700 € συντάξεις και 700 € μέσοι μισθοί για το 99% των ανθρώπων;


Η ιδανικότερη χώρα της Ευρωζώνης για να εφαρμοσθεί ένας ακραίος νεοφιλελευθερισμός  είναι ασφαλώς η Ελλάδα – επειδή αφενός μεν χρεοκόπησε, αφετέρου η χρεοκοπία της οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο δημόσιο. Στις άλλες χώρες που επίσης αντιμετώπισαν προβλήματα από τη χρηματοπιστωτική κρίση, όπως η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Κύπρος, ακόμη και η Ισλανδία, ο ένοχος δεν ήταν το  δημόσιο, αλλά ο ιδιωτικός τομέας – οπότε δεν εξυπηρετούν το συγκεκριμένο σκοπό.
Το αποτέλεσμα τώρα της χρεοκοπίας της Ελλάδας με υπαιτιότητα του κρατικού της τομέα είναι, μεταξύ άλλων, το μίσος που έχει συσσωρευτεί κυρίως στους νέους απέναντι σε κάθε τι δημόσιο – το οποίο θεωρούν πλέον συνώνυμο με τη διαπλοκή, με τη διαφθορά, με την ανικανότητα, με την οκνηρία, με την αναποτελεσματικότητα, με τον κακώς εννοούμενο συνδικαλισμό κοκ.
Εκτός αυτού, έχει προστεθεί μίσος απέναντι στην εγχώρια πολιτική και οικονομική ελίτ – επειδή θεωρείται πως λόγω της διαπλοκής και της διαφθοράς των δύο αυτών ομάδων, οδηγήθηκε η χώρα μας στη σημερινή καταστροφή. Ως εκ τούτου, έχουν δημιουργηθεί οι κατάλληλες συνθήκες, οι οποίες διευκολύνουν τα εξής:
(α) Την ανάληψη της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας της Ελλάδας από ξένους – οι οποίοι θεωρούνται de facto καλύτεροι από τους Έλληνες, επειδή δεν προκάλεσαν τη χρεοκοπία της χώρας, είναι λιγότερο διεφθαρμένοι, μας δάνεισαν χρήματα κοκ.
(β)  Την ιδιωτικοποίηση των πάντων, από τις κοινωφελείς επιχειρήσεις έως την υγεία, την παιδεία κοκ., οπότε την αποκρατικοποίηση της πολιτικής εξουσίας, έτσι ώστε να πάψει να κυριαρχεί ο (ανάλγητος) κρατισμός με τους (πελατειακούς) κομματικούς μηχανισμούς του – γεγονός που σημαίνει ότι, οι ιδιώτες θεωρούνται de facto πολύ καλύτεροι από το δημόσιο, παρά το ότι σε αυτούς οφειλόταν η χρεοκοπία άλλων χωρών, όπως τηςΙσλανδίας.    
Ειδικά στην Ελλάδα λοιπόν κανένας δεν δίνει σημασία στο γεγονός ότι, πολλές άλλες χώρες είναι επίσης υπερχρεωμένες, με υπαιτιότητα όμως του ιδιωτικού τους τομέα και ειδικά των τραπεζών (άρθρο) – ούτε στο ότι, η αιτία είναι η αναδιανομή του πλούτου από τα κάτω προς τα επάνω μέσω της χρηματοπιστωτικής κρίσης, σε συνδυασμό με την πολιτική των κεντρικών τραπεζών που τη διευκόλυνε.
Επίσης πως η οικονομική εξουσία δεν είναι καλύτερη από την πολιτική, όπως έχει τεκμηριωθεί σε χιλιάδες περιπτώσεις, με γνωστότερη αυτή της Enron και της Καλιφόρνιας – ενώ, το χειρότερο, δεν υπόκειται σε δημοκρατικές διαδικασίες, με την έννοια πως δεν μπορεί κανείς ποτέ να την αλλάξει μέσω των εκλογών.
