Γιατί επέλεξα τον Σαντίκ Καν στις εκλογές του Λονδίνου
Ο υποψήφιος των Εργατικών Sadiq Khan αναμένεται να γίνει ο πρώτος μουσουλμάνος δήμαρχος του Λονδίνου, αφού οι δημοσκοπήσεις προβλέπουν την καθαρή επικράτηση του έναντι του Συντηρητικού αντιπάλου του Ζακ Γκόλντσμιθ. Αν επαληθευθεί αυτή η νίκη και από τα αποτελέσματα τότε ο έλεγχος του μεγαλύτερου οικονομικού κέντρου στην Βρετανία και την Ευρώπη θα επιστρέψει στους Εργατικούς μετά από 8 χρόνια και τη δημαρχία του Συντηρητικού Μπόρις Τζόνσον.
Ανάμεσα στους δύο επικρατέστερους υποψηφίους κλήθηκα να επιλέξω και εγώ ως πολίτης της Ε.Ε. που κατοικεί μόνιμα στη Βρετανική πρωτεύουσα. Πάντοτε όταν πρόκειται για την τοπική αυτοδιοίκηση προτιμώ να κοιτάζω περισσότερο τα πρόσωπα και το πρόγραμμα που προωθούν παρά την κομματική ταμπέλα που έχουν πάνω από το κεφάλι τους. Έτσι αφήνοντας στην άκρη τη συμπάθεια που τρέφω για τους Τόρις του κ. Κάμερον επικεντρώθηκα στους δύο υποψήφιους.
Είναι πολλοί εκείνοι που δίνουν ιδιαίτερη σημασία στο background των υποψηφίων, προσωπικά η προέλευση του Γκόλντισμθ από μία οικογένεια δισεκατομμυριούχων με αφήνει αδιάφορο. Ο ίδιος ο Ζακ Γκολντσμιθ δεν έχει αποφύγει ποτέ να απαντήσει σε ερωτήσεις που αφορούν τον δισεκατομμυριούχο επιχειρηματία πατέρα του Σερ Τζείμς Γκόλντσμιθ και αυτόν τον τιμά. Εξάλλου, ο τρόπος με τον οποίο κέρδισε την περιουσία του ο πατέρας του δεν είναι πολιτικά ορθός τρόπος κρίσης για την καταλληλόλητα του ίδιου.
Το πρόγραμμα που θέλει να προωθήσει ο Γκόλντσμιθ έχει πραγματικά πολύ λίγες ουσιαστικές διαφορές από αυτό του Καν και αυτό περιπλέκει κάπως την διαδικασία επιλογής. Κανείς από τους δύο δε φαίνεται να έχει ή έστω δεν παρουσιάζει ιδεοληπτικά κολλήματα της ακραίας ριζοσπαστικής αριστεράς ή του λαϊκίστικου συντηρητισμού της δεξιάς. Με καθαρά κεντρώα νοοτροπία και στοιχεία οικονομικού φιλελευθερισμού οι δύο υποψήφιοι δηλώνουν την επιθυμία τους για φορολογική σταθερότητα και υποστήριξη των εγχώριων και ξένων επενδύσεων. Δίνουν έμφαση στο πραγματικό πρόβλημα της στέγασης για τους οικονομικά ασθενέστερους και έχουν να προτείνουν σωρεία μεταρρυθμίσεων για να κάνουν τη στέγαση στο Λονδίνο προσιτή. Φυσικά είναι αδύνατο στον 21ο αιώνα να λείπει από την ατζέντα ενός υποψηφίου δήμαρχου το θέμα του περιβάλλοντος. Έτσι τόσο ο Γκολντσμιθ όσο και ο Καν δηλώνουν έτοιμοι να περιορίσουν περαιτέρω την ατμοσφαιρική ρύπανση κυρίως από οχήματα στο κέντρο του Λονδίνου και να δημιουργήσουν μεγαλύτερες πράσινες ζώνες.
