Turkish Military Coup ... (7)
Τουρκία: Απέφυγε την πανούκλα για τη χολέρα.
Η ανατομία του κακότεχνου πραξικοπήματος στην Τουρκία.
Διεθνής Τύπος:
Η Τουρκία οδεύει προς τη δικτατορία - Απομακρύνεται από την ΕΕ.
Τι προβλέπει η Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης στην Τουρκία.
Η επόμενη μέρα του πραξικοπήματος στην Τουρκία.
Είμαστε απροετοίμαστοι για όσα θα συμβούν στην Τουρκία!
Μπλέξαμε Πατριώτη.
O πάγος και το παγόνι.
Ό,τι συμβαίνει μετά από ένα πραξικόπημα, αυτό γίνεται και τώρα.
Μία φευγαλέα ματιά στις δύο Τουρκίες.
Turkey’s schizophrenic civil war.
Το 1/4 των πυρηνικών όπλων του ΝΑΤΟ είναι στη βάση Ιντσιρλίκ.
1.
Τουρκία: Απέφυγε την πανούκλα για τη χολέρα
Το βράδυ της 15ης Ιουλίου ένας μικρός πυρήνας στρατιωτικών επιχείρησε να καταλάβει την εξουσία στην Τουρκία. Ευτυχώς, η άσχημη οργάνωση και εκτέλεση του πραξικοπήματος οδήγησε στην αποτυχία του. Μια άλλη εξέλιξη θα οδηγούσε αναμφίβολα σε κλιμακούμενο εμφύλιο πόλεμο με ανυπολόγιστες ανθρώπινες απώλειες. Στις δέκα ώρες που διήρκεσε η απόπειρα πραξικοπήματος ο αριθμός των νεκρών έφτασε σχεδόν τους 300 και οι τραυματίες τις εκατοντάδες. Το πραξικόπημα καλώς απέτυχε, δεν υπάρχει αμφιβολία τη στιγμή που συζητάμε εκκινώντας από τη βάση δημοκρατικών πεποιθήσεων. Από την άλλη όμως, τα αισιόδοξα σενάρια ότι ο Ερντογάν θα ακολουθήσει μια πιο ήπια και δημοκρατική πολιτική, αφού έχει συνειδητοποιήσει πως η πολιτική του ηγεμονία έχει κλονιστεί από την εκτεταμένη αυταρχική του πολιτική φαίνεται να πέφτουν στο κενό.
Ήδη μέχρι την Τρίτη το βράδυ το κύμα συλλήψεων, διώξεων και απολύσεων που έχει εξαπολύσει ο Τούρκος Πρόεδρος σε στρατό, δικαστήρια, πανεπιστήμια (δημόσια και ιδιωτικά) και σχολεία του κινήματος Γκιουλέν, που μόνο ως κυνήγι μαγισσών μπορεί να χαρακτηριστεί, είχε φτάσει τις 50.000. Ο Ερντογάν έχει βγει χωρίς αμφιβολία ισχυρότερος, ειδικά μετά την γενική απόρριψη της πραξικοπηματικής πράξης από όλα τα κόμματα και των αρχηγών των στρατευμάτων. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το πραξικόπημα ήρθε ως μάννα εξ ουρανού για τον Τούρκο Πρόεδρο ώστε να εξαγνίσει τον κρατικό μηχανισμό, με βασικό στόχο την ολοκληρωτική εξάλειψη της απειλής Γκιουλέν, και να ανοίξει ολοκληρωτικά τον δρόμο για τον Ερντογάν να αποκτήσει τον τίτλο του "Προέδρου εφόρου ζωής".
Αυτή η στάση του Ερντογάν οδηγεί σε περαιτέρω διχασμό της τουρκικής κοινωνίας. Ένας διχασμός που άρχισε να καλλιεργείται και να προωθείται ήδη με την νίκη του Ερντογάν στις εκλογές του 2007. Σε ένα δείγμα μεγαλοψυχίας τότε, δήλωσε: "σε όλους όσους δεν μας ψήφισαν, μην ανησυχείτε, θα σεβαστούμε την ψήφο σας". Το μήνυμα ωστόσο, ήταν άλλο: αυτοί που δεν στήριξαν το ΚΔΑ θα ανέχονταν, αλλά δεν θα θεωρούνταν ισότιμοι πολίτες. Ο διαχωρισμός του "εμείς", υποστηρικτές του ΚΔΑ, και των "άλλων", μη υποστηρικτές του ΚΔΑ, έγινε ακόμα πιο ξεκάθαρος τον επόμενο χρόνο, όπου ο Ερντογάν προειδοποίησε: "Θέλουμε ένα έθνος, μια σημαία και ένα κράτος. Αυτοί που δεν εγκρίνουν μπορούν κάλλιστα να φύγουν". Αφέθηκε δε να εννοηθεί πως τα κοινωνικά δικαιώματα είναι μορφή πολιτικής φιλανθρωπίας η οποία θα είναι διαθέσιμη μόνο σε αυτούς που ψηφίζουν το ΚΔΑ, ενώ ενθαρρύνεται από έναν γιγαντιαίο μηχανισμό προπαγάνδας η προώθηση μίσους προς τους αντιπάλους του κόμματος, με τον Ερντογάν να είναι σε θέση να αθετεί τις υποσχέσεις του, και όποιος αντιτίθεται στις επιταγές του Σουλτάνου, να περιλαμβάνεται αυτόματα και αβίαστα στην μαύρη λίστα των εχθρών του κράτους και του έθνους.
Έχει υποστηριχθεί πως κοινωνικο-οικονομική, πολιτική και πολιτισμική διαδρομή ενός έθνους μπορεί να διατηρηθεί μόνο όταν έγκειται σε ένα καλά οργανωμένο μπλοκ εξουσίας ικανό να ενώσει τα συμφέροντα, τις διαθέσεις και τις προοπτικές των διαφόρων κυρίαρχων στρωμάτων. Η δεξιά στροφή προς τον βοναπαρτισμό του Ερντογάν, δηλαδή η από πάνω δικτατορία που καλεί τις μάζες μόνο περιστασιακά να λάβουν δράση, φάνηκε να ανταποκρίνεται στα παραπάνω, ειδικά όταν παρατηρούμε τον μεγάλο αριθμό του κόσμου που βγήκε στον δρόμο και τάχθηκε κατά των στρατιωτικών αφότου ο ηγέτης τους τους κάλεσε. Αυτές οι μάζες όμως, δεν σταμάτησαν απλά τους στρατιωτικούς, επιτέθηκαν σε παραρτήματα του κουρδικού κόμματος (οι οποίοι δεν είχαν καμία σχέση με την απόπειρα πραξικοπήματος) και σε γειτονιές με Σύρους και Αλεβίτες, παρενόχλησαν γυναίκες και ανθρώπους που κατανάλωναν αλκοόλ. Αυτή είναι η σκοτεινή πλευρά αυτού που μερικοί χαιρετίζουν ως υπεράσπιση της "δημοκρατίας".
Η πλειοψηφία του λαού, περιλαμβανομένου και εκείνων που τάσσονται ενάντια στο καθεστώς του Ερντογάν, θεωρούν πως η επιτυχία του πραξικοπήματος θα ήταν μια καταστροφή, με το σενάριο του εμφυλίου να κατέχει κεντρικό και σίγουρο ενδεχόμενο. Η πολιτική του Ερντογάν ωστόσο, δεν έχει εξαλείψει το ενδεχόμενο ενός άλλου πραξικοπήματος, αυτή τη φορά από τον ίδιο τον Ερντογάν και που εξελισσόταν με αργούς ρυθμούς τα τελευταία χρόνια από τον ίδιο. Αυτό που φαίνεται, τουλάχιστον προς το παρόν, καθώς οι εξελίξεις διαδραματίζονται με ταχείς ρυθμούς, και με τον Ερντογάν να φημολογείται πως θα κηρύξει τη χώρα σε έκτακτη ανάγκη, είναι πως η Τουρκία, όπως επεσήμανε ο Αχμέτ Ινσέλ, "απέφυγε την πανούκλα για τη χολέρα".
Νίκος Χριστοφής, Δρ. Τουρκολογίας
21/7/2016
http://www.capital.gr/arthra/3142627/tourkia-apefuge-tin-panoukla-gia-ti-xolera
2.
Η ανατομία του κακότεχνου πραξικοπήματος στην Τουρκία
Παρά την πολυτάραχη ιστορία της με τον στρατό να αναμειγνύεται στην πολιτική, η Τουρκία φαινόταν στην τελευταία δεκαετία να έχει φύγει μακριά από την σκοτεινή εποχή των στρατιωτικών πραξικοπημάτων. Ωστόσο στις 15 Ιουλίου, πολλοί Τούρκοι παρακολούθησαν με τρόμο μια τηλεοπτική απόπειρα πραξικοπήματος. Αν και κατέρρευσε μέσα σε λίγες ώρες, προκάλεσε έναν πικρό διάλογο για την μελλοντική σταθερότητα αυτού του συμμάχου του ΝΑΤΟ και ενός βασικού παράγοντα στον εν εξελίξει αγώνα κατά του αυτοαποκαλούμενου Ισλαμικού Κράτους.
Η απόπειρα πραξικοπήματος είναι ευρέως κατανοητό ότι έχει ενορχηστρωθεί από τους υποστηρικτές του Fethullah Gullen, ενός ερημίτη ισλαμιστή κληρικού που έχει την έδρα του στις ΗΠΑ, για να ανατρέψουν την τουρκική κυβέρνηση. Η χρονική στιγμή συνδέεται με την συνεδρίαση του Ανώτατου Στρατιωτικού Συμβουλίου της Τουρκίας τον Αύγουστο του 2016, όταν πολλοί αξιωματικοί συνδεδεμένοι με τον Gullen επρόκειτο να καθαριστούν από τις κορυφές του στρατού. Αυτό θα καθιστούσε τους υποστηρικτές του Gullen (Gullenists) μια μοναδική καταστροφική νέμεση του τουρκικού στρατού.
Οι Gullenists θεωρούνταν υπεύθυνοι για τις δικαστικές αποφάσεις τα τελευταία χρόνια, Ergenekon και Sledgehammer (Βαριοπούλα), που λειτούργησαν ως μέσο για να αποκεφαλίσουν τον τουρκικό στρατό, με βάση έναν πυρήνα κατασκευασμένων στοιχείων. Με την τελευταία απόπειρα πραξικοπήματος, οι Gullenists προκάλεσαν μεγαλύτερη ζημιά σε αυτόν τον θεσμό, ο οποίος θα δυσκολευτεί να ανακάμψει και να ανακτήσει την συνοχή του, την ακεραιότητά του και το λαϊκό κύρος.
Η αποτυχία του πραξικοπήματος μπορεί παρόλα αυτά να εξηγηθεί από τρεις παράγοντες. Πρώτον, οι πραξικοπηματίες λειτουργούσαν έξω από την στρατιωτική ιεραρχία. Ως αποτέλεσμα, απέτυχαν να συγκεντρώσουν επαρκείς στρατιωτικούς πόρους για να πετύχουν τον στόχο τους. Ωστόσο, ακόμη και με αρκετά τανκς και μαχητικά αεροσκάφη στη διάθεσή τους, ήταν σε θέση να δημιουργήσουν έναν σημαντικό κίνδυνο για την κυβέρνηση. Ο βομβαρδισμός του τουρκικού κοινοβουλίου θα παραμείνει το πιο φοβερό επεισόδιο του λοξού τυχοδιωκτισμού τους.
Δεύτερον, το συνολικό προσχέδιο τακτικής για το πραξικόπημα ήταν εκπληκτικά αναποτελεσματικό. Οι ηγέτες της χούντας απέτυχαν να πάρουν τον έλεγχο βασικών πολιτικών θεσμών και της ασφάλειας στην Άγκυρα.
Αλλά το πιο σημαντικό στοιχείο που γέρνει την ισορροπία εναντίον των συνωμοτών του πραξικοπήματος, ήταν η συντριπτική απάντηση της τουρκικής κοινωνίας. Η επιτυχία των προηγουμένων πραξικοπημάτων και, ιδίως, η στρατιωτική παρέμβαση του 1980, οφειλόταν κυρίως στην πρωταρχική υποστήριξη των Τούρκων πολιτών, οι οποίοι είχαν εμπιστοσύνη στον θεσμό του στρατού για να δώσει τέλος στον τρόμο και την αναρχία που επικρατούσε εκείνη την εποχή.Αυτή τη φορά ωστόσο, η λαϊκή αντίδραση αποδείχθηκε εντελώς διαφορετική. Όλα τα πολιτικά κόμματα και οι οργανισμοί των πολιτών, καθώς και τα αντικυβερνητικά μέσα ενημέρωσης, έλαβαν μια σαφή στάση εναντίον της απόπειρας πραξικοπήματος. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτές οι ομάδες έλαβαν θέση κατά του πραξικοπήματος όταν δεν ήταν σαφές σε ποια πλευρά έγερνε η πλάστιγγα. Η εμφάνιση αυτής της ισχυρής αλληλεγγύης εναντίον της στρατιωτικής επέμβασης ήταν το πιο αποτελεσματικό προπύργιο ενάντια στις επιδιώξεις των στρατιωτικών συνωμοτών.
