Ανοιχτή η πληγή της Αμμοχώστου. ΠΟΛΗ-ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΕΔΩ ΚΑΙ 42 ΧΡΟΝΙΑ...

Η πόλη-φάντασμα περικυκλωμένη από τα συρματοπλέγματα του ''Αττίλα''

 Βομβαρδισμένη Αμμόχωστος από τον ''Αττίλα Ι''

Ερμητικά κλειστή με συρματοπλέγματα από τον Αύγουστο του 1974... αλλά ανοιχτή ως πληγή μέχρι και σήμερα, η κατεχόμενη πόλη της Αμμοχώστου απομένει, ακριβώς 42 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, να μας θυμίζει τα κατοχικά εγκλήματα που συνεχίζονται στην Κύπρο με ευθύνη της Τουρκίας (αλλά και με την «ανοχή» μέρους της διεθνούς κοινότητας).

Ηταν 14 Αυγούστου του 1974 όταν ο Αττίλας εισέβαλλε στην Αμμόχωστο, μετατρέποντας ένα από τα λαμπερότερα τουριστικά θέρετρα της Μεσογείου σε... αστικό φέρετρο. Οι δεκάδες χιλιάδες Ελληνοκύπριοι που κατοικούσαν εκεί τράπηκαν σε φυγή εγκαταλείποντας τις εστίες τους. Τούρκοι έποικοι πήραν τη θέση τους σε κάποιες συνοικίες. Οσο για το άλλοτε κοσμοπολίτικο κέντρο της πόλης, όπου παραθέριζαν διασημότητες όπως η Ελίζαμπεθ Τέιλορ και η Μπριζίτ Μπαρντό, αυτό πρώτα λεηλατήθηκε και εν συνεχεία σφραγίστηκε από τον τουρκικό στρατό. Εκτοτε, παραμένει αποκλεισμένο από τον έξω κόσμο, ερημωμένο, εγκαταλελειμμένο... νεκρό. Η Αμμόχωστος είναι πλέον γνωστή διεθνώς ως «πόλη-φάντασμα».

Ηδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, τα Ηνωμένα Εθνη έχουν ζητήσει μέσα από σειρά ψηφισμάτων το περίκλειστο τμήμα της πόλης (όπου βρίσκεται και η περιοχή Βαρώσι) να ανοίξει και να επιστραφεί στους νόμιμους κατοίκους του. Κι αυτό μάλιστα να γίνει ως προτεραιότητα, ως μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης πριν από την όποια επίλυση του Κυπριακού. Ενα πρώτο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση θα ήταν να ανοίξει η κλειστή πόλη σε ομάδα εμπειρογνωμόνων που θα καταγράψουν την κατάσταση των υπό κατάρρευση κτιρίων.

Σε δεύτερη μοίρα

Πίσω στο παρόν ωστόσο, μερικές δεκαετίες μετά, και παρά το φαινομενικά θετικό κλίμα στις διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο, η πόλη-φάντασμα παραμένει... φάντασμα. «Το θέμα δυστυχώς δεν προχώρησε και πλέον έχει μπει σε δεύτερη μοίρα», δηλώνει στο «Εθνος» ο δήμαρχος Αμμοχώστου κ. Αλέξης Γαλανός, που είναι προγραμματισμένο μάλιστα να μιλήσει σήμερα σε αντικατοχικές εκδηλώσεις στη Δερύνεια. «Το Βαρώσι ήταν άλλοτε μια καυτή πατάτα στα χέρια της Τουρκίας, κάτι που την εξέθετε διεθνώς. Ωστόσο πλέον, έχει γίνει κρύα πατάτα», συνεχίζει ο πρόεδρος της Ενωσης Δήμων Κύπρου και πάλαι ποτέ πρόεδρος της κυπριακής Βουλής.

 Ενεργός στην κεντρική πολιτική σκηνή της Κύπρου από το 1976, ο απερχόμενος δήμαρχος της Αμμοχώστου Αλ. Γαλανός δεν κρύβει την απαισιοδοξία του για το μέλλον επικαλούμενος σειρά αρνητικών «οιωνών» εκ μέρους της Τουρκίας. 

