Ερντογάν μαινόμενος ...
1.Ερντογάν μαινόμενος.
2.Τα σύνορα και τα όρια του προέδρου Ερντογάν.
3.Τα "σύνορα της καρδιάς" του Tayyip Erdogan.
4.Οι επιδιώξεις Ερντογάν πίσω από τον «Εθνικό Όρκο» του 1920.
5.Κυπροποίηση της Θράκης και τουρκοποίηση του Αιγαίου:
Τα πραγματικά σχέδια της Τουρκίας.
6.Τα ενέχυρα του Ερντογάν.
7.Μοσούλη: Η Τουρκία επιβραβεύεται, η Ρωσία ελίσσεται.
8.Καταστροφική και επικίνδυνη πολιτική κατευνασμού (Appeasement) της Τουρκίας από Ομπάμα.
9.Για συμφωνία Άγκυρας-Βαγδάτης
για συμμετοχή Τουρκίας στη μάχη της Μοσούλης
μιλά ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Ash Carter.
10.Με ευλογίες Μόσχας η τουρκική επίθεση κατά Κούρδων σε Συρία:
Στόχος η ρήξη Άγκυρας-ΗΠΑ.
11.O Erdogan "απασφάλισε".
12.Ο Ερντογάν και ο πόλεμος... εντυπώσεων στη Συρία.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μιλάει στο Πανεπιστήμιο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε τελετή έναρξης του ακαδημαϊκού έτους. Η ομιλία του είναι μια μεγάλη αγκαλιά για όλους τους Τούρκους της υφηλίου. Ουσιαστικά, όμως, είναι μια ομιλία για τον ίδιο τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος συνοδεύεται από τη σύζυγό του Εμινέ, τον πρόεδρο της Μεγάλης Εθνικής Συνέλευσης Ισμαήλ Καχραμάν και πλήθος υπουργών. Η ομιλία στη Ριζούντα (Rize) μεταδίδεται σε όλο τον κόσμο από αγγλόφωνο δελτίο της τουρκικής προεδρίας το περασμένο Σάββατο. Ο Ερντογάν είναι στο κέντρο του σύμπαντός του – αλλά το σύμπαν διαστέλλεται διαρκώς.
Στα ανατολικά και νότια σύνορα της Τουρκίας μαίνεται πόλεμος. Η ενδεχόμενη συντριβή του αυτοαποκαλούμενου Ισλαμικού Κράτους στη Συρία και στο Ιράκ θα αφήσει διάφορες εθνικές και θρησκευτικές ομάδες ελεύθερες να διεκδικήσουν εδάφη και επιρροή. Γύρω από τη Μοσούλη συναθροίζονται στρατιώτες του ιρακινού στρατού, σιίτες πολιτοφύλακες εκπαιδευμένοι στο Ιράν, Κούρδοι από το Ιράκ και τη Συρία, ίσως και από την Τουρκία. Τούρκοι στρατιώτες που εκπαίδευσαν σουνίτες μαχητές για τη μάχη της Μοσούλης βρίσκονται στο επίκεντρο μεγάλης έντασης μεταξύ Βαγδάτης και Αγκυρας, με τον Ιρακινό πρωθυπουργό να απαιτεί να φύγουν και ο Ερντογάν να του απαντάει «να γνωρίζει τη θέση του».
Ο Ερντογάν ξέρει καλά πως ενώ ό,τι συμβεί στη Συρία και στο Ιράκ θα επηρεάσει τη χώρα του, η Τουρκία κινδυνεύει να παραμείνει θεατής. Δεν τον ενδιαφέρει ότι η εσφαλμένη πολιτική του ίδιου κατέστησε τη χώρα του μέρος του προβλήματος στη Συρία. Τώρα που έγινε όψιμο μέλος της συμμαχίας εναντίον του Ισλαμικού Κράτους θέλει να προλάβει ό,τι κέρδος αυτό φέρει για τους Κούρδους, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή από την αρχή του πολέμου. Για να αποτρέψουν την εγκατάσταση Κούρδων σε στρατηγικό σημείο της Συρίας, τουρκικά αεροσκάφη χθες βομβάρδισαν Κούρδους μαχητές, που τυχαίνει να είναι σύμμαχοι και των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Ο Ερντογάν φοβάται, επίσης, την εγκατάσταση στα σύνορά του δυνάμεων σιιτών πολιτοφυλακών που πρόσκεινται στο Ιράν. Εντός Τουρκίας, το αντάρτικο Κούρδων συνεχίζεται.
Μέσα σε αυτή τη γενική αναταραχή, λοιπόν, ο Ερντογάν νιώθει το κάλεσμα της Ιστορίας. «Είμαστε παρόντες στη Μοσούλη», δηλώνει, παρουσιάζοντας εαυτόν ως προστάτη της περιοχής. «Αυτοί τι πάνε να κάνουν τώρα; Σχεδιάζουν να αρπάξουν τη Μοσούλη από τον λαό της Μοσούλης και να την προσφέρουν σε άλλους. Αλλά εμείς επιμένουμε ότι στη Μοσούλη πρέπει να ζουν οι άνθρωποι της Μοσούλης. Ποιοι ζουν στη Μοσούλη; Κυρίως οι Αραβες αδελφοί και αδελφές μας, καθώς και Τουρκμένοι και λιγοστοί Κούρδοι». Μετά, ο Τούρκος πρόεδρος ανοίγει τις φτερούγες του. «Η Τουρκία πάντα αγκάλιαζε όλους τους καταπιεσμένους, όλα τα θύματα. Ποτέ δεν άφησε τους ομοεθνείς μόνους», δήλωσε. «Σεβόμαστε τα φυσικά σύνορα, αλλά δεν μπορούμε να βάλουμε όρια στην καρδιά ούτε θα το επιτρέψουμε αυτό... Η Τουρκία δεν μπορεί να γυρίσει την πλάτη στο Χαλέπι. Η Τουρκία δεν μπορεί να αγνοήσει τους ομοεθνείς στη Δυτική Θράκη, στην Κύπρο, στην Κριμαία, οπουδήποτε».
Την ίδια ώρα, οι φυλακές της Τουρκίας γεμίζουν εχθρούς –πραγματικούς και μη–, η εξωτερική πολιτική βασίζεται στον αυτοσχεδιασμό και ο Ερντογάν υπονομεύει τη Συνθήκη της Λωζάννης, η οποία εξασφάλισε τα σύνορα της χώρας του για σχεδόν έναν αιώνα. Οσο οι απειλές μεγαλώνουν, όσο ο Τούρκος πρόεδρος ψηλώνει σε σχέση με αυτούς που επιτρέπει να σταθούν δίπλα του, τόσο η συμπεριφορά του θα είναι απρόβλεπτη αλλά και κοντόφθαλμη.
ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ
21/10/2016
Σκίτσο του Ηλία Μακρή
Τα σύνορα και τα όρια του προέδρου Ερντογάν
Είναι αλήθεια ότι ο Ταγίπ Ερντογάν διαβεβαίωσε, στην επίμαχη ομιλία του, στη Ριζούντα ότι «σέβεται τα φυσικά σύνορα» της Τουρκίας, τα οποία, ατυχώς για τους γείτονές της, δεν συμπίπτουν με τα πολύ πιο ευρύχωρα «σύνορα της καρδιάς» του. Είναι επίσης αλήθεια ότι, όταν μιλούσε για τους «ομοεθνείς» του σε Θράκη, Κριμαία και αλλαχού, δεν πρωτοπορούσε. Πρώτος διδάξας του νεοοθωμανισμού, ο Τουργκούτ Οζάλ είχε διακηρύξει ότι «ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας του τουρκισμού, με επιρροή που θα εκτείνεται από την Αδριατική μέχρι το Σινικό Τείχος». Μόνο που ο Οζάλ, άνθρωπος της απόλυτης εμπιστοσύνης των Αμερικανών, περιόριζε τις προβολές ισχύος στις τουρκογενείς δημοκρατίες του Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας, την εποχή που η ΕΣΣΔ διαλυόταν. Τίποτε από αυτά δεν ισχύει για τον Ερντογάν. Η Ρωσία στέκεται και πάλι στα πόδια της και οι σχέσεις μεταξύ Αγκυρας και Ουάσιγκτον είναι άκρως προβληματικές. Ενώ ο Οζάλ γνώριζε μεγάλη απήχηση στις τουρκογενείς δημοκρατίες της πρώην ΕΣΣΔ, προβάλλοντας τη «μαλακή ισχύ» (οικονομική, πολιτιστική) της χώρας του, ο Ερντογάν επεμβαίνει στρατιωτικά στη Συρία και το Ιράκ, ερεθίζοντας τα εθνικιστικά αντανακλαστικά των αραβικών κρατών, που γεννήθηκαν μέσα από τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Οι δραματικές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή φαίνεται να είναι ο αποφασιστικός παράγοντας που παρακινεί τον Ταγίπ Ερντογάν να επιδίδεται σε κηρύγματα γεμάτα αλυτρωτικά υπονοούμενα, πρώτα για τη Λωζάννη και τα νησιά του Αιγαίου και ύστερα για τη Θράκη, έστω κι αν σε καμία από τις δύο περιπτώσεις δεν έθεσε ευθέως ζήτημα αναθεώρησης του στάτους κβο. Ο Τούρκος πρόεδρος φαίνεται να εκτιμά ότι το Ισλαμικό Κράτος σε Συρία και Ιράκ πνέει τα λοίσθια και ότι αυτό που θα ακολουθήσει την εκδίωξή του θα είναι ένα νέο μοίρασμα της περιοχής ανάμεσα στις μεγάλες και τις περιφερειακές δυνάμεις, κάτι σαν ένα «νέο Σάικς-Πικό», κατ’ αναλογίαν προς το γαλλοβρετανικό σύμφωνο που χάραξε τα σύνορα της Μέσης Ανατολής στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Υπό αυτό το πρίσμα, η τουρκική ηγεσία διακρίνει δύο κινδύνους: να δημιουργηθεί ντε φάκτο κουρδικό κράτος και να μείνει η Τουρκία εκτός νυμφώνος στη νέα μοιρασιά του Ιράκ και των πετρελαίων του. Για να αντιμετωπίσει τον πρώτο κίνδυνο, εξασφάλισε τη ρωσική ανοχή στην εισβολή τουρκικών δυνάμεων στη Βόρεια Συρία με αντάλλαγμα την εκκωφαντική σιωπή του Ερντογάν για την προέλαση του Ασαντ στο Χαλέπι. Οσο για τη δεύτερη απειλή, ο Ερντογάν διαμηνύει ουσιαστικά στους Αμερικανούς: αν με «ρίξετε» στη Μοσούλη (όπως υποτίθεται ότι «έριξαν» τον Κεμάλ στη Λωζάννη), τότε να ετοιμάζεστε για απρόβλεπτες τρικυμίες στα ελληνοτουρκικά.
Απέναντι σε αυτή την ανασφαλή, νευρική και απρόβλεπτη τουρκική ηγεσία, η Αθήνα έχει ισχυρούς λόγους να ανησυχεί, αν και οι χθεσινές, βιαστικές αντιδράσεις παραγόντων από διάφορες πλευρές του πολιτικού φάσματος, προτού καν διαπιστωθούν τα πραγματικά δεδομένα, δεν βοηθούν. Αλλωστε, με το να εμφανίζεται ως προστάτης των «ομοεθνών» του, όχι μόνο στη Θράκη και την Κύπρο, αλλά και στη Βουλγαρία, τη Ρωσία και την Αίγυπτο, ο Ταγίπ Ερντογάν καταφέρνει να αποξενώνει τους εταίρους και να πολλαπλασιάζει τους αντιπάλους του. Πρόσφατα, ο Τούρκος πρόεδρος συνέστησε στον Ιρακινό πρωθυπουργό Χάιντερ αλ Αμπάντι «να συνειδητοποιήσει τα όριά του». Ισως κάποιοι πρέπει να του μάθουν και του ίδιου, αν όχι τα σύνορα της καρδιάς του, πάντως τα όρια της ισχύος του.
ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
18.10.2016
http://www.kathimerini.gr/879619/article/epikairothta/kosmos/ta-synora-kai-ta-oria-toy-proedroy-erntogan
Τα "σύνορα της καρδιάς" του Tayyip Erdogan
Ακόμη και χωρίς τις περιττές περιπλοκές που προκάλεσε η αβελτηρία του Αθηναϊκού Πρακτορείου, η ομιλία που εκφώνησε ο Tayyip Erdoğan στο... Πανεπιστήμιο Tayyip Erdoğan του Ρίζε, ιδιαίτερης πατρίδας του Τούρκου προέδρου, ήταν άλλο ένα μεγαλοϊδεατικό, αναθεωρητικό, αντιδυτικό μανιφέστο – υπό τύπου follow up στις ήδη πολυσυζητημένες δηλώσεις του περί της Συνθήκης της Λωζάνης. Μόνο που αυτή τη φορά, η αφορμή της ρητορικής έκρηξης του Tayyip Erdoğan είναι απολύτως επίκαιρη – αν και η πραγματική θέση από την οποία μιλά ο Τούρκος πρόεδρος δεν είναι αυτή της αγέρωχης ισχύος που αποπνέουν τα λόγια του.
Ο κυριότερος αποδέκτης του μηνύματος του Erdoğan είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες – διότι δείχνουν να μην έχουν πάρει τις αποφάσεις τους για τον ρόλο που επιφυλάσσουν στην Τουρκία κατά την επιχείρηση ανακατάληψης της Μοσούλης. Για την ακρίβεια, η αμερικανική πλευρά τάχθηκε πολύ χαρακτηριστικά υπέρ της κεντρικής κυβέρνησης του Ιράκ κατά την πρόσφατη αντιπαράθεσή της με την Άγκυρα ως προς την τουρκική στρατιωτική δύναμη που βρίσκεται, χωρίς την άδεια της Βαγδάτης, στην Μπασίκα, στα περίχωρα της Μοσούλης.
Η "επόμενη μέρα” στη Μοσούλη προβληματίζει πολλούς – και όχι μόνο τους άμεσα συμμετέχοντες στις εχθροπραξίες. Οι πεσμεργκά του αυτόνομου κουρδικού βόρειου Ιράκ και οι υπό την κυριαρχία του σιιτικού στοιχείου ιρακινές πολιτοφυλακές αποτελούν την εμπροσθοφυλακή σε μια στρατιωτική προσπάθεια, η οποία θεωρητικά καθοδηγείται από τον τακτικό στρατό της Βαγδάτης, με αμερικανική αεροπορική υποστήριξη. Οι επιτελείς του υπό τις ΗΠΑ διεθνούς συνασπισμού προβλέπουν ότι η μάχη της Μοσούλης θα διαρκέσει εβδομάδες, όμως οι ξένοι τζιχαντιστές αναφέρεται ότι ήδη από την πρώτη μέρα συμπτύσσονται εσπευσμένα προς τη Συρία - οι πλέον καχύποπτοι ισχυρίζονται ότι το πραγματικό σχέδιο ως προς την ανακατάληψη της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης του Ιράκ δεν είναι παρά ακριβώς αυτό.
Σε μεγάλη συγκέντρωση για την σιιτική εορτή της Ασούρα ο ηγέτης της οργάνωσης Χεζμπολλάχ του Λιβάνου Hassan Nasrallah υποστήριξε ότι η αμερικανική πλευρά έχει εγκαταλείψει τον στόχο της ανακατάληψης της Ράκκα (οιονεί πρωτεύουσας του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία) και αρκείται στην ανακατάληψη της Μοσούλης, με ανεμπόδιστη αναδίπλωση των τζιχαντιστών από το βόρειο Ιράκ στην ανατολική Συρία, ώστε να διαιωνισθεί η διχοτόμηση της χώρας (και να παρεμποδίζεται, θα μπορούσε να προσθέσει, η γεωγραφική συνέχεια του Ιράν, με το Ιράκ, τη Συρία και τον Λίβανο, όπου δρά η ίδια η Χεζμπολλάχ).
Ήδη η απομάκρυνση των τζιχαντιστών από την Φαλούτζα του δυτικού Ιράκ και, πολύ πιο πρόσφατα, η αβρόχοις ποσί ανακατάληψη της Τζαράμπουλους, στα τουρκο-συριακά σύνορα, από τις τουρκικές δυνάμεις δημιουργούν προηγούμενο.
Όμως ο Erdoğan ανησυχεί όσο δεν ξεκαθαρίζουν οι όροι με τους οποίους θα συμμετάσχουν και οι τουρκικές δυνάμεις στην ανακατάληψη της Μοσούλης. Ο ηγέτης των Κούρδων του Ιράκ Μassoud Barzani έχει δεσμευτεί ότι οι πεσμεργκά δεν θα εισέλθουν στην πόλη – αλλά η δέσμευσή του από μόνη της δεν αρκεί. Ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος έχει ρίξει το σύνθημα "η Μοσούλη στους κατοίκους της”, θέτοντας τρόπον τινά βέτο στην κατάληψη ενός τόσο σημαντικού, και παραδοσιακά σουνιτικού, αστικού κέντρου του Ιράκ από τους Κούρδους ή τις σιιτικές, δηλ. φιλικές προς την Τεχεράνη, πολιτοφυλακές. Βεβαίως, όταν ο Erdoğan μιλά για διατήρηση των δημογραφικών ισορροπιών της Μοσούλης, αποδέχεται πλήρως την εθνοκάθαρση που έχει ήδη πραγματοποιήσει το Ισλαμικό Κράτος στην περιοχή, εις βάρος του ισχυρού χριστιανικού στοιχείου, των (κουρδόφωνων) γεζίντι κ.ο.κ.
