Περί του ''ΒΡΕΧΙΤ'' (3)
Κρούγκμαν για Brexit:
Ηρεμήστε με τα οικονομικά.
Θρηνήστε για την Ευρώπη και ανησυχήστε για τη Μεγάλη Βρετανία
«Λοιπόν, αυτό ήταν υπέροχο -και το εννοώ με τον χειρότερο τρόπο». Έτσι ξεκινά το χθεσινό του άρθρο για το Brexit ο Πολ Κρούγκμαν, ο οποίος από τις πρώτες κιόλας γραμμές χαρακτηρίζει τον Κάμερον ως τον άνθρωπο που μπορεί να μείνει στην ιστορία ως εκείνος που διακινδύνευσε να καταστρέψει την Ευρώπη και το έθνος του για να αποκτήσει ένα στιγμιαίο πολιτικό πλεονέκτημα.
Ηρεμήστε με τα οικονομικά.
Θρηνήστε για την Ευρώπη και ανησυχήστε για τη Μεγάλη Βρετανία
«Λοιπόν, αυτό ήταν υπέροχο -και το εννοώ με τον χειρότερο τρόπο». Έτσι ξεκινά το χθεσινό του άρθρο για το Brexit ο Πολ Κρούγκμαν, ο οποίος από τις πρώτες κιόλας γραμμές χαρακτηρίζει τον Κάμερον ως τον άνθρωπο που μπορεί να μείνει στην ιστορία ως εκείνος που διακινδύνευσε να καταστρέψει την Ευρώπη και το έθνος του για να αποκτήσει ένα στιγμιαίο πολιτικό πλεονέκτημα.
«Έχοντας πει όλα αυτά, βρίσκω τον εαυτό μου λιγότερο τρομοκρατημένο από το Brexit από ότι θα περίμενε κανείς -στην πραγματικότητα, λιγότερο από ότι και ο ίδιος θα περίμενα», αναφέρει. Και παραδέχεται: «Οι οικονομικές επιπτώσεις θα είναι κακές, αλλά όχι τόσο κακές όσοι πολλοί ισχυρίζονται. Οι πολιτικές επιπτώσεις μπορεί να είναι πολύ πιο φρικτές. Αλλά πολλά από τα άσχημα πράγματα που φοβάμαι, πιθανότατα θα συμβούν ακόμη και αν η παραμονή νικούσε».
Οικονομικές επιπτώσεις
«Και ας αρχίσουμε με την οικονομία. Ναι, το Brexit θα κάνει την Βρετανία πιο φτωχή. Είναι δύσκολο να αναφέρεις ένα νούμερο για τις επιπτώσεις στο εμπόριο όταν αφήσουν την ΕΕ, αλλά θα είναι σημαντικές», επισημαίνει.
«Αυτό που έχουμε δει στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική (συνεχίζει) δείχνει ότι η διασφάλιση της πρόσβασης στην αγορά έχει μεγάλη επίδραση στην ενθάρρυνση των μακροπρόθεσμων επενδύσεων, με σκοπό την πώληση πέραν των συνόρων. Όταν ανακαλείς αυτή τη διασφάλιση της πρόσβασης στην αγορά, με την πάροδο του χρόνου, διαβρώνεται το εμπόριο, ακόμη και αν δεν υπάρχει οποιοδήποτε είδος εμπορικού πολέμου. Και ως αποτέλεσμα η Βρετανία θα γίνει λιγότερο παραγωγική.
Αλλά τώρα, όλες οι συζητήσεις περιστρέφονται γύρω από τις οικονομικές επιπτώσεις -βυθίζονται οι αγορές, ύφεση στην Βρετανία και ίσως σε όλο τον κόσμο, και ούτω καθεξής. Ακόμη δεν το βλέπω.
Αληθεύει ότι η λίρα έχει πέσει πολύ συγκριτικά με τις φυσιολογικές καθημερινές διακυμάνσεις. Αλλά για όλους εμάς που προειδοποιούμε για κρίσεις στις αγορές, η πτώση δεν είναι τόσο μεγάλη -στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο μεγάλη συγκριτικά με τα άλλα περιστατικά στην ιστορία της Βρετανίας. Η λίρα έπεσε κατά ένα τρίτο στην κρίση του '70. Έπεσε επίσης κατά ένα τέταρτο όταν βγήκε από τον µηχανισµό συναλλαγµατικών ισοτιµιών το 1992. Είναι μειωμένη κατά 8% όσο γράφω αυτές τις γραμμές.
Δείτε από το Bloomberg την ισοτιμία λίρας – ευρώ την τελευταία 5ετία. Δεν είναι παγκοσμίων διαστάσεων σοκ.
Επιπλέον, η Βρετανία είναι μια χώρα που δανείζεται στο νόμισμά της, δεν υπόκειται στην κλασική κρίση ισολογισμού που επέρχεται της υποτίμησης του νομίσματος -δηλαδή δεν είναι όπως στην Αργεντινή, όπου η πτώση του πέσο έφερε όλεθρο στις εταιρίες και τους καταναλωτές που είχαν δανειστεί σε δολάρια. Εάν ανησυχήσατε ότι το Brexit θα προκαλούσε φυγή κεφαλαίου και θα αύξανε τα επιτόκια, να πούμε ότι δεν υπάρχουν τέτοια σημάδια. -για την ακρίβεια το αντίθετο. Εδώ, ξανά από το Bloomberg, το επιτόκιο του δεκαετούς βρετανικού ομολόγου, τα τελευταία 5 χρόνια.
Τώρα, είναι αλήθεια ότι οι αγορές έπεσαν. Το ίδιο και τα επιτόκια σε όλο τον κόσμο, πιθανότατα λόγω των φόβων για οικονομική αποδυνάμωση που θα αναγκάσει τις κεντρικές τράπεζες να κρατήσουν τη νομισματική πολιτική χαλαρή.
