Ο Ι. Μάζης για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή.

Συνέντευξη του Καθηγητή Μάζη Ιωάννη στην Mαρία Κανελλοπούλου

-Η με στρατιωτικά μέσα παρέμβαση της Ρωσίας στη Συρία, άλλαξε άρδην την τοποθέτηση των μεγάλων αλλά και των περιφερειακών δυνάμεων στην περιοχή. Πώς βλέπετε να εξελίσσεται η κατάσταση στη Συρία και πόσο κοντά είμαστε σε μια πολιτική λύση;

H πολιτική λύση είναι πολύ πιθανή έως βεβαιη εντός του 2016. Το ζήτημα εντοπίζεται εις τα εκατέρωθεν δοθησόμενα ανταλλάγματα αλλά και αναπόφευκτα  αποτελέσματα αυτής της λύσεως. Δηλαδή, αφενός μεν για την ίδια την Συρία και αφετέρου για τους υπερσυστημικώς εμπλεκομένους διεθνείς δρώντες, δηλαδή την Ρωσική Ομοσπονδία και τις ηγετικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ. Ανευ των ανταλλαγμάτων και των αποτελεσμάτων αυτών, η πιθανότητα της λύσεως απομακρύνεται.

-Ποιοι στρατηγικοί ή τακτικοί λόγοι μπορεί να οδήγησαν την Άγκυρα στην απόφαση της να καταρρίψει το ρωσικό αεροσκάφος;

Η Άγκυρα είναι συνηθισμένη στις προβοκάτσιες. Μόνο που σχεδόν πάντοτε καταλήγουν σε αποτυχία! Την ιδία τύχη είχε και αυτή, η οποία προσεπάθησε να παρασύρει το ΝΑΤΟ σε μια θερμή αντιπαράθεση με τις δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ώστε να προστατεύσει τους τρομοκράτες-σαλαφοτακφιριστές συνεργάτες της και να τους επιτρέψει να συνεχίσουν τις επιθέσεις τους εναντίων των κουρδικών αντιστασιακών δυνάμεων κατά μήκος των Συρο-τουρκικών συνόρων. Έστρεψε τελικώς την «ρωσικήν άρκτον» εναντίον της, εναντίον των «Τουρκμένων» τζιχαντιστών και τούρκων πρακτόρων κατά τα λοιπά, οι οποίοι αυτήν την στιγμή αποδεκατίζονται ανηλεώς από τα ρωσικά αεροπορικά πλήγματα. Επίσης, ηνάγκασαν την Μόσχα να πλημμυρίσει με στοιχεία τον κυβερνοχώρο αλλά και τα αρμόδια διεθνή θεσμικά όργανα, σχετικώς με το διεξαγώμενον λαθρεμπόριον πετρελαίου με συνεταίρους την Τουρκία, τους «Τουρκμένους» και τον ΙSIS/DAESH. H Δύσις όμως, και με προεξάρχουσα την Γαλλία, δεν παρεσύρθη.

-Πολλοί βλέπουν στην τουρκική στάση έναντι της Ρωσίας, αν όχι εξαρχής, την μετέπειτα σιωπηλή υποστήριξη των ΗΠΑ. Υπάρχουν ενδείξεις ότι ευσταθεί αυτός ο ισχυρισμός στην προσπάθεια δημιουργίας πίεσης προς τη Ρωσία; Ή έστω την προσπάθεια να εμπλακεί σε μια μακροχρόνια και κοστοβόρα επιχείρηση στην Συρία, ανάλογη με εκείνες των ΗΠΑ σε Ιράκ και Αφγανιστάν;