Ο φόβος του κουρδικού στοιχείου και εντέλει του διαμελισμού της Τουρκίας εμπνέει τυχοδιωκτικές διαθέσεις. "Το στάτους κβο με κάποιον τρόπο θα αλλάξει. Ή θα κινηθούμε με άλματα προς τα μπροστά και θα κερδίσουμε, ή θα καταδικαστούμε να χάσουμε εδάφη. Εγώ είμαι αποφασισμένος να κάνω άλματα προς τα εμπρός" φέρεται κατά τη φιλοκυβερνητική εφημερίδα Yeni Şafak να δήλωσε ο Τούρκος πρόεδρος σε πρόσφατη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου.
Η αμερικανική πλευρά, πάλι, δεν δείχνει να επείγεται να έλθει σε συμφωνία με την Άγκυρα. Δεν μπορεί άλλωστε να εγκαταλείψει με ευκολία τους Κούρδους του PYD στη Συρία, μοναδικούς μέχρι τώρα αξιόπιστους και αξιόμαχους εταίρους της στην περιοχή. Ούτε παραβλέπει το νέο εντατικό φλερτ του Erdoğan με την Ρωσία, ώστε να βιάζεται να τον επιβραβεύσει.
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση ο Τούρκος πρόεδρος με την ομιλία του στο Ρίζε απαντά στο ερώτημα "τί δουλειά έχει η Τουρκία στο Ιράκ και τη Συρία” αφενός με το να το αντιστρέφει, διερωτώμενος ¨τι δουλειά έχουν χώρες που απέχουν χιλιάδες χιλιόμετρα”, και αφετέρου με το να υπενθυμίζει τους δεσμούς της Τουρκίας με την περιοχή. Δεσμούς που ξεκινούν από το προφανές γεγονός της γειτονίας ("δεν μπορούμε να σκεφτούμε το Ρίζε, χωριστά από το Μπατούμι ή την Αδριανούπολη, χωριστά από τη Θεσσαλονίκη και το Κάρτζαλι”) και τα αντίστοιχα μελήματα ασφαλείας και καταλήγουν στο οθωμανικό παρελθόν ("Θα δείτε κάτι από εμάς σε κάθε μεσανατολική και βορειοαφρικανική χώρα από την Αντιόχεια ως το Μαρόκο, θα πετύχετε οπωσδήποτε κάποιο ίχνος των προγόνων μας σε κάθε βήμα σας στην περιοχή από τη Θράκη μέχρι την Ανατολική Ευρώπη”). Προκύπτει έτσι μια διάκριση ανάμεσα στα "φυσικά σύνορα", που είναι "σεβαστά" και τα "σύνορα της καρδιάς" που είναι εξαιρετικά ασαφή και ευρύχωρα.
Όλα αυτά τα υψιπετή προσγειώνονται εντέλει στην κοινή προειδοποίηση: "δεν σκοπεύουμε να αποχωρήσουμε από την Μπασίκα μέχρι να επιλυθεί το ζήτημα της Μοσούλης και το ίδιο ισχύει για το Ταλ Αφάρ, που οι 400.000 κάτοικοί του είναι όλοι Τουρκομάνοι”.
Φυσικά, μία άποψη που θέλει την Τουρκία ικανή να διατηρεί κατά το δοκούν στρατιωτική παρουσία στην επικράτεια της Συρίας και του Ιράκ (για να μην προσθέσουμε και την "εκλπιπούσα”, κατά την τουρκική διπλωματία, Κυπριακή Δημοκρατία) είναι επικίνδυνα αναθεωρητική και μεγαλοϊδεατική.
Όμως ο Erdoğan το απαντά και αυτό προκαταβολικά λέγοντας ότι όσοι συγχέουν με "το αποικιακό τους παρελθόν και τις σεκταριστικές και εθνικιστικές εμμονές τους" το ενδιαφέρον της Τουρκίας για τους πληθυσμούς που βρίσκονται "μέσα στα σύνορα της καρδιάς της” θα πρέπει πρώτα να εξετάσουν τους εαυτούς τους και μετά να δώσουν συμβουλές. Ο ίδιος πάντως παρηγορείται με το ότι μιλά εξ ονόματος ενός έθνους που συνδυάζει την ευγένεια του εθνικού ποιητή Yunus Emre με την γενναιότητα του Σουλτάνου Selim Yavuz (μεγάλου εχθρού των Ιρανών και σφαγέα των Αλεβιτών) και την διπλωματική ευφυία του Abdul Hamit (του προτύπου που, λόγω των απρόβλεπτων συμμαχιών του, οι κυβερνώντες ισλαμιστές όλο και συχνότερα τοποθετούν πλάι στον Erdoğan)...
KΩΣΤΑΣ ΡΑΠΤΗΣ
18/10/2016
http://www.capital.gr/diethni/3162815/ta-sunora-tis-kardias-tou-tayyip-erdogan
Ηλ. Κουσκουβέλης:
Οι επιδιώξεις Ερντογάν πίσω από τον «Εθνικό Όρκο» του 1920
Ανεξάρτητα από τη «γκάφα» του ΑΠΕ , οι δηλώσεις αναφορά του Ενρτογάν, στον Εθνικό όρκο του Τουρκικού Κοινοβουλίου το 1920, δεν είναι παρά η βαθύτερη συνέχεια του δόγματος Νταβούτογλου, περί αναθεώρησης όλου του πλέγματος των διεθνών συνθηκών που περιλαμβάνουν και τη Δυτική Θράκη, το Αιγαίο και την Κύπρο, δηλώνει ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο ΠΑΜΑΚ Ηλίας Κουσκουβέλης , μιλώντας στον 9.84 . Μπορεί κύριος στόχος αυτή τη περίοδο να είναι η εμπλοκή της Τουρκίας στη Μοσούλη , όμως η Ελλάδα δεν μπορεί να καλύπτεται άλλο από μία κατευναστική πολιτική, χωρίς ετοιμότητα για μία πολιτική αποτροπής σε ενδεχόμενες τυχοδιωκτικές απόπειρες του «γείτονα».
Ο κ. Κουσκουβέλης , ανέλυσε τι κρύβεται πίσω από τις συνεχείς λεκτικές αναφορές αναθεωρητικού περιεχομένου για την ευρύτερη περιοχή του Ερντογάν, υποστηρίζοντας ότι η Ελληνική πλευρά πρέπει με ψυχραιμία να έχει μία στρατηγική πλήρους ετοιμότητας και παρεμβάσεων σε όλα τα επίπεδα, την ώρα μάλιστα που αυξάνει και πίεση για «λύσεις» προς την Κυπριακή Δημοκρατία.
18/10/2016
http://mobile.neakriti.gr/fullarticle.php?docid=1359245
FILE PHOTO: President of Turkey, Recep Tayyip Erdogan, addresses the General Debate of the 71st Session of the United Nations (UN) General Assembly at UN headquarters in New York, New York, USA, 20 September 2016. EPA, JASON SZENES
Κυπροποίηση της Θράκης και τουρκοποίηση του Αιγαίου:
Τα πραγματικά σχέδια της Τουρκίας
Αναντίρρητα, κατά το προηγούμενο διάστημα, ένα από τα θέματα που άναψε φωτιές και έφερε πολύ μεγάλη αναστάτωση στο Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών (ΥΠΕΞ) ήταν οι δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σχετικά με την ιστορική αξιολόγηση και τη συγκαιρινή χρησιμότητα της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάννης(*).
Και πριν προλάβει να κοπάσει ο θόρυβος, ο Ταγίπ Ερντογάν, με αφορμή την υπόθεση της Μουσούλης επανήλθε δριμύτερος με νέες εξίσου προκλητικές δηλώσεις, δηλώσεις που προκάλεσαν (επιτέλους) θύελλα αντιδράσεων απ΄ όλα τα πολιτικά κόμματα στην Αθήνα, αλλά και το Ελληνικό ΥΠΕΞ, τα οποία εξέδωσαν ιδιαίτερα σκληρές ανακοινώσεις-προειδοποιήσεις.
Ιδού αυτούσιες οι τελευταίες προκλητικότατες δηλώσεις του τούρκου προέδρου σε ομιλία του στη Ρίζε, όπου συμμετείχε στη μαζική τελετή εγκαινίασης έργων:
«Η Τουρκία, εκτός από τα 79 εκατομμύρια των πολιτών της, φέρει ευθύνη και απέναντι στα εκατοντάδες εκατομμύρια αδέλφια μας στη γεωγραφική περιοχή με την οποία μας συνδέουν ιστορικοί και πολιτισμικοί δεσμοί». Στο πλαίσιο αυτό, ο Ερντογάν έκανε λόγο και για τη «Δυτική Θράκη».
«Είναι καθήκον, αλλά και δικαίωμα της Τουρκίας να ενδιαφέρεται για το Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη, την Κριμαία, το Καραμπάχ, τη Βοσνία και τις άλλες αδελφές περιοχές. Η Τουρκία δεν είναι μόνο η Τουρκία. Η στιγμή που θα παραιτηθούμε από αυτό, θα είναι η στιγμή που θα χάσουμε την ανεξαρτησία μας και το μέλλον μας». Ο Ερντογάν υποστήριξε ακόμα ότι «ορισμένοι ιστορικοί θεωρούν πως τα σύνορα του εθνικού συμβολαίου περιλαμβάνουν επίσης την Κύπρο, το Χαλέπι, τη Μουσούλη, το Αρμπίλ, το Κιρκούκ, το Μπατούμ, τη Θεσσαλονίκη, το Κίρτζαλι, τη Βάρνα και τα νησιά του Αιγαίου».
Ο Πρόεδρος της Τουρκίας, αμφισβητεί ευθέως το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες, όπως η Συνθήκη της Λωζάννης (κατάργησε την Συνθήκη των Σεβρών), η οποία παρά το ότι ήταν καταφανέστατα ετεροβαρής για την Ελλάδα (απώλεσε δια παντός παλαιόθεν ελληνικά εδάφη), δημιούργησε συνθήκες που έφεραν μεγάλη σταθερότητα στην περιοχή.
Τώρα πια είναι κάτι περισσότερο από φανερό. Οι Τούρκοι (πρωτίστως ο Ερντογάν) ύστερα από σχεδόν ένα αιώνα από την Λωζάννη, στήνουν σκηνικό αλλαγής συνόρων. Κάποιοι ωστόσο οφείλουν και πρέπει να τους σταματήσουν. Αυτό το καθήκον ανήκει πρωτίστως στη Διεθνή Κοινότητα που πρέπει να λειτουργήσει χωρίς καθυστέρηση, άμεσα και αποτελεσματικά, πριν είναι πολύ αργά για όλους μας. Κανείς πλέον δεν δικαιούται να σιωπά. Οι διεθνείς συμφωνίες δεν μπορεί να είναι παιχνίδι στα χέρια κανενός. Με τις διεθνείς συμφωνίες κανένας δεν δικαιούται να παίζει. Ιδιαίτερα η κατοχική Τουρκία, που εδώ και αιώνες, έχει καθιερωθεί στη μνήμη των λαών ως η χώρα που ξέρει μόνο να χαλά, χωρίς ποτέ να κτίζει! Η Τουρκία, το όνομα και η ιστορία της οποίας είναι συνυφασμένα με την θηριωδία , την βαρβαρότητα, την γενοκτονία, αλλά κυρίως με την ατιμωρησία. Η Τουρκία είναι ίσως η μοναδική χώρα στο κόσμο που ΟΥΔΕΠΟΤΕ κλήθηκε να απολογηθεί και να πληρώσει για τα εγκλήματά της εναντίον της Ανθρωπότητας.
Αντίθετα, η ένοχη ανοχή της Διεθνούς Κοινότητας την αποθράσυνε σε τέτοιο βαθμό, ώστε αντί σήμερα να βρίσκεται στο εδώλιο, με ένα απύθμενο θράσος μιλά για Δημοκρατία, σεβασμό των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και προστασία περιοχών με τις οποίες την συνδέουν ιστορικοί και πολιτισμικοί δεσμοί! Ήδη τα τουρκικά στρατεύματα βρίσκονται εντός του συριακού εδάφους την ίδια ώρα που ο Ερντογάν, εκμεταλλευόμενος τις συγκυρίες, κάνει παιχνίδι, πότε με τη Δύση και πότε με την Ανατολή, που αντί να τον συνετίσουν, τον προσκυνούν και τον ανέχονται!!!
Σημειώστε κι αυτό με το οποίο προσωπικά συμφωνώ απολύτως: «Θα ήταν πολιτικά επικίνδυνη αφέλεια, το νέο παραλήρημα και οι συνεχείς αμφισβητήσεις των συνόρων στην περιοχή, από τον πρόεδρο της Τουρκίας Ερντογάν, να θεωρούνται ότι γίνονται για εσωτερική κατανάλωση και μόνο, όπως καθησυχάζουν η κυβέρνηση, αλλά κι άλλες πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα …» (από την ανακοίνωση του ΚΚΕ).
Υ.Γ1: Όταν κάποιοι συστηματικά επέμεναν να προειδοποιούν για τους μακροχρόνιους επεκτατικούς στόχους της Άγκυρας (κυπροποίηση της Θράκης, τουρκοποίηση του Αιγαίου, κ.ά), εισέπρατταν το χλευασμό αυτών που σήμερα δείχνουν να σχίζουν τα ιμάτια τους, αφού πλέον το μαχαίρι φαίνεται να έχει φτάσει ως το κόκκαλο…
Υ.Γ 2: Εύλογα, λοιπόν, διερωτάται κανείς: Με όλο αυτό το γκρίζο-μαύρο σκηνικό και με ένα αλαφιασμένο-παρανοϊκό Ερντογάν, γιατί κάποιοι βιάζονται να δώσουν λύση στο Κυπριακό, αν είναι δυνατόν μάλιστα και πριν να μπει ο καινούργιος χρόνος; Χωρίς ωστόσο να έχουν ακόμα συζητηθεί τα ακανθώδη θέματα των εγγυήσεων, της ασφάλειας και του περιουσιακού!!!
Η Συνθήκη της Λωζάνης κατάργησε ουσιαστικά την Συνθήκη των Σεβρών. Υπογράφηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας στις 24 Ιουλίου 1923 από την Ελλάδα, την Τουρκία και τις άλλες χώρες που πολέμησαν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Μικρασιατική εκστρατεία (1919-1922) και συμμετείχαν στην Συνθήκη των Σεβρών συμπεριλαμβανομένης και της ΕΣΣΔ (που δεν συμμετείχε στην προηγούμενη Συνθήκη). Η Τουρκία ανέκτησε την Ανατολική Θράκη, κάποια νησιά του Αιγαίου, συγκεκριμένα την Ίμβρο και την Τένεδο, μια λωρίδα γης κατά μήκος των συνόρων με την Συρία, την περιοχή της Σμύρνης και της Διεθνοποιημένης Ζώνης των Στενών
Η Ελλάδα υποχρεώθηκε να πληρώσει σε είδος (ελλείψει χρημάτων) τις πολεμικές επανορθώσεις. Η αποπληρωμή έγινε με επέκταση των τουρκικών εδαφών της Ανατολικής Θράκης πέρα από τα όρια της συμφωνίας. Τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος παραχωρήθηκαν στην Τουρκία με τον όρο ότι θα διοικούνταν με ευνοϊκούς όρους για τους Έλληνες. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχασε την ιδιότητα του Εθνάρχη και το Πατριαρχείο τέθηκε υπό ειδικό διεθνές νομικό καθεστώς.
Σε αντάλλαγμα, η Τουρκία παραιτήθηκε από όλες τις διεκδικήσεις για τις παλιές περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εκτός των συνόρων της και εγγυήθηκε τα δικαιώματα των μειονοτήτων στην Τουρκία. Με ξεχωριστή συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αποφασίστηκε η υποχρεωτική ανταλλαγή Πληθυσμών από τις δύο χώρες και η αποστρατικοποίηση κάποιων νησιών του Αιγαίου …..) (Γρ. Δάφνης, Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων 1923-1940, τόμος πρώτος, Αθήνα, 1997).
Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Επίκουρος καθηγητής στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
21 Οκτωβρίου 2016
http://mignatiou.com/2016/10/apetite-amesi-diethnis-antidrasi-kipropiisi-tis-thrakis-ke-tourkopiisi-tou-egeou/
Τα ενέχυρα του Ερντογάν
Πέραν της μικρομέγαλης ρητορικής Ερντογάν, η αμφισβήτηση του στάτους κβο της Λωζάνης είναι ένα πολύ σαφές μήνυμα για την παρουσία της Τουρκίας στη Συρία και στο Ιράκ. Η παρουσία τουρκικών δυνάμεων στη Βόρεια Συρία και στο Βορειοδυτικό Ιράκ είναι αορίστου χρόνου, δεν συνδέεται με τις επιχειρήσεις κατά των τζιχαντιστών, αλλά με τη δυναμική του Κουρδικού:
• Πρώτον, είναι ένα εδαφικό εμπόδιο στη συνένωση των Κούρδων της Συρίας ανατολικά και δυτικά του Ευφράτη και κυρίως της δημιουργίας ενός κουρδικού διαδρόμου προς τη Μεσόγειο που θα έλεγχε σχεδόν το σύνολο της
τουρκοσυριακής μεθορίου και θα επέτρεπε στο Ιρακινό Κουρδιστάν να εξάγει πετρέλαιο, παρακάμπτοντας και τη Βαγδάτη και την Αγκυρα.
• Δεύτερον, η τουρκική στρατιωτική παρουσία στο Βορειοδυτικό Ιράκ στοχεύει στο να κρατήσει τα πετρελαϊκά κοιτάσματα της περιοχής Μοσούλης - Κιρκούκ εκτός του ελέγχου της κουρδικής κυβέρνησης του Αρμπίλ στο Βόρειο Ιράκ αλλά και να εμποδίσει την εδαφική συνένωση των Κούρδων του Ιράκ με τους συμπατριώτες τους στη Συρία.
