Ο Ρέντσι μπροστά στον γρίφο της Λιβύης ...
Ο Ρέντσι μπροστά στον γρίφο της Λιβύης
Με ιδιαίτερη προσοχή και επιφύλαξη θέλει ο Ιταλός πρωθυπουργός να διαχειριστεί τα όσα διαδραματίζονται στη γειτονική Λιβύη, επιθυμώντας να αποφύγει κάθε δυσάρεστη συνέπεια αλλά και κάθε όξυνση των διεθνών σχέσεων
Πρόκειται για μια υπόθεση άκρως συγκεχυμένη, τις συνέπειες της οποίας δεν μπορεί κανείς, στη Ρώμη, να υπολογίσει με ακρίβεια. Η Ιταλία είναι έτοιμη να διαθέσει τη βάση της Σιγκονέλα, στη Σικελία, και τον εναέριο χώρο της για τη διευκόλυνση των αμερικανικών αεροπορικών επιδρομών στη Λιβύη.
Το επιβεβαίωσε η ίδια η υπουργός Αμυνας, Ρομπέρτα Πινότι, τονίζοντας ότι η κυβέρνηση Ρέντσι θα δώσει το σχετικό «πράσινο φως», υπό τον όρο η στήριξη αυτή να συμβάλει στη συντομότερη ολοκλήρωση των επιχειρήσεων.
Το όλο σκεπτικό που ανέπτυξε η Πινότι βασίστηκε στη διαπίστωση ότι «με την εξάλειψη των τρομοκρατών του ISIS στη Λιβύη, θα αυξηθεί η ασφάλεια τόσο στην Ιταλία όσο και σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη».
Τα Πέντε Αστέρια του Μπέπε Γκρίλο, φυσικά, είναι της εντελώς αντίθετης άποψης, αφού θεωρούν ότι με την ουσιαστική αυτή διευκόλυνση που παρέχεται στους Αμερικανούς, η Ιταλία μπορεί να κινδυνεύσει να βρεθεί στο στόχαστρο τρομοκρατικών επιθέσεων και, παράλληλα, οι διάφορες λιβυκές «φατρίες» θα μπορούσαν να ενωθούν κατά των δυτικών στρατιωτικών επιχειρήσεων.
Στην πραγματικότητα, δεν έχει γίνει ακόμη σαφές ούτε αν θα χρειαστεί μια σχετική ψήφος του Κοινοβουλίου της Ρώμης.
Η αρχική θέση της κυβέρνησης του Ματέο Ρέντσι ήταν αρνητική, από τη στιγμή που, σύμφωνα με πηγές της ιταλικής προεδρίας της κυβέρνησης, οι βομβαρδισμοί στη Σύρτη καλύπτονται από προηγούμενη απόφαση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Επειτα, όμως, από σχετικό αίτημα όχι μόνο των Πέντε Αστέρων αλλά και της ιταλικής Αριστεράς και μεγάλου μέρους της συντηρητικής παράταξης, συνεργάτες του Ρέντσι τάχθηκαν υπέρ της διεξαγωγής μιας σχετικής συζήτησης στο Κοινοβούλιο.
Υποθετικά, βέβαια, διότι θα έπρεπε να είχε αποφασιστεί -πρώτα- σχετική παράταση των εργασιών, από τη στιγμή που από τη Δευτέρα τόσο οι βουλευτές όσο και οι γερουσιαστές ξεκινούν και επισήμως τις θερινές διακοπές τους.
Το θέμα, πάντως, είναι ακόμη πιο περίπλοκο: η Ιταλία δεν θέλει να απομονωθεί, επιθυμεί να έχει μια κάποια συμμετοχή στις εξελίξεις στη Λιβύη, αλλά δεν έχει ξεκαθαρίσει ακριβώς τι είδους στάση επιθυμεί να τηρήσει.
Προς το παρόν, έχει επικρατήσει το «χαμηλό προφίλ», με τον επικεφαλής της κυβέρνησης της Ρώμης να τονίζει επανειλημμένα ότι η χώρα του δεν επιθυμεί να κάνει να ίδια λάθη των Γάλλων, οι οποίοι έριξαν τον Καντάφι χωρίς να έχουν καν στον νου τους τι θα μπορούσε να συμβεί στο μέλλον.
