Έρχεται «Αρμαγεδδώνας» στις ελληνικές τράπεζες;

Η παραίτηση του Μιχαήλ Σάλλα από την Τράπεζα Πειραιώς φαίνεται σαν μια «απλή κίνηση», μια προσπάθεια ενός παλαίμαχου τραπεζίτη να αποσυρθεί μετά την ολοκλήρωση του έργου του. Είναι όμως, απλά, μια κίνηση συμβολική ή μήπως κρύβει κάτι βαθύτερο, ένα «σήμα κινδύνου» ή κάτι άλλο για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα;

Ο Δρ. Σάλλας, με διδακτορικό στα Οικονομικά από το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, ένα από τα καλύτερα Πανεπιστήμια στον κόσμο, έστησε, σε συνεργασία με τους βασικούς μετόχους της Τράπεζας Πειραιώς, μία από τις τέσσερις μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας, με παρουσία σε οκτώ χώρες και σχεδόν 20 χιλιάδες εργαζόμενους. Πρόκειται για έναν τραπεζίτη που κέρδισε τον σεβασμό εργαζομένων και της αγοράς. Όμως η οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2008, σε συνδυασμό με τους σημαντικούς συστημικούς κινδύνους της τράπεζας, εν μέρει οφειλόμενους στο ευρύτερο σύστημα διαπλοκής του τραπεζικού συστήματος στην Ελλάδα με την πολιτική και οικονομική ελίτ, και σε συνδυασμό με το ανάλγητο πρόγραμμα λιτότητας που επέβαλε η γερμανοκρατούμενη Ευρωπαϊκή Ένωση του κυρίου Σόιμπλε, γονάτισε και τελικά εκμηδένισε ουσιαστικά την αξία της τράπεζας. Τα χαρτοφυλάκια βούλιαξαν. Όχι μόνο τα χαρτοφυλάκια της Πειραιώς, αλλά τα χαρτοφυλάκια όλου του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Ενώ τα «κόκκινα» δάνεια του ελληνικού τραπεζικού συστήματος ανέρχονταν σε λιγότερο από 5% πριν το 2010, η επιβολή των μνημονίων τα έφτασε στο 1/3 των δανείων!

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι όλοι οι Έλληνες τραπεζίτες φρόντισαν να εγκαταλείψουν το καράβι που βυθιζόταν! Ο Δρ. Σάλλας ήταν ο τελευταίος της γενιάς. Όμως η κατάσταση στην τράπεζά του, η απαξίωση της οποίας την οδήγησε σε διαδοχικές ανακεφαλαιοποιήσεις και τελικά στα χέρια του ΤΧΣ, δηλαδή ενός χρηματοοικονομικού «οχήματος» με σκοπό την εκποίηση περιουσιακών στοιχείων του ελληνικού κράτους δεν είναι κάτι πρωτοφανές. Όλες οι ελληνικές τράπεζες έμειναν με το 1/12 ως το 1/100 της χρηματιστηριακής τους αξίας, και πέρασαν σε ξένα χέρια.

Όταν λοιπόν ο μεγαλοτραπεζίτης ορθά ανέφερε ότι μετά και την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση διαμορφώνεται για το τραπεζικό σύστημα ένα νέο εταιρικό και οικονομικό περιβάλλον, εννοεί προφανώς ότι πλέον καμιά ελληνική τράπεζα δεν ανήκει σε ελληνικά χέρια και πλέον τα αφεντικά τους (ΤΧΣ) έχουν σκοπό να ρίξουν και τα τελευταία προσχήματα και να διορίσουν ανθρώπους της αρεσκείας τους. Ανθρώπους που πάντως, όπως σωστά δήλωσε η ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και πάντα κρίνοντας από τα 2 στελέχη που διορίστηκαν στην Εθνική Τράπεζα, έχουν ειδίκευση όχι στο στήσιμο ή την παλινόρθωση τραπεζών, αλλά στη διάλυσή τους.

Σε αυτήν τη φάση επανέρχονται στην επιφάνεια μερικά δύσκολα, όχι μόνο να απαντηθούν αλλά και να διατυπωθούν, ερωτήματα.