Με δυο λόγια η Τουρκία ήρθε για να μείνει και στις δύο περιοχές που έχει καταλάβει σε Συρία και Ιράκ και τις οποίες θα χρησιμοποιήσει ως ενέχυρα για να αποτρέψει ανεπιθύμητες για τα ζωτικά της συμφέροντα εξελίξεις. Στη μεν Συρία ο Ερντογάν έχει πετύχει τον στόχο του με την παρεμβολή του τουρκικού στρατού ανάμεσα στις δύο κουρδικές περιοχές, αλλά στο Ιράκ και ειδικότερα στη μάχη για τη Μοσούλη όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά. Οπως πολύ εύστοχα τονίζει σε χθεσινή του ανάλυση το Reuters, οι ΗΠΑ και η κυβέρνηση του Ιράκ στη Βαγδάτη αποφάσισαν να αρχίσουν την επίθεση κατά της Μοσούλης χωρίς να υπάρχει η παραμικρή συμφωνία για τη διακυβέρνηση της πόλης και της περιοχής μετά την εκδίωξη των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους.
Η αρπαγή ενεχύρων εκτός συνόρων, σε μια προσπάθεια να ελεγχθούν οι εξελίξεις στο Κουρδικό, στη Συρία και στο Ιράκ, μπορεί εύκολα να γίνει μπούμερανγκ: Μια παρατεταμένη τουρκική κατοχική παρουσία στις δύο επίμαχες περιοχές να διαμορφώσει έναν παρατεταμένο ανταρτοπόλεμο, με ορατό το ενδεχόμενο οι τουρκικές δυνάμεις να μάχονται ταυτόχρονα κατά των Κούρδων στη Νοτιοανατολική Τουρκία, τη Βορειοανατολική Συρία και στο Βόρειο Ιράκ.
Με άλλα λόγια η δυναμική της αυτοεκπληρούμενης προφητείας σε όλο της το μεγαλείο, η πολιτική Ερντογάν, να λειτουργήσει ως παράγων συσπείρωσης του ΡΚΚ και της αδελφής Συροκουρδικής Οργάνωσης PYD με την κυβέρνηση του Βορείου Ιράκ, η οποία από την άνοιξη του 1991 μέχρι και σήμερα έχει λειτουργήσει σαν σύμμαχος της Αγκυρας.
Γιώργος Καπόπουλος
19/10/2016
http://www.ethnos.gr/giorgos_kapopoulos/arthro/ta_enexyra_tou_erntogan-64583146/
Μοσούλη:
Η Τουρκία επιβραβεύεται, η Ρωσία ελίσσεται
"Όταν λέμε ότι πρέπει να συμμετέχουμε τόσο στο πεδίο της μάχης όσο και στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, υπάρχει λόγος” διακήρυξε σχετικά με την επιχείρηση ανακατάληψης της Μοσούλης ο Τούρκος πρόεδρος Tayyip Erdoğan σε ομιλία του την Τρίτη – διανθισμένη με υπενθυμίσεις ότι η χώρα του, που έφθασε να συμπολεμά με τις ΗΠΑ μέχρι το Αφγανιστάν, δεν μπορεί παρά να έχει προτεραιότητα στους αμερικανικούς σχεδιασμούς έναντι του Ιράκ, μη μέλους του ΝΑΤΟ.
Άλλωστε ο Τούρκος πρόεδρος εμφανώς αντιμετωπίζει την κρατική υπόσταση του Ιράκ ως "εκλιπούσα”, όταν λ.χ. υποστηρίζει ότι η κεντρική κυβέρνηση της Βαγδάτης δεν είναι παρά ο διοικητής ενός στρατού σιιτών πολιτοφυλάκων. Προειδοποίησε μάλιστα ότι θα υπάρξουν έντονες εθνοθρησκευτικές διαμάχες, αν οι σιίτες μαχητές εισέλθουν στη Μοσούλη.
Ο Erdoğan προανήγγειλε συμμετοχή των τουρκικών δυνάμεων όχι μόνο στις επιχειρήσεις του υπό τις ΗΠΑ διεθνούς συνασπισμού για την ανακατάληψη της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης του Ιράκ, αλλά και στην σχεδιαζόμενη για το μέλλον ανακατάληψη της Ράκκα, οιονεί πρωτεύουσας του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία. Προς το παρόν, οι επιχειρήσεις του στρατού της Τουρκίας στη Συρία συνεχίζονται με στόχο την εκδίωξη των τζιχαντιστών από την στρατηγικής σημασίας πόλη al-Bab και αμέσως μετά (για να μην λησμονούνται οι βαθύτεροι στόχοι της τουρκικής εμπλοκής) την απώθηση των Κούρδων μαχητών του PYD από τη γειτονική Μανμπίτζ.
Αργότερα την Τρίτη έγινε γνωστό ότι ο Τούρκος πρόεδρος είχε τηλεφωνική συνομιλία για τα θέματα της περιοχής με τον Ρώσο ομόλογό του Vladimir Putin – προφανώς για να εμπεδώνεται η αντίληψη ότι δεν είναι "δεδομένος” για καμία πλευρά.
Σε κάθε περίπτωση, οι λεονταρισμοί του δείχνουν να επιβραβεύονται. Όπως ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός του Binali Yıldırım σε τηλεφωνική συνέντευξη με την εφημερίδα Hürriyet, Τούρκοι και Αμερικανοί επιτελείς συμφώνησαν το Σαββατοκύριακο ως προς τους όρους της τουρκικής συμμετοχής στην επιχείρηση της Μοσούλης. Τουρκικά μαχητικά F-16 θα πραγματοποιούν, όποτε χρειαστεί επιδρομές, με 2 έως 10 εξόδους ημερησίως από το Κουβέιτ, όπου και το κέντρο επιχειρήσεων για την ανακατάληψη της ιρακινής μεγαλούπολης, ενώ θα λάβουν μέρος συμμαχικά αεροσκάφη ήδη εγκατεστημένα στη βάση του Ιντσιρλίκ και θα διατεθεί ως κέντρο επικοινωνιών και επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης η βάση του Ντιγιάρμπακιρ.
Ο Yıldırım είχε βιαστεί να παρουσιάσει στο κόμμα του την συμμετοχή των τουρκικών F-16 ως γεγονός – όμως με τις κατοπινές του δηλώσεις διευκρινίσθηκε ότι αυτή θα υλοποιηθεί "εν καιρώ”.
Την ίδια ώρα, Δαμασκός και Ρωσία αμφισβητούν εμμέσως ή ευθέως τους στόχους της επιχείρησης ανακατάληψης της Μοσούλης, διατυπώνοντας την υποψία ότι πρόκειται για σχέδιο μετατόπισης των τζιχαντιστών από την ιρακινή στη συριακή επικράτεια, ώστε να διαιωνισθεί η διχοτόμηση της Συρίας και να ενταθεί η πίεση προς τις κυβερνητικές δυνάμεις στον άξονα Παλμύρα-Ντέιρ Εζόρ. Και οι δύο πλευρές προανήγγειλαν στρατιωτική δράση για την αντιμετώπιση τυχόν εισβολής τζιχαντιστών από τα ανατολικά, ενώ ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Sergei Lavrov, που αναρωτήθηκε ρητορικά αν η μη περικύκλωση της Μοσούλης οφείλεται σε "απροθυμία” ή "αδυναμία” του διεθνούς συνασπισμού, πρόσθεσε ότι η Μόσχα θα εξαγάγει τα ανάλογα πολιτικά συμπεράσματα.
Πρόκειται, παρά τη σχετικά διπλωματική διατύπωσή της, για βαρύτατη κατηγορία "συμπόρευσης” του συνασπισμού με τους τζιχαντιστές και εργαλειοποίησης των τελευταίων στην επιχείρηση αλλαγής καθεστώτος στην Δαμασκό. Όμως η επικοινωνιακή αυτή τακτική μπορεί να είναι αποτελεσματική, στον βαθμό που θα υποχρεώσει λ.χ. τις ΗΠΑ να εντείνουν τα πλήγματα κατά του Ισλαμικού Κράτους, ώστε να αποσείσουν την κατηγορία.
Παράλληλα, η ρωσική πλευρά προχώρησε σε έναν άλλο ελιγμό, υλοποιώντας αιφνιδιαστικά την Τρίτη, αντί της Πέμπτης που είχε συζητηθεί αρχικά, την οκτάωρη "ανθρωπιστική παύση” του βομβαρδισμού του ανταρτοκρατούμενου ανατολικού Χαλεπίου, με έξι διαδρόμους για την διαφυγή αμάχων από την πολιορκούμενη πόλη, αλλά και δύο για την αποχώρηση ενόπλων. Με τον τρόπο αυτό δίνεται μία "παύση” στο επικοινωνιακό σφυροκόπημα Ρωσίας και Συρίας από τις χώρες της Δύσης για την ανθρωπιστική κρίση στο ανατολικό Χαλέπι και κυρίως υλοποιείται με ρωσική πρωτοβουλία η προσπάθεια διαχωρισμού των "μετριοπαθών ανταρτών από τους τζιχαντιστές, την οποία είχε αναλάβει να προωθήσει η αμερικανική πλευρά κατά την ατυχήσασα κατάπαυση του πυρός τον Σεπτέμβριο. Με τον ελιγμό αυτό, εννοείται, η ρωσική πλευρά δίνει στον εαυτό της το δικαίωμα να σφυροκοπά ακόμη σκληρότερα το ανατολικό Χαλέπι εφεξής, συνυπολογίζοντας όλους τους υπερασπιστές του ως τρομοκράτες που αρνήθηκαν να διαχωρισθούν.
Του Κώστα Ράπτη
19/10/2016
http://www.capital.gr/diethni/3163318/mosouli-i-tourkia-epibrabeuetai-i-rosia-elissetai
A handout photograph made available by the US Department of Defense (DoD) showing US Secretary of Defense Ash Carter (4-R) talking with Turkish Minister of National Defense Fikri Isık (2-R) in Ankara, Turkey, 21 October 2016. EPA, TSGT BRIGETTE N. BBRANTLEY USAF OCTOBER 22, 2016
Καταστροφική και επικίνδυνη πολιτική κατευνασμού (Appeasement)
της Τουρκίας από Ομπάμα
Η χθεσινή επίσκεψη του Υπουργού Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών, αποτελεί άλλη μια ξεκάθαρη απόδειξη της πλάνης πάνω στην οποία κινείται η πολιτική της κυβέρνησης Ομπάμα έναντι της Τουρκίας και του επικίνδυνου καθεστώτος του Σουλτάνου, Ταγίπ Ερντογάν.
Ο Αμερικανός Υπουργός Άμυνας, Άστον Κάρτερ, βρέθηκε στην Άγκυρα λίγες ώρες μετά την προκλητική επίθεση των τουρκικών δυνάμεων εναντίον των Κούρδων μαχητών του YPG, στα βόρεια της Συρίας, οι οποίοι είναι στενοί σύμμαχοι των ΗΠΑ.
Το ίδιο το Τουρκικό Επιτελείο, ανακοίνωσε κομπάζοντας ότι στην επιχείρηση αυτή έχασαν τη ζωής τους περίπου 200 Κούρδοι μαχητές. Στα διεθνή πρακτορεία όλες οι αναλύσεις τόνιζαν ότι η επιχείρηση αυτοί εναντίον των Κούρδων, είχε ως στόχο να δείξει στη Δύση και κυρίως την Ουάσιγκτον, τη δυσφορία του καθεστώτος Ερντογάν, για τον αποκλεισμό της Τουρκίας από την επιχείρηση ανακατάληψης της Μουσούλης. Άλλωστε ο ίδιος ο Σουλτάνος με δηλώσεις του είχε για μια ακόμα φορά επιτεθεί με βαρύτατους χαρακτηρισμούς εναντίον των ΗΠΑ και της Δύσης, με αφορμή αυτών τον αποκλεισμό απειλώντας απροκάλυπτα ότι δεν θα τον δεχτεί.
Λίγες ώρες μετά ο επικεφαλής του Αμερικανικού Πενταγώνου, βρέθηκε στην Άγκυρα και με δηλώσεις του μετά τη συνάντηση με τον Ερντογάν, ανέφερε ότι σαφώς και πρέπει η Τουρκία να παίξει ρόλο και να συμμετέχει στην επιχείρηση ανακατάληψης της Μουσούλης. Και για να σώσει τα προσχήματα είπε ότι θα αυτό θα πρέπει να γίνει σε συντονισμό με την κυβέρνηση του Ιράκ.
Η δικαιολογία αυτή, για την ακόμη μια φορά άτακτη και ταπεινωτική υποχώρηση της κυβέρνησης Ομπάμα μπροστά στους εκβιασμούς του Σουλτάνου της Άγκυρας, μόνο γέλια και πολύν περισσότερο κλάματα μπορεί να προκαλέσει.
Η μεγάλη τραγωδία όμως δεν έχει να κάνει με την για μια ακόμη φορά ταπείνωση της κυβέρνησης Ομπάμα από τον Ταγίπ Ερντογάν. Δυστυχώς αυτό αποτελεί πλέον ρουτίνα. Η μεγάλη τραγωδία και ο κίνδυνος είναι ότι αυτή η πολιτική κατευνασμού της Ουάσιγκτον, ενισχύει τις αναθεωρητικές επιδιώξεις του Σουλτάνου της Άγκυρας, ανοίγοντας ένα εκρηκτικό μονοπάτι το οποίο είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει σε ανάφλεξη την ευρύτερη περιοχή.
Αυτή η πραγματικά τραγική πολιτική της κυβέρνησης Ομπάμα έναντι του Ερντογάν, είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και για την Ελλάδα, εάν μάλιστα αναλογιστεί κανείς τις δηλώσεις του το τελευταίο διάστημα για τη Συνθήκη της Λωζάννης και τον Εθνικό Όρκο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η πολιτική αυτή, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα συνεχιστεί και με ακόμα πιο φιλοτουρκικό πρόσημο από την Χίλαρι Κλίντον στην περίπτωση που εκλεγεί Πρόεδρος των ΗΠΑ στις εκλογές της 8ης Νοεμβρίου.
Προσδεθείτε η Καταιγίδα θα είναι σφοδρή!
Δημήτρης Γ. Απόκης ,
Διεθνολόγος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, και Δημοσιογράφος
22/10/2016
http://mignatiou.com/2016/10/katastrofiki-ke-epikindini-politiki-katevnasmou-appeasement-tis-tourkias-apo-ompama/
A handout picture provided by Turkish President Press office shows, US Secretary of Defense Ash Carter (4-L) chats with Turkish President Recep Tayyip Erdogan (C) in Ankara, Turkey, 21 October 2016. EPA, TURKISH PRESIDENT PRESS OFFICE OCTOBER 22, 2016
Για συμφωνία Άγκυρας-Βαγδάτης
για συμμετοχή Τουρκίας στη μάχη της Μοσούλης
μιλά ο Κάρτερ
Ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Άστον Κάρτερ δήλωσε βέβαιος ότι υπάρχει η δυνατότητα η Τουρκία να συμμετάσχει στην επιχείρηση για την ανακατάληψη της πόλης της Μοσούλης από τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ), παρά τις εντάσεις ανάμεσα στη Βαγδάτη και την Άγκυρα.
«Θεωρώ πως υπάρχει μια καταρχήν συμφωνία» από πλευράς των εμπλεκόμενων μερών και ότι πρόκειται να συζητηθούν «οι πρακτικές λεπτομέρειες» για την τουρκική συμμετοχή, εξήγησε ο Κάρτερ μετά την ολιγόωρη επίσκεψη που έκανε στην Άγκυρα, πριν μεταβεί στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και κατόπιν στο Παρίσι.
«Το Ιράκ αντιλαμβάνεται ότι η Τουρκία, καθώς γειτονεύει με την περιοχή της Μοσούλης, ενδιαφέρεται για το ποιο θα είναι το αποτέλεσμα» της μάχης για την ανακατάληψη του τελευταίου προπυργίου των τζιχαντιστών στο Ιράκ, σημείωσε ο επικεφαλής του Πενταγώνου. «Είμαι πεπεισμένος ότι μπορούμε να επιλύσουμε το πρόβλημα, ότι η Τουρκία μπορεί να έχει μια παραγωγική συμβολή» σε αυτή τη μάχη και ότι «μας μένει απλά να ορίσουμε τις πρακτικές λεπτομέρειες» για τη συμμετοχή της», συνέχισε. «Βρισκόμαστε στη διαδικασία της συζήτησης αυτών των πρακτικών λεπτομερειών», επέμεινε.
Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν θέλει η Τουρκία να μείνει στο περιθώριο της επιχείρησης για την απελευθέρωση της Μοσούλης από το ΙΚ – αντίθετα, θέλει οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις να συμμετάσχουν σε αυτήν. Η Άγκυρα θεωρεί τη Μοσούλη, άλλοτε βιλαέτι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μια περιοχή εντός της σφαίρας επιρροής της. Η Βαγδάτη εναντιώνεται στην τουρκική συμμετοχή μέχρι τώρα και απαιτεί ρητά την αποχώρηση εκατοντάδων τούρκων στρατιωτικών που σταθμεύουν σε μια βάση στην πόλη Μπασίκα, κοντά στη Μοσούλη, όπου αναπτύχθηκαν για να εκπαιδεύσουν ιρακινούς σουνίτες μαχητές.