Λίγο πριν οδηγηθώ σε αδιέξοδο και αναγκαστώ να φτάσω στην ύστατη λύση της κομματικής ψήφου, έτυχε να διαβάσω μια συνέντευξη του Σαντίκ Καν στο περιοδικό GQ, στη μηνιαία στήλη του Άλασταιρ Κάμπελ (κάποιοι ίσως τον θυμάστε ως πρώην συνεργάτη του Τόνι Μπλερ). Οι απαντήσεις που έδωσε ήταν έξυπνες, πολιτικά ορθές αλλά και ανθρώπινες. Το συνολικό του προφίλ δείχνει έναν άνθρωπο μοντέρνο και οικογενειάρχη που σέβεται ταυτόχρονα τους θεσμούς της οικογένειας της πατρίδας όσο και της θρησκείας ανεξαρτήτου ποιας αυτής είναι. Ο Άλασταιρ Κάμπελ ρώτησε τον Καν αν έχει γνωρίσει ποτέ το θρησκευτικό ρατσισμό. Η απάντηση του καταφατική αλλά και ενωτική συνάμα καθώς όπως είπε θεωρεί μοναδικό το γεγονός ότι στο Λονδίνο οι διαφορετικές θρησκείες δεν συνυπάρχουν απλά αλλά σέβονται η μία την άλλη. Στις επόμενες ερωτήσεις του Κάμπελ για την σχέση του Καν με τον αρχηγό τον Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν, ο Καν εμφάνισε ένα ισχυρό χαρακτήρα πολιτικού προσώπου που δεν φοβάται να κρίνει και να αποστασιοποιηθεί από τον αρχηγό του κόμματος που τον υποστηρίζει. Δεν αρνήθηκε την προγενέστερη στήριξη που έδειξε για τον Κόρμπιν και μάλιστα διαμήνυσε ότι μπορεί να τον φανταστεί και Πρωθυπουργό. Ωστόσο, ξεκαθάρισε ότι μία πιθανή νίκη του θα ανήκει στους Εργατικούς και όχι στον Τζέρεμι Κόρμπιν. Άλλωστε όπως οι περισσότεροι πολιτικοί αναλυτές υποστηρίζουν εδώ στην Βρετανία η θητεία του Κόρμπιν θα αποτελέσει μικρή πολιτική παρένθεση για το κόμμα που μεταξύ άλλων έχουν ηγηθεί ο Τόνι Μπλερ και ο Γκόρντον Μπράουν.
Από την πλευρά του ο Ζακ Γκόλντσμιθ επέλεξε μία προεκλογική εκστρατεία λάσπης προς τον αντίπαλο του. Είτε ήταν προσωπική του επιλογή είτε του επιτελείου του (το οποίο επιβλέπει και ο Ντέιβιντ Κάμερον), η προσπάθεια δυσφήμησης έπεσε στο κενό. Ο Γκόλντσμιθ επιδόθηκε στο να τυπώνει φυλλάδια με παλαιότερες φωτογραφίες του Καν με ισλαμιστές εξτρεμιστές (εκπροσώπησε αρκετούς ως δικηγόρος) αλλά και αμφιλεγόμενους ιμάμηδες που έχουν πύρινο λόγο εδώ στη Βρετανία. Εν ολίγοις, ο Ζακ Γκόλντσμιθ προσπάθησε να εκμεταλλευτεί της τρομοκρατικές επιθέσεις σε Παρίσι αρχικά και Βρυξέλες αργότερα και να υπονοήσει ότι με τον Καν δήμαρχο οι Ισλαμιστές θα δρουν ανενόχλητοι. Ακόμα και στην πολιτική όμως αν δεν ανήκεις στο επιτελείο του Ντόναλντ Τραμπ, πρέπει να ξέρεις που ξεπερνάς τα όρια. Η ωμή εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου για το προσωπικό συμφέρον δεν πρέπει να είναι αποδεκτή από κανέναν μας. Η προσπάθεια της δημιουργίας μίας σκιάς αίρεσης και διχόνοιας που θα έχει θρησκευτικά κριτήρια πίσω από τον Σαντίκ Καν απέτυχε και αυτό θα αποδειχθεί και στις κάλπες. Για αυτό το λόγο και για όλα τα παραπάνω επέλεξα τον προοδευτικό δικηγόρο, γόνο Πακιστανών μεταναστών, πιστό μουσουλμάνο Σαντίκ Καν ως επόμενο δήμαρχο του Λονδίνου.
Γιώργος Α. Σταύρου
Φοιτητής Χρηματοοικονομικών
http://www.huffingtonpost.gr/yiorgos-stavrou/-_5397_b_9854968.html?utm_hp_ref=greece
6/5/2016
Προ καιρού ταξιδεύοντας με τρένο για το Κέμπριτζ έγινα μάρτυρας μιας μάλλον περίεργης εμπειρίας. Στο σταθμό του Φίντσμπουρι Πάρκ, όπου και το μεγαλύτερο - και διασημότερο για τα ακραία κηρύγματα που φιλοξενεί - τζαμί της Βρετανίας, αισθάνθηκα πως βρέθηκα στην καρδιά άξαφνα της Αραβίας. Δεκάδες μουσουλμάνοι με κελεμπίες και μαντήλες (οι γυναίκες) επιβιβάσθηκαν στο τρένο μιλώντας με θόρυβο σε άγνωστες γλώσσες και διαλέκτους και χειρονομώντας έκδηλα αντι-βρετανικά. Τα μεγάλα ποσοστά μουσουλμάνων στη χώρα δεν κρατιούνται πλέον κάτω από την επιφάνεια. Αναρωτήθηκα για το μέλλον και για τις προοπτικές της Αγγλικής κοινωνίας. Από πλευράς νοοτροπίας, πολιτιστικής ισορροπίας και συνοχής κυρίως.
