Tindersticks ...
Μουσικό συγκρότημα από το Νότιγχαμ της Μεγάλης Βρετανίας. Σχηματίσθηκαν το 1992 και είναι ενεργοί μέχρι σήμερα. Τυπολογικά η μουσική τους κατατάσσεται στο ροκ, όμως περιέχει πλούσια σόουλ, τζαζ και κλασικά στοιχεία. Κάποιοι τους χαρακτηρίζουν επίσης με τον όρο «μπαρόκ ποπ».Σήμα κατατεθέν τους αποτελεί η βαρύτονη φωνή του τραγουδιστή τους.
Ιδιαίτερα κατά τη δεκαετία του '90, διακρίθηκαν για τις πολύπλοκες ενορχηστρώσεις των τραγουδιών τους, για τις οποίες (εκτός των συνηθισμένων οργάνων μιας ροκ μπάντας) χρησιμοποιούσαν βιολί, κοντραμπάσο, φλάουτο, μεταλλόφωνο, τρομπέτα, κλαρινέτο κ.ά. Για το λόγο αυτό, σε κάποιες ηχογραφήσεις και συναυλίες συνοδεύονται από μικρές συμφωνικές ορχήστρες εγχόρδων. Στη συνέχεια, από τον τέταρτο δίσκο τους και μετά, στράφηκαν σε λιγότερο σύνθετες φόρμες με περισσότερα σόουλ στοιχεία, παραμένοντας όμως εντός αυτού που ήδη είχε καθιερωθεί ως «ήχος Τίντερστικς».
Από άποψη απήχησης, μολονότι η μουσική τους βρίσκεται εκτός των κυρίαρχων ρευμάτων τόσο στο δημιουργικό επίπεδο όσο και στον τρόπο της εμπορικής προώθησης, έχουν έναν πολύ πιστό πυρήνα ακροατών κυρίως στην Ευρώπη.
Πρόγονος του συγκροτήματος είναι οι Άσφαλτ Ρίμπονς (Asphalt Ribbons), οι οποίοι δραστηριοποιήθηκαν στην Αγγλία την περίοδο 1987 - 1991 χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Το 1992 αντικατέστησαν το μπασίστα τους και επανιδρύθηκαν ως Τίντερστικς (ελληνικά: ξυλάκια για προσάναμμα), αλλάζοντας ταυτόχρονα τον ήχο τους. Το όνομά τους αποτέλεσε έμπνευση του Στέιπλς, όταν βρήκε πεταμένο ένα κουτάκι σπίρτα σε μια παραλία στην Ελλάδα.
Ιδρυτικά μέλη
Στιούαρτ Άστον Στέιπλς (Stuart Ashton Staples) - τραγουδιστής, δεύτερη κιθάρα, μελόντικα.
Νηλ Τίμοθυ Φρέιζερ (Neil Timothy Fraser) - πρώτη κιθάρα, μεταλλόφωνο.
Ντέιβιντ Λέοναρντ Μπόλτερ (David Leonard Boulter) - αρμόνιο, κρουστά.
Ντίκον Τζέιμς Χίντσκλιφ (Dickon James Hinchliffe) - βιολί, κιθάρα, φωνητικά, πιάνο.
Αλασντέιρ Ρόμπερτ ντε Βιλνέβ Μακώλεϋ (Alasdair Robert De Villeneuve Macaulay) - ντραμς και άλλα κρουστά, τρομπέτα.
Μαρκ Άντριου Κόλγουϊλ (Mark Andrew Colwill) - ηλεκτρικό μπάσσο.
Οι τρεις πρώτοι αποτελούν το συγκρότημα έως σήμερα, ενώ οι υπόλοιποι αποχώρησαν το 2006. Επίσης ο τραγουδιστής Στιούαρτ Στέιπλς ακολουθεί παράλληλη ατομική καριέρα από το 2005.
Tην πρώτη δεκαετία το συγκρότημα κυκλοφορούσε ένα νέο μεγάλο δίσκο (studio LP) ανά διετία. Αυτή η συχνότητα σταμάτησε το 2003. Η αρίθμηση των δύο πρώτων δίσκων έγινε από το κοινό τους, ώστε να τους ξεχωρίζουν - στην πραγματικότητα και τα δύο άλμπουμ φέρουν μόνο το όνομά τους. Τέλος, υπάρχουν τραγούδια που έχουν ηχογραφηθεί στο στούντιο αλλά δεν υπάρχουν σε κανένα studio LP, με πιο γνωστό το Take Me που τραγουδούν μαζί με τους Walkabouts.
