P.J. HARVEY ...
Polly Jean Harvey ( PJ Harvey)
-Τραγουδίστρια-τραγουδοποιός, μουσικός,στιχουργός,ποιήτρια.Από τις σημαντικότερες παρουσίες της ροκ και εναλλακτικής μουσικής.
-Alternative rock, punk blues, art rock, experimental rock.
-Vocals, guitar, piano, autoharp.
Γεννήθηκε (9/10/1969) στο Yeovil και μεγάλωσε στο Corscombe (Ντόρσετ, Αγγλία). Κόρη λιθοδόμου και γλύπτριας, η Polly μεγάλωσε σ’ένα μικρό αγρόκτημα και από μικρή ηλικία, οι γονείς της την εισήγαγαν σε μουσικές όπως μπλουζ, τζαζ και αρτ-ροκ. “Μεγάλωσα ακούγοντας John Lee Hooker, Howlin' Wolf, Robert Johnson και πολύ Jimi Hendrix και Captain Beefheart. Έτσι εκτέθηκα σε όλους αυτούς τους μουσικούς σε πολύ μικρή ηλικία. Αυτό παρέμεινε μέσα μου και φαίνεται όλο και πιο πολύ όσο μεγαλώνω. Νομίζω ότι ο τρόπος που ζούμε καθώς μεγαλώνουμε είναι αυτό που ξέραμε όσο ήμασταν παιδιά.”, είπε στο ''Rolling Stone'' ,1995. Πέρασε από την εφηβική επανάσταση ακούγοντας πιο ποπ ήχους όπως U2, The Police, Soft Cell, Duran Duran και αργότερα έγινε μεγάλη φαν των Pixies, Television και Slint. Πρόσφατα ισχυρίστηκε ότι εμπνέεται από τη ρώσικη φολκ μουσική, τον Ιταλό συνθέτη Ennio Morricone και από κλασικούς συνθέτες όπως οι Arvo Pärt, Samuel Barber και Henryk Górecki.
Σπούδασε σαξόφωνο για περίπου οχτώ χρόνια και συμμετείχε στα συγκροτήματα Bologna, Polekats, Stoned Weaklings και Automatic Dlamini. Στα 18 της χρόνια άρχισε να γράφει τραγούδια και τον Ιανουάριο του 1991 σχημάτισε το τριμελές συγκρότημα PJ Harvey με τους Rob Ellis (ντραμς) και Ian Olliver, που γρήγορα αντικαταστάθηκε από τον Steve Vaughan. Παράλληλα η Polly παρακολουθούσε μαθήματα τέχνης στο Yeovil Art College και έπειτα σπούδασε γλυπτική στο Central Saint Martin’s College of Art & Design στο Λονδίνο.
1991-1993
Το τρίο κυκλοφόρησε το πρώτο σινγκλ “Dress” μέσω της ανεξάρτητης εταιρίας Too Pure τον Οκτώβριο, 1991. Ο μουσικός παραγωγός John Peel μαγεύτηκε από το τραγούδι και το έπαιζε συνεχώς στις εκπομπές του. Την άνοιξη που ακολούθησε κυκλοφόρησε ένα δεύτερο σινγκλ, το “Sheela Na Gig”, και το πρώτο άλμπουμ ''Dry'',το 1992, που γρήγορα κέρδισε διθυραμβικές κριτικές και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Το Rolling Stone έγραψε ότι η Polly Jean Harvey ήταν η ''Καλύτερη Στιχουργός και Νέα Καλλιτέχνιδα της χρονιάς''. Εκείνο τον καιρό κυκλοφόρησε και μία περιορισμένη έκδοση του ''Dry'' μαζί με κάποια demos (''Dry Demonstration'').
''Dry'',album 2007
1. Oh My Lover
2. O Stella
3. Dress
4. Victory
5. Happy and Bleeding
6. Sheela-na-Gig
7. Hair
8. Joe
9. Plants and Rags
10. Fountain
11. Water
Μετά την προώθηση του'' Dry'', η Polly μετακόμισε στο Λονδίνο, όπου το γκρουπ προσέλαβε τον Steve Albini (Pixies, Breeders) για να κάνει την παραγωγή στο επόμενο άλμπουμ τους Rid of me (1993). Θορυβώδες, έντονο και σκληρά ασυμβίβαστο το ''Rid of me'' κυκλοφόρησε με την υπογραφή της Island Records και αποθεώθηκε από τους κριτικούς. Τον ίδιο καιρό κυκλοφόρησε και το άλμπουμ 4-Track Demos, με τραγούδια από το ''Rid of me'' και κάποια ακυκλοφόρητα demos.