Η πολιτική της Ουάσιγκτον εμφανίζεται εξαιρετικά αμφίσημη. Οι τελικές στρατηγικές αποφάσεις της δεν έχουν εισέτι ληφθεί. Δεν είναι όμως εύκολο για τις ΗΠΑ να αγνοήσουν μιαν πραγματικότητα, για την οποία και οι ίδιες είναι υπεύθυνες: δεν μπορούν πλέον να ελέγξουν τον ισλαμιστικό «Φράνκενστάιν» τον οποίον εξαπέλυσαν, αφού προηγουμένως κατεσκεύασαν, στην επιθυμία τους να διασπάσουν τον σιιτικό άξονα Τεχεράνης-Δαμασκού-Νοτίου Λιβάνου. Άλλωστε, οι επιπτώσεις που δημιουργεί η Συριακή κρίσις στο, εκτός ελέγχου πλέον, μεταναστευτικό ζήτημα και το προσφυγικό ρεύμα προς την Ε.Ε., έχουν άμεσες οικονομικές επιπτώσεις αλλά και κυοφορούν αποδεδειγμένους κινδύνους εθνικής ασφαλείας και για τους ευρωπαϊκούς λαούς αλλά και για τις ίδιες τις ΗΠΑ. Μετά από μια μακρά εμπλοκή της Ρωσίας σε ένα τέτοιο τέλμα, είναι πολύ φυσικό να υπάρξει ένα πραγματικά «εκρηκτικό φινάλε» για την αποδέσμευση της Μόσχας. Η Μόσχα είναι διεθνής πυρηνική δύναμη με ιστορία και εκπαίδευση στον στρατηγικό σχεδιασμό και στις μεθόδους προβολής της ισχύος της. Εαν αισθανθεί παγιδευμένη, η αντίδρασή της θα είναι δραματική για ολόκληρο τον πλανήτη. Δεν νομίζω η Ουάσιγκτον να θέλει να το αντιμετωπίσει αυτό το ενδεχόμενο, στις κοινωνικές, οικονομικές και αμυντικές πτυχές του. Ιδιαιτέρως τώρα, που και η Κίνα θεωρεί τα συμφέροντά της να συστρατεύονται με αυτά της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Η Μόσχα ήδη εργαλειοποιεί την Κουρδική αντίσταση. Οι Κούρδοι είναι Αρειος λαός, όχι σημιτικός, και εγγίζουν τα 32 εκατομμύρια ψυχές στα τέσσερα όμορα κράτη της περιοχής: Ιράν, Συρία, Τουρκία και Ιράκ. Αντιλαμβανόμεθα τί σημαίνει η χειραγώγησή τους από τη Μόσχα; Τότε ποιές θα είναι εκείνες οι δυνάμεις που θα εισέλθουν στο προαναφερθέν «τέλμα θερμής φθοράς»; Μήπως οι δυτικές, λεγόμενες, δυνάμεις; Ποιές το επιθυμούν; Ποιές θα συμμετάσχουν;

-Έχετε την αίσθηση ότι υπάρχει ουσιαστικός κίνδυνος περαιτέρω κλιμάκωσης των ρωσο-τουρκικών διαξιφισμών ή τα τελευταία θερμά επεισόδια και οι υψηλοί τόνοι της ρητορικής των δύο πλευρών αποτελούν κινήσεις στο κυνήγι των εντυπώσεων;

Η Μόσχα επλήγη εις το γόητρόν της ως μεγάλη δύναμις! Αυτό είναι μια πραγματικότης. Όμως, είναι επίσης πραγματικότης, το ότι δεν αρκείται σε φραστικές επιθέσεις. Προβαίνει σε θερμά αντίμετρα, για την ώρα σε «πλήγματα των συνεργατών» της Αγκύρας στη Συρία, αλλά αναδιατάσσει οπλικά συστήματα και δυνάμεις και στον τουρκικό περίγυρο, όπως π.χ. στρατεύματα και s-400 στα Αρμενο-τουρκικά σύνορα και στην Λαοδικείαν της Συρίας. όπως και πολλά άλλα… Η κατάστασις είναι τέτοια που η Μόσχα σε οιαδήποτε νέα πρόσκληση θα δώσει καταιγιστικήν απάντησιν. Είναι υποχρεωμένη λόγω του κύρους της! Κάτι παρόμοιον όμως θα εσήμαινε την εξαπόλυσιν του Αρμαγεδδώνος. Δεν είναι εύκολον οι ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις να στέρξουν εις μιαν ανάλογον εξέλιξιν και να στηρίξουν τις συνεπαγόμενες άφρονες τουρκικές, πιθανές, επιλογές!