Το πρώτο είναι αν η Ελλάς δικαιούται να συνεχίσει να ελέγχει τη διοίκηση των ελληνικών τραπεζών. Το δεύτερο είναι το αν πρέπει να συνεχίσει να την ελέγχει από ηθικής πλευράς. Το τρίτο είναι αν συμφέρει τον ελληνικό λαό η συνέχιση του Ελέγχου των «ελληνικών τραπεζών’ από Ελληνικά στελέχη.

Η Ελλάς δεν δικαιούται να ελέγχει τη διοίκηση των ελληνικών τραπεζών, καθώς αυτή με το μνημόνιο 2, επί κυβερνήσεων των κυρίου Βενιζέλου και Παπαδήμου, εκχωρήθηκε σαφώς στους ξένους. Άρα, ως τώρα, «χάρη» μας έκαναν οι ξένοι που δέχονταν να διορίζουν Έλληνες στα διοικητικά συμβούλια. Οι ελληνικές τράπεζες και η δίοικησή τους είναι ένα κομμάτι από αυτά που έχουν μπει στην «κρεατομηχανή» του χρέους, καθώς η τότε κυβέρνηση Βενιζέλου- Παπαδήμου με την ‘αναδιάρθρωση’ του χρέους μετέτρεψε απλά ομόλογα σε ενυπόθηκα δάνεια! Δάνεια με υποθήκη της περιουσία του Ελληνικού κράτους! Πρόκειται για πράξη από την οποία πηγάζει και η υποχρέωση για αποκρατικοποιήσεις, κατά πολλούς «εκποίηση», της περιουσίας του κράτους.

Η δεύτερη ερώτηση είναι η Ελλάς πρέπει να συνεχίσει να ελέγχει από ηθικής πλευράς τις συστημικές τράπεζες, τόσο την Πειραιώς, όσο και τις άλλες. Η γνώμη του γράφοντος είναι ότι οι τράπεζες είναι απλές ιδιωτικές εταιρείες. Δεν υπάρχει έννοια στον έλεγχο ιδιωτικών εταιρειών από μια κυβέρνηση, δεν είναι παραγωγικό, ούτε ηθικό. Τα ως τώρα ελληνικά στελέχη δεν απέτρεψαν την αύξηση των «κόκκινων» λογαριασμών, ενώ επέτρεψαν, κατά ορισμένους, τη συνέχιση του σκανδαλώδους δανεισμού των διαπλεκόμενων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων που επικρατούσαν κατά καιρούς. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να απελευθερώσει τον ανταγωνισμό στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, δίνοντας νέες άδειες. Έτσι θα βοηθήσει στο να βελτιωθούν οι παρεχόμενες υπηρεσίες στους Έλληνες, όχι μέσα από διορισμούς στην ηγεσία των συστημικών τραπεζών. Οι διορισμοί δεν δημιουργούν ανταγωνισμό, μόνο οι νέες άδειες, η είσοδος νέων τραπεζών στο σύστημα. Ας απελευθερώσει λοιπόν η κυβέρνηση τις άδειες τραπεζών, δίνοντας νέες άδειες. Μόνη εξαίρεση είναι αν βάσιμα εκτιμά ότι τα πρόσωπα που διορίζονται κινούνται σε κατεύθυνση που δημιουργεί συστημικούς κινδύνους. Εκεί πρέπει να επέμβει η κυβέρνηση και η Τράπεζα της Ελλάδος και να εισηγηθεί αλλαγή προσώπων ή λαμβάνοντας άλλες αποφάσεις ώστε να προστατευτεί το τραπεζικό σύστημα. Κρίνοντας από τα 2 πρόσωπα που έχουν διοριστεί στην Εθνική Τράπεζα από τους πιστωτές, αποτελούν άτομα χωρίς προσόντα για να στήνουν τράπεζες, αλλά με ειδίκευση στη διάλυση τους, άρα η καχυποψία εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας δεν είναι εντελώς αβάσιμη. Θα πρέπει να περιμένουμε σε αυτήν τη φάση ως αυξανόμενη την πιθανότητα υλοποίησης του εδώ και πολλά χρόνια σχεδίου για ομαδικές απολύσεις τραπεζοϋπαλλήλων. Περίπου 20.000 υπάλληλοι ίσως χάσουν τη δουλειά τους στον χρηματοοικονομικό κλάδο. Η κυβέρνηση οφείλει να προστατεύσει το δικαίωμα προστασίας των ομαδικών απολύσεων που υπάρχει και να μην υποχωρήσει στις απαιτήσεις των πιστωτών. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορεί να αποτρέψει γενικώς να γίνονται κάποιες απολύσεις. Οι ελληνικές τράπεζες έχουν πλεονάζον προσωπικό, η μείωση του είναι αναπόφευκτη και αναγκαία. Άρα ο «Αρμαγεδδών» στις τράπεζες μάλλον έρχεται.

