Πόσα κανάλια ανοίγουν - Πόσα κανάλια κλείνουν
Robert Günther
Γνωρίζαμε από προχθές ότι ο Νίκος Παππάς ήταν αποφασισμένος να περάσει την Πέμπτη τροπολογία για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών που θα παρέκαμπτε το ΕΣΡ. Σήμερα με την κατάθεση της τροπολογίας μάθαμε τελικά ότι οι άδειες πανελλαδικής εμβέλειας θα είναι μόνο 4 και γενικού περιεχομένου. Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία όμως μπορεί να μην είναι το πόσα κανάλια ανοίγουν αλλά το πόσα κανάλια θα κλείσουν...
Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με όλα αυτά το σύντομο ιστορικό έχει ως εξής (οι γνώστες περάστε στο επόμενο τμήμα του κειμένου): Το 1989 η τότε οικουμενική κυβέρνηση με αρμόδιο υπουργό τον Γιάννη Δραγασάκη έδωσε τις «πειραματικές» τηλεοπτικές άδειες σε όσους εξέπεμπαν (παράνομα). Τα κανάλια αυτά είχαν ως ιδιοκτήτες τους γνωστούς μας σήμερα ολιγάρχες, οι οποίοι εκτός από κανάλια έτυχε να έχουν και πολλά πάρε-δώσε με τις εκάστοτε κυβερνήσεις, αναλαμβάνοντας συχνά τεράστια έργα υποδομής. Εξαιτίας του δίπολου εκβιασμού (τα κανάλια με την καθολική τους επικράτηση στην ενημέρωση μπορούσαν να ανεβάζουν και να κατεβάζουν κυβερνήσεις και οι κυβερνήσεις μπορούσαν να απειλούν ότι θα τους αφαιρέσουν τις τηλεοπτικές άδειες) δημιουργήθηκε το γνωστό σε όλους σύστημα που ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ονόμασε «διαπλοκή».
Στα 27 χρόνια που πέρασαν καμία κυβέρνηση δεν ανέλαβε τελικά το ρίσκο να φέρει προς ψήφιση νομοσχέδιο που θα έβαζε τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο, παρόλο που το ΣτΕ έχει αποφανθεί ότι οι σημερινοί τηλεοπτικοί σταθμοί εκπέμπουν παράνομα (και βασικά δεν πλήρωσαν ποτέ τις άδειες). Το σκηνικό άλλαξε όταν η ψηφιακή μετάβαση που ήταν ευρωπαϊκή υποχρέωση μετά από αρκετά χρόνια αναβολών ήρθε και στην Ελλάδα. Και πάλι όμως η «διαπλοκή» βρήκε τρόπο να παρακάμψει την όλη διαδικασία όταν οι πανελλαδικοί τηλεοπτικοί σταθμοί συνέπραξαν δημιουργώντας την DIGEA η οποία και μετά από έναν πολύ ύποπτο διαγωνισμό κατάφερε να αναλάβει την διαχείριση των τηλεοπτικών συχνοτήτων με πολύ μικρό τίμημα.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ από τον Γενάρη του 2015 ξεκίνησε δηλώνοντας αποφασισμένη να κάνει αυτό που δεν έκανε κανείς άλλος μέχρι τώρα. Να τα βάλει με τη διαπλοκή και τους ολιγάρχες καναλάρχες ανακοινώνοντας ότι θα φέρει νομοσχέδιο για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών. Μετά από ένα χρόνο (όλοι ξέρουμε τι έγινε στο μεταξύ) η ώρα έφτασε αλλά τώρα υπήρχε ένα νέο πρόβλημα: Σύμφωνα με το άρθρο 12 του Συντάγματος η αρμόδια ανεξάρτητη αρχή για την αδειοδότηση των καναλιών είναι το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, το οποίο όμως δεν έχει πλήρη σύνθεση αυτή τη στιγμή και υπολειτουργεί. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας μιας ακόμα συνταγματικής επιταγής που λέει ότι αφενός τα μέλη του ΔΣ δεν μπορούν να παραμένουν στη θέση τους για πάνω από δύο θητείες, αφετέρου για να διοριστεί ένα νέο ΔΣ απαιτούνται τα 4/5 της διάσκεψης των Προέδρων της ΒτΕ. Απαιτεί πρακτικά δηλαδή τη συναίνεση όλων των κομμάτων πλην της Χρυσής Αυγής. Κάτι που μετά από 3 συνεδριάσεις τον τελευταίο καιρό είναι πλέον ξεκάθαρο ότι δεν πρόκειται να συμβεί.
Ο Νίκος Παππάς αποφάσισε να αντιδράσει στην εξέλιξη αυτή φέρνοντας σήμερα τροπολογία (στο τέλος του κειμένου) με την οποία για μία και μόνο φορά η Βουλή θα προχωρήσει με την αδειοδότηση παρακάμπτοντας το ΕΣΡ. Τα υπόλοιπα κόμματα δεν συναινούσαν στην συγκρότηση νέου ΔΣ στο ΕΣΡ υποστηρίζοντας ότι η απόφαση της κυβέρνησης να ορίσει πόσα κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας θα πάρουν άδεια ήταν αντισυνταγματική. Σύμφωνα με το σκεπτικό τους η τεχνολογία δεν θέτει περιορισμούς και άρα η αγορά θα έπρεπε να είναι αυτή που θα ρυθμίσει το πόσες άδειες «χωράνε» στην Ελλάδα.
