''Tο Brexit θα ήταν μια φριχτή επένδυση''

H άποψη για το  ενδεχόμενο ''BREXIT'' του   David Harding  ,

   ''''British billionaire businessman and the founder, executive chairman and CEO of ''Winton Capital Management'' (or ''Winton)''''

Η αντίστροφη μέτρηση για το δημοψήφισμα σχετικά με το μέλλον της Βρετανίας εντός ή εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει ξεκινήσει. Ο Βρετανός πρωθυπουργός, David Cameron, έχει εξασφαλίσει κάποιες σημαντικές παραχωρήσεις από την πλευρά των Ευρωπαίων ομόλογών του, οι οποίες και είναι ευπρόσδεκτες. Ωστόσο, με ή χωρίς συμφωνία, προσωπικά τάσσομαι υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην Ευρώπη.

Άρχισα να ασχολούμαι με την εκστρατεία για μία "Ισχυρότερη Βρετανία εντός της Ευρώπης" - η οποία αποτελείται από οργανώσεις ή και μεμονωμένα άτομα που τάσσονται υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην Ε.Ε. - όχι επειδή είμαι ένας ένθερμος φιλο-ευρωπαϊστής, αλλά πολύ περισσότερο επειδή είμαι ένας πραγματιστής που έχει εργαστεί επί δεκαετίες στην Ευρώπη (ως ιδρυτής και CEO μιας μεγάλης εταιρείας διαχείρισης επενδύσεων) και ακριβώς αυτά τα χρόνια εμπειρίας είναι που με έχουν οδηγήσει στην πεποίθηση πως εάν παραμείνουμε στην Ε.Ε., θα είμαστε σε καλύτερη θέση,  για πέντε λόγους:

Πρώτον, μπορεί να είναι δύσκολο να εκτιμήσουμε το status quo, αλλά η Βρετανία απολαμβάνει το δικό της. Αρκεί να σκεφτούμε το κλίμα, μέσα στο οποίο δραστηριοποιούνται οι βρετανικές επιχειρήσεις: μέσα στην Ε.Ε., μία ένωση 500 εκατομμυρίων ανθρώπων, φιλική προς τις ΗΠΑ, με κοινή ιστορία και πίστη στην Κοινοπολιτεία. Δεν συνιστά κινδυνολογία να επισημάνω πως από οικονομικής απόψεως, το "ισχύς εν τη ενώσει" έχει μία βάση. Θα ήταν τρέλα να αγνοήσει κανείς το τεράστιο πρακτικό πλεονέκτημα του να είσαι μέρος ενός οικονομικού μπλοκ τέτοιου μεγέθους.

Δεύτερον, όταν πρόκειται για την ασφάλειά μας και για την επιστημονική πρόοδο, η συνεργασία μεταξύ των κρατών καθίσταται ολοένα και πιο σημαντική. Δεν θα σκεφτόμασταν ποτέ να εγκαταλείψουμε το ΝΑΤΟ, με το επιχείρημα πως μπορούμε να υπερασπιστούμε καλύτερα τους εαυτούς μας εάν συμμαχήσουμε με άλλους. Και αυτή η αρχή θα έπρεπε να έχει εφαρμογή και σε άλλα επίπεδα. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τη διαστημική τεχνολογία. Ανέκαθεν ήταν απογοητευτικό το ότι η Βρετανία δεν διαθέτει δικό της διαστημικό πρόγραμμα, αλλά τουλάχιστον βρίσκουμε παρηγοριά στο γεγονός πως είμαστε μέρος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Μπορεί να φαίνεται πως λίγη σημασία έχουν όλα αυτά στη συζήτηση για το δημοψήφισμα, αλλά μία νέα διαστημική κούρσα βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη και υπάρχουν συνέπειες για την ασφάλειά μας. Εάν η Βρετανία είναι αρκετά διορατική, θα δώσει προσοχή στο πώς μπορεί να υπερασπιστεί τη θέση της στο Διάστημα, όπως ακριβώς κάνει και στη θάλασσα ή και στο έδαφος - και για αυτόν τον λόγο χρειαζόμαστε την αλληλεγγύη της Ε.Ε., όπως χρειαζόμαστε και την αλληλεγγύη του ΝΑΤΟ.

