Το φάσμα ενός τουρκικού «Αττίλα 3» στο Αιγαίο.

Η κυβέρνηση δεν νομιμοποιείται να πανηγυρίζει για την άκριτη, εσπευσμένη και χωρίς συζήτηση στο ελληνικό Κοινοβούλιο, συνυπογραφή, από τον Αλέξη Τσίπρα της γερμανοτουρκικής πρότασης για τη διαφύλαξη των κοινοτικών συνόρων του Αιγαίου, με κοινή ακτοφυλακή Ελλήνων-ΝΑΤΟ-Τούρκων. Εάν μάλιστα ο κ. Τσίπρας διατηρεί την πεπλανημένη ελπίδα, ότι με την υπογραφή αυτή, (που ο Θεός να βάλει το χέρι του, να μην καταλήξει σε πράξη εθνικής μειοδοσίας), θα πετύχει ένα ευνοϊκό κλήρινγκ για τις οφειλές προς τους δανειστές μας, τότε αυτός ο φρούδος και μάταιος συμψηφισμός θα μας οδηγήσει σε φοβερές περιπέτειες.

Σύμπας ο πολιτικός κόσμος πρέπει να το συνειδητοποιήσει, ότι το δημόσιο χρέος εξοφλείται με χρήμα και όχι με παζαρέματα, εις βάρος της εθνικής κυριαρχίας. Διότι ο εκ συστήματος και δίκην υαίνης ενεδρεύων Τούρκος, μόλις αντιλήφθηκε την τάση της ελληνικής κυβέρνησης να διαπραγματεύεται χωρίς συζήτηση στη Βουλή την εθνική κυριαρχία, εξαπέλυσε, αμέσως ή ταυτοχρόνως με τη «συμφωνία» Άγκυρας-ΝΑΤΟ-Αθήνας, το ωκεανογραφικό «Τσεσμέ» στην καρδιά του Αιγαίου και δήθεν εκτός ελληνικής υφαλοκρηπίδας, για δήθεν έρευνες υδρογοναθράκων!

Και όπως είναι παλαιόθεν γνωστό, η Άγκυρα αντλεί αυτό το θράσος από την εκ συστήματος χαριστική συμπεριφορά του ΝΑΤΟ, προς τον μόνιμο χωροφύλακα των υπερατλαντικών γεωπολιτικών συμφερόντων του, που λέγεται Τουρκία, άλλοτε του Μεντερές, άλλοτε του Εβρέν, άλλοτε του Ετσεβίτ, άλλοτε της Τσιλέρ και φυσικά σήμερα του Ερντογάν και του Νταβούτογλου.

Και τελικός βέβαια στόχος της Άγκυρας είναι να μετατρέψει σε «γκρίζες ζώνες» τουλάχιστον το μισό Αιγαίο. Ή και να επιβάλει οιονεί δικαιώματα … «χρησικτησίας» με τις ανενόχλητες και επί μακρόν διακατοχικές πράξεις, άλλοτε με το πρόσχημα των στρατιωτικών ασκήσεων, άλλοτε με επικίνδυνες έως θανάσιμες αερομαχίες με τα περιφρουρούντα τον ελληνικό εναέριο χώρο αεροσκάφη. Άλλοτε με τις επιθέσεις πολεμικών σκαφών, εναντίον των αλιευτικών μας. Και φυσικά με την ανατολίτικη κουτοπονηριά της … επιφανούς τουρκικής διπλωματίας, αλλά και τη σιωπηρή συνηγορία του ΝΑΤΟ…

Όλοι αυτοί οι εις βάρος της Ελλάδας αλλά και της Κύπρου ΝΑΤοϊκοί τυχοδιωκτισμοί δεν θα συνέβαιναν, εάν στη σημερινή δεινή για όλη την ΕΕ, αναστάτωση, εξ αιτίας του μεταναστευτικού προβλήματος, λειτουργούσε ένα σύστημα αμιγώς Ευρωπαϊκής Άμυνας και Ασφάλειας και όχι ένα ΝΑΤΟ, που σφυρίζει αδιάφορα σε κάθε αναμπουμπούλα του εξ ανατολών γείτονα ταραξία… Απεναντίας, μένουν ανενεργά αμέτρητα υπογεγραμμένα σύμφωνα άμυνας, όπως η συμφώνως προς τη Συνθήκη της Λισαβόνας Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας (ΚΠΑΑ), όπως επίσης το Eurocorps ή ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Άμυνας.

Ειδικότερα δε η Συνθήκη της Λισαβόνας, με τις ρήτρες αλληλεγγύης και αμοιβαίας βοήθειας καλύπτει όλες τις ανάγκες των κρατών-μελών της, για ασφάλεια και περιφρούρηση της ευρωπαϊκής πανεθνικής κυριαρχίας, αλλά και για οποιαδήποτε ανθρωπιστική βοήθεια. Άξια επίσης μνείας τα Σύμφωνα ΟΑΣΕ, Μόνιμη Επιτροπή Πολιτικής Ασφάλειας (ΕΠΑ), Στρατιωτική Επιτροπή (ΣΕΕΕ), Στρατιωτικό Επιτελείο (ΣΕ) κ.α.

