Πέντε soundtracks για Oscar



Κέιτ Μπλάνσετ 

Ολοι οι υποψήφιοι συνθέτες είναι υπέροχοι - βετεράνοι και νεότεροι

Τον τελικό νικητή της κατηγορίας «Πρωτότυπη σύνθεση» δεν τον μαντεύεις εύκολα. Ωστόσο, η «συνταγή» της πεντάδας των υποψηφίων έχει λίγο-πολύ παγιωθεί τα τελευταία χρόνια και λέει πως η ιδανική δοσολογία είναι υποψηφιότητες μοιρασμένες σε παλιούς γνώριμους των Οσκαρ και νέους που προσπαθούν να σπάσουν τον κλοιό των παραδοσιακών φαβορί. Ετσι θα βαδίσουμε και φέτος ώς τις 28 Φεβρουαρίου, ημέρα απονομής των βραβείων.

Πρωτάρη συνθέτη δεν έχουμε μεταξύ των πέντε, αλλά υπάρχει η μακράν ηχηρότερη υποψηφιότητα του βετεράνου Ενιο Μορικόνε, που αναμφισβήτητα οδηγεί την κούρσα. Ποιοι είναι οι άλλοι τέσσερις μάγοι των φετινών κινηματογραφικών μουσικών; Και ποιος από όλους θα αποδειχτεί ότι απέδωσε καλύτερα την ουσία της ταινίας που έντυσε μουσικά;

Sicario


► «Sicario: ο εκτελεστής», σε σκηνοθεσία Ντενίς Βιλνέβ. Ο 46χρονος Γιόχαν Γιόχανσον έχει λιγότερες διακρίσεις να επιδείξει (άλλωστε είναι και ο νεότερος της πεντάδας), αλλά μην παραβλέπουμε πως είναι ο περσινός νικητής της Χρυσής Σφαίρας για τη μουσική του στη «Θεωρία των Πάντων». Πολύ διαφορετική η φετινή θεματική για τον γεννημένο στο Ρέικιαβικ συνθέτη. Ετσι, τα κομμάτια ξεκινούν αργά και βασανιστικά για να απογειώνουν την αγωνία και την έκπληξη. Αλλόκοτοι ήχοι, τύμπανα που χτυπούν δυνατά, ξαφνικές σιωπές, νότες που πηγαίνουν χέρι χέρι με την κινηματογραφική δράση. Εν ολίγοις, κομμάτια που δεν στέκονται μακριά από την εικόνα αλλά, συγχρόνως, μια δουλειά απολύτως κινηματογραφική, περίπλοκη και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα.
«Κάρολ»

 

''Carol Soundtracks'': 24 videos
ΠΗΓΗ:DangeLordOst















































( Δείτε εδώ τα υπόλοιπα: https://www.youtube.com/watch?v=v162MTr_RPM&list=PLbRpHkuMazSKL73_wqMhSWiPuzNizmCdg )


► Συνηθισμένος στον αλλόκοτο κόσμο των αδερφών Κοέν (έχει υπογράψει τα «Fargo», «Ο μεγάλος Λεμπόφσκι», «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους», «Καυτό απόρρητο», «Αληθινό θράσος»), ο Νεοϋορκέζος Κάρτερ Μπάργουελ ήξερε πώς να ισορροπεί στον κομψό, κοφτερό, αλλά γήινο και αισθησιακό κόσμο του «Κάρολ».
Κλασικές οι μουσικές που συνέθεσε, με τα έγχορδα να υπογραμμίζουν τον υπαινιγμό και το πιάνο να παίζει τον ρόλο του τραγικού. Ωραίες εκπλήξεις που υποστηρίζουν την ατμόσφαιρα των '50s το «One Mint Julep» (ερμηνεύουν οι The Clovers), το «Easy Living» με την τεράστια Μπίλι Χολιντέι και το τραγούδι-σήμα κατατεθέν του φιλιού που σκοτώνει, «Kiss of fire». Τίποτα δεν μπορεί να γλιτώσει τον δίσκο από τη θλίψη στην οποία ρέπει.