Τέλος, το ερώτημα είναι αν συμφέρει τον ελληνικό λαό η συνέχιση του ελέγχου των «ελληνικών τραπεζών» από ελληνικά στελέχη. Ο έλεγχος των τραπεζών από Έλληνες απαιτεί τον έλεγχο των μετοχών των τραπεζών. Οι τράπεζες είναι σε δραματικά χάλια, όπως εξάλλου το σύνολο του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, καθώς αντικατοπτρίζουν τις χρεοκοπίες στην οικονομία από την πολιτική των μνημονίων. Η «διάσωση» των τραπεζών και το «πέρασμα» των τραπεζών σε «ελληνικό κρατικό έλεγχο» σημαίνει ότι ο ελληνικός λαός, το μεγάλο κορόιδο δηλαδή, πρέπει πάλι να βάλει το χέρι στην τσέπη καταβάλλοντας 10, 20, 50 ή και 150 ακόμη δισεκατομμύρια ευρώ για τη «διάσωση» των «ελληνικών» τραπεζών. Αυτό θα γίνει με την υποβολή νέων μνημονίων, που θα είναι πολύ σκληρότερα από ό,τι γνωρίσαμε ως τώρα. Πρόκειται για πράξη οικονομικής αυτοκτονίας.

Ας αφήσουμε οι ξένοι μέτοχοι να βάλουν τα χρήματα στις όποιες ανακεφαλαιοποιήσεις χρειαστούν, αν χρειαστούν. Η Ελλάς ας διοχετεύσει τους πόρους της, αν της περισσεύουν, σε επενδύσεις στο επιχειρείν, την εκπαίδευση, την υγεία, τις συντάξεις ή και στις μειώσεις των φόρων που απειλούν να βουλιάξουν την οικονομία. Το κράτος δεν πρέπει να γίνει επιχειρηματίας, πρέπει μόνο να διασφαλίζει τον ανταγωνισμό (κάτι που μπορεί κάλλιστα να κάνει με νομοθεσία που διασφαλίζει τα δικαιώματα των καταναλωτών και νέες άδειες στον τραπεζικό χώρο) και να εξασφαλίζει καλή ζωή στους πολίτες του. Σκοπός του κράτους πρέπει να είναι η ευημερία των πολιτών, όχι η χρεοκοπία των πολιτών για τη διάσωση ιδιωτικών τραπεζών!

 Κωνσταντίνος Βέργος,

Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία

21/7/2016

http://www.liberal.gr/arthro/66439/apopsi/k-bergos/erchetai-isonarmageddonassin-stis-ellinikes-trapezes.html

 Τζον Πόλσον:

 Ο άνθρωπος που έδιωξε τον Σάλλα από την Πειραιώς
  
Ο Τζον Πόλσον, ο άνθρωπος που σύμφωνα με τραπεζικούς κύκλους έδωσε την υπόγεια μάχη για να παραιτηθεί ο Μιχάλης Σάλλας από την Πειραιώς, έφτιαξε τον μύθο του στη λίστα του Forbes κερδοσκοπώντας κατά της αμερικανικής αγοράς ακινήτων στη μεγάλη κρίση των subprime το 2007.

Ξεκίνησε την καριέρα του το 1980 ως σύμβουλος επιχειρήσεων στην Boston Consulting Group, το 1994 έστησε το hedge fund Paulson & Co με κεφάλαιο 2 μόλις εκατομμύρια δολάρια, και το μεγάλο «ποντάρισμα» στην κρίση της στεγαστικής πίστης στις ΗΠΑ εκτόξευσε τις αποδόσεις των επενδύσεών του στο 590% και τον ίδιο στην πρώτη θέση των απανταχού κροίσων των hedge funds στη λίστα του Forbes.