Κατά συνέπειαν, η αναρμόδια εμπλοκή ενός υπερατλαντικού συμφώνου άμυνας, σε καθαρώς εσωτερικά αμυντικά προβλήματα της ΕΕ και μάλιστα μετά από πρόσκληση κρατών μελών της (!) είναι κάτι το οποίο πρέπει κάποτε να τελειώνει. Άλλωστε, το ΝΑΤΟ ιδρύθηκε το 1949-50 για ν’ αντιμετωπίσει το αργότερα αντίρροπο κομμουνιστικό Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Και με την αυτοκατάρρευση του ανατολικού μπλοκ και τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, το 1990, το ΝΑΤΟ δεν είχε λόγον ύπαρξης. Ή αν επιθυμεί τη μακροζωϊα του ας αναδιπλωθεί στο χώρο των συμφερόντων του Νέου Κόσμου και ας σταματήσει τον επεκτατισμό του σε μια αρκούντως αυτόνομη ευρωπαϊκή ήπειρο.

Όποιοι υποστηρίζουν τις παραπάνω απόψεις συχνά κατηγορούνται για «αντιαμερικανισμό». Μέγα λάθος! Τηρουμένων των αναλογιών, δηλαδή, με μέτρον κρίσεως αυτό τον αφορισμό, σημαντικές έως κορυφαίες μορφές του δυτικού κόσμου που στηλίτευσαν τις ιμπεριαλιστικές εκτροπές του ΝΑΤΟ, θα έπρεπε να καταδικάζονται ακόμη και ως … αρνησιπάτριδες!

Για του λόγου το αληθές, αισθάνομαι την ανάγκη να μνημονεύσω για πολλοστή φορά τον Σαρλ ντε Γκολ, κορυφαία μορφή της Γαλλικής Δημοκρατίας και σκληρών αντιπάλων του Ναζισμού. Το 1966 απέσυρε τα γαλλικά στρατεύματα από το ΝΑΤΟ, με το αιτιολογικό, ότι αναρμοδίως προωθεί τα επεκτατικά αμερικανικά συμφέροντα στην Ευρώπη. Τόλμησε κανείς να τον κατηγορήσει γι’ αυτό;

Με τη σειρά του, ο δικός μας Κωνσταντίνος Καραμανλής, στις 14 Αυγούστου 1974, αποφάσισε την έξοδο της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ με αφορμή τη διπλή φονική εισβολή του Αττίλα 1 και 2, με 4.000 νεκρούς και 1.619 αγνοούμενους στην Κύπρο. Σε αυτά πρέπει να προστεθούν: Η κατάκτηση του 65% της καλλιεργήσιμης έκτασης, το 70% του ορυκτού πλούτου, το 70% της βιομηχανίας και το 80% των τουριστικών εγκαταστάσεων της Κύπρου.

Αξίζει η μνημόνευση της τότε ιστορικής ελληνικής κυβερνητικής ανακοίνωσης περί εξόδου από το στρατιωτικό ΝΑΤΟ: «Το ΝΑΤΟ αποδείχθηκε ανίκανο να παρεμποδίσει την Τουρκία, από την εξαπόλυση νέας βάρβαρης και απρόκλητης επίθεσης κατά της Κύπρου. Επομένως, το ΝΑΤΟ δεν έχει λόγον ύπαρξης και δεν μπορεί να εκπληρώσει τον σκοπό, για τον οποίον συνεστήθη, αφού δεν μπορεί ν’ αποτρέψει τον πόλεμο μεταξύ δύο μελών του…».

Σαράντα δύο χρόνια μετά τη δολοφονική εισβολή στην αδελφή χώρα της Μεσογείου, στο «χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγο», μένουν ανεφάρμοστα τα ψηφίσματα του 1974 του Σ.Α. του ΟΗΕ 365 (13 Δεκ. 1974) και 353 (20 Ιουλ. 1974), για εκκένωση της Κύπρου από τα φονικά τουρκικά στρατεύματα εισβολής. Και επιπλέον: Η μεγαλόνησος διατηρεί το χειρότερο μετά το Βερολίνο τουρκικό τείχος του αίσχους. Και όλα αυτά με την παχυδερμική αναλγησία της «Συμμαχίας» και ορισμένων νεοσύλλεκτων μελών της ΕΕ, από το πρώην ανατολικό μπλοκ.

Ας πρόσεχε λοιπόν, ύστερα απ’ όλα αυτά, πού έβαλε ο Αλέξης Τσίπρας την υπογραφή του. Και μακάρι να διαψευσθούμε, μετά την πρόσκληση του υπερατλαντικού λύκου να φυλάξει τα πρόβατα της Ευρώπης…

Υ.Γ.: Απορώ γιατί μένουν αναπάντητες από μεγάλο τμήμα του πολιτικού μας κόσμου ιταμές και προκλητικές, εις βάρος της Ελλάδας δηλώσεις αρκετών ηγετών της ανατολικής και λιγότερο της δυτικής Ευρώπης, για το μεταναστευτικό. Αυτοί οι κύριοι ανήκουν στο χώρο των «Ευρωληγούρηδων». Είναι άκαπνοι. Και θα επιβαλλόταν, οι Βρυξέλλες να τους στρατολογήσουν ως υποχρεωτικούς ναυαγοσώστες προσφύγων, για να συμμεριστούν την αυταπάρνηση των Ελλήνων, για να χαμηλώσουν τη μύτη τους και να εγκαταλείψουν τη ευθυνοφοβία τους. Καλό θα ήταν να κάνουν πλύση στόματος με υπερμαγκανικό κάλιο, πριν μιλήσουν για τη χώρα μας.

ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΚΡΗΣ

16/2/2016

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=776961