Κατά ειδικούς, ο Ερντογάν ανησυχεί για τη νέα ισορροπία των δυνάμεων που θα προκύψει μεταξύ των διαφόρων κοινοτήτων μετά την απελευθέρωση της σουνιτικής αυτής πόλης από τα χέρια των τζιχαντιστών του ΙΚ. Κυρίως ο πρόεδρος της Τουρκίας φοβάται την ισχυροποίηση των Κούρδων και των σιιτών.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει προειδοποιήσει επανειλημμένα για τον κίνδυνο σφαγής με φατριαστικά κίνητρα στην περίπτωση που οι ιρακινές αρχές βασιστούν σε σιίτες παραστρατιωτικούς για την ανακατάληψη της Μοσούλης.
Ανώτερο στέλεχος του υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ άφησε σήμερα να εννοηθεί πως η Τουρκία θα μπορούσε να έχει μια συμμετοχή που δεν θα είναι «άμεση» και «στρατιωτική». «Υπάρχουν πολλοί τρόποι να συμβάλλει», έκρινε ο αξιωματούχος αυτός, για παράδειγμα «στην ιατρική υποστήριξη», «στην ανθρωπιστική βοήθεια» και στην εκπαίδευση των στελεχών των ιρακινών δυνάμεων, κάτι που ήδη λαμβάνει χώρα στη βάση στη Μπασίκα.
Ακόμη, ο Άστον Κάρτερ δήλωσε ότι η Τουρκία θα διαδραματίσει επίσης ρόλο στην επίθεση εναντίον της Ράκας, του προπυργίου του ΙΚ στη Συρία, που βρίσκεται επίσης στο στόχαστρο του διεθνούς συνασπισμ0ύ εναντίον των τζιχαντιστών υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. «Κατά τον ίδιο τρόπο, η Τουρκία θα έχει έναν ρόλο στην πτώση της Ράκας», διαβεβαίωσε ο Κάρτερ. Η Τουρκία έχει στην πραγματικότητα «συμφέρον να εξασφαλίσει ότι η (μελλοντική) διακυβέρνηση στη Ράκα θα αποτελεί μια δίκαιη αντανάκλαση (της σύνθεσης) του πληθυσμού», συμπλήρωσε, αναφερόμενος στον αλληλοσεβασμό των διαφορών εθνοτικών και θρησκευτικών κοινοτήτων. «Θέλουμε να εκδιώξουμε το ΙΚ από τη Ράκα. Θέλουμε να το κάνουμε το συντομότερο δυνατόν και θέλουμε η νίκη να είναι διαρκής», είπε ο επικεφαλής του Πενταγώνου. «Συνομιλήσαμε (με την Τουρκία) για μια ολόκληρη σειρά επιλογών» όσον αφορά τη συμμετοχή της στην επικείμενη μάχη για την ανακατάληψη της Ράκας, «στρατιωτικών και μη».
Ο τούρκος υπουργός Άμυνας Φικρί Ισίκ, που συναντήθηκε με τον Κάρτερ, επιβεβαίωσε πως υπήρξε καταρχήν συμφωνία για την εμπλοκή της Τουρκίας για να «καθοριστεί το μέλλον της Μοσούλης» και για το ότι οι τρεις χώρες πρέπει να συνεργαστούν για την αποκλιμάκωση της έντασης. Είπε ακόμη ότι η Άγκυρα αδημονεί να πάρει μέρος στην επιχείρηση για την απελευθέρωση της Ράκας.
21/10/2016
ΑΠΕ-ΜΠΕ-AFP-Reuters
Άγκυρα
http://mignatiou.com/2016/10/gia-simfonia-agkiras-vagdatis-gia-simmetochi-tourkias-sti-machi-tis-mosoulis-mila-o-karter/
Μετά από συμφωνία Πούτιν - Ερντογάν τα τουρκικά μαχητικά F-16 βομβάρδισαν τους Κούρδους στην Συρία.
Με ευλογίες Μόσχας η τουρκική επίθεση κατά Κούρδων σε Συρία:
Στόχος η ρήξη Άγκυρας-ΗΠΑ
Τουρκικά αεροσκάφη βομβάρδισαν τους υποστηριζόμενους από τις ΗΠΑ Κούρδους της Συρίας. Ο βομβαρδισμός έγινε για να αποτρέψει τους Κούρδους από τη δημιουργία ενός διαδρόμου που θα ενώσει τις ελεγχόμενες από αυτούς περιοχές στη βόρεια Συρία. Της επίθεσης ακολούθησαν οι απειλές Ερντογάν ότι η Άγκυρα θα αναλάβει και πάλι δράση κατά του κουρδικού YPG που για την Τουρκία αποτελεί παρακλάδι του ΡΚΚ.
Οι τουρκικές επιδρομές πιθανότατα θα δυσκολέψουν τις προσπάθειες των ΗΠΑ να ισορροπήσουν μεταξύ της συμμάχου στο ΝΑΤΟ Τουρκίας και των Κούρδων που αποτελούν μέρος του συνασπισμού που μάχεται κατά του ΙΚ στην Συρία. Οι προσπάθειες των Κούρδων καταλάβουν και άλλες περιοχές, παρά τις αμερικανικές αντιρρήσεις, δεν βοηθούν.
Οι Τούρκοι ανέφεραν πως τουλάχιστον 200 μαχητές του YPG σκοτώθηκαν από τις επιδρομές οι οποίες εκτελέστηκαν σε περιοχές που πρόσφατα καταλήφθηκαν από τους Κούρδους καθώς συνεχίζουν την προέλασή τους κατά της ελεγχόμενης από τους τζιχαντιστές πόλης αλ Μπαμπ. Οι Κούρδοι διαψεύδουν πάντως αυτό τον αριθμό. Επίσης το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αναφέρει πως οι νεκροί Κούρδοι είναι μόνο 11. Κουρδικές πηγές ανέφεραν πως οι Τούρκοι βομβάρδισαν δύο χωριά που μόλις είχαν απελευθερωθεί από το ΙΚ, σκοτώνοντας τέσσερις άμαχους και τραυματίζοντας δεκάδες. Αξιωματούχος του YPG δήλωσε πάντως πως οι Κούρδοι παρακολουθούν με προσοχή ποια δύναμη αντιδρά και πως, φωτογραφίζοντας ΗΠΑ και Ρωσία.
Τις τελευταίες εβδομάδες το αλ Μπαμπ έχει καταστεί το επίκεντρο της σύγκρουσης των υποστηριζόμενων από την Τουρκία Σύρων ανταρτών και του YPG. Η πόλη αποτελεί σταυροδρόμι μεταξύ του Χαλεπίου και των ελεγχόμενων από τους Κούρδους περιοχές δυτικά και ανατολικά της πόλης. Κούρδοι, δυνάμεις του Άσαντ και υποστηριζόμενοι από την Άγκυρα αντάρτες βρίσκονται σε απόσταση βολής από την πόλη. Αν οι Κούρδοι καταλάβουν το αλ Μπαμπ τότε θα ενώσουν το Αφρίν με το Κομπάνι και την Τζαζίρα, ελέγχοντας έτσι μια ενοποιημένη εδαφική ζώνη. Για την Τουρκία όμως κάτι τέτοιο αποτελεί «κόκκινη» γραμμή. Τον Αύγουστο τουρκικά στρατεύματα εισέβαλαν στη βόρεια Συρία για να αποτρέψουν την πραγματοποίηση των κουρδικών σχεδίων.
Οι επιδρομές αποτελούν τη δεύτερη τουρκική επίθεση κατά του YPG από αέρος και προκαλούν ενδιαφέροντα ερωτήματα σχετικά με τις σχέσεις της Άγκυρας με το καθεστώς Άσαντ και την Ρωσία. Σύμφωνα με κουρδικές πηγές η Τουρκία δεν μπορεί να εξαπέλυσε τις επιδρομές χωρίς να έχει ενημερώσει τη Μόσχα τα αεροσκάφη της οποίας ελέγχουν τον συριακό εναέριο χώρο. Ρωσία και Τουρκία βρίσκονται απέναντι στην Συρία αλλά η Τουρκία προκειμένου να αποφύγει τον κουρδικό εφιάλτη φαίνεται πως εγκαταλείπει τα σχέδια ανατροπής του Άσαντ. Αυτός ήταν και ο λόγος που η Τουρκία ήταν τόσο πρόθυμη να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με τη Ρωσία. Η Τουρκία εξαπέλυσε την επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη» με την συγκατάθεση της Ρωσίας. Όμως η Μόσχα ακούγεται πως έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θα επιτρέψει στους υποστηριζόμενους από την Άγκυρα αντάρτες να καταλάβουν το αλ Μπαμπ καθώς κάτι τέτοιο θα συνιστούσε απειλή για τις δυνάμεις του Άσαντ στο Χαλέπι.
Η ρωσική θέση επί του προκειμένου δεν έχει αλλάξει. Κουρδικές πηγές υποστηρίζουν πως η Μόσχα επέτρεψε στην Άγκυρα να πραγματοποιήσει τις επιδρομές με αντάλλαγμα τη μη προώθηση των ανταρτών προς το αλ Μπαμπ.
Από την πλευρά του ο Ερντογάν διαβεβαίωσε τον Πούτιν ότι θα βοηθήσει στην εξουδετέρωση του Μετώπου Φατάχ αν Σαμ, του πρώην Μετώπου αλ Νούσρα, στο Χαλέπι. Η Τουρκία παράλληλα απειλεί να αναλάβει δράση στη Μοσούλη στο Ιράκ. Και εκεί στόχος της δεν είναι το ΙΚ αλλά το ΡΚΚ. Η Μόσχα προφανώς έχει κάθε συμφέρον να διευρυνθεί η ρήξη Άγκυρας – Ουάσινγκτον και η επίθεση των Τούρκων κατά του YPG σίγουρα συμβάλει προς την κατεύθυνση αυτή.
http://mignatiou.com/2016/10/tourkiko-egklima-anetia-dolofoniki-epithesi-kata-kourdon-tis-sirias-me-dekades-nekrous/
http://www.al-monitor.com/pulse/originals/2016/10/turkey-syria-kurds-raid-ypg-russia-isis-mosul-nusra.html
OCTOBER 21, 2016
Tης Amberin Zaman
Amberin Zaman is a journalist who has covered Turkey, the Kurds and Armenia for The Washington Post, The Daily Telegraph, The Los Angeles Times and the Voice of America. She served as The Economist’s Turkey correspondent between 1999 and 2016. She was a columnist for the liberal daily Taraf and the mainstream daily Haberturk before switching to the independent Turkish online news portal Diken in 2015. She is currently a public policy scholar at The Woodrow Wilson Center in Washington, DC, where she is focusing on Kurdish issues.
On Twitter: @amberinzaman
ΠΗΓΗ
http://mignatiou.com/2016/10/me-evlogies-moschas-i-tourkiki-epithesi-kata-kourdon-se-siria-stochos-i-rixi-agkiras-ipa/
O Erdogan "απασφάλισε"
Το πιο προβληματικό στοιχείο δεν είναι το ότι ο Τούρκος πρόεδρος επανήλθε για τρίτη φορά με δηλώσεις αμφισβήτησης της Συνθήκης της Λωζάνης, επαιρόμενος μάλιστα ότι έτσι κατέγραψε το θέμα στην τουρκική δημόσια συζήτηση, ώστε να δικδάσκονται οι νεώτερες γενιές.Το πιο προβληματικό είναι ότι η Τουρκία ήδη ενεργεί, σε συμφωνία με τα λόγια του Erdogan, σαν να είχε ξεπεράσει τα σύνορα που της "επιβλήθηκαν”, βοηθούσης της "αβελτηρίας" των κεμαλικών, το 1923 και να κινείται για την υλοποίηση των διεκδικήσεων του Εθνικού Συμφώνου, όπως τις κατέγραψε πριν από τη διάλυσή του το τελευταίο οθωμανικό κοινοβούλιο το 1920.
Άλλωστε, έχει κάθε ευχέρεια να το κάνει αυτό, διότι δεν άνοιξε αυτή τον χορό της αναθεώρησης συνόρων, κρατικών υποστάσεων και δημογραφικών δεδομένων στην ευρύτερη Μέση Ανατολή...
Οι αεροπορικές επιδρομές που πραγματοποίησαν το ξημέρωμα της Πέμπτης οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις εναντίον στόχων των Κούρδων μαχητών της βόρειας Συρίας, συνιστούν πάντως τομή. Όχι μόνο γιατί αποτελούν επιχειρησιακή κλιμάκωση σε σχέση με τις παλαιότερες βολές πυροβολικού από τουρκικού εδάφους εναντίον παρόμοιων στόχων, αλλά και γιατί αποτελούν ταυτόχρονη πρόκληση εναντίον των ΗΠΑ και της Ρωσίας.
Υπενθυμίζεται ότι οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις, που κορμό τους έχουν τους Κούρδους μαχητές του YPG,αποτελούν τον πιο αξιόπιστο σύμμαχο των ΗΠΑ στην περιοχή και πλαισιώνονται από Αμερικανούς εκπαιδευτές-συντονιστές. Υπενθυμίζεται ακόμη ότι η πραγματοποίηση αεροπορικών επιδρομών εντός Συρίας ρισκάρει την αναμέτρηση με την ρωσική αεροπορία και αεράμυνα που έχει σφραγίσει από το περασμένο φθινόπωρο τον συριακό εναέριο χώρο.
Το τουρκικό Γενικό Επιτελείο υποστηρίζει ότι πραγματοποιήθηκαν 18 επιδρομές με συνολικά τουλάχιστον 200 νεκρούς – ενώ η κουρδική πλευρά προσγειώνει τον αριθμό των απωλειών της σε 10.
Τα πλήγματα αφορούσαν τις δυνάμεις εκείνες που με αφετηρία το αυτόνομο "καντόνι” του Αφρίν, βορείως του Χαλεπίου, απωθούν προς Ανατολάς τους ισλαμιστές αντικυβερνητικούς αντάρτες και προωθούνται με στόχο την κατάληψη της στρατηγκής σημασίας πόλη αλ-Μπαμπ – αυτήν ακριβώς που φιλοδοξούν να καταλάβουν, κινούμενα προς νότον, και τα τουρκικά στρατεύματα που συμμετέχουν από τον Αύγουστο στην επιχείρηση "Ασπίδα του Ευφράτη” εντός της συριακής επικράτειας.
Πρόκειται για μία εξαιρετικά λεπτή κατάσταση καθώς οι μεν Κούρδοι αντάρτες φέρονται να απέχουν μόλις 20 χιλιόμετρα από την al-Bab, ενώ κατά πλάτος μόλις 15 χιλιόμετρα χωρίζουν τα συριακά κυβερνητικά στρατεύματα στα νότια από αυτά της Τουρκίας στα βόρεια. Εννοείται ότι συνολικά ο έλεγχος του κανονιού του Αφρίν από τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις διευκολύνει τα μάλα την πολιορκία του ανατολικού Χαλεπίου από τις δυνάμεις της Δαμασκού και των συμμάχων της, που διατηρούν στη συγκεκριμένη περιοχή μια σχέση συνεννόησης και αντικειμενικής σύμπραξης με το κουρδικό στοιχείο.
Η Μόσχα καλείται να πραγματοποιήσει μια μεσολαβητική ακροβασία. Αν οι παραβιάσεις του συριακού εναέριου χώρου υπερβούν τα όρια ή, πολύ περισσότερο, οι Κούρδοι του Αφρίν ηττηθούν από τις τουρκικές δυνάμεις, η κοινή προσπάθεια Μόσχας και Δαμασκού για την κατάληψη του Χαλεπίου απειλείται. Εάν δε οι τουρκικές και συριακές κυβερνητικές δυνάμεις βρεθούν να εφάπτονται, πολλοί ενδιαφερόμενοι τρίτοι, με πρώτους τους ισλαμιστές αντάρτες, θα επιδίωκαν να προκαλέσουν την αντιπαράθεσή τους.
Το γεγονός ότι αυτή την εβδομάδα οι Vladimir Putin και Tayyip Erdogan είχαν τηλεφωνική επικοινωνία χρησιμοποιείται από την Άγκυρα για να καλλιεργηθεί η εντύπωση ότι οι τουρκικές ενέργειες στη Συρία έχουν την έγκριση της Μόσχας. Η πραγματικότητα είναι βεβαίως πολύ πιο περίπλοκη. Καμία από τις δύο πλευρές δεν επιθυμεί να ακυρώσει την επαναπροσέγγιση που επιτεύχθηκε μετά το αποτυχημένο τουρκικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, ωστόσο οι στρατηγικές τους επιδιώξεις δεν παύουν να αποκλίνουν.
Είναι εμφανές ότι τον Αύγουστο η Ρωσία έδωσε σιωπηρά το πράσινο φως για την "Ασπίδα του Ευφράτη”, αρκεί να αυτή να περιοριζόταν σε μικρή έκταση, ενώ και η ΄Άγκυρα απέφυγε χαρακτηριστικά να ακολουθήσει τις χώρες της Δύσης στις ηχηρές καταγγελίες για την πολιορκία του ανατολικού Χαλεπίου.
Φαίνεται μάλιστα ότι αντικείμενο της συνδιάλεξης Putin-Erdogan ήταν ακριβώς η συνεργασία της Άγκυρας στην απομάκρυνση ανταρτών από το πολιορκούμενο Χαλέπι, καθώς η ρωσική διπλωματία υλοποιεί πλέον μονομερώς αυτό που κατά τους όρους της ατυχήσασας κατάπαυσης του πυρός του Σεπτεμβρίου θα αποτελούσε κατεξοχήν έργο της αμερικανικής πλευράς: τον διαχωρισμό των "μετριοπαθών ανταρτών” από τους τζιχαντιστές.
