Πίσω από τη Eurovision υπάρχουν όπλα και ζωτικοί πόροι της Γης ...
Η επιλογή του τραγουδιού της Ουκρανίας, από την επιτροπή του διαγωνισμού, για να βραβευτεί, δεν είναι παρά ένας κρίκος μιας πολύ παλιάς πολιτικής, οικονομικής και κυριαρχικής σύγκρουσης, που έχει ελάχιστη σχέση με τη βραβευμένη χώρα. Η Eurovision είναι το δέντρο. Ας δούμε το δάσος.
Μπορεί να φανεί παράδοξο εκ πρώτης όψεως στον αναγνώστη, αλλά η δυτικοευρωπαΪκή αυτή κίνηση προς την Ουκρανία, που παραβιάζει τους κανόνες της ίδιας της διοργάνωσης, δεν είναι άσχετη με την απόφαση των δυτικών δυνάμεων να εγκαταστήσουν ένα σύγχρονο πυραυλικό σύστημα στη Ρουμανία, το οποίο θα στοχεύει προς βορειοανατολικά! Προς τη Ρωσία. Σ’ αυτή την κίνηση αντέδρασε σε υψηλούς τόνους ο ίδιος ο Πούτιν, που μίλησε για επιθετική ενέργεια σε βάρος της χώρας του.
Τις ίδιες μέρες είδε το φώς της δημοσιότητας μια δήλωση Αμερικανού αξιωματούχου, που μιλούσε για αύξηση των εξοπλισμών Δύσης – Ρωσίας. Τα πράγματα είναι πιο απλά και πιο πολύπλοκα ταυτοχρόνως. Και έχουν σημασία γιατί επηρεάζουν άμεσα ( και συχνά αμέσως) τη ζωή μας.
Κατ’ αρχήν, για να μη μείνει αμφιβολία σε κανέναν, ότι η βράβευση της Ουκρανίας ήταν πολιτική και προαποφασισμένη, δεδομένου ότι το τραγούδι ήταν γνωστό και είχε περάσει τις «εξετάσεις», δεν έχει παρά να ανατρέξει κάθε ενδιαφερόμενος στον κανονισμό της διοργάνωσης, που δεν επιτρέπει τα πολιτικά τραγούδια. Το συγκεκριμένο εγκρίθηκε ως… ιστορικό!
Και υπάρχει αυτή η ρήτρα για να μη γίνει η διοργάνωση πεδίο αντιπαραθέσεων και αυτοτιναχτεί στον αέρα.
Γιατί, σύμφωνα με τη βράβευση, του χρόνου η Ελλάδα θα εμφανιστεί με ένα ιστορικό κλέφτικο κατά των Τούρκων, η Ιταλία με μια καντσόνα κατά των Αυστριακών, η Γαλλία κατά των Γερμανών και πάει λέγοντας. Κούλου ουάχατ, που λένε και οι Άραβες, κοινώς κουλουβάχατα στα ελληνικά.
Από την πλευρά μου καμιά αντίρρηση. Θα αποκτήσει έτσι και λίγο τσαγανό αυτός ο απολύτως βαρετός και προσβλητικός για τη μουσική αισθητική διαγωνισμός, που θέλει να προωθεί την καμιά κουλτούρα και την εξάπλωση της αγγλικής γλώσσας.
Το βραβευμένο, λοιπόν, τραγούδι, που κλαίει για την εξορία, που υπέστησαν Ουκρανοί της Κριμαίας από τον Στάλιν, δεν είναι τυχαίο. Θέλει να στραφεί κατά της Ρωσίας τώρα και όχι κατά του Στάλιν, για να διαμαρτυρηθεί για την προσάρτηση της περιοχής από τη Ρωσία πέρυσι. Είναι έτσι μια προβοκάτσια. Καθαρά πράγματα.
Δεν θα πάρω θέση στην ουσία της διαμαρτυρίας-δίκιο έχουν οι άνθρωποι να κλαίνε για τους εξορισμένους τους- αλλά για να φανεί ακόμα περισσότερο η στημένη πολιτικά διαδικασία του οργανισμού, που κατά τα άλλα δεν θέλει πολιτικά πράγματα στα πόδια του, επισημαίνω ότι η Αρμενία αποκλείστηκε επειδή η τραγουδίστρια σήκωσε απλώς τη σημαία του Ναγκόρνο Καραμπάχ, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τους Αζέρους! Δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Η Eurovision δεν είναι το θέμα μου, όπως είπα εξ αρχής, αλλά η γεωπολιτική κατάσταση φαίνεται ότι είναι το θέμα της Eurovision.
Και η γεωπολιτική κατάσταση δεν είναι τραγουδάκια και χοροί. Είναι πόλεμοι κανονιών κρατών και εταιριών, του οποίους πληρώνουν πάντα οι απολύτως αμέτοχοι και αθώοι, δηλαδή ο απλός κόσμος.
Για να μην πιάσω το θέμα από τους προπροηγούμενους αιώνες, η βασική αιτία κατάρρευσης της ΕΕΣΔ τόσο γρήγορα δεν ήταν τόσο το οικονομικό της μοντέλο, που δεν μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες του πληθυσμού σε αγαθά και βραδυπορούσε στα γρανάζια της καλοζωισμένης γραφειοκρατίας, όσο η οικονομική της κατάρρευση από τον υπέρογκο εξωτερικό δανεισμό εξ αιτίας της κούρσας των εξοπλισμών, στην οποία πολύ έξυπνα και στοχευμένα την είχε παρασύρει η Δύση, σε συνδυασμό με την τεχνητή κρίση πετρελαίου, που έπληξε τα σοβιετικά έσοδα τη δεκαετία του ‘70.
Αν ο αναγνώστης νομίζει ότι ο λεγόμενος Ψυχρός Πόλεμος τελείωσε απατάται. Όχι όπως ο Τσίπρας. Κανονικά.