Γιατί αυτοί οι φόβοι;
Μία απάντηση είναι ότι η αβεβαιότητα μπορεί να επηρεάσει τις επενδύσεις. Δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθεί η διαδικασία του Brexit, και προβλέπω ότι οι διευθύνοντες σύμβουλοι των εταιριών θα επιλέξουν να καθυστερήσουν τη διάθεση κεφαλαίων μέχρι να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.
Πολιτικές επιπτώσεις
Ένα μεγαλύτερο θέμα είναι ίσως οι φόβοι για πολύ αρνητικές πολιτικές επιπτώσεις, τόσο στην ΕΕ όσο και στην Μεγάλη Βρετανία. Και έτσι έρχομαι στο θέμα της πολιτικής.
Είναι σαφές ότι το ευρωπαϊκό εγχείρημα -ή όλη προσπάθεια να διασφαλιστεί η ειρήνη και να δημιουργηθεί μια πολιτική ένωση μέσω οικονομικής ολοκλήρωσης- αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά προβλήματα. Το Brexit είναι πιθανότατα μόνο η αρχή, όσο λαϊκιστικές/αποσχιστικές/ξενοφοβικές κινήσεις αυξάνουν την επιρροή τους ανά την υφήλιο. Προσθέστε σε αυτό και τη σημαντική αποδυνάμωση της ευρωπαϊκής οικονομίας, που είναι βασική υποψήφια για «κοσµική στασιμότητα» -επίμονη ύφεση που επηρεάζεται από πράγματα όπως μια δημογραφική μείωση που αποθαρρύνει τις επενδύσεις.
Πολλοί είναι πλέον εκείνοι που δηλώνουν απαισιόδοξοι για το μέλλον της Ευρώπης και συμμερίζομαι αυτές τις ανησυχίες. Αλλά αυτές οι ανησυχίες δεν θα είχαν υποχωρήσει ακόμη και αν επικρατούσε η παραμονή. Το μεγάλο λάθος ήταν η υιοθέτηση του ευρώ χωρίς προσεκτικό σχεδιασμό για το πως μια ενιαία αγορά θα μπορούσε να λειτουργήσει χωρίς μια ενοποιημένη κυβέρνηση, η καταστροφική διαμόρφωση της κρίσης του ευρώ σαν ένα παιχνίδι ηθικής, που μας ήρθε από τους ανεύθυνο νότο, η καθιέρωση της ελεύθερης μετακίνησης του εργατικού δυναμικού μεταξύ πολιτισμικά διαφορετικών χωρών με πολύ διαφορετικά επίπεδα εισοδήματος, χωρίς προσεκτική σκέψη για το πώς αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει. Το Brexit είναι κυρίως ένα σύμπτωμα αυτών των προβλημάτων, και της ελλιπούς αξιοπιστίας των ιθυνόντων που τα συνοδεύει. (Αυτή η έλλειψη αξιοπιστίας είναι ο λόγος που η καταστροφή του ευρώ έπαιξε ρόλο στο Brexit ακόμα κι αν η ίδια η Βρετανία είχε το μυαλό να μείνει εκτός).
Στο ευρωπαϊκό επίπεδο, με άλλα λόγια, θα υποστήριζα ότι το Brexit φέρνει απλά ένα απόστημα που σε κάθε περίπτωση θα έσπαγε σύντομα.
Εκεί που πιστεύω ότι έγινε πραγματική επιπρόσθετη ζημιά, ζημιά που δεν θα είχε συμβεί εάν δεν υπήρχε η πολιτική αδικοπραγία του Κάμερον, είναι στο ίδιο το Ηνωμένο Βασίλειο. Φυσικά δεν είμαι ειδικός σε αυτόν τον τομέα, αλλά φαίνεται πιθανό ότι η ψήφος θα ενδυναμώσει τα χειρότερα στοιχεία της βρετανικής πολιτικής σκηνής και θα οδηγήσει την διάσπαση το ίδιου του Ηνωμένου Βασιλείου. Ο πρωθυπουργός Μπόρις φαίνεται ακόμη πιο πιθανό σενάριο από τον πρόεδρο Ντόναλντ -αλλά μπορεί να δει τον εαυτό του πρωθυπουργό της Αγγλίας, τελεία.
Λοιπόν, ηρεμήστε με τα βραχυπρόθεσμα μακροοικονομικά, θρηνήστε για την Ευρώπη, αλλά -θα έπρεπε να το κάνετε ήδη- ανησυχήστε για τη Βρετανία».
25/06/2016
http://www.huffingtonpost.gr/2016/06/25/krugman-brexit--_n_10671982.html?utm_hp_ref=greece
Σκίτσο του Η.Μακρή
Εμείς και το Brexit
Εμείς και το Brexit
Τελικά η αποσύνθεση της ΕΕ δεν ξεκίνησε από το σπάσιμο του ελληνικού κρίκου όπως πολλοί προφήτευαν. Η αρχή του κακού, η πρώτη έξοδος κράτους μέλους, έγινε από το Ηνωμένο Βασίλειο που αποφάσισε το διαζύγιο μετά από 43 χρόνια ψυχρού γάμου.
Η συζήτηση στη χώρα μας για την επόμενη μέρα του βρετανικού δημοψηφίσματος γίνεται όπως συνήθως: Με καθυστέρηση, με ρηχότητα, πολλές απλουστεύσεις και πολλά κλισέ. Η ανησυχία για ενδεχόμενη μείωση των αφίξεων και του συναλλάγματος Βρετανών τουριστών είναι αυτονόητη, όπως επίσης άλλα άγχη σχετικά με τις εξαγωγές και τις εισαγωγές.
Προφανές είναι ότι η αναστάτωση στις αγορές, αν διαρκέσει πολύ, θα δυσχεράνει κάθε προσπάθεια ανάκαμψης, ενώ δεν αποκλείεται ακόμη και να ανέβουν τα επιτόκια του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας που μας χρηματοδοτεί.
Αλλά μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν οι μεσοπρόθεσμες παρενέργειες και οι πολιτικές διεργασίες. Κοινή είναι η εκτίμηση ότι ο ευρωσκεπτικισμός, ο εθνικισμός και η ακροδεξιά θα ενισχυθούν.