Η κυβέρνηση απαντούσε σε αυτό το επιχείρημα ότι η αγορά δεν αντέχει άπειρους σταθμούς αφού η μέχρι τώρα λειτουργία των 8 (έκλεισε το ALTER) πανελλαδικών σταθμών έχει αποδείξει ότι παράγει διαπλοκή, θαλασσοδάνεια, χρήματα κάτω από το τραπέζι, εκβιασμούς κ.λπ. Σύμφωνα με τον αρμόδιο υπουργό η κυβέρνηση θα μπορούσε να χτυπήσει τη διαπλοκή περιορίζοντας τις άδειες.
Ως τώρα γνωρίζαμε ότι στον σχεδιασμό της κυβέρνησης υπήρχαν 4 άδειες για κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας γενικού περιεχομένου και κάποιες ακόμα για ψυχαγωγικού ή θεματικού. Σήμερα όμως όταν κατατέθηκε η τροπολογία έσκασε μια βόμβα.
Πόσα κανάλια θα ανοίξουν
Σύμφωνα με την τροπολογία θα υπάρξουν μόνο 4 τηλεοπτικές άδειες για κανάλια γενικού περιεχομένου και καμία άλλη για οποιουδήποτε άλλου τύπου περιεχόμενο. Οι άδειες θα δοθούν με δημοπράτηση που θα ξεκινάει από τα 3,5 εκατομμύρια ευρώ και τα κανάλια θα είναι υποχρεωμένα να απασχολούν 400 εργαζομένους. Φαίνεται ότι η κυβέρνηση θέλει να χρησιμοποιήσει την πρόσφατη έκθεση του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου της Φλωρεντίας σύμφωνα με την οποία για τεχνικούς λόγους οι πανελλαδικές άδειες στην Ελλάδα δεν πρέπει να ξεπερνάνε τις 4. Αυτό θα ήταν ένα καλό εργαλείο στην περίπτωση (σχεδόν βεβαιότητα) που κάποιοι από τους καναλάρχες κινηθούν εναντίoν της κυβέρνησης στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια.
Μια τέτοια εξέλιξη θεωρείται πάντως κίνηση casus belli από τους καναλάρχες και αναμένεται να υπάρχουν σκληρές εξελίξεις τις αμέσως επόμενες ημέρες. Ακούγεται ότι σε μερικά γραφεία προέδρων σπάνε ήδη πράγματα.
Το σίγουρο είναι ότι εφόσον προχωρήσει το κυβερνητικό σχέδιο θα αλλάξει οριστικά ο τηλεοπτικός χάρτης στην Ελλάδα. Πολλά ακούγονται και λιγότερα γράφονται για το ποιοί ενδιαφέρονται για μια τηλεοπτική άδεια αυτές τις ημέρες. Αυτό που ίσως έχει όμως ακόμα μεγαλύτερη σημασία είναι το ακριβώς αντίθετο... δηλαδή το πόσα κανάλια θα κλείσουν.
Πόσα κανάλια θα κλείσουν
Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές ο Νίκος Παππάς έχει ήδη στο γραφείο του τρεις πολύ ενδιαφέροντες φακέλους. Οι φάκελοι αυτοί είναι από την επιτροπή κεφαλαιαγοράς και αφορούν τρία κανάλια που φαίνεται να έχουν αρνητικά ίδια κεφάλαια για τρία συνεχόμενα έτη. Αυτό σημαίνει όμως πάρα πολλά...
Πριν πούμε περισσότερα ας θυμηθούμε το άρθρο 16 του νόμου 4324/2015 που πέρασε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στις 29 Απριλίου πέρυσι για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ. Από τότε είχαμε επισημάνει το «περίεργο» αυτό άρθρο που προστέθηκε στο άρθρο 48 του νόμου 2190 του μακρινού 1920 «Περί Ανωνύμων Εταιρειών» και το οποίο γράφει «Η εταιρεία μπορεί να λυθεί με δικαστική απόφαση μετά από αγωγή μετόχου ή μετόχων που εκπροσωπούν τουλάχιστον το ένα τρίτο (1/3) του καταβεβλημένου μετοχικού κεφαλαίου, εάν υφίσταται προς τούτο σπουδαίος λόγος, που, κατά τρόπο προφανή και μόνιμο, καθιστά τη συνέχιση της εταιρείας αδύνατη». Η πρόσθεση που είχε κάνει τότε ο Νίκος Παππάς ήταν: «Έννομο συμφέρον για τη λύση εταιρείας, η οποία δραστηριοποιείται στον τομέα των μέσων μαζικής ενημέρωσης, έχει και ο αρμόδιος για θέματα Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης Υπουργός Επικρατείας». Τι σημαίνει αυτό με απλά λόγια; Ότι ο αρμόδιος υπουργός παρόλο που δεν είναι μέτοχος μπορεί να ζητήσει την λύση μιας Ανώνυμης Εταιρίας εφόσον θεωρεί ότι η συνέχιση της εταιρείας είναι αδύνατη. Και πως μπορεί να το στοιχειοθετήσει αυτό; Καλά μαντέψατε, αν η επιτροπή κεφαλαιαγοράς αποφανθεί ότι η εταιρεία επί τρία συναπτά έτη παρουσιάζει αρνητικά ίδια κεφάλαια.
Συνδυάζοντας όλες αυτές τις πληροφορίες με την εκπεφρασμένη πρόθεση του Νίκου Παππά να συγκρουστεί με τους καναλάρχες συμπεραίνουμε ότι το παιχνίδι που θα παιχτεί τις επόμενες ώρες θα είναι βίαιο.
Ποιοί μπορεί να είναι αυτοί οι τρεις σταθμοί; Δεν το γνωρίζουμε. Είναι σχετικά ασφαλές να υποθέσουμε ότι το MEGA είναι το ένα, αφού μόλις χθες η επιτροπή κεφαλαιαγοράς επικύρωσε πρόστιμο στην ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ Α.Ε., όπως αποκάλυψε το Market Fair αφού πρώτα το ανάγκασε να αναθεωρήσει τα στοιχεία του κατά αρκετά εκατομμύρια ευρώ προς το δυσμενέστερο.