Αυτή η ισχυρή θέληση για συλλογική δράση, μετέτρεψε επίσης την αντίληψη για το πραξικόπημα, το οποίο ως εκ τούτου δεν μπορεί να ιδωθεί στο απλοϊκό πλαίσιο μιας εκκοσμικευμένης στρατιωτικής πρόθεσης για την ανατροπή μια ισλαμικής κυβέρνησης. Η εμφάνιση αυτού του σαφούς και ξεκάθαρου συνασπισμού υπέρ της δημοκρατίας, όχι μόνο ξεπέρασε την απειλή των τανκς αλλά επίσης αποτελεί και το πραγματικό παράθυρο ελπίδας για το μέλλον της τουρκικής δημοκρατίας.
Οι βραχυπρόθεσμες συνέπειες αυτής της απόπειρας πραξικοπήματος μπορούν να οδηγηθούν σε μία από τις δύο κατευθύνσεις.
Ο Τούρκος πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan και το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνη και Ανάπτυξη (ΑΚΡ) μπορεί να επιδιώξουν να εκμεταλλευτούν την επιτυχία τους για να προωθήσουν την ατζέντα τους για μια αλλαγή προς το προεδρικό σύστημα. Αυτό θα έπαιρνε την μορφή πρόωρων κοινοβουλευτικών εκλογών, με την ελπίδα ότι το κυβερνών κόμμα θα κέρδιζε σημαντικά περισσότερες έδρες στη νέα βουλή, για να διευκολύνει την μετάβαση σε προεδρικό σύστημα.Αλλά αυτή η διαδρομή είναι γεμάτη με δυσκολίες, καθώς η ιδέα ενός προεδρικού συστήματος συνεχίζει να δημιουργεί πόλωση στην Τουρκία. Είναι ασαφές εάν η χώρα μπορεί να αντέξει τις όλο και μεγαλύτερες διασπάσεις της για πολύ περισσότερο. Μια τέτοια πρόταση θα δημιουργούσε συνθήκες παρόμοιες με τον πολιτικό απόηχο της βρετανικής απόφασης για έξοδο από τηΝ ΕΕ.
Η εναλλακτική είναι να αδράξει αυτή τη μοναδική στιγμή πολιτικής συμπαιγνίας για να αναζωογονήσουν το momentum για τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Το ισχυρότερο επιχείρημα που θα μπορούσε πιθανώς να επηρεάσει τον Erdogan προς αυτή την κατεύθυνση, είναι ότι η Τουρκία μπορεί με δυσκολία να αντέξει μια παρατεταμένη περίοδο αστάθειας και πικρίας, λόγω των τεράστιων πολιτικών προκλήσεων και προκλήσεων ασφάλειας.
Του Sinan Ulgen
21/7/2016
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ:
3.
Διεθνής Τύπος:
Η Τουρκία οδεύει προς τη δικτατορία - Απομακρύνεται από την ΕΕ
Η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης στην Τουρκία σχολιάζεται εκτενώς από τον διεθνή τύπο, που βλέπει τη χώρα να οδεύει προς τη δικτατορία στηριζόμενη στους πειθήνιους οπαδούς του προέδρου Ερντογάν και επιπλέον να απομακρύνεται από την ΕΕ.
Διάχυτη η ανησυχία στον γερμανικό και διεθνή τύπο για την τροπή των εξελίξεων στην Τουρκία, ιδιαίτερα μετά την επιβολή από χθες τα μεσάνυχτα κατάστασης εκτάκτου ανάγκης. Η αυστριακή εφημερίδα Der Standard επιχειρηματολογεί γιατί η χώρα οδεύει στη δικτατορία με όλα τα ενδεχόμενα πιθανά.
Χαμένη και η ΕΕ
«Κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, διάλυση του κοινοβουλίου, κατάλυση των κρατικών εξουσιών…η Τουρκία οδεύει σε μια δικτατορία στηριζόμενη στους πειθήνιους οπαδούς του προέδρου», σημειώνει ο σχολιαστής της. Και συνεχίζει: «Η ασυνήθιστη κομματική συναίνεση, που εκφράστηκε εναντίον του πραξικοπήματος, διασπάται υπό τις εντυπώσεις του τεράστιου κύματος εκκαθαρίσεων (…) στην πραγματικότητα η αντιπολίτευση δίνει αγώνα πολιτικής επιβίωσης. Δίκες εναντίον αντιπολιτευόμενων πολιτικών ήταν και πριν το πραξικόπημα στην ημερήσια διάταξη. Τώρα είναι θέμα χρόνου η εξουδετέρωση του κόμματος των Κούρδων».
Οι Times του Λονδίνου προβλέπουν επιδείνωση της κρίσης «εάν τις επόμενες εβδομάδες και μήνες επανέλθουν η θανατική ποινή, οι στημένες δίκες και καταρρεύσει το σύστημα δικαίου», όπως γράφει.
«Ο Ερντογάν δεν θα γίνει καλύτερος από τους στρατιωτικούς που ήθελαν να τον ανατρέψουν», σημειώνει η βρετανική εφημερίδα. Η γαλλική εφημερίδα La Croix προβλέπει πρόωρες εκλογές ή δημοψήφισμα προκειμένου να προχωρήσει ο τούρκος πρόεδρος στη μεγαλύτερη εδραίωση του αυταρχικού καθεστώτος. «Αυτό το σενάριο οδηγεί ακόμη μακρύτερα από τα ευρωπαϊκά στάνταρντ», παρατηρεί. «Εάν γίνει βαθύτερο το ρήγμα με τους Ευρωπαίους, οι χαμένοι θα είναι περισσότεροι του ενός. Η Τουρκία έχει διαδραματίσει αποφασιστικό, αν και διφορούμενο, ρόλο στους πολέμους στα σύνορά της με τη Συρία και το Ιράκ. Εάν σε αυτήν τη φάση η χώρα ακολουθήσει άλλο δρόμο, θα είναι δύσκολο να παραμείνει γέφυρα ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση».
«Κατανοητή η έκτακτη ανάγκη στη Γαλλία»
Όλως περιέργως την ίδια μέρα που η Τουρκία αποφάσισε την επιβολή κατάστασης εκτάκτου ανάγκης, το ίδιο, κατά μια έννοια, έγινε και στη Γαλλία. Με αφορμή τη νέα τρομοκρατική επίθεση στη Νίκαια η Γαλλική Εθνοσυνέλευση παρέτεινε για τέταρτη φορά την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
«Όταν διαρκεί μια τέτοια κατάσταση επί 14 μήνες δεν πρόκειται πλέον για έκτακτη κατάσταση αλλά για κανονική», σχολιάζει η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου. «Ειδικές εξουσίες για την αστυνομία, όπως νυχτερινές έρευνες σε σπίτια χωρίς δικαστική απόφαση, θα γίνουν ο κανόνας. Το κράτος δικαίου πλήττεται δύο φορές. Πρώτον, αποδυναμώνεται ο έλεγχος άσκησης κρατικής εξουσίας και δεύτερον, η παράταση του μέτρου συμβολίζει την αποδυνάμωση ενός κράτους», σημειώνει ο γερμανός σχολιαστής, που ωστόσο διατυπώνει την κατανόησή του λόγω τρομοκρατίας.
«Ο τρομοκρατικός κίνδυνος είναι τεράστιος και οι πιέσεις της δεξιάς αντιπολίτευσης στην αριστερή κυβέρνηση να επιδείξει σκληρότητα επίσης μεγάλες. Με τον τρόπο αυτό ο πρόεδρος Ολάντ μπορεί να δείξει ότι κάνει ό,τι είναι δυνατόν. Αλλά στην πραγματικότητα δεν φτάνει για την προστασία των Γάλλων. Το μακελειό στη Νίκαια έγινε όταν η χώρα βρίσκονταν σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης», σημειώνει η γερμανική εφημερίδα.
Πηγή: Deutsche Welle
21/7/2016
http://www.iefimerida.gr/news/279438/diethnis-typos-i-toyrkia-odeyei-pros-ti-diktatoria-apomakrynetai-apo-tin-ee#ixzz4F2XmyUPp
4.
Τι προβλέπει η Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης στην Τουρκία
Από τα μεσάνυχτα και για τρεις μήνες η Τουρκία βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, η οποία σύμφωνα με την κυβέρνηση θα επιτρέψει την ανάληψη αποφασιστικής και ευέλικτης δράσης κατά των υπευθύνων της αποτυχημένης προσπάθειας πραξικοπήματος της προηγούμενης Παρασκευής.
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνηση Numan Kurtulmus είπε ότι η κυβέρνηση επικαλείται το άρθρο 15 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για να λάβει τα απαιτούμενα μέτρα.
Το συγκεκριμένο άρθρο αναφέρει ότι ένα κράτος μπορεί να παρεκκλίνει από τις υποχρεώσεις του που απορρέουν από τη Σύμβαση, σε περιπτώσεις πολέμου ή άλλου δημόσιου κινδύνου.
Ο Kurtulmus είπε επίσης ότι η κυβέρνηση θα κάνει ό,τι μπορεί ώστε να λήξει η κατάσταση έκτακτης ανάγκης το συντομότερο δυνατό.
Η Τουρκική Εθνοσυνέλευση θα συνέλθει εντός της ημέρας για να εξετάσει τα νέα δεδομένα και θεωρητικά έχει τη δυνατότητα να μεταβάλει τη διάρκεια του μέτρου ή ακόμη και να το άρει. Ωστόσο, δεδομένης της σαφούς πλειοψηφίας που διαθέτει το κυβερνών κόμμα, ΑΚΡ, δεν αναμένεται κάτι τέτοιο.
Έντονη ανησυχία
Την ίδια ώρα εκφράζονται έντονα η ανησυχία ότι η κατάσταση ανάγκης θα παρέχει στον Erdogan τη δυνατότητα να παρακάμψει το κοινοβούλιο για την ψήφιση νέας νομοθεσίας και να περιορίσει ή να καταργήσει δικαιώματα και ελευθερίες που απολαμβάνουν οι πολίτες στην Τουρκία, εάν αυτό, κριθεί αναγκαίο.
Ο πρωθυπουργός της χώρας, Yildirim, πάντως προσπάθησε να καθησυχάσει τους πολίτες και υποσχέθηκε η επιβολή του μέτρου δεν στρέφεται εναντίον της καθημερινής ζωής των ανθρώπων.
Την ίδια ώρα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Simsek, τόνισε ότι η δημοκρατία στην Τουρκία είναι ισχυρότερη από ποτέ μετά την αποτυχία του στρατιωτικού πραξικοπήματος, ενώνοντας τους Τούρκους από όλο το πολιτικό φάσμα.
Προειδοποιήσεις από Βερολίνο και Ε.Ε
Έντονη ήταν η αντίδραση του Βερολίνου που προειδοποιεί την Τουρκία να περιορίσει το μέτρο της έκτακτης ανάγκης στο μικρότερο δυνατό διάστημα.
Συγκεκριμένα, ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Steinmeier τόνισε ότι "η επιβολή του μέτρου δείχνει καθαρά πόσο βαθιά είναι τα ίχνη που άφησε το αποτυχημένο πραξικόπημα στην πολιτική και στην κοινωνία".
Παράλληλα προειδοποίησε πως, παρά τα όποια μέτρα λαμβάνονται για τη διερεύνηση των δυνάμεων που στήριξαν το πραξικόπημα, θα πρέπει να τηρούνται οι αρχές του κράτους δικαίου, της αναλογικότητας των μέτρων και να επικρατεί σύνεση.
Επιπλέον ο επικεφαλής της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Elmar Brok, σε συνέντευξή του σε γερμανικό ραδιόφωνο σημείωσε ότι το να αντιδράς σε συγκεκριμένες καταστάσεις με την κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης είναι μεν νόμιμο, αλλά "το θέμα είναι πως θα το χρησιμοποιεί κανείς".