Με τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου και με την κυριαρχία Γιέλτσιν σε μια αδύναμη Ρωσία, η Δυτική συμμαχία αποφάσισε και άρχισε να πραγματοποιεί σταδιακά έναν στόχο ετών, που ήταν πρακτικώς ανεφάρμοστος μέχρι τότε: Άρχισε το ξήλωμα της ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας και ρωσικής επιρροής στη νευραλγική Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, που ήταν καίρια, αλλά και στην Ευρώπη.
Στο σημαντικότατο για τη θέση του και τα πετρέλαια Ιράκ οι βάσεις ξηλώθηκαν με τη διπλή εισβολή, δήθεν για τον κακό Σαντάμ και τα χημικά του, τα οποία ακόμα δεν έχουν βρεθεί, αν και ο τότε πρωθυπουργός της Βρετανίας Μπλέρ ομολόγησε, ότι στο θέμα… εξαπατήθηκε από τις υπηρεσίες του! (δεν εξαπατώνται μόνο οι δικοί μας πρωθυπουργοί).
Στο «μαλακό υπογάστριο» της Ρωσίας, το Αφγανιστάν, η αφορμή δόθηκε από το χτύπημα στους δίδυμους πύργους της Ν Υόρκης εκ μέρους ενός Σαουδάραβα επιχειρηματία, που τελικώς είχε την έδρα του στο …Πακιστάν, όπου και εκτελέστηκε. Οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ, όμως, εξακολουθούν και βρίσκονται στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, χωρίς εμφανή διάθεση να αποχωρήσουν, μέχρι να το… εκπολιτίσουν ή να εκδιωχτούν, όπως οι Ρώσοι πριν απ αυτούς και οι Άγγλοι ακόμα πιο πριν.
Στη συνέχεια, και χωρίς καλά-καλά να καταλάβουμε από πού μας ήρθε, ξεκίνησε στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης, με ταυτόσημα συνθήματα, σημαίες και… κεφάλαια, όπως αποκαλύφθηκε, η λεγόμενη Πορτοκαλί Επανάσταση, που εξαφάνισε και τα τελευταία ίχνη κομμουνιστικής ή φιλορωσικής παρουσίας, με εξαίρεση την Ουκρανία, λόγω μεγάλου ρωσικού πληθυσμού.
Ενδιαμέσως, ο τελευταίος αντισυστημικός και ρωσόφιλος πυρήνας σε ευρωπαϊκό έδαφος, η Γιουγκοσλαβία, βομβαρδίστηκε και διαλύθηκε με ενορχηστρωτή τη Γερμανία, που υποκίνησε εξ αρχής αυτή τη διάλυση, χωρίς να φαίνεται πουθενά! Φυσικά, η Κροατία και η Σλοβενία και η Ερζεγοβίνη επανέκαμψαν στην αγκαλιά του αυστρογερμανικού άξονα, στον οποίον πηγαινοέρχονται από τα τέλη του 1700! (κράτη του Βίζενμπεργκ αν λέει κάτι αυτό).
Επακολούθησε η λεγόμενη Αραβική Άνοιξη, όπου αντί για λουλούδια άνθισαν όλα τα μπουμπούκια, που πληρώθηκαν από Γαλλία, Ιταλία, Βρετανία για να διαλυθούν και οι πρότελευταίες ρωσικές βάσεις στην αραβία: τη Λιβύη, την Τυνησία, την Αίγυπτο.
Και αφού έφυγαν οι βάσεις, αλλά έμεινε το χάος, επειδή ο σκοπός δεν ήταν καμιά Άνοιξη κανενός λαού, οι λαοί αφέθηκαν στην τύχη τους και στην Αίγυπτο κηρύχτηκε δικτατορία, επόμενοι στόχοι ήταν το ξήλωμα της πιο ισχυρής ρώσικης παρουσίας στη Μ. Ανατολή, στη Συρία και στην Ευρώπη, στην Ουκρανία.
Και στις δύο χώρες είναι ζωντανά τα αποτελέσματα της συνέχισης του Ψυχρού Πολέμου, που διεξάγεται σε πολεμικό επίπεδο. Γιατί σε οικονομικό επίπεδο οι κάτοικοι του μισού πλανήτη προς το παρόν απολαμβάνουν ένα φτηνό πετρέλαιο, χωρίς να ξέρουν ότι είναι αποτέλεσμα αυτού του πολέμου!
Ο μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου και αερίου στον κόσμο είναι η Ρωσία. Η επιβολή χαμηλών τιμών από τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες παγκοσμίως πλήττουν πάρα πολύ το παγκάρι της Μόσχας. Σε σημείο ασφυξίας.
Η ταυτόχρονη αύξηση των δυτικών εξοπλισμών, σε συνδυασμό με την εγκατάστασή τους δίπλα από τα σύνορά της τής αυξάνει τα έξοδα. Όπως το ’70! Και η υποδαύλιση από τη Δύση της τουρκικής επιθετικότητας απέναντι στο βόρειο γείτονά της (τελευταίο απτό παράδειγμα η κατάρριψη του τουρκικού μαχητικού) αναγκάζουν τη Μόσχα να έχει στραμμένη την προσοχή της περισσότερο σε θέματα στρατιωτικά παρά παραγωγικά.
Αυτό ακριβώς επιδιώκει και η σημερινή πολιτική της Βρετανίας, των ΗΠΑ, της Γερμανίας, των Σκανδιναβών και λιγότερο της Γαλλίας και της Ιαπωνίας. Να μην επιτρέψει σ αυτόν που βλέπει σαν μελλοντικό ανταγωνιστή να πάρει καλύτερη θέση στην παγκόσμια σκακιέρα.