Άλλο κανάλι που αντιμετωπίζει προβλήματα θα μπορούσε να είναι αυτό του ALPHA αφού ο ιδιοκτήτης του, κύριος Κοντομηνάς, έχει γνωστά μπλεξίματα με την υπόθεση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Ωστόσο δεν έχουμε κάποια ασφαλή πληροφορία που να δείχνει ότι το πιο «φιλικό» προς την κυβέρνηση κανάλι αυτή τη στιγμή συμπεριλαμβάνεται στους φακέλους που βρίσκονται στο γραφείο του Νίκου Παππά.
Έντονη αντίδραση φαίνεται να υπάρχει σε αυτές τις εξελίξεις και από δύο ακόμα καναλάρχες: Ο Γιάννης Αλαφούζος και ο Φίλιππος Βρυώνης σύμφωνα με τις πληροφορίες μου δεν έχουν χαρεί καθόλου με τις κινήσεις του αρμόδιου υπουργού αλλά αυτό μπορεί να μη σημαίνει και τίποτα.
Δεν μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ποια κανάλια θα κλείσουν. Δεν είμαστε σίγουροι ότι ο Νίκος Παππάς έχει αποφασίσει να σηκώσει αυτό το μπαζούκας. Δεν ξέρουμε επίσης ποιά θα μπορούσε να είναι η αντίδραση των συστημικών ΜΜΕ και των κομμάτων σε μια τέτοια εξέλιξη. Ξέρουμε όμως ένα πράγμα: Ξέρουμε πόσα κανάλια θα έκλειναν σε αυτή την περίπτωση:
Ο μαγικός αριθμός είναι το 3.
Η τροπολογία που κατέθεσε ο Νίκος Παππάς
του Κώστα Εφήμερου
http://www.thepressproject.gr/article/89034/Posa-kanalia-anoigoun---Posa-kanalia-kleinoun
11/2/2016
Τα κανάλια, η διαπλοκή και ο λαός, στο συνήθη ρόλο του ηλιθίου
Περιμένουμε από τη συγκυβέρνηση να κάνει θαύματα, όπως να καταπολεμήσει τη διαφθορά ή να λύσει το ασφαλιστικό, μαζί με χρέος και το μεταναστευτικό. Λογικά λοιπόν εισπράττουμε κοροϊδία.
«Υποθετικά ένας μεγάλος τηλεοπτικός σταθμός χρωστάει σε μία τράπεζα 100 εκ. € – τα οποία δεν εξυπηρετεί, οπότε πρόκειται για κόκκινο δάνειο. Το κόκκινο αυτό δάνειο το πουλάει η τράπεζα σε ένα ξένο κερδοσκοπικό κεφάλαιο (distress fund), στο 20% της αξίας του – άρα στα 20 εκ. €.
Το κερδοσκοπικό κεφάλαιο πουλάει αμέσως μετά το δάνειο που αγόρασε έναντι 20 εκ. € πίσω στον τηλεοπτικό σταθμό, για 30 εκ. € – με 50% κέρδος δηλαδή, το οποίο είναι μάλλον αρκετό για μία διαδικασία μερικών ωρών ή ημερών. Έτσι ο σταθμός κερδίζει 100 εκ. – 30 εκ. = 70 εκ. €.
Στη συνέχεια το δημόσιο πουλάει τη μία από τις τέσσερις τηλεοπτικές συχνότητες στον ίδιο σταθμό, έναντι 10 εκ. €. Το κανάλι πληρώνει με τα 70 εκ. € που εξοικονόμησε από το δάνειο του, οπότε το τελικό κέρδος του είναι 60 εκ. €. Φυσικά διαθέτει πλέον μία νόμιμη άδεια.
Ταυτόχρονα, η όποια κυβέρνηση επευφημείται από τους εκλογείς, επειδή πολέμησε τη διαπλοκή – ενώ το κανάλι τη στηρίζει πια, επειδή αφενός μεν κέρδισε 60 εκ. € μαζί με μία νόμιμη τηλεοπτική άδεια, αφετέρου κατάφερε να κλείσουν οι ανταγωνιστές του, οπότε να αυξηθούν τα διαφημιστικά του έσοδα, οι τιμές του, τα κέρδη του κοκ.
Ο μεγάλος χαμένος; Τι δημόσιο, άρα οι φορολογούμενοι, οι οποίοι κεφαλαιοποίησαν τις τράπεζες με δικά τους χρήματα, για να μην κλείσουν από τις ζημίες των κόκκινων δανείων. Το κόστος για τους φορολογουμένους; Τα 80 εκ. € που έχασε η τράπεζα, πλην τα 10 εκ. € που εισέπραξε το δημόσιο – άρα 70 εκ. €»
(ΒΒ).