"Το γεγονός ότι λίγες μόνον ώρες μετά το πραξικόπημα υπάρχει μία λίστα με 3000 δικαστές και εισαγγελείς, οι οποίοι απολύθηκαν, όπως επίσης και η απαγόρευση της ελεύθερης έκφρασης και οι απειλές κατά δημοσιογράφων δείχνουν ότι αυτή τη στιγμή η Τουρκία βαδίζει προς την λάθος κατεύθυνση, η οποία οδηγεί μακριά από την Ευρώπη", τόνισε.
Zωή Καραγεώργου
21/7/2016
http://www.capital.gr/diethni/3142699/ti-problepei-i-katastasi-ektaktis-anagkis-stin-tourkia
5.
Η επόμενη μέρα του πραξικοπήματος στην Τουρκία.
Η -για διάφορους λόγους- απεννενοημένη, κακοσχεδιασμένη και λίαν ερασιτεχνικά εκτελεσμένη (ίσως επειδή η Τουρκική Υπηρεσία Πληροφοριών -ΜΙΤ- ενημέρωσε την κυβέρνηση μερικές ώρες νωρίτερα και κατέστη αναγκαία η επίσπευση της έναρξης του πραξικοπήματος) ενέργεια μερίδας Τούρκων αξιωματικών για την ανατροπή του προέδρου Ερντογάν και της κυβέρνησης του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) θα έχει δραματικές συνέπειες για τη γειτονική χώρα. Ο κ. Ερντογάν θεωρεί ως εγκέφαλο του πραξικοπήματος τον άλλοτε μέντορα και στενό συνεργάτη του Φετουλάχ Γκιουλέν, έναν κληρικό που ζει εδώ και πολλά χρόνια αυτοεξόριστος στην Πενσυλβάνια των ΗΠΑ. Η μεγάλη διείσδυση και επιρροή του κ. Γκιουλέν και του μετριοπαθούς ισλαμικού κινήματος Χιζμέτ, του οποίου ηγείται, στην τουρκική αστυνομία και δημόσια διοίκηση, επέτρεψαν στον κ. Ερντογάν να αποδομήσει σε σημαντικό βαθμό το κεμαλικό κατεστημένο και να αποκτήσει τον έλεγχο της χώρας. Η ρήξη μεταξύ Ερντογάν και Γκιουλέν πριν από μερικά χρόνια οδήγησε σε μια κατά περιόδους πολύ σκληρή αντιπαράθεση και συχνές εκδιώξεις «ανθρώπων του Γκιουλέν» από τον κρατικό μηχανισμό. Αν και είναι σαφές ότι αρκετοί από τους πραξικοπηματίες συνδέονταν με το κίνημα Χιζμέτ, δεν είναι ξεκάθαρο ότι το εγχείρημα είχε την έγκριση του Γκιουλέν.
Η εξελισσόμενη κατάσταση στην Τουρκία είναι προβληματική καθώς καταλύεται το (με όποιες ελλείψεις και περιορισμούς) κράτος δικαίου, ακόμη και με λυντσαρίσματα στους δρόμους από τις πολιτοφυλακές Ερντογάν και με λίαν βάναυση μεταχείριση των συλληφθέντων, ενώ στην πράξη καταργείται πλήρως η διάκριση των εξουσιών. Η δε κυβέρνηση και ο Πρόεδρος έχουν κάνει επανειλλημμένα λόγο για επαναφορά της θανατικής ποινής, κάτι που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στην ΕΕ, ενώ περιπλέκει την κατάσταση στο ζήτημα της έκδοσης των οκτώ στρατιωτικών που κατέφυγαν στην Ελλάδα, όπου και αιτήθηκαν πολιτικό άσυλο. Εικάζεται δε ότι το επόμενο βήμα για τον κ. Ερντογάν θα είναι η επιτάχυνση των διαδικασιών για αλλαγή του Συντάγματος και ενίσχυση των εξουσιών του Προέδρου της Δημοκρατίας (για να μπορέσει να παίξει αυτό που οι επικριτές του στην Τουρκία ονομάζουν το ρόλο του Σουλτάνου).
Όλα αυτά εγκυμονούν τεράστιους κινδύνους για τη δημοκρατία και την κοινωνική συνοχή και σταθερότητα στη γειτονική μας χώρα. Η πόλωση των τελευταίων ετών, αποτέλεσμα των ενεργειών και επιλογών του κ. Ερντογάν, που επέλεξε να πορευθεί ως ηγέτης μόνο του 50% του τουρκικού λαού (αυτών δηλαδή που τον ψήφισαν) κινδυνεύει να γίνει ακόμη βαθύτερη, οδηγώντας την Τουρκία σε εθνικό διχασμό και, στο χείριστο σενάριο, ακόμη και σε κάποιας μορφής εμφύλια σύγκρουση (πέραν της εδώ και πολλά χρόνια εξελισσόμενης εναντίον των Κούρδων). Αν εξάλλου δεν ελεγχθούν οι εντάσεις στις σχέσεις με τις ΗΠΑ (κυρίως στο πλαίσιο των πιέσεων για έκδοση του Γκιουλέν), και με δεδομένες τις δυσκολίες στις ευρω-τουρκικές σχέσεις, τότε οι γεωπολιτικοί κλυδωνισμοί -με ανοιχτό μέτωπο της Συρίας και τα άλλα προβλήματα ασφαλείας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου- θα καταστούν ακόμη πιο δύσκολα διαχειρίσιμοι. Και τα απόνερα δεν θα αφήσουν ασφαλώς ανεπηρέαστη τη χώρα μας, είτε μέσω της ιστορίας με τους Τούρκους στρατιωτικούς που έχουν ζητήσει άσυλο, είτε μέσω προβλημάτων στην υλοποίηση της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας για το προσφυγικό.
Θάνος Ντόκος,
Γενικός Διευθυντής στο Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής & Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ)
21/07/2016
6.
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη έμπνευση «προφητείας» για να δει κανείς το μέλλον της Τουρκίας, στην μετά Ερντογάν εποχή. Γιατί, αν θέλει να ασχοληθεί με τους γείτονες, θα πρέπει να φέρει μπροστά του την εικόνα της κοινωνίας τους, όταν η σημερινή έξαρση αυταρχισμού θα ολοκληρώσει την ύβρη της. Όταν η κεκτημένη ταχύτητα του σημερινού καθεστώτος φέρει τον ίλιγγο και την εκκωφαντική πτώση του.
Η Τουρκία περνάει μία συνηθισμένη ιστορική φάση που βιώνουν όλα τα πολυεθνικά «μορφώματα» που «κατασκευάστηκαν» στις αρχές του 20ου αιώνα. Κάνει τον κύκλο της, όπως και πολλά άλλα ομόσπονδα φυλετικά σχήματα τα οποία συνδέονται με την επιβολή μιας κυρίαρχης εθνικής ιδεολογίας, ως αποτέλεσμα βίας, προπαγάνδας και ιστορικού ψεύδους. Από την περίπτωση της Λιβύης, ως αυτή της Γιουγκοσλαβίας μπορεί κανείς να διακρίνει ακραίες και μετριοπαθείς ομοιότητες: Στη μεν Λιβύη, ο Καντάφι εξυπηρετούσε την εγγυημένη ενωτική δύναμη του φόβου και τώρα οι φυλές σκοτώνονται μεταξύ τους σε έναν ατέρμονο εμφύλιο πόλεμο. Στην δε, «ευρωπαϊκή» Γιουγκοσλαβία, οι «χειρουργικές» επεμβάσεις της Δύσης, βοήθησαν στην διάλυση της ομοσπονδίας αλλά τουλάχιστον, εγγυήθηκαν την ομαλή μετάβαση στην δημιουργία νέων κρατών.
Το γυαλί έχει ραγίσει δια παντός και οι κραυγές του οργισμένου «Σουλτάνου» θυμίζουν πληγωμένο ζώο πριν, πεθάνει από τα σκάγια του κυνηγού. Άλλωστε, όλες αυτές οι εξάρσεις και μάλιστα, μετά από τόσα πολλά χρόνια παντοκρατορίας, οδηγούν συνήθως, σε ήττα.
Αν όλα αυτά φαίνονται μακρινά, σας θυμίζω ότι έτσι θα έλεγε κάποιος για την Συρία, πριν λίγα χρόνια! Το μωσαϊκό της Τουρκίας δεν είναι λιγότερο ετερογενές από αυτό των Σύρων και ούτε πιο ήπιο στις φονταμενταλιστικές διαθέσεις. Οι μόνες διαφορές είναι οι στενές διασυνδέσεις της αστικής τάξης με την οικονομία της Ευρώπης και του δυτικού κόσμου. Κι αυτό βέβαια μπορεί αργότερα, να βολευτεί με ένα ξεχωριστό ασφαλές «μεσογειακό» κοσμικό κράτος γύρω από την Κωνσταντινούπολη και την Σμύρνη…
Και για όσους εν τω μεταξύ, εθίστηκαν στην αλαζονεία του «νεοελληνικού κρατισμού», τους προτρέπω να ρίχνουν που και που, καμιά ματιά στον χάρτη και να διαβάζουν λίγο εξωσχολική ιστορία. 70 χρόνια ειρήνης είναι πολλά…
Του Ανδρέα Ζαμπούκα
21/7/2016
http://www.liberal.gr/arthro/66443/apopsi/a-zampoukas/eimaste-aproetoimastoi-gia-osa-tha-sumboun-stin-tourkia.html
Σκίτσο του Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ
7.
Μπλέξαμε Πατριώτη
Όποια απάντηση και να ισχύει ήταν το πιο βολικό πραξικόπημα(;) στην παγκόσμια Ιστορία. Όσο για την Δημοκρατία στην Τουρκία με το Σουλτάνο ισοδύναμο με ... τον Αλάχ, καλύτερα να πούμε το άλλο με τον Τοτό. Για ένα πράγμα μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Από πλευράς επικινδυνότητας ο Ερντογάν πλέον παίρνει χρυσό, αργυρό και χάλκινο ταυτόχρονα, έτσι που ο Κιμ Γιονγκ Ουν φαντάζει παιδάκι του Κατηχητικού. Οι πρώτοι που θα το νιώσουν (ήδη το νιώθουν) στο πετσί τους είναι οι ίδιοι οι Τούρκοι «αντιφρονούντες» και βέβαια οι Κούρδοι.
Ο Ερντογάν έτοιμος από καιρό οδεύει ολοταχώς και χωρίς φρένα σε «κοινοβουλευτική» δικτατορία. Αυταρχικός, ανεξέλεκτος, ψυχασθενής, χωρίς επαφή με την πραγματικότητα. Ένα κι ένα για να ηγηθεί, αν αφεθεί, ενός μεγάλου ISIS copy και paste με το υπάρχον από το οποίο πλεονεκτεί. Το ISIS έπρεπε να φτιάξει κράτος. Ο Ερντογάν το έχει έτοιμο. Επισκευή θέλει και λίγες προσθήκες στο πιο θεοκρατικό, πιο δικτατορικό, πιο αυταρχικό κ.λπ. Αυτές τις επισκευές τις ξεκίνησε και το πολύ σε δύο χρόνια η «δημοκρατική» δύση θα αναλύει τάχα πως έγινε η Τουρκία ISIS, πως θα εξαρθρώσει το καρκίνωμα κ.λπ.
Οι μόνοι που θα πανηγυρίζουν (ήδη το κάνουν) είναι οι παντελώς ανεγκέφαλοι της Χρυσής Αυγής. Δεν καταλαβαίνουν πως όταν καίγεται το σπίτι του γείτονά σου (τι γείτονα δηλαδή, μεσοτοιχία είναι), είναι θέμα χρόνου να αρπάξει φωτιά και το δικό σου σπίτι. Συνεπείς βέβαια αφού αυτό ακριβώς θέλουν. Φωτιά και τσεκούρι.
«Στηρίζεις ένα αντιδημοκρατικό πραξικόπημα ή έναν όλο και πιο αντιδημοκράτη ηγέτη;» Το ερώτημα τέθηκε από τον Ρίτσαρντ Χαας, προέδρο του αμερικανικού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων. «Η απόπειρα πραξικοπήματος δεν αποτελεί λευκή επιταγή για τον κ. Ερντογάν. Δεν μπορεί να υπάρξουν εκκαθαρίσεις, ο κανόνας δικαίου πρέπει να λειτουργεί» δήλωσε ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ζαν-Μαρκ Ερό και σε ανάλογο πνεύμα και οι δηλώσεις Μέρκελ – Βρυξελών - ΕΕ.