Δεν θα κρίνω αυτή τη στάση περισσότερο από να πω ότι είναι κοντόφθαλμη και επιβλαβής για το σύνολο του παγκόσμιου πληθυσμού. Επειδή ο γήινος πληθυσμός έχει ελπίδες ευημερίας αν όλες οι δυνάμεις παραγωγής συνεργάζονται για αύξηση και δικαιότερη κατανομή του παγκόσμιου πλούτου. Ο οποίος είναι τεράστιος και αυξητέος. Όχι όταν σκοτώνονται, σκοτώνοντας πληθυσμούς και πλουτοπαραγωγικές πηγές, όπως γίνεται από καταβολής αυτού του ζώου.
Φυσικά, η διαφθαρμένη διαχείριση των πόρων και των δυνατοτήτων, που γίνεται στην πιο πλούσια χώρα του πλανήτη, τη Ρωσία, και η βραδύτητα στην παρακολούθηση της τεχνολογικής εκτίναξης, εξ αιτίας ενός αμήχανου οικονομικού συστήματος μεταξύ βαρώνων και γραφειοκρατών του παρελθόντος, ευθύνεται απολύτως, που η χώρα δεν μπορεί να σηκωθεί στα πόδια της με τους ρυθμούς που δικαιούται ο πληθυσμός της.
Μπορεί να κούρασα τον αναγνώστη, αλλά η Eurovision δεν είναι ό,τι φαίνεται. Πίσω της κρύβονται δυνάμεις, που καθορίζουν την τιμή που αύριο εμείς θα αγοράσουμε το γάλα. Αν εξακολουθούμε να το έχουμε.
Ο παγκοσμιοποιημένος κόσμος είναι ευλογία αν μπορεί να δεί κανείς σ αυτόν πόσο πολύ μοιάζουν οι ανάγκες των ανθρώπων και πόσο κοντά φέρνει τους ανθρώπους. Δυστυχώς, δεν είναι η ματιά μέσα από την οποία τον βλέπου οι κυρίαρχες δυνάμεις, που έχουν σαν μοναδικό θεό το κέρδος και την εξουσία.
Γιατί, πάνω απ αυτά υπάρχει κάτι σημαντικότερο. Η ανθρώπινη ζεστασιά. Κι αυτό το ζεί ο καθένας μας κάθε μέρα.
Γ. Παπαδόπουλος-Τετράδης
16 Μαΐου 2016
http://www.liberal.gr/arthro/50099/apopsi/stili-alatos/piso-apo-ti-Eurovision-uparchoun-opla-kai-zotikoi-poroi-tis-gis.html
Αλικσάντρ Ντεϊνέκα «Η Άμυνα της Σεβαστούπολής», 1942
Ναζί, Τάταροι και Eurovision
Σε ποιο ιστορικό γεγονός αναφέρεται το νικητήριο τραγούδι της Ουκρανίας
- Τι κρύβει η αποκωδικοποίηση της ψήφου των τηλεθεατών
Οι Γερμανοί κατακτητές μπήκαν στη Σεβαστούπολη στις 4 Ιουλίου 1942, έχοντας χάσει περίπου ένα χρόνο και χιλιάδες στρατιώτες, στην προσπάθειά τους να την κυριεύσουν.
Στα βουνά της Κριμαίας ποτέ δεν πάτησαν. Εκεί, η σοβιετική αντίσταση διατηρούσε μια περίπου ελεύθερη κρατική οντότητα.
Για να μπορέσει να διοικήσει την περιοχή, ο Ναζί γενικός κομισάριος (Generalkommissar) Alfred Eduard Frauenfeld βρήκε πρόθυμους συνεργάτες τους εκεί Τατάρους, από αιώνες βαθιά αντιρώσους. Όπως, βορειότερα, και οι Πολωνοί, οι Τάταροι είχαν νιώσει την ρωσική μπότα και επί τσαρικής και επί δημοκρατικής αλλά και επί κομμουνιστικής Ρωσίας και έγιναν βολικά όργανα των ναζί. Μόνο που, το 1944, ο κόκκινος στρατός σάρωσε τους Γερμανούς στην Κριμαία. Η Σεβαστούπολη ονομάστηκε «Ηρωίδα Πόλη», ενώ ήταν ήδη «Πόλη της Ρωσικής Δόξας».
Ο Στάλιν αποφάσισε την τύχη των Τατάρων που αποτελούσαν το 25% του πληθυσμού: Στις 18 Μαΐου 1944, εξορίστηκαν, σχεδόν στο σύνολό τους, στα βάθη της Ασίας, όπως (για τους ίδιους λόγους) έγινε και με τους Λετονούς. Ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ (το 1967) επέτρεψε σε όσους επιζούσαν να επιστρέψουν.
Σε αυτό το γεγονός εστιάζει το τραγούδι της Ουκρανής νικήτριας στον διαγωνισμό της Γιουροβίζιον: Είναι το άκρον άωτον της εμπορικής εκμετάλλευσης της τρέχουσας πολιτικής συγκυρίας. Ακόμα και αν το τραγουδούσαν οι Argo (το πρόβλημά τους δεν ήταν το χάλι της παρουσίας τους αλλά το γεγονός ότι εκπροσωπούσαν την Ελλάδα και όχι την Ουκρανία), πρώτο θα το έβγαζαν «οι επιτροπές».
Τα «πιόνια των Αμερικανών» και οι «υποτακτικοί της Γερμανίας», έτσι κι αλλιώς, Ουκρανία θα ψήφιζαν, καθ’ όσον «το τραγούδι δεν έχει πολιτικές αιχμές αλλά ιστορία διηγείται».