Discography-Studio albums
Tindersticks(1993)
Tindersticks(1995)
Curtains (1997)
Simple Pleasure(1999)
Can Our Love(2001)
Trouble Every Day(2001),soundtrack
Waiting for the Moon(2003)
The Hungry Saw(2008)
Falling Down a Mountain(2010)
The Something Rain(2012)
Across Six Leap Years(2013)
The Waiting Room(2016)
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΠΗΓΕΣ
http://www.tindersticks.co.uk/splash/
https://en.wikipedia.org/wiki/Tindersticks
https://www.facebook.com/tindersticksofficial
https://www.youtube.com/results?search_query=Tindersticks+++
Tindersticks -''The Waiting Room'' ALBUM (2016)
Ο δίσκος σε παρασύρει σε ένα μελαγχολικό ταξίδι. Ομως ευχάριστα, καλοπροαίρετα μελαγχολικό. Εθιστικά μελαγχολικό. Αλλωστε γι’ αυτό τους αγαπάς. Στίχοι διαυγείς, ποιητικοί. Μια φωνή γνώριμη που έχει τον πρώτο λόγο και σε στέλνει (ξανά) να περιπλανηθείς σε σκοτεινά μέρη, όπου αναζητείς το φως, την ελπίδα, τη γαλήνη. Και ενορχηστρώσεις απαλές, λιγάκι jazzy, και κομψές μέσα από μια ζεστή απλότητα. Το «The Waiting Room» των Tindersticks (συνοδευόμενο από DVD με μικρού μήκους φιλμ για κάθε τραγούδι), χωρίς να αποτελεί ιδιαίτερη έκπληξη, παραμένει πιστό στο γνώριμο γλυκόπικρο ύφος του βρετανικού συγκροτήματος και ανανεώνει το ενδιαφέρον μας γι’ αυτούς.
(http://www.kathimerini.gr/849977/article/politismos/moysikh/moysikes-e3aisies)
Following 2003's Waiting for the Moon, the dissolution of Tindersticks' original lineup has left the remaining members resembling less a full-fledged band than a glorified solo project for frontman Stuart A. Staples. Consequently, the group's most interesting efforts in recent years have been intimate in scale, like 2013's quietly superb Across Six Leap Years, which reimagined 10 of the band's best songs as delicately arranged chamber pieces, or the low-key soundtrack work they've produced for French filmmaker Claire Denis. In that company, the proper studio albums that Staples and company continue to dutifully release every few years have felt as if they're striving to recapture something fundamentally unattainable: the wild and wooly spirit of Tindersticks' heyday, absent several of the voices that instigated it.
But with The Waiting Room, Staples never seems shy about drawing influence from the broader constellation of Tindersticks-branded side projects, a method that registers as his implicit favoring of auteurism over legacy concerns, resulting in a more confident and comfortable sounding album. The Waiting Room has its share of big moments, like the Tony Allen-worthy beat and blistering horn charts of “Help Yourself” and the melodramatic crescendo of “Were We Once Lovers?,” but it's mostly made up of small, claustrophobic gestures of prickly emotional uncertainty. The clanging percussive loop of “How He Entered,” for instance, is an echo of a similar motif used throughout Tindersticks' brooding score for the 2005 film The Intruder.
The Waiting Room is organized around subtle cues, including a trio of minimalist instrumentals that draw a direct parallel to Tindersticks' distinctive soundtrack work. This sets the template for an album that turns minimalism into its own self-critical thematic context, its songs' narrators delivering cryptic warnings to each other about the dangers of unchecked apathy. “That feeling is a creeping one,” Staples croons on the majestic “Hey Lucinda,” a song he's been tinkering with for over five years (it features singer Lhasa de Sela, who died of breast cancer in 2010). A weary dialogue between an impatient suitor and the woman he can't quite convince to go out dancing with him, it's also one of several songs on the album that's about seeking solace in the dispassionate replication of a memory: “I only dance to remember how dancing used to feel.” The song poignantly expresses spiritual fatigue in the act of merely going through the motions.