Μιας ΕΕ που μετά το Brexit ψάχνεται, με το δράκουλα Σόιμπλε να ζητά και να του δίνουν όλο και περισσότερο αίμα, τη μπόχα της ακροδεξιάς να πνίγει την Ευρώπη και τον ISIS (τον αρχικό, όχι αυτόν που φτιάχνει ο Ερντογάν στην Τουρκία) να σκορπά το θάνατο. Κι εμείς; Η Ελλάδα μας; ΝΑΙ, μπλέξαμε χωρίς να το θέλουμε και σε άσχημη περίοδο. Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ όμως είναι για τα δύσκολα. Έτσι δεν είναι; Έτσι δεν έλεγαν;
Μέσα σ’ όλα έχουμε και τους οκτώ. Κανονικά δεν θα έπρεπε καν να συζητάμε αλλά πλέον μας έμεινε να ελπίζουμε πως ΔΕΝ θα ξεφτιλιστούμε ΚΑΙ στη χούντα του Ερντογάν. Το άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, κατέχει θέση κανόνα αναγκαστικού δικαίου. Δηλαδή, ανωτάτης ισχύος και απαγορεύει τα βασανιστήρια και την απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείρισης. Σας μένει αμφιβολία τι από αυτά ΔΕΝ θα υποστούν οι 8 αν εκδοθούν;
Το άρθρο 2 της ΕΣΔΑ διασφαλίζει επίσης το δικαίωμα στη ζωή, έχοντας ταυτόσημη δεσμευτική ισχύ με το άρθρο 3. Τα διεθνή δικαστήρια με πάρα πολλές αποφάσεις έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν επιτρέπεται η έκδοση προσώπου σε χώρα στην οποία κινδυνεύει με θανατική ποινή ή με απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση ή με βασανιστήρια. Λοιπόν για να μην μας παραμυθιάζουν. ΔΕΝ είναι μόνο η θανατική ποινή. Είναι ΚΑΙ η απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση και τα βασανιστήρια.
Η Οικουμενική διακήρυξη για τα ανθρώπινα δικαιώματα επίσης απαγορεύει τα βασανιστήρια, την απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση, το δικαίωμα στη δίκαιη δίκη, το δικαίωμα σε άσυλο. Ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας προβλέπει ότι απαγορεύεται η έκδοση (επί λέξει): «αν πρόκειται για έγκλημα που κατά τους ελληνικούς νόμους χαρακτηρίζεται πολιτικό, στρατιωτικό...» Η συνθήκη της Γενεύης, που επίσης έχει ενσωματωθεί στην εθνική έννομη τάξη και ανήκει στους κανόνες αναγκαστικού δικαίου καθορίζει ότι δικαιούται ανάμεσα σε άλλες περιπτώσεις να αναγνωριστεί ως πρόσφυγας εκείνος που διώκεται λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων.
Για να δούμε τι θα δούμε. Άραγε τι θα γράψει ο ιστορικός του μέλλοντος; Πως βρεθήκαμε στο λάθος τόπο τη λάθος στιγμή; Και θα μείνει μόνο σ’ αυτό ή θα προσθέσει και με τη λάθος κυβέρνηση; Γιατί κάθε μέρα που περνά η κυβέρνηση φαίνεται (λέω ΦΑΙΝΕΤΑΙ) να επαληθεύει για το ΣΥΡΙΖΑ τη ρήση του Γεωργίου Παπανδρέου για το γιο του Ανδρέα. «Προσθέτει εχθρούς, αφαιρεί φίλους, πολλαπλασιάζει τα προβλήματα και διαιρεί το κόμμα».
Δεν θα επεκταθώ σήμερα αλλά θα κάνω μία πρόβλεψη. Σε δύο, maximum τρία, χρόνια όταν πλέον 300.000 οικογένειες (ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ όχι άτομα) θα έχουν χάσει το σπίτι τους, ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΧΑΣΟΥΝ (σ’ αυτό πάω και στοίχημα), τότε λοιπόν αξιωματική αντιπολίτευση, ίσως και πρώτο κόμμα, θα είναι η Χρυσή Αυγή. Τι θα πουν άραγε τα πρώτα, δεύτερα, τρίτα, … στελέχη στον κόσμο και στους συντρόφους τους; Πως 100 φορές ο Τσίπρας είχε πει: «Κανένα σπίτι στα χέρια ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ» αλλά αυτοί 100 φορές δεν άκουσαν καλά και νόμισαν πως είπε: «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη»;
Θα επανέλθω ΚΑΙ με στοιχεία. Στο μεταξύ σκεφτείτε πως σχεδόν 6 (ΕΞΗ) χρόνια μετά το ν. 3869/2010 (γνωστό ως «νόμο Κατσέλη») για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, εξακολουθεί να είναι ΠΡΩΤΗ ΕΙΔΗΣΗ στα ΜΜΕ όταν και αν κάποιο δικαστήριο αποφανθεί υπέρ του ιδιοκτήτη. Δηλαδή, ψύλλοι στ’ άχυρα. Λέω ψέματα, είμαι αλλού γι’ αλλού ή όντως μπλέξαμε πατριώτη;
ΥΓ. Οι οκτώ Τούρκοι δηλώνουν πως δεν ήξεραν για το πραξικόπημα. Σύσσωμη η κυβέρνηση αναπαράγει τις κατηγορίες του Ερντογάν, αν δεν τις συμμερίζεται, πως συμμετείχαν στο πραξικόπημα και στην κατάλυση της τουρκικής δημοκρατίας. Το είπαν μια, δυο, δέκα δυο. Κι όλα αυτά ΠΡΙΝ αποφανθεί η δικαιοσύνη. Ε, δεν βάζετε τους 8 σε ένα νοσοκομείο να τους βγάλουν τα νύχια και τα δόντια. Να γλυτώσουν οι άνθρωποι λίγο πόνο πριν τους στείλετε πεσκέσι στο σουλτάνο.
Χρήστος Γιαννίμπας,
αρθρογράφος και συγγραφέας.
21/7/2016
http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/mpleksame-patrioti
8.
O πάγος και το παγόνι
Η επαναφορά της ποινής του θανάτου στην Τουρκία είναι σαν το πρόβλημα που έχει ο γάιδαρος όταν στάζει η ουρά του. Ο φόνος, η εκτέλεση, τα βασανιστήρια, η φυλάκιση, η εξαφάνιση στη χώρα αυτή είναι υπεράνω του νόμου (όταν δεν είναι άτυπος νόμος).
Θα μου πείτε βεβαίως, και θα έχετε δίκιο, ότι είναι άλλο πράγμα η θανάτωση υπό τη σκέπη και το κράτος του νόμου (κάτι που προσδίδει στους νόμους μια ατελέσφορη βαρβαρότητα) κι άλλο η θανάτωση στα γιούρια, υπό το κράτος ενός παρακράτους, με την ισχύ μιας αυταρχικής εξουσίας και με την ανοχή μιας κοινωνίας, μεγάλο μέρος της οποίας αποδέχεται τον ρόλο του θηράματος (συνήθως για τους άλλους) υπό το κράτος του νόμου της ζούγκλας.
Ομως, αν τα παραπάνω έχουν έτσι ή αλλιώς, ελάχιστη σημασία έχει κάτι τέτοιο για τις διακρατικές σχέσεις. Οταν, για παράδειγμα, οι ΗΠΑ απειλούν την Τουρκία με έξοδο απ’ το ΝΑΤΟ, αν ο Ερντογάν επαναφέρει τη θανατική ποινή (μια απειλή εξαιρετικά κι ασυνήθιστα υπερβολική), μάλλον του ομιλούν περισσότερο για το Ιντσιρλίκ, τα πετρέλαια κουρδικού ενδιαφέροντος και την εξέλιξη των σχέσεων με τη Ρωσία. Το ίδιο και η Ενωση.
Ποιος θέλει πάλι τους Τούρκους «μπροστά απ’ τη Βιέννη», οπλισμένους αυτήν τη φορά με βίζες; Πάντως όχι η Γερμανία. Κι από την άλλη, αν ο Ερντογάν έχει ήδη αποπλεύσει για έναν καλύτερο κόσμο, τον τουρκμενικό, εύκολα θα κάνει το πραξικόπημα ένα ακόμα χειρότερο αντιπραξικόπημα.
Εις ό,τι, δε, αφορά τις παραμέτρους αυτής της υπόθεσης που αγγίζουν εμάς -και είναι πολλές- ο Τσίπρας-δικαστής (συν μια κουστωδία μωρών εκ των παρακοιμωμένων του) πρόλαβε να αποφανθεί ότι ο Ερντογάν «έχει ισχυρά επιχειρήματα» εις ό,τι αφορά τους οκτώ φυγάδες, πραξικοπηματίες ή ικέτες, αν προτιμάτε.
Υπάρχουν κάποιοι που νομίζουν ότι το πρόσωπο του ικέτη είναι ιερό αν πρόκειται για πρόσφυγα, αλλά κάτι σαν κατιμάς αν πρόκειται για πραξικοπηματία. Ηθική άποψη την οποία θα υποστήριζαν με σθένος ο Θουκυδίδης, ο Πλάτωνας, ο Ιησούς Χρηστός, ο Βίκτωρ Ουγκώ και ο Αϊνστάιν, αλλά όχι και ο Κατευνασμός - «θεοί της Ασίας βοηθάτε μας, είναι ώρα τώρα να τα βάζουμε με τες λεγεώνες;»...
Κοιτάτε, παίδες, να τελειώνουμε εντός 15 ημερών με τους πραξικοπηματίες (αν είναι πραξικοπηματίες), άιντε να ξεμπερδεύουμε. Διότι υπάρχει και το άλλο ενδεχόμενο: να επαναφέρει εντέλει τη θανατική ποινή ο πολυπολιτισμικός Σουλτάνος και να μην ξέρουμε τι να κάνουμε. Διότι το να μην ξέρεις τι σου γίνεται, υποφέρεται, το να μην ξέρεις όμως τι να κάνεις, κινδυνώδες!..
Φαντάσου δηλαδή να ξαναρχίσουν να φέρνουν οι δουλέμποροι του Ερντογάν πρόσφυγες προς την Ελλάδα - δεν θα ξέρουμε τι να κάνουμε τα εκατομμύρια ευρώ που χρειάζονται οι ΜΚΟ για να αντεπεξέλθουν στα καθήκοντά τους. Μόλις προχθές, παραδέχθηκε στη Βουλή ο κ. Μουζάλας ότι «υπάρχουν τεράστια ποσά που δεν μπορούμε να ελέγξουμε», τεράστια ποσά που απορρόφησαν οι ΜΚΟ - ρουφήχτρες οι άτιμες! Ατιμες κατά μεταφοράν και κατά κυριολεξίαν.
Αλλά, αν ο Τσίπρας με τους οκτώ ικέτες κάνει τον δικαστή (όπως έκανε ο κ. Πάγκαλος με τον κ. Οτσαλάν τον δήμιο), με τον κ. Μοσκοβισί ο Ελληνας πρωθυπουργός κάνει το παγόνι. Για πολλοστή φορά, για μιαν ακόμα φορά, αυτή τη φορά ο κ. Μοσκοβισί έβαλε πάγο σε όλα όσα αρέσκεται να μας λέει ο Τσίπρας για μείωση του αναγκαστικού ύψους των πλεονασμάτων, καθώς και για την έναρξη της συζήτησης για τη μείωση του χρέους.
Κατευνασμός απέναντι στους Οθωμανούς, υποταγή απέναντι στους Δυτικούς! Και φακιόλι και τιάρα! Μεγάλη ξεφτίλα, θαυμάσια κατάσταση.
Και με την ευκαιρία: Πιτσιόρλα, δώσ’ τα όλα!
ΥΓ.: Επί του πιεστηρίου: γράφαμε χθες ότι τους νεκρούς πραξικοπηματίες (ή εκείνους που οδηγήθηκαν ως πρόβατα επί σφαγήν σε μια στημένη τραγωδία) φαίνεται ότι οι νικητές απλώς κάπου τους παραχώνουν. Σήμερα μάθαμε ότι οι Ισλαμιστές του Ερντογάν αρνούνται να τους κηδέψουν. Οντως τραγωδία! όντως για μιαν ακόμα φορά ο διαχωρισμός σε Ετεοκλή και Πολυνείκη. Αμυαλοι, αδιόρθωτοι, μιαροί, βλάκες για χιλιοστή φορά μέσα σε δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Ως πότε; Ως τον αιώνα τον άπαντα! Ωσπου να μάθουμε κάτι που ακόμα δεν ξέρουμε, που θα μας κάνει εν τέλει ανθρώπους...