1995-1999
Μετά την αποχώρηση των Ellis και Vaughan (Αύγουστος 1993), η Polly ξεκινάει σόλο καριέρα διατηρώντας την ονομασία PJ Harvey. Στο άλμπουμ To Bring You My Love (1995), η Polly συνεργάστηκε με τους Flood (παραγωγή), Mick Harvey (μπάσο), John Parish (κιθάρα) και Joe Gore (κιθάρα), το οποίο έγινε γρήγορα η βάση της εναλλακτικής ροκ μουσικής. Το άλμπουμ ήταν παγκόσμια επιτυχία, συμπεριλαμβάνοντας σπουδαία τραγούδια (“C’mon Billy”, “Down by the water”), πουλώντας πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα. Χρησιμοποιώντας έγχορδα όργανα (strings) και ηλεκτρονικούς ήχους, ψηφίστηκε ως ο Δίσκος της Χρονιάς από το περιοδικό Rolling Stone και τις εφημερίδες USA Today, New York Times και LA Times.
Την ίδια χρονιά ερμήνευσε ζωντανά μαζί με την Björk το “Satisfaction” των Rolling Stones, στην τελετή απονομής των Brit Awards. Το 1996 τραγούδησε το θεματικό τραγούδι του παραμυθιού για ενήλικες “The Passions of Darkly Noon” του Philip Ridley χρησιμοποιώντας μία ηπιότερη, σχεδόν αγγελική φωνητική διάθεση.
Το 1998 κυκλοφόρησε το ''Is this Desire?'', ένα πειραματικό άλμπουμ που δέχτηκε διφορούμενες κριτικές. Προσωρινά είχε εγκαταλείψει τις κιθάρες και είχε εστιάσει στη δημιουργία ηλεκτρονικών, σκοτεινών και μελαγχολικών ήχων.
2000-2006
Το άλμπουμ ''Stories from the City, Stories from the Sea'',έτος 2000, ήταν μία καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία παγκοσμίως και έγινε με τη συνεργασία των Rob Ellis και Mick Harvey. Στο δίσκο συμμετείχε και ο Thom Yorke (“One line”, “Beautiful feeling”, “This mess we’re in”) και κέρδισε το Mercury Prize Award που έκανε την PJ Harvey την πρώτη γυναίκα καλλιτέχνη που κερδίζει το βραβείο. Ήταν μία μίξη αισθησιακού, μελωδικού ποπ-ροκ ήχου και δυνατών κιθάρων που φανέρωνε μία αλλαγή στη διάθεση της Polly.
Το 2001, σε ψηφοφορία των αναγνωστών του περιοδικού Q η PJ Harvey βρέθηκε στην πρώτη θέση στη λίστα με τις ''100 Σημαντικότερες Γυναίκες της Ροκ μουσικής''. Στο τελευταίο της άλμπουμ, ''Uh Huh Her'', που κυκλοφόρησε το 2004, η Polly ανέλαβε εξ ολοκλήρου την παραγωγή και την ενορχήστρωση (εκτός των ντραμς). Ο δίσκος, που ήταν περισσότερο ήπιος και “δύσκολος” από τον προηγούμενο, δέχτηκε αρκετά καλές κριτικές.
Η PJ Harvey έχει δεχτεί τεράστιο αριθμό επευφημιών για τη δουλειά της. Πέρα από το βραβείο Mercury, ήταν υποψήφια για 6 βραβεία Brit, 5 βραβεία Grammy και για δύο ακόμη Mercury.
Στα μέσα του 2006 κυκλοφόρησε το πρώτο της συναυλιακό DVD, “Please Leave Quietly”, που συμπεριλάμβανε τραγούδια από όλη την καριέρα της, καθώς επίσης και παρασκήνια από συναυλίες.
2007-2009
Το 2007 η PJ Harvey κυκλοφόρησε το όγδοο άλμουμ ''White Chalk''. Βασισμένο στο πιάνο και στους υψηλούς τόνους της φωνής της η Polly δημιούργησε το μάλλον πιο σκοτεινό δίσκο της καριέρας της, αρκετά διαφορετικό από τους προηγούμενους της. Το άλμπουμ, σε παραγωγή την ίδια, τον Flood και τον John Parish δέχτηκε θριαμβευτικές κριτικές.