Μία Τουρκία πάντως που πιστεύει ότι μπορεί κατά το δοκούν να ξαναχαράξει τα σύνορα στη μεσανατολική γειτονιά της είναι μία Τουρκία που προορίζεται να δημιουργήσει αντισυσπειρώσεις εναντίον της.Ήδη η Δαμασκός διαμήνυσε ότι σε τυχόν επανάληψη των επιδρομών τουρκικών αεροσκαφών θα απαντήσει με κατάρριψή τους. Και όλα αυτά, ενώ ταυτόχρονα εξελίσσεται η σύγκρουση 'Αγκυρας-Βαγδάτης για την τουρκική στρατιωτική παρουσία στη Μπασίκα χωρίς την άδεια της ιρακινής κυβέρνησης, αλλά και το μεγάλο παζάρι για την συμμετοχή της Τουρκίας στην επιχείρηση ανακατάληψης της Μοσούλης.
Η επίσκεψη την Παρασκευή του υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ Ashton Carter στην Άγκυρα φαίνεται πως κατέληξε σε κάποιον συμβιβασμό. Ο επικεφαλής του Πενταγώνου δήλωσε ότι η Ουάσιγκτον επιθυμεί τη συμμετοχή της τουρκικής αεροπορίας στις επιχειρήσεις κατά του Ισλαμικού Κράτους και ότι αυτή θα υλοποιηθεί, καθώς επιτεύχθηκε το περίγραμμα μίας συμφωνίας και με τη Βαγδάτη, η οποία απομένει μόνο να δώσει την έγκρισή της επί τεχνικών λεπτομερειών.
Το πνεύμα τουρκο-αμερικανικής συνεννόησης πιθανότατα αφορά και τα τεκταινόμενα στη Συρία, αφού ο Τούρκος πρωθυπουργός Binali Yildirim υποστήριξε ότι οι ενέργειες της Τουρκίας στη Συρία έχουν σκοπό να καταστρέψουν τις τρομοκρατικές οργανώσεις και να ασφαλίσουν τα σύνορά της και πως συζητώντας όλες με τους εταίρους στον υπό τις ΗΠΑ διεθνή συνασπισμό. Συνασπισμό.
Αντιθέτως, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Sergey Lavrov τόνισε ότι η Μόσχα ανησυχεί πολύ από τις πληροφορίες πως η Τουρκία βομβαρδίζει περιοχές στη Βόρεια Συρία. Ερωτηθείς μάλιστα τι σκέπτεται η χώρα του για τις προειδοποιήσεις της συριακής κυβέρνησης προς την Άγκυρα, περιορίσθηκε να αναφέρει πως η Συρία είναι μια κυρίαρχη χώρα.
Του Κώστα Ράπτη
22/10/2016
http://www.capital.gr/diethni/3164151/o-erdogan-apasfalise
Του Ανδρέα Πετρουλάκη
Ο Ερντογάν και ο πόλεμος... εντυπώσεων στη Συρία
Ο πρόεδρος χρησιμοποιεί τις συρράξεις στο εξωτερικό ως μόχλευση για εγχώρια ζητήματα. Η παρουσία του στρατού του στην Τζαραμπλούς δείχνει το περιορισμένο όραμά του για τη Μέση Ανατολή. Αλλά έτσι κι αλλιώς... σημασία έχουν οι εντυπώσεις.
Εδώ, στους δρόμους αυτού που κάποτε ήταν μια πόλη περίπου 25.000 κατοίκων, οι Σύροι αντάρτες που έχουν εκπαιδευτεί από Τούρκους, ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός (Free Syrian Army - FSA), τριγυρνούν με ημιφορτηγά της Toyota, τη στιγμή που Τούρκοι αξιωματούχοι προετοιμάζουν τους ντόπιους για επίσκεψη των ξένων μέσων ενημέρωσης.
Τρόφιμα αρχίζουν να μοιράζονται ακριβώς τη στιγμή που οι ξένοι φτάνουν με ένα διώροφο λεωφορείο για να χαζέψουν το μέρος, να τραβήξουν σε βίντεο ένα διαλυμένο κτίριο και να γραπώσουν τον κοντινότερο πολίτη για να του πάρουν συνέντευξη. Πράγματι, όταν περνάς μια μέρα ξενάγησης με κυβερνητικούς συνοδούς σε αυτή την πόλη, την οποία απελευθέρωσε ο τουρκικός στρατός από το Ισλαμικό Κράτος δύο μήνες πριν, βλέπεις τόσο τις φιλοδοξίες όσο και τα όρια του οράματος του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για τη Μέση Ανατολή.
Αυτή η σκηνοθετημένη επίδειξη που προορίζεται για δημόσια κατανάλωση, τόσο στην Τουρκία όσο και στο εξωτερικό, είναι η επιχείρηση Ασπίδα του Ευφράτη (Operation Euphrates Shield) που ανακοίνωσε η Άγκυρα τον Αύγουστο. Τουρκικά στρατεύματα και ο FSA ευελπιστούν να δημιουργήσουν μια ουδέτερη ζώνη 5.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, που εκτείνεται βαθιά μέσα σε συριακό έδαφος, όπου οι Σύροι που διαφεύγουν τον πόλεμο θα ζουν υπό την προστασία του κ. Ερντογάν.
Αλλά πέραν της νοητής περιμέτρου ασφαλείας που διαχειρίζονται Τούρκοι στρατιώτες, η Τζαραμπλούς μοιάζει να συμβολίζει τους άκαρπους στόχους της εξωτερικής πολιτικής του κ. Ερντογάν, σε έναν πόλεμο στον οποίο πάντα ήθελε να έχει σημαντικό ρόλο.
Η απόφαση του κ. Ερντογάν να στείλει τουρκικά στρατεύματα στη Συρία επισφράγισε ματαιωμένους στόχους ετών έξω από την ίδια του την πόρτα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες -σύμμαχος της Άγκυρας μέσω του ΝΑΤΟ- επέλεξαν να υποστηρίξουν μια κουρδική πολιτοφυλακή που ο κ. Ερντογάν θεωρεί τρομοκρατική ομάδα. Η Ρωσία υποστήριξε τον πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ, τον οποίο ο κ. Ερντογάν αποστρέφεται, ενώ το Ισλαμικό Κράτος και Κούρδοι πολιτοφύλακες εξασφάλισαν τον έλεγχο μεγάλου μέρους της περιοχής της Συρίας που συνορεύει με την Τουρκία.
Η επίθεση στην Τζαραμπλούς τον Αύγουστο έγινε φαινομενικά κατά του Ισλαμικού Κράτους, αλλά επίσης και για να απωθηθούν από την περιοχή των συνόρων οι Κούρδοι της Συρίας, τους οποίους η Άγκυρα θεωρεί επέκταση των παράνομων ομάδων των Κούρδων της Τουρκίας. Φόβος του κ. Ερντογάν είναι πως Κούρδοι μαχητές σε ολόκληρη την Τουρκία, τη Συρία και το Ιράκ θα προσπαθήσουν να επωφεληθούν από τις τοπικές συρράξεις, παγιώνοντας ένα de facto κράτος στη βόρεια Συρία.
Και όμως, οι φιλοδοξίες του προέδρου στην περιοχή ήταν άκαρπες για άλλη μια φορά αυτή την εβδομάδα, όταν Κούρδοι και κυρίως στρατιωτικές δυνάμεις σιιτών Ιρακινών ξεκίνησαν μια επίθεση για την κατάληψη της Μοσούλης, την ώρα που τα τουρκικά στρατεύματα, τα οποία βρίσκονταν ακριβώς έξω από τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ χωρίς την έγκριση της Βαγδάτης, έμειναν έξω από τη μάχη.
Ο κ. Ερντογάν εξοργίστηκε και επέμεινε να αναμιχθεί η Τουρκία, αλλά μάταια.
Ο Nihat Ali Ozcan, απόστρατος Τούρκος αξιωματικός, ανέφερε ότι η στάση του κ. Ερντογάν στη Μοσούλη εν μέρει είχε στόχο να ενισχύσει τη φήμη του αφότου κατέστειλε ένα αποτυχημένο πραξικόπημα τον Ιούλιο.
«Ο κ. Ερντογάν χρησιμοποιεί ευκαιρίες στο εξωτερικό ως μόχλευση για εγχώρια ζητήματα», τόνισε.
Η επιθυμία του προέδρου για έναν ρόλο στην επιχείρηση στη Μοσούλη γεννήθηκε από την ίδια φιλοδοξία με την απόφαση της Τουρκίας να απελευθερώσει την Τζαραμπλούς τον Αύγουστο, καθώς και το χωριό Νταμπίκ την περασμένη εβδομάδα, εξηγούν οι αναλυτές. Αφού του αρνήθηκαν τον ρόλο του τοπικού ειρηνοποιού στον οποίο απέβλεπε εδώ και καιρό, αυτή η παρέμβαση εξυπηρετεί τον διττό στόχο του να αναχαιτίσει τους Κούρδους και να αποδείξει στους Τούρκους -και στον υπόλοιπο κόσμο- ότι παραμένουν δύναμη στην περιοχή.
Η Τζαραμπλούς ήταν έτοιμη να καταληφθεί από Κούρδους της Συρίας που στηρίζονται από τις ΗΠΑ, ακριβώς πριν αναλάβει δράση η Τουρκία και τους εμποδίσει να ενωθούν με δύο ανεξάρτητα καντόνια σε μια συνεχή λωρίδα γης.
«Για δύο χρόνια το Ισλαμικό Κράτος ήταν στην Τζαραμπλούς και η Τουρκία στην πραγματικότητα δεν έκανε τίποτα», υπογράμμισε δυτικός διπλωμάτης. «Και ενώ είμαστε όλοι ευχαριστημένοι που η Τουρκία έλαβε θέση, θα πρέπει να είμαστε σαφείς πως πρόκειται για μια στάση κατά των Κούρδων, όχι κατά του Ισλαμικού Κράτους».
Το να περιορίσει την κουρδική πολιτοφυλακή με βάση στη Συρία, People's Protection Unit (YPG), δείχνει πλέον ο μόνος εφικτός στόχος του κ. Ερντογάν στον συριακό εμφύλιο, επισημαίνουν οι αναλυτές.
Την Πέμπτη, ο στρατός ισχυρίστηκε πως σκότωσε μέχρι και 200 μαχητές του YPG βόρεια του Χαλεπίου, αφότου η Άγκυρα έστειλε μαχητικά τζετ στη Συρία για πρώτη φορά από τον Νοέμβριο, όταν η Τουρκία κατέρριψε ρωσικό πολεμικό αεροσκάφος.
Προκειμένου να περιορίσει το YPG, το να κρατήσει τον έλεγχο της Τζαραμπλούς και το να επεκτείνει την ουδέτερη ζώνη στις γειτονικές χώρες είναι κρίσιμο για την Άγκυρα: ουσιαστικά θα διαμέλιζε τις κουρδικές πολιτοφυλακές σε δύο απείθαρχα καντόνια, διαλύοντας τις ελπίδες τους να δημιουργήσουν μια αυτόνομη ζώνη.
Η Τζαραμπλούς και οι γύρω περιοχές είναι σε μεγάλο βαθμό ασφαλείς αυτή τη στιγμή. Οι σχεδόν 150 μαχητές του ΙΚ που σύμφωνα με τους κατοίκους κρατούσαν υπό τον έλεγχό τους την πόλη εξαφανίστηκαν όταν μεταφέρθηκαν εκεί τα τουρκικά τανκς.
Έχει στηθεί και λειτουργεί ένα ιατρικό κέντρο, νοσοκομειακά μεταφέρουν ασθενείς στην Τουρκία για να θεραπευθούν, τρόφιμα φτάνουν στην πόλη, το ηλεκτρικό ρεύμα έχει αποκατασταθεί και μια γιγαντιαία αφίσα του κ. Ερντογάν αγριοκοιτάζει προς την κεντρική οδό.
Αλλά μέχρι στιγμής, παρά τις επανειλημμένες υποσχέσεις ότι θα αναπτυχθεί και πέρα από την Τζαραμπλούς, σε συριακές πόλεις όπως η Αλ Μπαμπ στη δύση και η Μανμπίτζ στον νότο, ο τουρκικός στρατός έχει παραμείνει στη θέση του. Αυτό μπορεί να αλλάξει μετά την αποτυχία της Τουρκίας να εξασφαλίσει έναν ρόλο στη Μοσούλη, εκτίμησε δυτικός αξιωματούχος.
«Ο κ. Ερντογάν είναι πολύ καλός στις εντυπώσεις. Δεν έχει σημασία ποια είναι η πραγματικότητα: στον κόσμο (στην Τουρκία) αρέσει να ακούει τις φιλοδοξίες του κ. Ερντογάν στις ειδήσεις των οκτώ, όταν γυρνάει στο σπίτι», εξήγησε αναλυτής σε θέματα ασφάλειας, που αρνήθηκε να κατονομαστεί.
του Mehul Srivastava
21 Οκτωβρίου 2016
http://www.euro2day.gr/ftcom_gr/article-ft-gr/1459550/o-erntogan-kai-o-polemos-entyposeon-sthn-syria.html
Τα πραγματικά σχέδια της Τουρκίας
Αναντίρρητα, κατά το προηγούμενο διάστημα, ένα από τα θέματα που άναψε φωτιές και έφερε πολύ μεγάλη αναστάτωση στο Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών (ΥΠΕΞ) ήταν οι δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σχετικά με την ιστορική αξιολόγηση και τη συγκαιρινή χρησιμότητα της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάννης(*).
Και πριν προλάβει να κοπάσει ο θόρυβος, ο Ταγίπ Ερντογάν, με αφορμή την υπόθεση της Μουσούλης επανήλθε δριμύτερος με νέες εξίσου προκλητικές δηλώσεις, δηλώσεις που προκάλεσαν (επιτέλους) θύελλα αντιδράσεων απ΄ όλα τα πολιτικά κόμματα στην Αθήνα, αλλά και το Ελληνικό ΥΠΕΞ, τα οποία εξέδωσαν ιδιαίτερα σκληρές ανακοινώσεις-προειδοποιήσεις.
Ιδού αυτούσιες οι τελευταίες προκλητικότατες δηλώσεις του τούρκου προέδρου σε ομιλία του στη Ρίζε, όπου συμμετείχε στη μαζική τελετή εγκαινίασης έργων:
«Η Τουρκία, εκτός από τα 79 εκατομμύρια των πολιτών της, φέρει ευθύνη και απέναντι στα εκατοντάδες εκατομμύρια αδέλφια μας στη γεωγραφική περιοχή με την οποία μας συνδέουν ιστορικοί και πολιτισμικοί δεσμοί». Στο πλαίσιο αυτό, ο Ερντογάν έκανε λόγο και για τη «Δυτική Θράκη».
«Είναι καθήκον, αλλά και δικαίωμα της Τουρκίας να ενδιαφέρεται για το Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη, την Κριμαία, το Καραμπάχ, τη Βοσνία και τις άλλες αδελφές περιοχές. Η Τουρκία δεν είναι μόνο η Τουρκία. Η στιγμή που θα παραιτηθούμε από αυτό, θα είναι η στιγμή που θα χάσουμε την ανεξαρτησία μας και το μέλλον μας». Ο Ερντογάν υποστήριξε ακόμα ότι «ορισμένοι ιστορικοί θεωρούν πως τα σύνορα του εθνικού συμβολαίου περιλαμβάνουν επίσης την Κύπρο, το Χαλέπι, τη Μουσούλη, το Αρμπίλ, το Κιρκούκ, το Μπατούμ, τη Θεσσαλονίκη, το Κίρτζαλι, τη Βάρνα και τα νησιά του Αιγαίου».
Ο Πρόεδρος της Τουρκίας, αμφισβητεί ευθέως το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες, όπως η Συνθήκη της Λωζάννης (κατάργησε την Συνθήκη των Σεβρών), η οποία παρά το ότι ήταν καταφανέστατα ετεροβαρής για την Ελλάδα (απώλεσε δια παντός παλαιόθεν ελληνικά εδάφη), δημιούργησε συνθήκες που έφεραν μεγάλη σταθερότητα στην περιοχή.
Τώρα πια είναι κάτι περισσότερο από φανερό. Οι Τούρκοι (πρωτίστως ο Ερντογάν) ύστερα από σχεδόν ένα αιώνα από την Λωζάννη, στήνουν σκηνικό αλλαγής συνόρων. Κάποιοι ωστόσο οφείλουν και πρέπει να τους σταματήσουν. Αυτό το καθήκον ανήκει πρωτίστως στη Διεθνή Κοινότητα που πρέπει να λειτουργήσει χωρίς καθυστέρηση, άμεσα και αποτελεσματικά, πριν είναι πολύ αργά για όλους μας. Κανείς πλέον δεν δικαιούται να σιωπά. Οι διεθνείς συμφωνίες δεν μπορεί να είναι παιχνίδι στα χέρια κανενός. Με τις διεθνείς συμφωνίες κανένας δεν δικαιούται να παίζει. Ιδιαίτερα η κατοχική Τουρκία, που εδώ και αιώνες, έχει καθιερωθεί στη μνήμη των λαών ως η χώρα που ξέρει μόνο να χαλά, χωρίς ποτέ να κτίζει! Η Τουρκία, το όνομα και η ιστορία της οποίας είναι συνυφασμένα με την θηριωδία , την βαρβαρότητα, την γενοκτονία, αλλά κυρίως με την ατιμωρησία. Η Τουρκία είναι ίσως η μοναδική χώρα στο κόσμο που ΟΥΔΕΠΟΤΕ κλήθηκε να απολογηθεί και να πληρώσει για τα εγκλήματά της εναντίον της Ανθρωπότητας.
Αντίθετα, η ένοχη ανοχή της Διεθνούς Κοινότητας την αποθράσυνε σε τέτοιο βαθμό, ώστε αντί σήμερα να βρίσκεται στο εδώλιο, με ένα απύθμενο θράσος μιλά για Δημοκρατία, σεβασμό των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και προστασία περιοχών με τις οποίες την συνδέουν ιστορικοί και πολιτισμικοί δεσμοί! Ήδη τα τουρκικά στρατεύματα βρίσκονται εντός του συριακού εδάφους την ίδια ώρα που ο Ερντογάν, εκμεταλλευόμενος τις συγκυρίες, κάνει παιχνίδι, πότε με τη Δύση και πότε με την Ανατολή, που αντί να τον συνετίσουν, τον προσκυνούν και τον ανέχονται!!!