Παράλληλα δεν δίνεται επίσης καμία σημασία στο γεγονός ότι, ποτέ οι ξένοι δεν έλυσαν τα προβλήματα κάποιας χώρας, η οποία ζήτησε τη βοήθεια τους – όπως έχει αποδειχθεί από τις επιδρομές του ΔΝΤ σε όλα εκείνα τα κράτη που επέλεξαν ανόητα να ζητήσουν τη χρηματοδότηση τους από αυτό, αντί να χρεοκοπήσουν. Αντίθετα, ο στόχος τους είναι η υφαρπαγή της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας τους, σε εξευτελιστικές τιμές – οπότε η κατοχή τους με οικονομικά όπλα.
Στη δυσχερή θέση τώρα που βρίσκεται η πατρίδα μας, έρχεται η γνωστή πρόταση, όσον αφορά το ασφαλιστικό μας πρόβλημα – σύμφωνα με την οποία η λύση είναι μία εθνική σύνταξη των 700 € το μήνα για όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες άνω των 67 ετών, με την κατάργηση της είσπραξης εισφορών.
Το κόστος της δε λέγεται πως θα καλύπτεται από την αποφυγή πληρωμής συντάξεων γήρατος σε ηλικίες μικρότερες των 67 ετών, από την κατανομή των ήδη καταβαλλομένων επιχορηγήσεων σε ασφαλιστικά ταμεία από τον προϋπολογισμό, καθώς επίσης από την εξοικονόμηση του διοικητικού κόστους λόγω της κατάργησης του εισπρακτικού μηχανισμού των Ταμείων, αφού δεν θα χρειάζεται πλέον.                            
Η πρόταση βέβαια έχει σοβαρές ελλείψεις, όπως αναφέρεται από τους ίδιους τους εμπνευστές της – αφού αγνοεί την ασφάλιση υγείας, καθώς επίσης τον τρόπο μετάβασης στο νέο σύστημα, όπου φυσικά δεν μπορούν να αδικηθούν αυτοί που έχουν ήδη πληρώσει εισφορές για υψηλότερες συντάξεις.
Λογικά όμως οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση του τομέα της υγείας σε μεγάλο βαθμό, καθώς επίσης του συνταξιοδοτικού – αφού θα απαιτηθεί η επί πλέον ασφάλιση από ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, όπως σε εκείνες τις χώρες που έχουν το σύστημα των τριών πυλώνων ασφάλισης (Ελβετία, Ολλανδία, Σουηδία).
Εν τούτοις, το σημαντικότερο όλων είναι η αδυναμία του συστήματος να εξασφαλίζει εργασία σε όλους τους ανθρώπους έως τα 67 τους έτη – ειδικά σε χώρες που η ανεργία έχει αυξηθεί κατακόρυφα, δεν φαίνεται κανένας τρόπος καταπολέμησης της, ενώ δεν πρόλαβαν να πλουτίσουν όπως η Σουηδία, η Ελβετία και η Ολλανδία.  
Εκτός αυτού, το πώς θα πραγματοποιείται στο μέλλον η αναδιανομή των εισοδημάτων που διενεργούταν μέσω του ασφαλιστικού συστήματος – ενώ θα γίνει πολύ πιο άδικη, όταν διευρυνθούν οι ιδιωτικοποιήσεις στην παιδεία, στο σωφρονιστικό σύστημα, στην άμυνα, στην ασφάλεια κοκ. κατά το άκρως νεοφιλελεύθερο παράδειγμα των Η.Π.Α., στις οποίες η μεσαία τάξη υποχωρεί ασταμάτητα.
Ως εκ τούτου, ο στόχος φαίνεται να είναι 700 € συντάξεις και 700 € μέσοι μισθοί για το 99% των ανθρώπων, οι οποίοι θα επιβαρύνονται επί πλέον με το κόστος της ιδιωτικής τους ασφάλισης για αξιοπρεπείς συντάξεις, της μόρφωση των παιδιών τους κοκ. – έτσι ώστε το 1% να πλουτίζει περισσότερο, καθώς επίσης να κυριαρχεί ευκολότερα στους σκλάβους χρέους που θα έχει δημιουργήσει. 
ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ
15/5/2016