Την απάντηση την πήρα ουσιαστικά χθες. Όταν το Λονδίνο, που πολλοί αποκαλούν -σε πολλά σημεία της γης- Λονδονιστάν (έχει εκδοθεί και βιβλίο με αυτό τον τίτλο) επέλεξε για Δήμαρχο έναν πολιτικό του Εργατικού κόμματος μουσουλμάνο, Πακιστανικής καταγωγής. Αμέσως ήρθε στο μυαλό μου το τελευταίο βιβλίο του Ουέλμπεκ "Η Υποταγή". Που είναι η ερμηνεία, στην ουσία, της λέξης "Ισλάμ". Δεν γνωρίζω τον Κάν και δεν είμαι σε θέση να αξιολογήσω τις θέσεις και τις απόψεις του. Ούτε και την γνώμη του για την θρησκεία αλλά και για την θέση του Ισλάμ γενικά στην κοινωνία. Αναρωτιέμαι όμως αν τις γνωρίζουν οι Λονδρέζοι που τον ψήφισαν. Αυτά τα πράγματα, Ισλάμ και δημοκρατία δεν πάνε μαζί. Σύμφωνα με την δημοσιευμένη γνώμη γνωστών Σαλαφιστών του Βελγίου αποτελούν όρους θεμελιακά αντιφατικούς. Σαν να λες "Εβραίος - Χριστιανός". Είναι κάτι δηλαδή που δεν γίνεται. Διότι απλούστατα το Ισλάμ δεν είναι μόνο θρησκεία. Αλλά αποτελεί και πολιτικό σύστημα, ιδεολογία και τρόπο ζωής. Η Δημοκρατία στηρίζεται στην λαϊκή κυριαρχία - όπου ο λαός με την ψήφο του μπορεί να αλλάξει όλα όσα δεν του αρέσουν. Πως θα αλλάξει όμως τις διδασκαλίες, η τις εφαρμογές τους, του Προφήτη που έχουν σχέση με την καθημερινότητα, την οικονομική και την πολιτική ζωή;
Αν ο νέος Δήμαρχος του Λονδίνου είναι πιστός μουσουλμάνος σύντομα αυτές οι αντιφάσεις θα έλθουν στην επιφάνεια. Διότι θα κληθεί να αποφασίσει σε έκδηλα αντίθετες πραγματικότητες και επιλογές. Κι αν αυτός αποφύγει το δίλημμα, δεν θα τον αφήσουν να ξεφύγει οι φανατικοί. Που σε κάθε περίπτωση θα του θυμίζουν το χρέος κάθε καλού πιστού του Αλλάχ και την ανάγκη να εργασθεί για να προώθησε αυτές τις αρχές και τις ιδέες. Οι κάτοικοι του Λονδίνου θα έπρεπε να μπορούν να απαντήσουν σε ένα απλό ερώτημα. Τι στάση κράτησε ο κ. Κάν μετά τις εγκληματικές επιθέσεις στο λεωφορείο και το μετρό του Λονδίνου; Έλαβε μέρος σε κινητοποιήσεις καταδίκης των εγκληματιών η περιορίσθηκε σε κάποια μαζική γενική δήλωση - και σε τίποτα; Η πραγματική στάση κάποιου μουσουλμάνου απέναντι στη τζιχάντ που έχουν κηρύξει οι φανατικοί διακρίνεται και από τον τρόπο δημόσιας αποκήρυξής της. Αν ο νέος Δήμαρχος του Λονδίνου δεν έχει μέχρι σήμερα κινηθεί έμπρακτα εναντίον των ισλαμιστών οι εκλογείς του θα εισπράξουν αυτό που τελικά επέλεξαν. Την σταδιακή μετατροπή της πόλης τους δηλ. σε μια εκσυγχρονισμένη Λαχώρη στην καρδιά της Ευρώπης. Όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν...
9 Μαΐου 2016
Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
*Μόλις κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του Ανδρέα Ανδριανόπουλου, "ΑΖΕΡΜΠΑΙΤΖΑΝ: Κυρίαρχος στο Σταυροδρόμι της Ευρασίας". (Μια ανάλυση της συναρπαστικής αυτής χώρας με ενδιαφέρον ιστορικό, οικονομικό, πολιτικό και διπλωματικό. Μια κοινωνία μουσουλμανική με πετυχημένα περιθωριοποιημένο όμως το ακραίο Ισλάμ).