Το παραπάνω είναι σενάριο συναδέλφου, σχετικά με το θέμα των καναλιών. Για τη νέα άδεια λέχθηκε πως χρειάζεται εγγυητική 8 εκ. €, ο διαγωνισμός ξεκινάει από τα 15 εκ. € και το κανάλι πρέπει να έχει 400 εργαζομένους (σύμφωνα όμως με νέες δηλώσεις, η τιμή εκκίνησης θα είναι μεταξύ 500 χιλ. € και 3,5 εκ. €!). Πώς θα είναι λοιπόν καινούργιο; Δεν αποκλείονται αυτόματα όλα τα αντιδραστικά μικρά; Αυτά που κατηγορούν την κυβέρνηση πως δεν τηρεί τις δεσμεύσεις της και λέει συνέχεια ψέματα;Όσον αφορά το κερδοσκοπικό κεφάλαιο του παραδείγματος (hedge fund, distress fund ή όπως αλλιώς θα λέγεται), δεν είναι υποχρεωτικό να είναι ξένο. Μπορεί κάλλιστα να πρόκειται για τη θεία ενός ιδιοκτήτη καναλιού. Το ιδιοκτησιακό καθεστώς μπορεί επίσης να αλλάξει όνομα, παραμένοντας όμως το ίδιο. Όλα τα υπόλοιπα είναι πυροτεχνήματα, τυπικά, για τα μάτια του ηλιθίου όχλου, όπως πιστεύει πως είναι οι Έλληνες η τοπική ελίτ.
Από την άλλη πλευρά, ακούμε συνέχεια πως πρέπει να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα για να πάει μπροστά η χώρα. Θέλουν να πιστέψουμε λοιπόν πως αν η Αθήνα έχει τα διπλάσια φαρμακεία, τα οποία φυσικά δεν θα είναι βιώσιμα, θα λυθεί το πρόβλημα της Ελλάδας. Κανένας δεν λέει βέβαια πως οι ξένες αλυσίδες το απαίτησαν, κυρίως μία ισραηλινή, για να μπει στην αγορά και να τη μονοπωλήσει.
Γιατί όμως δεν ισχύει το ίδιο για τα κανάλια; Γιατί εδώ θα πρέπει να κλείσουν τα μικρά και να μείνουν μόνο τέσσερα μεγάλα, για να εξασφαλιστεί πως θα είναι βιώσιμα; Γιατί να κλείσει αυτό το επάγγελμα; Γιατί είναι κακός εδώ ο ελεύθερος ανταγωνισμός; Γιατί θα πρέπει να μονοπωληθεί η διαφημιστική αγορά και η ενημέρωση; Ρητορικά τα ερωτήματα βέβαια, αφού οι απαντήσεις είναι αυτονόητες, ακόμη και για ηλιθίους.
Για να είμαστε τώρα αντικειμενικοί, δεν μπορούμε να περιμένουμε από μία κυβέρνηση και μάλιστα από μία τέτοια, όπως η σημερινή, να λύσει τόσο μεγάλα προβλήματα. Τα οικονομικά, το μεταναστευτικό και όλα τα υπόλοιπα, τα οποία συνεχίζουν να μεγαλώνουν. Ούτε να κάνει θαύματα, όπως να λύσει το ασφαλιστικό χωρίς να μειώσει τις συντάξεις, με τόσους ανέργους και με ταμεία που έχουν προ πολλού ληστευτεί. Αν απαιτούμε θαύματα, θα εισπράττουμε κοροϊδία, σαν τη χθεσινή υπόσχεση του πρωθυπουργού στο θέμα των συντάξεων. Το ίδιο ισχύει και για τη διαπλοκή.
Βέβαια κανένας δεν υποχρέωσε την κυβέρνηση να διεκδικήσει την εξουσία, αφού η ίδια το επεδίωξε διώχνοντας κακήν κακώς την προηγούμενη. Είναι αστείο λοιπόν να ισχυρίζεται πως δικαιούται μία τετραετία και τη συναίνεση των άλλων κομμάτων, όταν η ίδια δεν τήρησε τίποτα από τα δύο.
Είτε έτσι είτε αλλιώς όμως, τα προβλήματα είναι πολύ μεγαλύτερα από το μπόι της κυβέρνησης. Επομένως, σωστά διαμαρτύρεται η μητέρα του πρωθυπουργού, λέγοντας πως θα τρελάνουν το παιδί της οι Έλληνες, με τόσες απαιτήσεις που έχουν. Ξεχνάει βέβαια πως το παιδί της μας τρέλανε πρώτο, με τις χιλιάδες υποσχέσεις που μας έδωσε, με τα αμέτρητα ψέματα του και με τη μαραθώνια διαπραγμάτευση που μας κόστισε τεράστια ποσά και που κατέληξε στο χειρότερο μνημόνιο όλων των εποχών.
Τέλος, δεν έχω καταλάβει πώς καταφέραμε να φέρουμε τους πάντες στην Ελλάδα. Τελευταία επιτυχία μας το ΝΑΤΟ που δήθεν θα βοηθήσει στην προστασία των θαλασσίων συνόρων μας. Ακόμη και ο πιο ανόητος όμως καταλαβαίνει πως πρόκειται για μία νέα σταυροφορία με στόχο ξανά τους «Αγίους τόπους»: τα σημερινά πλούτη της περιοχής μας, της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, τα οποία δεν είναι άλλα από τα πετρέλαια. Λογικά η Δύση δεν θέλει να αφήσει τους Ρώσους να κάνουν ότι θέλουν στην περιοχή.
Δεν έχω καταλάβει επίσης πώς καταφέραμε να πριμοδοτήσουμε το ρόλο της Τουρκίας στο Αιγαίο και να προστατέψουμε την Ιταλία από τους μετανάστες, όπως δείχνει το διάγραμμα με τις στατιστικές της Washington Post. Κυρίως το συμπέρασμα της, σύμφωνα με το οποίο όταν ζεστάνει ο καιρός, η Ελλάδα θα βουλιάξει από τους πρόσφυγες.
