Παγκόσμιος συναγερμός για την Deutsche Bank

 (1) Παγκόσμιος συναγερμός για την Deutsche Bank.

 (2)Τέλος εποχής. Αρχίζει η αποκαθήλωση της Deutsche Bank; 

  (3)Θα παρασύρει η Deutsche Bank τη Merkel και το ευρώ;

 (4)Αυτό που έρχεται πίσω... από την Deutsche Bank.     

(5)Στο χείλος του γκρεμού οι γερμανικές τράπεζες; 

(6)Γίγαντες και νάνοι: 

Η περίπτωση Deutsche Bank ως δοκιμασία του συστήματος.

(7)Σε πανικό οι επενδυτές λόγω Deutsche Bank, στρέφονται στα ομόλογα

(8) Ο Soros και η Deutsche Bank   

(9)«Σχέδια έκτακτης ανάγκης» για την Deutsche Bank   

(10) Πώς η Deutsche Bank χρηματοδότησε την Γενοκτονία των Ποντίων! 

Στα «άδυτα» της γερμανικής πολιτικής των αρχών του 20ου αιώνα, που κατέληξε στην εθνική τραγωδία!      

  Παγκόσμιος συναγερμός για την Deutsche Bank    

Ημέρες κρίσης με απρόβλεπτες συνέπειες βιώνει η μεγαλύτερη τράπεζα της Γερμανίας, απειλώντας την παγκόσμια οικονομία με ένα ντόμινο πολύ πιο «συστημικό» από αυτό που προκάλεσε η κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008. Μπορεί η Deutsche Bank να χάσει την αξιολόγηση «επενδυτικού βαθμού» και να εισέλθουν οι τίτλοι της στην... επικίνδυνη περιοχή των «σκουπιδιών» (junk) για 14 δισ. δολάρια; Πόσο ακόμα μπορεί να αντέξει ο γερμανικός κολοσσός τα αλλεπάλληλα χτυπήματα που δέχεται και πόσο δικαιολογημένος είναι ο πανικός των επενδυτών;

Είναι δεδομένο ότι στην εποχή μας λίγοι οργανισμοί μπορούν να σπείρουν τον... φόβο και τον τρόμο στις αγορές στο βαθμό που μπορεί να το κάνει η Deutsche Bank. Οι «δουλειές» του γερμανικού τραπεζικού «τοτέμ» σε διάφορα σημεία και αγορές του κόσμου, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τις «ατασθαλίες» στην αμερικανική αγορά στεγαστικών δανείων και το πρόστιμο των 14 δισ. δολαρίων που επέβαλε το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, σε συνδυασμό με την τεράστια έκθεση σε παράγωγα συμβόλαια συνθέτουν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ.

Η DB κατηγορείται ότι υιοθετούσε αμφιλεγόμενες πρακτικές κατά την τιτλοποίηση στεγαστικών δανείων. Όμως αυτό που ανησυχεί τους επενδυτές δεν είναι τόσο η ηθική διάσταση της υπόθεσης, αφού δεν είναι η πρώτη φορά που η τράπεζα εμπλέκεται σε κάποιο σκάνδαλο, αλλά το οικονομικό της κόστος. Τα 14 δισ. δολάρια ισοδυναμούν με τα πρόστιμα που η γερμανική τράπεζα... συνήθως πληρώνει σε τρία χρόνια.

Αν κληθεί να πληρώσει το σύνολο του ποσού – ή ακόμη και το μισό - τότε δεν αποκλείεται οι οίκοι αξιολόγησης να υποβαθμίσουν την πιστοληπτική της ικανότητα. Σήμερα η Deutsche Bank αξιολογείται με «Baa2» από τη Moody' s, απέχοντας 2 μόλις βαθμίδες από την κατηγορία junk. Σύμφωνα με τον οίκο, αν το ποσό που θα πληρώσει η DB είναι τόσο υψηλό που θα πλήξει την κερδοφορία της φέτος και το 2017, τότε δεν αποκλείεται να επηρεαστεί αρνητικά η αξιολόγηση.

Ταυτόχρονα, οι αγορές φοβούνται ότι ο CEO της τράπεζας, John Cryan, θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε αύξηση κεφαλαίου. Και όπως χαρακτηριστικά σημειώνουν αναλυτές, «η καλύτερη στιγμή για να αντλήσει κεφάλαια μία τράπεζα είναι όταν δεν τα έχει απόλυτη ανάγκη και όχι όταν είναι με την πλάτη στον τοίχο». Πόσω μάλλον στην τρέχουσα συγκυρία, κατά την οποία οι επενδυτές αποφεύγουν τους τραπεζικούς τίτλους όπως... ο διάβολος το λιβάνι. Η γερμανική τράπεζα, όμως, δεν απειλείται με bail-in, τουλάχιστον άμεσα. Και αυτό γιατί κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι θα δυσκολευτεί να βρει μερικά δισεκατομμύρια ευρώ, αν αποφασίσει να σηκώσει χρήματα από τις αγορές. Όποιες κι αν είναι οι συνθήκες στις αγορές, εκτιμάται ότι οι Γερμανοί - και όχι μόνο - δεν θα εγκαταλείψουν ένα από τα σύμβολα της γερμανικής οικονομίας.

Οι ανησυχίες των αναλυτών έχουν να κάνουν περισσότερο με την τρομακτική επιδείνωση του κλίματος, στην περίπτωση κεφαλαιακών περιπετειών της DB, καθώς δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ιταλικές τράπεζες βρίσκονται σε κρίση, ενώ οι ελληνικές, οι πορτογαλικές και οι ισπανικές τράπεζες έχουν τα δικά τους δυσεπίλυτα προβλήματα. 

Η πιο επικίνδυνη

Μέσα σε τέσσερις μήνες δύο «αρμόδιοι» φορείς έχουν χαρακτηρίσει την Deutsche Bank την πιο επικίνδυνη τράπεζα στον κόσμο. Τον περασμένο Ιούνιο ήταν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που έκρουε τον κώδωνα του… συστημικού κινδύνου, ενώ την περασμένη Παρασκευή η αρχή ασφάλισης καταθέσεων των ΗΠΑ (FDIC)... απεφάνθη ότι η DB βρίσκεται σε χειρότερη θέση από αυτή που βρίσκονταν οι αμερικανικές τράπεζες λίγο πριν τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008.

Απ' ότι φαίνεται, οι αμερικανικές Αρχές δεν είναι διατεθειμένες να κάνουν τα στραβά μάτια στην περίπτωση της Deutsche Bank, καθώς οι υποθέσεις μη συμμόρφωσης είναι αρκετές. Άλλωστε ο λόγος για τον οποίο η Fed έκοψε την DB στα αμερικανικά stress tests τον περασμένο Ιούνιο σχετιζόταν με τις πρακτικές διαχείρισης κινδύνων και όχι με την κεφαλαιακή της κατάσταση. Όπως σημειώνουν με νόημα ξένοι αναλυτές, «η γερμανική τράπεζα αρέσκεται να λειτουργεί στα όρια των κανονιστικών πλαισίων».

Για να ξεφύγει από τη δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει, η διοίκηση της DB έχει καταρτίσει ένα πλάνο συρρίκνωσης το οποίο αναμένεται να «τρέξει» μέχρι το 2020. Με βάση το σχέδιο, η DB θα αποχωρήσει από 10 χώρες, θα μειώσει τις θέσεις εργασίας και θα αναστείλει τη διανομή μερίσματος, σε μια προσπάθεια πλήρους αναδιάρθρωσης. Όμως οι επενδυτές δεν δείχνουν να «συγκινούνται». Η Deutsche Bank έχει χάσει πάνω από τη μισή χρηματιστηριακή της αξία μέσα στο 2016, ενώ η μετοχή έχει πέσει στα... τάρταρα, αγγίζοντας τα 12,40 ευρώ, από 151,8 ευρώ τον Σεπτέμβριο του 2007!!!

Στη Γερμανία η κατάσταση μυρίζει… μπαρούτι. Η Άνγκελα Μέρκελ γνωρίζει ότι βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο που συνεπάγεται ότι πρέπει να αποφύγει τις όποιες αναταράξεις, ωστόσο οι ισορροπίες στην Ευρώπη είναι εξαιρετικά λεπτές και κάθε κίνηση έχει τις επιπτώσεις της. Η Ευρώπη παρακολουθεί με μεγάλη αγωνία τα τεκταινόμενα λόγω των τραπεζικών προβλημάτων, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος τρέμει, τι άλλο, τις θέσεις δεκάδων τρισεκατομμυρίων ευρώ της DB σε παράγωγα κάθε είδους. 

Το πρόστιμο μπορεί να κρίνει το μέλλον της;

Τις τελευταίες ημέρες στο προσκήνιο βρίσκονται οι διαπραγματεύσεις της DB με τις αμερικανικές Αρχές για το πρόστιμο των 14 δισ. δολαρίων που της έχει επιβληθεί. Αν και οι αναλυτές θεωρούν δεδομένο πως θα υπάρξει μία συμβιβαστική λύση που θα μειώσει τον «λογαριασμό», το τελικό ύψος του προστίμου ενδέχεται να αποδειχθεί καθοριστικό για τη συνέχεια και κυρίως για το κατά πόσο θα μετριαστούν οι ανησυχίες που σχετίζονται με το ενδεχόμενο να χρειαστεί η Deutsche Bank κεφαλαιακή ενίσχυση.

Όπως αναφέρει ο οίκος Moody's σε πρόσφατη ανάλυση του ζητήματος, η Deutsche Bank θα ήθελε το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης να συμφωνήσει σε μείωση του ποσού, αντίστοιχη με άλλων τραπεζών.

Με βάση το μερίδιο της Deutsche Bank στην αμερικανική αγορά τιτλοποιημένων στεγαστικών δανείων (RMBS) – το οποίο διαμορφώνεται στο 6,4% - και συγκρίνοντας ανάλογες περιπτώσεις τραπεζών που κατέληξαν σε διακανονισμό με τις αμερικανικές αρχές, η Moody's εκτιμά ότι η γερμανική τράπεζα θα μπορούσε να τα βρει με το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ στην περιοχή των 5,7 δισ. δολαρίων. Αυτό είναι το υψηλότερο ποσό που θα μπορούσε να πληρώσει αν οι αμερικανικές αρχές αντιμετωπίσουν την DB με τα ίδια μέτρα και ίδια σταθμά που αντιμετώπισαν αμερικανικές τράπεζες στο παρελθόν.