Και η «αντιαμερικανική και αντιγερμανική αντίσταση», έτσι κι αλλιώς, Ρωσία θα ψήφιζε. Με τους οπαδούς του λευκού να στέλνουν την μπάλα στην εξέδρα και να ψηφίζουν Αυστραλία. Με την ελληνική πλευρά στη μέση: Πώς να ψηφίσεις Ουκρανία, όταν την Τρίτη, 17 του μήνα, παρουσία του πρωθυπουργού εγκαινιάζεται ο ΤΑΡ;
Το γούστο είναι ότι το ρωσικό τραγούδι και η εκτέλεσή του ήταν ό,τι πιο αμερικανικής κουλτούρας ακούστηκε στη Γιουροβίζιον και γι’ αυτό το επέλεξε το «απολίτικο κοινό» που δεν ξέρει να βάζει πάνω απ’ όλα το πατριωτικό συμφέρον.
Κάρολος Μπρούσαλης
15 ΜΑΙΟΥ 2016
http://www.protagon.gr/epikairotita/44341136830-44341136830
(περισσότερη Ιστορία στο www.historyreport.gr)
Ποιος νοιάζεται για την επιστημονική αλήθεια όταν προτάσσονται οι προπαγανδιστικές ανάγκες του ευρωατλαντικού άξονα στον πόλεμο; | Maja Suslin/TT News Agency via AP
Από τη Ρουσλάνα στην Τζαμάλα
Δεν είμαι ειδικός στα τεχνικά, οργανωτικά και καλλιτεχνικά πλαίσια του θεσμού του Διαγωνισμού Τραγουδιού Eurovision, του αδιάβλητου και του αμερόληπτου των κρίσεών του συμπεριλαμβανομένων. Οσο έτυχε να τον παρακολουθήσω, διαπίστωσα ότι πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, από αισθητικής πλευράς, εκείνο που κυριαρχεί (στατιστικά ως προς τις συμμετοχές και τους εκάστοτε νικητές) είναι ένα προϊόν που κινείται στο πλαίσιο της εύπεπτης pop μαζικής κουλτούρας, της βιομηχανίας θεάματος-ακροάματος.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρούνται κάποια φαινόμενα που ενισχύουν την άποψη ότι παρόμοιοι θεσμοί δεν είναι και τόσο ιδεολογικά, αξιολογικά και πολιτικά ουδέτεροι και αμερόληπτοι. Εκτός από την έμμεση ιδεολογική χειραγώγηση (της «διασκέδασης» με το πρότυπο του καταναλωτισμού και της συνακόλουθης αγοραίας ιδεολογίας), επιχειρείται και μια άμεση, όλο και πιο απροκάλυπτη και χονδροειδούς μορφής χειραγώγηση.
Είδαμε, π.χ., ότι κατά την προετοιμασία της «Πορτοκαλί Επανάστασης»-πραξικοπήματος στην Ουκρανία για την ανάδειξη (με αντισυνταγματική επιβολή από το Ανώτατο Δικαστήριο δύο επαναληπτικών προεδρικών εκλογών!) του τότε εκλεκτού της Δύσης Β. Γιούσενκο, νικήτρια αναδεικνύεται η Ρουσλάνα (με ένα «άσμα»-χορευτικό-γαργαλιστικό θέαμα), που τιμάται τον Μάιο του 2014 από την ΥΠΕΞ ΗΠΑ Χ. Κλίντον με το βραβείο International Women of Courage Award και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην επόμενη «έγχρωμη επανάσταση»-ένοπλο πραξικόπημα, ως αποτέλεσμα του οποίου, με την ωμή και απροκάλυπτη παρέμβαση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - Ε.Ε., επικράτησε η ρεβανσιστικών-ναζιστικών αναφορών και ιδεολογίας χούντα του Κιέβου με τα επακόλουθά της (δημοψήφισμα-επανένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία, αντιφασιστική εξέγερση στη Ν.Α. Ουκρανία, πόλεμος κατά των εξεγερμένων με φασιστικά τάγματα κ.ο.κ.).
Το 2016 ο «θεσμός» αναβαθμίζει τον χονδροειδή ιδεολογικό συμβολισμό. Νικήτρια αναδεικνύεται η Τζαμάλα, με το άσμα «1944», το οποίο «αναφέρεται στον ξεριζωμό των Τατάρων της Κριμαίας στα τέλη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου». Τυχαία επέλεξε αυτό το άσμα η χούντα του Κιέβου και τη βράβευσή του οι ιθύνοντες του θεσμού; Θα μπορούσε να ήταν μια αθώα ωδή στο δράμα ενός λαού, αν λάμβανε χώρα εκτός της συγκεκριμένης συγκυρίας.
Ζούμε σε μια καμπή της παγκόσμιας συστημικής κρίσης και του συνακόλουθου κλιμακούμενου Γ’ Παγκόσμιου Πολέμου. Τα φαντάσματα του φασισμού-ναζισμού νεκρανασταίνονται στην Ουκρανία, στην Ευρώπη και συνολικά στον κόσμο, ενώ στη σύρραξη της Ουκρανίας και αλλαχού δεν εμπλέκονται μόνον οι μεγάλοι παίκτες με τις μυστικές υπηρεσίες, τα όργανα, τις ΜΚΟ τους κ.ο.κ., αλλά και ζοφερές δυνάμεις όπως οι «Γκρίζοι Λύκοι» εκ Τουρκίας.
Το ιστορικό θέμα του άσματος (ο εκτοπισμός των Τατάρων της Κριμαίας) είναι αρκετά περίπλοκο. Απαιτεί επιστημονική μελέτη. Ωστόσο, ποιος νοιάζεται για την επιστημονική αλήθεια όταν προτάσσονται οι προπαγανδιστικές ανάγκες του ευρωατλαντικού άξονα στον πόλεμο;
Είναι άθλιες οι λογικές συλλήβδην ιστορικής ευθύνης ενός λαού. Είναι άθλιο να κρίνεται ένας ολόκληρος λαός βάσει της μερίδας εκείνης που συνεργάστηκε με τους ναζί, δεδομένου μάλιστα ότι υπήρξαν Τάταροι ήρωες του αντιφασιστικού αγώνα.