Ο κ. Γαλανός δεν διστάζει μάλιστα να επιρρίψει ευθύνες στον ΟΗΕ και συγκεκριμένα στον ειδικό σύμβουλο του γενικού γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για το Κυπριακό, Εσπεν Μπαρθ Αϊντα. Ο Νορβηγός διπλωμάτης φέρεται να έχει υιοθετήσει μια στάση τύπου «τι να συζητάμε τώρα για αυτήν την προτεραιότητα (σ.σ. της Αμμοχώστου) αφού πάμε προς μια γρήγορη λύση του Κυπριακού;». Το κρίσιμο ερώτημα ωστόσο είναι εάν όντως βρισκόμαστε κοντά σε μια λύση. «Δεν μυρίζει λύση το θέμα, μυρίζει προσάρτηση», δηλώνει στο «Εθνος» ο κ. Γαλανός επικαλούμενος σειρά αρνητικών «οιωνών» εκ μέρους της Τουρκίας: την υποβάθμιση του θέματος της Αμμοχώστου, τον οικοδομικό οργασμό στην κατεχόμενη Μόρφου, την υδατική διασύνδεση με την Τουρκία, τη μη παραχώρηση άδειας για την τέλεση λειτουργίας σε εκκλησίες στα Kατεχόμενα κ.α.

Ενεργός στην κεντρική πολιτική σκηνή της Κύπρου από το 1976, ο απερχόμενος δήμαρχος της Αμμοχώστου δεν κρύβει την απαισιοδοξία του για το μέλλον. Καλούμενος να ανιχνεύσει τις διαθέσεις του τουρκικού καθεστώτος στο Κυπριακό, ο κ. Γαλανός σημειώνει: «Υπάρχει μια θεωρία ότι πλέον έχει βγει από τη μέση ο στρατός, πράγμα που επιτρέπει στον Ερντογάν να έχει μεγαλύτερη ευελιξία και δυνατότητες διαλλακτικότητας. Υπάρχει ωστόσο και μια δεύτερη θεωρία, ότι ο Ερντογάν έχει απομακρυνθεί πλέον πολύ από τη Δύση, και ότι αυτή η απομάκρυνση τον κάνει λιγότερο διαλλακτικό». «Εγώ προσωπικά κλίνω προς τη δεύτερη άποψη», καταλήγει.

Το μήνυμα των ξεριζωμένων

«Κάποια στιγμή θα επιστρέψουμε»

«Δεν ξεγράφεται με τίποτα η Αμμόχωστος. Εκεί ζήσαμε τα παιδικά μας χρόνια. Ηταν μια πόλη-στολίδι. Κανένας Αμμοχωστιανός δεν ξεχνάει εκείνη την πόλη» δηλώνει στο «Εθνος» ο κ. Αντρέας Θεοδώρου. Μόνιμος κάτοικος Λεμεσού πια, ο κ. Θεοδώρου γεννήθηκε στον κατεχόμενο Αγιο Γεώργιο Σπαθαρικού, ένα χωριό μόλις 13 χλμ. μακριά από την Αμμόχωστο. Μέχρι και το καλοκαίρι του 1974, ωστόσο, αυτός βρισκόταν καθημερινά στο κέντρο της τότε κοσμοπολίτικης Αμμοχώστου, όπου εργαζόταν ως υπάλληλος σε ταμειακά συστήματα. Στο ίδιο κέντρο το οποίο έκτοτε παραμένει κλειστό και ερημωμένο. Αναπολώντας το παρελθόν, ο ίδιος θυμάται μια ταχέως αναπτυσσόμενη πόλη, με χρυσή αμμουδιά και μεγάλη τουριστική κίνηση κυρίως από τη Βρετανία και τις σκανδιναβικές χώρες. «Το 1973 εμείς είχαμε αποχετευτικό σύστημα, ενώ άλλες πόλεις στην Κύπρο απέκτησαν μόλις πρόσφατα» σημειώνει χαρακτηριστικά ο κ. Θεοδώρου, με νοσταλγία, αλλά χωρίς να χάνει την αισιοδοξία του. «Εχω μεγάλη ελπίδα ότι κάποια στιγμή η Αμμόχωστος θα ξανανοίξει» συνεχίζει ο ίδιος. «Αυτή η ελπίδα είναι που με κρατάει στη ζωή» δηλώνει στο «Εθνος» από την πλευρά της και η κυρία Μαίρη Ερωτοκρίτου. Γέννημα-θρέμμα Αμμοχωστιανή, η κυρία Ερωτοκρίτου ήταν μεταξύ εκείνων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πόλη τον Αύγουστο του 1974. Από τότε έχουν περάσει 42 χρόνια. Η ίδια ωστόσο δεν χάνει την ελπίδα της. «Ειλικρινά, το πιστεύω ότι θα επιστρέψουμε» καταλήγει.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΦΙΔΑΣ

6/8/2016

http://www.ethnos.gr/politiki/arthro/anoixti_h_pligi_tis_ammoxostou-64435307/