Ο σύντροφος της συντρόφισσας
Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα «ρουσφέτια»
Όταν ήρθε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ήρθε ως παρένθεση, κατά την άποψη της τότε καθεστηκυίας πολιτικής τάξης. Ο κρατικός μηχανισμός επί 150 χρόνια ήταν στελεχωμένος από την γνωστή ιστορική Δεξιά, τη Δεξιά των κοινωνικών φρονημάτων, σε όλο του το σώμα, και φυσικά στους κρίσιμους αρμούς του, τις θέσεις ευθύνης.
Φυσικά ο μεταχουντικός Καραμανλής, εμπλουτισμένος με την ευρωπαϊκή πείρα και τον στόχο της εθνικής συμφιλίωσης, έκανε ανοίγματα, άρχισαν να εισέρχονται στο Δημόσιο οπαδοί και των άλλων κομμάτων, αλλά ως νέοι, στις παρυφές του κρατικού μηχανισμού.
Η επέλαση του ΠΑΣΟΚ
Το ΠΑΣΟΚ αντιμετώπισε εξ αρχής το ανυπόκριτο σαμποτάζ των υψηλόβαθμων υπαλλήλων της κρατικής γραφειοκρατίας. Συνειδητοποίησε την ανάγκη να εισέλθουν δικά του στελέχη στον κρατικό μηχανισμό, και δη στις θέσεις αποφασιστικής ευθύνης. Στην κίνηση αυτή δόθηκε και «θεωρητική» κάλυψη, με την εύσχημη αγωνιστική ορολογία ότι «το λαϊκό κίνημα εισέρχεται στους αρμούς του κράτους για να το αλλάξει.
Η κίνηση για όσους δεν έχουν παρωπίδες ήταν επιβεβλημένη, παρότι κατήργησε τους γενικούς διευθυντές των υπουργείων, οι οποίοι ήταν φορείς της θεσμικής μνήμης της γραφειοκρατικής λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης.
Όμως αφού πλήρωσε τις - αναγκαίες για την λειτουργία του κρατικού μηχανισμού - πολιτικές θέσεις, άρχισε ο εκφυλισμός της διαδικασίας. Πλέον ο δεύτερος κύκλος των προσλήψεων δεν αφορούσε πολιτικά στελέχη για κρίσιμες θέσεις (πολιτικά στελέχη βεβαίως χωρίς καμιά επιστημονική συνάφεια με το αντικείμενο της ευθύνης τους), αλλά τα στελέχη και τα μέλη του κινήματος. Ο τρίτος κύκλος, πιο ευρύς, αποδέχτηκε στους κρατικούς κόλπους τους ψηφοφόρους και ο τέταρτος, το κάθε έναν, κάθε πολιτικής τοποθέτησης, που απλώς είχε πρόσβαση σε πρόσωπα της νέας εξουσίας (ο γράφων δεν
κομίζει γλαύκα ες Αθήνας έχει αναφερθεί και παλιότερα σε αυτό).
Ο ΣΥΡΙΖΑ στον ίδιο δρόμο
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήλθε στην εξουσία υπό άλλες συνθήκες. Τα πρόσωπα του κρατικού μηχανισμού ήταν φίλιος χώρος - το μεγαλύτερο μέρος του και θερμά υποστηρικτικό. Όταν άρχισαν αν βγαίνουν καταγγελτικά δημοσιεύματα για την στελέχωση των πολιτικών γραφείων και των διευθυντικών θέσεων με ημέτερους, ο γράφων με κείμενό του υποστήριξε τη νέα κυβέρνηση. Τα πολιτικά γραφεία και κάποιες διευθυντικές θέσεις, έχουν ως απαραίτητο στοιχείο την εμπιστοσύνη και την εχεμύθεια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, πριν καβαλήσει τον αφρό του αντιμνημονίου, παρέπαιε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, για χρόνια ( ως ΣΥΝ,ΕΑΡ και ΚΚΕες), λίγοι άνθρωποι, μαζεύονταν στις ολιγάριθμες οργανώσεις του, λίγοι στις αναιμικές συγκεντρώσεις και πορείες του. Λογικό ήταν αφού μοιράζονταν το ίδιο όραμα, να αναπτυχθούν μεταξύ τους και ανθρώπινες σχέσεις (αυτές που κατήγγειλαν τα δημοσιεύματα).
Ωστόσο η διαχείριση της εξουσίας χωρίς να υποπέσεις σε πολιτικοδιοικητικό εκφυλισμό, απαιτεί Παιδεία, όραμα, κατανόηση των αντοχών της εποχής. Ο ΣΥΡΙΖΑ αφού πλήρωσε τις αναγκαίες πολιτικές θέσεις με στενά δικούς του, θα έπρεπε να ξανοιχτεί στο ευρύ πεδίο των ειδικών, των μάνατζερ ( παρότι η λέξη του φέρνει ανατριχίλα), από τους οποίους θα αντλούσε τους κατάλληλους για τον ευρύτεροι δημόσιο τομέα, και θα απαιτούσε παραγωγή έργου και μετρήσιμου αποτελέσματος.