Φυσικά πρόκειται ξανά για ρητορικές απορίες με εύκολες απαντήσεις ακόμη και για ηλιθίους. Όλοι γνωρίζουμε τις ηθικές προσκλήσεις της κυβέρνησης με αποδέκτες τους μετανάστες. Ο Θεός μαζί μας λοιπόν, αφού κανένας άλλος δεν μπορεί και δεν θέλει να μας βοηθήσει, όταν εμείς οι ίδιοι δεν το κάνουμε. Κυρίως όταν πιστεύουμε πως εμείς φταίμε για όλα. Ασφαλώς δεν θα μας βοηθήσει ούτε η σημερινή αντιπολίτευση. Μας έχει δώσει πάρα πολλά δείγματα γραφής στο παρελθόν, οπότε γνωρίζουμε πολύ καλά τις δυνατότητες της.
Σερένα Νομικού
11/2/2016
http://www.analyst.gr/2016/02/11/ta-kanalia-i-diaploki-kai-o-laos/
Μαξίμου: Εξυπηρετούν σκοπιμότητες όσοι αμφισβητούν τα ντοκουμέντα για τον αριθμό των καναλιών στην Ευρώπη
Την ευρωπαϊκή πραγματικότητα σχετικά με τον αριθμό των ιδιωτικών καναλιών παραθέτει η κυβέρνηση, παραπέμποντας σε επίσημα ευρωπαϊκά ντοκουμέντα, προκειμένου βάσει αυτής να καταδείξει το στρεβλό μοντέλο το οποίο αναπτύχθηκε στην Ελλάδα.
Ως προς αυτό, κυβερνητικοί κύκλοι παραθέτουν στοιχεία για τον αριθμό των ιδιωτικών καναλιών στις ευρωπαϊκές χώρες, τα οποία απαρτίζονται από ντοκουμέντα της βάσης δεδομένων MAVISE η οποία αναπτύχθηκε και ανανεώνεται από το European Audiovisual Observatory, του Συμβουλίου της Ευρώπης, και τα οποία κατατέθηκαν και στα πρακτικά της Βουλής στη χτεσινή διαδικασία.
Στη βάση αυτών των «επίσημων και προσβάσιμων σε όλους» ντοκουμέντων, οι κυβερνητικοί κύκλοι αναφέρουν ότι «όποιοι επιχειρούν να τα αμφισβητήσουν, επικαλούμενοι στοιχεία μη συγκρίσιμα και χωρίς καμία πηγή, εξυπηρετούν προφανείς σκοπιμότητες».
Ειδικότερα, αναφέρουν ότι οι ευρωπαϊκές χώρες διαθέτουν 2-6 ιδιωτικά κανάλια, αντί των 8 που λειτουργούν στην Ελλάδα. Ότι σε χώρες με πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό, ΑΕΠ και διαφημιστική αγορά (Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία) λειτουργούν 5-6 κανάλια και ότι σε χώρες ανάλογου μεγέθους με τη δική μας (Φινλανδία, Πορτογαλία, Αυστρία) λειτουργούν 2-4. Εξαίρεση συνιστά η Ιταλία που αναπτύχθηκε με βάση το ιδιότυπο Μπερλουσκονικό μοντέλο.
Πρόκειται για στοιχεία που παρουσίασε ο υπουργός Επικρατείας, Νίκος Παππάς, κατά τη χθεσινή ψήφιση της τροπολογίας που άνοιξε το δρόμο για τη διενέργεια διαγωνισμού χορήγησης αδειών στα ιδιωτικά κανάλια, «τερματίζοντας μια 25ετή περίοδο ανομίας».
Οι ίδιες πηγές επισημαίνουν ότι η βάση δεδομένων MAVISE είναι προσβάσιμη από κάθε ενδιαφερόμενο στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://mavise.obs.coe.int/ και ότι ασφαλώς, τα έγγραφα που κατατέθηκαν στη Βουλή, ξεκάθαρα αναφέρουν την πηγή τους.
Επίσης, οι ίδιες πηγές αναφέρουν πως δεδομένου ότι ορισμένες χώρες κινήθηκαν προς άλλες τεχνολογικές κατευθύνσεις (π.χ. καλωδιακή τηλεόραση), με συνέπεια οι περιπτώσεις τους να μην είναι συγκρίσιμες με την Ελλάδα, οι σταθμοί που καταμετρήθηκαν προκειμένου να υπάρχει τεκμήριο συγκρισιμότητας με τον διαγωνισμό που θα διενεργηθεί στη δική μας χώρα, είναι:
-Ιδιωτικοί σταθμοί.
-Εθνικής εμβέλειας.
-Ελεύθερης πρόσβασης.
-Γενικού περιεχομένου.
-Εκπέμπουν μέσω επίγειας ψηφιακής ευρυεκπομπής (DTT).
-Δεν είναι συνδρομητική τηλεόραση, δεν είναι δορυφορική, δεν είναι διαδικτυακή, δεν είναι περιφερειακά ή τοπικά κανάλια.
«Πολύ απλά, μιλάμε για κανάλια αντίστοιχα με αυτά που "μπαίνουν" σήμερα σε κάθε ελληνικό νοικοκυριό», επισημαίνουν. Οι ίδιοι κυβερνητικοί κύκλοι τονίζουν πως «αυτή είναι η ευρωπαϊκή πραγματικότητα, η οποία προκύπτει από επίσημα ντοκουμέντα». «Και δείχνει ξεκάθαρα», συνεχίζουν, «το στρεβλό μοντέλο το οποίο αναπτύχθηκε στην Ελλάδα, όπου -σε μια διαφημιστική αγορά που έχει καταρρεύσει τα τελευταία χρόνια από τα 600 εκατ. ευρώ ετησίως στα 150 εκατ. ευρώ- λειτουργούν 8 κανάλια, τα οποία συσσωρεύουν ζημίες και δανειακές υποχρεώσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ». «Και καλλιεργούν το τρίγωνο της διαπλοκής "κανάλια-τράπεζες-πολιτικοί", ασκώντας πιέσεις ώστε να επιβιώσουν με πλάγιους τρόπους και όχι από αυτή καθαυτή τη λειτουργία τους», προσθέτουν.