''White Chalk '', album 2007
00:00 The Devil
02:56 Dear Darkness
06:07 Grow Grow Grow
09:30 When Under Ether
11:55 White Chalk
15:09 Broken Harp
17:08 Silence
20:19 To Talk To You
24:20 The Piano
26:57 Before Departure
30:46 The Mountain
Το 2009 κυκλοφόρησε το άλμπουμ της ''A Woman A Man Walked By'', σε συνεργασία με τον John Parish.
Musical style and influences
Harvey possesses an expansive contralto vocal range. Harvey has been noted to dislike repeating herself in her music, resulting in very different-sounding albums. While her musical style has been described as alternative rock, punk blues, art rock, and avant-rock, she has experimented with various other genres including electronica, indie rock and folk music.
She is also known for changing her physical appearance for each album by altering her mode of dress or hairstyle, creating a unique aesthetic that extends to all aspects of the album, from the album art to the live performances. She works closely with friend and photographer Maria Mochnacz to develop the visual style of each album. Around the time of To Bring You My Love, for example, Harvey began experimenting with her image and adopting a theatrical aspect to her live performances. Her former fashion style, which consisted of simple black leggings, turtleneck sweaters and Doc Martens boots, was replaced by ballgowns, catsuits, wigs and excessive make-up. She also began using stage props like a Ziggy Stardust-style flashlight microphone. She denied the influence of drag, Kabuki orperformance art on her new image, a look she affectionately dubbed "Joan Crawford on acid" in an interview with Spin in 1996, but admitted that "it's that combination of being quite elegant and funny and revolting, all at the same time, that appeals to me. I actually find wearing make-up like that, sort of smeared around, as extremely beautiful. Maybe that's just my twisted sense of beauty." However, she later told Dazed & Confused magazine, "that was kind of a mask. It was much more of a mask than I've ever had. I was very lost as a person, at that point. I had no sense of self left at all", and has never repeated the overt theatricality of the To Bring You My Love tour.
At an early age, she was introduced by her parents to blues music, jazz and art rock, which, she told Rolling Stone in 1995, would later influence her: "I was brought up listening to John Lee Hooker, to Howlin' Wolf, to Robert Johnson, and a lot of Jimi Hendrix and Captain Beefheart. So I was exposed to all these very compassionate musicians at a very young age, and that's always remained in me and seems to surface more as I get older. I think the way we are as we get older is a result of what we knew when we were children." During her teenage years, she began listening to new wave and synthpop bands such as Soft Cell, Duran Duran and Spandau Ballet, although later stated that it was a phase when she was "having a bit of a rebellion against my parents' record collection."[108] In her later teenage years, she became a fan of American indie rock bands including Pixies, Television and Slint (whom she reached out to when the band included a message in the inside sleeve of Spiderland saying "interested female vocalists write 1864 Douglas Blvd., Louisville, KY 40205"). Though not as many critics have suspected, Patti Smith; a frequent comparison that Harvey dismisses as "lazy journalism." However, recently Harvey has said that Smith is "so energising to see and so passionate with what she's doing". Harvey has also drawn inspiration from Russian folk music, Italian soundtrack composer Ennio Morricone, classical composers like Arvo Pärt, Samuel Barber and Henryk Górecki; and Neil Young. As a lyricist, Harvey has cited numerous poets, authors and lyricists as influences on her work including Harold Pinter, T. S. Eliot, William Butler Yeats, James Joyce, Ted Hughes and contemporaries such as Shane MacGowan and Jez Butterworth.
During her first performance since the Uh Huh Her tour at the Hay Festival of Literature & Arts on 26 May 2006, Harvey revealed that her next studio album would be almost entirely piano-based. Following the October release of The Peel Sessions 1991–2004, a compilation of songs recorded from 1991 to 2000 during her radio sessions with John Peel, she began recording her seventh studio album White Chalk in November, together with Flood, John Parish, and Eric Drew Feldman in a studio in West London. White Chalk was released in September 2007 and marked a radical departure from her usual alternative rock style, consisting mainly of piano ballads. The album received favourable reviews,[59] its style being described by one critic as containing "pseudo-Victorian elements—drama, restraint, and antiquated instruments and sounds." Harvey herself said of the album: "when I listen to the record I feel in a different universe, really, and I'm not sure whether it's in the past or in the future. The record confuses me, that's what I like—it doesn't feel of this time right now, but I'm not sure whether it's 100 years ago or 100 years in the future", summing up the album's sound as "really weird." During the tour for the album Harvey performed without a backing band, and also began performing on an autoharp, which continues to be her primary instrument after guitar and has influenced her material since White Chalk.