Τρίτον, πολλές από τις επικρίσεις που εξαπολύονται εναντίον της Ε.Ε. είναι υπερβολικές. Ακούμε πολλά για υπέρ του δέοντος κανόνες, αλλά και για τις αρνητικές επιπτώσεις της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας στις βρετανικές επιχειρήσεις. Στην πραγματικότητα, η γενική αντίληψη είναι μάλλον χειρότερη από αυτό που όντως ισχύει. Οι βρετανικές επιχειρήσεις δεν "ασφυκτιούν" από τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Για να δώσω ένα παράδειγμα από τον δικό μου χώρο, τα hedge funds είχαν τρομοκρατηθεί εξαιτίας του αντίκτυπου που θα είχε η οδηγία της Ε.Ε. για τα hedge funds εναλλακτικών επενδύσεων. Εντούτοις, όπως αποδείχθηκε, η οδηγία δεν έφερε τον κανονιστικό φόρτο που φοβούνταν.

Τέταρτον, δεν πρέπει να παραβλέψουμε τα κοινά σημεία που έχει η κουλτούρα της Βρετανίας με εκείνη της υπόλοιπης Ευρώπης. Είναι τέτοιος ο συγκερασμός με τους Γάλλους ή με τους Γερμανούς που η όποια διαφορά περνά απαρατήρητη, μπροστά στο πόσο μοιάζουμε. Όσο και αν αγαπάω τις ΗΠΑ, υπάρχουν μεγάλες πολιτιστικές διαφορές σε σχέση με τη Βρετανία: τα εκατομμύρια των ανθρώπων που συρρέουν στις επιβλητικές εκκλησίες που στεγάζονται σε στάδια, οι γεμάτες με εμπορικά κέντρα πόλεις, η θρησκευτικότητα που κατακλύζει τη δημόσια ζωή, η εθνική εξωστρέφεια, τα όπλα. Όταν ταξιδεύω στην Ευρώπη, η αίσθηση είναι εντελώς διαφορετική. Μας συνδέουν μία συγκρατημένη ευαισθησία, διάφορες πολιτιστικές τάσεις -από την κλασσική μουσική μέχρι το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο - μοναρχίες, τις οποίες συντηρούμε και σεβόμαστε. Μοιραζόμαστε την ίδια γλώσσα με τις ΗΠΑ και τον ίδιο πολιτισμό με την Ευρώπη.

Τέλος, δεδομένων των ομοιοτήτων μας, της ιστορίας μας και της γεωγραφικής μας εγγύτητας, η έξοδος της Βρετανίας από την Ε.Ε. θα εκλαμβανόταν ως καταφανώς εχθρική και αλαζονική κίνηση. Και η αντίληψη που επικρατεί στην Ευρώπη έχει μεγάλη σημασία για τη μελλοντική μας ευημερία. Οι διάφορες εκστρατείες υπέρ του Brexit εμφανίζονται να αγαπούν την Ευρώπη, ως ήπειρο, και όχι την Ευρώπη, ως θεσμό - και διατείνονται πως μπορούμε να διατηρήσουμε τις φιλικές σχέσεις και τους εμπορικούς δεσμούς με την Ευρώπη, χωρίς να μας ενώνει κάποια σύμβαση με την Ε.Ε.. Όμως αυτό υπονομεύει τη σημασία της καλής θελήσεως, χωρίς να λαμβάνει υπ’όψιν και το σοβαρό πλήγμα που θα σηματοδοτήσει ενδεχόμενο Brexit για την έκφραση αυτής ακριβώς της καλής θελήσεως.