Οι πηγές της κυβέρνησης καταλήγουν σημειώνοντας πως «αυτά λένε τα επίσημα ντοκουμέντα, που είναι προσβάσιμα σε όλους» και πως «όποιοι επιχειρούν να τα αμφισβητήσουν, επικαλούμενοι στοιχεία μη συγκρίσιμα και χωρίς καμία πηγή, εξυπηρετούν προφανείς σκοπιμότητες».
12.02.2016
http://www.avgi.gr/article/6262704/maximou-exupiretoun-skopimotites-osoi-amfisbitoun-ta-ntokoumenta-gia-ton-arithmo-ton-kanalion-stin-europi
Τι 4 τι 8 τι 18…
Οποιαδήποτε συζήτηση περί «πλουραλισμού» στην ενημέρωση, σχετιζόμενη με τον αριθμό των τηλεοπτικών αδειών, μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί…
Κάθε φορά που πρόκειται να υπάρξει μία νομοθετική ρύθμιση η οποία αφορά τα ηλεκτρονικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, η πολιτική σκηνή γίνεται άνω κάτω. «Χάνεται η μπάλα».
Το πολιτικό προσωπικό μοιράζεται σε «σφαίρες μιντιακής επιρροής». Πολιτικά κόμματα συμπεριφέρονται με περίεργους και ασυνήθιστους τρόπους, ενώ στο εσωτερικό τους όλοι υποψιάζονται όλους αφού κανείς δεν ξέρει ποιος είναι με ποιόν. Τα ίδια έγιναν το 1989 όταν πρωτο-δημιουργήθηκε το τερατούργημα που λέγεται ιδιωτική τηλεόραση, τα ίδια το 2005 με τον Βασικό Μέτοχο, τα ίδια φαινόμενα θα δούμε και το επόμενο διάστημα.
Τι το ιδιαίτερο όμως έχουν τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη επιχειρηματική δραστηριότητα; Μήπως δεν υπάρχει αντανάκλαση συμφερόντων στην πολιτική σκηνή της χώρας όταν πρόκειται για τις τράπεζες, τις βιομηχανίες, τις ιδιωτικοποιήσεις, τα δημόσια έργα ή τις διεθνείς συμβάσεις; Φυσικά και υπάρχει.
‘Όμως τα ηλεκτρονικά Μέσα Ενημέρωσης δεν είναι απλά μία επιχειρηματική δραστηριότητα που -με έμμεσους τρόπους- διασφαλίζει κέρδη. Αποτελούν ταυτόχρονα τον δίαυλο για την πιο «αδιαμεσολάβητη» σχέση ανάμεσα στους κατέχοντες την πραγματική εξουσία και την κοινωνία.
Οι περίφημες 100 οικογένειες που αποτελούν αυτό που αποκαλούμε «εγχώρια αστική τάξη» μπορούν μέσω των ηλεκτρονικών ΜΜΕ να «μεταγγίζουν» με τον πιο ευθύ τρόπο στο κοινωνικό σύνολο όχι απλά τα τρέχοντα πολιτικά τους μηνύματα και ζητούμενα αλλά τις αξίες, την ιστορική θέαση, τα πρότυπα, την ηθική και τον πολιτισμό τους. (Η φτήνια, ο συντηρητισμός, ο στείρος μιμητισμός και η πολιτιστική ένδεια της ελληνικής τηλεόρασης είναι σαφές πως καθρεφτίζει ακριβώς αυτή την σχέση).
Η συμπεριφορά των ηλεκτρονικών Μέσων Ενημέρωσης στις αρχές Ιουλίου του 2015, όταν ο ελληνικός λαός κλήθηκε σε ένα δημοψήφισμα στο οποίο μπορούσε να εκφράσει έστω μια θολή αντίθεση σε μία κεντρική πολιτική επιλογή του εγχώριου κεφαλαίου, την συμμετοχή στην Ε.Ε, το αποδεικνύει περίτρανα. Χωρίς να συνυπολογιστούν οι κυβερνητικές επιλογές που επακολούθησαν, την περίφημη εκείνη εβδομάδα τα ΜΜΕ κατέδειξαν με τον πιο ωμό τρόπο την ταξική τους αναφορά.
Ασχέτως με το τι είδους επιρροή θα ασκήσει στο τηλεοπτικό τοπίο η νομοθετική ρύθμιση που προωθεί η κυβέρνηση προκειμένου να εφαρμοστεί ο ψηφισμένος νόμος για τον διαγωνισμό παροχής των τηλεοπτικών αδειών, είναι βέβαιο πώς δεν θα θίξει αυτό το στοιχείο.
Το δημόσιο αγαθό των τηλεοπτικών συχνοτήτων θα μοιραστεί ξανά, έστω με έναν διαγωνισμό σύμφωνο με τα διεθνή πρότυπα σε κάποιες Ανώνυμες Εταιρίες. Μάλιστα τέτοιας οικονομικής δυνατότητας ώστε να μπορούν να επιβαρυνθούν με μερικά εκατομμύρια εισφοράς προς το δημόσιο ταμείο. Εταιρίες που θα προσκομίσουν αποδεικτικά οικονομικής φερεγγυότητας από τις συστημικές τράπεζες και θα πιστοποιηθούν – ίσως- από κάποιον διεθνή οίκο. Τα μετοχολόγια τους θα προστατεύονται από τις κοινοτικές ρυθμίσεις περί επιχειρηματικού απορρήτου μια και μόνον έτσι ένας ελληνικός νόμος μπορεί να είναι συμβατός με το ευρωενωσιακό δίκαιο.
