγείρονται με την ανεπάρκεια της ελληνικής διοίκησης δεν έχουν κάνει μέχρι τώρα όσα έχουν συμφωνήσει να κάνουν. Πώς είπατε; Οι συμφωνίες είναι ιερές, όπως έλεγαν Σόιμπλε, Γιούνκερ και Ντάισελμπλουμ, και πρέπει να τηρούνται; Καλά τώρα.
Αυτοί λοιπόν που φωνασκούν και εγκαλούν την Ελλάδα ούτε αρκετά χρήματα δίνουν και με την ταχύτητα που απαιτούν οι περιστάσεις για να ενισχυθούν οι μηχανισμοί ελέγχου και να δημιουργηθούν δομές υποδοχής ούτε απορροφούν τον αριθμό των προσφύγων που έχουν δεσμευτεί να φιλοξενήσουν ούτε δέχονται να συζητήσουν τη χαλάρωση του δημοσιονομικού συμφώνου σταθερότητας ώστε να εξοικονομηθούν πόροι ούτε πιέζουν την Τουρκία να εφαρμόσει ό,τι έχει υπογράψει, ενώ έχουν βγάλει για προφανείς λόγους από την ημερήσια διάταξη τις αιτίες που έχουν προκαλέσει το μείζον αυτό θέμα που απειλεί τη συνοχή της Ευρώπης (επεμβάσεις, πραξικοπήματα, εμφύλιοι).
Από τις δηλώσεις ορισμένων αξιωματούχων των Βρυξελλών, από τις παρεμβάσεις κυβερνητικών παραγόντων χωρών της Κεντρικής Ευρώπης και από το κλίμα που διαμορφώνουν μεγάλα μέσα ενημέρωσης (αυτά που συνήθως είναι καλά πληροφορημένα για το τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες) φαίνεται ότι είναι σε εξέλιξη μια επιχείρηση κατασκευής ενόχων. Προσφιλείς στόχοι των συντηρητικών κύκλων είναι οι πρώτες χώρες υποδοχής, δηλαδή η Ελλάδα και η Ιταλία.
Δεν έχει καμία σημασία για τους συγκεκριμένους κύκλους ότι ακόμη και η Frontex αναγνωρίζει πως δεν είναι καθόλου εύκολο να φυλαχτούν τα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας («δεν έχουμε να κάνουμε μ’ έναν αγρό όπου μπορούμε να τοποθετήσουμε φράχτη», όπως είπε στέλεχός της). Αυτό που έχει σημασία είναι να βρεθούν οι αποδιοπομπαίοι τράγοι που θα φορτωθούν την ευθύνη.
Η Ιταλία είναι μεγάλη δύναμη, δύσκολα εκβιάσιμη και ο Ρέντσι το τελευταίο διάστημα έχει βγάλει γλώσσα, ενώ η Ελλάδα είναι χώρα-παρίας, χρεωμένη, υπό επιτροπεία, συκοφαντημένη, με μια κυβέρνηση που βάλλεται πανταχόθεν. Αρα, προσφέρεται για σάκος πυγμαχίας.
Τάσος Παππάς
27.01.2016
http://www.efsyn.gr/arthro/sakos-pygmahias
Αλήθειες και ψέματα για τη Ζώνη Σένγκεν
Το τελευταίο χρονικό διάστημα βιώνουμε στην Ευρώπη μία κατάσταση αληθινής παραφροσύνης γύρω από τον κίνδυνο κατάρρευσης της Ζώνης Σένγκεν και τις συνέπειες μίας τέτοιας εξέλιξης για το μέλλον του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Ο χώρος ελεύθερης διακίνησης Σένγκεν αποτελεί μία από τις πιο σημαντικές κατακτήσεις της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μέχρι σήμερα. Η αναστολή του με οποιονδήποτε τρόπο συνιστά οπισθοδρόμηση και κλονίζει την αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ των κρατών μελών, στην οποία στηρίζεται πρωτίστως κάθε κοινή ευρωπαϊκή πολιτική.