Μερικά στοιχεία:
Παρά το γεγονός ότι συχνά προβάλλεται η Κριμαία ως αμιγώς ταταρική, προπολεμικά, οι Τάταροι της χερσονήσου ήταν η 4η σε πληθυσμό (μετά τους Ρώσους, Ουκρανούς και Αρμενίους) εθνοτική κοινότητα (19,4%). Από τους 90.000 εφέδρους της Κριμαίας που επιστρατεύθηκαν το 1944 στον σοβιετικό στρατό, κατά την υποχώρηση λιποτάκτησαν 20.000 (σχεδόν το σύνολο των ταταρικής εθνικότητας).
Οι προεστοί των ταταρικών χωριών (δομημένων κατά παράδοση σε γένη-φυλές με αυστηρή πατριαρχική ιεραρχία) δέχτηκαν τους κατακτητές ως απελευθερωτές και προέτρεψαν τον πληθυσμό να καταταγεί μαζικά στα κατοχικά τάγματα ασφαλείας-εφόδου υπό γερμανική διοίκηση, οι θηριωδίες των οποίων δεν είχαν προηγούμενο. Βάσει μαρτυριών, στο πλευρό των κατοχικών δυνάμεων των SS και της Βέρμαχτ, ακόμα και στην κατοχική Ελλάδα, δρούσαν «μουσουλμάνοι εθελοντές» (Τάταροι και Τουρκμένιοι).
Τον Μάιο του 1944, κατά την απελευθέρωση της χερσονήσου, η στρατιωτική διοίκηση της ΕΣΣΔ έπρεπε σε συνθήκες της εν εξελίξει τεράστιας κλίμακας αντεπίθεσης του απελευθερωτικού πολέμου:
1. να προστατέψει τον ταταρικό πληθυσμό από ανεξέλεγκτα πογκρόμ θυμάτων των θηριωδιών των ταγματασφαλιτών και
2. να προστατευθεί από σημαντικό αριθμό καλά εκπαιδευμένων από τη Βέρμαχτ δολιοφθορέων που κρύβονταν μεταξύ των αμάχων. Ο εκτοπισμός ενός πληθυσμού είναι ένα τραγικό γεγονός. Ωστόσο, ακόμα και με ανθρωπιστικά κριτήρια, τι άλλο απέμενε σε εκείνες τις συνθήκες;
Ετσι λοιπόν, ακόμα και η βράβευση ενός άσματος σε έναν αμφίβολης μεν ποιότητας, πλην όμως τεράστιας δημοσιότητας διαγωνισμό μετατρέπεται σε μία ακόμα πράξη προπαγανδιστικού πολέμου με ζοφερές ιδεολογικοπολιτικές και γεωπολιτικές προεκτάσεις: δικαίωση της χούντας του Κιέβου και της νεκρανάστασης των ναζί, αναβίωση των αντικομμουνιστικών-αντισοβιετικών στερεοτύπων-ιδεολογημάτων (τα οποία σχεδόν γραμμικά μετεξελίσσονται σε αντιρωσικά) κ.ο.κ. Ενα «πολιτιστικό γεγονός» ως μια επιπλέον πράξη εθνικιστικού-σοβινιστικού μίσους και εντάσεων στον εν εξελίξει πόλεμο που διεξάγεται σε πολλά επίπεδα και μέτωπα, στοχεύοντας και στις συνειδήσεις...
16.05.2016
Δημήτρης Πατέλης,
καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης
Όταν και η Eurovision «ξεπλένει» τους νεοναζί της Ουκρανίας
Από χθες και επίσημα οι νεοναζί της Ουκρανίας «ξεπλένονται» με την σφραγίδα της Eurovision.
Και κάπως έτσι η Ε.Ε. προχωρά τους σχεδιασμούς της για ένταξη της Ουκρανίας στην «Ευρωπαϊκή αγκαλιά», προβάλλοντας όμως τον αντισιοβιετισμό, τον αντικομουνισμό και την φασιστική ιδεολογία μέσα και από αυτόν τον θεσμό.
Από τη Ρουσλάνα στην Τζαμάλα
Δεν είμαι ειδικός στα τεχνικά, οργανωτικά και καλλιτεχνικά πλαίσια του θεσμού του Διαγωνισμού Τραγουδιού Eurovision, του αδιάβλητου και του αμερόληπτου των κρίσεών του συμπεριλαμβανομένων. Οσο έτυχε να τον παρακολουθήσω, διαπίστωσα ότι πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, από αισθητικής πλευράς, εκείνο που κυριαρχεί (στατιστικά ως προς τις συμμετοχές και τους εκάστοτε νικητές) είναι ένα προϊόν που κινείται στο πλαίσιο της εύπεπτης pop μαζικής κουλτούρας, της βιομηχανίας θεάματος-ακροάματος.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρούνται κάποια φαινόμενα που ενισχύουν την άποψη ότι παρόμοιοι θεσμοί δεν είναι και τόσο ιδεολογικά, αξιολογικά και πολιτικά ουδέτεροι και αμερόληπτοι. Εκτός από την έμμεση ιδεολογική χειραγώγηση (της «διασκέδασης» με το πρότυπο του καταναλωτισμού και της συνακόλουθης αγοραίας ιδεολογίας), επιχειρείται και μια άμεση, όλο και πιο απροκάλυπτη και χονδροειδούς μορφής χειραγώγηση.