Πέντε χρόνια αργότερα, τον Φεβρουάριο του 2012, προέβλεψε ελληνική χρεοκοπία και Grexit ... εντός ενός μηνός και, επακόλουθα, διάλυση της ευρωζώνης.

Η προφητεία δεν του βγήκε και, έκτοτε, ανακάλυψε τη γοητεία των... υπό χρεοκοπία παραδείσων. Επένδυσε στην Ελλάδα και το Πουέρτο Ρίκο ποντάροντας στα κέρδη της ανάκαμψης και δημιουργώντας το ομώνυμο fund, το Recovery Fund.

Στην Ελλάδα έχει επενδύσει συνολικά περί το 1 δις, αποκτώντας το 9,3% της Τράπεζας Πειραιώς, το 5,6% της Alpha Bank ενώ πέρσι μπήκε και στην ΕΥΔΑΠ.

Την τελευταία χρονιά, ωστόσο, ούτε η Ελλάδα, ούτε το Πουέρτο Ρίκο των αντάμειψαν. Οι επενδύσεις του και στις δύο χώρες, σύμφωνα με το Forbes, του κόστισαν περί τα 4 δις δολάρια μειώνοντας την προσωπική του περιουσία στα 9,8 δις δολάρια από τα περίπου 13 δις που ήταν στο απόγειο της δόξας του.

Ο ίδιος, πάντως, παραμένει αισιόδοξος και πιστός στην προοπτική της ελληνικής ανάκαμψης. Δηλώνοντας έτοιμος και για νέες επενδύσεις εάν συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις από τον Αλέξη Τσίπρα – έναν «επιδέξιο πολιτικό αρχηγό», όπως ο ίδιος τον χαρακτήριζε σε συνέντευξή του τον περασμένο Δεκέμβρη...

21/7/2016

 http://tvxs.gr/news/ellada/tzon-polson-o-anthropos-poy-ediokse-ton-salla-apo-tin-peiraios

Έφοδος στο Ελ Ντοράντο των κόκκινων δανείων

Η – αναμενόμενη και προδιαγεγραμμένη – παραίτηση Σάλλα από την προεδρία της Τράπεζας Πειραιώς σηματοδοτεί το πρώτο βήμα για την διαμόρφωση αυτού του νέου status quo, αφ’ ενός με την απομάκρυνση των παραδοσιακών ελλήνων τραπεζιτών και, αφ’ ετέρου, με την αντικατάσασή τους από, ξένα κατά κύριο λόγο στελέχη, που θα εφαρμόσουν απαρέγκλιτα τις μνημονιακές επιταγές για τη μείωση των κόκκινων δανείων.

Σύμφωνα, δε, με πηγές κοντά στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας η κατεύθυνση από τους δανειστές και τον SSM – τον Ενιαίο Εποπτικό Μηχανισμό της ΕΚΤ – είναι πολύ σαφής και αδιαπραγμάτευτη: Οι νέες διοικήσεις των ελληνικών τραπεζών θα πρέπει να λειτουργούν με απολύτως τεχνοκρατικά κριτήρια και με βασική «πυξίδα» την πιστή τήρηση των μηνιαίων στόχων για τη μείωση των κόκκινων δανείων που προβλέπονται στο τρίτο Μνημόνιο. Κατά τις ίδιες πηγές, τα πρώτα δείγματα γραφής επί της υλοποιήσης των στόχων αυτών θα εξεταστούν στο τέλος του χρόνου με κάθε παρέκλιση να συνοδεύεται από την απειλή νέας ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών.

Σ’ αυτό, δε, το ασφυκτικό πλαίσιο κύκλοι της τραπεζικής αφοράς θεωρούν ότι οι βασικοί στόχοι των δανειστών είναι τρεις: Η αλλαγή διοικήσεων σε Πειραιώς και Εθνική και η ταχεία αντικατάσταση της – αναγκαστικά παραιτηθείσας - ηγεσίας του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) από ξένα, στην πλειοψηφία τους, στελέχη.