ΣΤΑΘΗΣ
20/7/2016
http://www.enikos.gr/stathis/400630,O-pagos-kai-to-pagoni.html
9.
Ό,τι συμβαίνει μετά από ένα πραξικόπημα, αυτό γίνεται και τώρα
Τι κάνουν οι χουντικοί σε ένα πετυχημένο πραξικόπημα; Μαζικές συλλήψεις. Βασανιστήρια. Απαγορεύσεις ταξιδιών στο εξωτερικό. Λογοκρισία στα ΜΜΕ.
Ο,τι συμβαίνει μετά από ένα πετυχημένο πραξικόπημα, αυτό γίνεται και τώρα στην Τουρκία. Ακόμα και από αυτό μήπως δεν γίνεται αντιληπτό ποιος έκανε στην ουσία το πραξικόπημα; Ε εσείς που ακόμα ελπίζετε σε αυτή τη φανατική κυβέρνηση. Που βάζετε την ουρά στα σκέλια και εκθειάζετε με ωδές τους φέροντες σαρίκια. Τι κάνουν οι χουντικοί σε ένα πετυχημένο πραξικόπημα; Μαζικές συλλήψεις. Βασανιστήρια. Απαγορεύσεις ταξιδιών στο εξωτερικό. Λογοκρισία στα μέσα επικοινωνίας. Κυνήγι μαγισσών. Αφαιρέσεις υπηκοότητας. Αυτά κάνουν τώρα εκείνοι που λένε ότι κατέπνιξαν το πραξικόπημα. Οι άνθρωποι ανασαίνουν. Βγαίνουν ήσυχοι στους δρόμους. Όμως μετά την κατάπνιξη του πραξικοπήματος αυτού όλοι φοβούνται πιο πολύ από προηγουμένως. Φοβούνται να βγουν στους δρόμους. Φοβούνται να μιλήσουν στο τηλέφωνο. Φοβούνται να επιστρέψουν αργά στο σπίτι. Φοβούνται να αλληλογραφήσουν στον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Τώρα φοβούνται περισσότερο όλα αυτά τα οποία θα φοβούνταν αν πετύχαινε το πραξικόπημα. Πραξικόπημα σημαίνει φόβος σε κάθε σπίτι, σε κάθε σοκάκι. Η κατάπνιξη του πραξικοπήματος δεν φέρνει περισσότερη ελευθερία και δημοκρατία στη χώρα. Παλιά στήνονταν και ικριώματα μετά από τα πραξικοπήματα. Τώρα λυπούνται που έχει καταργηθεί η θανατική ποινή και επιθυμούν διακαώς να την επαναφέρουν. Μάλιστα εξοπλίζουν και τους φανατικούς οπαδούς τους που έβγαλαν στους δρόμους. Ιδού, αυτό είναι το πραγματικό πραξικόπημα. Και εσείς ακόμα ελπίζετε δημοκρατία από αυτούς τους πραξικοπηματίες; Μήπως αυτήν τη δημοκρατία θα σας την προσφέρουν εκείνοι που ούτως ή άλλως είχαν δολοφονήσει τη δημοκρατία πριν το πραξικόπημα; Είστε εναντίον των πραξικοπημάτων, αλλά σίγουρα δεν αντιλαμβάνεστε ότι χειροκροτείτε τους πραγματικούς πραξικοπηματίες…
Και εσύ κύριε Αντώνη. Αγαπητέ συμπατριώτη που πιστεύεις ότι το να μοιράζεσαι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ένα φύλλο ελιάς, ένα γλυκό καρυδάκι και ένα μαχαλλεπί σημαίνει αγάπη και προστασία της Κύπρου. Με ρωτάς αν είμαι κεμαλιστής. Καμία σχέση. Έστω και αν δεν περνούσε καθόλου από αυτή τη ζωή ο Μουσταφά Κεμάλ, δεν θα ήμουν διαφορετικός από ό,τι είμαι τώρα. Μήπως πρέπει σώνει και καλά να είναι κανείς κεμαλιστής για να αντιτίθεται σε ένα φανατισμό, σε ένα κακό; Κοίτα, ακόμα και εσύ δεν αντιτίθεσαι όσο εγώ στα στρατιωτικά πραξικοπήματα και καθεστώτα. Αλλά νομίζεις ότι τώρα επιδεικνύεις μια τρομερή αντίθεση στον στρατό άμα συμπαρατάσσεσαι με τον Ερντογάν. Τα μυαλά του Ερντογάν είναι μυαλά των μουλάδων! Μυαλά αγιατολάδων! Μυαλά Ισλαμικού Κράτους! Αυτός είναι ο πραγματικός πραξικοπηματίας. Αντίθετα, εγώ δεν σε ρωτώ αν συμπαρατάσσεσαι με τους πραξικοπηματίες που έχουν μυαλά του Ισλαμικού Κράτους. Ρωτάει αν είμαι κεμαλιστής, λέει. Κοίτα πράγματα! Μήπως επειδή αντιτάχθηκα στο πραξικόπημα των μουλάδων;
Κοίτα τι λέει ο ιμάμης ενώπιον του Ταγίπ: «Ο Αλλάχ να μας φυλάει από το κακό αυτών των διαβασμένων»! Δεν θέλουν ανθρώπους που έχουν διαβάσει, που έχουν φάει τα βιβλία με το κουταλάκι. Θέλουν αγράμματους, αμόρφωτους. Χρειάζονται αμόρφωτους για να συνεχίσουν το καθεστώς των μουλάδων. Άτομα που δεν πιστεύουν ότι η Γη είναι στρογγυλή. Άτομα που πιστεύουν ότι ο Σαίξπηρ ήταν μουσουλμάνος που ονομαζόταν «Σεΐχ Πιρ». Άτομα που δεν αμφιβάλλουν ότι οι Τούρκοι είναι αυτοί που ανακάλυψαν την Αμερική. Και τώρα χρειάζονται άτομα που είναι βέβαια ότι εβδομήντα ουρί θα υποδεχθούν τους πεσόντες που πάνε στον παράδεισο. Ένας κύριος από την κοινότητα του αθλητισμού έχει μια λαμπρή ιδέα. Τι λέει; Οι γυναίκες και οι περιουσίες των πραξικοπηματιών να θεωρηθούν λάφυρα!
Άσε με εμένα κύριε Αντώνη Κωνσταντινίδη. Κοίτα πώς θα σωθείς από αυτόν τον μαύρο όχλο, από αυτούς τους φανατικούς στο μέλλον. Δέχτηκες εκατό χιλιάδες; Κοίτα να δούμε, πόσοι ανάμεσά τους πιστεύουν ότι στον παράδεισο θα τους υποδεχτούν εβδομήντα ουρί; Άραγε ανάμεσά τους βρίσκεται και εκείνος ο ηρωικός στρατιώτης ο οποίος έκοψε τα αφτιά των Ελληνοκυπρίων τους οποίους σκότωσε το 1974 και τα πήρε στη μάνα του; Άσε αυτόν τον ανόητο κυπριωτισμό. Δεν γίνεται κανείς πατριώτης άμα μοιράζεται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ένα εκμέκ κανταΐφι. Μήπως είναι τόσο απλό να είναι κανείς οπαδός της ειρήνης; Μήπως δεν έχουμε πιο σοβαρή δουλειά να κάνουμε, αν η κατεχόμενη μοιρασμένη πατρίδα μας έχει περάσει στα χέρια των αγιατολάχ εδώ και 42 χρόνια;
ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
21.07.2016
http://politis.com.cy/article/oti-simveni-meta-apo-ena-praxikopima-afto-ginete-ke-tora
10.
Μία φευγαλέα ματιά στις δύο Τουρκίες
Το 2005 επισκέφτηκα την Κωνσταντινούπολη για πρώτη φορά. Μου έκαναν εντύπωση η τεράστια οικιστική της ανάπτυξη σε όλες τις όχθες Ευρωπαϊκή και Ασιατική, τα έργα υποδομής, οι διαρκώς αναπτυσσόμενες συγκοινωνίες και ο κοσμοπολίτικος αέρας στις τουριστικές περιοχές της Πόλης. Ήταν μια κοινωνία η οποία βάδιζε γοργά προς τα εμπρός.
Πέρυσι, τέτοια εποχή, ξαναπήγα, δέκα χρόνια αργότερα. Πλέον ήταν εμφανείς δύο τάσεις.Η μία ήταν η συνεχιζόμενη ανάπτυξη υποδομών. Νέες γραμμές τραμ και μετρό, αυτοκινητόδρομοι, επεκτάσεις στο αεροδρόμιο που καθιστούν την Κωνσταντινούπολη μητρόπολη και κόμβο σε όλες τις πτήσεις από Ευρώπη προς Καυκάσιες δημοκρατίες, Άπω Ανατολή, Αφρική και Μέση Ανατολή.
Αλλά διαπίστωσα και μια δεύτερη. Μια απειλή για τον σύγχρονο τρόπο ζωής των κατοίκων της. Εκατοντάδες χιλιάδες εγχώριοι μετανάστες εισέρευσαν εν τω μεταξύ από τα βάθη της Ανατολίας στην «γκλαμουράτη» Πόλη, θαμπώνοντας τη λάμψη της και καταλαμβάνοντας εγκαταλελειμμένα σπίτια. Στην πλατεία Ταξίμ και στον πεζόδρομο της Ιστικλάλ νέα παιδιά από τις μακρινές επαρχίες κατέκλυσαν τις τουριστικές περιοχές φέρνοντας μαζί τις οπισθοδρομικές τους παραδόσεις. Συμπεριφορές και ενδυμασία τους έκαναν να ξεχωρίζουν. Κοπέλες με μαντήλα και μακρύ μανίκι μέσα στο κατακαλόκαιρο να σκεπάζει τα χέρια τους. Οι ίδιες ενδυμασίες που τις έκαναν να υποφέρουν κάτω από τον καυτό ήλιο των Πριγκηπόννησων ενώ δίπλα τους τουρίστες και εκκοσμικευμένοι ντόπιοι απολάμβαναν τη θάλασσα απαλλαγμένοι από περιττά καλύμματα. Μόνο στην συνοικία του ΤΖιχαντζίρ μπορούσες να χαρείς τη νυχτερινή ζωή σε «ευρωπαϊκό» περιβάλλον.
Η ανάγκη για προσωπικό στις υπηρεσίες εστίασης οδήγησε πολλούς μαγαζάτορες να προσλαμβάνουν εγχώριους νέο-μετανάστες με ελάχιστη ή καθόλου εκπαίδευση στα τουριστικά επαγγέλματα. Αποτέλεσμα είναι οι υπάλληλοι να εξυπηρετούν με τον τρόπο που γνώριζαν όπως γαλουχήθηκαν στις οικογένειές τους. Έτσι προκύπτουν κωμικά περιστατικά σαν αυτό του σερβιτόρου που πρώτα τράβηξε το δικό μου κάθισμα να καθίσω και κατόπιν της συνοδού μου και μιλάμε για τουριστικό εστιατόριο της πολυσύχναστης Ιστικλάλ, σαν να λέμε στην Πλάκα.
Από πού προέρχονται οι νέο-μετανάστες που κατέκλυσαν τα κοσμικά παράλια της εξευρωπαϊσμένης Τουρκίας; Από μέρη όπως η Καισάρεια. Η παλιά βυζαντινή πόλη στο κέντρο ακριβώς της χώρας έφθασε να αριθμεί 1 εκ. κατοίκους και να έχει εξελιχθεί οικονομικά φιλοξενώντας βαριές βιομηχανίες. Την επισκέφτηκα πριν 5-6 χρόνια. Η πόλη έχει σύγχρονο τραμ και πλατειές λεωφόρους για τις συγκοινωνιακές ανάγκες των κατοίκων με φροντισμένα πάρκα και πολυώροφες κατοικίες με πάρκινγκ και παιδικές χαρές. Εκεί κάπου τελειώνει η μοντέρνα εικόνα για την Καισάρεια. Γιατί όταν κοιτάξει κανείς το κοινωνικό κομμάτι διαπιστώνει ότι έχει κολλήσει στη δεκαετία του ΄60. Από τη παρωχημένη μόδα στους δρόμους με τα καμηλό σακάκια για τους άνδρες και τις μαντήλες για τις γυναίκες, μέχρι την πλήρη ανυπαρξία θεαμάτων για την τέρψη του πνεύματος. Ούτε σινεμά, ούτε θέατρα, ούτε μπαρ, ούτε καν δυτικού τύπου εστιατόρια. Μόνο κεμπάπ έβρισκε κανείς.