Είδαμε, π.χ., ότι κατά την προετοιμασία της «Πορτοκαλί Επανάστασης»-πραξικοπήματος στην Ουκρανία για την ανάδειξη (με αντισυνταγματική επιβολή από το Ανώτατο Δικαστήριο δύο επαναληπτικών προεδρικών εκλογών!) του τότε εκλεκτού της Δύσης Β. Γιούσενκο, νικήτρια αναδεικνύεται η Ρουσλάνα (με ένα «άσμα»-χορευτικό-γαργαλιστικό θέαμα), που τιμάται τον Μάιο του 2014 από την ΥΠΕΞ ΗΠΑ Χ. Κλίντον με το βραβείο International Women of Courage Award και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην επόμενη «έγχρωμη επανάσταση»-ένοπλο πραξικόπημα, ως αποτέλεσμα του οποίου, με την ωμή και απροκάλυπτη παρέμβαση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - Ε.Ε., επικράτησε η ρεβανσιστικών-ναζιστικών αναφορών και ιδεολογίας χούντα του Κιέβου με τα επακόλουθά της (δημοψήφισμα-επανένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία, αντιφασιστική εξέγερση στη Ν.Α. Ουκρανία, πόλεμος κατά των εξεγερμένων με φασιστικά τάγματα κ.ο.κ.).
Το 2016 ο «θεσμός» αναβαθμίζει τον χονδροειδή ιδεολογικό συμβολισμό. Νικήτρια αναδεικνύεται η Τζαμάλα, με το άσμα «1944», το οποίο «αναφέρεται στον ξεριζωμό των Τατάρων της Κριμαίας στα τέλη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου». Τυχαία επέλεξε αυτό το άσμα η χούντα του Κιέβου και τη βράβευσή του οι ιθύνοντες του θεσμού; Θα μπορούσε να ήταν μια αθώα ωδή στο δράμα ενός λαού, αν λάμβανε χώρα εκτός της συγκεκριμένης συγκυρίας.
Ζούμε σε μια καμπή της παγκόσμιας συστημικής κρίσης και του συνακόλουθου κλιμακούμενου Γ’ Παγκόσμιου Πολέμου. Τα φαντάσματα του φασισμού-ναζισμού νεκρανασταίνονται στην Ουκρανία, στην Ευρώπη και συνολικά στον κόσμο, ενώ στη σύρραξη της Ουκρανίας και αλλαχού δεν εμπλέκονται μόνον οι μεγάλοι παίκτες με τις μυστικές υπηρεσίες, τα όργανα, τις ΜΚΟ τους κ.ο.κ., αλλά και ζοφερές δυνάμεις όπως οι «Γκρίζοι Λύκοι» εκ Τουρκίας.
Το ιστορικό θέμα του άσματος (ο εκτοπισμός των Τατάρων της Κριμαίας) είναι αρκετά περίπλοκο. Απαιτεί επιστημονική μελέτη. Ωστόσο, ποιος νοιάζεται για την επιστημονική αλήθεια όταν προτάσσονται οι προπαγανδιστικές ανάγκες του ευρωατλαντικού άξονα στον πόλεμο;
Είναι άθλιες οι λογικές συλλήβδην ιστορικής ευθύνης ενός λαού. Είναι άθλιο να κρίνεται ένας ολόκληρος λαός βάσει της μερίδας εκείνης που συνεργάστηκε με τους ναζί, δεδομένου μάλιστα ότι υπήρξαν Τάταροι ήρωες του αντιφασιστικού αγώνα.
Μερικά στοιχεία:
Παρά το γεγονός ότι συχνά προβάλλεται η Κριμαία ως αμιγώς ταταρική, προπολεμικά, οι Τάταροι της χερσονήσου ήταν η 4η σε πληθυσμό (μετά τους Ρώσους, Ουκρανούς και Αρμενίους) εθνοτική κοινότητα (19,4%). Από τους 90.000 εφέδρους της Κριμαίας που επιστρατεύθηκαν το 1944 στον σοβιετικό στρατό, κατά την υποχώρηση λιποτάκτησαν 20.000 (σχεδόν το σύνολο των ταταρικής εθνικότητας).
Οι προεστοί των ταταρικών χωριών (δομημένων κατά παράδοση σε γένη-φυλές με αυστηρή πατριαρχική ιεραρχία) δέχτηκαν τους κατακτητές ως απελευθερωτές και προέτρεψαν τον πληθυσμό να καταταγεί μαζικά στα κατοχικά τάγματα ασφαλείας-εφόδου υπό γερμανική διοίκηση, οι θηριωδίες των οποίων δεν είχαν προηγούμενο. Βάσει μαρτυριών, στο πλευρό των κατοχικών δυνάμεων των SS και της Βέρμαχτ, ακόμα και στην κατοχική Ελλάδα, δρούσαν «μουσουλμάνοι εθελοντές» (Τάταροι και Τουρκμένιοι).
Τον Μάιο του 1944, κατά την απελευθέρωση της χερσονήσου, η στρατιωτική διοίκηση της ΕΣΣΔ έπρεπε σε συνθήκες της εν εξελίξει τεράστιας κλίμακας αντεπίθεσης του απελευθερωτικού πολέμου:
1. να προστατέψει τον ταταρικό πληθυσμό από ανεξέλεγκτα πογκρόμ θυμάτων των θηριωδιών των ταγματασφαλιτών και
2. να προστατευθεί από σημαντικό αριθμό καλά εκπαιδευμένων από τη Βέρμαχτ δολιοφθορέων που κρύβονταν μεταξύ των αμάχων. Ο εκτοπισμός ενός πληθυσμού είναι ένα τραγικό γεγονός. Ωστόσο, ακόμα και με ανθρωπιστικά κριτήρια, τι άλλο απέμενε σε εκείνες τις συνθήκες;
Ετσι λοιπόν, ακόμα και η βράβευση ενός άσματος σε έναν αμφίβολης μεν ποιότητας, πλην όμως τεράστιας δημοσιότητας διαγωνισμό μετατρέπεται σε μία ακόμα πράξη προπαγανδιστικού πολέμου με ζοφερές ιδεολογικοπολιτικές και γεωπολιτικές προεκτάσεις: δικαίωση της χούντας του Κιέβου και της νεκρανάστασης των ναζί, αναβίωση των αντικομμουνιστικών-αντισοβιετικών στερεοτύπων-ιδεολογημάτων (τα οποία σχεδόν γραμμικά μετεξελίσσονται σε αντιρωσικά) κ.ο.κ. Ενα «πολιτιστικό γεγονός» ως μια επιπλέον πράξη εθνικιστικού-σοβινιστικού μίσους και εντάσεων στον εν εξελίξει πόλεμο που διεξάγεται σε πολλά επίπεδα και μέτωπα, στοχεύοντας και στις συνειδήσεις...
