Η ημέρα της κρίσεως

Η εξόντωση εξόντωση και η αδιαφορία για το κακό που ζει η Ελλάδα με το προσφυγικό όχι απλώς απόλυτη, αλλά και ανακουφιστική για τη μεγάλη ηγέτη της Ευρώπης: όσο πιο πολύ κακό πάθει η Ελλάδα, τόσο πιο μακριά θα μείνουν όλα αυτά από τη Γερμανία, την ίδια την καγκελάριο και τα ποσοστά της που καταρρέουν ατάκτως. 

Tσάι και …απάθεια ...

Κυνηγός και θήραμα: αυτή ήταν η εικόνα: σαν τον κυνηγό που λίγο πριν πυροβολήσει στο σταυρό, το σαστισμένο θήραμα τον κοιτά αμήχανο στα μάτια, αλλά εκείνος, φυσικά, δεν κάνει πίσω.

Ηταν γεμάτο από τσάι και… απάθεια χθες το Λονδίνο για τον Αλέξη Τσίπρα όταν είδε την Αγκελα Μέρκελ: φωτογραφίες, χαμόγελα, μα επί της ουσίας τίποτα.

Η εξόντωση εξόντωση και η αδιαφορία για το κακό που ζει η Ελλάδα με το προσφυγικό όχι απλώς απόλυτη, αλλά και ανακουφιστική για τη μεγάλη ηγέτη της Ευρώπης: όσο πιο πολύ κακό πάθει η Ελλάδα, τόσο πιο μακριά θα μείνουν όλα αυτά από τη Γερμανία, την ίδια την καγκελάριο και τα ποσοστά της που καταρρέουν ατάκτως.

Δυστυχώς, όπως κάθε μέρα αποδεικνύεται, έτσι έγινε και στο Λονδίνο: είδαμε το ίδιο έργο για πολλοστή φορά, ότι του Αλέξη του πάνε πολύ τα χαμόγελα, αλλά δεν του πάνε καθόλου οι δύσκολες διαπραγματεύσεις.

Εν προκειμένω όμως, αυτή δεν ήταν μία ημέρα σαν όλες τις άλλες. Ηταν ίσως η χειρότερη απ’ όλες μέχρι σήμερα. Ηταν, κατά κάποιο τρόπο, η ημέρα της κρίσεως για τον ίδιο και την κυβέρνησή του, τόσο σε συμβολικό όσο και σε πραγματικό επίπεδο.

Συμβολικά, το να χαμογελάς με την Αγκελα Μέρκελ στο Λονδίνο όταν τέτοια μέρα θα ήσουν μπροστά στην πορεία να φωνάζεις κατά του… «μερκελισμού» (που τον θυμηθήκαμε τώρα, ε;….) είναι βαρύ – όσο κι αν ο Αλέξης δεν θέλει να το σκέφτεται.

Κι είναι ακόμα πιο βαρύ γιατί το κατάλαβαν όλοι εκείνοι που παλιά τον είχαν επικεφαλής τους σε αυτές τις πορείες: τα κεντρικά συνθήματα χθες δεν αφορούσαν τόσο το ίδιο το ασφαλιστικό, όσο την πολιτική εξαπάτηση από τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό, δεν είναι απλό για τους αριστερούς νεοεξουσιαστές μας. Η συμμετοχή ήταν τεράστια, ήταν κοινωνικά ευρύτατη, η ένταση μεγάλη και, ακόμα μεγαλύτερος, ήταν ο θυμός των ετερόκλητων αυτών διαδηλωτών για την απάτη…

Χθες ήταν η ουσιαστική ημέρα της κρίσεως: η σχέση του Τσίπρα με τον λαό έσπασε οριστικά και αμετάκλητα, αλλά και η σχέση του με τους δανειστές φάνηκε ότι δεν θα τον βοηθήσει σε τίποτα πια: ούτε να ακούσουν για… «κάτι καλύτερο», παρά τις συσχετίσεις με το προσφυγικό πρόβλημα, στο οποίο επίσης δεν κατάφερε απολύτως τίποτα – αντίθετα, πολιτικά, επικυρώθηκε οριστικά ότι ασύλληπτο βάρος θα πέσει στην Ελλάδα.

Και για να μην υπάρχουν και παρανοήσεις, η Μέρκελ του έκανε και πλάκα – πολύ πικρή πλάκα: τον ρώτησε τη γνώμη του για τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Ε, αυτό, δεν το κάνει ούτε ο κυνηγός στο θήραμα πριν το πυροβολήσει στο σταυρό...

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΛΟΥΧΟΣ

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=774190

5-2-2016