Όπως εξηγεί η Moody's, στο τέλος του α' εξαμήνου του 2016, η Deutsche Bank διέθετε κεφαλαιακό απόθεμα για την κάλυψη νομικών υποθέσεων ύψους 5,5 δισ. ευρώ, αν και δεν έχει διευκρινίσει πόσα χρήματα πηγαίνουν που. Υποθέτοντας ότι η DB μπορεί να χρησιμοποιήσει τα μισά από αυτά τα χρήματα για τον διακανονισμό με τις αμερικανικές αρχές, αν το τελικό πρόστιμο «κλειδώσει» στα 2,75 δισ. ευρώ, τότε οι κάτοχοι ομολόγων δεν έχουν να φοβούνται τίποτα. Αν, ωστόσο, το ποσό «κλειδώσει» στα 5,7 δισ. δολάρια, τότε η γερμανική τράπεζα θα πρέπει να δαπανήσει επιπλέον 2,4 δισ. δολάρια, κεφάλαια τα οποία θα περιορίσουν την κερδοφορία της, σε μία αρνητική εξέλιξη για την πιστοληπτική της ικανότητα. 

Η διοίκηση της DB έχει θέσει στόχο την διευθέτηση όλων των υποθέσεων που σχετίζονται με πρόστιμα και αγωγές καθώς θέλει να εξαλείψει κάθε ανησυχία, όμως στις διαπραγματεύσεις με το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ δεν αναμένεται να βιαστεί. Και αυτό γιατί θέλει να εξασφαλίσει το μικρότερο δυνατό τίμημα, αφού σε άλλη περίπτωση εκφράζονται ανησυχίες για τις πληρωμές ομολόγων μέσα στο 2017. Σύμφωνα με τη Moody’s ακόμη κι αν χρειαστούν επιπλέον 2,4 δισ. δολάρια, η Deutsche Bank διαθέτει την απαραίτητη ευελιξία για να πληρώσει τα ομόλογα συμπληρωματικών κεφαλαίων το 2017. Επίσης, η αξιολόγηση «Baa2» με σταθερό outlook συνυπολογίζει την πιθανότητα ήπιων ζημιών (και σημαντικών δαπανών για νομικές υποθέσεις) το 2016, καθώς και την πιθανότητα περιορισμένης κερδοφορίας το 2017.

Τι θα γίνει όμως αν προκύψουν και άλλες... απροσδόκητες δαπάνες για την Deutsche Bank;

 27 Σεπτεμβρίου 2016 

Του Κωνσταντίνου Μαριόλη

http://www.liberal.gr/arthro/80690/oikonomia/epicheiriseis/pagkosmios-sunagermos-gia-tin-Deutsche-Bank.html

 Τέλος εποχής. 

Αρχίζει η αποκαθήλωση της Deutsche Bank; 

Το 2006, η Deutsche bank  αποτελούσε την 5η Τράπεζα σε παγκόσμια παρουσία. Έκτοτε, ενίσχυσε περαιτέρω την θέση της με κάθε μέσο, με κάθε είδους επιθετικές κινήσεις, αγγίζοντας μία από τις 3 κορυφαίες θέσεις. Μήπως όμως οι χρυσές εποχές τελείωσαν, μαζί με το «δωρεάν χρήμα»;

Χθες η τιμή της μετοχής της «γκρεμίστηκε», καταρρέοντας σε επίπεδα  που ήταν τη δεκαετία του 1980. Εκ πρώτης όψεως, φαίνεται απίστευτο! Η Deutsche bank, το υπέρλαμπρο άστρο της Γερμανίας, αποτέλεσε όχι απλά μια Ευρωπαϊκή Τράπεζα με μεγάλα σχέδια κατά τα προηγούμενα χρόνια, αλλά κάτι πολύ παραπάνω. Ήταν το μακρύ χέρι του άπληστου κομματιού του Γερμανικού καπιταλισμού! Το «τραπεζικό ισοδύναμο» αδίστακτων βιομηχανικών κολοσσών όπως της Siemens και της Volkswagen!

Αποτέλεσε την τράπεζα που βρίσκονταν πίσω από σχεδόν όλα τα μικρά και μεγάλα σκάνδαλα χειραγώγησης τιμών, εξαπάτησης και ξεπλύματος χρήματος  που γνωρίζουμε. Η Deutsche bank έκανε χρυσές δουλειές ξεπλένοντας το μαύρο χρήμα Ρώσων «βαρόνων» στην Αγγλία,  κουβαλώντας τις μίζες δικτατορικών καθεστώτων της Ασίας σε εξωτικούς περιορισμούς, χειραγωγώντας το Εγγλέζικο Libor, στήνοντας απάτη στις παγκόσμιες τιμές του χρυσού, εξαπατώντας ακόμη και στην αγορά παραγώγων στεγαστικών δανείων των ΗΠΑ. Η τελευταία μάλιστα αποκάλυψη, αυτή της εξαπάτησης Αμερικανών πελατών, που ξεκινάει από το 2011, οδηγεί σε πρόστιμο ως 14 δις δολαρίων.

Οι ΗΠΑ την διέσωσαν το 2008, όταν κατέρρευσε η αγορά ακινήτων εκεί, διοχετεύοντάς της 711 δισ. δολάρια, σύμφωνα με επίσημες πληροφορίες (Fed), που αναφέρονται αναλυτικότατα και σε μελέτη (wp.798) του εγκυρότατου Levy Economics Institute, Ινστιτούτου που, υπόψιν, διοικείται από νομπελίστες καθηγητές οικονομικών! Όμως, το μεγάλο αφεντικό αυτού του πλανήτη, οι ΗΠΑ, που διέσωσαν δύο, τουλάχιστον, φορές σε αυτό τον αιώνα τη Γερμανία, μετά τον πόλεμο με το γιγαντιαίο σχέδιο Μάρσαλ, και το 2008, με τη διοχέτευση κολοσσιαίας ρευστότητας στην Deutsche bank  αλλά και άλλες τράπεζες Γερμανικών συμφερόντων, αποφάσισαν να βάλουν, από ό,τι φαίνεται, μια τάξη. Οι ΗΠΑ αποφάσισαν εν τέλει να τραβήξουν μια κόκκινη γραμμή!

Αφενός οι Αμερικάνοι αποφάσισαν να ελέγξουν αποφασιστικά την παγκόσμια τραπεζική αγορά εκτοπίζοντας τον ξένο ανταγωνισμό, καθώς ο τραπεζικός κλάδος αποτελεί τον σημαντικότερο επιχειρηματικό κλάδο παγκοσμίως και με βάση αυτό θα ξαναεπιβληθούν ως υπερδύναμη. Αφετέρου αποφάσισαν να «μαζέψουν» το παράνομο και αφορολόγητο χρήμα, είτε προέρχεται από μικρά λαβράκια (εφοπλιστές, μικροεπιχειρηματίες) είτε από πολυεθνικές, χτυπώντας και ισοπεδώνοντας ένα-προς-ένα όλα τα κέντρα μαύρου χρήματος παγκοσμίως, από Ζυρίχη, ως Λονδίνο και από Λουξεμβούργο ως Παναμά και Σιγκαπούρη, καθώς το όργιο φοροδιαφυγής οδήγησε σε χρεοκοπία το σύνολο του καπιταλισμού παγκοσμίως. Σε αυτή την πορεία ελέγχου της παγκόσμιας τραπεζικής αγοράς και κλεισίματος των κέντρων μαύρου χρήματος, η Deutsche bank, τράπεζα που παρεμπιπτόντως έχει έκθεση σε παράγωγα 1000 φορές περίπου τα κεφάλαια της (!!!), θα είναι ο μεγάλος χαμένος, διότι ακριβώς αυτή είναι και συστημική (μεγάλη παγκόσμια ) τράπεζα, αλλά και με παράνομες ή έστω επικίνδυνες δραστηριότητες να συνιστούν την κύρια δραστηριότητα της!

Η Deutsche bank παρά την τεράστια βοήθεια που πήρε, ακόμη και από τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΕ, υποχρεώνεται πλέον να «κλείσει» άρον-άρον δραστηριότητες, φεύγοντας άμεσα από 10 χώρες και πουλώντας όσο-όσο ό,τι προλαβαίνει! Ήδη, σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν προχτές, η τράπεζα εκτοπίστηκε όχι μόνο από τη θέση της στις 3 μεγαλύτερες, αλλά και εκτός της 5αδας των μεγάλων τραπεζών στην επενδυτική τραπεζιτική (investment banking), πέφτοντας στην 6η θέση και περιορίζεται σε σημαντικό ρόλο σε μόλις 3 από τις 18 βασικές τραπεζικές δραστηριότητες!

Δεν είναι τυχαίο ότι η τιμή της γερμανικής αυτής υπερ-τράπεζας σταδιακά γκρεμίστηκε από τα 100 στα 10,7 ευρώ, καθώς αυτό αντικατοπτρίζει την πραγματική της πορεία, εκείνη της ζημιογόνου δραστηριότητας, του μηδενισμού κεφαλαίων και τελικώς, της χρεοκοπίας! Το πρόστιμο 14 δις δολαρίων, αν και το 1/3 από τα ποσά αυτά τελικά θα πληρωθούν, έχει το δικό του συμβολισμό, είναι το τελευταίο ίσως καρφί στο φέρετρο μιας τράπεζας-σύμβολο της εποχής Σόιμπλε, το κλείσιμο μιας εποχής οικονομικής επέκτασης της Γερμανίας με κάθε ανήθικο μέσο, εις βάρος όχι μόνο των αδύναμων χωρών της περιφερειακής Ευρώπης, αλλά και κάθε εταιρίας, ασχέτως εθνικότητας, παγκοσμίως…  

 Κωνσταντίνος Βέργος,

καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία

27/9/2016

http://www.liberal.gr/arthro/80621/apopsi/k-bergos/telos-epochis-archizei-i-apokathilosi-tis-Deutsche-Bank.html

  Θα παρασύρει η Deutsche Bank τη Merkel και το ευρώ; 

Ένα πολύ επικίνδυνο «παιχνίδι» παίζει η Γερμανίδα καγκελάριος στην υπόθεση της Deutsche Bank, το οποίο εύκολα θα μπορούσε να έχει αρνητική εξέλιξη, σύμφωνα με όσα αναφέρει σε άρθρο της η βρετανική Telegraph. Αν η άρνηση της Merkel να διασώσει τη γερμανική τράπεζα οδηγήσει στην κατάρρευση της Deutsche Bank, τότε αυτό θα είναι το τέλος της στην καγκελαρία. Όμως αν προσφέρει κρατική βοήθεια για τη διάσωσή της, τότε το ευρώ ίσως βρεθεί αντιμέτωπο με σοβαρά προβλήματα.