16.05.2016
Δημήτρης Πατέλης,
καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης
http://www.efsyn.gr/arthro/apo-ti-royslana-stin-tzamala
Eurovision:Κέρδισε ο «ύμνος» στους Τούρκους συνεργάτες των ναζί
Ένας «ύμνος» στους Τούρκους συνεργάτες των ναζί κέρδισε την Eurovision
Eurovision: Η Ουκρανία, με το προπαγανδιστικό -στην ουσία αντιρωσικό- τραγούδι της Τατάρισσας Τζαμάλα (Jamala) «1944», που σύμφωνα με την τραγουδίστρια αποτελεί μία εξιστόρηση τόσο των γεγονότων του 1944 όσο και της επαναπροσάρτησης της Κριμαίας στη Ρωσία το 2014, κατέκτησε την πρώτη θέση στη φετινή διοργάνωση.
Διότι η Eurovision εκτός από ένα gay πανηγυράκι, είναι από ό,τι φαίνεται και μουσική σκηνή εθνικιστικής ουκρανικής – τουρκικής και ναζιστικής προπαγάνδας.
Σε μουσική και στίχους της 32χρονης ερμηνεύτριας, το κομμάτι «1944» αναφέρεται στον ξεριζωμό από τις δυνάμεις του Ιωσήφ Στάλιν των Τατάρων Τούρκων από τα εδάφη τους στη Μαύρη Θάλασσα, εκείνη τη χρονιά.
Βεβαίως η ερμηνεύτρια «λησμόνησε» να αναφέρει ότι οι συμπατριώτες της «ξεριζώθηκαν» επειδή συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς ναζί κατακτητές.
Το τραγούδι έχει άλλη μια καινοτομία, καθώς είναι μισό στα αγγλικά και το άλλο μισό στα ταταρικά, την τουρκική διάλεκτο της Κριμαίας.
Η Τζαμάλα, που ανήκει στην τουρκική μουσουλμανική μειονότητα των Τατάρων της Κριμαίας, είχε δηλώσει πως μέσα από το τραγούδι της, πιστεύει πως θα συμβάλλει στο να αποφευχθούν λάθη του παρελθόντος.
«Το κεντρικό μήνυμα είναι να θυμόμαστε και να γνωρίζουμε την ιστορία. Όταν γνωρίζουμε, προλαμβάνουμε», ανέφερε η ερμηνεύτρια. Η Τζαμάλα δεν θυμάται πάντως, από ό,τι φαίνεται, ότι αυτοί για τους οποίους θρήνησε ήταν συνεργάτες των ναζί.
Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι η Κριμαία ήταν κυρίως ελληνική γη. Σήμερα, μεγάλο μέρος του πληθυσμού των Ελλήνων της Κριμαίας, περίπου 200.000 άνθρωποι, κατοικούν στην περιοχή της Μαριούπολης στην Ουκρανία.
Το ελληνικό όνομα της Κριμαίας είναι Ταυρίδα.
Οι Τάταροι – Τούρκοι, όπως η Τζαμάλα, είναι μια τουρκική φυλή που εισέβαλε πριν αιώνες στην Κριμαία. Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Τάταροι της Κριμαίας, οι συμπατριώτες της Τζαμάλα, συμμάχησαν και συνεργάστηκαν με τους ναζί.
Για τα εγκλήματά τους, ως συνεργάτες των ναζί, τιμωρήθηκαν από τον Στάλιν και στην τελευταία Eurovision η Ευρώπη «τίμησε» τους ναζί εγκληματίες συμπατριώτες της Τζαμάλα.
Δείτε το βίντεο κλιπ που εμφανίζει τους Τούρκους Τάταρους συνεργάτες των ναζί ως θύματα:
Από χθες και επίσημα οι νεοναζί της Ουκρανίας «ξεπλένονται» με την σφραγίδα της Eurovision.
Και κάπως έτσι η Ε.Ε. προχωρά τους σχεδιασμούς της για ένταξη της Ουκρανίας στην «Ευρωπαϊκή αγκαλιά», προβάλλοντας όμως τον αντισιοβιετισμό, τον αντικομουνισμό και την φασιστική ιδεολογία μέσα και από αυτόν τον θεσμό.
Βλέπετε, η Eurovision, αποτελεί ένα μαζικό μουσικό θέαμα μιας και παρακολουθείται από εκατομμύρια πληθυσμού, ενώ τα τραγούδια που συμμετέχουν, σε λίγες μέρες θα κατακλύσουν τα ραδιόφωνα, θα γίνουν αφιερώματα, θα παίζονται στα νυχτερινά κέντρα κτλ.
Το τραγούδι που στηρίχτηκε χθες από την επιτροπή και τελικά βγήκε πρώτο με τις τελικές ψήφους των υπόλοιπων χωρών είναι το τραγούδι της Ουκρανίας και ονομάζεται «1944». Η Ουκρανία λοιπόν κέρδισε την Eurovision (τυχαίο;).