Πριν την επαγγελματική μου επίσκεψη εκεί είχαμε παραθέσει γεύμα σε κάποια στελέχη τουρκικής εταιρίας στην Αθήνα. Οι νεαροί μηχανικοί αρνήθηκαν ευγενικά την προσφορά οίνου στο τραπέζι, συνεσταλμένα παιδιά που οι περισσότεροι δεν είχαν ταξιδέψει ποτέ παρά λίγα χιλιόμετρα από τον τόπο καταγωγής τους. Ο έχων έδρα την Κωνσταντινούπολη Τούρκος εργολάβος φυσικά δεν είχε πρόβλημα να πιει κρασί και να το τιμήσει όσο του άξιζε. Ο ίδιος μας εξήγησε ότι επιθυμεί την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ για να αναγκασθούν να εκσυγχρονίσουν τους θεσμούς τους και τη δημοκρατία τους.
Υπάρχουν εμφανέστατα δύο Τουρκίες, ορατές χωρίς ιδιαίτερη εμβάθυνση στα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα. Η μία που έχει κοσμικό-δυτικό προσανατολισμό και ψάχνει την προσέγγιση με την ΕΕ και η άλλη που είναι λάτρης της παράδοσης γιατί δεν γνωρίζει κάτι καλύτερο. Όπου η παράδοση μοιραία διακατέχεται από συντήρηση και θρησκοληψία. Αυτούς τους πληθυσμούς της δεύτερη Τουρκίας ο Ερντογάν τους χρησιμοποιεί για να εδραιώσει την εξουσία του, παίζοντας με τις ευαισθησίες τους και τα πιστεύω τους.
Από την άλλη όμως, από πουθενά δεν προκύπτει ότι το πραξικόπημα αποσκοπούσε στο να στρέψει πάλι το καράβι στην κοσμική ρότα και να εξυπηρετήσει την προηγμένη Τουρκία. Το στρατιωτικό κατεστημένο χρησιμοποιούσε τον αυτόκλητο συνταγματικό του ρόλο ως «θεματοφύλακας του κοσμικού κράτους» (όπως βολικά τροποποιήθηκε με το Σύνταγμα του 1982) για να προασπίζει τα οικονομικά του συμφέροντα που περιλάμβαναν ποσοστά στην εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Ακύρωνε συμφωνίες των πολιτικών αν δεν συμφωνούσαν με τις επιδιώξεις του, εξωτερίκευε τις εσωτερικές δυσχέρειες δημιουργώντας τεχνητές κρίσεις στο Αιγαίο και αλλού και λεοντάριζε για να κατοχυρώσει το ρόλο του. Μέχρι να αναμεριστούν από τον πολιτική Ερντογάν.
Σημείωση: Δεν υιοθετώ καν την υπόνοια ότι η απόπειρα του πραξικοπήματος ήταν σκηνοθετημένη από τον Ερντογάν. Θεωρώ ότι τα γεγονότα δεν συνηγορούν σε κάτι τέτοιο. Ήταν μια απόπειρα που για διάφορους λόγους δεν χρησιμοποίησε το σύνολο των σχεδιασμένων δυνάμεων και εκφυλίστηκε πριν πετύχει τους αντικειμενικούς του στόχους.
Φοβάμαι λοιπόν ότι αυτό το κοσμικά προσανατολισμένο κομμάτι του πληθυσμού δεν έχει βρει επαρκή πολιτική εκπροσώπηση. Και όσο αυτό δεν γίνεται, ο λαϊκισμός θα ανέρχεται στη γείτονα χώρα. Τόσο που ούτε ο Ερντογάν που τον χρησιμοποίησε για να αποκρούσει το πραξικόπημα και να εκμηδενίσει τους αντιπάλους του θα μπορέσει να τον τιθασέψει στο τέλος αφού ξεδόντιασε Δικαιοσύνη, Τύπο και Στρατό.
Γιατί όταν αφήνεις το θηρίο της αμάθειας και του φονταμενταλισμού ελεύθερο, θα σε καταπιεί όταν πάψεις να το ταΐζεις.
Κώνστας Ηλίας
Msc Engineering Management,
μέλος Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματος «Δημιουργία, Ξανά!»
21/7/2016
http://marketnews.gr/article/404589/mia_feygalea_matia_stis_dyo_tourkies
#_
11.
''Turkey’s schizophrenic civil war''
Είναι εκπληκτικό ότι η Τουρκία δεν σταματά να σοκάρει με τον παραλογισμό της. Η ικανότητά της αυτή να σοκάρει είναι πιο έντονη σε περιόδους πολέμου και η Τουρκία βρίσκεται σε πόλεμο, έναν σχιζοφρενικό εμφύλιο πόλεμο.
21/7/2016
http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/mpleksame-patrioti
8.
O πάγος και το παγόνι
Η επαναφορά της ποινής του θανάτου στην Τουρκία είναι σαν το πρόβλημα που έχει ο γάιδαρος όταν στάζει η ουρά του. Ο φόνος, η εκτέλεση, τα βασανιστήρια, η φυλάκιση, η εξαφάνιση στη χώρα αυτή είναι υπεράνω του νόμου (όταν δεν είναι άτυπος νόμος).
Θα μου πείτε βεβαίως, και θα έχετε δίκιο, ότι είναι άλλο πράγμα η θανάτωση υπό τη σκέπη και το κράτος του νόμου (κάτι που προσδίδει στους νόμους μια ατελέσφορη βαρβαρότητα) κι άλλο η θανάτωση στα γιούρια, υπό το κράτος ενός παρακράτους, με την ισχύ μιας αυταρχικής εξουσίας και με την ανοχή μιας κοινωνίας, μεγάλο μέρος της οποίας αποδέχεται τον ρόλο του θηράματος (συνήθως για τους άλλους) υπό το κράτος του νόμου της ζούγκλας.
Ομως, αν τα παραπάνω έχουν έτσι ή αλλιώς, ελάχιστη σημασία έχει κάτι τέτοιο για τις διακρατικές σχέσεις. Οταν, για παράδειγμα, οι ΗΠΑ απειλούν την Τουρκία με έξοδο απ’ το ΝΑΤΟ, αν ο Ερντογάν επαναφέρει τη θανατική ποινή (μια απειλή εξαιρετικά κι ασυνήθιστα υπερβολική), μάλλον του ομιλούν περισσότερο για το Ιντσιρλίκ, τα πετρέλαια κουρδικού ενδιαφέροντος και την εξέλιξη των σχέσεων με τη Ρωσία. Το ίδιο και η Ενωση.
Ποιος θέλει πάλι τους Τούρκους «μπροστά απ’ τη Βιέννη», οπλισμένους αυτήν τη φορά με βίζες; Πάντως όχι η Γερμανία. Κι από την άλλη, αν ο Ερντογάν έχει ήδη αποπλεύσει για έναν καλύτερο κόσμο, τον τουρκμενικό, εύκολα θα κάνει το πραξικόπημα ένα ακόμα χειρότερο αντιπραξικόπημα.
Εις ό,τι, δε, αφορά τις παραμέτρους αυτής της υπόθεσης που αγγίζουν εμάς -και είναι πολλές- ο Τσίπρας-δικαστής (συν μια κουστωδία μωρών εκ των παρακοιμωμένων του) πρόλαβε να αποφανθεί ότι ο Ερντογάν «έχει ισχυρά επιχειρήματα» εις ό,τι αφορά τους οκτώ φυγάδες, πραξικοπηματίες ή ικέτες, αν προτιμάτε.
Υπάρχουν κάποιοι που νομίζουν ότι το πρόσωπο του ικέτη είναι ιερό αν πρόκειται για πρόσφυγα, αλλά κάτι σαν κατιμάς αν πρόκειται για πραξικοπηματία. Ηθική άποψη την οποία θα υποστήριζαν με σθένος ο Θουκυδίδης, ο Πλάτωνας, ο Ιησούς Χρηστός, ο Βίκτωρ Ουγκώ και ο Αϊνστάιν, αλλά όχι και ο Κατευνασμός - «θεοί της Ασίας βοηθάτε μας, είναι ώρα τώρα να τα βάζουμε με τες λεγεώνες;»...
Κοιτάτε, παίδες, να τελειώνουμε εντός 15 ημερών με τους πραξικοπηματίες (αν είναι πραξικοπηματίες), άιντε να ξεμπερδεύουμε. Διότι υπάρχει και το άλλο ενδεχόμενο: να επαναφέρει εντέλει τη θανατική ποινή ο πολυπολιτισμικός Σουλτάνος και να μην ξέρουμε τι να κάνουμε. Διότι το να μην ξέρεις τι σου γίνεται, υποφέρεται, το να μην ξέρεις όμως τι να κάνεις, κινδυνώδες!..
Φαντάσου δηλαδή να ξαναρχίσουν να φέρνουν οι δουλέμποροι του Ερντογάν πρόσφυγες προς την Ελλάδα - δεν θα ξέρουμε τι να κάνουμε τα εκατομμύρια ευρώ που χρειάζονται οι ΜΚΟ για να αντεπεξέλθουν στα καθήκοντά τους. Μόλις προχθές, παραδέχθηκε στη Βουλή ο κ. Μουζάλας ότι «υπάρχουν τεράστια ποσά που δεν μπορούμε να ελέγξουμε», τεράστια ποσά που απορρόφησαν οι ΜΚΟ - ρουφήχτρες οι άτιμες! Ατιμες κατά μεταφοράν και κατά κυριολεξίαν.
Αλλά, αν ο Τσίπρας με τους οκτώ ικέτες κάνει τον δικαστή (όπως έκανε ο κ. Πάγκαλος με τον κ. Οτσαλάν τον δήμιο), με τον κ. Μοσκοβισί ο Ελληνας πρωθυπουργός κάνει το παγόνι. Για πολλοστή φορά, για μιαν ακόμα φορά, αυτή τη φορά ο κ. Μοσκοβισί έβαλε πάγο σε όλα όσα αρέσκεται να μας λέει ο Τσίπρας για μείωση του αναγκαστικού ύψους των πλεονασμάτων, καθώς και για την έναρξη της συζήτησης για τη μείωση του χρέους.
Κατευνασμός απέναντι στους Οθωμανούς, υποταγή απέναντι στους Δυτικούς! Και φακιόλι και τιάρα! Μεγάλη ξεφτίλα, θαυμάσια κατάσταση.
Και με την ευκαιρία: Πιτσιόρλα, δώσ’ τα όλα!
ΥΓ.: Επί του πιεστηρίου: γράφαμε χθες ότι τους νεκρούς πραξικοπηματίες (ή εκείνους που οδηγήθηκαν ως πρόβατα επί σφαγήν σε μια στημένη τραγωδία) φαίνεται ότι οι νικητές απλώς κάπου τους παραχώνουν. Σήμερα μάθαμε ότι οι Ισλαμιστές του Ερντογάν αρνούνται να τους κηδέψουν. Οντως τραγωδία! όντως για μιαν ακόμα φορά ο διαχωρισμός σε Ετεοκλή και Πολυνείκη. Αμυαλοι, αδιόρθωτοι, μιαροί, βλάκες για χιλιοστή φορά μέσα σε δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Ως πότε; Ως τον αιώνα τον άπαντα! Ωσπου να μάθουμε κάτι που ακόμα δεν ξέρουμε, που θα μας κάνει εν τέλει ανθρώπους...
ΣΤΑΘΗΣ
20/7/2016
http://www.enikos.gr/stathis/400630,O-pagos-kai-to-pagoni.html
9.
Ό,τι συμβαίνει μετά από ένα πραξικόπημα, αυτό γίνεται και τώρα
Τι κάνουν οι χουντικοί σε ένα πετυχημένο πραξικόπημα; Μαζικές συλλήψεις. Βασανιστήρια. Απαγορεύσεις ταξιδιών στο εξωτερικό. Λογοκρισία στα ΜΜΕ.