Σύμφωνα με την Telegraph, οι πολιτικές επιπτώσεις πιθανής διάσωσης της DB είναι καταστροφικές, όμως οι οικονομικές συνέπειες μιας κατάρρευσης είναι ακόμη χειρότερες. Αποκλείοντας το ενδεχόμενο κρατικής διάσωσης, η Merkel αποφεύγει ένα άμεσο πολιτικό πρόβλημα. Ωστόσο, όταν η κρίση επιδεινωθεί, κάτι που μπορεί να γίνει ανά πάσα στιγμή, είναι απίθανο να πιστέψει κάποιος ότι η Merkel θα διατηρήσει αυτή τη σκληρή στάση. Κατά συνέπεια, μία κρατική διάσωση – οποιασδήποτε μορφής – θα αποφασιστεί ακόμη κι αν η ζημιά για τη Merkel είναι καταστροφική.

Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, πριν από δύο χρόνια η Merkel άφησε το ελληνικό τραπεζικό σύστημα απροστάτευτο, επιτρέποντας το κλείσιμο των τραπεζών σε μία προσπάθεια να... επαναφέρει τον ΣΥΡΙΖΑ στην ευρωπαϊκή γραμμή. Φέτος, εξελίσσεται μία ιταλική κρίση καθώς αυξάνονται τα «κόκκινα» δάνεια, όμως και πάλι η Γερμανία επιμένει στην κατά γράμμα εφαρμογή του νόμου που θέλει τους καταθέτες να σηκώνουν μέρος του βάρους των ζημιών των προβληματικών τραπεζών.

Άρα, δεν θα μπορούσε η Merkel να πει ότι θα σώσει την δική της τράπεζα όταν αφήνει όλες τις υπόλοιπες στη μοίρα τους, καθώς θα αποδείκνυε ότι οι κανόνες του παιχνιδιού για τη Γερμανία είναι διαφορετικοί. Σε μία τέτοια περίπτωση δεν θα μπορούσε να διατηρήσει τη σκληρή στάση απέναντι στην Ιταλία ή ακόμη και απέναντι στην Ελλάδα.

Αν όμως καταρρεύσει η Deutsche Bank, τότε το πλήγμα θα ήταν τεράστιο τόσο για τη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, όσο και για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Κανείς δεν γνωρίζει το πραγματικό μέγεθος των ζημιών και τις συνέπειες του ντόμινο. Αναμφίβολα θα ήταν θανάσιμο χτύπημα για το ιταλικό τραπεζικό σύστημα, ενώ οι γαλλικές και ισπανικές τράπεζες θα ακολουθούσαν. Ταυτόχρονα, η οικονομία της Ευρωζώνης πολύ δύσκολα θα μπορούσε να αντέξει ένα τέτοιο σοκ, όταν Γαλλία και Ιταλία εμφανίζουν μηδενική ανάπτυξη και έχουν να αντιμετωπίσουν τον αντίκτυπο του Brexit.

  27 Σεπτεμβρίου 2016 

http://www.liberal.gr/arthro/80870/oikonomia/2016/tha-parasurei-i-Deutsche-Bank-ti-merkel-kai-to-euro.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

- A. Merkel: Η Deutsche Bank αποτελεί μέρος του γερμανικού τραπεζικού τομέα

- Η Γερμανία θα σώσει τη Deutsche Bank αν χρειαστεί, εκτιμά η Allianz

 Αυτό που έρχεται πίσω... από την Deutsche Bank      

Δικαιολογημένα όταν ο τραπεζικός γίγαντας της Ευρωζώνης χάνει σε αξία το 90% της τιμής της μετοχής του (από 100 ευρώ σε 10,6) τότε όχι μόνο η Γερμανία, αλλά ολόκληρη η Ευρωζώνη αρχίζει να τρέμει. Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν η καγκελάριος της Γερμανίας κ. Μέρκελ δεσμεύεται δημόσια ότι δεν πρόκειται το κράτος να τρέξει να την σώσει (bail out). 

Ταυτόχρονα όμως πίσω από τον τεράστιο όγκο της Deutshe Bank φαίνεται να κρύβεται κάτι πολύ πιο μεγάλο. Στο τελευταίο τριμηνιαίο δελτίο της η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS) (σελ. 15 του BIS Quarterly Review, Σεπτέμβριος 2016), η μοναδική διεθνής και θεσμικά αρμόδια τραπεζική αρχή που είχε προειδοποιήσει για τον κίνδυνο που ξέσπασε το 2008, παρουσιάζει μία σειρά διαγραμμάτων με τα οποία ένας ποιοτικά διαφορετικός κίνδυνος αρχίζει να αναδύεται. 

Οι αναλυτές της BIS επισημαίνουν ότι οι ευρωπαϊκές και κατά δεύτερο λόγο οι ιαπωνικές τράπεζες διολισθαίνουν σε ένα "βάλτο” από τον οποίο δέν φαίνονται ικανές να ξεφύγουν: Τα χαμηλά έως μηδενικά επιτόκια και η χαμηλή έως μηδενική ανάπτυξη της οικονομίας.

Ο συνδυασμός αυτός των δύο παραγόντων, κατά την BIS, έχει σφίξει σαν τανάλια την ύπαρξη των τραπεζών, ασκώντας ασφυκτική πίεση στην δυνατότητά τους να παράγουν κέρδη που να μπορούν στο παρόν αλλά και στο μέλλον – εφόσον οι συνθήκες δεν αλλάξουν – να απορροφήσουν τις πιέσεις που δέχεται το RοΕ τους, δηλαδή η επιστροφή κεφαλαίου ανα μετοχή. 

Εν ολίγοις αυτό που είχε επισημανθεί πριν από το καλοκαίρι από άλλους τραπεζικούς αναλυτές, ότι δηλαδή η απόδοση των κεφαλαίων στο τραπεζικό σύστημα είναι μικρότερη κατά αρκετές μονάδες βάσης (bp) από το κόστος αυτών των κεφαλαίων, επιβεβαιώνεται από την BIS και επισημαίνεται σαν βασικός κίνδυνος στα θεμέλια του τραπεζικού συστήματος. 

Γίνεται κατά συνέπεια αντιληπτό ότι περιπτώσεις όπως αυτή της Deutshe Bank η οποία έχει επεκτείνει τη μόχλευση των κεφαλαίων της εκατοντάδες φορές πάνω από κάθε επιτρεπτό όριο, αν σκεφτεί κανείς τα δεκάδες τρισ. ευρώ παραγώγων στα οποία είναι ανοικτή, σε αυτές τις συνθήκες μετατρέπονται σε ωρολογιακές βόμβες στα θεμέλια του συστήματος. 

Και δεν είναι μόνο η Deutshe Bank, είναι το μεγαλύτερo μέρος του ευρωπαϊκού συστήματος, το οποίο μετά τη διακοπή των προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης της Fed έχει στρέψει τις προσδοκίες αναχρηματοδότησής του στην ΕΚΤ και στα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης που έχει δρομολογήσει για να καλύψουν τις μαύρες τρύπες των "ανοιγμάτων” που μόνο ενα μέρος τους είναι τα "κόκκινα δάνεια” της Ιταλίας, της Ελλάδας και των άλλων χωρών της Ευρωζώνης (περίπου ένα τρισ. ευρώ συνολικά). 

Το "φυτίλι” αυτής της εκρηκτικής κατάστασης είναι το περιβάλλον των μηδενικών ή αρνητικών επιτοκίων, που έχουν δρομολογήσει οι κεντρικοί τραπεζίτες σαν ύστατο εργαλείο διασφάλισης της αναχρηματοδότησης αυτών των "ανοιγμάτων”. 

Αλλά σαν τέτοιο αυτό το "φυτίλι” λειτουργεί ως "κόφτης” στη βασική δυνατότητα επέκτασης του κεφαλαίου μέσα από την φυσιολογική διαδρομή του, δηλαδή αυτή της θετικής διαφοράς ανάμεσα στις αποδόσεις και στο κόστος του. 

Αυτή η διαφορά έχει γίνει πλέον αρνητική. 

Και αυτό δεν αφορά μόνο την Deutsche Bank αλλά το σύνολο του τραπεζικού συστήματος. 

Αυτή η προειδοποίηση καταγράφεται διακριτικά αλλά με απόλυτη σαφήνεια στο τελευταίο Δελτίο της BIS. 

Και είναι μία προειδοποίηση "φωτιά” καθώς η Fed προσπαθεί να ετοιμάσει τις προϋποθέσεις για μία δεύτερη αύξηση των δικών της επιτοκίων...

Του Γ. Αγγέλη 

27/9/2016

http://www.capital.gr/agores/3157291/auto-pou-erxetai-piso-apo-tin-deutsche-bank

      

Στο χείλος του γκρεμού οι γερμανικές τράπεζες;

Χαμηλά επιτόκια, ρυθμιστικές παρεμβάσεις, πρόστιμα δισεκατομμυρίων και αυξανόμενος ανταγωνισμός από εταιρείες start up. Τα χρόνια της αφθονίας φαίνεται να έχουν περάσει για τις γερμανικές τράπεζες.

Η τιμή των μετοχών είναι ένας αξιόπιστος δείκτης για την κατάσταση μιας επιχείρησης. Όταν ανεβαίνει, σημαίνει ότι οι επενδυτές είναι ικανοποιημένοι και αισιόδοξοι. Αντιθέτως, η πτώση της συνεπάγεται απώλεια εμπιστοσύνης. Τη δεύτερη περίπτωση "βιώνουν" σήμερα οι δύο μεγαλύτερες τράπεζες της Γερμανίας. Η μετοχή της Deutsche Bank βρίσκεται στη χαμηλότερη τιμή της ιστορίας της, στοιχίζοντας μόλις κάτι παραπάνω από 10 ευρώ. Όταν ανέλαβε τα ηνία του τραπεζικού κολοσσού ο Τζον Κράιαν, το καλοκαίρι του 2015, η τιμή της μετοχής ήταν τριπλάσια. Σταθερά πτωτικά κινείται και η μετοχική αξία της Commerzbank. Η τιμή της μετοχής του δεύτερου σε μέγεθος γερμανικού τραπεζικού ομίλου απώλεσε 35% της αξίας της από την αρχή του τρέχοντος έτους.