Η Ιταλία συνεχίζει να διατηρεί στενές σχέσεις με τη βορειοαφρικανική αυτή πρώην αποικία της. Οπως αναφέρουν καλά πληροφορημένες πηγές στην Αιώνια Πόλη, «οι πληροφορίες που διαθέτουν οι ιταλικές μυστικές υπηρεσίες είναι ακριβέστερες και πολυτιμότερες από εκείνες όλων των άλλων».
Την ίδια στιγμή, πολλές μεγάλες εταιρείες πιέζουν για να καταφέρουν και πάλι να εξασφαλίσουν πολύτιμα συμβόλαια στη Λιβύη, ιδίως στον ενεργειακό τομέα και σε εκείνον των υποδομών.
Βλέποντας και κάνοντας
Tι μέλλει γενέσθαι, λοιπόν; Ολα δείχνουν ότι ο Ματέο Ρέντσι θα περιμένει την ολοκλήρωση των αμερικανικών επιδρομών και στη συνέχεια θα προχωρήσει σε μια αξιολόγηση της όλης κατάστασης.
Αν η κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» συνεχίσει να μην ελέγχει την κατάσταση και ο ΟΗΕ ζητήσει νέα, ξεκάθαρη παρέμβαση, «η οποία να συμβάλει στη σταθεροποίηση της όλης περιοχής», τότε η Ρώμη θα μπορούσε να ηγηθεί μιας δύναμης με ευρεία, διεθνή συμμετοχή.
Υπάρχουν, βέβαια, κι άλλες αβεβαιότητες και ενστάσεις. Από τη μία η Ρωσία, τις προηγούμενες ημέρες, ζήτησε με έμφαση από την Ιταλία να τηρήσει ουδέτερη στάση στην όλη υπόθεση.
Πρόκειται, φυσικά, για μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά όλοι γνωρίζουν ότι η κυβέρνηση Ρέντσι, για σαφείς γεωστρατηγικούς λόγους, θέλει να αποφύγει νέες οξύνσεις με τη Μόσχα.
Από την άλλη, όλα τα σχετικά γκάλοπ έχουν δείξει ότι η πλειονότητα των Ιταλών τάσσεται κατά μιας απευθείας εμπλοκής της χώρας στη λιβυκή κρίση. Τη στιγμή, μάλιστα, που κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει πού και πότε πρόκειται να ξαναχτυπήσουν ο ISIS και οι παράφρονες υποστηρικτές του.
Είναι σαφές, λοιπόν, ότι ο Ιταλός κεντροαριστερός πρωθυπουργός θα πρέπει να κινηθεί με μεγάλη προσοχή, αποφεύγοντας βεβιασμένες κινήσεις, ακόμη και αν του ασκηθούν υπόγειες πιέσεις από κάποιους ισχυρούς συμμάχους.
06.08.2016
Θεόδωρος Ανδρεάδης Συγγελλάκης
http://www.efsyn.gr/arthro/o-rentsi-mprosta-ston-grifo-tis-livyis
Διάσωση προσφύγων και μεταφορά τους στην Ιταλία
Διάσωση προσφύγων στη Μεσόγειο και μεταφορά τους στην Ιταλία
AP Photo/Francesco Malavolta
Η Λιβύη προβληματίζει τον Ρέντσι
H κατάσταση στη Λιβύη εντείνει διαρκώς τις ανησυχίες της Ιταλίας. Τις τελευταίες ημέρες οι διασώσεις μεταναστών νότια της Σικελίας ήταν αδιάκοπες, αφού μέσα σε σαράντα οκτώ ώρες οι ιταλικές δυνάμεις του Πολεμικού Ναυτικού και της Ακτοφυλακής, με τη βοήθεια της Frontex, έσωσαν πάνω από πέντε χιλιάδες άτομα.
Ο τραγικός αριθμός των νεκρών, αδιευκρίνιστος όπως πάντα, ξεπέρασε τους πενήντα.
Αυτό που ανησυχεί περισσότερο, όμως, την κυβέρνηση του Ματέο Ρέντσι είναι ότι ουδείς μπορεί να προβλέψει τι ακριβώς θα συμβεί στο άμεσο μέλλον.
Πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών της Ρώμης συνεχίζουν να αναφέρουν ότι εκατοντάδες χιλιάδες απελπισμένοι μετανάστες, κυρίως από την υποσαχάρια Αφρική, είναι έτοιμοι να επιβιβαστούν σε κάθε είδους σαπιοκάραβο με προορισμό την Κάτω Ιταλία.