Αυτές οι δυνάμεις συνήθως είναι ενάντιες στη διάσωση χωρών που αντιμετωπίζουν δημοσιονομικά προβλήματα, δεν συμμερίζονται τη βασική κοινοτική αρχή της αλληλεγγύης και ενστερνίζονται λογικές περιχαράκωσης και απομονωτισμού.
Αν, για παράδειγμα, ενισχυθεί η «Εναλλακτική Γερμανία» αυτό θα είναι ένα κακό νέο για εμάς.
Αν τον Οκτώβριο ο Ιταλός πρωθυπουργός Μ. Ρέντσι χάσει το δημοψήφισμα για τη συνταγματική αναθεώρηση από τον Μπ. Γκρίλο, αυτό και πάλι δεν θα διευκολύνει την ιταλική κυβέρνηση που μας στηρίζει. Αν στις εκλογές που θα γίνουν στην Ολλανδία το πρώτο τρίμηνο του 2017 κερδίσει η ακροδεξιά, κάτι πιθανό, θα έχουμε ακόμη ένα γεράκι στην ευρωζώνη να αντιμετωπίσουμε.
Αν την επόμενη άνοιξη ο Σαρκοζί ή ο Ζιπέ κερδίσουν την Λεπέν στις γαλλικές προεδρικές εκλογές θα υιοθετήσουν πολύ σκληρή δεξιά ατζέντα. Αν συμβεί το αντίθετο, η Γαλλία θα πάει και αυτή σε δημοψήφισμα για τη σχέση της με την ΕΕ και γαία πυρί μιχθήτω.
Και η πιο σημαντική παράσταση θα δοθεί στη Γερμανίατον Σεπτέμβριο του 2017 όταν θα πραγματοποιηθούν βουλευτικές εκλογές μετά τις οποίες το Βερολίνο θα αποφασίσει αν θέλει την ΕΕ των διαφορετικών ταχυτήτων και των ομόκεντρων κύκλων, όπως οραματίζεται εδώ και χρόνια ο Σόιμπλε, ή αν θα δοκιμάσει κάτι άλλο. Το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ισπανία την Κυριακή έχει σημασία, γιατί θα είναι η πρώτη φορά που θα μετρηθεί στην κάλπη ο απόηχος του βρετανικού δημοψηφίσματος. Και ποιος μπορεί να φανταστεί τι θα συμβεί στον πλανήτη αν το Brexit βρει κι αλλού μιμητές.
Αδράνεια και επιμονή
Μέχρι στιγμής το μήνυμα που εκπέμπεται από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες είναι ότι πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατόν το ξεκαθάρισμα των σχέσεων με τη Βρετανία και ότι συνεχίζουμε.
Πέρα από κάποιες τυπικές δηλώσεις πρωθυπουργών και αρχηγών κρατών που δείχνουν κατανόηση στο βρετανικό λαό και συναίσθηση για τις κοινωνικές επιπτώσεις της τυφλής λιτότητας, τίποτα δεν δείχνει ότι υπάρχει πρόθεση για ουσιαστική περισυλλογή που θα οδηγήσει σε ουσιαστική αναθεώρηση. Αντίθετα, η Γερμανία δείχνει επίμονη στην διατήρηση των δογμάτων τα οποία επέβαλε στη διάρκεια της κρίσης.
Η ελληνική κυβέρνηση κινήθηκε στη mainstream ευρωπαϊκή γραμμή και απέφυγε βαρύγδουπες αναφορές και προσεγγίσεις.
Γνωρίζουν ότι η περιρρέουσα αβεβαιότητα και αστάθεια μπορεί να εισαχθεί, όπως επίσης ότι δεν θα γίνουν εκπτώσεις από την πλευρά των πιστωτών λόγω της δρομολογημένης βρετανικής εξόδου από την ΕΕ.
Γνωρίζουν, άλλωστε, ότι στον χρόνο που μένει μέχρι τις γερμανικές εκλογές θα πρέπει η χώρα να έχει ορθοποδήσει ώστε να μπορεί να σταθεί στη διαπραγμάτευση που θα ακολουθήσει με δεδομένο ότι τέταρτο “πακέτο” δεν προβλέπεται.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κ. Μητσοτάκης βιάστηκε να προβλέψει νίκη του Bre-main στη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό για τον εκλογικό νόμο και αυτό το ατύχημα τον δυσκολεύει να βγει τώρα με άνεση μπροστά με υποδείξεις για το πώς πρέπει να γίνει η διαχείριση της νέας κατάστασης από το Μέγαρο Μαξίμου.
Επίσης η ΝΔ χάνει τα επιχειρήματα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ για το δημοψήφισμα του περασμένου Ιουλίου, αφού έκανε και ο «σοβαρός» Κάμερον δημοψήφισμα και, το πιθανότερο, θα ακολουθήσουν και άλλοι.
Αλλωστε, η ενίσχυση του αντισυστημισμού παντού στην Ευρώπη δεν ευνοεί τον Κ. Μητσοτάκη που εμφανίζεται ως υπέρμαχος της συντήρησης του status quo, ακόμη και στο θέμα του εκλογικού νόμου, στην αλλαγή του οποίου εναντιώνεται κατηγορηματικά.
Λένε, μάλιστα, πως ένας λόγος που ο επικεφαλής του Ποταμιού Στ. Θεοδωράκης μπορεί να μην υπερψηφίσει την κυβερνητική πρόταση είναι γιατί ξέρει ότι αυτό θα αποτελέσει βαρύ πλήγμα στην προοπτική συνεργασίας του με τη ΝΔ πριν ή μετά από εκλογές.