Λιγότεροι εργαζόμενοι, μηδενικά μερίσματα

Ειδήσεις περί επικείμενης αναδιάρθρωσης της Commerzbank οδήγησαν σε νέα σημαντική πτώση της μετοχής της χθες. Σύμφωνα με συγκλίνουσες δημοσιογραφικές πληροφορίες η τράπεζα σκοπεύει να προβεί σε περικοπή του 20% του προσωπικού της, κάτι που αντιστοιχεί σε περίπου 9.000 στελέχη. Πέρσι η Commerzbank πλήρωσε για πρώτη φορά από το ξέσπασμα της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης μερίσματα στους μετόχους της. Κάτι που, από ό,τι όλα δείχνουν, δεν θα επαναληφθεί.

Και η Deutsche Bank φαίνεται όμως ότι σχεδιάζει σημαντική περικοπή θέσεων εργασίας. Σε πρώτη φάση γίνεται λόγος για 3.000 εργαζόμενους. Ωστόσο, αυτές οι περικοπές δεν επαρκούν σε καμία περίπτωση για την αντιμετώπιση των σημερινών δυσκολιών της. Το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης διεκδικεί περί τα 12,5 δις ευρώ ως πρόστιμο για πωλήσεις τιτλοποιημένων ενυπόθηκων δανείων στις ΗΠΑ, στο διάστημα πριν το ξέσπασμα της κρίσης. Η τράπεζα διαθέτει "δίχτυ ασφαλείας" μόλις 5,5 δις ευρώ για πιθανές νομικές περιπέτειες. Την ίδια ώρα η χρηματιστηριακή αξία της Deutsche Bank ανέρχεται σε μόλις 14,6 δις ευρώ.

Αυξανόμενος ψηφιακός ανταγωνισμός

Οι γερμανικές τράπεζες έχουν έλλειψη ρευστότητας. Κάτι που ισχύει βεβαίως για τις "ναυαρχίδες" του κλάδου, αλλά ακόμη περισσότερο για μικρότερα τραπεζικά ιδρύματα. Η πολιτική των χαμηλών επιτοκίων που εφαρμόζει η ΕΚΤ καθιστά ασύμφορη της βασική τους επιχειρηματική δραστηριότητα. Η λειτουργία καταστημάτων και η παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών σε πελάτες στοιχίζουν πολλά χρήματα. Κατά συνέπεια, όλες σχεδόν οι τράπεζες στη Γερμανία έχουν αυξήσει τα τέλη για τους καταθέτες τους. Ορισμένες τράπεζες μάλιστα επιβάλλουν αρνητικά επιτόκια σε ορισμένες καταθέσεις.

Σε αυτή τη δεινή κατάσταση προστίθεται ο ανταγωνισμός από το διαδίκτυο. Τράπεζες χωρίς υποκαταστήματα, με πολύ λιγότερους εργαζόμενους και εξυπηρέτηση πελατών μέσω ATM και online banking, δημιουργούν ασφυκτικές πιέσεις στις παραδοσιακές τράπεζες. Τα επονομαζόμενα FinTechs, δηλαδή start up εταιρείες του χρηματοοικονομικού κλάδου, προσφέρουν υπηρεσίες των κλασικών τραπεζικών ιδρυμάτων χωρίς να υφίστανται τις πιέσεις των αρμόδιων ρυθμιστικών αρχών. Όπως επισημαίνει στην DW ο Χανς-Πέτερ Μπούργκντορφ, καθηγητής και ειδικός του τραπεζικού τομέα στο Πανεπιστήμιο του Χόενχαϊμ, σε αντίθεση με τις παραδοσιακές τράπεζες, "αν προτείνεις σε μια διαδικτυακή πλατφόρμα μια επένδυση και γράψεις από κάτω ότι δεν πρόκειται περί σύστασης, τότε ‘τη γλυτώνεις'".

Προκειμένου οι τράπεζες να μπορέσουν να επιβιώσουν θα πρέπει να βρουν τρόπο να αντιδράσουν στον ψηφιακό ανταγωνισμό. "Ό,τι μπορεί να γίνει ψηφιακό, θα γίνει ψηφιακό", είχε εξαγγείλει τον προηγούμενο Αύγουστο ο επικεφαλής της Commerzbank Μάρτιν Τσίλκε. Από την πλευρά του ο Χανς-Πέτερ Μπούργκντορφ υπογραμμίζει ότι οι τράπεζες θα πρέπει να προσαρμοστούν στην τεχνολογική εξέλιξη και να ασχοληθούν εντατικά με το θέμα "χρηματοοικονομική καινοτομία". Αυτό, σύμφωνα με τον ίδιο, "σημαίνει επιπλέον ότι θα χρειάζονται αισθητά λιγότερο προσωπικό".

Χίλκε Φίσερ / Άρης Καλτιριμτζής 

28/9/2016

Πηγή:

Deutsche Welle

  www.dw.com/el

Γίγαντες και νάνοι: 

 Η περίπτωση Deutsche Bank ως δοκιμασία του συστήματος

Από καιρό γνωρίζαμε ότι η Deutsche Bank είναι ένας γίγαντας με πήλινα πόδια: υπερβολικά μεγάλη για τις επιδόσεις της (επανειλημμένα καμπανάκια στα stress tests, προειδοποίηση του ΔΝΤ ότι αποτελεί το «μεγαλύτερο τραπεζικό συστημικό κίνδυνο παγκοσμίως»), υπερβολικά γερμανική για το διεθνές προφίλ της, υπερβολικά μπλεγμένη σε σκάνδαλα για το μάθημα ηθικής που εξάγει αυτή και η χώρα της.

Μια τέτοια εμπλοκή ήταν εξάλλου αυτή που τη φέρνει στη σημερινή κατάσταση αβεβαιότητας, σχεδόν πανικού: η συμμετοχή της στα όχι παράνομα αλλά εντελώς παράτολμα και οικονομικά έωλα χρηματοδοτικά σχήματα (mortgage-backed securities), που συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό στην παγκόσμια οικονομική κρίση, είναι αυτή που επέτρεψε, κατόπιν μακράς εορτής, στις αμερικανικές Αρχές (αφού η Deutsche πουλούσε τέτοια προϊόντα στην αγορά των ΗΠΑ) να της επιβάλλουν, όπως και σε άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες, τεράστια πρόστιμα, που τώρα ήρθε η ώρα να αναζητηθούν.

Πρόστιμο 14 δισ. ευρώ σε μια τράπεζα που ήδη είχε προβλήματα και που η μετοχή της βρίσκεται σε διαρκή πτώση εδώ και πολλούς μήνες δεν είναι μικρό πράγμα –είναι ίσως, αντίθετα, καθοριστικό πλήγμα. Η μετοχή έχασε άλλο ένα 5% χτες και σήμερα, ο Τύπος κάτι ψιθύρισε για μυστικές συναντήσεις της Καγκελαρίου με τον επικεφαλής της τράπεζας και οι φήμες για επικείμενη διάσωση από την κυβέρνηση δεν άργησαν ν’ ανάψουν. Φήμες που διαψεύστηκαν –πηγές της Καγκελαρίας δήλωσαν ότι είναι αδιανόητο να βοηθηθεί η Deutsche «με λεφτά των φορολογουμένων»-, χωρίς όμως να αρκούν για να διαλύσουν τα υπαρκτά πολιτικά και οικονομικά προβλήματα. 

Σε πολιτικό επίπεδο, και υπό την παρούσα συγκυρία, η υπόθεση φέρνει σε δύσκολη θέση τη γερμανική κυβέρνηση και προσωπικά την Καγκελάριο Μέρκελ. Στο ξεκίνημα μιας μακράς και διόλου ανέφελης εκλογικής χρονιάς, με το βάρος του προσφυγικού και τ’ απόνερα της κρίσης να λούζουν ακόμα την Ευρωζώνη, η ηγέτιδα της μόνης πια οικονομικής δύναμης της Ευρώπης δεν έχει την πολυτέλεια οικονομικών προβλημάτων μέσα στην ίδια τη χώρα της. Και μπορεί η Deutsche να μην ταυτίζεται με τη Γερμανία, είναι όμως σε τόσα πολλά, ξεκινώντας από το όνομα και πηγαίνοντας, κατά τρόπο πιο κρίσιμο, στη φιλοσοφία και τη μέθοδο διαχείρισης, συνυφασμένη με το made in Germany, που το μικρό άλμα δικαιολογείται: μια τραυματισμένη Deutsche, όπως και μια τραυματισμένη Volkswagen, είναι μια τραυματισμένη στο γόητρο της Γερμανία. Και ποιο άλλο είναι το μεγάλο ατού της κυρίας Μέρκελ πέρα από το διεθνές γόητρο της ίδιας και της χώρας της;

Η πραγματικότητα όμως είναι ισχυρότερη από κάθε γόητρο: το δίλημμα της Καγκελαρίου είναι αν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, το γερμανικό Κράτος θα παρέμβει για να βοηθήσει τη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας. Σίγουρα θα το κάνει, το κάνει ήδη, στις διαπραγματεύσεις με τις αμερικανικές Αρχές για την απόδοση του προστίμου –ένα τέτοιο πρόστιμο, σε μια τέτοια τράπεζα, μετατρέπεται φυσιολογικά σε κρατική υπόθεση. Το πρόβλημα για τη Γερμανία και την κυρία Μέρκελ είναι ότι, ειδικά αυτή την εποχή, οι ΗΠΑ δεν έχουν ιδιαίτερη διάθεση για γενναιοδωρία ούτε έναντι αυτών που τις έβλαψαν –και θεωρούν ότι πολλές ευρωπαϊκές τράπεζες, όπως βέβαια και ακόμα περισσότερες αμερικανικές, έβλαψαν τους αμερικανούς επενδυτές στο ξέσπασμα της κρίσης-, ούτε έναντι της Ευρώπης και της ηγέτιδας της. Οι ΗΠΑ, για προεκλογικούς λόγους αλλά και βάσει της γενικότερης οικονομικής φιλοσοφίας τους, θα προτιμούσαν μια μεγαλύτερη χαλάρωση του δημοσιονομικού κανόνα και μια μεγαλύτερη ώθηση της ανάπτυξης στην Ευρώπη –εξελίξεις τις οποίες, ως γνωστόν, η Γερμανία σθεναρά μπλοκάρει.