-Μετά την διατάραξη των ρωσοτουρκικών σχέσεων, το ζήτημα των παραβιάσεων στο Αιγαίο πήρε μεγάλη δημοσιότητα. Πιστεύετε ότι υπάρχουν περιθώρια να έχουμε κάποια οφέλη από αυτό; Γενικότερα, ποιοι είναι οι κίνδυνοι και ποιες οι ευκαιρίες για την Ελλάδα από την ένταση στις ρωσοτουρκικές σχέσεις;

 H Eλληνική Εξωτερική Πολιτική, πρέπει να λάβει πλέον σοβαρά υπόψη τα ζητήματα Εθνικής Ασφαλείας λόγω των ανεξελέγκτων μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών, όπως και του ρόλου της Αγκύρας σε αυτές, αλλά και των μετώπων αναφλέξεως εις την Μέσην Ανατολήν, οφείλει να ανακαλύψει ένα «καινοφανές» δι’ αυτήν μέγεθος: τον θεσμοθετημένον και εις πραγματικούς χρόνους, στρατηγικόν σχεδιασμόν. Από το 2000 ομιλώ, και από το 2004 γράφω και ομιλώ δια την αναγκαιότητα δημιουργίας Συμβουλίου και Γραμματέως Εθνικής Ασφαλείας με διάρκεια θητείας άνω των δύο, τουλάχιστον, κυβερνητικών τετραετιών. Ο Γραμματεύς Εθνικής Ασφαλείας θα εξασφαλίζει τη «θεσμική μνήμη του Συστήματος» η οποία εμφανίζεται τοσούτον απαραίτητη, ιδιαιτέρως κατ’αυτήν την ιστορική φάση της οικονομικο-κοινωνικής κρίσεως και κρίσεως αξιών, η οποία θα επιβάλει κυβερνήσεις συνεργασίας αλλά και θα «καταναλώσει» αρκετές ακόμη εξ αυτών, υπό την πίεση της λαϊκής δυσαρεσκείας. Η Ελλάς οφείλει να αξιοποιεί τις δυνατότητες που διαθέτει εντός των πλαισίων του ΝΑΤΟ, του ΟΟΣΑ και της ΕΕ μη επιτρέπουσα ουδεμίαν ενέργειαν της Τουρκίας να περνά απαρατήρητη και προβαίνουσα σε όλα εκείνα τα απαραίτητα επίσημα διπλωματικά και νομικά διαβήματα έναντι της Αγκύρας και πάντοτε εις το πλαίσιον των ανωτέρω διεθνών συλλογικών συστημάτων ασφαλείας και διακρατικής θεσμικής οργανώσεως, όπου και αυτή ανήκει. Πρέπει να προηγούνται τα διαβήματα και οι προσφυγές, ως μέσα πιέσεως, και να ακολουθούν οι συναντήσεις και οι συνομιλίες με την άλλη πλευρά, υπό το κράτος των προαναφερθησών ενεργειών. Επίσης, το δίπολο Αθηνών-Λευκωσίας δεν πρέπει να εθελοτυφλεί έναντι των εννέα διαφορετικών διεθνών εγκλημάτων τα οποία διεπράχθησαν εις βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Άγκυρα (Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ, Αποφάσεις και ψηφίσματα του ΟΗΕ, Χάρτης του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, Σύμβαση της Γενεύης του 1959). Οφείλει να τα θέτει δι’επισήμων νομικών προσφυγών και διπλωματικών διαβημάτων, να δημιουργεί τις δέουσες συμμαχίες με κράτη της περιοχής (Ισραήλ, Αίγυπτο) και κατόπιν να συζητά με την τουρκοκυπριακή ηγεσία και την Άγκυρα για την επίλυσίν των. Κατόπιν να προχωρήσει στην οιαδήποτε προσυπογραφή επιλύσεως του Κυπριακού. Όχι τώρα! Όχι όσο η γείτων ευρίσκεται υπό την πίεσιν των αφρόνων ενεργειών της έναντι όλων των γειτονικών κρατών του γεωστρατηγικού της περιβάλλοντος. Δεν πρέπει να αποδεχθεί την εφαρμογή επικινδύνων «νομικών πλασμάτων», θλιβερών νομικών εφευρημάτων τα οποία θα καταλύσουν την υπαρκτή Κυπριακή Δημοκρατία, κράτος μέλος της ΕΕ και θα αφήσουν στην θέση της ένα δυστυχές Δικοινοτικόν (;) Διζωνικόν (;) υβρίδιον, το οποίον μετά παρέλευσιν ενός ή δύο ετών θα διαλυθεί ως «δυσλειτουργικόν» (και με πρωτοβουλία της Τουρκοκυπριακής-Τουρκικής πλευράς, μάλιστα) αφήνοντας πίσω του ένα ανύπαρκτον ελληνοκυπριακόν μόρφωμα άνευ διεθνούς νομικής υποστάσεως το οποίον θα «καταποθεί» από τις περιδινίσεις του ασταθούς γεωπολιτικού περιβάλλοντος της Ν/Α Μεσογείου. Μετά τούτο, θα ακολουθήσει η Θράκη και το Ανατολικόν Αιγαίον, το οποίον θα μετατραπεί σε διεθνή θαλάσσιο δίαυλο, υπό ΝΑΤΟϊκήν κάλυψιν! Με ό,τι μπορεί αυτό να σημαίνει για την εθνικήν κυριαρχίαν και εδαφικήν ακεραιότητα της χώρας μας. Η Ρωσία, δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει αυτήν την εξέλιξη ως «νομολογία» για τις ιδικές της βλέψεις στην Ουκρανία! Δεν θα δυσαρεστηθεί ιδιαιτέρως! Επίσης δεν είναι δυνατόν να συζητάται από ελληνικές πολιτικές δυνάμεις η αναγνώρισις της μονομερώς ανακηρυχθείσας ανεξαρτησίας του μορφώματος του Κοσόβου, πράγμα το οποίον θα ήτο εγκληματικόν ως προηγούμενο για την Κύπρο και την Θράκη. Ας δούμε τί κάνουν ενώπιον του αναλόγου φαινομένου η Ισπανία, η Κύπρος, η Γαλλία, η Ρουμανία, το Ισραήλ, η Σλοβακία και τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, δηλαδή η Ρωσία και η Κίνα.