Υπό αυτό το πρίσμα, είναι φανερό, πώς οποιαδήποτε συζήτηση περί «πλουραλισμού» στην ενημέρωση, σχετιζόμενη μάλιστα με τον αριθμό των αδειών, μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί…
Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου
11/2/2016
http://www.thepressproject.gr/article/89038/Ti-4-ti-8-ti-18
Την ευρωπαϊκή πραγματικότητα σχετικά με τον αριθμό των ιδιωτικών καναλιών παραθέτει η κυβέρνηση, παραπέμποντας σε επίσημα ευρωπαϊκά ντοκουμέντα, προκειμένου βάσει αυτής να καταδείξει το στρεβλό μοντέλο το οποίο αναπτύχθηκε στην Ελλάδα.
Ως προς αυτό, κυβερνητικοί κύκλοι παραθέτουν στοιχεία για τον αριθμό των ιδιωτικών καναλιών στις ευρωπαϊκές χώρες, τα οποία απαρτίζονται από ντοκουμέντα της βάσης δεδομένων MAVISE η οποία αναπτύχθηκε και ανανεώνεται από το European Audiovisual Observatory, του Συμβουλίου της Ευρώπης, και τα οποία κατατέθηκαν και στα πρακτικά της Βουλής στη χτεσινή διαδικασία.
Στη βάση αυτών των «επίσημων και προσβάσιμων σε όλους» ντοκουμέντων, οι κυβερνητικοί κύκλοι αναφέρουν ότι «όποιοι επιχειρούν να τα αμφισβητήσουν, επικαλούμενοι στοιχεία μη συγκρίσιμα και χωρίς καμία πηγή, εξυπηρετούν προφανείς σκοπιμότητες».
Ειδικότερα, αναφέρουν ότι οι ευρωπαϊκές χώρες διαθέτουν 2-6 ιδιωτικά κανάλια, αντί των 8 που λειτουργούν στην Ελλάδα. Ότι σε χώρες με πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό, ΑΕΠ και διαφημιστική αγορά (Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία) λειτουργούν 5-6 κανάλια και ότι σε χώρες ανάλογου μεγέθους με τη δική μας (Φινλανδία, Πορτογαλία, Αυστρία) λειτουργούν 2-4. Εξαίρεση συνιστά η Ιταλία που αναπτύχθηκε με βάση το ιδιότυπο Μπερλουσκονικό μοντέλο.
Πρόκειται για στοιχεία που παρουσίασε ο υπουργός Επικρατείας, Νίκος Παππάς, κατά τη χθεσινή ψήφιση της τροπολογίας που άνοιξε το δρόμο για τη διενέργεια διαγωνισμού χορήγησης αδειών στα ιδιωτικά κανάλια, «τερματίζοντας μια 25ετή περίοδο ανομίας».
Οι ίδιες πηγές επισημαίνουν ότι η βάση δεδομένων MAVISE είναι προσβάσιμη από κάθε ενδιαφερόμενο στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://mavise.obs.coe.int/ και ότι ασφαλώς, τα έγγραφα που κατατέθηκαν στη Βουλή, ξεκάθαρα αναφέρουν την πηγή τους.
Επίσης, οι ίδιες πηγές αναφέρουν πως δεδομένου ότι ορισμένες χώρες κινήθηκαν προς άλλες τεχνολογικές κατευθύνσεις (π.χ. καλωδιακή τηλεόραση), με συνέπεια οι περιπτώσεις τους να μην είναι συγκρίσιμες με την Ελλάδα, οι σταθμοί που καταμετρήθηκαν προκειμένου να υπάρχει τεκμήριο συγκρισιμότητας με τον διαγωνισμό που θα διενεργηθεί στη δική μας χώρα, είναι:
-Ιδιωτικοί σταθμοί.
-Εθνικής εμβέλειας.
-Ελεύθερης πρόσβασης.
-Γενικού περιεχομένου.
-Εκπέμπουν μέσω επίγειας ψηφιακής ευρυεκπομπής (DTT).
-Δεν είναι συνδρομητική τηλεόραση, δεν είναι δορυφορική, δεν είναι διαδικτυακή, δεν είναι περιφερειακά ή τοπικά κανάλια.
«Πολύ απλά, μιλάμε για κανάλια αντίστοιχα με αυτά που "μπαίνουν" σήμερα σε κάθε ελληνικό νοικοκυριό», επισημαίνουν. Οι ίδιοι κυβερνητικοί κύκλοι τονίζουν πως «αυτή είναι η ευρωπαϊκή πραγματικότητα, η οποία προκύπτει από επίσημα ντοκουμέντα». «Και δείχνει ξεκάθαρα», συνεχίζουν, «το στρεβλό μοντέλο το οποίο αναπτύχθηκε στην Ελλάδα, όπου -σε μια διαφημιστική αγορά που έχει καταρρεύσει τα τελευταία χρόνια από τα 600 εκατ. ευρώ ετησίως στα 150 εκατ. ευρώ- λειτουργούν 8 κανάλια, τα οποία συσσωρεύουν ζημίες και δανειακές υποχρεώσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ». «Και καλλιεργούν το τρίγωνο της διαπλοκής "κανάλια-τράπεζες-πολιτικοί", ασκώντας πιέσεις ώστε να επιβιώσουν με πλάγιους τρόπους και όχι από αυτή καθαυτή τη λειτουργία τους», προσθέτουν.
Οι πηγές της κυβέρνησης καταλήγουν σημειώνοντας πως «αυτά λένε τα επίσημα ντοκουμέντα, που είναι προσβάσιμα σε όλους» και πως «όποιοι επιχειρούν να τα αμφισβητήσουν, επικαλούμενοι στοιχεία μη συγκρίσιμα και χωρίς καμία πηγή, εξυπηρετούν προφανείς σκοπιμότητες».