26/6/2016
http://tvxs.gr/news/eyropi-eop/emeis-kai-brexit
'Αποψη: Η Βρετανία έκοψε ένα τσεκ που δεν μπορεί να καλύψει
Ο βρετανικός λαός επιθυμεί η χώρα του να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Δεν έχει, ωστόσο, σημασία εάν πρόκειται για ορθολογική απόφαση ή όχι. Σήμερα, μια ομαλή διαδικασία προϋποθέτει τρία πράγματα, και αυτά είναι η διαχείριση της πολιτικής αβεβαιότητας, η επανένωση των βαθιά διχασμένων Βρετανών και η διασφάλιση ότι η Βρετανία, προσερχόμενη σε διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε., θα αισθάνεται ως επί το πλείστον οικονομικά ισχυρή παρά αδύναμη. Θα χρειαστούν μήνες πιθανώς, προτού οι συνομιλίες ξεκινήσουν για το πώς η Βρετανία θα συναλλάσσεται πλέον με τα υπόλοιπα 27 κράτη-μέλη της Ε.Ε. Στο μεσοδιάστημα μπορούν να συμβούν πολλά, με πρώτο έναν ανασχηματισμό στην κυβέρνηση.
Ισως να αναλάμβανε πρωθυπουργός στη θέση του Ντέιβιντ Κάμερον, ο οποίος ανακοίνωσε πως θα παραιτηθεί έως τον Οκτώβριο, ο Μπόρις Τζόνσον, πρώην δήμαρχος του Λονδίνου. Βέβαια, αυτός, ένα ηγετικό στέλεχος της εκστρατείας υπέρ της εξόδου, δεν μπορεί να εναρμονιστεί με το 48% των Βρετανών, που ψήφισαν την παραμονή στην Ε.Ε. Η νέα κυβέρνηση ίσως να έχει μικρή πλειοψηφία και να αποδειχθεί ασταθής. Δεύτερο θέμα είναι η βραχυπρόθεσμη ευημερία της Βρετανίας. Αυτό έχει σημασία, επειδή οι υπέρμαχοι της αποχώρησης ισχυρίζονταν ότι αυτή η προοπτική δεν θα πλήξει την οικονομία. Ακόμα κι αν οι άμεσες επιπτώσεις εξανεμιστούν συν τω χρόνω, οι συνθήκες μετά το δημοψήφισμα θα καθορίσουν το εάν οι Βρετανοί θέλουν οι ηγέτες τους να κατευθυνθούν στην Ευρώπη με αίτημα ένα διαζύγιο ή να συνδιαλλαγούν με τους εταίρους τους για μια συμφωνία. Εάν ό,τι ακολουθήσει είναι ιδιαζόντως τραυματικό, η νίκη με βραχεία κεφαλή των υπέρμαχων του Brexit στο δημοψήφισμα αφήνει περιθώριο στον νέο πρωθυπουργό να μην πατήσει το κουμπί ενεργοποίησής του.
Οι επενδύσεις στη Βρετανία ενδεχομένως να διαμορφώσουν τη νέα ισορροπία, δεδομένου ότι οι μισές από αυτές προέρχονται από την Ε.Ε. Γιατί να αγοράσει κανείς περιουσιακά στοιχεία σε μια χώρα, η οποία απέρριψε την πρόσβασή της στη μεγαλύτερη εξαγωγική της αγορά και είναι διχασμένη; Αυτό με τη σειρά του μπορεί να επηρεάσει την απασχόληση. Τα έργα που χρηματοδότησαν ξένοι επενδυτές το 2015 δημιούργησαν 42.336 θέσεις εργασίας στη Βρετανία, σύμφωνα με την Ernst & Young. Ισως προσφέρει μια κάποια παρηγοριά το γεγονός ότι η εμπιστοσύνη των καταναλωτών, σύμφωνα με τις μετρήσεις της εταιρείας ερευνών GfK, υπερβαίνει κατά πολύ τα επίπεδα των τελευταίων σχεδόν δέκα χρόνων, αν και με αρνητικό πρόσημο. Πιθανόν η Τράπεζα της Αγγλίας να περιορίσει τη βλάβη. Η μείωση των επιτοκίων ενδέχεται να αναζωογονήσει την καταναλωτική εμπιστοσύνη και τις επενδύσεις. Δεν αποκλείεται, όμως, και η ίδια κίνηση να επιδεινώσει τις επιπτώσεις από την υποχώρηση της στερλίνας. Σε μια τέτοια εξέλιξη, η τράπεζα θα πρέπει να παρέμβει να τη στηρίξει, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα. Ο διοικητής της, Μαρκ Κάρνεϊ, τάχθηκε υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ο μισός πληθυσμός και πλέον διαφωνεί εμφανώς μαζί του. Τέλος, υποτίθεται πως με το Brexit οι Βρετανοί θα ανακτήσουν τον έλεγχο της χώρας τους. Σήμερα φαίνεται πως οι επόμενοι πολιτικοί ηγέτες κληρονομούν μια χώρα θεμελιωδώς διαιρεμένη, η οποία εισέρχεται σε περίοδο παρατεταμένης αβεβαιότητας.
JOHN FOLEY / REUTERS
Φρένο στο 4ο Ράιχ…
Και όμως, οι Βρετανοί δεν είναι τρελοί ούτε πανηλίθιοι…
Όχι λοιπόν, οι Βρετανοί δεν είναι τρελοί. Πανηλίθιοι είναι αντιθέτως οι νταβατζήδες των αγορών και του Βερολίνου που πήγαν να τους τρομοκρατήσουν για να επιβάλλουν τετελεσμένα, είτε με το καλό, είτε με το…στανιό. Σε ποιους; Σ΄αυτούς που δεν μάσησαν από απειλές, ερπύστριες και βομβαρδισμούς σε δύο παγκόσμιους πολέμους. Τους απλούς ανώνυμους κατοίκους της υπέροχης αγγλικής υπαίθρου, τους «πραγματικούς ανθρώπους», όπως σωστά είπε ο Φάρατζ.
Οι υπόλοιποι, η ακαδημαική νομενκλατούρα του Ητον, της Οξφόρδης και του Κέημπριτζ που ξεροσταλιάζει για κάποια «ευρωεπιδότηση», η ψεύτικη «αριστοκρατία» του Σίτυ, οι traders και τα όρνια των hedgefunds που φιλοτέχνησαν τις «πέτσινες» δημοσκοπήσεις, μπορούν πλέον να ενώσουν τη θλίψη τους με τα καρακόλια του Βερολίνου. Τους «ευρω-στρατονόμους» που ατυχώς ονομάζονται «υπερεθνική ελίτ των Βρυξελλών».