Many songs here aspire to escape their own private purgatories, but lack the immediate means to do so. The narrator of “Second Chance Man” finds love before he can identify it, and the one on “How He Entered,” the requisite spoken-word track that shows up on nearly every Tindersticks album, is “desperate for relief from the humdrum,” but can't stop reliving a critical moment until he learns to understand it—to identify its meaning.
This self-dictating logic isn't always enough to justify the limiting range of The Waiting Room, which continues the trend of cerebral pleasures over the more visceral ones Tindersticks used to dole out so generously. But even seemingly underdeveloped compositions like the droning, organ/voice title track and the stubbornly repetitious “We Are Dreamers” eventually reveal themselves to be examples of form following function—studies in emotional stasis that achingly represent the band continuing to do what it is that they've always done: find value in the shadow of something that once was.
(http://www.slantmagazine.com/music/review/tindersticks-the-waiting-room)
Ιδιαίτερα κατά τη δεκαετία του '90, διακρίθηκαν για τις πολύπλοκες ενορχηστρώσεις των τραγουδιών τους, για τις οποίες (εκτός των συνηθισμένων οργάνων μιας ροκ μπάντας) χρησιμοποιούσαν βιολί, κοντραμπάσο, φλάουτο, μεταλλόφωνο, τρομπέτα, κλαρινέτο κ.ά. Για το λόγο αυτό, σε κάποιες ηχογραφήσεις και συναυλίες συνοδεύονται από μικρές συμφωνικές ορχήστρες εγχόρδων. Στη συνέχεια, από τον τέταρτο δίσκο τους και μετά, στράφηκαν σε λιγότερο σύνθετες φόρμες με περισσότερα σόουλ στοιχεία, παραμένοντας όμως εντός αυτού που ήδη είχε καθιερωθεί ως «ήχος Τίντερστικς».
Από άποψη απήχησης, μολονότι η μουσική τους βρίσκεται εκτός των κυρίαρχων ρευμάτων τόσο στο δημιουργικό επίπεδο όσο και στον τρόπο της εμπορικής προώθησης, έχουν έναν πολύ πιστό πυρήνα ακροατών κυρίως στην Ευρώπη.
Πρόγονος του συγκροτήματος είναι οι Άσφαλτ Ρίμπονς (Asphalt Ribbons), οι οποίοι δραστηριοποιήθηκαν στην Αγγλία την περίοδο 1987 - 1991 χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Το 1992 αντικατέστησαν το μπασίστα τους και επανιδρύθηκαν ως Τίντερστικς (ελληνικά: ξυλάκια για προσάναμμα), αλλάζοντας ταυτόχρονα τον ήχο τους. Το όνομά τους αποτέλεσε έμπνευση του Στέιπλς, όταν βρήκε πεταμένο ένα κουτάκι σπίρτα σε μια παραλία στην Ελλάδα.
Ιδρυτικά μέλη
Στιούαρτ Άστον Στέιπλς (Stuart Ashton Staples) - τραγουδιστής, δεύτερη κιθάρα, μελόντικα.
Νηλ Τίμοθυ Φρέιζερ (Neil Timothy Fraser) - πρώτη κιθάρα, μεταλλόφωνο.
Ντέιβιντ Λέοναρντ Μπόλτερ (David Leonard Boulter) - αρμόνιο, κρουστά.
Ντίκον Τζέιμς Χίντσκλιφ (Dickon James Hinchliffe) - βιολί, κιθάρα, φωνητικά, πιάνο.
Αλασντέιρ Ρόμπερτ ντε Βιλνέβ Μακώλεϋ (Alasdair Robert De Villeneuve Macaulay) - ντραμς και άλλα κρουστά, τρομπέτα.
Μαρκ Άντριου Κόλγουϊλ (Mark Andrew Colwill) - ηλεκτρικό μπάσσο.
Οι τρεις πρώτοι αποτελούν το συγκρότημα έως σήμερα, ενώ οι υπόλοιποι αποχώρησαν το 2006. Επίσης ο τραγουδιστής Στιούαρτ Στέιπλς ακολουθεί παράλληλη ατομική καριέρα από το 2005.