«Η γέφυρα των κατασκόπων»

► «Η γέφυρα των κατασκόπων» του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Ο Tόμας Νιούμαν είναι ένας κλασικός συνήθης ύποπτος των υποψηφιοτήτων. Στο παλμαρέ του υπάρχουν έξι Γκράμι, ένα Εμι, δύο Bafta, αλλά κανένα Οσκαρ, κι ας έχει πάει στην πηγή 13 φορές (με ταινίες όπως οι «American Beauty», «Skyfall», «Finding Nemo», «Η μαγική ομπρέλα», κ.ά.). Το γεγονός αυτό, από μόνο του, του χαρίζει τον τίτλο του συχνότερου υποψηφίου (μόνο ο Αλεξ Νορθ με 14 υποψηφιότητες τον κερδίζει), αλλά ίσως ούτε αυτή τη φορά έρθει η σειρά του. Εμβατήρια και ήχοι περιπέτειας, κλασικές συνταγές που θέλουν τα έγχορδα να πρωταγωνιστούν είναι μοτίβα που εναλλάσσονται κι εξελίσσονται από το πρώτο ώς το 15ο κομμάτι με το οποίο ολοκληρώνεται ο δίσκος.

«Star Wars: Η δύναμη ξυπνάει»
























► «Star Wars: Η δύναμη ξυπνάει», φυσικά του Τζον Ουίλιαμς. Στο «μουσικό» τιμόνι της σειράς ταινιών από το 1977 ο Αμερικανός συνθέτης των 50 υποψηφιοτήτων (και των πέντε Οσκαρ) δεν είχε εύκολη δουλειά. Από το 2013 που δήλωσε δημόσια ότι αναλαμβάνει και αυτό το Star Wars ξεκίνησε να αναζητά τρόπο να δέσει το παρελθόν με το παρόν. Τα κατάφερε, πειράζοντας όσες μουσικές φέρνουν στον νου την ταινία, αλλά πρόσθεσε και μια πιο elegance νότα. Αυτή τη φορά δεν είχε μαζί του τη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου (με την οποία παραδοσιακά ηχογραφούσε τα σάουντρακ της σειράς), αλλά έναν ατίθασο, σταρ μαέστρο της εποχής: τον Γκουστάβο Ντουνταμέλ, που διεύθυνε στα κομμάτια των τίτλων έναρξης και λήξης.

«Οι μισητοί οκτώ»

► «Οι μισητοί οκτώ». Εδώ και χρόνια ο Ταραντίνο έδειχνε την τεράστια εκτίμησή του στον Ενιο Μορικόνε, καθώς σχεδόν σε κάθε ταινία χρησιμοποιούσε μουσικές του 87χρονου Ιταλού. Φέτος αποζημιώνεται για την επιμονή του, καθώς έπεισε τον μετρ των 500 και πλέον σάουντρακ να ξαναγράψει μουσική για γουέστερν (μερικές δεκαετίες μετά το επικό «Κάποτε στη Δύση»).

Τα πολλά θέματα του δίσκου γράφτηκαν στα στούντιο της Abbey Road (ο Ταραντίνο παρέμενε άγρυπνος φρουρός στις ηχογραφήσεις) με τη συνδρομή της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας της Τσεχίας και έχουν ήδη κερδίσει τη Χρυσή Σφαίρα. Αυτό, όμως, που διπλασιάζει την ίντριγκα είναι το γεγονός ότι λόγω έλλειψης χρόνου ο Μορικόνε χρησιμοποίησε συνθέσεις που είχε απορρίψει ο Τζον Κάρπεντερ για το «The Thing» (1982).

Τέλος πάντων, με το που θα πατήσετε το play, θα ξεκινήσει το υπέροχο «L’ultima diligenza di Red Rock», ο χώρος θα γεμίσει από τη συγκινητική κομψότητα ενός μεγάλου συνθέτη και όλοι θα καταλάβουν ότι το σάουντρακ είναι η φυσική συνέχεια του τεράστιου ορχηστρικού έργου του.

20.01.2016 
 Ματούλα Κουστένη