Eθνική συνείδηση δεν έχουν, αλλά σε καμία ελίτ δεν ανήκουν. Πρόκειται για μίσθαρνα στελέχη πολύ χαμηλού επιπέδου. Γι αυτό δεν μπόρεσαν ούτε να πείσουν, ούτε να…φοβερίσουν. Το έργο το είδαμε άλλωστε και στα δικά μας, πέρυσι τέτοια εποχή. Αποκρουστικά μαντρόσκυλα της Καγκελαρίας, τύπου Τούσκ, Ντάισεμπλούμ και Γιούγκερ, ντυμένοι με τον μανδύα του «ευρω-γραφειοκράτη» να κουνούν το δάχτυλο επισείοντας τις συνέπειες ενός «όχι» στο δημοψήφισμα. Σε κακόηχη συγχορδία με τα ντόπια ζόμπι της ευρωλιγουριάς και τους ξεχασμένους βρυκόλακες της πολιτικής που βγήκαν, να μας υποδείξουν το καλό μας.
Ακόμη και οι γκρεμοτσακισμένοι Ελληνες τους αγνόησαν. Μόνο που υπάρχει μια διαφορά. Το δικό μας «όχι» των είκοσι μονάδων, βρέθηκε ένας Τσίπρας να το βαφτίσει «ναι». Στην Αγγλία δεν παίζουν αυτά. Το Βrexit είναι Brexit, έστω κι αν πέρασε οριακά, έστω κι αν σύσσωμη η Σκωτία το καταψήφισε, έστω κι αν κάποια αστικά κέντρα της υποτιθέμενης διανόησης το αποδοκίμασαν. Η Βρετανία εγκαταλείπει το μαντρί λοιπόν και προσφέρει το πολυπόθητο συστημικό σόκ που είχε τόση ανάγκη μία Ευρώπη όμηρος, του απεχθούς γερμανικού ηγεμονισμού.
Οι «ξεροκέφαλοι» Αγγλοι καθαρίζουν πάλι την παρτίδα βάζοντας φρένο στο αναδυόμενο 4ο Ραιχ και στην αντίληψη ότι όλοι πρέπει να δουλεύουν για να πλένουν τα πόδια τους στις θάλασσες του ευρωπαικού νότου οι Γερμανοί συνταξιούχοι. Αυτή η…τευτονική «ένωση κρατών» της αέναης λιτότητας, των ευρω-πληβείων, της αναγκαστικής πολυπολιτισμικότητας μέσω λαθρομετανάστευσης, και του σφιχταγκαλιάσματος με την νέο οθωμανική Τουρκία δεν προχωρά. Θα πρέπει σύντομα οι εμπνευστές της να σκεφτούν κάτι άλλο…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΡΒΑΛΙΑΣ
25/6/2016
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Πηγή:
http://mignatiou.com/2016/06/freno-sto-sto-4o-raich-i-vretani-den-ine-treli-oute-panilithii/
http://tvxs.gr/news/eyropi-eop/emeis-kai-brexit
'Αποψη: Η Βρετανία έκοψε ένα τσεκ που δεν μπορεί να καλύψει
Ο βρετανικός λαός επιθυμεί η χώρα του να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Δεν έχει, ωστόσο, σημασία εάν πρόκειται για ορθολογική απόφαση ή όχι. Σήμερα, μια ομαλή διαδικασία προϋποθέτει τρία πράγματα, και αυτά είναι η διαχείριση της πολιτικής αβεβαιότητας, η επανένωση των βαθιά διχασμένων Βρετανών και η διασφάλιση ότι η Βρετανία, προσερχόμενη σε διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε., θα αισθάνεται ως επί το πλείστον οικονομικά ισχυρή παρά αδύναμη. Θα χρειαστούν μήνες πιθανώς, προτού οι συνομιλίες ξεκινήσουν για το πώς η Βρετανία θα συναλλάσσεται πλέον με τα υπόλοιπα 27 κράτη-μέλη της Ε.Ε. Στο μεσοδιάστημα μπορούν να συμβούν πολλά, με πρώτο έναν ανασχηματισμό στην κυβέρνηση.
Ισως να αναλάμβανε πρωθυπουργός στη θέση του Ντέιβιντ Κάμερον, ο οποίος ανακοίνωσε πως θα παραιτηθεί έως τον Οκτώβριο, ο Μπόρις Τζόνσον, πρώην δήμαρχος του Λονδίνου. Βέβαια, αυτός, ένα ηγετικό στέλεχος της εκστρατείας υπέρ της εξόδου, δεν μπορεί να εναρμονιστεί με το 48% των Βρετανών, που ψήφισαν την παραμονή στην Ε.Ε. Η νέα κυβέρνηση ίσως να έχει μικρή πλειοψηφία και να αποδειχθεί ασταθής. Δεύτερο θέμα είναι η βραχυπρόθεσμη ευημερία της Βρετανίας. Αυτό έχει σημασία, επειδή οι υπέρμαχοι της αποχώρησης ισχυρίζονταν ότι αυτή η προοπτική δεν θα πλήξει την οικονομία. Ακόμα κι αν οι άμεσες επιπτώσεις εξανεμιστούν συν τω χρόνω, οι συνθήκες μετά το δημοψήφισμα θα καθορίσουν το εάν οι Βρετανοί θέλουν οι ηγέτες τους να κατευθυνθούν στην Ευρώπη με αίτημα ένα διαζύγιο ή να συνδιαλλαγούν με τους εταίρους τους για μια συμφωνία. Εάν ό,τι ακολουθήσει είναι ιδιαζόντως τραυματικό, η νίκη με βραχεία κεφαλή των υπέρμαχων του Brexit στο δημοψήφισμα αφήνει περιθώριο στον νέο πρωθυπουργό να μην πατήσει το κουμπί ενεργοποίησής του.