Tην πρώτη δεκαετία το συγκρότημα κυκλοφορούσε ένα νέο μεγάλο δίσκο (studio LP) ανά διετία. Αυτή η συχνότητα σταμάτησε το 2003. Η αρίθμηση των δύο πρώτων δίσκων έγινε από το κοινό τους, ώστε να τους ξεχωρίζουν - στην πραγματικότητα και τα δύο άλμπουμ φέρουν μόνο το όνομά τους. Τέλος, υπάρχουν τραγούδια που έχουν ηχογραφηθεί στο στούντιο αλλά δεν υπάρχουν σε κανένα studio LP, με πιο γνωστό το Take Me που τραγουδούν μαζί με τους Walkabouts.
Discography-Studio albums
Tindersticks(1993)
Tindersticks(1995)
Curtains (1997)
Simple Pleasure(1999)
Can Our Love(2001)
Trouble Every Day(2001),soundtrack
Waiting for the Moon(2003)
The Hungry Saw(2008)
Falling Down a Mountain(2010)
The Something Rain(2012)
Across Six Leap Years(2013)
The Waiting Room(2016)
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΠΗΓΕΣ
http://www.tindersticks.co.uk/splash/
https://en.wikipedia.org/wiki/Tindersticks
https://www.facebook.com/tindersticksofficial
https://www.youtube.com/results?search_query=Tindersticks+++
The Waiting Room(2016)
Tindersticks -''The Waiting Room'' ALBUM (2016)
Ο δίσκος σε παρασύρει σε ένα μελαγχολικό ταξίδι. Ομως ευχάριστα, καλοπροαίρετα μελαγχολικό. Εθιστικά μελαγχολικό. Αλλωστε γι’ αυτό τους αγαπάς. Στίχοι διαυγείς, ποιητικοί. Μια φωνή γνώριμη που έχει τον πρώτο λόγο και σε στέλνει (ξανά) να περιπλανηθείς σε σκοτεινά μέρη, όπου αναζητείς το φως, την ελπίδα, τη γαλήνη. Και ενορχηστρώσεις απαλές, λιγάκι jazzy, και κομψές μέσα από μια ζεστή απλότητα. Το «The Waiting Room» των Tindersticks (συνοδευόμενο από DVD με μικρού μήκους φιλμ για κάθε τραγούδι), χωρίς να αποτελεί ιδιαίτερη έκπληξη, παραμένει πιστό στο γνώριμο γλυκόπικρο ύφος του βρετανικού συγκροτήματος και ανανεώνει το ενδιαφέρον μας γι’ αυτούς.
(http://www.kathimerini.gr/849977/article/politismos/moysikh/moysikes-e3aisies)
Following 2003's Waiting for the Moon, the dissolution of Tindersticks' original lineup has left the remaining members resembling less a full-fledged band than a glorified solo project for frontman Stuart A. Staples. Consequently, the group's most interesting efforts in recent years have been intimate in scale, like 2013's quietly superb Across Six Leap Years, which reimagined 10 of the band's best songs as delicately arranged chamber pieces, or the low-key soundtrack work they've produced for French filmmaker Claire Denis. In that company, the proper studio albums that Staples and company continue to dutifully release every few years have felt as if they're striving to recapture something fundamentally unattainable: the wild and wooly spirit of Tindersticks' heyday, absent several of the voices that instigated it.
But with The Waiting Room, Staples never seems shy about drawing influence from the broader constellation of Tindersticks-branded side projects, a method that registers as his implicit favoring of auteurism over legacy concerns, resulting in a more confident and comfortable sounding album. The Waiting Room has its share of big moments, like the Tony Allen-worthy beat and blistering horn charts of “Help Yourself” and the melodramatic crescendo of “Were We Once Lovers?,” but it's mostly made up of small, claustrophobic gestures of prickly emotional uncertainty. The clanging percussive loop of “How He Entered,” for instance, is an echo of a similar motif used throughout Tindersticks' brooding score for the 2005 film The Intruder.
The Waiting Room is organized around subtle cues, including a trio of minimalist instrumentals that draw a direct parallel to Tindersticks' distinctive soundtrack work. This sets the template for an album that turns minimalism into its own self-critical thematic context, its songs' narrators delivering cryptic warnings to each other about the dangers of unchecked apathy. “That feeling is a creeping one,” Staples croons on the majestic “Hey Lucinda,” a song he's been tinkering with for over five years (it features singer Lhasa de Sela, who died of breast cancer in 2010). A weary dialogue between an impatient suitor and the woman he can't quite convince to go out dancing with him, it's also one of several songs on the album that's about seeking solace in the dispassionate replication of a memory: “I only dance to remember how dancing used to feel.” The song poignantly expresses spiritual fatigue in the act of merely going through the motions.