 -Πριν λίγο καιρό είδαμε αποστολή και κατόπιν μερικής απόσυρσης των τουρκικών στρατευμάτων στο Ιράκ. Από την άλλη σε τουρκικές περιοχές όπου ζουν Κούρδοι με το αίτημα της αυτονομίας υπάρχουν (ή υπήρξαν την ημέρα της δημοσίευσης της συνέντευξης)εκτεταμένες συγκρούσεις μεταξύ των τουρκικών στρατευμάτων και μαχητών του PKK. Ποιος ο ρόλος των Κούρδων στο μεσανατολικό παζλ; Βλέπετε καθόλου πιθανό σε βάθος χρόνου τον σχηματισμό Κουρδικού κράτους στη Συρία;

Η Ουάσιγκτον δεν είναι διατεθειμένη να απωλέσει την προβολή αμερικανικής ισχύος της στο Ιράκ. Και αυτή διακυβεύεται, εφόσον η κυβέρνησις της Βαγδάτης αισθάνεται ότι η εδαφική ακεραιότητα και η εθνική ανεξαρτησία του Ιράκ απειλείται από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της Τουρκίας στο βόρειο τμήμα της Χώρας, δηλαδή στην περιοχή Αυτόνομης Κουρδικής Διοικήσεως. Μια τέτοια εξέλιξις όμως, στρέφει μοιραία, το Ιράκ πρός δύο κατευθύνσεις διαθέτουσες κοινή γεωστρατηγική στόχευση: την Ρωσία και το Ιράν! Εξ ού και η πρότινος σημειωθείσα παρέμβασις Ομπάμα προς την Άγκυρα προς απόσυρσιν των στρατευμάτων της Τουρκίας από την εν λόγω περιοχή του Βορείου Ιράκ. Η δημιουργία ενός Μεγάλου Κουρδιστάν στην περιοχή δεν θα επιτραπεί να ελεγχθεί από την ισλαμιστική Τουρκία και μάλιστα να υποστηριχθεί η εξέλιξις αυτή από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ! Το δημιουργούμενον Κουρδιστάν θα ευρίσκεται υπό την προστασία των ΗΠΑ και του Ισραήλ, διότι θα αποτελεί την νησίδα ασφαλείας των αμερικανικών συμφερόντων στην καρδιά της Μέσης Ανατολής και του ελέγχου του μαλακού υπογαστρίου της Ρωσίας στην Κεντρική Ασία, όπως και της Κίνας. Επίσης θα αποτελεί εκείνο το χερσαίον στρατηγικόν βάθος, το απαραίτητον δια την επιβίωσιν, εν ασφαλεία, του κράτους του Ισραήλ, το οποίον σήμερον δεν διαθέτει η Ιερουσαλήμ. Ιδιαιτέρως δε, μετά την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από την περιοχή και την προϊούσα εξομάλυνσιν των ιρανο-αμερικανικών σχέσεων των μη εκλαμβανομένων ως θετικήν εξέλιξιν δια την ασφάλειαν του Ισραηλινού κράτους. Η τριχοτόμησις της Συρίας και η δημιουργία τριών κρατιδίων είναι ante portas. Αυτά θα είναι: 1) ένα κρατίδιον στην Δυτική παραλιακή Συρία με την Δαμασκό ως πρωτεύουσα και τους, ρωσικών στρατιωτικών συμφερόντων, λιμένες της Λαοδικείας και της Ταρσού, 2) ένα βόρειο-συριακόν Κουρδικόν κρατίδιον στα σύνορα με την Τουρκία και 3) ένα Σουνιστάν στην Κεντρική Συρία. Το πρώτον θα είναι ρωσικής επιρροής και τα δύο άλλα ΝΑΤΟϊκής επιρροής. Το σχήμα αυτό θα ονομασθεί μάλλον «Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Συρίας» και θα…διασπασθεί εις τα εξ ών συνετέθη μετά παρέλευσιν ολίγου χρόνου! Έτσι όπως προέβλεψα ανωτέρω ότι θα συμβεί και με την Δικοινοτικήν (;) Διζωνικήν (;) Κύπρο! Είναι ένα «κοστουμάκι» που θα «φορεθεί» στις κρατογενέσεις της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής! Αμέσως μετά θα προχωρήσει και προς τα, τουρκικά, Ανατολικά και Νοτιο-ανατολικά εδάφη. Και εκεί θα παραστούμε μάρτυρες της εργαλειακής χρήσεως του Συριακού Σουνιστάν, ώστε να ανακοπεί αυτή η τάσις δημιουργίας αντιστοίχου κουρδικού κρατιδίου στα τουρκικά εδάφη! Η Τουρκία έχει ακόμη πολλά να υποφέρει από την άφρονα και ιδεοληπτική νεο-οθωμανική ισλαμιστική πολιτική της! Ελπίζουμε να το αντιληφθεί και να επανέλθει εις την οδόν της λογικής. Για ιδικόν της συμφέρον και προς όφελος της ειρήνης και της ασφαλείας στην περιοχή μας.

-Είναι κατά τη γνώμη σας ο ISIS ένας βολικός «διάβολος» για ορισμένα από τα συμφέροντα στην περιοχή;

Σαφέστατα! Για τους λόγους που προανέφερα αλλά και ως δικλείδα ασφαλείας των ΝΑΤΟϊκών συμφερόντων για οποιαδήποτε «τάση ανισορροπίας» του δημιουργηθησομένου νέου μεσανατολικού εθνοκρατικού συστήματος αμερικανο-ρωσικο-ιρανικών επιρροών το οποίον μόλις περιέγραψα!