Σημειώστε κι αυτό με το οποίο προσωπικά συμφωνώ απολύτως: «Θα ήταν πολιτικά επικίνδυνη αφέλεια, το νέο παραλήρημα και οι συνεχείς αμφισβητήσεις των συνόρων στην περιοχή, από τον πρόεδρο της Τουρκίας Ερντογάν, να θεωρούνται ότι γίνονται για εσωτερική κατανάλωση και μόνο, όπως καθησυχάζουν η κυβέρνηση, αλλά κι άλλες πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα …» (από την ανακοίνωση του ΚΚΕ).
Υ.Γ1: Όταν κάποιοι συστηματικά επέμεναν να προειδοποιούν για τους μακροχρόνιους επεκτατικούς στόχους της Άγκυρας (κυπροποίηση της Θράκης, τουρκοποίηση του Αιγαίου, κ.ά), εισέπρατταν το χλευασμό αυτών που σήμερα δείχνουν να σχίζουν τα ιμάτια τους, αφού πλέον το μαχαίρι φαίνεται να έχει φτάσει ως το κόκκαλο…
Υ.Γ 2: Εύλογα, λοιπόν, διερωτάται κανείς: Με όλο αυτό το γκρίζο-μαύρο σκηνικό και με ένα αλαφιασμένο-παρανοϊκό Ερντογάν, γιατί κάποιοι βιάζονται να δώσουν λύση στο Κυπριακό, αν είναι δυνατόν μάλιστα και πριν να μπει ο καινούργιος χρόνος; Χωρίς ωστόσο να έχουν ακόμα συζητηθεί τα ακανθώδη θέματα των εγγυήσεων, της ασφάλειας και του περιουσιακού!!!
Η Συνθήκη της Λωζάνης κατάργησε ουσιαστικά την Συνθήκη των Σεβρών. Υπογράφηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας στις 24 Ιουλίου 1923 από την Ελλάδα, την Τουρκία και τις άλλες χώρες που πολέμησαν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Μικρασιατική εκστρατεία (1919-1922) και συμμετείχαν στην Συνθήκη των Σεβρών συμπεριλαμβανομένης και της ΕΣΣΔ (που δεν συμμετείχε στην προηγούμενη Συνθήκη). Η Τουρκία ανέκτησε την Ανατολική Θράκη, κάποια νησιά του Αιγαίου, συγκεκριμένα την Ίμβρο και την Τένεδο, μια λωρίδα γης κατά μήκος των συνόρων με την Συρία, την περιοχή της Σμύρνης και της Διεθνοποιημένης Ζώνης των Στενών
Η Ελλάδα υποχρεώθηκε να πληρώσει σε είδος (ελλείψει χρημάτων) τις πολεμικές επανορθώσεις. Η αποπληρωμή έγινε με επέκταση των τουρκικών εδαφών της Ανατολικής Θράκης πέρα από τα όρια της συμφωνίας. Τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος παραχωρήθηκαν στην Τουρκία με τον όρο ότι θα διοικούνταν με ευνοϊκούς όρους για τους Έλληνες. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχασε την ιδιότητα του Εθνάρχη και το Πατριαρχείο τέθηκε υπό ειδικό διεθνές νομικό καθεστώς.
Σε αντάλλαγμα, η Τουρκία παραιτήθηκε από όλες τις διεκδικήσεις για τις παλιές περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εκτός των συνόρων της και εγγυήθηκε τα δικαιώματα των μειονοτήτων στην Τουρκία. Με ξεχωριστή συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αποφασίστηκε η υποχρεωτική ανταλλαγή Πληθυσμών από τις δύο χώρες και η αποστρατικοποίηση κάποιων νησιών του Αιγαίου …..) (Γρ. Δάφνης, Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων 1923-1940, τόμος πρώτος, Αθήνα, 1997).
Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Επίκουρος καθηγητής στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
21 Οκτωβρίου 2016
http://mignatiou.com/2016/10/apetite-amesi-diethnis-antidrasi-kipropiisi-tis-thrakis-ke-tourkopiisi-tou-egeou/
Τα ενέχυρα του Ερντογάν
Πέραν της μικρομέγαλης ρητορικής Ερντογάν, η αμφισβήτηση του στάτους κβο της Λωζάνης είναι ένα πολύ σαφές μήνυμα για την παρουσία της Τουρκίας στη Συρία και στο Ιράκ. Η παρουσία τουρκικών δυνάμεων στη Βόρεια Συρία και στο Βορειοδυτικό Ιράκ είναι αορίστου χρόνου, δεν συνδέεται με τις επιχειρήσεις κατά των τζιχαντιστών, αλλά με τη δυναμική του Κουρδικού:
• Πρώτον, είναι ένα εδαφικό εμπόδιο στη συνένωση των Κούρδων της Συρίας ανατολικά και δυτικά του Ευφράτη και κυρίως της δημιουργίας ενός κουρδικού διαδρόμου προς τη Μεσόγειο που θα έλεγχε σχεδόν το σύνολο της
τουρκοσυριακής μεθορίου και θα επέτρεπε στο Ιρακινό Κουρδιστάν να εξάγει πετρέλαιο, παρακάμπτοντας και τη Βαγδάτη και την Αγκυρα.
• Δεύτερον, η τουρκική στρατιωτική παρουσία στο Βορειοδυτικό Ιράκ στοχεύει στο να κρατήσει τα πετρελαϊκά κοιτάσματα της περιοχής Μοσούλης - Κιρκούκ εκτός του ελέγχου της κουρδικής κυβέρνησης του Αρμπίλ στο Βόρειο Ιράκ αλλά και να εμποδίσει την εδαφική συνένωση των Κούρδων του Ιράκ με τους συμπατριώτες τους στη Συρία.
Με δυο λόγια η Τουρκία ήρθε για να μείνει και στις δύο περιοχές που έχει καταλάβει σε Συρία και Ιράκ και τις οποίες θα χρησιμοποιήσει ως ενέχυρα για να αποτρέψει ανεπιθύμητες για τα ζωτικά της συμφέροντα εξελίξεις. Στη μεν Συρία ο Ερντογάν έχει πετύχει τον στόχο του με την παρεμβολή του τουρκικού στρατού ανάμεσα στις δύο κουρδικές περιοχές, αλλά στο Ιράκ και ειδικότερα στη μάχη για τη Μοσούλη όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά. Οπως πολύ εύστοχα τονίζει σε χθεσινή του ανάλυση το Reuters, οι ΗΠΑ και η κυβέρνηση του Ιράκ στη Βαγδάτη αποφάσισαν να αρχίσουν την επίθεση κατά της Μοσούλης χωρίς να υπάρχει η παραμικρή συμφωνία για τη διακυβέρνηση της πόλης και της περιοχής μετά την εκδίωξη των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους.
Η αρπαγή ενεχύρων εκτός συνόρων, σε μια προσπάθεια να ελεγχθούν οι εξελίξεις στο Κουρδικό, στη Συρία και στο Ιράκ, μπορεί εύκολα να γίνει μπούμερανγκ: Μια παρατεταμένη τουρκική κατοχική παρουσία στις δύο επίμαχες περιοχές να διαμορφώσει έναν παρατεταμένο ανταρτοπόλεμο, με ορατό το ενδεχόμενο οι τουρκικές δυνάμεις να μάχονται ταυτόχρονα κατά των Κούρδων στη Νοτιοανατολική Τουρκία, τη Βορειοανατολική Συρία και στο Βόρειο Ιράκ.
Με άλλα λόγια η δυναμική της αυτοεκπληρούμενης προφητείας σε όλο της το μεγαλείο, η πολιτική Ερντογάν, να λειτουργήσει ως παράγων συσπείρωσης του ΡΚΚ και της αδελφής Συροκουρδικής Οργάνωσης PYD με την κυβέρνηση του Βορείου Ιράκ, η οποία από την άνοιξη του 1991 μέχρι και σήμερα έχει λειτουργήσει σαν σύμμαχος της Αγκυρας.
Γιώργος Καπόπουλος
19/10/2016
http://www.ethnos.gr/giorgos_kapopoulos/arthro/ta_enexyra_tou_erntogan-64583146/
Μοσούλη:
Η Τουρκία επιβραβεύεται, η Ρωσία ελίσσεται
"Όταν λέμε ότι πρέπει να συμμετέχουμε τόσο στο πεδίο της μάχης όσο και στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, υπάρχει λόγος” διακήρυξε σχετικά με την επιχείρηση ανακατάληψης της Μοσούλης ο Τούρκος πρόεδρος Tayyip Erdoğan σε ομιλία του την Τρίτη – διανθισμένη με υπενθυμίσεις ότι η χώρα του, που έφθασε να συμπολεμά με τις ΗΠΑ μέχρι το Αφγανιστάν, δεν μπορεί παρά να έχει προτεραιότητα στους αμερικανικούς σχεδιασμούς έναντι του Ιράκ, μη μέλους του ΝΑΤΟ.
Άλλωστε ο Τούρκος πρόεδρος εμφανώς αντιμετωπίζει την κρατική υπόσταση του Ιράκ ως "εκλιπούσα”, όταν λ.χ. υποστηρίζει ότι η κεντρική κυβέρνηση της Βαγδάτης δεν είναι παρά ο διοικητής ενός στρατού σιιτών πολιτοφυλάκων. Προειδοποίησε μάλιστα ότι θα υπάρξουν έντονες εθνοθρησκευτικές διαμάχες, αν οι σιίτες μαχητές εισέλθουν στη Μοσούλη.
Ο Erdoğan προανήγγειλε συμμετοχή των τουρκικών δυνάμεων όχι μόνο στις επιχειρήσεις του υπό τις ΗΠΑ διεθνούς συνασπισμού για την ανακατάληψη της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης του Ιράκ, αλλά και στην σχεδιαζόμενη για το μέλλον ανακατάληψη της Ράκκα, οιονεί πρωτεύουσας του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία. Προς το παρόν, οι επιχειρήσεις του στρατού της Τουρκίας στη Συρία συνεχίζονται με στόχο την εκδίωξη των τζιχαντιστών από την στρατηγικής σημασίας πόλη al-Bab και αμέσως μετά (για να μην λησμονούνται οι βαθύτεροι στόχοι της τουρκικής εμπλοκής) την απώθηση των Κούρδων μαχητών του PYD από τη γειτονική Μανμπίτζ.
Αργότερα την Τρίτη έγινε γνωστό ότι ο Τούρκος πρόεδρος είχε τηλεφωνική συνομιλία για τα θέματα της περιοχής με τον Ρώσο ομόλογό του Vladimir Putin – προφανώς για να εμπεδώνεται η αντίληψη ότι δεν είναι "δεδομένος” για καμία πλευρά.
Σε κάθε περίπτωση, οι λεονταρισμοί του δείχνουν να επιβραβεύονται. Όπως ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός του Binali Yıldırım σε τηλεφωνική συνέντευξη με την εφημερίδα Hürriyet, Τούρκοι και Αμερικανοί επιτελείς συμφώνησαν το Σαββατοκύριακο ως προς τους όρους της τουρκικής συμμετοχής στην επιχείρηση της Μοσούλης. Τουρκικά μαχητικά F-16 θα πραγματοποιούν, όποτε χρειαστεί επιδρομές, με 2 έως 10 εξόδους ημερησίως από το Κουβέιτ, όπου και το κέντρο επιχειρήσεων για την ανακατάληψη της ιρακινής μεγαλούπολης, ενώ θα λάβουν μέρος συμμαχικά αεροσκάφη ήδη εγκατεστημένα στη βάση του Ιντσιρλίκ και θα διατεθεί ως κέντρο επικοινωνιών και επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης η βάση του Ντιγιάρμπακιρ.
Ο Yıldırım είχε βιαστεί να παρουσιάσει στο κόμμα του την συμμετοχή των τουρκικών F-16 ως γεγονός – όμως με τις κατοπινές του δηλώσεις διευκρινίσθηκε ότι αυτή θα υλοποιηθεί "εν καιρώ”.
Την ίδια ώρα, Δαμασκός και Ρωσία αμφισβητούν εμμέσως ή ευθέως τους στόχους της επιχείρησης ανακατάληψης της Μοσούλης, διατυπώνοντας την υποψία ότι πρόκειται για σχέδιο μετατόπισης των τζιχαντιστών από την ιρακινή στη συριακή επικράτεια, ώστε να διαιωνισθεί η διχοτόμηση της Συρίας και να ενταθεί η πίεση προς τις κυβερνητικές δυνάμεις στον άξονα Παλμύρα-Ντέιρ Εζόρ. Και οι δύο πλευρές προανήγγειλαν στρατιωτική δράση για την αντιμετώπιση τυχόν εισβολής τζιχαντιστών από τα ανατολικά, ενώ ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Sergei Lavrov, που αναρωτήθηκε ρητορικά αν η μη περικύκλωση της Μοσούλης οφείλεται σε "απροθυμία” ή "αδυναμία” του διεθνούς συνασπισμού, πρόσθεσε ότι η Μόσχα θα εξαγάγει τα ανάλογα πολιτικά συμπεράσματα.
Πρόκειται, παρά τη σχετικά διπλωματική διατύπωσή της, για βαρύτατη κατηγορία "συμπόρευσης” του συνασπισμού με τους τζιχαντιστές και εργαλειοποίησης των τελευταίων στην επιχείρηση αλλαγής καθεστώτος στην Δαμασκό. Όμως η επικοινωνιακή αυτή τακτική μπορεί να είναι αποτελεσματική, στον βαθμό που θα υποχρεώσει λ.χ. τις ΗΠΑ να εντείνουν τα πλήγματα κατά του Ισλαμικού Κράτους, ώστε να αποσείσουν την κατηγορία.
Παράλληλα, η ρωσική πλευρά προχώρησε σε έναν άλλο ελιγμό, υλοποιώντας αιφνιδιαστικά την Τρίτη, αντί της Πέμπτης που είχε συζητηθεί αρχικά, την οκτάωρη "ανθρωπιστική παύση” του βομβαρδισμού του ανταρτοκρατούμενου ανατολικού Χαλεπίου, με έξι διαδρόμους για την διαφυγή αμάχων από την πολιορκούμενη πόλη, αλλά και δύο για την αποχώρηση ενόπλων. Με τον τρόπο αυτό δίνεται μία "παύση” στο επικοινωνιακό σφυροκόπημα Ρωσίας και Συρίας από τις χώρες της Δύσης για την ανθρωπιστική κρίση στο ανατολικό Χαλέπι και κυρίως υλοποιείται με ρωσική πρωτοβουλία η προσπάθεια διαχωρισμού των "μετριοπαθών ανταρτών από τους τζιχαντιστές, την οποία είχε αναλάβει να προωθήσει η αμερικανική πλευρά κατά την ατυχήσασα κατάπαυση του πυρός τον Σεπτέμβριο. Με τον ελιγμό αυτό, εννοείται, η ρωσική πλευρά δίνει στον εαυτό της το δικαίωμα να σφυροκοπά ακόμη σκληρότερα το ανατολικό Χαλέπι εφεξής, συνυπολογίζοντας όλους τους υπερασπιστές του ως τρομοκράτες που αρνήθηκαν να διαχωρισθούν.
Του Κώστα Ράπτη
19/10/2016
http://www.capital.gr/diethni/3163318/mosouli-i-tourkia-epibrabeuetai-i-rosia-elissetai
Καταστροφική και επικίνδυνη πολιτική κατευνασμού (Appeasement)
της Τουρκίας από Ομπάμα
Η χθεσινή επίσκεψη του Υπουργού Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών, αποτελεί άλλη μια ξεκάθαρη απόδειξη της πλάνης πάνω στην οποία κινείται η πολιτική της κυβέρνησης Ομπάμα έναντι της Τουρκίας και του επικίνδυνου καθεστώτος του Σουλτάνου, Ταγίπ Ερντογάν.
Ο Αμερικανός Υπουργός Άμυνας, Άστον Κάρτερ, βρέθηκε στην Άγκυρα λίγες ώρες μετά την προκλητική επίθεση των τουρκικών δυνάμεων εναντίον των Κούρδων μαχητών του YPG, στα βόρεια της Συρίας, οι οποίοι είναι στενοί σύμμαχοι των ΗΠΑ.
Το ίδιο το Τουρκικό Επιτελείο, ανακοίνωσε κομπάζοντας ότι στην επιχείρηση αυτή έχασαν τη ζωής τους περίπου 200 Κούρδοι μαχητές. Στα διεθνή πρακτορεία όλες οι αναλύσεις τόνιζαν ότι η επιχείρηση αυτοί εναντίον των Κούρδων, είχε ως στόχο να δείξει στη Δύση και κυρίως την Ουάσιγκτον, τη δυσφορία του καθεστώτος Ερντογάν, για τον αποκλεισμό της Τουρκίας από την επιχείρηση ανακατάληψης της Μουσούλης. Άλλωστε ο ίδιος ο Σουλτάνος με δηλώσεις του είχε για μια ακόμα φορά επιτεθεί με βαρύτατους χαρακτηρισμούς εναντίον των ΗΠΑ και της Δύσης, με αφορμή αυτών τον αποκλεισμό απειλώντας απροκάλυπτα ότι δεν θα τον δεχτεί.