Οι επενδύσεις στη Βρετανία ενδεχομένως να διαμορφώσουν τη νέα ισορροπία, δεδομένου ότι οι μισές από αυτές προέρχονται από την Ε.Ε. Γιατί να αγοράσει κανείς περιουσιακά στοιχεία σε μια χώρα, η οποία απέρριψε την πρόσβασή της στη μεγαλύτερη εξαγωγική της αγορά και είναι διχασμένη; Αυτό με τη σειρά του μπορεί να επηρεάσει την απασχόληση. Τα έργα που χρηματοδότησαν ξένοι επενδυτές το 2015 δημιούργησαν 42.336 θέσεις εργασίας στη Βρετανία, σύμφωνα με την Ernst & Young. Ισως προσφέρει μια κάποια παρηγοριά το γεγονός ότι η εμπιστοσύνη των καταναλωτών, σύμφωνα με τις μετρήσεις της εταιρείας ερευνών GfK, υπερβαίνει κατά πολύ τα επίπεδα των τελευταίων σχεδόν δέκα χρόνων, αν και με αρνητικό πρόσημο. Πιθανόν η Τράπεζα της Αγγλίας να περιορίσει τη βλάβη. Η μείωση των επιτοκίων ενδέχεται να αναζωογονήσει την καταναλωτική εμπιστοσύνη και τις επενδύσεις. Δεν αποκλείεται, όμως, και η ίδια κίνηση να επιδεινώσει τις επιπτώσεις από την υποχώρηση της στερλίνας. Σε μια τέτοια εξέλιξη, η τράπεζα θα πρέπει να παρέμβει να τη στηρίξει, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα. Ο διοικητής της, Μαρκ Κάρνεϊ, τάχθηκε υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ο μισός πληθυσμός και πλέον διαφωνεί εμφανώς μαζί του. Τέλος, υποτίθεται πως με το Brexit οι Βρετανοί θα ανακτήσουν τον έλεγχο της χώρας τους. Σήμερα φαίνεται πως οι επόμενοι πολιτικοί ηγέτες κληρονομούν μια χώρα θεμελιωδώς διαιρεμένη, η οποία εισέρχεται σε περίοδο παρατεταμένης αβεβαιότητας.
JOHN FOLEY / REUTERS
25/6/2016
http://www.kathimerini.gr/864994/article/epikairothta/kosmos/apoyh-h-vretania-ekoye-ena-tsek-poy-den-mporei-na-kalyyei
Φρένο στο 4ο Ράιχ…
Και όμως, οι Βρετανοί δεν είναι τρελοί ούτε πανηλίθιοι…
Όχι λοιπόν, οι Βρετανοί δεν είναι τρελοί. Πανηλίθιοι είναι αντιθέτως οι νταβατζήδες των αγορών και του Βερολίνου που πήγαν να τους τρομοκρατήσουν για να επιβάλλουν τετελεσμένα, είτε με το καλό, είτε με το…στανιό. Σε ποιους; Σ΄αυτούς που δεν μάσησαν από απειλές, ερπύστριες και βομβαρδισμούς σε δύο παγκόσμιους πολέμους. Τους απλούς ανώνυμους κατοίκους της υπέροχης αγγλικής υπαίθρου, τους «πραγματικούς ανθρώπους», όπως σωστά είπε ο Φάρατζ.
Οι υπόλοιποι, η ακαδημαική νομενκλατούρα του Ητον, της Οξφόρδης και του Κέημπριτζ που ξεροσταλιάζει για κάποια «ευρωεπιδότηση», η ψεύτικη «αριστοκρατία» του Σίτυ, οι traders και τα όρνια των hedgefunds που φιλοτέχνησαν τις «πέτσινες» δημοσκοπήσεις, μπορούν πλέον να ενώσουν τη θλίψη τους με τα καρακόλια του Βερολίνου. Τους «ευρω-στρατονόμους» που ατυχώς ονομάζονται «υπερεθνική ελίτ των Βρυξελλών».
Eθνική συνείδηση δεν έχουν, αλλά σε καμία ελίτ δεν ανήκουν. Πρόκειται για μίσθαρνα στελέχη πολύ χαμηλού επιπέδου. Γι αυτό δεν μπόρεσαν ούτε να πείσουν, ούτε να…φοβερίσουν. Το έργο το είδαμε άλλωστε και στα δικά μας, πέρυσι τέτοια εποχή. Αποκρουστικά μαντρόσκυλα της Καγκελαρίας, τύπου Τούσκ, Ντάισεμπλούμ και Γιούγκερ, ντυμένοι με τον μανδύα του «ευρω-γραφειοκράτη» να κουνούν το δάχτυλο επισείοντας τις συνέπειες ενός «όχι» στο δημοψήφισμα. Σε κακόηχη συγχορδία με τα ντόπια ζόμπι της ευρωλιγουριάς και τους ξεχασμένους βρυκόλακες της πολιτικής που βγήκαν, να μας υποδείξουν το καλό μας.
Ακόμη και οι γκρεμοτσακισμένοι Ελληνες τους αγνόησαν. Μόνο που υπάρχει μια διαφορά. Το δικό μας «όχι» των είκοσι μονάδων, βρέθηκε ένας Τσίπρας να το βαφτίσει «ναι». Στην Αγγλία δεν παίζουν αυτά. Το Βrexit είναι Brexit, έστω κι αν πέρασε οριακά, έστω κι αν σύσσωμη η Σκωτία το καταψήφισε, έστω κι αν κάποια αστικά κέντρα της υποτιθέμενης διανόησης το αποδοκίμασαν. Η Βρετανία εγκαταλείπει το μαντρί λοιπόν και προσφέρει το πολυπόθητο συστημικό σόκ που είχε τόση ανάγκη μία Ευρώπη όμηρος, του απεχθούς γερμανικού ηγεμονισμού.