Let England Shake (2011)
1 - Let England Shake
2 - The Last Living Rose
3 - The Glorious Land
4 - The Words That Maketh Murder
5 - All and Everyone
6 - On Battleship Hill
7 - England
8 - In The Dark Places
9 - Bitter Branches
10 - Hanging In The Wire
11 - Written On The Forehead
12 - The Colour Of The Earth
13 - The Nightingale
In April 2010, Harvey appeared on The Andrew Marr Show to perform a new song titled "Let England Shake." In a pre-performance interview with Marr, she stated that the new material she had written had been "formed out of the landscape that I've grown up in and the history of this nation" and as "a human being affected by politics." Her eighth studio album Let England Shake was released in February 2011, and received universal critical acclaim from critics. NME's 10/10 review summarised the album as "a record that ventures deep into the heart of darkness of war itself and its resonance throughout England's past, present and future" and other reviews also noted its themes and writing style as "bloody and forceful," mixing "ethereal form with brutal content," and "her most powerful." Dealing with theongoing conflict in Afghanistan and other episodes from English history, the album featured John Parish, Mick Harvey and Jean-Marc Butty as Harvey's backing band and the quartet toured extensively in its promotion. Following the release of the album's two well-received singles — "The Words That Maketh Murder" and "The Glorious Land" — and the collection of short films by Seamus Murphy to accompany the album, Harvey won her second Mercury Music Prize on 6 September. The award marked her as the first artist to receive the award twice, entering her into The Guinness Book Of Records as the only artist to have achieved this., and sales of Let England Shake increased 1,190% overnight following her win. On 23 September, Let England Shake was certified Gold in the United Kingdom and was listed as album of the year by MOJO and Uncut.
On 3 August 2013 Harvey released a song Shaker Aamer in support of the Guantanamo Bay detention camp detainee by the same name who was the last British citizen to be held there. The song describes in detail what Aamer endured during his four-month hunger strike.
PJHarveyVEVO
The Hope Six Demolition Project: 2015–present
Starting on January 16, 2015, PJ Harvey began recording her 9th studio album in front of a live audience. A custom built recording studio was made in London's Somerset House. Reporter for Uncutmagazine noted that much like her previous album Let England Shake, many of the lyrics were politically charged, but this time it was more globally focused. While recording she was shown to be usingsaxophones, an autoharp, and a bouzouki. Flood was confirmed to be the producer of the album which has yet to be titled. On 18 December, 2015, Harvey released a 20-second teaser for the album, which contained a release date of spring 2016.
On January 21, 2016, the debut single, The Wheel, and the name of the album, The Hope Six Demolition Project, were announced on Steve Lamacq's show on BBC Radio 6 Music. The album's release date was also revealed to be April 15.
- Dry (1992)
- Rid of Me (1993)
- To Bring You My Love (1995)
- Dance Hall at Louse Point (with John Parish) (1996)
- Is This Desire? (1998)
- Stories from the City, Stories from the Sea (2000)
- Uh Huh Her (2004)
- White Chalk (2007)
- A Woman a Man Walked By (with John Parish) (2009)
- Let England Shake (2011)
- The Hope Six Demolition Project (2016)
PJ HARVEY
Ροκάρει από το... Κοσσυφοπέδιο
Η PJ Harvey αποτελεί από μόνη της ένα ξεχωριστό μουσικό κεφάλαιο καθώς καταφέρνει, με έναν μοναδικό τρόπο, να ανανεώνεται μουσικά ανανεώνοντας παράλληλα και το τοπίο της εναλλακτικής μουσικής. Η είδηση λοιπόν πως έχει στα σκαριά έναν νέο δίσκο, έπειτα από αρκετά χρόνια δισκογραφικής απουσίας, δεν μπορεί παρά να χαροποιεί ιδιαίτερα τους απανταχού πιστούς θαυμαστές της.
Το νέο αυτό άλμπουμ της δημοφιλούς Βρετανίδας τραγουδοποιού, που είναι το ένατο προσωπικό της, θα κυκλοφορήσει στις 15 Απριλίου με τίτλο «The Hope Six Demolition Project». Θα περιλαμβάνει 11 καινούργια τραγούδια, ένα από τα οποία, το «The Wheel», ακούστηκε για πρώτη φορά προχθές από το ραδιόφωνο του ΒΒC αποσπώντας ιδιαίτερα θετικά σχόλια. Εκτός από τον ψηφιακό δίσκο, τα καινούργια τραγούδια θα κυκλοφορήσουν επίσης σε βινύλιο αλλά και σε ηλεκτρονική μορφή.