Το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει συμβάλει με την αναποτελεσματική πολιτική της στην κλιμακούμενη προσφυγική κρίση σε πληθώρα σεναρίων περί - de jure ή de facto - αποβολής της χώρας από τη ζώνη Σένγκεν, αποτελεί μία θλιβερή πραγματικότητα. Εντούτοις, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας αρέσκονται πλέον να μας θεωρούν «αποδιοπομπαίο τράγο», εκμεταλλευόμενοι τις αδυναμίες μας σε πολλούς τομείς, ενώ εθελοτυφλούν στο γεγονός ότι αποδεικνύονται αναποτελεσματικοί στην εφαρμογή των κοινών πολιτικών τους.
Στο σημείο αυτό, φρονώ ότι αναγκαίες επισημάνσεις έχουν τη δική τους προστιθέμενη αξία. Οι ευθύνες της Ουγγαρίας, για παράδειγμα, που στήνει φράχτες εντός ζώνης Σένγκεν, δεν έχουν συζητηθεί δημόσια μέχρι στιγμής στην πραγματικής τους έκταση. Ακόμα λιγότερο έχει απασχολήσει την ΕΕ η πολιτική της Σλοβακίας, που δηλώνει ευθαρσώς ότι δεν θα δεχτεί κανέναν πρόσφυγα και την εγκαλεί για παραβίαση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας λόγω εφαρμογής του μέτρου της μετεγκατάστασης.
Σε αυτό το κλίμα έρχεται να προστεθεί η αβελτηρία και αποτυχία της ΕΕ να ασκήσει ουσιαστικές πιέσεις στην Τουρκία, για την τήρηση των δεσμεύσεων της ως προς τη διαχείριση των τεράστιων μεταναστευτικών ροών, που διέρχονται από τα εδάφη της με προορισμό την Ευρώπη, αλλά και την τήρηση των συμφωνηθέντων με την ΕΕ. Επανερχόμενη στο θέμα της ζώνης Σένγκεν, λεκτέα τα ακόλουθα.
Καταρχάς, έχει ξεκαθαρίσει η Ένωση δια στόματος του αρμόδιου Επιτρόπου, ότιουδεμία νομική διαδικασία προβλέπεται στη συνθήκη Σένγκεν για την αποβολή κράτους μέλους, που παρουσιάζει αδυναμίες στον έλεγχο των εξωτερικών ευρωπαϊκών συνόρων. Αντ' αυτού ορίζεται στο άρθρο 26 της συνθήκης, σε εξαιρετικές περιπτώσεις όπου η συνολική λειτουργία του χώρου χωρίς ελέγχους τίθεται σε κίνδυνο, ως έσχατη λύση, η δυνατότητα διατύπωσης συστάσεων του Συμβουλίου προς ένα κράτος μέλος, για να επαναφέρει προσωρινά συνοριακούς ελέγχους στο σύνολο ή σε τμήματα των εσωτερικών συνόρων του.
Να σημειώσουμε, ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει εσωτερικά σύνορα, δηλαδή σύνορα με άλλο κράτος μέλος Σένγκεν. Επομένως, ακόμη και η λεγόμενη de facto απομόνωση της χώρας μας από τη ζώνη Σένγκεν φαντάζει παράλογη. Είναι εντελώς διαφορετικό το σενάριο του εγκλωβισμού προσφύγων στο ελληνικό έδαφος, λόγω κλεισίματος των συνόρων των γειτονικών μας βαλκανικών χωρών. Να θυμίσουμε ότι η ΠΓΔΜ έχει ήδη υψώσει φράχτη προ διμήνου στα σύνορά της με την Ελλάδα. Τούτο δεν ερμηνεύεται αυτομάτως ως αποκλεισμός της χώρας μας από τη ζώνη Σένγκεν, για δύο αυτονόητους λόγους.
