Ιταλική ανταρσία
Ο Ρέντσι αρνήθηκε τριμερή συνέντευξη Τύπου αμέσως μετά τη Σύνοδο Κορυφής στην Μπρατισλάβα στο πλευρό της Μέρκελ και του Ολάντ προφανώς γιατί έχει βγάλει τα συμπεράσματά του από την τριμερή συνάντηση που φιλοξένησε στα τέλη Αυγούστου. Οτι δίνει δηλαδή ένα άλλοθι ευελιξίας και ρεαλισμού στη Μέρκελ, ότι συνδιαλέγεται με τον Νότο αλλά και ένα άλλοθι στον Ολάντ να νομιμοποιεί ένα μετέωρο βήμα μεταξύ ευρωμεσογειακής αλληλεγγύης και διμερούς συνεργασίας με το Βερολίνο.
Η χθεσινή «Μοντ» αποκαλεί τον πρωθυπουργό της Ιταλίας «Μοναχικό Καβαλάρη» στην Ευρώπη και ερμηνεύει τη σκληρή του ρητορική ως προσπάθεια να αποφύγει την ήττα του στο δημοψήφισμα για τη συνταγματική μεταρρύθμιση. Η πραγματικότητα όμως είναι πιο σύνθετη: Σχεδόν ταυτόχρονα με την οργισμένη ρητορική ερώτηση «ποιος είναι ο Βάιντμαν» από τη Νέα Υόρκη ως απάντηση στη δήλωση του επικεφαλής της Μπούντεσμπανκ ότι έχει γίνει κατάχρηση (!) της ευελιξίας στην Ευρωζώνη, δόθηκε στη δημοσιότητα η έκθεση των ινστιτούτων Ντελόρ και Μπέρτελσμαν που προειδοποιεί ότι αν δεν γίνει αποφασιστική στροφή, το ευρώ δεν θα αντέξει στην επόμενη κρίση.
Οι προτεινόμενες αλλαγές είναι μία λίστα όλων αυτών που έχει απορρίψει και εξακολουθεί να απορρίπτει το Βερολίνο από την έναρξη της κρίσης στην Ευρωζώνη την άνοιξη του 2010 μέχρι και σήμερα: Δημοσιονομική ευελιξία με ταυτόχρονα μέτρα τόνωσης της ανάπτυξης, αύξηση της ζήτησης στις πλεονασματικές χώρες και μεταφορά πόρων στις ελλειμματικές και, τέλος, κοινή οικονομική διακυβέρνηση με αυτονόητο επόμενο βήμα την πολιτική ενοποίηση με δυναμική ομοσπονδιακής μετεξέλιξης.
Ο Ρέντσι, όπως και οι προκάτοχοί του Λέτα, Μόντι και Μπερλουσκόνι αλλά και ο Ολάντ και ο προκάτοχός του Σαρκοζί, δεν εναντιώθηκαν στην αυστηροποίηση της δημοσιονομικής πειθαρχίας που προώθησαν οι Μέρκελ - Σόιμπλε στην περίοδο 2010-12 καθώς τη θεώρησαν ως το αναγκαίο τίμημα για τη χωρίς επιφυλάξεις αλληλεγγύη της Γερμανίας στους εταίρους της στην Ευρωζώνη, στην περιφρούρηση και την ενίσχυση του ευρώ. Η εξέλιξη υπήρξε διαφορετική καθώς το Βερολίνο πήρε την αυστηροποίηση της δημοσιονομικής διαχείρισης και επαναπαύθηκε στην κατευναστική παρέμβαση του επικεφαλής της ΕΚΤ Ντράγκι τον Ιούλιο του 2012, που ηρέμησε τις αγορές.
Σήμερα η εμμονή του Βερολίνου στην άκαμπτη και ανεφάρμοστη μονομερή λιτότητα ακυρώνει την ποσοτική επέκταση της ΕΚΤ και αποσταθεροποιεί σε ακραίο βαθμό τις χώρες του Νότου και τη Γαλλία. Αν μη τι άλλο ο Ρέντσι αμφισβητεί τη σχιζοφρένεια της συμβολικής ισότητάς του στο πλευρό των Μέρκελ - Ολάντ και της ταυτόχρονης πίεσης για πρόσθετα μέτρα από τον αρμόδιο Ντάισελμπλουμ και τον αναρμόδιο Βάιντμαν.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
21/9/2016
http://www.ethnos.gr/giorgos_kapopoulos/arthro/italiki_antarsia-64524342/