«Ο σύζυγός μου είναι άνθρωπος της επιστήμης,
της κοινωνίας,
έχει μία συγκεκριμένη επαγγελματική πορεία
και
αναγνωρίστηκε από τον υπουργό» ...
«Ο σύζυγός μου είναι άνθρωπος της επιστήμης,
της κοινωνίας,
έχει μία συγκεκριμένη επαγγελματική πορεία
και
αναγνωρίστηκε από τον υπουργό» ...
Ο σύντροφος της συντρόφισσας
Δυστυχώς το τελευταίο επεισόδιο με τον σύζυγο της βουλευτού κας Καφαντάρη, Αργύρη Αργυρίου, δείχνει πως εν σπέρματι αρχίζει ο πολιτικός εκφυλισμός. Ο κ Αργυρίου με τις ψήφους των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ διορίστηκε Διευθύνων Σύμβουλος της Δημόσιας Επιχείρησης Ενεργειακών Επενδύσεων (ΔΕΠΕΝΕ Α.Ε.). Προφανώς θα έχει τα τυπικά προσόντα.
Το πρόβλημα ξεκινάει από το γεγονός ότι θα περνούσε εν κρυπτώ η ιδιότητα του συζύγου της βουλευτού, αν δεν επέμενε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Γιάννης Μανιάτης
Τελικά (όπως έγραψε χθες το liberal) παραδέχτηκε, δίχως ιδιαίτερη… διάθεση ότι η κυρία Καφαντάρη είναι γυναίκα του, με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να αποσιωπούν το ζήτημα.
Το πρόβλημα επίσης είναι ότι η εν λόγω εταιρία δεν φαίνεται να έχει προς το παρόν λόγο ύπαρξης. Όπως διαβάσαμε, έγινε διορισμός Δ.Σ. χωρίς να υπάρχει καταστατικό, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους αρνήθηκε να δώσει νούμερο για το κόστος λειτουργίας της, και η εταιρεία θα έχει στο τιμόνι της τρία πρόσωπα (Πρόεδρο, αντιπρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο), ενώ αρκούσε μόνο ένας.
Το πιο ωραίο είναι ότι η νέα ΔΕΚΟ δεν θα έχει αντικείμενο, αφού έχει ματαιωθεί η κατασκευή αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου από την Ρωσία στην Ελλάδα μέσω Τουρκίας, στην κατασκευή του οπίου θα συμμετείχε. Ο κ. Σκουρλέτης θα μπορούσε να αναμένει αλλαγή των πραγμάτων και να την συστήσει, αλλά πώς θα έκανε το ρουσφέτι στον σύντροφο της συντρόφισσας;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΙΔΕΡΗΣ
10-1-2016
http://www.liberal.gr/arthro/27770/politiki/2016/o-syriza-kai-ta-isonrousfetiasin.html
Κι όμως, ο διορισμός του συζύγου της κ. Καφαντάρη, είναι διδακτικός, έχει και την καλή του πλευρά δηλαδή. Βοηθάει στην ανάδειξη του πολιτικού αδιέξοδου στο οποίο βρίσκεται η χώρα, το φέρνει στην επιφάνεια με ιδιαίτερα χαρακτηριστικό τρόπο.
Ο χρήσιμος διορισμός του συζύγου…
Κι όμως, ο διορισμός του συζύγου της κ. Καφαντάρη, είναι διδακτικός, έχει και την καλή του πλευρά δηλαδή. Βοηθάει στην ανάδειξη του πολιτικού αδιέξοδου στο οποίο βρίσκεται η χώρα, το φέρνει στην επιφάνεια με ιδιαίτερα χαρακτηριστικό τρόπο. Ο τρόπος που αυτός έγινε (έκρυβαν από την επιτροπή της Βουλής ότι ήταν σύζυγος βουλευτή), η τοποθέτησή του σε μια δημόσια ΔΕΚΟ που προς το παρόν δεν έχει αντικείμενο και βέβαια ο διορισμός με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, απεικονίζει μια βασική παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος.
1.
Όταν αποκαλύφθηκε ότι διορίστηκε ο σύζυγος, ξεσηκώθηκε ένας μικρός σάλος. Κυρίως, από την αντιπολίτευση, η οποία όμως στο μεγάλο μέρος της έχει ένα κυβερνητικό παρελθόν με ανάλογες τακτικές νεποτισμού. Οι κριτικές από Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, μπορεί αντικειμενικά να είναι σωστές, αλλά έχει πάντα σημασία ποιός λέει κάτι και όχι τί λέει. Όταν διαμαρτύρονται αυτά τα δυο κόμματα για τέτοιες άθλιες τακτικές, ο λόγος τους δεν έχει ιδιαίτερη βαρύτητα. Είναι ενδεικτικό, πως μόλις αρχίσαν οι εκπρόσωποί τους να κάνουν κριτική, οι «απέναντι» (ΣΥΡΙΖΑιοι), απάντησαν με σχόλια για τους δικούς τους διορισμούς στο παρελθόν.
2.
Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ με βάσει το παρελθόν του, θα έπρεπε να έχει ισχυρά αντανακλαστικά για κάτι τέτοιες περιπτώσεις, τώρα σφυρίζει αδιάφορα και δέχεται αδιαμαρτύρητα τέτοιες τακτικές. Η κριτική Παπαδημούλη (για τον συγκεκριμένο διορισμό) με ένα tweet, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, αν συγκριθούν τα tweets του Παπαδημούλη πριν τον Ιανουάριο του 2015 με αυτά που ακολούθησαν μετά, θα καταλάβει πως δεν πρέπει να δίνουμε σημασία. Λογικά, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που θα ήθελαν να είναι συνεπή με τον παλαιότερο εαυτό τους, θα έπρεπε να αντιδράσουν έντονα σε μια τόσο προκλητική περίπτωση. Ωστόσο σιώπησαν ηχηρά. Έχουν αποδεχτεί τη νέα πραγματικότητα, έχουν ενσωματώσει τις άρρωστες λογικές του παρελθόντος, αποτελούν ένα μέρος της παθογένειας την οποία έχουν καταγγείλει άπειρες φορές.
3.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει αυτοευνουχιστεί και στο συγκεκριμένο θέμα (που περιλαμβάνεται στην θεωρία περί «ηθικού πλεονεκτήματος») από την αρχή κατάληψης της εξουσίας. Όταν λίγο μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου, ο Τσίπρας διόρισε τον ξάδελφό του, στελέχη και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ σιώπησαν. Μπορεί ο εξάδελφος να ήταν ένας ικανός άνθρωπος για την συγκεκριμένη θέση, αλλά δεν έπαυε να είναι πρωθυπουργικός ξάδελφος. Και μόνο γι’ αυτό, δεν έπρεπε να διοριστεί, υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι με ανάλογες ικανότητες. Προφανώς και ανάμεσα στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Προτιμήθηκε όμως ο ξάδελφος. Με την κίνηση αυτή, ένα χρόνο πριν, ο Τσίπρας έστειλε ένα μήνυμα σε υπουργούς, βουλευτές και κομματικά στελέχη. Έμοιαζε να τους λέει πως «μπορούν να κάνουν το ίδιο». Όπως και το έκαναν. Διόριζαν παιδιά, συζύγους, συντρόφους όπου και όπως μπορούσαν. Και συνεχίζουν.
4.
Οι πολιτικοί, πολλοί πολιτικοί, εξακολουθούν να θεωρούν πως η κοινωνία κινείται σε ιδιαίτερα χαμηλά όρια νοημοσύνης. Όταν το θέμα διορισμού του συζύγου Καφαντάρη προκάλεσε τόσες αντιδράσεις, η δική της ήταν αποκαλυπτική «Ο σύζυγός μου, είναι άνθρωπος της επιστήμης και της κοινωνίας. Έχει μια συγκεκριμένη επαγγελματική πορεία και αναγνωρίστηκε από τον υπουργό» (Σκουρλέτη). Και η κ. Καφαντάρη και ο κ. Σκουρλέτης, θεωρούν προφανώς ότι απευθύνονται σε ανθρώπους που έχουν αδυναμία αντίληψης της πραγματικότητας.
Για όλους αυτούς τους λόγους - και όχι μόνο - ο διορισμός του συζύγου, αποδεικνύεται χρήσιμος, μας υπενθυμίζει πως εξακολουθεί να λειτουργεί το πολιτικό σύστημα
Κι όμως, ο διορισμός του συζύγου της κ. Καφαντάρη, είναι διδακτικός, έχει και την καλή του πλευρά δηλαδή. Βοηθάει στην ανάδειξη του πολιτικού αδιέξοδου στο οποίο βρίσκεται η χώρα, το φέρνει στην επιφάνεια με ιδιαίτερα χαρακτηριστικό τρόπο. Ο τρόπος που αυτός έγινε (έκρυβαν από την επιτροπή της Βουλής ότι ήταν σύζυγος βουλευτή), η τοποθέτησή του σε μια δημόσια ΔΕΚΟ που προς το παρόν δεν έχει αντικείμενο και βέβαια ο διορισμός με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, απεικονίζει μια βασική παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος.