Πρώτον, διότι τα όμορα με την Ελλάδα βαλκανικά κράτη - μέλη ή μη της ΕΕ (Αλβανία, FYROM, Βουλγαρία) - δεν συμμετέχουν στη Συνθήκη Σένγκεν. Και δεύτερον, διότι τυχόν αποκλεισμός της χώρας μας θα προϋπέθετε την επαναφορά όλων των συνοριακών ελέγχων σε όλα τα κράτη μέλη της Σένγκεν και σε κάθε μεταφορικό μέσο που τα προσεγγίζει από την Ελλάδα.
Τέτοιες τάσεις προς το παρόν δεν παρατηρούνται, γιατί ομολογουμένως υπάρχουν μεταξύ μας ακόμα στην ευρωπαϊκή οικογένεια κράτη μέλη (σ.σ. η πλειονότητα), που μένουν προσηλωμένα στα ιδεώδη της και αντιδρούν σε εμμονικά παιχνίδια μετάθεσης ευθυνών. Με άλλα λόγια αντιλαμβάνονται ότι, παρά τις αδυναμίες μας, είναι πραγματικά αδύνατον να ελέγξεις τα θαλάσσια σύνορα αποτελεσματικά ή να τα «περιφράξεις», τηρώντας παράλληλα τις επιταγές του διεθνούς δικαίου περί μη επαναπροώθησης όσων ενδεχομένως χρήζουν διεθνούς προστασίας.
Αυτό δήλωσε δημόσια και εκπρόσωπος της Frontex, που δραστηριοποιείται επί μακρόν στην περιοχή του Αιγαίου, σε μία συνεχή προσπάθεια παροχής συνδρομής στην Ελλάδα για τη διαχείριση των ανεξέλεγκτων μεταναστευτικών ορδών, που προσεγγίζουν τις ακτές της καθημερινά. Γι' αυτό το λόγο έχουμε καλωσορίσει, άλλωστε, τη σύσταση της νέας υπηρεσίας ευρωπαϊκής συνοριοφυλακής-ακτοφυλακής.
Γνωρίζουμε πολύ καλά, ποιες συγκεκριμένες φωνές εγείρουν αιτιάσεις κατά της Ελλάδας... αυτές οι μόνιμα ξενοφοβικές, ακραίες φωνές, που αρνούνται να αναλάβουν το πολιτικό κόστος μίας ανθρωπιστικής και αλληλέγγυας μεταναστευτικής πολιτικής.
Εμείς, θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε τους αφανείς ήρωες των νησιών μας, που με αυτοθυσία σώζουν τις ζωές απελπισμένων ανθρώπων και δίνουν καθημερινά μαθήματα ανθρωπιάς και ευρωπαϊκών αξιών σε μία περίοδο βαθειάς οικονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης, για την υποψηφιότητα του Νόμπελ Ειρήνης.
28-1-2016
Ελίζα Βόζεμπεργκ
http://www.huffingtonpost.gr/eliza-vozenberg/-_3844_b_9096108.html?utm_hp_ref=greece
Χώρα - καταυλισμός προσφύγων
Απορροφημένοι και εν μέρει αποχαυνωμένοι οι Ελληνες πολίτες που παρακολουθούν (όσοι το κάνουν) το νέο επεισόδιο «Τσίπρας εναντίον Μητσοτάκη» της ελληνικής πολιτικής σκηνής ή διαμαρτύρονται για το ασφαλιστικό –σαν να υπάρχει πιθανότητα λύσης δίχως γενναίες μειώσεις συντάξεων–, δεν βλέπουν το ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα που τους (μας) απειλεί, το προσφυγικό - μεταναστευτικό. Είναι ολοφάνερο πλέον ότι πολλοί και διάφοροι στην Ευρώπη, σημαντικοί και λιγότερο σημαντικοί, δρομολογούν την αποκοπή της Ελλάδας από την υπόλοιπη ήπειρο και τη μετατροπή της σε ένα τεράστιο στρατόπεδο προσφύγων και μεταναστών. Σε αυτό το συμπέρασμα οδηγούν οι δηλώσεις ξένων αξιωματούχων, οι προτάσεις που βλέπουν τη δημοσιότητα στον Τύπο, οι εκθέσεις και τα σχέδια που εξυφαίνονται, επίσημα ή ανεπίσημα.