Εφόσον τα διπλωματικά περιθώρια είναι μικρά, δεν μένουν στη γερμανική κυβέρνηση παρά οικονομικές κινήσεις για να κατευνάσουν τις διεθνείς αγορές πριν γίνουν ακόμα πιο απειλητικές για τη Deutsche. Η έμμεση βοήθεια σε μια τράπεζα είναι ένα εργαλείο που υπάρχει στη φαρέτρα των κυβερνήσεων, ακόμα και μετά την κρίση, ακόμα και μετά την αλλαγή της ευρωπαϊκής νομοθεσίας –υπάρχει δε σίγουρα στη φαρέτρα μιας κυβέρνησης σαν τη γερμανική που έχει κρατήσει για τον εαυτό της το δικαίωμα να ερμηνεύει αυθεντικά και να εφαρμόζει όπως αυτή θεωρεί σωστό τους ευρωπαϊκούς κανόνες. Το πρόβλημα είναι ότι αν η κυρία Μέρκελ θελήσει να ξεπεράσει με κάποιο τεχνικό τρόπο την απαγόρευση για τη δημόσια διάσωση (bail-out) των τραπεζών, όπως έκαναν πρόσφατα η Πορτογαλία και η Ιταλία και λίγο παλιότερα η Ισπανία, θα φανεί αναντίστοιχη με τις δικές της επιμονές και εμμονές για την κατά γράμμα τήρηση των δικής έμπνευσης κανόνων.

Μπροστά σε αυτόν τον θρησκευτικού σχεδόν τύπου φανατισμό, τον οποίο φαίνεται να επιδοκιμάζει στη μεγάλη του πλειοψηφία το γερμανικό εκλογικό σώμα, πόσο θα βαρύνει άραγε ότι η Deutsche είναι, για τη γερμανική οικονομία, κάτι περισσότερο από  too big to fail, too dangerous to be let to fail;  Με τίμημα, βέβαια, την αίσθηση ότι οι «μεγάλοι» πάντα τη γλιτώνουν –αίσθηση που γιγαντώνει το λαϊκισμό.

Από μια ειρωνεία της Ιστορίας, η Γερμανία και η Καγκελάριος της, μετά από χρόνια αδιαμφισβήτητης κυριαρχίας, στριμώχνονται από μια περίπτωση στην οποία κατ’ εξαίρεση επέδειξαν ηγετικά προσόντα (το προσφυγικό) και μία (Deutsche) στην οποία είναι αδύνατο να ηγηθούν, γιατί όποια απόφαση και να πάρουν θα είναι προβληματική. Αυτή τη φορά ίσως η παροιμιώδης ψυχραιμία της κυρίας Μέρκελ να μην είναι καλός οιωνός για τη μεγαλύτερη, αλλά τόσο εύθραυστη, τράπεζα μιας χώρας που παρασυνήθισε να δίνει μαθήματα.

 Κώστας Μποτόπουλος ,

 πρώην Πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς.

28/9/2016

http://www.liberal.gr/arthro/80946/apopsi/arthra/gigantes-kai-nanoi-i-periptosi-Deutsche-Bank-os-dokimasia-tou-sustimatos.html

Σε πανικό οι επενδυτές λόγω Deutsche Bank, στρέφονται στα ομόλογα    

Μπορεί οι μετοχές των ευρωπαϊκών τραπεζών να πραγματοποιούν σήμερα μία προσπάθεια ανάκαμψης, ωστόσο η αγορά ομολόγων δείχνει πως οι επενδύτες σε καμία περίπτωση δεν έχουν ηρεμήσει σχετικά με τους κινδύνους στις αγορές, κάνοντας τη σημερινή άνοδο να μοιάζει περισσότερο με το... τίναγμα της ψόφιας γάτας.

Σήμερα παρατηρείται μία δυναμική στροφή στα κρατικά ομόλογα της ευρωζώνης, διατηρώντας τις αποδόσεις τους κοντά στα ιστορικά χαμηλά επίπεδα που σημειώθηκαν χθες, όταν και κορυφώθηκαν οι ανησυχίες για την υγεία των ευρωπαϊκών τραπεζών αλλά και το μέλλον του τραπεζικού γίγαντα της Ευρώπης, της Deutsche Bank.

Οι αποδόσεις των 2ετών γερμανικών ομολόγων διαμορφώνονται στο -0,70% κοντά στα ιστορικά χαμηλά, ενώ στο -0,15% διαμορφώνεται η απόδοση του 10ετούς bund.

Παράλληλα, τα yields στα 10ετή ομόλογα της Φινλανδίας άγγιξαν για πρώτη φορά ιστορικά χαμηλά επίπεδα και το -0,02%, ενώ νέο ιστορικό χαμηλό χτυπούν οι αποδόσεις στα 10ετή ισπανικά ομόλογα, στο 0,88%.

Σύμφωνα με τον αναλυτής της DZ Bank, Rene Albrecht, τα τρέχοντα επίπεδα των αποδόσεων είναι μια υπερβολική αντίδραση, και αποτυπώνουν τις ανησυχίες των επενδυτών.

Οι αποδόσεις των ομολόγων μειώθηκαν απότομα την Τρίτη μετά τις ανησυχίες σχετικά με το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα μετά την είδηση ότι η Deutsche Bank είχε ζητήσει τη βοήθεια του Βερολίνου σχετικά με τα 14 δισ. δολ. που πρέπει να πληρώσει στις αρχές των ΗΠΑ.

Σύμφωνα με τον Albrecht, η απόδοση του 10ετούς bund θα παραμείνει μεταξύ του μηδέν και του -0,10%, δεδομένης της αβεβαιότητας που περιβάλλει τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ και το μέλλον της νομισματικής πολιτικής της Fed. Η σημερινή κατάθεση της Yellen στην επιτροπή χρηματοοικονομικών υπηρεσιών αναμένεται με αγωνία από την αγορά, όπως σημειώνει.

"Εάν η Fed θέλει να αυξήσει τα επιτόκια τον Δεκέμβριο, πρέπει να αρχίσει να προετοιμάζει την αγορά, έτσι μπορεί σήμερα η Yellen να δώσει κάποιες ενδείξεις σχετικά με αυτό σήμερα", τονίζει ο αναλυτής της DZ.

Ελ. Κούρταλη

28/9/2016

 http://www.capital.gr/agores/3157684/se-paniko-oi-ependutes-logo-deutsche-bank-strefontai-sta-omologa

  Ο Soros και η Deutsche Bank   

[Η επίθεση του αμερικανού κερδοσκόπου, σε συνδυασμό με αυτήν του υπουργείου οικονομικών της υπερδύναμης, καθώς επίσης του ΔΝΤ, έχει φέρει την τράπεζα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας – η απειλή των ασφαλιστικών εταιρειών και οι επτά βασικές επιλογές της γερμανικής κυβέρνησης

Ανάλυση

Έχουμε αναφερθεί πάρα πολλές φορές στα προβλήματα της γερμανικής τράπεζας, η οποία έχει χαρακτηρισθεί ως εγκληματική συμμορία από την ίδια την αστυνομία της χώρας της – ήδη από το 2014 (ανάλυση), προβλέποντας την κατάρρευση της. Ενδεχομένως δε αρκετοί θυμούνται πως ο G. Soros στοιχημάτισε πρόσφατα περί τα 100 εκ. $ στην πτώση της τιμής της – πουλώντας ανοιχτά (short) μετοχές αντίστοιχου ποσού.Προηγουμένως είχε κατηγορήσει επανειλημμένα και έντονα τη γερμανική κυβέρνηση, ισχυριζόμενος πολύ σωστά πως θα είναι η βασική υπεύθυνος για τη διάλυση της Ευρωζώνης – την οποία φυσικά ο ίδιος δεν θέλει, φοβούμενος την άνοδο της ισχύος της Ρωσίας. Με δεδομένο δε το ότι, η Αχίλλειος πτέρνα της Γερμανίας είναι το τραπεζικό της σύστημα και ειδικά η Deutsche Bank, εύλογα η επίσημη δήλωση του για το στοίχημα εναντίον της συγκέντρωσε τα πυρά πολλών άλλων κερδοσκόπων (πηγή).Επίσης των ΜΜΕ ενώ, όπως γνωρίζουμε από την επίθεση του εναντίον της στερλίνας στο παρελθόν, αυτή είναι η βασική του στρατηγική, όταν θέλει να κερδίσει ένα παιχνίδι που έχει ήδη ξεκινήσει: η δυσφήμιση του θύματος του, για να επιτεθεί σύσσωμη η κερδοσκοπική αγέλη, «μυρίζοντας αίμα» κατά τη δική της ορολογία.Εν προκειμένω βέβαια στηρίζεται επί πλέον από το υπουργείο οικονομικών των Η.Π.Α., το οποίο έχει επιβάλλει πρόσφατα ένα θηριώδες πρόστιμο 14 δις $ στην Deutsche Bank – αφενός μεν για να «εκδικηθεί» την ΕΕ στο θέμα της Apple, αφετέρου για να δώσει ένα μάθημα στη Γερμανία, η οποία επιδιώκει την ανεξαρτησία της, καθώς επίσης την ηγεμονία της στην Ευρώπη, ενώ διεξάγει υπόγειες συζητήσεις με τη Ρωσία.

Οφείλουμε πάντως να σημειώσουμε εδώ πως ο κερδοσκόπος, όπως όλοι οι «έξυπνοι» συνάδελφοί του, δεν επιτίθεται ποτέ, εάν δεν διαπιστώσει πως το θύμα του αντιμετωπίζει πραγματικά προβλήματα – κάτι που διαπιστώθηκε στην περίπτωση της Βρετανίας, λόγω της σύνδεσης του νομίσματος της με το ευρωπαϊκό σύστημα, η οποία την υποχρέωνε να το διατηρεί τεχνητά ανατιμημένο.Φυσικά η γερμανική τράπεζα δεν είναι η μοναδική στην Ευρώπη που αντιμετωπίζει προβλήματα επιβίωσης – αφού υπάρχουν πολλές άλλες, ο χρηματοπιστωτικός τομέας είναι υπερχρεωμένος, δεν κερδίζει πια λόγω των χαμηλών επιτοκίων της ΕΚΤ, καθώς επίσης της τεχνητής πτώσης των τιμών των ομολόγων, τα κόκκινα δάνεια αυξάνονται συνεχώς, η εμπιστοσύνη των καταθετών και των επενδυτών απέναντι στις τράπεζες είναι στο ναδίρ κοκ. Το γεγονός αυτό διαπιστώνεται καθαρά από την άνοδο των CDS – ειδικά όμως όσον αφορά τη Deutsche Bank (πηγή), η μετοχή της οποίας βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση (στα 10,27 €τώρα, από 26 € πριν από ένα έτος).