1.
Όταν αποκαλύφθηκε ότι διορίστηκε ο σύζυγος, ξεσηκώθηκε ένας μικρός σάλος. Κυρίως, από την αντιπολίτευση, η οποία όμως στο μεγάλο μέρος της έχει ένα κυβερνητικό παρελθόν με ανάλογες τακτικές νεποτισμού. Οι κριτικές από Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, μπορεί αντικειμενικά να είναι σωστές, αλλά έχει πάντα σημασία ποιός λέει κάτι και όχι τί λέει. Όταν διαμαρτύρονται αυτά τα δυο κόμματα για τέτοιες άθλιες τακτικές, ο λόγος τους δεν έχει ιδιαίτερη βαρύτητα. Είναι ενδεικτικό, πως μόλις αρχίσαν οι εκπρόσωποί τους να κάνουν κριτική, οι «απέναντι» (ΣΥΡΙΖΑιοι), απάντησαν με σχόλια για τους δικούς τους διορισμούς στο παρελθόν.
2.
Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ με βάσει το παρελθόν του, θα έπρεπε να έχει ισχυρά αντανακλαστικά για κάτι τέτοιες περιπτώσεις, τώρα σφυρίζει αδιάφορα και δέχεται αδιαμαρτύρητα τέτοιες τακτικές. Η κριτική Παπαδημούλη (για τον συγκεκριμένο διορισμό) με ένα tweet, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, αν συγκριθούν τα tweets του Παπαδημούλη πριν τον Ιανουάριο του 2015 με αυτά που ακολούθησαν μετά, θα καταλάβει πως δεν πρέπει να δίνουμε σημασία. Λογικά, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που θα ήθελαν να είναι συνεπή με τον παλαιότερο εαυτό τους, θα έπρεπε να αντιδράσουν έντονα σε μια τόσο προκλητική περίπτωση. Ωστόσο σιώπησαν ηχηρά. Έχουν αποδεχτεί τη νέα πραγματικότητα, έχουν ενσωματώσει τις άρρωστες λογικές του παρελθόντος, αποτελούν ένα μέρος της παθογένειας την οποία έχουν καταγγείλει άπειρες φορές.
3.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει αυτοευνουχιστεί και στο συγκεκριμένο θέμα (που περιλαμβάνεται στην θεωρία περί «ηθικού πλεονεκτήματος») από την αρχή κατάληψης της εξουσίας. Όταν λίγο μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου, ο Τσίπρας διόρισε τον ξάδελφό του, στελέχη και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ σιώπησαν. Μπορεί ο εξάδελφος να ήταν ένας ικανός άνθρωπος για την συγκεκριμένη θέση, αλλά δεν έπαυε να είναι πρωθυπουργικός ξάδελφος. Και μόνο γι’ αυτό, δεν έπρεπε να διοριστεί, υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι με ανάλογες ικανότητες. Προφανώς και ανάμεσα στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Προτιμήθηκε όμως ο ξάδελφος. Με την κίνηση αυτή, ένα χρόνο πριν, ο Τσίπρας έστειλε ένα μήνυμα σε υπουργούς, βουλευτές και κομματικά στελέχη. Έμοιαζε να τους λέει πως «μπορούν να κάνουν το ίδιο». Όπως και το έκαναν. Διόριζαν παιδιά, συζύγους, συντρόφους όπου και όπως μπορούσαν. Και συνεχίζουν.
4.
Οι πολιτικοί, πολλοί πολιτικοί, εξακολουθούν να θεωρούν πως η κοινωνία κινείται σε ιδιαίτερα χαμηλά όρια νοημοσύνης. Όταν το θέμα διορισμού του συζύγου Καφαντάρη προκάλεσε τόσες αντιδράσεις, η δική της ήταν αποκαλυπτική «Ο σύζυγός μου, είναι άνθρωπος της επιστήμης και της κοινωνίας. Έχει μια συγκεκριμένη επαγγελματική πορεία και αναγνωρίστηκε από τον υπουργό» (Σκουρλέτη). Και η κ. Καφαντάρη και ο κ. Σκουρλέτης, θεωρούν προφανώς ότι απευθύνονται σε ανθρώπους που έχουν αδυναμία αντίληψης της πραγματικότητας.
Για όλους αυτούς τους λόγους - και όχι μόνο - ο διορισμός του συζύγου, αποδεικνύεται χρήσιμος, μας υπενθυμίζει πως εξακολουθεί να λειτουργεί το πολιτικό σύστημα
9 Ιανουαρίου 2016
Του Γιάννη Παντελάκη
http://www.liberal.gr/arthro/27780/politiki/2016/o-chrisimos-diorismos-tou-suzugoui.html