Many songs here aspire to escape their own private purgatories, but lack the immediate means to do so. The narrator of “Second Chance Man” finds love before he can identify it, and the one on “How He Entered,” the requisite spoken-word track that shows up on nearly every Tindersticks album, is “desperate for relief from the humdrum,” but can't stop reliving a critical moment until he learns to understand it—to identify its meaning.
This self-dictating logic isn't always enough to justify the limiting range of The Waiting Room, which continues the trend of cerebral pleasures over the more visceral ones Tindersticks used to dole out so generously. But even seemingly underdeveloped compositions like the droning, organ/voice title track and the stubbornly repetitious “We Are Dreamers” eventually reveal themselves to be examples of form following function—studies in emotional stasis that achingly represent the band continuing to do what it is that they've always done: find value in the shadow of something that once was.
(http://www.slantmagazine.com/music/review/tindersticks-the-waiting-room)
Tindersticks - Follow Me
Tindersticks -Hey Lucinda
Tindersticks - Like Only Lovers Can
Tindersticks - How He Entered
Tindersticks - The Waiting Room
Tindersticks - Help yourself
Tindersticks - This Fear Of Emptiness
Tindersticks -Second Chance Man
8 VIDEOS:
* * *
Tindersticks - We Are Dreamers!
Were We Once Lovers? - Tindersticks
Tindersticks - Psychosis
Sweet release
Tindersticks - Another Night In
Tindersticks - My Oblivion
Tindersticks - Let's Pretend
Tindersticks Travelling Light Video
Tindersticks - keep you beautiful
Tindersticks - Trouble Every Day
Tindersticks - Feel the Sun
A L B U M S
Tindersticks - The Something Rain
00:00 Chocolate
09:03 Show Me Everything
14:33 This Fire of Autumn
18:50 A Night So Still
24:33 Slippin' Shoes
29:08 Medicine
34:03 Frozen
39:49 Come Inside
47:25 Goodbye Joe
The First Tindersticks Album
1. Nectar
2. Tyed
3. Sweet Man Part 1
4. Whiskey And Water
5. Blood
6. City Sickness
7. Patchwork
8. Marbles
9. The Walt Blues
10. Milky Teeth
11. Sweet Man - Part Two
12. Jism
13. Piano Song
14. Tie-Dye
15. Raindrops
16. Sweet Man - Part Three
17. Her
18. Tea Stain
19. Drunk Tank
20. Paco De Renaldo's Dream
21. The Not Knowing
Tindersticks - Tindersticks II, Album1995
0:00 El Diablo en el Ojo
3:33 A Night In
9:57 My Sister
18:08 Tiny Tears
23:54 Snowy in F♯ Minor
26:22 Seaweed
31:37 Vertrauen II
34:56 Talk to Me
39:57 No More Affairs
43:47 Singing
44:45 Travelling Light
49:36 Cherry Blossoms
53:57 She's Gone
57:26 Mistakes
1:03:10 Vertrauen III
Tindersticks - Simple Pleasure, album 1999
0:00 Can We Start Again?
3:51 If You're Looking for a Way Out
8:57 Pretty Words
12:17 From The Inside
15:11 If She's Torn
20:55 Before You Close Your Eyes
27:11 (You Take) This Heart of Mine
31:34 I Know That Loving
37:23 CF GF
0:00 Can We Start Again?
3:51 If You're Looking for a Way Out
8:57 Pretty Words
12:17 From The Inside
15:11 If She's Torn
20:55 Before You Close Your Eyes
27:11 (You Take) This Heart of Mine
31:34 I Know That Loving
37:23 CF GF
Tindersticks – White material,
Claire Denis, ,album 2009
Opening 2:39
Bus Vision 1 3:15
The Boxer 1:55
White Material 1:48
Children's Theme 1 1:58
Maria And The Boxer 1:17
Workers 1:26
Andre And The Old Man 1:13
Yellow Dog 3:36
Maria And The Old Man 1:54
Maria And The Sheriff 1:56
Andre's Death 2:19
Children's Theme 2 2:45
Attack On The Pharmacy 3:02
Bus Vision 2 1:05
Closing 5:4