Περαιτέρω, εναντίον της Deutsche Bank έχει τοποθετηθεί επί πλέον ένας άλλος πολεμικός βραχίονας της υπερδύναμης: το ΔΝΤ, το οποίο ανέφερε επίσημα πως η τράπεζα αποτελεί το μεγαλύτερο «συστημικό» ρίσκο στον πλανήτη (άρθρο), εντυπωσιάζοντας τους πάντες με την «ειλικρίνεια» του, η οποία είναι εντελώς ασυνήθιστη. Έδωσε δε στη δημοσιότητα το γράφημα που ακολουθεί, το οποίο περιγράφει τη δικτύωση της με ορισμένες άλλες μεγάλες τράπεζες που θεωρούνται επίσης «συστημικές».

Επεξήγηση γραφήματος:

 Συστημικές σχέσεις ρίσκου μεταξύ των συστημικών τραπεζών παγκοσμίως (πηγή: ΔΝΤ).

 Συνεχίζοντας, η Deutsche Bank έχει πράγματι πολύ χαμηλά κεφάλαια, από πολλά χρόνια τώρα – όταν, σύμφωνα με το σύνολο του ισολογισμού της, είναι μία από τις μεγαλύτερες τράπεζες παγκοσμίως. Επί πλέον, τα εκτός ισολογισμού εγχειρήματα της (σκιώδη) είναι γιγαντιαία – τα δεύτερα μεγαλύτερα στον πλανήτη, μετά την JP Morgan, όταν τα κεφάλαια της είναι κατά πάρα πολύ χαμηλότερα από αυτά των αμερικανικών τραπεζών.Ταυτόχρονα κατέχει σχεδόν το 10% των παγκοσμίων παραγώγων, τα οποία υπολογίζονται επίσημα στα 600 τρις $ – ενώ υπάρχουν χιλιάδες δικαστικές υποθέσεις εναντίον της, με τη φήμη της να έχει υποστεί τεράστιες απώλειες.

Όλα αυτά ανησυχούν σε πολύ μεγάλο βαθμό τη γερμανική κυβέρνηση, η οποία προσπαθεί να φανεί όσο το δυνατόν πιο ψύχραιμη – παρά το ότι γνωρίζει πως εάν τυχόν συμβεί κάτι στη μεγαλύτερη τράπεζα της, δεν θα έχει τρομακτικά επακόλουθα μόνο για την ίδια αλλά, επίσης, για τις υπόλοιπες τράπεζες της χώρας. Εκτός αυτού για τις ασφαλιστικές εταιρείες, οι οποίες είναι επικίνδυνα δικτυωμένες με τη Deutsche Bank – κάτι που φαίνεται στο γράφημα που ακολουθεί, το οποίο δημοσιεύθηκε επίσης από το ΔΝΤ.

Επεξήγηση γραφήματος: 

Εγχώριες διασυνδέσεις της Deutsche Bank με εισηγμένες τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες – επίσης μεταξύ τους (πηγή: ΔΝΤ).

 Ειδικότερα, σύμφωνα με την έκθεση του Ταμείου, στο εσωτερικό της Γερμανίας οι μεγάλες εγχώριες τράπεζες και οι ασφαλιστικές εταιρείες είναι πολύ στενά συνδεδεμένες μεταξύ τους – ενώ οι ισχυρότερες διασυνδέσεις είναι αυτές των Allianz, MR, HR, DB, Commerzbank και Aareal Bank.Ειδικά η Allianz θεωρείται ως η ασφαλιστική εταιρεία με το μεγαλύτερο συστημικό ρίσκο στο εσωτερικό – ενώ η Commerzbank διασώθηκε μεν από το κράτος, αλλά δεν είναι σε καθόλου καλή κατάσταση. Ως εκ τούτου, η κυβέρνηση της χώρας οφείλει να δράσει αμέσως, εάν θέλει να αποφύγει τα χειρότερα, παρά το ότι πλησιάζουν εκλογές – με τις επιλογές της να είναι οι εξής:

(1) Διάσωση της Deutsche Bank κατά το ευρωπαϊκό δίκαιο (Bail–in).

Εν προκειμένω προηγούνται οι μέτοχοι, οι ομολογιούχοι και οι καταθέτες ποσών άνω των 100.000 € – γεγονός που σημαίνει ότι, η τράπεζα αντιμετωπίζει ήδη τη μαζική φυγή επενδυτών και καταθέσεων,ειδικά εκ μέρους των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που συνήθως έχουν μεγάλες καταθέσεις λόγω των εργασιών τους.Βέβαια αυτός ο τρόπος διάσωσης, λόγω του γιγαντιαίου ύψους των παραγώγων στα οποία είναι εκτεθειμένη η Deutsche Bank, θα προκαλούσε τεράστια προβλήματα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα– όπως θα ήταν, για παράδειγμα, μία κατάρρευση των τιμών των ομολόγων. Η αιτία είναι το ότι μαζί με τα μετρητά, τα ομόλογα αποτελούν τη σημαντικότερη μορφή εγγυήσεων (collaterals), όσον αφορά τις αντισταθμιστικές πληρωμές στην αγορά παραγώγων.Εκτός αυτού, η Γερμανία θα αντιμετώπιζε μαζικές εκροές κεφαλαίων, όπως άλλωστε διαπιστώθηκε στην Ιταλία – ενώ αποτελεί το βασικό λόγο, για τον οποίο ο ιταλός πρωθυπουργός αναζητεί μία άλλη, «δημιουργική» λύση. Εν τούτοις, ο γερμανός υπουργός οικονομικών ήταν αυτός που επέβαλλε το συγκεκριμένο τρόπο διάσωσης, απαγορεύοντας αυστηρά οποιονδήποτε άλλο – γεγονός που σημαίνει ότι, εάν δεν το εφαρμόσει στη χώρα του, θα πρέπει το λιγότερο να παραιτηθεί.

(2) Διάσωση της Deutsche Bank από τους φορολογουμένους (Bail–out).

Ο τρόπος αυτός απαγορεύεται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Υπάρχει όμως ένα μικρό «παράθυρο», το οποίο υπέδειξε ο Ιταλός πρωθυπουργός: μία «χρηματοδότηση-γέφυρα», έτσι ώστε να κερδηθεί χρόνος για να διενεργηθεί μία αύξηση κεφαλαίου. Πρόκειται βέβαια για μία καλυμμένη χρηματοδότηση εκ μέρους των φορολογουμένων, την οποία όμως δεν αντιλαμβάνονται συνήθως – με εναλλακτική την παροχή κρατικών εγγυήσεων, όπως συνέβη πρόσφατα με τους γερμανικούς σιδηροδρόμους.

(3) Εξαγορά της Deutsche Bank από κάποιον ανταγωνιστή της

Η πτώση της τιμής της μετοχής της Deutsche Bank θα μπορούσε να προσελκύσει κάποια αμερικανική ή ακόμη και γαλλική τράπεζα – αφού κοστίζει πλέον μόλις 14,5 δις €. Κάτι ανάλογο άλλωστε συνέβη με τη γερμανική HVB, η οποία εξαγοράσθηκε από την ιταλική Unicredit –αν και πολύ δύσκολα θα το αποδεχθεί η Γερμανία, τόσο από πλευράς γοήτρου, όσο και από τα αποτελέσματα για την ίδια. Θα μπορούσαν δηλαδή να είναι ακόμη πιο επώδυνα, εάν η αγοράζουσα τράπεζα αντιμετώπιζε στη συνέχεια προβλήματα, όπως διαπιστώθηκε με τη Unicredit.

(4)  Κρατικοποίηση της Deutsche Bank

Ουσιαστικά θα επρόκειτο για τη διάσωση της με χρήματα των φορολογούμενων, όπως στην περίπτωση της Commerzbank – ενώ θα μπορούσαν να συγχωνευθούν οι δύο αυτές τράπεζες. Το ρίσκο είναι όμως πολύ μεγάλο ακόμη και για τη Γερμανία, λόγω του μεγέθους του ισολογισμού της Deutsche Bank – με ορισμένους να θεωρούν πως θα προκαλούσε τεράστια προβλήματα στον προϋπολογισμό της, εκσφενδονίζοντας τα ελλείμματα στα ύψη, με αποτέλεσμα να μην έχει τη δυνατότητα να τηρήσει τους όρους του συμφώνου σταθερότητας. Επομένως, είτε θα έπρεπε να της επιβληθούν κυρώσεις, είτε να εγκαταλείψει για μερικά χρόνια το ευρώ – όπως είχε προτείνει ο κ. Σόιμπλε στην Ελλάδα.

(5) Διαμελισμός και δημιουργία μίας «κακής τράπεζας» (Bad Bank)

Πρόκειται μάλλον για το σενάριο που θα επιθυμούσε η γερμανική κυβέρνηση, όπως πολλές άλλες – επειδή με αυτόν τον τρόπο επιβαρύνονται και οι επόμενες γενιές με τις ζημίες, χωρίς καν να το καταλαβαίνουν. Εν τούτοις, από την πλευρά της πραγματικής οικονομίας δεν είναι μία καλή λύση, επειδή η κυβέρνηση δεν επικεντρώνεται στη διάσωση της τράπεζας, αλλά στην «εξαφάνιση» των υφισταμένων ζημιών – εις βάρος όλων αυτών που χρειάζονται δάνεια για να αναπτύξουν τις επιχειρήσεις τους.

(6)  Η χρεοκοπία της Deutsche Bank

Εδώ θα αναφερόμαστε σε ένα τεράστιο πλήγμα στο γόητρο της Γερμανίας, η οποία θέλει να είναι ο δάσκαλος όλων των υπολοίπων κρατών – οπότε δεν θα είχε τη δυνατότητα να συνεχίζει αυτόν το ρόλο. Εκτός αυτού,κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τις συνέπειες μίας τέτοιας χρεοκοπίας τόσο για τη Γερμανία ή την Ευρωζώνη, όσο και για τον υπόλοιπο πλανήτη – αφού θα ήταν πολλαπλάσιες της Lehman Brothers, ενώ ο βαθμός της δικτύωσης της με τις άλλες τράπεζες, καθώς επίσης με τις ασφαλιστικές εταιρείες, είναι απείρως μεγαλύτερος.Ενδεχομένως όμως να μην αποφευχθεί, εάν η γερμανική κυβέρνηση καθυστερήσει να λάβει αποφάσεις – κάτι που συνηθίζει η καγκελάριος, όταν δεν είναι σε θέση να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει.

