Αναβολή ή ακύρωση;

Σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη 

Η απόφαση του Σόιμπλε να ματαιώσει στο παρά πέντε την επιβολή κυρώσεων στην Ισπανία και την Πορτογαλία παρουσιάζεται και ευλόγως ως ad hoc κατανόηση, ως αναβολή εφαρμογής του Συμφώνου, με τη Μαδρίτη και τη Λισαβόνα να δεσμεύονται ότι θα αυτοπειθαρχηθούν. Προφανώς πρόκειται για αναγκαίες διατυπώσεις για να τηρηθούν τα προσχήματα της αδιαπραγμάτευτης θέσης του Βερολίνου ότι τα συμφωνηθέντα εφαρμόζονται (pacta sunt servanta). 

H πραγματικότητα είναι διαφορετική, καθώς όλοι γνωρίζουν ότι η Ευρωζώνη-ΕΕ από το προσεχές φθινόπωρο μέχρι και τις βουλευτικές εκλογές στη Γερμανία τον Σεπτέμβριο του 2017 μπαίνει σε μια ζώνη αναταράξεων με πιθανές πρόωρες εκλογές στην Ιταλία, τρίτη κατά σειρά μέσα σε έναν χρόνο εκλογική αναμέτρηση στην Ισπανία και διπλή εκλογική αναμέτρηση την άνοιξη του 2017 στη Γαλλία, προεδρική εκλογή και αμέσως μετά βουλευτικές εκλογές.

Πολύ απλά θα πρέπει να ξεχάσουμε τουλάχιστον μέχρι το φθινόπωρο του 2017 την πάγια πίεση του Βερολίνου για αυστηρή τήρηση της δημοσιονομικής πειθαρχίας, καθώς, σε αντίθετη περίπτωση, θα είχαμε ανεπιθύμητες από όλους τους εμπλεκόμενους εξελίξεις:

• Ενίσχυση του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου και της Λεπέν στη Γαλλία

• Περαιτέρω ενδυνάμωση του λαϊκιστικού- ευρωσκεπτικιστικού Κινήματος των Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο στην Ιταλία.

Το Σύμφωνο Σταθερότητας και κυρίως το πλαφόν του 3% έχει αποδειχθεί ανεφάρμοστο: Παράγει κοινωνική δυσαρέσκεια και πολιτική αποσταθεροποίηση, πριμοδοτεί κάθε είδους και μορφής αντισυστημικό λαϊκισμό και κυρίως δεν επιτρέπει στην πολιτική ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ και του Ντράγκι να απομακρύνουν τον κίνδυνο εμπλοκής της Ευρωζώνης σε σπιράλ αποπληθωρισμού.

Παροπλισμός του Συμφώνου Σταθερότητας, διευθέτηση εκτός κανόνων της ανακεφαλαιοποίησης των ιταλικών τραπεζών αλλά και, όπως προκύπτει από τη σκληρή αυτοκριτική του ΔΝΤ, υπερατλαντική πίεση στο Βερολίνο για απομείωση του χρέους της Ελλάδας. Εύλογα πλέον τίθεται το ερώτημα πώς θα διαχειρισθούν οι Μέρκελ-Σόιμπλε το αναπόφευκτο εσωτερικό πολιτικό κόστος σε μια παρατεταμένη προεκλογική εκστρατεία που φαίνεται να έχει ήδη ξεκινήσει.

Η καγκελάριος και ο υπουργός Οικονομικών για χρόνια διόγκωναν τη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης για την αμοιβαιοποίηση των κινδύνων και πολύ περισσότερο την άμεση ή έμμεση μεταφορά πόρων εντός της Ευρωζώνης, όταν οι εταίροι τους ζητούσαν συνολική αλληλεγγύη από το Βερολίνο. Στη δυναμική της αυτοεκπληρούμενης προφητείας σήμερα θα έχουν πραγματικό πολιτικό πρόβλημα με το τμήμα της εκλογικής τους βάσης που πήρε τοις μετρητοίς τη θέση ότι η δημοσιονομική πειθαρχία είναι αδιαπραγμάτευτη. Με άλλα λόγια, η εργαλειοποίηση της κοινής γνώμης από την άνοιξη του 2010 μέχρι και σήμερα γίνεται μπούμερανγκ.

30/7/2016

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ

http://www.ethnos.gr/giorgos_kapopoulos/arthro/anaboli_h_akyrosi-64426782/