Επειδή τα πράγματα είναι αρκετά μπερδεμένα και τα μίντια στην πλειονότητά τους δεν φροντίζουν να τα ξεμπερδέψουν, είναι άλλο πράγμα η διαχείριση από την κυβέρνηση των προσφύγων και μεταναστών που κατακλύζουν την Ελλάδα και άλλο πράγμα η τεράστια ροή των χιλιάδων δύστυχων που καταφθάνουν καθημερινά στις ακτές των νησιών. Για την κακή διαχείριση ευθύνεται η κυβέρνηση και σωστά κατηγορούν και απειλούν τη χώρα μας οι ξένοι. Για τη ροή όμως δεν έχει καμία ευθύνη, ούτε είναι δυνατόν να καταστήσει απροσπέλαστη τέτοια εκτεταμένη ακτογραμμή, με πολλά νησιά να απέχουν ελάχιστα από την Τουρκία. Εκτός και αν καταφύγει σε βάρβαρες μεθόδους καταβύθισης των πλοιαρίων, κάτι που ούτε οι νόμοι το επιτρέπουν ούτε, υποτίθεται, η πολιτισμένη Ευρώπη το θέλει.
Τα λεγόμενα «hotspots» που με τη γνωστή ανικανότητα και χαρακτηριστική ανοργανωσιά της η κυβέρνηση καθυστέρησε απαράδεκτα να δημιουργήσει, δεν λύνουν το πρόβλημα. Αποτελούν χώρους και υπηρεσίες φιλοξενίας πρώτων ωρών ή ημερών των προσφύγων και των μεταναστών, μέχρι να ταυτοποιηθούν για να ξέρει η Ευρώπη (και η Ελλάδα βέβαια) ποιοι προσπαθούν να μπουν στα μέρη της στους πονηρούς και επικίνδυνους καιρούς που ζούμε. Τα hotspots λοιπόν δεν αποτελούν ανάχωμα στη ροή, κάτι που μόνον η ειρήνευση της περιοχής και η Τουρκία μπορούν να σταματήσουν. Με αυτή την έννοια, είτε υπάρχουν είτε όχι, είτε λειτουργούν είτε όχι, τα hotspots δεν διαφυλάσσουν πάντως τα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης.
Αναμφίβολα, οι Ευρωπαίοι ξέρουν πολύ καλά ότι δεν είναι δυνατόν να σταματήσει η ροή των προσφύγων στο Αιγαίο και ξέρουν επίσης πολύ καλά ότι δεν μπορούν να εξουδετερώσουν τα κυκλώματα των διακινητών στα τουρκικά παράλια, όπως το έχουν κάνει στη διαλυμένη Λιβύη. Αρπάζουν την ευκαιρία που τους προσφέρει με την αβελτηρία της η ελληνική κυβέρνηση, μπερδεύουν τα πράγματα και ετοιμάζονται να μεταθέσουν τα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης στα ελληνοσκοπιανά σύνορα που θα τα καταστήσουν αδιαπέραστα. Και αν χρειαστεί, το ίδιο θα επιχειρήσουν και στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Οι απειλές περί εξόδου της Ελλάδας από τη Σένγκεν είναι το προπέτασμα σε αυτή τη φάση, καθώς η «ντε φάκτο» απομόνωση της χώρας με φράχτες λύνει το πρόβλημά τους. Ολες οι ενδείξεις εκεί οδηγούν και αν η «ντε φάκτο» απομόνωση δεν είναι αρκετή, θα ακολουθήσει η τυπική έξοδος από τη Σένγκεν.
Είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς τις συνέπειες. Η Ελλάδα θα γεμίσει πρόσφυγες και μετανάστες. Στους πρώτους τα ευρωπαϊκά κράτη θα προσφέρουν άσυλο με το σταγονόμετρο, ο επαναπατρισμός των μεταναστών στις χώρες τους ή στην Τουρκία είναι πρακτικά πολύ δύσκολος και η χώρα θα μετατραπεί σε απέραντο καταυλισμό εκατοντάδων χιλιάδων, αν όχι εκατομμυρίων, εγκλωβισμένων. Με όλες τις γνωστές και άγνωστες συνέπειες. Αυτός είναι ο τρομερός κίνδυνος για την Ελλάδα και τους Ελληνες σήμερα. Και δεν είναι μακρινός κίνδυνος, αλλά πολύ άμεσος και κοντινός.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΑΓΚΟΣ
28-1-2016
http://www.kathimerini.gr/847455/opinion/epikairothta/politikh/xwra---kataylismos-prosfygwn
Gerd Höhler - ''Handelsblatt'': “Αυτά που ζητά η Ευρώπη από την Ελλάδα είναι αδύνατα”
Λάθος χαρακτηρίζει τις απαιτήσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων για αποκλεισμό της Ελλάδας από τη Σένγκεν ο δημοσιογράφος Γκερτ Χέλερ (Gerd Hohler), σε άρθρο του που φιλοξενείται στη σημερινή έκδοση της εφημερίδας ''Ηandelsblatt'' με τίτλο «Αδύνατη απαίτηση» και υπότιτλο «Η Αθήνα δεν μπορεί απλά να σταματήσει το κύμα προσφύγων».
Ο δημοσιογράφος επισημαίνει ότι σε νησιά όπως η Χίος, η Λέσβος ή η Σάμος τα ελληνικά χωρικά ύδατα συνορεύουν άμεσα με τα τουρκικά, και «από τη στιγμή που οι προσφυγικές βάρκες περάσουν τα σύνορα, η ελληνική ακτοφυλακή δεν έχει -σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης- άλλη επιλογή, από το να βγάλει τους ανθρώπους στη στεριά». Επίσης χαρακτηρίζει μη ρεαλιστική την απαίτηση για κοινές περιπολίες των ακτών από Ελλάδα και Τουρκία, καθώς όπως επισημαίνει δεν υπάρχουν διεθνή ύδατα ανάμεσα στα ελληνικά νησιά και την μικρασιατική ακτή στα οποία θα είχαν νόημα τέτοιες κοινές επιχειρήσεις.
(...)
Διασφάλιση των συνόρων στο Αιγαίο;
Σε τελική ανάλυση αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο, ότι τα σκάφη περιπολίας της ελληνικής ακτοφυλακής και της Frontex δεν εξοπλίζονται πλέον με σωσίβια, αλλά με πολυβόλα. Όποιος θέλει κάτι τέτοιο, πρέπει να το πει ανοιχτά.
Όλοι γνωρίζουν ότι το κλειδί για τη λύση του προβλήματος βρίσκεται στην Τουρκία. Μονό αυτή μπορεί να σταματήσει τους λαθρέμπορους και να εμποδίσει τους πρόσφυγες από το να ανεβαίνουν στις βάρκες. Μέχρι στιγμής, ωστόσο, δεν προκύπτει ότι η Άγκυρα είναι πρόθυμη για κάτι τέτοιο. Ο αριθμός των προσφύγων αυξάνεται αντί να μειώνεται. Η Τουρκία αυξάνει την πίεση, αντί να ρυθμίζει την κατάσταση: Μαζί με τους δικαιούμενους άσυλο από χώρες με εμφύλιες συρράξεις, όπως η Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν περνούν μέσω Τουρκίας από το Αιγαίο στην Ελλάδα και μετανάστες από χώρες της βόρειας Αφρικής, όπως το Μαρόκο, την Αλγερία και την Τυνησία. Το αποτέλεσμα είναι ότι μένει στην Ελλάδα να βγάλει το φίδι από την τρύπα.
(...)
http://ivan-2-google.blogspot.gr/2016/01/gerd-hohler-handelsblatt.html