(7) Η μετατροπή της Deutsche Bank σε «τράπεζα ζόμπι»

Αποτελεί την κρυφή επιθυμία της κυβέρνησης, γνωρίζοντας πως οι μεγάλοι μέτοχοι της τράπεζας θα προβούν τελικά στην αύξηση κεφαλαίου που εν πρώτοις απαιτείται – έστω χωρίς καμία προθυμία, αλλά λόγω του φόβου να χάσουν όλα τα χρήματα που έχουν ήδη επενδύσει.Στη συνέχεια θα προσπαθούσαν φυσικά να περιορίσουν τις ζημίες τους, εισπράττοντας μερίσματα ή με οποιονδήποτε άλλο μη συμβατικό αλλά νόμιμο τρόπο – ενώ παράλληλα θα αποσύρονταν σταδιακά και κρυφά, φορτώνοντας τις μετοχές τους σε κερδοσκοπικά κεφάλαια κοκ. Η μέθοδος αυτή έχει χρησιμοποιηθεί πολύ συχνά στην Ευρώπη, με την ανοχή της ΕΚΤ – είναι δεν εντυπωσιακό το πόσο μπορεί να καθυστερήσει το πραγματικό τέλος μίας τράπεζας, όπως έχει τεκμηριωθεί από τις πρόσφατες εμπειρίες μας.

Επίλογος

Το πιθανότερο σενάριο είναι είτε το τελευταίο, είτε ένας συνδυασμός των παραπάνω εναλλακτικών επιλογών, με τη βοήθεια της ΕΚΤ – η οποία γνωρίζει πολύ καλά ότι, τυχόν χρεοκοπία της Deutsche Bank θα οδηγούσε στην κατάρρευση της Ευρωζώνης, μέσω του τραπεζικού της συστήματος. Αυτό που αναμένεται δε είναι η προστασία των CDS από την ΕΚΤ, όπως η αντίστοιχη των ευρωπαϊκών ομολόγων το 2012 – κάτι που απλά θα καθυστερήσει το μοιραίο, όπως ακριβώς συνέβη με την ευρωπαϊκή κρίση χρέους που όχι μόνο δεν επιλύθηκε αλλά, αντίθετα, επιδεινώθηκε.Σε κάθε περίπτωση, το μέλλον της Ευρωζώνης είναι περισσότερο αβέβαιο από ποτέ, ενώ πολύ δύσκολα θα αποφευχθεί η κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού της τομέα, εάν συνεχισθεί η ίδια πολιτική από την ΕΚΤ – η οποία φυσικά δεν είναι η ίδια υπεύθυνη αλλά η Γερμανία, αφού όταν η νομισματική πολιτική δεν συνοδεύεται από μία ανάλογη δημοσιονομική, το κραχ είναι σχεδόν βέβαιο.  Ολοκληρώνοντας, η Allianz πιστεύει πως η Deutsche Bank θα διασωθεί τελικά από το κράτος (πηγή), άρα από τους φορολογουμένους  – κάτι που δεν είναι καθόλου απίθανο. 

       Βασίλης Βιλιάρδος      
27/9/2016  
Bιβλιογραφία: IMF, DWN, Bloomberg

http://www.analyst.gr/2016/09/27/o-soros-kai-i-deutsche-bank/

 Σκίτσο του Β.ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

  

«Σχέδια έκτακτης ανάγκης» για την Deutsche Bank   

Ανακάμπτει η τιμή της μετοχής της Deutsche Bank σήμερα στα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια μετά την είδηση ότι η τράπεζα πουλάει την ασφαλιστική της Abbey Life, ενισχύοντας κατά τι το κεφάλαιο της.

«Βοήθεια από την κυβέρνηση είναι αδιανόητη» διακήρυξε στην Bild ο διευθύνων σύμβουλος της, ωστόσο σύμφωνα με την Die Zeit η κυβέρνηση και η επιβλέπουσα αρχή ήδη καταστρώνουν σχέδια έκτακτης ανάγκης.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδα Die Zeit, το σχέδιο θα «ενεργοποιηθεί» εφόσον ο γερμανικός τραπεζικός κολοσσός χρειαστεί νέα κεφάλαια και δεν καταφέρει να τα βρει από τις αγορές.

Η εφημερίδα επικαλούμενη αξιωματούχους στο Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και την Φρανκφούρτη αναφέρει ότι σύμφωνα με τα σχέδια αυτά η τράπεζα θα μπορούσε να πουλήσει ορισμένα περιουσιακά της στοιχεία σε άλλες τράπεζες- πιθανόν με κάποιους είδους κρατική εγγύηση.

Ενώ στην χειρότερη περίπτωση η γερμανική κυβέρνηση θα γίνει μέτοχος στην τράπεζα, με μερίδιο 25%, αν και το Βερολίνο εξακολουθεί να ελπίζει ότι δεν θα χρειαστεί η τράπεζα την στήριξη του.

Υπάρχουν και ορισμένοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι- γράφει η Die Zeit- που εκτιμούν ότι θα πρέπει η Deutsche Bank να υπαχθεί στο «μηχανισμό» του bail in της Ε.Ε., σύμφωνα με τον οποίο πιστωτές, ομολογιούχοι και πελάτες είναι οι πρώτοι που θα διασώσουν την τράπεζα.

Αυτή η λύση ωστόσο, σημειώνεται στο δημοσίευμα, μπορεί να οδηγήσει «σε νέα αναταραχή στις αγορές».   

Πριν από λίγο το Γερμανικό υπουργείο Οικονομικών διέψευσε την είδηση υποστηρίζοντας ότι δεν επεξεργάζεται κανένα σχέδιο διάσωσης της τράπεζας.

Οι τέσσερις επιλογές της Μέρκελ

Σύμφωνα με την Wall Street Journal  η καγκελάριος έχει τέσσερις επιλογές:

1) Να προσπαθήσει να μειωθεί το πρόστιμο των 14 δισ. ασκώντας πιέσεις και στις δυο πλευρές να διαπραγματευτούν μικρότερο διακανονισμό και παρασκηνιακά ζητώντας την επιείκια της Ουάσιγκτον. 

2) Να χειραγωγήσει κάπως τους κανονισμούς. Το Βερολίνο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ένα «παραθυράκι» στους τραπεζικούς κανονισμούς που επιτρέπει προληπτική κρατική ανακεφαλαιοποίηση μιας τράπεζας που έχει αποτύχει στα λεγόμενα stress tests. Σε αυτή την περίπτωση το υπουργείο Οικονομικών θα προσπαθήσει να πείσει την επιβλέπουσα αρχή να «δοκιμάσει» τις αντοχές της DB, επιτρέποντας έτσι την παρέμβαση της κυβέρνησης με «ένεση κεφαλαίου» εφόσον η τράπεζα αποτύχει να περάσει τον έλεγχο.   

3) Να πιέσει την Deutsche Bank να αυξήσει το κεφάλαιο της. Η κυβέρνηση μπορεί να προσπαθήσει να «κινήσει» το ενδιαφέρον του ιδιωτικού τομέα για την DB  ή να την ενθαρρύνει να εκχωρήσει «πολύτιμα» περιουσιακά της στοιχεία αξίας αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ προκειμένου να μην εκταμιευτούν κονδύλια από τα κρατικά ταμεία.    

4) Να προχωρήσει στη συγχώνευση της Deutsche Bank και της Commerzbank,  της δεύτερης μεγαλύτερης τράπεζας της χώρας. Σύμφωνα με αναλυτές αυτό από μόνο του δεν θα βελτιώσει την ποιότητα των ισολογισμών, αλλά επειδή η κυβέρνηση ήδη κατέχει το 15,6% της Commerzbank - κληρονομιά από το πακέτο διάσωσης του 2009- μια τέτοια συμφωνία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως η «πίσω πόρτα» για την κρατική ενίσχυση της Deutsche Bank.

«Δεν θέλουμε βοήθεια»

Βοήθεια από την κυβέρνηση είναι αδιανόητη» διακήρυσσε από την άλλη πλευρά με συνέντευξη του στην Bild ο διευθύνων σύμβουλος της DB, υποστηρίζοντας ότι δεν πρόκειται να προχωρήσει ούτε σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου.

«Ποτέ δεν ζήτησα την υποστήριξη της καγκελαρίου. Ούτε άφησα να εννοηθεί κάτι τέτοιο» είπε στη γερμανική ταμπλόιντ ο John Cryan διαψεύδοντας κατηγορηματικά τις σχετικές πληροφορίες  που πυροδότησαν το ξεπούλημα της μετοχής της τράπεζας.

Υποστήριξε ότι δεν επιδίωξε την βοήθεια του Βερολίνου για να γίνει ευνοϊκός διακανονισμός στο πρόστιμο των 14 δισ. ευρώ που ζητά το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης, αφού ένα τέτοιο αίτημα «είναι αδιανόητο».

Δεν μπορώ να καταλάβω, είπε ο Cryan «πώς θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί κάτι τέτοιο». 

Το περιοδικό Focus είχε γράψει το περασμένο Σαββατοκύριακο ότι η Μέρκελ είχε συναντηθεί με τον Cryan το καλοκαίρι και του διαμήνυσε ότι δεν πρέπει να περιμένει βοήθεια από το Βερολίνο στην διαμάχη της τράπεζας με το αμερικανικό υπ. Δικαιοσύνης.

Μετά την δημοσίευση της πληροφορίας, οι μετοχές της DB κατρακύλησαν  σε χαμηλό επίπεδο-ρεκόρ, αναγκάζοντας την τράπεζα να βγει να διαψεύσει τα πάντα.

Ωστόσο η μακρά λίστα των νομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η DB (το πρόστιμο των 14 δισ. δολαρίων είναι μόνο ένα από αυτά που καλείται να πληρώσει) έχει προκαλέσει έντονη ανησυχία μεταξύ των επενδυτών ότι θα πρέπει να βρει νέο κεφάλαιο για να μπορέσει να πληρώσει τους λογαριασμούς που έρχονται. 

Πράγματι η απαίτηση των Αμερικανών «μας έχει προκαλέσει ανησυχία» παραδέχθηκε ο Cryan  στην Bild, «παρότι ήταν σαφές από την αρχή ότι δεν πρόκειται να δεχθούμε να πληρώσουμε ένα τέτοιο ποσό».

Ευελπιστεί είπε «το υπουργείο Δικαιοσύνης να μεταχειριστεί την γερμανική τράπεζα με τα ίδια μέτρα και σταθμά που αντιμετωπίζει τις αμερικανικές τράπεζες που έχουν ήδη καταλήξει σε συμβιβασμό με τις αρχές».

Η αναδιάρθρωση της Deutsche Bank εξελίσσεται καλά είπε  και ότι η τράπεζα «θα πετύχει τον στόχο» των 9.000 περικοπών θέσεων εργασίας.