Η PJ Harvey χρειάστηκε τέσσερα ολόκληρα χρόνια για να δημιουργήσει αυτή τη νέα δισκογραφική δουλειά της. Η ίδια, εξάλλου, έχει αποδείξει και στο παρελθόν πως δεν βιάζεται να κάνει καινούργια τραγούδια, αφού επιθυμεί η κάθε νέα της μουσική πρόταση να αποτελεί κάτι διαφορετικό απ’ όσα έχει κάνει στο παρελθόν. «Οταν δουλεύω πάνω σε έναν νέο δίσκο, το σημαντικότερο πράγμα είναι να μην επαναλαμβάνομαι. Αυτός είναι πάντα ο στόχος μου: να προσπαθώ να καλύπτω νέο έδαφος και να προκαλώ τον εαυτό μου, γιατί έτσι μαθαίνω» είχε δηλώσει χαρακτηριστικά σε παλαιότερη συνέντευξή της στο περιοδικό «Rolling Stone».
Αυτή τη φορά, λοιπόν, αποφάσισε να ταξιδέψει σε διάφορα σημεία του κόσμου προκειμένου να συλλέξει εμπειρίες και να αναζητήσει την έμπνευση για να γράψει καινούργια τραγούδια. Κατά τη διάρκεια αυτής της τετραετίας ταξίδεψε στο Κοσσυφοπέδιο, στο Αφγανιστάν αλλά και στην Ουάσιγκτον.
Η ίδια περιγράφει με ιδιαίτερα γλαφυρό τρόπο αυτή τη δημιουργική διαδικασία: «Οταν γράφω ένα τραγούδι φαντάζομαι όλη τη σκηνή. Μπορώ να δω τα χρώματα, μπορώ να πω την ώρα της ημέρας, μπορώ να αισθανθώ τη διάθεση, μπορώ να δω το φως να αλλάζει, τις σκιές να κινούνται, τα πάντα σε αυτήν την εικόνα. Συγκεντρώνοντας πληροφορίες από δευτερογενείς πηγές αισθάνθηκα πάρα πολύ απομακρυσμένη από αυτό για το οποίο προσπαθούσα να γράψω. Ηθελα να μυρίσω τον αέρα, να αισθανθώ το χώμα και να συναντήσω τους ανθρώπους από τις χώρες που με είχαν γοητεύσει». Και αυτό ακριβώς έκανε. Και κάπως έτσι η έμπνευση ήρθε και τη συνάντησε.
Οι ηχογραφήσεις του άλμπουμ έγιναν πέρυσι στο Λονδίνο κατά τη διάρκεια μιας ιδιαίτερης έκθεσης με τίτλο «Ηχογράφηση σε εξέλιξη». Στον χώρο είχε στηθεί ένα στούντιο ηχογράφησης στο οποίο δούλευε η PJ Harvey με τους συνεργάτες της, ενώ το κοινό είχε τη δυνατότητα να παρακολουθεί πίσω από ένα τζάμι.
Αναστασία Κουκά
1/2/2016
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=23137&subid=2&pubid=64324371
ΠΗΓΕΣ-ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:
1.
https://en.wikipedia.org/wiki/PJ_Harvey
2.
https://www.facebook.com/PJHarvey/
3.
http://www.pjharvey.net/
4.
http://www.allmusic.com/artist/pj-harvey-mn0000000335
5.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8C%CE%BB%CF%85_%CE%A4%CE%B6%CE%B9%CE%BD_%CE%A7%CE%AC%CF%81%CE%B2%CE%B5%CF%8A
6.
https://www.youtube.com/results?search_query=pj+harvey+++
ΠΗΓΗ:
Angel
PJ Harvey -Album: The Hope Six Demolition
Release Date: 4/15/2016
1. The Community of Hope 00:00
2. The Ministry of Defence 02:23
3. A Line in the Sand 06:34
4. Chain of Keys 10:07
5. River Anacostia 13:16
6. Near the Memorials to Vietnam and Lincoln 18:12
7. The Orange Monkey 21:11
8. Medicinals 23:58
9. The Ministry of Social Affairs 26:17
10. The Wheel 30:27
11. Dollar, Dollar 36:05