Ο,τι συμβαίνει μετά από ένα πετυχημένο πραξικόπημα, αυτό γίνεται και τώρα στην Τουρκία. Ακόμα και από αυτό μήπως δεν γίνεται αντιληπτό ποιος έκανε στην ουσία το πραξικόπημα; Ε εσείς που ακόμα ελπίζετε σε αυτή τη φανατική κυβέρνηση. Που βάζετε την ουρά στα σκέλια και εκθειάζετε με ωδές τους φέροντες σαρίκια. Τι κάνουν οι χουντικοί σε ένα πετυχημένο πραξικόπημα; Μαζικές συλλήψεις. Βασανιστήρια. Απαγορεύσεις ταξιδιών στο εξωτερικό. Λογοκρισία στα μέσα επικοινωνίας. Κυνήγι μαγισσών. Αφαιρέσεις υπηκοότητας. Αυτά κάνουν τώρα εκείνοι που λένε ότι κατέπνιξαν το πραξικόπημα. Οι άνθρωποι ανασαίνουν. Βγαίνουν ήσυχοι στους δρόμους. Όμως μετά την κατάπνιξη του πραξικοπήματος αυτού όλοι φοβούνται πιο πολύ από προηγουμένως. Φοβούνται να βγουν στους δρόμους. Φοβούνται να μιλήσουν στο τηλέφωνο. Φοβούνται να επιστρέψουν αργά στο σπίτι. Φοβούνται να αλληλογραφήσουν στον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Τώρα φοβούνται περισσότερο όλα αυτά τα οποία θα φοβούνταν αν πετύχαινε το πραξικόπημα. Πραξικόπημα σημαίνει φόβος σε κάθε σπίτι, σε κάθε σοκάκι. Η κατάπνιξη του πραξικοπήματος δεν φέρνει περισσότερη ελευθερία και δημοκρατία στη χώρα. Παλιά στήνονταν και ικριώματα μετά από τα πραξικοπήματα. Τώρα λυπούνται που έχει καταργηθεί η θανατική ποινή και επιθυμούν διακαώς να την επαναφέρουν. Μάλιστα εξοπλίζουν και τους φανατικούς οπαδούς τους που έβγαλαν στους δρόμους. Ιδού, αυτό είναι το πραγματικό πραξικόπημα. Και εσείς ακόμα ελπίζετε δημοκρατία από αυτούς τους πραξικοπηματίες; Μήπως αυτήν τη δημοκρατία θα σας την προσφέρουν εκείνοι που ούτως ή άλλως είχαν δολοφονήσει τη δημοκρατία πριν το πραξικόπημα; Είστε εναντίον των πραξικοπημάτων, αλλά σίγουρα δεν αντιλαμβάνεστε ότι χειροκροτείτε τους πραγματικούς πραξικοπηματίες…
Και εσύ κύριε Αντώνη. Αγαπητέ συμπατριώτη που πιστεύεις ότι το να μοιράζεσαι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ένα φύλλο ελιάς, ένα γλυκό καρυδάκι και ένα μαχαλλεπί σημαίνει αγάπη και προστασία της Κύπρου. Με ρωτάς αν είμαι κεμαλιστής. Καμία σχέση. Έστω και αν δεν περνούσε καθόλου από αυτή τη ζωή ο Μουσταφά Κεμάλ, δεν θα ήμουν διαφορετικός από ό,τι είμαι τώρα. Μήπως πρέπει σώνει και καλά να είναι κανείς κεμαλιστής για να αντιτίθεται σε ένα φανατισμό, σε ένα κακό; Κοίτα, ακόμα και εσύ δεν αντιτίθεσαι όσο εγώ στα στρατιωτικά πραξικοπήματα και καθεστώτα. Αλλά νομίζεις ότι τώρα επιδεικνύεις μια τρομερή αντίθεση στον στρατό άμα συμπαρατάσσεσαι με τον Ερντογάν. Τα μυαλά του Ερντογάν είναι μυαλά των μουλάδων! Μυαλά αγιατολάδων! Μυαλά Ισλαμικού Κράτους! Αυτός είναι ο πραγματικός πραξικοπηματίας. Αντίθετα, εγώ δεν σε ρωτώ αν συμπαρατάσσεσαι με τους πραξικοπηματίες που έχουν μυαλά του Ισλαμικού Κράτους. Ρωτάει αν είμαι κεμαλιστής, λέει. Κοίτα πράγματα! Μήπως επειδή αντιτάχθηκα στο πραξικόπημα των μουλάδων;
Κοίτα τι λέει ο ιμάμης ενώπιον του Ταγίπ: «Ο Αλλάχ να μας φυλάει από το κακό αυτών των διαβασμένων»! Δεν θέλουν ανθρώπους που έχουν διαβάσει, που έχουν φάει τα βιβλία με το κουταλάκι. Θέλουν αγράμματους, αμόρφωτους. Χρειάζονται αμόρφωτους για να συνεχίσουν το καθεστώς των μουλάδων. Άτομα που δεν πιστεύουν ότι η Γη είναι στρογγυλή. Άτομα που πιστεύουν ότι ο Σαίξπηρ ήταν μουσουλμάνος που ονομαζόταν «Σεΐχ Πιρ». Άτομα που δεν αμφιβάλλουν ότι οι Τούρκοι είναι αυτοί που ανακάλυψαν την Αμερική. Και τώρα χρειάζονται άτομα που είναι βέβαια ότι εβδομήντα ουρί θα υποδεχθούν τους πεσόντες που πάνε στον παράδεισο. Ένας κύριος από την κοινότητα του αθλητισμού έχει μια λαμπρή ιδέα. Τι λέει; Οι γυναίκες και οι περιουσίες των πραξικοπηματιών να θεωρηθούν λάφυρα!
Άσε με εμένα κύριε Αντώνη Κωνσταντινίδη. Κοίτα πώς θα σωθείς από αυτόν τον μαύρο όχλο, από αυτούς τους φανατικούς στο μέλλον. Δέχτηκες εκατό χιλιάδες; Κοίτα να δούμε, πόσοι ανάμεσά τους πιστεύουν ότι στον παράδεισο θα τους υποδεχτούν εβδομήντα ουρί; Άραγε ανάμεσά τους βρίσκεται και εκείνος ο ηρωικός στρατιώτης ο οποίος έκοψε τα αφτιά των Ελληνοκυπρίων τους οποίους σκότωσε το 1974 και τα πήρε στη μάνα του; Άσε αυτόν τον ανόητο κυπριωτισμό. Δεν γίνεται κανείς πατριώτης άμα μοιράζεται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ένα εκμέκ κανταΐφι. Μήπως είναι τόσο απλό να είναι κανείς οπαδός της ειρήνης; Μήπως δεν έχουμε πιο σοβαρή δουλειά να κάνουμε, αν η κατεχόμενη μοιρασμένη πατρίδα μας έχει περάσει στα χέρια των αγιατολάχ εδώ και 42 χρόνια;
ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
21.07.2016
http://politis.com.cy/article/oti-simveni-meta-apo-ena-praxikopima-afto-ginete-ke-tora
10.
Μία φευγαλέα ματιά στις δύο Τουρκίες
Το 2005 επισκέφτηκα την Κωνσταντινούπολη για πρώτη φορά. Μου έκαναν εντύπωση η τεράστια οικιστική της ανάπτυξη σε όλες τις όχθες Ευρωπαϊκή και Ασιατική, τα έργα υποδομής, οι διαρκώς αναπτυσσόμενες συγκοινωνίες και ο κοσμοπολίτικος αέρας στις τουριστικές περιοχές της Πόλης. Ήταν μια κοινωνία η οποία βάδιζε γοργά προς τα εμπρός.
Πέρυσι, τέτοια εποχή, ξαναπήγα, δέκα χρόνια αργότερα. Πλέον ήταν εμφανείς δύο τάσεις.Η μία ήταν η συνεχιζόμενη ανάπτυξη υποδομών. Νέες γραμμές τραμ και μετρό, αυτοκινητόδρομοι, επεκτάσεις στο αεροδρόμιο που καθιστούν την Κωνσταντινούπολη μητρόπολη και κόμβο σε όλες τις πτήσεις από Ευρώπη προς Καυκάσιες δημοκρατίες, Άπω Ανατολή, Αφρική και Μέση Ανατολή.
Αλλά διαπίστωσα και μια δεύτερη. Μια απειλή για τον σύγχρονο τρόπο ζωής των κατοίκων της. Εκατοντάδες χιλιάδες εγχώριοι μετανάστες εισέρευσαν εν τω μεταξύ από τα βάθη της Ανατολίας στην «γκλαμουράτη» Πόλη, θαμπώνοντας τη λάμψη της και καταλαμβάνοντας εγκαταλελειμμένα σπίτια. Στην πλατεία Ταξίμ και στον πεζόδρομο της Ιστικλάλ νέα παιδιά από τις μακρινές επαρχίες κατέκλυσαν τις τουριστικές περιοχές φέρνοντας μαζί τις οπισθοδρομικές τους παραδόσεις. Συμπεριφορές και ενδυμασία τους έκαναν να ξεχωρίζουν. Κοπέλες με μαντήλα και μακρύ μανίκι μέσα στο κατακαλόκαιρο να σκεπάζει τα χέρια τους. Οι ίδιες ενδυμασίες που τις έκαναν να υποφέρουν κάτω από τον καυτό ήλιο των Πριγκηπόννησων ενώ δίπλα τους τουρίστες και εκκοσμικευμένοι ντόπιοι απολάμβαναν τη θάλασσα απαλλαγμένοι από περιττά καλύμματα. Μόνο στην συνοικία του ΤΖιχαντζίρ μπορούσες να χαρείς τη νυχτερινή ζωή σε «ευρωπαϊκό» περιβάλλον.
Η ανάγκη για προσωπικό στις υπηρεσίες εστίασης οδήγησε πολλούς μαγαζάτορες να προσλαμβάνουν εγχώριους νέο-μετανάστες με ελάχιστη ή καθόλου εκπαίδευση στα τουριστικά επαγγέλματα. Αποτέλεσμα είναι οι υπάλληλοι να εξυπηρετούν με τον τρόπο που γνώριζαν όπως γαλουχήθηκαν στις οικογένειές τους. Έτσι προκύπτουν κωμικά περιστατικά σαν αυτό του σερβιτόρου που πρώτα τράβηξε το δικό μου κάθισμα να καθίσω και κατόπιν της συνοδού μου και μιλάμε για τουριστικό εστιατόριο της πολυσύχναστης Ιστικλάλ, σαν να λέμε στην Πλάκα.
Από πού προέρχονται οι νέο-μετανάστες που κατέκλυσαν τα κοσμικά παράλια της εξευρωπαϊσμένης Τουρκίας; Από μέρη όπως η Καισάρεια. Η παλιά βυζαντινή πόλη στο κέντρο ακριβώς της χώρας έφθασε να αριθμεί 1 εκ. κατοίκους και να έχει εξελιχθεί οικονομικά φιλοξενώντας βαριές βιομηχανίες. Την επισκέφτηκα πριν 5-6 χρόνια. Η πόλη έχει σύγχρονο τραμ και πλατειές λεωφόρους για τις συγκοινωνιακές ανάγκες των κατοίκων με φροντισμένα πάρκα και πολυώροφες κατοικίες με πάρκινγκ και παιδικές χαρές. Εκεί κάπου τελειώνει η μοντέρνα εικόνα για την Καισάρεια. Γιατί όταν κοιτάξει κανείς το κοινωνικό κομμάτι διαπιστώνει ότι έχει κολλήσει στη δεκαετία του ΄60. Από τη παρωχημένη μόδα στους δρόμους με τα καμηλό σακάκια για τους άνδρες και τις μαντήλες για τις γυναίκες, μέχρι την πλήρη ανυπαρξία θεαμάτων για την τέρψη του πνεύματος. Ούτε σινεμά, ούτε θέατρα, ούτε μπαρ, ούτε καν δυτικού τύπου εστιατόρια. Μόνο κεμπάπ έβρισκε κανείς.
Πριν την επαγγελματική μου επίσκεψη εκεί είχαμε παραθέσει γεύμα σε κάποια στελέχη τουρκικής εταιρίας στην Αθήνα. Οι νεαροί μηχανικοί αρνήθηκαν ευγενικά την προσφορά οίνου στο τραπέζι, συνεσταλμένα παιδιά που οι περισσότεροι δεν είχαν ταξιδέψει ποτέ παρά λίγα χιλιόμετρα από τον τόπο καταγωγής τους. Ο έχων έδρα την Κωνσταντινούπολη Τούρκος εργολάβος φυσικά δεν είχε πρόβλημα να πιει κρασί και να το τιμήσει όσο του άξιζε. Ο ίδιος μας εξήγησε ότι επιθυμεί την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ για να αναγκασθούν να εκσυγχρονίσουν τους θεσμούς τους και τη δημοκρατία τους.
Υπάρχουν εμφανέστατα δύο Τουρκίες, ορατές χωρίς ιδιαίτερη εμβάθυνση στα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα. Η μία που έχει κοσμικό-δυτικό προσανατολισμό και ψάχνει την προσέγγιση με την ΕΕ και η άλλη που είναι λάτρης της παράδοσης γιατί δεν γνωρίζει κάτι καλύτερο. Όπου η παράδοση μοιραία διακατέχεται από συντήρηση και θρησκοληψία. Αυτούς τους πληθυσμούς της δεύτερη Τουρκίας ο Ερντογάν τους χρησιμοποιεί για να εδραιώσει την εξουσία του, παίζοντας με τις ευαισθησίες τους και τα πιστεύω τους.