Η πώληση της Abbey Life

Η συμφωνία για την πώληση της ασφαλιστικής στον Ομιλο Phoenix θα αποφέρει στην Deutsche Bank 1,09 δισ. ευρώ, ποσό που θα ενισχύσει κατά τι το κεφάλαιο της.Προς το παρόν όμως βοήθησε να ενισχυθεί η μετοχή της στα χρηματιστήρια κατά 3,2%.Η DB ανακοίνωσε ότι η παραχώρηση θα βελτιώσει τα λεγόμενα κεφάλαια πρώτης διαβάθμισης (Tier I Capital) κατά 10 μονάδες βάσης, δηλαδή πάνω από το ελάχιστο που απαιτείται σύμφωνα με τους τραπεζικούς κανόνες.Οπως τόνισε ο John Cryan είναι «ευχαριστημένος» για την συμφωνία, προσθέτοντας ότι ο στόχος είναι να «κτιστεί μια πιο απλή και καλύτερη Deutsche Bank». 

28.09.2016 

http://www.efsyn.gr/arthro/adianoiti-i-kratiki-voitheia-gia-tin-deutsche-bank

 Πώς η Deutsche Bank χρηματοδότησε την Γενοκτονία των Ποντίων! 

Στα «άδυτα» της γερμανικής πολιτικής των αρχών του 20ου αιώνα, που κατέληξε στην εθνική τραγωδία!

Σπάνια παρασκήνια από την εποχή της γενοκτονίας των Ποντίων και ό,τι προηγήθηκε ιστορικά φέρνουν σήμερα στο φως τα «Παραπολιτικά». Τα τέλη του 19ου αιώνα και οι αρχές του 20ού ήταν μια περίοδος όπου Γερμανία και Τουρκία είχαν έρθει πολύ κοντά, με τους Γερμανούς και τον τότε «Κάιζερ» Γουλιέλμο Β΄ να επιδιώκει και τελικά να πετυχαίνει τη διείσδυση στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω της Τουρκίας.

Οι συγκρίσεις με το σήμερα είναι αναπόφευκτες καθώς το τελευταίο διάστημα οι σχέσεις των δύο χωρών γνωρίζουν ξανά άνθηση, με τη Μέρκελ να δείχνει πως θέλει να αντιγράψει το στρατηγικό μοντέλο του προκατόχου της, με το οποίο η Γερμανία βρήκε πάτημα στις αρχές του προηγούμενου αιώνα σε έναν ζωτικό γεωστρατηγικό χώρο, όπως είναι αυτός της Μεσογείου, αλλάζοντας άρδην τις ισορροπίες στην περιοχή.

Μια πρώτη γεύση των γερμανικών προθέσεων φάνηκε με την επίσκεψη της Μέρκελ, τον Μάρτιο που μας πέρασε, στην Άγκυρα, όπου η Γερμανίδα πολιτικός «έκλεισε» το μάτι στην Τουρκία, κάνοντας λόγο για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.

Η προσέγγιση Γερμανίας-Τουρκίας

Η επίσκεψη αυτή δεν ήταν το μόνο δείγμα που προδίδει τα γερμανικά σχέδια. Λίγο νωρίτερα ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γκίντο Βεστερβέλε, σε συνάντηση που είχε με τον Τούρκο ομόλογό του Αχμέτ Νταβούτογλου, δήλωνε με νόημα: «Η Τουρκία μπορεί κάλλιστα να αναλάβει έναν ρόλο που θα αποτελεί γέφυρα για την Ανατολή και τη Δύση», αδειάζοντας ουσιαστικά την Ελλάδα, ενώ την ίδια περίοδο ο γερμανικός Τύπος χαρακτήριζε τον Ερντογάν «χαρισματικό ηγέτη» και την Τουρκία «ανερχόμενη δύναμη του Βοσπόρου».

Η έρευνα σε ιστορικές πηγές της εποχής είναι αποκαλυπτική και δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε αναπόφευκτες συγκρίσεις.

Τον περασμένο Απρίλιο, εξάλλου, μετά την επίσκεψη της Μέρκελ στην Τουρκία, οι δύο χώρες έκαναν συμφωνία συμπαραγωγής τεθωρακισμένων Leopard με τη συμμετοχή Τούρκων μηχανικών. Είχαν προηγηθεί μεγάλες γερμανικές επενδύσεις στις τηλεπικοινωνίες και την πληροφορική, κάτι που είχε αποκαλύψει και ο Ρέσλερ στο πλαίσιο του γερμανοτουρκικού φόρουμ για την ενέργεια, τον Απρίλιο που μας πέρασε. «Διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν τεράστιες προοπτικές στην Τουρκία, ειδικά στον ενεργειακό τομέα».

Οι βαθιές ρίζες της γερμανοτουρκικής φιλίας

Η προσπάθεια διείσδυσης της Γερμανίας στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω της Τουρκίας ξεκίνησε ήδη από το 1867, όταν ιδρύεται στην Τουρκία σχολή διδασκαλίας της γερμανικής γλώσσας. Αργότερα κυκλοφορεί στη Γερμανία βιβλίο-οδηγός Η Μικρά Ασία πεδίο γερμανικού εποικισμού. Ο τότε «Κάιζερ», όπως έμεινε στην ιστορία, επισκέπτεται την Κωνσταντινούπολη και έχει θερμή συνάντηση με τον Σουλτάνο τον οποίο χαρακτηρίζει «φίλο», ενώ μοιράζει εκατοντάδες παράσημα στους Τούρκους αξιωματούχους. Η στρατηγική της Γερμανίας αρχίζει και ξεδιπλώνεται σε οικονομικό επίπεδο, αρχής γενομένης από τη μεγάλη δύναμη της εποχής, τους σιδηροδρόμους. Τα μεγάλα deal αρχίζουν, με την Τουρκία να αρχίζει να μεταβάλλεται σε γερμανικό προτεκτοράτο.

Οι Γερμανοί πολύ σύντομα θα ελέγχουν πλέον όλο σχεδόν το σιδηροδρομικό δίκτυο. Σε βιβλίο της εποχής, Γερμανού περιηγητή, διατυπώνεται με σαφήνεια η άποψη πως «Η Τουρκία θα ζήσει διά της Γερμανίας».

Όλα αυτά περιγράφονται αναλυτικά από τον Μιχαήλ Ροδά, διευθυντή τότε του Γραφείου Τύπου της Ύπατης Αρμοστείας της Σμύρνης, στο βιβλίο Πώς η Γερμανία κατέστρεψε τον ελληνισμό της Τουρκίας. Ο Ροδάς έζησε όλα τα γεγονότα από πολύ κοντά και γράφει χαρακτηριστικά για τη συνάντηση του Κάιζερ με τον Σουλτάνο και σημειώνει με νόημα πως «κολακεύτηκε υπερβολικά από τη φιλία του Γερμανού».

Το τραπεζικό deal και η ίδρυση της Deutsche Bank

Οι Γερμανοί δεν σταμάτησαν στους σιδηροδρόμους. Θέλοντας να «μπουν» στο τραπεζοπιστωτικό σύστημα της περιοχής, κάνουν τις απαραίτητες κινήσεις. Το 1904 φτάνει στην Ελλάδα εκπρόσωπος της Εθνικής Τράπεζας της Γερμανίας και πείθει τον τότε διευθυντή της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος Στέφανο Στρέιτ να ιδρύσουν από κοινού την Τράπεζα της Ανατολής. Βασικός όρος της συμφωνίας, η πλειοψηφία στο Συμβούλιο θα ήταν ελληνική. Η συμφωνία υλοποιήθηκε και η πρωτοφανής ανάπτυξη της τράπεζας, αφού το ελληνικό εμπόριο ήκμαζε, οδηγεί σε αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου.

Εκεί οι Γερμανοί φαίνεται πως βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία και αθέτησαν την αρχική συμφωνία ζητώντας την πλειοψηφία στο συμβούλιο.

Η ρήξη ήλθε, κάτι που δεν φαίνεται να πείραξε ιδιαίτερα τον «μεγάλο» Κάιζερ, που ήδη είχε μπει στο παιχνίδι της περιοχής και ήλεγχε το τραπεζικό σύστημα της Αιγύπτου και όλης της Τουρκίας. Η ίδρυση της «νέας» τράπεζας ήταν γεγονός, αφού τότε γεννήθηκε η περίφημη Deutsche Bank, με τα αρχικά ελληνικά κεφάλαια, η οποία ανοίγει μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα 200(!) υποκαταστήματα και αρχίζει να προσφέρει άφθονο χρήμα για επενδύσεις στην Τουρκία. Παράλληλα σε όλη την Τουρκία γίνεται μποϊκοτάζ στα ελληνικά προϊόντα, και το ελληνικό εμπόριο που γνώριζε άνθηση διώκεται.

Τη Γενοκτονία των Ποντίων την χρηματοδότησε η Deutsche Bank

Η πολιτική αυτή που εφαρμόστηκε από τη συνεργασία Γερμανίας και Τουρκίας κατέληξε σε μια εθνική τραγωδία, τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου από το κίνημα των Νεοτούρκων. Η βοήθεια της Γερμανίας στους Νεότουρκους ήταν σε όλα τα επίπεδα, όπως αποκαλύπτουν οι πηγές της εποχής.

Χαρακτηριστικό είναι πως οι γερμανικές ακτοπλοϊκές εταιρείες είχαν βγάλει ανακοίνωση πως τα μέλη των Νεοτούρκων μπορούν να ταξιδεύουν δωρεάν με τη γερμανική σημαία.

Οι ιστορικές πήγες γράφουν χαρακητριστικά: «η Deutsche Bank παρέχει άφθονα κεφάλαια στο κίνημα των Νεοτούρκων. Ο Γερμανισμός τούς παρέχει όλα τα μέσα, αφού η Πανισλαμική πολιτική είναι τέκνο της Παγγερμανικής» . Ο Μιχαήλ Ροδάς αναφέρει γλαφυρά πως όσα έγιναν και κατέληξαν σε αυτή την τραγωδία του ελληνισμού «γίνονταν χωρίς θόρυβο, με πρόγραμμα, με σύστημα και αφάνταστη υπομονή», τα διαχρονικά δηλαδή χαρακτηριστικά της πολιτικής των Γερμανών.

Σταύρος Παπαντωνίου
27/9/2016

Πηγή: parapolitika.gr.

http://www.pontos-news.gr/article/11846/apokalypsi-pos-i-deutsche-bank-hrimatodotise-tin-genoktonia-ton-pontion