Οταν τα ιδιωτικά γίνονται δημόσια

  

Είναι γνωστό ότι ο δημόσιος λόγος των πολιτικών διαφέρει -ενίοτε θεαματικά- από τον ιδιωτικό. Πράγματα που λέγονται εμπιστευτικά σε κατ’ ιδίαν συναντήσεις απέχουν απ’ αυτά που εκφωνούνται σε πλατείες και τηλεοράσεις και δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας γιατί καραδοκεί ο κίνδυνος της γελοιοποίησης.

Μαθαίνουμε ύστερα από καιρό τι ακριβώς ειπώθηκε πίσω από κλειστές πόρτες, όταν οι συνέπειες από την αποκάλυψη δεν θα βλάψουν τους πρωταγωνιστές, είτε γιατί δεν παίζουν πια κανένα ρόλο είτε γιατί έχουν εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο. Οταν (σπανίως) σπάει ο κώδικας της σιωπής, πριν από την παρέλευση του χρόνου «παραγραφής»... πέφτουμε από τα σύννεφα.

■ «Εμείς οι Σοσιαλδημοκράτες με την καρδιά μας είμαστε μαζί σου, αλλά το μυαλό μας δεν μας αφήνει να συμφωνήσουμε». Αυτό φέρεται να είπε ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς στον Ελληνα πρωθυπουργό, στην κρίσιμη τελευταία φάση των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στην κυβέρνηση Τσίπρα και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς τον Ιούνιο του 2015.

■ «Η λιτότητα είναι μια βλακώδης επιλογή», εκμυστηρεύτηκε ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ στον Ιταλό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι.

Τι έχουμε εδώ:

■ Εναν Σοσιαλδημοκράτη κορυφαίο Ευρωπαίο αξιωματούχο να παραδέχεται εμμέσως ότι η πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης ήταν πολύ κοντά στις ιδεολογικές και πολιτικές ρίζες της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, ωστόσο, επειδή οι ηγεσίες των κομμάτων της ήταν πλήρως υποταγμένες στη λογική της λιτότητας και είχαν μετατρέψει τα κόμματά τους σε ορντινάτσες του νεοφιλελευθερισμού, δεν θα μπορούσαν να συναινέσουν και να βάλουν πλάτη, προφανώς γιατί δεν θα ήταν εύκολο να πείσουν τα ακροατήριά τους για τις επιλογές που είχαν κάνει τα προηγούμενα χρόνια.

Η απόσταση που χωρίζει την καρδιά της Σοσιαλδημοκρατίας από το μυαλό της, δηλαδή η διάσταση ανάμεσα στην ιστορία και τη διαδρομή της και τις πρακτικές της όπου κυβερνούσε, είναι η σημαντικότερη αιτία της εκλογικής καθίζησης που έχει υποστεί σε διάφορες χώρες της Ευρώπης.

Το ερώτημα που μένει ανοιχτό είναι αν η μετάλλαξη της Σοσιαλδημοκρατίας είναι οριστική και αμετάκλητη. Τα σκιρτήματα αντίστασης που εμφανίζονται εσχάτως σε μερικές περιοχές είναι ένα θετικό σημάδι, αλλά ας περιμένουμε γιατί η σύγχρονη Σοσιαλδημοκρατία δεν διακρίνεται για τη σοβαρότητά της.

■ Τον επικεφαλής του θεσμικά ισχυρότερου οργάνου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αυτού που υποτίθεται πως αποφασίζει για τις κεντρικές κατευθύνσεις της Ε.Ε., να ομολογεί ότι η πολιτική που έχει επιβληθεί σ’ όλη την Ευρώπη και ιδιαίτερα στην ευρωζώνη, όχι μόνο δεν είναι αποτελεσματική (κάτι που θα μπορούσε να θεραπευτεί) αλλά ότι είναι βλακώδης (εδώ δεν υπάρχει γιατρειά).

Προκύπτουν ορισμένα ζητήματα: Γιατί ο κ. Γιούνκερ δεν εξέφρασε τη διαφωνία του όταν εκπονήθηκε αυτό το βλακώδες μοντέλο; Αν το κατάλαβε με καθυστέρηση (συγγνωστό σφάλμα), γιατί ακόμη και σήμερα, δημοσίως τουλάχιστον, επιμένει να το υποστηρίζει; Τέλος, γιατί παραμένει στη θέση του αφού δεν πιστεύει στην πολιτική που εφαρμόζεται;

Ανάγωγα

Δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός. Λέει πράγματα που δεν αρέσουν. Κάνει προβλέψεις όχι ευχάριστες. Δεν μασάει τα λόγια του ούτε στο εσωτερικό ούτε στο εξωτερικό. Δεν χαϊδεύει αυτιά.

Διαχειρίζεται ένα θέμα που ξεπερνά τη χώρα. Αλλος στη θέση του θα την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια. Κι όμως έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών σε μια περίοδο που όλοι είναι καχύποπτοι με τα κόμματα και τους εκπροσώπους τους. Ο λόγος για τον Γιάννη Μουζάλα.

03.03.2016 

 Τάσος Παππάς

http://www.efsyn.gr/arthro/otan-ta-idiotika-ginontai-dimosia