Λίγες ώρες μετά ο επικεφαλής του Αμερικανικού Πενταγώνου, βρέθηκε στην Άγκυρα και με δηλώσεις του μετά τη συνάντηση με τον Ερντογάν, ανέφερε ότι σαφώς και πρέπει η Τουρκία να παίξει ρόλο και να συμμετέχει στην επιχείρηση ανακατάληψης της Μουσούλης. Και για να σώσει τα προσχήματα είπε ότι θα αυτό θα πρέπει να γίνει σε συντονισμό με την κυβέρνηση του Ιράκ.
Η δικαιολογία αυτή, για την ακόμη μια φορά άτακτη και ταπεινωτική υποχώρηση της κυβέρνησης Ομπάμα μπροστά στους εκβιασμούς του Σουλτάνου της Άγκυρας, μόνο γέλια και πολύν περισσότερο κλάματα μπορεί να προκαλέσει.
Η μεγάλη τραγωδία όμως δεν έχει να κάνει με την για μια ακόμη φορά ταπείνωση της κυβέρνησης Ομπάμα από τον Ταγίπ Ερντογάν. Δυστυχώς αυτό αποτελεί πλέον ρουτίνα. Η μεγάλη τραγωδία και ο κίνδυνος είναι ότι αυτή η πολιτική κατευνασμού της Ουάσιγκτον, ενισχύει τις αναθεωρητικές επιδιώξεις του Σουλτάνου της Άγκυρας, ανοίγοντας ένα εκρηκτικό μονοπάτι το οποίο είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει σε ανάφλεξη την ευρύτερη περιοχή.
Αυτή η πραγματικά τραγική πολιτική της κυβέρνησης Ομπάμα έναντι του Ερντογάν, είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και για την Ελλάδα, εάν μάλιστα αναλογιστεί κανείς τις δηλώσεις του το τελευταίο διάστημα για τη Συνθήκη της Λωζάννης και τον Εθνικό Όρκο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η πολιτική αυτή, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα συνεχιστεί και με ακόμα πιο φιλοτουρκικό πρόσημο από την Χίλαρι Κλίντον στην περίπτωση που εκλεγεί Πρόεδρος των ΗΠΑ στις εκλογές της 8ης Νοεμβρίου.
Προσδεθείτε η Καταιγίδα θα είναι σφοδρή!
Δημήτρης Γ. Απόκης ,
Διεθνολόγος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, και Δημοσιογράφος
22/10/2016
http://mignatiou.com/2016/10/katastrofiki-ke-epikindini-politiki-katevnasmou-appeasement-tis-tourkias-apo-ompama/
Για συμφωνία Άγκυρας-Βαγδάτης
για συμμετοχή Τουρκίας στη μάχη της Μοσούλης
μιλά ο Κάρτερ
Ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Άστον Κάρτερ δήλωσε βέβαιος ότι υπάρχει η δυνατότητα η Τουρκία να συμμετάσχει στην επιχείρηση για την ανακατάληψη της πόλης της Μοσούλης από τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ), παρά τις εντάσεις ανάμεσα στη Βαγδάτη και την Άγκυρα.
«Θεωρώ πως υπάρχει μια καταρχήν συμφωνία» από πλευράς των εμπλεκόμενων μερών και ότι πρόκειται να συζητηθούν «οι πρακτικές λεπτομέρειες» για την τουρκική συμμετοχή, εξήγησε ο Κάρτερ μετά την ολιγόωρη επίσκεψη που έκανε στην Άγκυρα, πριν μεταβεί στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και κατόπιν στο Παρίσι.
«Το Ιράκ αντιλαμβάνεται ότι η Τουρκία, καθώς γειτονεύει με την περιοχή της Μοσούλης, ενδιαφέρεται για το ποιο θα είναι το αποτέλεσμα» της μάχης για την ανακατάληψη του τελευταίου προπυργίου των τζιχαντιστών στο Ιράκ, σημείωσε ο επικεφαλής του Πενταγώνου. «Είμαι πεπεισμένος ότι μπορούμε να επιλύσουμε το πρόβλημα, ότι η Τουρκία μπορεί να έχει μια παραγωγική συμβολή» σε αυτή τη μάχη και ότι «μας μένει απλά να ορίσουμε τις πρακτικές λεπτομέρειες» για τη συμμετοχή της», συνέχισε. «Βρισκόμαστε στη διαδικασία της συζήτησης αυτών των πρακτικών λεπτομερειών», επέμεινε.
Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν θέλει η Τουρκία να μείνει στο περιθώριο της επιχείρησης για την απελευθέρωση της Μοσούλης από το ΙΚ – αντίθετα, θέλει οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις να συμμετάσχουν σε αυτήν. Η Άγκυρα θεωρεί τη Μοσούλη, άλλοτε βιλαέτι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μια περιοχή εντός της σφαίρας επιρροής της. Η Βαγδάτη εναντιώνεται στην τουρκική συμμετοχή μέχρι τώρα και απαιτεί ρητά την αποχώρηση εκατοντάδων τούρκων στρατιωτικών που σταθμεύουν σε μια βάση στην πόλη Μπασίκα, κοντά στη Μοσούλη, όπου αναπτύχθηκαν για να εκπαιδεύσουν ιρακινούς σουνίτες μαχητές.
Κατά ειδικούς, ο Ερντογάν ανησυχεί για τη νέα ισορροπία των δυνάμεων που θα προκύψει μεταξύ των διαφόρων κοινοτήτων μετά την απελευθέρωση της σουνιτικής αυτής πόλης από τα χέρια των τζιχαντιστών του ΙΚ. Κυρίως ο πρόεδρος της Τουρκίας φοβάται την ισχυροποίηση των Κούρδων και των σιιτών.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει προειδοποιήσει επανειλημμένα για τον κίνδυνο σφαγής με φατριαστικά κίνητρα στην περίπτωση που οι ιρακινές αρχές βασιστούν σε σιίτες παραστρατιωτικούς για την ανακατάληψη της Μοσούλης.
Ανώτερο στέλεχος του υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ άφησε σήμερα να εννοηθεί πως η Τουρκία θα μπορούσε να έχει μια συμμετοχή που δεν θα είναι «άμεση» και «στρατιωτική». «Υπάρχουν πολλοί τρόποι να συμβάλλει», έκρινε ο αξιωματούχος αυτός, για παράδειγμα «στην ιατρική υποστήριξη», «στην ανθρωπιστική βοήθεια» και στην εκπαίδευση των στελεχών των ιρακινών δυνάμεων, κάτι που ήδη λαμβάνει χώρα στη βάση στη Μπασίκα.
Ακόμη, ο Άστον Κάρτερ δήλωσε ότι η Τουρκία θα διαδραματίσει επίσης ρόλο στην επίθεση εναντίον της Ράκας, του προπυργίου του ΙΚ στη Συρία, που βρίσκεται επίσης στο στόχαστρο του διεθνούς συνασπισμ0ύ εναντίον των τζιχαντιστών υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. «Κατά τον ίδιο τρόπο, η Τουρκία θα έχει έναν ρόλο στην πτώση της Ράκας», διαβεβαίωσε ο Κάρτερ. Η Τουρκία έχει στην πραγματικότητα «συμφέρον να εξασφαλίσει ότι η (μελλοντική) διακυβέρνηση στη Ράκα θα αποτελεί μια δίκαιη αντανάκλαση (της σύνθεσης) του πληθυσμού», συμπλήρωσε, αναφερόμενος στον αλληλοσεβασμό των διαφορών εθνοτικών και θρησκευτικών κοινοτήτων. «Θέλουμε να εκδιώξουμε το ΙΚ από τη Ράκα. Θέλουμε να το κάνουμε το συντομότερο δυνατόν και θέλουμε η νίκη να είναι διαρκής», είπε ο επικεφαλής του Πενταγώνου. «Συνομιλήσαμε (με την Τουρκία) για μια ολόκληρη σειρά επιλογών» όσον αφορά τη συμμετοχή της στην επικείμενη μάχη για την ανακατάληψη της Ράκας, «στρατιωτικών και μη».
Ο τούρκος υπουργός Άμυνας Φικρί Ισίκ, που συναντήθηκε με τον Κάρτερ, επιβεβαίωσε πως υπήρξε καταρχήν συμφωνία για την εμπλοκή της Τουρκίας για να «καθοριστεί το μέλλον της Μοσούλης» και για το ότι οι τρεις χώρες πρέπει να συνεργαστούν για την αποκλιμάκωση της έντασης. Είπε ακόμη ότι η Άγκυρα αδημονεί να πάρει μέρος στην επιχείρηση για την απελευθέρωση της Ράκας.
21/10/2016
ΑΠΕ-ΜΠΕ-AFP-Reuters
Άγκυρα
http://mignatiou.com/2016/10/gia-simfonia-agkiras-vagdatis-gia-simmetochi-tourkias-sti-machi-tis-mosoulis-mila-o-karter/
Στόχος η ρήξη Άγκυρας-ΗΠΑ
Τουρκικά αεροσκάφη βομβάρδισαν τους υποστηριζόμενους από τις ΗΠΑ Κούρδους της Συρίας. Ο βομβαρδισμός έγινε για να αποτρέψει τους Κούρδους από τη δημιουργία ενός διαδρόμου που θα ενώσει τις ελεγχόμενες από αυτούς περιοχές στη βόρεια Συρία. Της επίθεσης ακολούθησαν οι απειλές Ερντογάν ότι η Άγκυρα θα αναλάβει και πάλι δράση κατά του κουρδικού YPG που για την Τουρκία αποτελεί παρακλάδι του ΡΚΚ.
Οι τουρκικές επιδρομές πιθανότατα θα δυσκολέψουν τις προσπάθειες των ΗΠΑ να ισορροπήσουν μεταξύ της συμμάχου στο ΝΑΤΟ Τουρκίας και των Κούρδων που αποτελούν μέρος του συνασπισμού που μάχεται κατά του ΙΚ στην Συρία. Οι προσπάθειες των Κούρδων καταλάβουν και άλλες περιοχές, παρά τις αμερικανικές αντιρρήσεις, δεν βοηθούν.
Οι Τούρκοι ανέφεραν πως τουλάχιστον 200 μαχητές του YPG σκοτώθηκαν από τις επιδρομές οι οποίες εκτελέστηκαν σε περιοχές που πρόσφατα καταλήφθηκαν από τους Κούρδους καθώς συνεχίζουν την προέλασή τους κατά της ελεγχόμενης από τους τζιχαντιστές πόλης αλ Μπαμπ. Οι Κούρδοι διαψεύδουν πάντως αυτό τον αριθμό. Επίσης το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αναφέρει πως οι νεκροί Κούρδοι είναι μόνο 11. Κουρδικές πηγές ανέφεραν πως οι Τούρκοι βομβάρδισαν δύο χωριά που μόλις είχαν απελευθερωθεί από το ΙΚ, σκοτώνοντας τέσσερις άμαχους και τραυματίζοντας δεκάδες. Αξιωματούχος του YPG δήλωσε πάντως πως οι Κούρδοι παρακολουθούν με προσοχή ποια δύναμη αντιδρά και πως, φωτογραφίζοντας ΗΠΑ και Ρωσία.
Τις τελευταίες εβδομάδες το αλ Μπαμπ έχει καταστεί το επίκεντρο της σύγκρουσης των υποστηριζόμενων από την Τουρκία Σύρων ανταρτών και του YPG. Η πόλη αποτελεί σταυροδρόμι μεταξύ του Χαλεπίου και των ελεγχόμενων από τους Κούρδους περιοχές δυτικά και ανατολικά της πόλης. Κούρδοι, δυνάμεις του Άσαντ και υποστηριζόμενοι από την Άγκυρα αντάρτες βρίσκονται σε απόσταση βολής από την πόλη. Αν οι Κούρδοι καταλάβουν το αλ Μπαμπ τότε θα ενώσουν το Αφρίν με το Κομπάνι και την Τζαζίρα, ελέγχοντας έτσι μια ενοποιημένη εδαφική ζώνη. Για την Τουρκία όμως κάτι τέτοιο αποτελεί «κόκκινη» γραμμή. Τον Αύγουστο τουρκικά στρατεύματα εισέβαλαν στη βόρεια Συρία για να αποτρέψουν την πραγματοποίηση των κουρδικών σχεδίων.
Οι επιδρομές αποτελούν τη δεύτερη τουρκική επίθεση κατά του YPG από αέρος και προκαλούν ενδιαφέροντα ερωτήματα σχετικά με τις σχέσεις της Άγκυρας με το καθεστώς Άσαντ και την Ρωσία. Σύμφωνα με κουρδικές πηγές η Τουρκία δεν μπορεί να εξαπέλυσε τις επιδρομές χωρίς να έχει ενημερώσει τη Μόσχα τα αεροσκάφη της οποίας ελέγχουν τον συριακό εναέριο χώρο. Ρωσία και Τουρκία βρίσκονται απέναντι στην Συρία αλλά η Τουρκία προκειμένου να αποφύγει τον κουρδικό εφιάλτη φαίνεται πως εγκαταλείπει τα σχέδια ανατροπής του Άσαντ. Αυτός ήταν και ο λόγος που η Τουρκία ήταν τόσο πρόθυμη να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με τη Ρωσία. Η Τουρκία εξαπέλυσε την επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη» με την συγκατάθεση της Ρωσίας. Όμως η Μόσχα ακούγεται πως έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θα επιτρέψει στους υποστηριζόμενους από την Άγκυρα αντάρτες να καταλάβουν το αλ Μπαμπ καθώς κάτι τέτοιο θα συνιστούσε απειλή για τις δυνάμεις του Άσαντ στο Χαλέπι.
Η ρωσική θέση επί του προκειμένου δεν έχει αλλάξει. Κουρδικές πηγές υποστηρίζουν πως η Μόσχα επέτρεψε στην Άγκυρα να πραγματοποιήσει τις επιδρομές με αντάλλαγμα τη μη προώθηση των ανταρτών προς το αλ Μπαμπ.
Από την πλευρά του ο Ερντογάν διαβεβαίωσε τον Πούτιν ότι θα βοηθήσει στην εξουδετέρωση του Μετώπου Φατάχ αν Σαμ, του πρώην Μετώπου αλ Νούσρα, στο Χαλέπι. Η Τουρκία παράλληλα απειλεί να αναλάβει δράση στη Μοσούλη στο Ιράκ. Και εκεί στόχος της δεν είναι το ΙΚ αλλά το ΡΚΚ. Η Μόσχα προφανώς έχει κάθε συμφέρον να διευρυνθεί η ρήξη Άγκυρας – Ουάσινγκτον και η επίθεση των Τούρκων κατά του YPG σίγουρα συμβάλει προς την κατεύθυνση αυτή.
http://mignatiou.com/2016/10/tourkiko-egklima-anetia-dolofoniki-epithesi-kata-kourdon-tis-sirias-me-dekades-nekrous/
http://www.al-monitor.com/pulse/originals/2016/10/turkey-syria-kurds-raid-ypg-russia-isis-mosul-nusra.html
OCTOBER 21, 2016
Tης Amberin Zaman
Amberin Zaman is a journalist who has covered Turkey, the Kurds and Armenia for The Washington Post, The Daily Telegraph, The Los Angeles Times and the Voice of America. She served as The Economist’s Turkey correspondent between 1999 and 2016. She was a columnist for the liberal daily Taraf and the mainstream daily Haberturk before switching to the independent Turkish online news portal Diken in 2015. She is currently a public policy scholar at The Woodrow Wilson Center in Washington, DC, where she is focusing on Kurdish issues.
On Twitter: @amberinzaman
ΠΗΓΗ
http://mignatiou.com/2016/10/me-evlogies-moschas-i-tourkiki-epithesi-kata-kourdon-se-siria-stochos-i-rixi-agkiras-ipa/
O Erdogan "απασφάλισε"
Το πιο προβληματικό στοιχείο δεν είναι το ότι ο Τούρκος πρόεδρος επανήλθε για τρίτη φορά με δηλώσεις αμφισβήτησης της Συνθήκης της Λωζάνης, επαιρόμενος μάλιστα ότι έτσι κατέγραψε το θέμα στην τουρκική δημόσια συζήτηση, ώστε να δικδάσκονται οι νεώτερες γενιές.Το πιο προβληματικό είναι ότι η Τουρκία ήδη ενεργεί, σε συμφωνία με τα λόγια του Erdogan, σαν να είχε ξεπεράσει τα σύνορα που της "επιβλήθηκαν”, βοηθούσης της "αβελτηρίας" των κεμαλικών, το 1923 και να κινείται για την υλοποίηση των διεκδικήσεων του Εθνικού Συμφώνου, όπως τις κατέγραψε πριν από τη διάλυσή του το τελευταίο οθωμανικό κοινοβούλιο το 1920.
Άλλωστε, έχει κάθε ευχέρεια να το κάνει αυτό, διότι δεν άνοιξε αυτή τον χορό της αναθεώρησης συνόρων, κρατικών υποστάσεων και δημογραφικών δεδομένων στην ευρύτερη Μέση Ανατολή...
Οι αεροπορικές επιδρομές που πραγματοποίησαν το ξημέρωμα της Πέμπτης οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις εναντίον στόχων των Κούρδων μαχητών της βόρειας Συρίας, συνιστούν πάντως τομή. Όχι μόνο γιατί αποτελούν επιχειρησιακή κλιμάκωση σε σχέση με τις παλαιότερες βολές πυροβολικού από τουρκικού εδάφους εναντίον παρόμοιων στόχων, αλλά και γιατί αποτελούν ταυτόχρονη πρόκληση εναντίον των ΗΠΑ και της Ρωσίας.