12.02.2016
http://www.avgi.gr/article/6262704/maximou-exupiretoun-skopimotites-osoi-amfisbitoun-ta-ntokoumenta-gia-ton-arithmo-ton-kanalion-stin-europi
Τι 4 τι 8 τι 18…
Οποιαδήποτε συζήτηση περί «πλουραλισμού» στην ενημέρωση, σχετιζόμενη με τον αριθμό των τηλεοπτικών αδειών, μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί…
Κάθε φορά που πρόκειται να υπάρξει μία νομοθετική ρύθμιση η οποία αφορά τα ηλεκτρονικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, η πολιτική σκηνή γίνεται άνω κάτω. «Χάνεται η μπάλα».
Το πολιτικό προσωπικό μοιράζεται σε «σφαίρες μιντιακής επιρροής». Πολιτικά κόμματα συμπεριφέρονται με περίεργους και ασυνήθιστους τρόπους, ενώ στο εσωτερικό τους όλοι υποψιάζονται όλους αφού κανείς δεν ξέρει ποιος είναι με ποιόν. Τα ίδια έγιναν το 1989 όταν πρωτο-δημιουργήθηκε το τερατούργημα που λέγεται ιδιωτική τηλεόραση, τα ίδια το 2005 με τον Βασικό Μέτοχο, τα ίδια φαινόμενα θα δούμε και το επόμενο διάστημα.
Τι το ιδιαίτερο όμως έχουν τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη επιχειρηματική δραστηριότητα; Μήπως δεν υπάρχει αντανάκλαση συμφερόντων στην πολιτική σκηνή της χώρας όταν πρόκειται για τις τράπεζες, τις βιομηχανίες, τις ιδιωτικοποιήσεις, τα δημόσια έργα ή τις διεθνείς συμβάσεις; Φυσικά και υπάρχει.
‘Όμως τα ηλεκτρονικά Μέσα Ενημέρωσης δεν είναι απλά μία επιχειρηματική δραστηριότητα που -με έμμεσους τρόπους- διασφαλίζει κέρδη. Αποτελούν ταυτόχρονα τον δίαυλο για την πιο «αδιαμεσολάβητη» σχέση ανάμεσα στους κατέχοντες την πραγματική εξουσία και την κοινωνία.
Οι περίφημες 100 οικογένειες που αποτελούν αυτό που αποκαλούμε «εγχώρια αστική τάξη» μπορούν μέσω των ηλεκτρονικών ΜΜΕ να «μεταγγίζουν» με τον πιο ευθύ τρόπο στο κοινωνικό σύνολο όχι απλά τα τρέχοντα πολιτικά τους μηνύματα και ζητούμενα αλλά τις αξίες, την ιστορική θέαση, τα πρότυπα, την ηθική και τον πολιτισμό τους. (Η φτήνια, ο συντηρητισμός, ο στείρος μιμητισμός και η πολιτιστική ένδεια της ελληνικής τηλεόρασης είναι σαφές πως καθρεφτίζει ακριβώς αυτή την σχέση).
Η συμπεριφορά των ηλεκτρονικών Μέσων Ενημέρωσης στις αρχές Ιουλίου του 2015, όταν ο ελληνικός λαός κλήθηκε σε ένα δημοψήφισμα στο οποίο μπορούσε να εκφράσει έστω μια θολή αντίθεση σε μία κεντρική πολιτική επιλογή του εγχώριου κεφαλαίου, την συμμετοχή στην Ε.Ε, το αποδεικνύει περίτρανα. Χωρίς να συνυπολογιστούν οι κυβερνητικές επιλογές που επακολούθησαν, την περίφημη εκείνη εβδομάδα τα ΜΜΕ κατέδειξαν με τον πιο ωμό τρόπο την ταξική τους αναφορά.
Ασχέτως με το τι είδους επιρροή θα ασκήσει στο τηλεοπτικό τοπίο η νομοθετική ρύθμιση που προωθεί η κυβέρνηση προκειμένου να εφαρμοστεί ο ψηφισμένος νόμος για τον διαγωνισμό παροχής των τηλεοπτικών αδειών, είναι βέβαιο πώς δεν θα θίξει αυτό το στοιχείο.
Το δημόσιο αγαθό των τηλεοπτικών συχνοτήτων θα μοιραστεί ξανά, έστω με έναν διαγωνισμό σύμφωνο με τα διεθνή πρότυπα σε κάποιες Ανώνυμες Εταιρίες. Μάλιστα τέτοιας οικονομικής δυνατότητας ώστε να μπορούν να επιβαρυνθούν με μερικά εκατομμύρια εισφοράς προς το δημόσιο ταμείο. Εταιρίες που θα προσκομίσουν αποδεικτικά οικονομικής φερεγγυότητας από τις συστημικές τράπεζες και θα πιστοποιηθούν – ίσως- από κάποιον διεθνή οίκο. Τα μετοχολόγια τους θα προστατεύονται από τις κοινοτικές ρυθμίσεις περί επιχειρηματικού απορρήτου μια και μόνον έτσι ένας ελληνικός νόμος μπορεί να είναι συμβατός με το ευρωενωσιακό δίκαιο.
Υπό αυτό το πρίσμα, είναι φανερό, πώς οποιαδήποτε συζήτηση περί «πλουραλισμού» στην ενημέρωση, σχετιζόμενη μάλιστα με τον αριθμό των αδειών, μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί…
Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου
11/2/2016
http://www.thepressproject.gr/article/89038/Ti-4-ti-8-ti-18