Από την άλλη όμως, από πουθενά δεν προκύπτει ότι το πραξικόπημα αποσκοπούσε στο να στρέψει πάλι το καράβι στην κοσμική ρότα και να εξυπηρετήσει την προηγμένη Τουρκία. Το στρατιωτικό κατεστημένο χρησιμοποιούσε τον αυτόκλητο συνταγματικό του ρόλο ως «θεματοφύλακας του κοσμικού κράτους» (όπως βολικά τροποποιήθηκε με το Σύνταγμα του 1982) για να προασπίζει τα οικονομικά του συμφέροντα που περιλάμβαναν ποσοστά στην εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Ακύρωνε συμφωνίες των πολιτικών αν δεν συμφωνούσαν με τις επιδιώξεις του, εξωτερίκευε τις εσωτερικές δυσχέρειες δημιουργώντας τεχνητές κρίσεις στο Αιγαίο και αλλού και λεοντάριζε για να κατοχυρώσει το ρόλο του. Μέχρι να αναμεριστούν από τον πολιτική Ερντογάν.
Σημείωση: Δεν υιοθετώ καν την υπόνοια ότι η απόπειρα του πραξικοπήματος ήταν σκηνοθετημένη από τον Ερντογάν. Θεωρώ ότι τα γεγονότα δεν συνηγορούν σε κάτι τέτοιο. Ήταν μια απόπειρα που για διάφορους λόγους δεν χρησιμοποίησε το σύνολο των σχεδιασμένων δυνάμεων και εκφυλίστηκε πριν πετύχει τους αντικειμενικούς του στόχους.
Φοβάμαι λοιπόν ότι αυτό το κοσμικά προσανατολισμένο κομμάτι του πληθυσμού δεν έχει βρει επαρκή πολιτική εκπροσώπηση. Και όσο αυτό δεν γίνεται, ο λαϊκισμός θα ανέρχεται στη γείτονα χώρα. Τόσο που ούτε ο Ερντογάν που τον χρησιμοποίησε για να αποκρούσει το πραξικόπημα και να εκμηδενίσει τους αντιπάλους του θα μπορέσει να τον τιθασέψει στο τέλος αφού ξεδόντιασε Δικαιοσύνη, Τύπο και Στρατό.
Γιατί όταν αφήνεις το θηρίο της αμάθειας και του φονταμενταλισμού ελεύθερο, θα σε καταπιεί όταν πάψεις να το ταΐζεις.
Κώνστας Ηλίας
Msc Engineering Management,
μέλος Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματος «Δημιουργία, Ξανά!»
21/7/2016
http://marketnews.gr/article/404589/mia_feygalea_matia_stis_dyo_tourkies
#_
11.
''Turkey’s schizophrenic civil war''
Είναι εκπληκτικό ότι η Τουρκία δεν σταματά να σοκάρει με τον παραλογισμό της. Η ικανότητά της αυτή να σοκάρει είναι πιο έντονη σε περιόδους πολέμου και η Τουρκία βρίσκεται σε πόλεμο, έναν σχιζοφρενικό εμφύλιο πόλεμο.
Τον Μάιο του 1960 ένα πραξικόπημα, ένα κανονικό πραξικόπημα, όπως αυτό της 15ης Ιουνίου εκτελέστηκε πέραν της στρατιωτικής ιεραρχίας. Τον Μάρτιο του 1971 σημειώθηκε ένα «απαλό» κίνημα. Τον Σεπτέμβριο του 1980 ένα επίσης κανονικό πραξικόπημα, αυτή τη φορά σχεδιασμένο από την στρατιωτική ιεραρχία.
Κάποιοι το ονόμασαν και «λαϊκό» πραξικόπημα καθώς το 90% των Τούρκων το ενέκρινε. Η Τουρκία βίωσε ένα μεταμοντέρνο πραξικόπημα τον Φεβρουάριο του 1997 και ένα ηλεκτρονικό πραξικόπημα τον Απρίλιο του 2007.
Αν η Ιστορία δώσει ένα όνομα στο αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου θα το ονομάσει το «παράλογο» πραξικόπημα. Τα γεγονότα της 15ης Ιουλίου θυμίζουν περισσότερα κωμική όπερα παρά πραξικόπημα με τραγικό στοιχείο την απώλεια τόσων ανθρώπων.
Ευτυχώς, ακόμα και ένα παράλογο πραξικόπημα μπορεί να προσδώσει σε ένα απείθαρχο έθνος μια αίσθηση ενότητας. Οι προσκείμενοι και οι αντίπαλοι του Ερντογάν φαίνεται πως ενώθηκαν για την ώρα μέχρι να αρχίσουν να πυροβολούν ο ένας τον άλλο ξανά.
Ενωμένοι ή όχι απέναντι στην στρατιωτική επέμβαση και στο δημοκρατικό σύστημα, παράλογοι ή όχι, οι Τούρκοι είναι διαιρεμένοι και μάλιστα η διαίρεση πιθανόν να βαθύνει εκθέτοντας την υβριδική τουρκική δημοκρατία σε περαιτέρω κινδύνους και «ατυχήματα» κάθε είδους.
Ο τουρκικός «θρησκευτικός» πόλεμος δεν θα παύσει μόνο και μόνο γιατί οι οπαδοί και οι αντίπαλοι του Ερντογάν ενώθηκαν κατά του πραξικοπήματος, καθώς είναι ένας πόλεμος μεταξύ οπαδών της ίδιας αίρεσης και θρησκείας. Άρα δεν είναι παράλογο που τα πλήθη που στάθηκαν απέναντι στον στρατό δεν φώναζαν συνθήματα υπέρ της Δημοκρατίας, αλλά φώναζαν «Αλλαχού Άκμπαρ».
Δεν ήταν στους δρόμους για να υπερασπίσουν τη Δημοκρατία με το νόημα που η λέξη έχει παγκοσμίως. Ήταν εκεί για να υπερασπίσουν τον άνθρωπο που θεωρούν προστάτη της πίστης τους. Από εκεί εκπορεύεται και η ετοιμότητά τους να σκοτώσουν και να πεθάνουν ή να λιντσάρουν τους στρατιώτες και έναν δημοσιογράφο που φωτογράφιζε την σκηνή.
Οι όψιμοι υπερασπιστές της Δημοκρατίας λιντσάριζαν φωνάζοντας ισλαμικά συνθήματα. Πολύ ωραία. Είτε οι πραξικοπηματίες ανήκουν στο κίνημα του Γκιουλέν ή σε κάποια παράταιρη συμμαχία κοσμικών και Γκιουλενιστών, είναι απλώς ηλίθιοι που φορούν στολή.
Μιλώντας σε ένα «δημοκρατικό» πλήθος οπαδών του που τον διέκοπταν με το σύνθημα «θέλουμε θανατική ποινή», ο Ερντογάν είπε πως οι Γκιουλενιστές έχουν μυστικά και παράνομα επιχειρήσει να καταλάβουν το κράτος εδώ και 40 χρόνια και τώρα εκδηλώθηκαν μέσω του πραξικοπήματος.
Πιθανότατα ο Ερντογάν έχει δίκιο. Όμως δεν εξήγησε γιατί ο ίδιος ήταν σύμμαχος με τον Γκιουλέν για 37 και μισό χρόνια μέχρι τον Δεκέμβριο του 2013 όταν είχε πει: «Ό,τι ήθελαν οι Γκιουλενιστές τους το δώσαμε».
Ήταν η τελευταία πράξη μιας κωμικής όπερας που κρατά εδώ και 100 χρόνια. Μια πράξη της σύγκρουσης μεταξύ των διαφόρων ισλαμικών φατριών, όχι μόνο τουρκικών. Πέραν του αιματοκυλίσματος η τουρκική κωμική όπερα είναι αστεία.
Ο βασιλιάς Σαλμάν της Σαουδικής Αραβίας συνεχάρη τον Ερντογάν για την επιστροφή της Τουρκίας στην ομαλότητα. Ομαλότητα όμως είναι η ήττα των αντιδημοκρατικών δυνάμεων από ένα δημοκρατικό καθεστώς. Υβρίδιο ή όχι, η Τουρκία τουλάχιστον έχει μια επί επίφαση δημοκρατίας με κάλπη. Ας ελπίσουμε πως μια μέρα και η Σαουδική Αραβία του Σαλμάν θα επιστρέψει στην ομαλότητα.
Του Burak Bekdil
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ:
http://www.defence-point.gr/news/?p=156654
Το 1/4 των πυρηνικών όπλων του ΝΑΤΟ
είναι στη βάση Ιντσιρλίκ
Το ένα τέταρτο όλων των πυρηνικών όπλων του ΝΑΤΟ βρίσκονται αποθηκευμένα στη βάση ‘Ιντσιρλίκ, στην Τουρκία.
Περίπου 50 θερμοπυρηνικές αεροπορικές βόμβες B-61 διατηρούνται στο συγκρότημα το οποίο είχε αποκλεισθεί από τους πιστούς των δυνάμεων του Ρετζέπ Ερντογάν μετά την καταστολή του πραξικοπήματος.
Ο διοικητής της βάσης συνελήφθη. Η είσοδος- έξοδος απαγορεύθηκε, δεν προσγειώνονται αεροσκάφη. Υπήρξαν διαφορετικές εξηγήσεις για το τι συνέβη- δεν επιτρέπεται στους Αμερικανούς να χρησιμοποιήσουν τη βάση, εκβιάζοντας με τον τρόπο αυτόν την Ουάσιγκτον να παραδώσει τον εχθρό του Ερντογάν, κληρικό Φετουλάχ Γκιολέν που ζει στις ΗΠΑ.
Οι τουρκικές αρχές κατέστησαν σαφές ότι μπορούν εύκολα να φθάσουν στα πυρηνικά όπλα, εφ’ όσον το επιθυμούν. Μια εκδοχή που οι Αμερικανοί την γνωρίζουν εδώ και 50 χρόνια, όπως σημειώνει ο «New Yorker».
Η βάση Ιντσιρλίκ ενσωματώθηκε στο ΝΑΤΟ με την ένταξη της Τουρκίας το 1952 και πολύ γρήγορα εγκαταστάθηκαν εκεί εκατοντάδες αμερικανικά πυρηνικά όπλα.
Αρμοδιότητα για αυτά έχουν τα αμερικανικά στελέχη, αλλά – de facto- και οι δυνάμεις της Δυτικής Ευρώπης, αλλά των Βαλκανίων έχουν τον πλήρη έλεγχό τους.
Οι ατομικές βόμβες έχουν τοποθετηθεί σε ειδικούς κωδικοποιημένους μηχανισμούς, εμποδίζοντας την πρόσβαση σε μη εξουσιοδοτημένα άτομα. Για όλα όμως, είναι προφανές ότι είναι θέμα χρόνου.
Για αυτό, τις παραμονές της εισβολής στην Κύπρο το 1974, το ΝΑΤΟ απέσυρε τα αντισυμβατικά όπλα από την Ελλάδα και εκείνα από την Τουρκία φοβούμενοι σαμποτάζ.
Στην εποχή μας δε χρειάζονται οι ατομικές βόμβες, οι βαλλιστικοί πύραυλοι είναι πολύ πιο αποτελεσματικοί, αλλά στη βάση Ιντσιρλίκ παραμένουν οι B-61, ως πολιτική χειρονομία του ΝΑΤΟ στην Τουρκία.
Και εάν ακόμη έχουν υποστεί βλάβη, εξαιτίας του χρόνου, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για ραδιενεργό μόλυνση σε τεράστια περίμετρο.
Όχι μόνο για το λαό της Τουρκίας, αλλά η βάση βρίσκεται εκατό χιλιόμετρα από τα σύνορα της Συρία και οι επιθέσεις του ‘ισλαμικού κράτους’ στην Τουρκία δείχνουν ότι οι τζιχαντιστές έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν βαρύ πλήγμα στη χώρα.
Σήμερα, δεν είναι σαφές πότε τα πυρηνικά όπλα θα αποσυρθούν, τελείως, από την τουρκική βάση.
--
The Hellenic Information Team
Το παρόν άρθρο μεταφράστηκε και επιμελήθηκε από το
© Βαλκανικό Περισκόπιο -Γιῶργος Ἐχέδωρος
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με αναφορά της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης του ιστολογίου παραγωγής- http://www.echedoros-a.gr
20/7/2016