Υπενθυμίζεται ότι οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις, που κορμό τους έχουν τους Κούρδους μαχητές του YPG,αποτελούν τον πιο αξιόπιστο σύμμαχο των ΗΠΑ στην περιοχή και πλαισιώνονται από Αμερικανούς εκπαιδευτές-συντονιστές. Υπενθυμίζεται ακόμη ότι η πραγματοποίηση αεροπορικών επιδρομών εντός Συρίας ρισκάρει την αναμέτρηση με την ρωσική αεροπορία και αεράμυνα που έχει σφραγίσει από το περασμένο φθινόπωρο τον συριακό εναέριο χώρο.
Το τουρκικό Γενικό Επιτελείο υποστηρίζει ότι πραγματοποιήθηκαν 18 επιδρομές με συνολικά τουλάχιστον 200 νεκρούς – ενώ η κουρδική πλευρά προσγειώνει τον αριθμό των απωλειών της σε 10.
Τα πλήγματα αφορούσαν τις δυνάμεις εκείνες που με αφετηρία το αυτόνομο "καντόνι” του Αφρίν, βορείως του Χαλεπίου, απωθούν προς Ανατολάς τους ισλαμιστές αντικυβερνητικούς αντάρτες και προωθούνται με στόχο την κατάληψη της στρατηγκής σημασίας πόλη αλ-Μπαμπ – αυτήν ακριβώς που φιλοδοξούν να καταλάβουν, κινούμενα προς νότον, και τα τουρκικά στρατεύματα που συμμετέχουν από τον Αύγουστο στην επιχείρηση "Ασπίδα του Ευφράτη” εντός της συριακής επικράτειας.
Πρόκειται για μία εξαιρετικά λεπτή κατάσταση καθώς οι μεν Κούρδοι αντάρτες φέρονται να απέχουν μόλις 20 χιλιόμετρα από την al-Bab, ενώ κατά πλάτος μόλις 15 χιλιόμετρα χωρίζουν τα συριακά κυβερνητικά στρατεύματα στα νότια από αυτά της Τουρκίας στα βόρεια. Εννοείται ότι συνολικά ο έλεγχος του κανονιού του Αφρίν από τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις διευκολύνει τα μάλα την πολιορκία του ανατολικού Χαλεπίου από τις δυνάμεις της Δαμασκού και των συμμάχων της, που διατηρούν στη συγκεκριμένη περιοχή μια σχέση συνεννόησης και αντικειμενικής σύμπραξης με το κουρδικό στοιχείο.
Η Μόσχα καλείται να πραγματοποιήσει μια μεσολαβητική ακροβασία. Αν οι παραβιάσεις του συριακού εναέριου χώρου υπερβούν τα όρια ή, πολύ περισσότερο, οι Κούρδοι του Αφρίν ηττηθούν από τις τουρκικές δυνάμεις, η κοινή προσπάθεια Μόσχας και Δαμασκού για την κατάληψη του Χαλεπίου απειλείται. Εάν δε οι τουρκικές και συριακές κυβερνητικές δυνάμεις βρεθούν να εφάπτονται, πολλοί ενδιαφερόμενοι τρίτοι, με πρώτους τους ισλαμιστές αντάρτες, θα επιδίωκαν να προκαλέσουν την αντιπαράθεσή τους.
Το γεγονός ότι αυτή την εβδομάδα οι Vladimir Putin και Tayyip Erdogan είχαν τηλεφωνική επικοινωνία χρησιμοποιείται από την Άγκυρα για να καλλιεργηθεί η εντύπωση ότι οι τουρκικές ενέργειες στη Συρία έχουν την έγκριση της Μόσχας. Η πραγματικότητα είναι βεβαίως πολύ πιο περίπλοκη. Καμία από τις δύο πλευρές δεν επιθυμεί να ακυρώσει την επαναπροσέγγιση που επιτεύχθηκε μετά το αποτυχημένο τουρκικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, ωστόσο οι στρατηγικές τους επιδιώξεις δεν παύουν να αποκλίνουν.
Είναι εμφανές ότι τον Αύγουστο η Ρωσία έδωσε σιωπηρά το πράσινο φως για την "Ασπίδα του Ευφράτη”, αρκεί να αυτή να περιοριζόταν σε μικρή έκταση, ενώ και η ΄Άγκυρα απέφυγε χαρακτηριστικά να ακολουθήσει τις χώρες της Δύσης στις ηχηρές καταγγελίες για την πολιορκία του ανατολικού Χαλεπίου.
Φαίνεται μάλιστα ότι αντικείμενο της συνδιάλεξης Putin-Erdogan ήταν ακριβώς η συνεργασία της Άγκυρας στην απομάκρυνση ανταρτών από το πολιορκούμενο Χαλέπι, καθώς η ρωσική διπλωματία υλοποιεί πλέον μονομερώς αυτό που κατά τους όρους της ατυχήσασας κατάπαυσης του πυρός του Σεπτεμβρίου θα αποτελούσε κατεξοχήν έργο της αμερικανικής πλευράς: τον διαχωρισμό των "μετριοπαθών ανταρτών” από τους τζιχαντιστές.
Μία Τουρκία πάντως που πιστεύει ότι μπορεί κατά το δοκούν να ξαναχαράξει τα σύνορα στη μεσανατολική γειτονιά της είναι μία Τουρκία που προορίζεται να δημιουργήσει αντισυσπειρώσεις εναντίον της.Ήδη η Δαμασκός διαμήνυσε ότι σε τυχόν επανάληψη των επιδρομών τουρκικών αεροσκαφών θα απαντήσει με κατάρριψή τους. Και όλα αυτά, ενώ ταυτόχρονα εξελίσσεται η σύγκρουση 'Αγκυρας-Βαγδάτης για την τουρκική στρατιωτική παρουσία στη Μπασίκα χωρίς την άδεια της ιρακινής κυβέρνησης, αλλά και το μεγάλο παζάρι για την συμμετοχή της Τουρκίας στην επιχείρηση ανακατάληψης της Μοσούλης.
Η επίσκεψη την Παρασκευή του υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ Ashton Carter στην Άγκυρα φαίνεται πως κατέληξε σε κάποιον συμβιβασμό. Ο επικεφαλής του Πενταγώνου δήλωσε ότι η Ουάσιγκτον επιθυμεί τη συμμετοχή της τουρκικής αεροπορίας στις επιχειρήσεις κατά του Ισλαμικού Κράτους και ότι αυτή θα υλοποιηθεί, καθώς επιτεύχθηκε το περίγραμμα μίας συμφωνίας και με τη Βαγδάτη, η οποία απομένει μόνο να δώσει την έγκρισή της επί τεχνικών λεπτομερειών.
Το πνεύμα τουρκο-αμερικανικής συνεννόησης πιθανότατα αφορά και τα τεκταινόμενα στη Συρία, αφού ο Τούρκος πρωθυπουργός Binali Yildirim υποστήριξε ότι οι ενέργειες της Τουρκίας στη Συρία έχουν σκοπό να καταστρέψουν τις τρομοκρατικές οργανώσεις και να ασφαλίσουν τα σύνορά της και πως συζητώντας όλες με τους εταίρους στον υπό τις ΗΠΑ διεθνή συνασπισμό. Συνασπισμό.
Αντιθέτως, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Sergey Lavrov τόνισε ότι η Μόσχα ανησυχεί πολύ από τις πληροφορίες πως η Τουρκία βομβαρδίζει περιοχές στη Βόρεια Συρία. Ερωτηθείς μάλιστα τι σκέπτεται η χώρα του για τις προειδοποιήσεις της συριακής κυβέρνησης προς την Άγκυρα, περιορίσθηκε να αναφέρει πως η Συρία είναι μια κυρίαρχη χώρα.
Του Κώστα Ράπτη
22/10/2016
http://www.capital.gr/diethni/3164151/o-erdogan-apasfalise
Ο Ερντογάν και ο πόλεμος... εντυπώσεων στη Συρία
Ο πρόεδρος χρησιμοποιεί τις συρράξεις στο εξωτερικό ως μόχλευση για εγχώρια ζητήματα. Η παρουσία του στρατού του στην Τζαραμπλούς δείχνει το περιορισμένο όραμά του για τη Μέση Ανατολή. Αλλά έτσι κι αλλιώς... σημασία έχουν οι εντυπώσεις.
Εδώ, στους δρόμους αυτού που κάποτε ήταν μια πόλη περίπου 25.000 κατοίκων, οι Σύροι αντάρτες που έχουν εκπαιδευτεί από Τούρκους, ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός (Free Syrian Army - FSA), τριγυρνούν με ημιφορτηγά της Toyota, τη στιγμή που Τούρκοι αξιωματούχοι προετοιμάζουν τους ντόπιους για επίσκεψη των ξένων μέσων ενημέρωσης.
Τρόφιμα αρχίζουν να μοιράζονται ακριβώς τη στιγμή που οι ξένοι φτάνουν με ένα διώροφο λεωφορείο για να χαζέψουν το μέρος, να τραβήξουν σε βίντεο ένα διαλυμένο κτίριο και να γραπώσουν τον κοντινότερο πολίτη για να του πάρουν συνέντευξη. Πράγματι, όταν περνάς μια μέρα ξενάγησης με κυβερνητικούς συνοδούς σε αυτή την πόλη, την οποία απελευθέρωσε ο τουρκικός στρατός από το Ισλαμικό Κράτος δύο μήνες πριν, βλέπεις τόσο τις φιλοδοξίες όσο και τα όρια του οράματος του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για τη Μέση Ανατολή.
Αυτή η σκηνοθετημένη επίδειξη που προορίζεται για δημόσια κατανάλωση, τόσο στην Τουρκία όσο και στο εξωτερικό, είναι η επιχείρηση Ασπίδα του Ευφράτη (Operation Euphrates Shield) που ανακοίνωσε η Άγκυρα τον Αύγουστο. Τουρκικά στρατεύματα και ο FSA ευελπιστούν να δημιουργήσουν μια ουδέτερη ζώνη 5.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, που εκτείνεται βαθιά μέσα σε συριακό έδαφος, όπου οι Σύροι που διαφεύγουν τον πόλεμο θα ζουν υπό την προστασία του κ. Ερντογάν.
Αλλά πέραν της νοητής περιμέτρου ασφαλείας που διαχειρίζονται Τούρκοι στρατιώτες, η Τζαραμπλούς μοιάζει να συμβολίζει τους άκαρπους στόχους της εξωτερικής πολιτικής του κ. Ερντογάν, σε έναν πόλεμο στον οποίο πάντα ήθελε να έχει σημαντικό ρόλο.
Η απόφαση του κ. Ερντογάν να στείλει τουρκικά στρατεύματα στη Συρία επισφράγισε ματαιωμένους στόχους ετών έξω από την ίδια του την πόρτα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες -σύμμαχος της Άγκυρας μέσω του ΝΑΤΟ- επέλεξαν να υποστηρίξουν μια κουρδική πολιτοφυλακή που ο κ. Ερντογάν θεωρεί τρομοκρατική ομάδα. Η Ρωσία υποστήριξε τον πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ, τον οποίο ο κ. Ερντογάν αποστρέφεται, ενώ το Ισλαμικό Κράτος και Κούρδοι πολιτοφύλακες εξασφάλισαν τον έλεγχο μεγάλου μέρους της περιοχής της Συρίας που συνορεύει με την Τουρκία.
Η επίθεση στην Τζαραμπλούς τον Αύγουστο έγινε φαινομενικά κατά του Ισλαμικού Κράτους, αλλά επίσης και για να απωθηθούν από την περιοχή των συνόρων οι Κούρδοι της Συρίας, τους οποίους η Άγκυρα θεωρεί επέκταση των παράνομων ομάδων των Κούρδων της Τουρκίας. Φόβος του κ. Ερντογάν είναι πως Κούρδοι μαχητές σε ολόκληρη την Τουρκία, τη Συρία και το Ιράκ θα προσπαθήσουν να επωφεληθούν από τις τοπικές συρράξεις, παγιώνοντας ένα de facto κράτος στη βόρεια Συρία.
Και όμως, οι φιλοδοξίες του προέδρου στην περιοχή ήταν άκαρπες για άλλη μια φορά αυτή την εβδομάδα, όταν Κούρδοι και κυρίως στρατιωτικές δυνάμεις σιιτών Ιρακινών ξεκίνησαν μια επίθεση για την κατάληψη της Μοσούλης, την ώρα που τα τουρκικά στρατεύματα, τα οποία βρίσκονταν ακριβώς έξω από τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ χωρίς την έγκριση της Βαγδάτης, έμειναν έξω από τη μάχη.
Ο κ. Ερντογάν εξοργίστηκε και επέμεινε να αναμιχθεί η Τουρκία, αλλά μάταια.
Ο Nihat Ali Ozcan, απόστρατος Τούρκος αξιωματικός, ανέφερε ότι η στάση του κ. Ερντογάν στη Μοσούλη εν μέρει είχε στόχο να ενισχύσει τη φήμη του αφότου κατέστειλε ένα αποτυχημένο πραξικόπημα τον Ιούλιο.
«Ο κ. Ερντογάν χρησιμοποιεί ευκαιρίες στο εξωτερικό ως μόχλευση για εγχώρια ζητήματα», τόνισε.
Η επιθυμία του προέδρου για έναν ρόλο στην επιχείρηση στη Μοσούλη γεννήθηκε από την ίδια φιλοδοξία με την απόφαση της Τουρκίας να απελευθερώσει την Τζαραμπλούς τον Αύγουστο, καθώς και το χωριό Νταμπίκ την περασμένη εβδομάδα, εξηγούν οι αναλυτές. Αφού του αρνήθηκαν τον ρόλο του τοπικού ειρηνοποιού στον οποίο απέβλεπε εδώ και καιρό, αυτή η παρέμβαση εξυπηρετεί τον διττό στόχο του να αναχαιτίσει τους Κούρδους και να αποδείξει στους Τούρκους -και στον υπόλοιπο κόσμο- ότι παραμένουν δύναμη στην περιοχή.
Η Τζαραμπλούς ήταν έτοιμη να καταληφθεί από Κούρδους της Συρίας που στηρίζονται από τις ΗΠΑ, ακριβώς πριν αναλάβει δράση η Τουρκία και τους εμποδίσει να ενωθούν με δύο ανεξάρτητα καντόνια σε μια συνεχή λωρίδα γης.
«Για δύο χρόνια το Ισλαμικό Κράτος ήταν στην Τζαραμπλούς και η Τουρκία στην πραγματικότητα δεν έκανε τίποτα», υπογράμμισε δυτικός διπλωμάτης. «Και ενώ είμαστε όλοι ευχαριστημένοι που η Τουρκία έλαβε θέση, θα πρέπει να είμαστε σαφείς πως πρόκειται για μια στάση κατά των Κούρδων, όχι κατά του Ισλαμικού Κράτους».
Το να περιορίσει την κουρδική πολιτοφυλακή με βάση στη Συρία, People's Protection Unit (YPG), δείχνει πλέον ο μόνος εφικτός στόχος του κ. Ερντογάν στον συριακό εμφύλιο, επισημαίνουν οι αναλυτές.
Την Πέμπτη, ο στρατός ισχυρίστηκε πως σκότωσε μέχρι και 200 μαχητές του YPG βόρεια του Χαλεπίου, αφότου η Άγκυρα έστειλε μαχητικά τζετ στη Συρία για πρώτη φορά από τον Νοέμβριο, όταν η Τουρκία κατέρριψε ρωσικό πολεμικό αεροσκάφος.
Προκειμένου να περιορίσει το YPG, το να κρατήσει τον έλεγχο της Τζαραμπλούς και το να επεκτείνει την ουδέτερη ζώνη στις γειτονικές χώρες είναι κρίσιμο για την Άγκυρα: ουσιαστικά θα διαμέλιζε τις κουρδικές πολιτοφυλακές σε δύο απείθαρχα καντόνια, διαλύοντας τις ελπίδες τους να δημιουργήσουν μια αυτόνομη ζώνη.
Η Τζαραμπλούς και οι γύρω περιοχές είναι σε μεγάλο βαθμό ασφαλείς αυτή τη στιγμή. Οι σχεδόν 150 μαχητές του ΙΚ που σύμφωνα με τους κατοίκους κρατούσαν υπό τον έλεγχό τους την πόλη εξαφανίστηκαν όταν μεταφέρθηκαν εκεί τα τουρκικά τανκς.
Έχει στηθεί και λειτουργεί ένα ιατρικό κέντρο, νοσοκομειακά μεταφέρουν ασθενείς στην Τουρκία για να θεραπευθούν, τρόφιμα φτάνουν στην πόλη, το ηλεκτρικό ρεύμα έχει αποκατασταθεί και μια γιγαντιαία αφίσα του κ. Ερντογάν αγριοκοιτάζει προς την κεντρική οδό.
Αλλά μέχρι στιγμής, παρά τις επανειλημμένες υποσχέσεις ότι θα αναπτυχθεί και πέρα από την Τζαραμπλούς, σε συριακές πόλεις όπως η Αλ Μπαμπ στη δύση και η Μανμπίτζ στον νότο, ο τουρκικός στρατός έχει παραμείνει στη θέση του. Αυτό μπορεί να αλλάξει μετά την αποτυχία της Τουρκίας να εξασφαλίσει έναν ρόλο στη Μοσούλη, εκτίμησε δυτικός αξιωματούχος.
«Ο κ. Ερντογάν είναι πολύ καλός στις εντυπώσεις. Δεν έχει σημασία ποια είναι η πραγματικότητα: στον κόσμο (στην Τουρκία) αρέσει να ακούει τις φιλοδοξίες του κ. Ερντογάν στις ειδήσεις των οκτώ, όταν γυρνάει στο σπίτι», εξήγησε αναλυτής σε θέματα ασφάλειας, που αρνήθηκε να κατονομαστεί.
του Mehul Srivastava
21 Οκτωβρίου 2016
http://www.euro2day.gr/ftcom_gr/article-ft-gr/1459550/o-erntogan-kai-o-polemos-entyposeon-sthn-syria.html