Η εστίαση σε Εθνική και Πειραιώς δεν είναι καθόλου τυχαία καθώς η μεν πρώτη είναι η μεγαλύτερη ελληνική τράπεζα, η δε δεύτερη έχει στην κατοχή της το 50% των επιχειρηματικών κόκκινων δανείων.

Η περίπτωση της Πειραιώς είναι αποκαλυπτική και ως προς τα συμφέροντα που συγκρούονται πίσω από τους νέους κανονισμούς εποπτείας και το νόμο περί ανεξαρτησίας και εταιρικής διακυβέρνησης που διέπει πλέον τον χρηματοπιστωτικό τομέα. Σύμφωνα με τραπεζικούς κύκλους η διοίκηση του Μιχάλη Σάλλα δεχόταν εδώ και μήνες την ανοιχτή επίθεση του κερδοσκοπικού fund του Τζον Πόλσον – του μεγαλοεπενδυτή από το Κουίνς και «θριαμβευτή» της αμερικανικής φούσκας των ακινήτων - που, επισήμως, έχει αποκτήσει το 9,3% της Πειραιώς και, κατά τις εκτιμήσεις της αγοράς, μέσω διαφόρων επενδυτικών οχημάτων και συμμαχιών έχει καταφέρει να ανεβάσει το ποσοστό του στην τράπεζα ανάμεσα στο 15% με 20%.

Κατά τις ίδιες πηγές η επίθεση και το lobbying Πόλσον βρισκόταν πίσω και από το αιφνιδιαστικό μπλόκο του SSM στον ορισμό του Χρήστου Παπαδόπουλου στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της Τράπεζας Πειραιώς. 

Τα κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια

Παράγοντες της αγοράς μιλούν για έντονη κινητικότητα και επαφές της πλευράς Πόλσον με παράγοντες των ευρωπαϊκών θεσμών, θυμίζουν ότι ο μεγιστάνας των hedge funds ήταν υπέρμαχος της επιστροφής στη διοίκηση της Πειραιώς του Ανθιμου Θωμόπουλου που είχε αποχωρήσει στις αρχές του χρόνου μετά από έντονο παρασκήνιο και καταγγελίες, και υποστηρίζουν ότι το διακύβευμα είναι ο πλήρης έλεγχος και η βίαιη – όσο και προσοδοφόρα – αναδιάρθρωση των κόκκινων επιχειρηματικών δανείων της Πειραιώς. Ανάμεσα σ’ αυτά τα δάνεια βρίσκονται μη εξυπηρετούμενες οφειλές μεγάλων ξενοδοχειακών επιχειρήσεων και αλυσίδων τροφίμων που θεωρείται ότι αποτελούν «φιλέτα υπεραξιών» για τα γεράκια των hedge funds.

Κατσέλη: Ακρωτηριασμός των ελληνικών τραπεζών

Το έτερο μεγάλο μέτωπο είναι εκείνο της Εθνικής Τράπεζας όπου εντείνονται οι πιέσεις για την αποχώρηση της Λούκας Κατσέλη από τη θέση του προέδρου.

Το ζήτημα με την Λούκα Κατσέλη είναι ότι εμπίπτει στο κριτήριο του νόμου που ορίζει ότι τα στελέχη της διοίκησης των τραπεζών δεν πρέπει να έχουν υπηρετήσει σε κομματικές θέσεις επί μία τετραετία. Η πρόεδρος της Εθνικής ήταν πρόεδρος της «Κοινωνικής Συμφωνίας» έως το 2015.

Η ίδια, πάντως, η Λούκα Κατσέλη εκτόξευσε βολές περί «ακρωτηρισμού» του τραπεζικού συστήματος μέσω του νέου νόμου (4346/2015) λέγοντας στην πρόσφατη γενική συνέλευση των μετόχων της Εθνικής, ότι με πρόσχημα την εταιρική διακυβέρνηση και την πολιτική ανεξαρτησία απεμπολείται η «αναγκαία σύνδεσή του με την πραγματική οικονομία» και «διακυβεύεται η τοποθέτησή τους στο διεθνές ανταγωνιστικό τραπεζικό τοπίο».

21/7/2016
http://tvxs.gr/news/ellada/efodos-sto-el-ntoranto-ton-kokkinon-daneion