Σε δηλώσεις του ο Ιταλός πρωθυπουργός υπογράμμισε ότι δεν έχει καμία βάση η πληροφορία σύμφωνα με την οποία η Ρώμη ετοιμάζεται να στείλει πέντε χιλιάδες άνδρες στη Λιβύη και ότι «δεν πρόκειται να αποσταλούν Ιταλοί στρατιώτες, εκτός και αν υπάρξει ένα γενικότερο αίτημα με τη σύμφωνη γνώμη του επικεφαλής της κυβέρνησης εθνικής ενότητας Αλ Σαράι».
Η επίσημη θέση της Ρώμης, δηλαδή, είναι ότι χρειάζεται πρώτα απ’ όλα διπλωματική προσπάθεια με στόχο τη σταθεροποίηση της βορειοαφρικανικής αυτής χώρας, η οποία, ως γνωστόν, είναι πρώην ιταλική αποικία.
Ο κεντροαριστερός πρωθυπουργός και πρώην δήμαρχος της Φλωρεντίας, παράλληλα, εμμένει στη θέση του για την ανάγκη οικονομικής στήριξης της Τρίπολης με την υπογραφή συμφωνίας, ει δυνατόν, η οποία να αναπαραγάγει το μοντέλο του συμβιβασμού Ευρωπαϊκής Ενωσης - Τουρκίας για το μεταναστευτικό.
Ζητούνται κονδύλια
Παραμένει αδιευκρίνιστο, βέβαια, το πώς θα εξασφαλιστούν τα αναγκαία κονδύλια: η Ιταλία θεωρεί ότι θα μπορούσαν να εκδοθούν ειδικά ευρωομόλογα, ενώ η Γερμανία αντιστέκεται και ζητά να βρεθούν τα χρήματα από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό.
Εκτός αυτού, η αναπαραγωγή της συμφωνίας με την Αγκυρα θα έθετε και πάλι μια σειρά από προβλήματα, αρχίζοντας από τον σεβασμό των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μεταναστών σε λιβυκό έδαφος.
Αλλά στη φάση αυτή, αν εξαιρέσουμε ορισμένες μεμονωμένες φωνές (της Καθολικής Εκκλησίας, των μη κυβερνητικών οργανώσεων και κάποιων δυνάμεων της Αριστεράς), το συγκεκριμένο πρόβλημα φαίνεται πως έχει υποβαθμιστεί σε λεπτομέρεια και σε απειλή, σχεδόν, κατά των συμφερόντων και της ηρεμίας της Ευρώπης.
Στρατιωτικής επέμβασης αν...
Ο Ρέντσι, παράλληλα, δεν αποκλείει το ενδεχόμενο στρατιωτικής επέμβασης «αν και εφόσον εκφραστεί θετικά και το Κοινοβούλιο», αλλά επιχειρεί να αλλάξει την αντιμετώπιση του προσφυγικού και του μεταναστευτικού με την εξής ξεκάθαρη λογική: «Χρηματοδοτήσεις υπέρ της ανάπτυξης, λαμβάνοντας, σε αντάλλαγμα, αποτελεσματικούς ελέγχους στα σύνορα των αφρικανικών χωρών».
Ακόμη και αν αφήσουμε κατά μέρος το ουσιαστικό πρόβλημα των «δημοκρατικών ευαισθησιών» πολλών χωρών της Αφρικής, η όλη αυτή στρατηγική προσκρούει και σε ένα άλλο εμπόδιο ουσιαστικής σημασίας: στο ότι μια Ευρώπη η οποία δεν στάθηκε ικανή να επεξεργαστεί και να εφαρμόσει μια συνολική, μακρόπνοη πολιτική για να μπορέσει να βγει, με αλληλέγγυο τρόπο, από την οικονομική κρίση, είναι σχεδόν αδύνατον να καταφέρει να βρει μια σφαιρική -και δαπανηρή- λύση για να απαντήσει στις αγωνίες και τις ανάγκες των μεταναστών -και σε τελική ανάλυση, και στις ίδιες τις ανάγκες της Γηραιάς (πράγματι) Ηπείρου.
28.05.2016
Θεόδωρος Ανδρεάδης Συγγελλάκης
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: