Από τη Βόννη στη Βαϊμάρη;

Bundestag

Θα επηρεασθεί η πολιτική της Μέρκελ στο Προσφυγικό από το μήνυμα των τριών τοπικών εκλογών της Κυριακής; Τι είναι κυρίαρχο, η πολιτική αντοχή των Σοσιαλδημοκρατών στην Ρηνανία Παλατινάτο και των Πρασίνων στη Βάδη - Βυρτεμβέργη που στήριξαν ανεπιφύλακτα τη Μέρκελ στο Προσφυγικό, η κατάρρευση των Σοσιαλδημοκρατών στη Σαξονία Ανχάλτη, ή η αποδυνάμωση της Χριστιανοδημοκρατίας προς όφελος της Εναλλακτικής για τη Γερμανία, αλλά και των νεκραναστηθέντων Φιλελευθέρων;

Πέραν των παραπάνω ερωτημάτων, υπάρχει μια βεβαιότητα: Η Ομοσπονδιακή Βουλή -Μπούντεσταγκ- που θα εκλεγεί τον Σεπτέμβριο του 2017 θα είναι επτακομματική, καθώς θα αντιπροσωπεύονται σ’ αυτή:

Η Χριστιανοδημοκρατική Ένωση CDU.

Η Βαυαρική Χριστιανοσοσιαλιστική Ένωση CSU αισθητά διαφοροποιημένη έως αυτονομημένη από τους Χριστιανοδημοκράτες.

Οι Φιλελεύθεροι FDP που επανακάμπτουν, καθώς απορροφούν τους δυσαρεστημένους από τη Μέρκελ που δεν θέλουν να ψηφίσουν την Εναλλακτική.

Η Εναλλακτική για τη Γερμανία AfD, που ξεκίνησε ως Λαϊκιστική 

Ευρωσκεπτικιστική Δεξιά και τώρα πλέον λειτουργεί και ως ξενόφοβη-ρατσιστική Ακρα Δεξιά.

Η Αριστερά Linke με προπύργιο την πρώην ανατολική Γερμανία.

Οι Πράσινοι.

Οι Σοσιαλδημοκράτες SPD.

Αν τα παραπάνω επιβεβαιωθούν θα πρόκειται για μια πρωτοφανή στα μεταπολεμική πολιτικά και εκλογικά χρονικά κατάτμηση-θρυμματισμό της πολιτικής σκηνής, μια πλήρη αντίστιξη του τρικομματισμού Χριστιανοδημοκράτες -Σοσιαλδημοκράτες και Φιλελεύθεροι, που ήταν το στίγμα της Δημοκρατίας της Βόννης στην περίοδο 1949-1990. Ενός τρικομματισμού που προέκυψε από τη διάταξη του εκλογικού νόμου για πλαφόν 5% για την είσοδο στην Μπούντεσταγκ, αλλά και από την απαγόρευση της λειτουργίας του Κ.Κ. το 1956 από το Συνταγματικό Δικαστήριο.

Μια επτακομματική Μπούντεσταγκ δεν θα απέχει μόνον έτη φωτός από την πολιτική σταθερότητα και προβλεψιμότητα της Δημοκρατίας της Βόννης, αλλά θα παραπέμπει ευθέως στη ρευστότητα και αστάθεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης στην περίοδο 1919-1933, όταν η πολυδιάσπαση κυριαρχούσε στο Ράιχσταγκ.

Η άγνωστη μεταβλητή παραμένει η εξέλιξη του χώρου της Χριστιανοδημοκρατίας: Πού θα φθάσουν οι διαρροές προς την Εναλλακτική και τους Φιλελεύθερους, αν η διαφοροποίηση των Βαυαρών Χριστιανοσοσιαλιστών θα φθάσει σε πλήρη ανεξαρτητοποίηση τους σε ομοσπονδιακό επίπεδο και κυρίως το μέλλον του κεντρικού κορμού της CDU.

Πώς θα αντιδράσει η Χριστιανοδημοκρατία στις διαρροές προς τα Δεξιά; Θα συνεχίσει τη σημερινή κεντροδεξιά γραμμή πλεύσης με ή χωρίς τη Μέρκελ ή θα αναδιπλωθεί -περιχαρακωθεί σε πιο δεξιό στίγμα για να περιορίσει τις απώλειες;

Σε μια επτακομματική Μπούντεσταγκ είναι πολύ πιθανόν το άθροισμα δύο κομμάτων να μην είναι πλέον αριθμητικά και πολιτικά επαρκές για τη συγκρότηση βιώσιμου κυβερνητικού συνασπισμού, ένα ενδεχόμενο που αμφισβητεί πλέον κάθε σταθερά στην εσωτερική και ευρωπαϊκή πολιτική.

Ο θεμελιώδης νόμος της Ομοσπονδιακής Γερμανίας με τη σιωπηρή υπόθεση ότι θα κυριαρχεί ο δικομματισμός με ένα μικρότερο κόμμα σε ρόλο μπαλαντέρ έχει οριοθετήσει τις αρμοδιότητες του Ομοσπονδιακού Προέδρου σε συμβολικές-εθιμοτυπικές δραστηριότητες χωρίς δυνατότητα πολιτικής πρωτοβουλίας και παρέμβασης σε περίπτωση πολιτικής ρευστότητας, σε πλήρη αντίστιξη με τον πανίσχυρο Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης που εκλεγόταν με καθολική ψηφοφορία, είχε διευρυμένες συνταγματικές αρμοδιότητες τις οποίες ενδυνάμωνε η κατάτμηση της πολιτικής σκηνής.

Η σταθερότητα επέτρεψε στον Αντενάουερ να μείνει 14 χρόνια στην εξουσία, στους Μπραντ και Σμιτ συνολικά 13, στον Κολ 18, στον Σρέντερ 7 και στη Μέρκελ, αν ολοκληρώσει ομαλά τη θητεία της, 12. Η παραπάνω μακροβιότητα στην Καγκελαρία είναι προφανές ότι σε ένα θρυμματισμένο κοινοβουλευτικό σκηνικό θα αποτελεί παρελθόν.

Μισή σε έκταση από το νεκροταφείο του Σικάγο και δυο φορές πιο ήσυχη από αυτό μονολογούσε για την Βόννη ο ήρωας του γνωστού μυθιστορήματος κατασκοπίας του Τζον Λε Καρέ «Μιά Μικρή Πόλη στη Γερμανία». Αναμνήσεις από ένα παρελθόν που θα κλείσει ανεπιστρεπτί τον Σεπτέμβριο του 2017.

Δύσκολη αυτοδυναμία

Σε μια επτακομματική Μπούντεσταγκ είναι πολύ πιθανόν το άθροισμα δύο κομμάτων να μην είναι πλέον αριθμητικά και πολιτικά επαρκές για τη συγκρότηση βιώσιμου κυβερνητικού συνασπισμού, ένα ενδεχόμενο που αμφισβητεί πλέον κάθε σταθερά στην εσωτερική και ευρωπαϊκή πολιτική.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ

16/3/2016

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=27689&subid=2&pubid=113944527