Το συγκεκριμένο τραγούδι που από εδώ και πέρα θα παίζει στα ραδιόφωνα όλων των χωρών της Ε.Ε αλλά και στην χώρα μας αυτό το καλοκαίρι, δεν θα είναι κάποιο ερωτικό τραγουδάκι, ούτε κάποιο χαρούμενο χιτάκι. Το τραγούδι που… νίκησε χθες έχει τον τίτλο «1944» και πρόκειται για ένα μοιρολόι που γράφτηκε και αφιερώνεται σε συνεργάτες των ναζί κατά την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, ορισμένους από τους λεγόμενους Τατάρους της Κριμαίας!
Καλά διαβάσατε…
Για την ιστορία αξίζει να πούμε μονάχα αυτό.
Είναι γνωστό πως στην Κριμαία το 1941 κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όταν τα ναζιστικά στρατεύματα μπήκαν στην Ουκρανία, ο λαός της αντιστάθηκε μαχητικά, στήνοντας αντάρτικες ομάδες και πολεμώντας ηρωικά..
Γνωστή είναι επίσης η ηρωική πολιορκία της Σεβαστούπολης, αυτής της ναυτικής βάσης της ΕΣΣΔ, η οποία κράτησε από τον Οκτώβρη του 1941 έως τον Ιούλη του 1942. Εκείνη όμως την περίοδο υπήρξαν και αυτοί που όχι μόνο δεν αντιστάθηκαν, δεν πολέμησαν τον καταχτητή, αλλά πέρασαν απέναντι και στρατεύτηκαν στις Γερμανικές ένοπλες δυνάμεις.
Έτσι έχουμε το φαινόμενο, όπου χιλιάδες Τατάροι της Κριμαίας (υπολογίζεται γύρω στις 20.000) παραδόθηκαν στον Χίτλερ και πολέμησαν στο πλευρό των ναζί. Οι Τάταροι ταυτίστηκαν λοιπόν με την προδοσία.
Και έτσι η μειονότητα αυτή, βρισκόταν υπό τον φόβο να δεχθεί μεγάλη επίθεση από τον ντόπιο πληθυσμό της Κριμαίας.
Γι' αυτό τον λόγο η ΕΣΣΔ, έκρινε σκόπιμο πως το να παραμείνουν στην περιοχή της Κριμαίας οι Τάταροι, θα ήταν επικίνδυνο για τους ίδιους, καθώς ήταν πιθανών να εκδηλωθούν γενικευμένα φαινόμενα αυτοδικίας εναντίων του συνόλου του πληθυσμού των Τατάρων. Το αποτέλεσμα ήταν να πραγματοποιηθεί η μεταφορά τους σε άλλο μέρος, ώστε να αποφευχθεί ένας τεράστιος εμφύλιος πόλεμος.
Από τότε μέχρι σήμερα έχει χυθεί μπόλικο μελάνι… από τους απολογητές του καπιταλισμού και τους αντισιοβετικούς γραφιάδες. Ο αντισταλινισμός δίνει και παίρνει και μαζί η βρώμικη λάσπη εναντίων της ΕΣΣΔ και του σοσιαλισμού.
Αυτά για την ιστορία.
Αυτά για την ιστορία.
Ας επιστρέψουμε όμως στο σήμερα και ας δούμε τι γίνεται στην Ουκρανία και ποια είναι η στάση των λεγόμενων ηγετών των Τατάρων.
Όπως είχαμε ξαναπεί στην Ουκρανία αυτή τη στιγμή κουμάντο κάνουν οι νεοναζί, με την στήριξη της Ε.Ε.
Τα εγκλήματα που διαπράττονται εναντίων των κομμουνιστών, αλλά και συνολικά του λαού της Ανατολικής Ουκρανίας είναι πάμπολλα. Δολοφονίες, απαγωγές, βιασμοί και πάει λέγοντας. Στο Ντονμπάς, έχει στηθεί ένοπλος αγώνας από μαχητές που πολεμούν την νεοναζιστική λαίλαπα και αντιστέκονται στα σχέδια της Ε.Ε και του καθεστώτος του Κιέβου.
Σε αυτό το τοπίο μέρος των Τατάρων της Ουκρανίας, στέκονται στο πλευρό του νεοναζιστικού καθεστώτος και στηρίζουν τα φασιστικά εγκλήματα. Χαρακτηριστικό του φαινομένου είναι πως τον Μάρτιο του 2014 «ο Δεξιός τομέας» - ο επιχειρησιακός βραχίονας του νεοναζιστικού καθεστώτος, - κάλεσε όλες τις δυνάμεις των Τατάρων της Ουκρανίας να ενταχθούν στις παραστρατιωτικές οργανώσεις και να πολεμήσουν για τα συμφέροντα της Δύσης, ενώ η κυβέρνηση τους υποσχέθηκε πως θα τους δώσει την δυνατότητα αυτονομίας.
Στην ανακοίνωση που εκδόθηκε τότε στα Ουκρανικά sites, ο «Δεξιός τομέας» έλεγε μεταξύ άλλων «Οι Ουκρανοί εθνικιστές έχουν από καιρό υποστηρίξει τη δημιουργία αυτόνομου κράτους των Τατάρων της Κριμαίας. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Θα υπερασπιστούμε τη κοινή μας ελευθερία και την κρατική μας υπόσταση! Δόξα στην Ουκρανία! Δόξα στο λαό των Τατάρων της Κριμαίας! Η νίκη είναι δική μας!».
Τέλος και μια φωτογραφία που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» στις 27/2/2014. Στην φωτογραφία φιγουράρει ο Ρεφάτ Τσουμπάροφ, ο λεγόμενος ηγέτης των Τατάρων της Ουκρανίας, ο οποίος χαιρετά ναζιστικά σε διαδήλωση των φασιστών της Ουκρανίας.
Του Ηλία Σκυλλάκου από το imerodromos.gr
16/5/2016
http://tvxs.gr/news/blogarontas/otan-kai-i-eurovision-kseplenei-toys-neonazi-tis-oykranias
ΣΧΕΤΙΚΑ
ΣΧΕΤΙΚΑ