Επί σειρά δεκαετιών έχω συνεργαστεί με ανώτατα στελέχη της γαλλικής και της γερμανικής βιομηχανίας που θα θεωρούσαν μία έξοδο της Βρετανίας από την Ε.Ε. ως ένα μείγμα ανοησίας και αλαζονείας. Θα θεωρείτο ως μία ολοκληρωτική απόρριψη - που μάλιστα θα προκαλούσε και ιδιαίτερη σύγχυση, δεδομένου του ότι η Βρετανία απολαμβάνει την πιο ευέλικτη και ευνοϊκή αντιμετώπιση, από κάθε άλλο κράτος - μέλος της Ε.Ε..

Μπορέσαμε και μείναμε - ύστερα από επιλογής μας - εκτός του ευρώ, εκτός του χώρου Σένγκεν με τα ανοιχτά σύνορα, και τώρα - με τις μεταρρυθμίσεις του Βρετανού πρωθυπουργού - και εκτός μιας "ολοένα πιο στενής ένωσης". Με δεδομένο τα πόσα έχουμε ζητήσει ως μέλος της Ε.Ε., τι ακριβώς είναι αυτό που καθιστά τους υπέρμαχους του Brexit τόσο σίγουρους ότι υπάρχουν πολλές πιθανότητες να επιτύχουν μια καλύτερη συμφωνία με κάποιον άλλον;

Όλα αυτά δεν σημαίνουν πως θα ήταν αδύνατον για τη Βρετανία να τα καταφέρει μόνη της. Ασφαλώς και θα μπορούσε να επιβιώσει. Ωστόσο, θα μπορούσαμε να ευημερήσουμε; Όλες οι άλλες εναλλακτικές -εκτός της Ε.Ε.- επιφυλάσσουν, για κάθε χώρα, μία χειρότερη συμφωνία από αυτήν που έχει τώρα το Ηνωμένο Βασίλειο.

Η Νορβηγία και η Ελβετία αποδέχονται τους περισσότερους κανονισμούς της Ε.Ε., χωρίς να έχουν κάποια επιρροή πάνω τους - και εξακολουθούν να συνεισφέρουν στον προϋπολογισμό της Ε.Ε.. Αυτοί είναι οι όροι της συμφωνίας που σου δίνει πρόσβαση στη μεγαλύτερη ενιαία αγορά του κόσμου. Εάν πεις όχι στον δρόμο που σου ανοίγει αυτή η συμφωνία, θα καταλήξεις σαν τον Καναδά που έχει συνάψει μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου, η οποία όμως δεν περιλαμβάνει υπηρεσίες. Το Λονδίνο είναι η παγκόσμια οικονομική πρωτεύουσα και οι τράπεζές του είναι οι μόνες που μπορούν να πραγματοποιούν εμπορευματικές συναλλαγές στην Ε.Ε. με πρόσβαση στο ενιαίο οικονομικό διαβατήριο και αυτό είναι κάτι που προσφέρει μόνο η ένταξη στην Ε.Ε.

Εκτός της Ε.Ε., θα ήμασταν πιο αδύναμοι. Θα θέταμε σε κίνδυνο τις στενές μας επιχειρηματικές φιλίες, σε έναν κόσμο, όπου τις χρειαζόμαστε ολοένα και πιο πολύ. Θα εγκαταλείπαμε ένα σημαντικό οικονομικό μπλοκ, την ίδια ώρα που η "ισχύς εν τη ενώσει" αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη σημασία. Για όλους τους παραπάνω λόγους, θα ήταν καλύτερο, για τη συντριπτική πλειοψηφία των Βρετανών, να παραμείνουμε στην Ε.Ε.

 David Harding
29/2/2016

ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/story/3107693

Το αρχικό (στα αγγλικά) άρθρο εδώ:
Leaving Europe Would Be a Terrible Investment


Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμφωνούν  πάντα με τις απόψεις που διατυπώνονται στα εκάστοτε -χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού-  αναρτώμενα  κείμενα τρίτων.Οι απόψεις που δημοσιεύονται στα κείμενα των αναρτήσεων εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που τις διατυπώνουν.