Οι «ξεροκέφαλοι» Αγγλοι καθαρίζουν πάλι την παρτίδα βάζοντας φρένο στο αναδυόμενο 4ο Ραιχ και στην αντίληψη ότι όλοι πρέπει να δουλεύουν για να πλένουν τα πόδια τους στις θάλασσες του ευρωπαικού νότου οι Γερμανοί συνταξιούχοι. Αυτή η…τευτονική «ένωση κρατών» της αέναης λιτότητας, των ευρω-πληβείων, της αναγκαστικής πολυπολιτισμικότητας μέσω λαθρομετανάστευσης, και του σφιχταγκαλιάσματος με την νέο οθωμανική Τουρκία δεν προχωρά. Θα πρέπει σύντομα οι εμπνευστές της να σκεφτούν κάτι άλλο…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΡΒΑΛΙΑΣ
25/6/2016
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Πηγή:
http://mignatiou.com/2016/06/freno-sto-sto-4o-raich-i-vretani-den-ine-treli-oute-panilithii/
Σκίτσο του Ηλία Μακρή (26.06.16)
Ευτυχώς, η αξιολόγηση έκλεισε πριν από το Brexit…
Το Ηνωμένο Βασίλειο έκανε ένα άλμα στο κενό. Επειτα από δύο 10ετίες συστηματικής καλλιέργειας του ευρωσκεπτικισμού και αντιμετώπισης της Ευρωπαϊκής Ενωσης ως μιας απλής κοινής αγοράς, ο Ντ. Κάμερον αποδεικνύεται ο μοιραίος άνθρωπος. Η βρετανική οικονομία και η απασχόληση θα υποστούν ζημιά. Οι εξαγωγές της χώρας θα ταλαιπωρηθούν καθώς θα πρέπει να συναφθούν νέες εμπορικές συμφωνίες με την Ευρώπη και άλλες χώρες του κόσμου – οι σχετικές διαπραγματεύσεις συνήθως διαρκούν 5-7 χρόνια. Η χώρα και ειδικά το City ως χρηματοπιστωτικό κέντρο αποδυναμώνονται καθώς θα πάψουν να είναι πύλη ευρωπαϊκής εισόδου για την Κοινοπολιτεία και τρίτες χώρες. Και το Ηνωμένο Βασίλειο θα μείνει σκέτο βασίλειο, αφού επιθυμούν να φύγουν η Σκωτία ή/και η Β. Ιρλανδία.
Οι Βρετανοί πείστηκαν ότι, δήθεν, ευθυνόταν η Ευρωπαϊκή Ενωση για τη σκληρή καθημερινότητά τους. Οτι πληρώνουν δυσανάλογα για τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό – ενώ, μετά τις επιστροφές που είχε πετύχει η Μ. Θάτσερ, η οικονομία τους ήταν 3η σε μέγεθος και μόνο 8η σε επίπεδο εισφορών. Οτι η Ευρωπαϊκή Ενωση θα τους φέρει προσφυγικά κύματα που θα πλήξουν το κοινωνικό κράτος – ενώ η Βρετανία είναι εκτός Σένγκεν. Αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το κοινό ευρωπαϊκό σπίτι, την Ενωση, την ευρωπαϊκή άμυνα στην άναρχη παγκοσμιοποίηση και να γίνουν «ανεξάρτητο» έρμαιο των δυνάμεων της τελευταίας. Κάτι σαν «σύνδρομο της Στοκχόλμης» μοιάζει…
Οπως συνήθως συμβαίνει, όλοι βλέπουμε στο αποτέλεσμα μια «δικαίωση». Ο ακροδεξιός Φάρατζ, τη δικαίωση των «τίμιων και αληθινών» Βρετανών, όπως και ο Ντ. Τραμπ («οι Βρετανοί πήραν πίσω τη χώρα τους»). Ο ακροδεξιός Ούγγρος πρωθυπουργός Β. Ορμπαν είδε τη δικαίωσή του, ως τον διώκτη προσφύγων. Αλλοι θα δουν τη δικαίωση της (σωστής…) κριτικής στην Ευρώπη των αγκυλώσεων του «ορθο-λιμπεραλισμού» και της λιτότητας. Τέλος, άλλοι αναλογίζονται ότι δικαιώθηκε ο Σαρλ ντε Γκωλ όταν φώναζε να μείνει η Βρετανία έξω από την ΕΟΚ ή, αν τελικά γίνει αποδεκτή, να μπει «ξεβράκωτη» – χωρίς καμία ειδική μεταχείριση. Αλλά πέραν της όποιας δικαίωσης όποιων, το θέμα είναι πώς διαμορφώνεται η κατάσταση. Μεταξύ πολλών αγνώστων, τρία λιγότερο άγνωστα:
(α) Γίνεται η Ευρώπη απολύτως γερμανική; Παρότι ενισχύεται η θέση της Γερμανίας, μια τέτοια εξέλιξη κάθε άλλο παρά αυτονόητη θα ήταν. Εφόσον υπάρχει βούληση, τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη θα είναι σε θέση να πιέσουν αποτελεσματικά τη Γερμανία στην κατεύθυνση ουσιαστικής μεταρρύθμισης, ώστε η βρετανική κρίση να αποδειχθεί ευκαιρία για ενδυνάμωση της Ευρωζώνης. Η οποία είτε θα μεταρρυθμιστεί (με όλους μέσα…) είτε θα διαλυθεί σε μια επόμενη φάση. Η διάλυση θα είναι καταστροφική (και) για τη Γερμανία – ίσως, για αυτήν περισσότερο από τις άλλες χώρες.
(β) Αν η Ευρωζώνη αποφασίσει να αλλάξει για να επιβιώσει (θέμα πάνω στο οποίο άρχισαν ήδη να διασταυρώνονται τα ξίφη σε όλη τη Γηραιά Ηπειρο), δεν πρόκειται να το κάνει ευθέως και γρήγορα. Η Γαλλία έχει εκλογές τον Απρίλιο, η Γερμανία τον Σεπτέμβριο του 2017. Με δεδομένο το μούδιασμα από τον φόβο της Ακροδεξιάς (Λεπέν) και τον γνωστό διάχυτο συντηρητισμό του ευρωπαϊκού πολιτικού συστήματος, θα χρειαζόταν μεγάλη τόλμη για να βάλεις στοίχημα υπέρ μιας αναγεννητικής επανεκκίνησης της Ευρωζώνης πριν από εκείνες τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις…
(γ) Προφανώς η δυναμική των πραγμάτων δεν επιτρέπει πολλές προβλέψεις ακριβείας. Οι αγορές από προχθές τιμολογούν (όπως έδειξαν χρηματιστήρια, νομίσματα, spreads...) τις νέες αβεβαιότητες και, ειδικά, τον «κίνδυνο μόλυνσης». Που είναι, πράγματι, μεγάλος.
Σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες ενισχύονται τα αιτήματα διεξαγωγής δημοψηφισμάτων για την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Στην Ιταλία θα γίνει το πρώτο, αν ο Μ. Ρέντσι (παρά τις προσπάθειές του...) δεν αποφύγει να υλοποιήσει τη δέσμευσή του, να κάνει δημοψήφισμα για τη συνταγματική αναθεώρηση. Ολα δείχνουν ότι θα εισπράξει ένα ηχηρό «όχι», που θα επιταχύνει τις εξελίξεις υπέρ του αντιευρωπαϊστή Μπ. Γκρίλο. Στην Ισπανία, σήμερα διεξάγονται εκλογές (δεύτερη φορά μέσα σε ένα 6μηνο...) σε ατμόσφαιρα φορτισμένη από το Brexit, με την αβεβαιότητα να κορυφώνεται. Και η Βουλή της Πορτογαλίας προθερμαίνεται για να αποφασίσει ότι δεν θα συμμορφωθεί με το Σύμφωνο Σταθερότητας – και να οδηγηθεί σε μετωπική σύγκρουση με τις Βρυξέλλες.
Στην Ελλάδα, ευτυχώς, προλάβαμε να κλείσουμε την αξιολόγηση και θα πάρουμε την αναγκαία χρηματοδότηση. Και (πώς έρχονται τα πράγματα στην Ιστορία!..) τα capital controls, αντικειμενικά, μας προστατεύουν από κινδύνους της αναταραχής βραχυπρόθεσμα. Τούτων δοθέντων, πρέπει να βιαστούμε. Αμεσα να υλοποιήσουμε, χωρίς χρονοτριβή, όλες τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί. Και να επικεντρωθούμε στην παραγωγή βιώσιμων θέσεων εργασίας, κάνοντας ό,τι πρέπει γι’ αυτό. Πολύ περισσότερο που η αναταραχή θα καταστήσει πιο διστακτικούς τους (έτσι κι αλλιώς, ελάχιστους…) υποψήφιους επενδυτές, ενώ το Βrexit, σε συνδυασμό με τις ανησυχητικές εξελίξεις στον ευρωπαϊκό Νότο, είναι βέβαιο ότι θα κάνει πιο ανελαστικούς τους δανειστές μας.
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΛΛΙΤΣΗΣ
26/6/2016
http://www.kathimerini.gr/865097/opinion/epikairothta/politikh/eytyxws-h-a3iologhsh-ekleise-prin-apo-to-brexit
Σκίτσο του Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ
Tι προβλέπει το άρθρο 50 της συνθήκης της ΕΕ σε περίπτωση
αποχώρησης
Η επικράτηση του Brexit στο Βρετανικό Δημοψήφισμα, είχε ως αποτέλεσμα την παραίτηση του David Cameron, ο οποίος ανακοίνωσε ότι η χώρα έχει ανάγκη μιας νέας ηγεσίας.
Ο ίδιος όπως είπε θα παραμείνει πρωθυπουργός για ακόμα τρεις μήνες και αυτό σημαίνει ότι ο νέος "ηγέτης" της χώρας θα είναι αυτός που θα θέσει σε ισχύ το άρθρο 50 της Συνθήκης της Ε.Ε, το οποίο ενεργοποιεί τις διαδικασίες εξόδου μιας χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Διαβάστε αναλυτικά τι προβλέπει:
1.
Κάθε κράτος μέλος μπορεί να αποφασίσει να αποχωρήσει από την Ένωση σύμφωνα με τις συνταγματικές του προβλέψεις.
2.
Το κράτος μέλος που αποφασίζει να αποχωρήσει οφείλει να γνωστοποιήσει την πρόθεσή του στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Με βάση τις οδηγίες που θα δοθούν από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, η Ένωση θα διαπραγματευθεί και να συνομολογήσει συμφωνία με το κράτος, καθορίζοντας τις διευθετήσεις για την αποχώρησή του, λαμβάνοντας υπ΄όψιν το πλαίσιο της μελλοντικής του σχέσης με την Ένωση. Η συμφωνία αυτή πρέπει να γίνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης σύμφωνα με το άρθρο 218(3) της συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα πρέπει να συνομολογηθεί για λογαριασμό της Ένωσης από το Συμβούλιο, με ειδική πλειοψηφία, μετά τη σύμφωνη γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
3.
Η εφαρμογή των Συνθηκών θα τερματισθεί για το εν λόγω κράτος από την ημερομηνία ισχύος της συμφωνίας αποχώρησης ή, ελλείψει αυτού, δύο χρόνια μετά την γνωστοποίηση που αναφέρεται στην παράγραφο 2, εκτός και αν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, σε συμφωνία με το ενδιαφερόμενο κράτος μέλος, ομόφωνα αποφασίσει να παρατείνει αυτήν την περίοδο.
4.
Για τους λόγους των παραγράφων 2 και 3, το μέλος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ή του Συμβουλίου που εκπροσωπεί το αποχωρόν κράτος μέλος δεν θα συμμετάσχει στις συνομιλίες του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ή του Συμβουλίου ή στη λήψη αποφάσεων που το αφορούν.
Ειδική πλειοψηφία πρέπει να ορισθεί σύμφωνα με το Αρθρο 238(3) της συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
5.
Εάν το κράτος που αποχωρεί από την Ένωση ζητήσει να επανέλθει, το αίτημά του θα πρέπει να τεθεί υπό τη διαδικασία που αναφέρεται στο άρθρο 49.
Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
26/6/2016
http://www.capital.gr/brexit/3135892/ti-problepei-to-arthro-50-tis-sunthikis-tis-ee-se-periptosi-apoxorisis