-Θα θέλαμε το σχόλιό σας και για τις σχέσεις Ελλάδας- Ισραήλ σε μια εκρηκτική και ρευστή περίοδο για τη Μέση Ανατολή. Ποιες ευκαιρίες και ποιους κινδύνους κρύβει μια ενδεχόμενη συμπόρευση με το Ισραήλ και σε ποια ζητήματα μπορεί αυτή να ευδοκιμήσει χωρίς να αποφέρει αρνητικές επιπτώσεις σε άλλες διεθνείς σχέσεις της χώρας;

Οι κίνδυνοι για την Ελλάδα θα προέλθουν από την χαλάρωσιν των σχέσεων εις το γεωπολιτικόν πλέγμα Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου. Και έτσι πρέπει να νοείται και όχι μόνον ως δίπολον Ελλάδος-Ισραήλ. Η περιοχή είναι, γεωπολιτικώς ομιλούντες, πολύ ευαίσθητη και πολύπλοκη και δεν δυνάμεθα να την ευτελίζομε οντολογικώς, ομιλούντες περί απλών «Διπόλων». Το Ισραήλ είναι πολύ ισχυρός γεωστρατηγικός παράγων στην περιοχή και έχει σε πολλά σημεία κοινά συμφέροντα ασφαλείας με την Ελλάδα και την Κύπρο. 1) Το Ισραήλ πχ δεν θα επιθυμούσε σε καμμία περίπτωση την ισλαμο-τουρκοποίησιν της Κύπρου η οποία αποτελεί και το μοναδικόν θαλάσσιον γεωστρατηγικόν του βάθος! Αυτό νομίζω συμφέρει και την Ελλάδα! 2) Ομοίως δεν θα επιθυμούσε κάτι ανάλογον και στο Ανατολικόν Αιγαίον! Και αυτό συμφέρει την Ελλάδα! 3) Επίσης το Ισραήλ δεν θα ήθελε επ ουδενί να υποβάλει τους ενεργειακούς του διαδρόμους εις τον εκβιαστικόν έλεγχον μιας ισλαμιστικής αντισημιτικής Τουρκίας, όσες πιέσεις και εάν δεχθεί από την Ουάσιγκτον! Αυτό συμφέρει και την Ελλάδα! 4) Οι ισραηλινές επιρροές στην Ουάσιγκτον ήσαν και είναι ισχυρές! Υπό το φως των ανωτέρω, αυτό συμφέρει και την Ελλάδα! 5) Εάν προσθέσομε και τα ακριβώς όμοια αιγυπτιακά συμφέροντα, δεν νομίζω να υπάρχει αμφιβολία ότι η συμμαχική σχέσις μας με το Ισραήλ συμβαδίζει με τα εθνικά μας συμφέροντα! Διαφορετικά, μπορούμε να ασχοληθούμε με την…θεολογία ή και την…Ποίηση! Μόνο που αυτές, αν και συμπαθείς, δεν συμφέρουν κανέναν!

-Ποια θα είναι κατά τη γνώμη σας η μεγαλύτερη πρόκληση για την εξωτερική πολιτική της ΕΕ το 2016;

Μία δέσμη ζητημάτων με κοινό κορμό: η πολιτική αστάθεια, οι κοινωνικές αναταράξεις, το μεταναστευτικό-προσφυγικό (άρα η Τουρκία), η τρομοκρατία και η ακροδεξιά άνοδος. Η Ευρώπη πρέπει να σοβαρευθεί, να θυμηθεί τους πραγματικούς λόγους δημιουργίας της και να αποκτήσει «ευρωπαϊκό πνεύμα» αλλιώς δεν έχει λόγους υπάρξεως.

(«ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ», 2 Ιανουαρίου 2016, σ. 14, ολοσέλιδο)

ANAΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ:

http://www.anixneuseis.gr/?p=136585

3/1/2016