Ας μετρήσουμε τι οφείλουμε στους Κούρδους της Συρίας!






Μέχρι που θα αφήσουν οι δυτικοί ηγέτες τους τυχοδιωκτισμούς του σύμμαχου τους  Ερντογάν; 

Το πόλεμο που ξεκινήσει ο πρόεδρος της Τουρκίας κατά των Κούρδων στη Συρία δεν στοχεύει τίποτα λιγότερο από τη διακοπή της νικηφόρας επίθεσης των μαχητών και μαχητριών τους ενάντια στις ομάδες του «Ισλαμικού Κράτους».

Πριν ακριβώς δύο χρόνια, όταν το Ντάες/Daech, τότε αήττητο, σάρωσε την κουρδική πόλη του Κομπανέ, ο αφέντης της Άγκυρας είχε μπλοκάρει όσους ήθελαν να τους βοηθήσουν, ελπίζοντας αναμφίβολα τη συντριβή τους από τους υπεροπλισμένους ισλαμιστές. Γνωρίζουμε τι συνέβη: το «κουρδικό Στάλινγκραντ» έληξε με την πανωλεθρία των επιτιθέμενων και αποκάλυψε στον κόσμο το αδάμαστο θάρρος, την ακλόνητη αποφασιστικότητα και, τέλος, την εντυπωσιακή απόδοση των Κούρδων μαχητριών και μαχητών που συνδέονται με το PYD στη Συρία . 

Μετά από μια σκληρή μάχη που θεωρούταν ότι δεν μπορεί να κερδηθεί, κέρδιζαν  -με κόστος μεγάλων θησείων-  την πρώτη νίκη εναντίον της ομάδας «Ισλαμικού Κράτους». Γινόμενοι ως εκ τούτου, ένα πρωταρχικό στόχο του Ντάες/Daech, συνέχισαν τον αγώνα τους με όση μεγαλύτερη γενναιότητα όσο ήταν το διακύβευμα τους που δεν ήταν άλλο από το να απελευθερώσουν το έδαφος τους και τη χειραφέτηση του λαού τους.

Όπως το εκφράζει με τα ορθά λόγια του ο συγγραφέας Patrice Franceschi μετά από μια πολυήμερη παραμονή ανάμεσα τους:

«Οι Κούρδοι, είναι η δημοκρατία ενάντια στη θεοκρατία· η εκκοσμίκευση κατά των θρήσκων· ο Αστικός Κώδικας κατά της Σαρίας. Διεξάγουν έναν υπαρξιακό πόλεμο (...) 
Η πίστη τους στη δημοκρατία και τις αξίες που κουβαλάνε είναι ισχυρότερες από εκείνη των ριζοσπαστών ισλαμιστών που τους καταπολεμούν». (1)

Εν πάση περιπτώσει, υποχρεωθήκαν οι δυτικές πρεσβείες να αναγνωρίσουν ότι τα μόνα χερσαία στρατεύματα ικανά να ωθήσουν προς τα πίσω την πολιτοφυλακή των ισλαμιστών ήταν οι Κούρδοι του PYD. 

Με αυτό το τρόπο κέρδισαν την άμεση στρατιωτική υποστήριξη  -εκ των προτέρων απίθανη–  των ΗΠΑ και την επίσημη αναγνώριση (και εκείνη απροσδόκητη ...) του Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος δέχτηκε στα Ηλύσια μαχήτριες του Κομπανέ  πριν το Παρίσι να αποδεχθεί το άνοιγμα μιας εκπροσώπησης της «Ροζάβας», της κουρδικής περιοχής, αυτόνομης στη πράξη, στη βόρεια Συρία, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία.

Από τότε, είχαμε όλοι  -λαθεμένα- τη τάση να ευτελίζουμε τις επαναλαμβανόμενες επιτυχίες των Κούρδων μαχητών και των μαχητριών -με τους συμμάχους τους, μεταξύ τους και Άραβες, των «Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων» - κατά του Ντάες/Daech. 

Και πάλι στις 12 Αυγούστου, μετά από εβδομάδες σκληρών μαχών, κέρδισαν άλλη μία μάχη στρατηγικής σημασίας κατά της ισλαμιστικής πολιτοφυλακής στην Ιεράπολη της Συρίας (Manbij). Μια σημαντική επιτυχία, που πλήρωσε με υψηλό τίμημα αυτός ο λαός  αποφασισμένος να εκδιώξει τους εισβολείς. 

Η επόμενη πρόκληση ήταν να ελευθερώσουν ένα από τα τελευταία προπύργια του Ντάες/Daech στην περιοχή, την Αλ-Μπαμπ, πριν από την αποφασιστική μάχη εναντίον της ισλαμιστικής ομάδας στην «πρωτεύουσα» της στη Συρία: τη Ράκκα.

Παραήταν πολύ για τον Ερντογάν, όλο στην εμμονή του να αποτρέψει τους Κούρδους της Συρίας να δημιουργήσουν στα σύνορα με την Τουρκία μιαν αυτόνομη και ενοποιημένη κουρδική περιοχή σε μια μελλοντική ομοσπονδιακή Συρία. 

Είναι αλήθεια ότι μια τέτοια οντότητα, που θα ασκήσει την ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών, την εκκοσμίκευση και τον σεβασμό των μειονοτήτων θα ήταν ένα κακό παράδειγμα στην περιοχή! 

Δυνάμει ενός επαίσχυντου πράσινου φωτός που άρπαξε in extremis από τη Ουάσιγκτον, ο νεο-σουλτάνος, ρίχνοντας τα άρματα μάχης του στη Ροζάβα, μόλις φύτευσε μια μαχαιριά στην πλάτη των καλύτερων μαχητών κατά του Ντάες/Daech.

Η Γαλλία, η Ευρώπη, ο κόσμος θα παραμένουν σιωπηλοί και θα τον αφήσουν; 
Ας μετρήσουμε τι οφείλουμε στους Κούρδους της Συρίας!
--- 
(1) Figarovox - 08/19/2016


Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά για τον Ινφογνώμονα Πολιτικά, 8.9.2016