Romain Collin ...

  
Described by NPR host Jon Weber as “a visionary composer, an extraordinary jazz pianist and a very bright young rising star in the jazz world”, and touted by the Boston Globe as being “among the leading lights of a new breed of jazz players”, Romain Collin continues to develop “a highly personal and contemporary vision” (A Blog Supreme, NPR), combining the tradition of improvisation with sound designing, and classical music. Having just released his third record, Press Enter (ACT), described by the New York Times as a “winning new album” and hailed by Jazz journal, UK as an “absolute masterpiece”, Collin keeps developing “a unique voice…a crystal clear vision” (UK VIBE), making his mark on the New York scene, as well as internationally.

Romain, who was originally born in France, came to the US to attend Berklee College of Music (class of 2004) on a scholarship, where he studied performance with the likes of Dave Liebman and Joe Lovano while majoring in Music Synthesis. In 2007, Romain Collin graduated from the prestigious Thelonious Monk Institute of Jazz where he held a Full Scholarship as the pianist of an ensemble handpicked by Herbie Hancock, Wayne Shorter and Terence Blanchard. During this time, Romain had the opportunity to tour internationally with Herbie Hancock and Wayne Shorter, shared the stage with artists such as Marcus Miller, Jimmy Heath, and Terence Blanchard, and studied with the likes of Larry Goldings, Russell Ferrante, Ron Carter, Charlie Haden, 
Mulgrew Miller and Wynton Marsalis.

In 2009, Collin released his debut as a leader, The Rise and Fall of Pipokuhn (Fresh Sound Records), a record described as “an astonishingly mature and ambitious debut that secures Collin a placeholder in the continuing evolution of the grand tradition of the piano trio” (All About Jazz). The album made New York jazz critic David Adler’s list of notable debuts of 2009 and got radio airplay throughout France, Japan and the US - including a special feature on WNYC Culture program. Joining a list of luminaries ranging from Bill Evans, Keith Jarrett and Chick Corea to Ray Charles or Norah Jones, Collin was also invited by legendary pianist Marian McPartland to her prestigious Piano Jazz show on NPR to discuss his artistic vision and perform solo piano.

In 2012, Collin released his second album as a leader, The Calling (Palmetto). The record was produced by Matt Pierson (Brad Mehldau, Joshua Redman) and features Collin’s current group in Kendrick Scott on drums and Luques Curtis on bass, a band of “astonishing capabilities filling a landscape of incredible expanse” (All About Jazz). The Calling has been described as “a tour de force that showcases Collin’s strengths as an accomplished composer and virtuoso pianist of the highest order” (JazzEd Magazine), and as “a work of art that is worthy of being held onto for generations to come” (Eric Sandler, The Revivalist). Currently based in NYC, Romain performs with his group in major festivals and venues internationally.

While furthering his career as a leader, Romain continues to explore various musical genres as a sideman, performing and/or recording alongside artists such as Mike Stern, John McLaughlin, Christian McBride, Gregoire Maret, Lauryn Hill, Tony Grey (ObliqSound), Eva Cortes (Universal), Tim Green (TrueMelody) and Joe Sanders (Criss Cross). Romain has also composed orchestra scores for motion pictures including the mini-documentaries Anthem and Syria for the Malala Fund (2015), Le Bresil par la Cote (Ombline de la Grandiere’s five-part feature documentary, 2014), Les Airventuriers (two-part feature documentary, 2015), as well as numerous award-wining short movies.


  
  Romain Collin: 
Ένα ανερχόμενο αστέρι της τζαζ φτάνει στην Θεσσαλονίκη

Ένας εξαιρετικός τζαζ πιανίστας που έχει χαρακτηριστεί σαν ανερχόμενο αστέρι στον κόσμο της τζαζ, φτάνει τον Οκτώβριο στην Θεσσαλονίκη και ανεβαίνει στην σκηνή του BlackBox στα πλαίσια των Δημητρίων.

Ο Romain Collin, που κατάγεται από την Γαλλία, σπούδασε μουσική στο Berklee College of Music στις ΗΠΑ, ενώ το 2007 αποφοίτησε από το αναγνωρισμένο Thelonious Monk Institute of Jazz, και στα δύο με υποτροφία. Κατά τη διάρκεια της φοίτησής του στο τελευταίο, ο μουσικός είχε την ευκαιρία να περιοδεύσει διεθνώς σε ένα ξεδιαλεγμένο σχήμα, με τους Herbie Hancock και Wayne Shorter, ενώ μοιράστηκε την σκηνή με καλλιτέχνες όπως οι Marcus Miller, Jimmy Heath και Terence Blanchard, και σπούδασε με ονόματα όπως οι Larry Goldings, Russell Ferrante, Ron Carter, Charlie Haden, Mulgrew Miller και Wynton Marsalis.

Το 2009 κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ “The Rise and Fall of Pipokuhn“, ενώ το δεύτερό του “The Calling” ακολούθησε το 2012. Το τελευταίο του άλμπουμ «Press Enter», που κυκλοφόρησε μάλιστα με την ετικέτα της ACT, χαρακτηρίστηκε από τους New York Times ως ένα «νικηφόρο άλμπουμ», ενώ άλλοι κριτικοί μίλησαν για «το απόλυτο αριστούργημα».

Ο Collin επίσης έχει συνθέσει πολλές φορές μουσική για κινηματογραφικές παραγωγές, μεταξύ των οποίων τα μίνι-ντοκιμαντέρ “Anthemand Syria” για το Malala Fund, καθώς και τα ντοκιμαντέρ “Le Bresil par la Cote” και ” Les Airventuriers”. Παράλληλα, συνεχίζει να εξερευνά διαφορετικά μουσικά είδη και να εξελίσσει την δική του μοναδική οπτική αφήνοντας το αποτύπωμα του στη σκηνή της Νέας Υόρκης, όπου ζει, αλλά και παγκοσμίως.

Ένας καλλιτέχνης μιας νέας γενιάς τζαζ μουσικών που θα απασχολήσει το κοινό, αφού πετυχαίνει μια προσωπική και σύγχρονη οπτική συνδυάζοντας την παράδοση του αυτοσχεδιασμού με τα κλασικά ακούσματα. Ο Romain Collin μίλησε στην   ''Parallaxi''  λίγο πριν φτάσει στο  ''BlackBox''  στα πλαίσια των Δημητρίων στις 10 Οκτωβρίου.

 Σταδιακά αφήνετε το σημάδι σας στην μουσική σκηνή της τζαζ της Νέας Υόρκης, καθώς και διεθνώς. Πως θα περιγράφατε το ταξίδι και την εξέλιξή σας σαν μουσικός ως τώρα;

Είναι μια συνεχής και ατελείωτη διαδικασία αυτο-ανακάλυψης. Το γεγονός ότι ζω στη Νέα Υόρκη και ταξιδευώ τον κόσμο, μου δίνει το απίστευτο προνόμιο του να γνωρίζω συνέχεια νέα άτομα και να εκτίθεμαι σε νέα τέχνη. Με κρατάει σε ενασχόληση, εμπνευσμένο και πάντα πεινασμένο για περισσότερα. Με κάνει να συνεχίζω να εξελίσσομαι, όχι μόνο σαν πιανίστας, αλλά επίσης σαν καλλιτέχνης και σαν άνθρωπος. Κάθε μέρα που περνάει μου φέρνει μια ευκαιρία να παρατηρήσω τον κόσμο και να ανακαλύψω κάτι παραπάνω για τον εαυτό μου. Είναι ένα ατελείωτο ταξίδι.

 Το τελευταίο σας project «Press Enter» έχει αναγνωριστεί σαν επιτυχημένο άλμπουμ, ενώ επίσης ασχολείστε με επιτυχία με την σύνθεση μουσικής για ταινίες. Τι σας εμπνέει για τις συνθέσεις σας, καθώς και για τον συνδυασμό κλασικών ήχων και αυτοσχεδιασμού που τις χαρακτηρίζει;

Εκθέτω τον εαυτό μου σε κάθε είδους μορφές τέχνης: γλυπτά, μόδα, ταινίες… Όλα επιδρούν στην διαδικασία σύνθεσής μου. Επίσης μεγάλωσα περιτριγυρισμένος από πίνακες. Ο παππούς μου, Édouard Collin, ήταν καλλιτέχνης, και το έργο του κάλυπτε τους τοίχους του σπιτιού που μεγάλωσα. Έτσι, είχα επαφή με τις οπτικές τέχνες πολύ προτού να αρχίσω να παίζω πιάνο, στην ηλικία των έξι. Υποσυνείδητα, συσχετίζω ήχους με εικόνες, και εικόνες με ήχους, πράγμα που εξηγεί την κινηματογραφική ιδιότητα στην συγγραφή της μουσικής μου, καθώς και στην ενασχόλησή μου με την σύνθεση μουσικής για ταινίες.
Όσον αφορά τις μουσικές επιρροές, είμαι ανοιχτός σε όλα τα στιλ και είδη. Μεγάλωσα ακούγοντας ποπ, ροκ και electronica, ενώ ταυτόχρονα μελετούσα κλασική μουσική. Όλα είναι κομμάτι του εσωτερικού μου μουσικού κόσμου. Τα όρια μεταξύ της συγγραφής τραγουδιών, κλασικής μουσικής, σύγχρονης τζαζ και electronica σιγά σιγά διαλύθηκαν και δημιούργησαν μια μουσική κατεύθυνση την οποία ακόμα ανακαλύπτω.

 Σας έχουν επαινέσει για την επιδεξιότητά σας στο παίξιμο του πιάνο. Τι κάνει το πιάνο το καλύτερο όργανο τζαζ για σας;

Δεν είμαι σίγουρος πως θα αποκαλούσα αναγκαστικά το πιάνο το καλύτερο όργανο για τζαζ μουσική. Αλλά το αγαπώ απίστευτα γιατί είναι σαν να έχω μια ολόκληρη ορχήστρα στα ακροδάχτυλά μου, με ένα τεράστιο δυναμικό εύρος και φάσμα συχνοτήτων. Μπορείς να πας από το να παίζεις πολύ δυνατά (fortissimo) στην κάτω άκρη στο να παίζεις πολύ σιγανά (pianissimo) στην πάνω άκρη, όλα σε μια στιγμή. Οι αντιθέσεις είναι τεράστιες. Το πιάνο επίσης συνδυάζει και τους τρεις βασικούς πυλώνες της μουσικής: μελωδία, αρμονία (μπορούμε να παίζουμε συγχορδίες) και ρυθμό (είναι πραγματικά ένα κρουστό όργανο). Αυτό, σε συνδυασμό με τον σχεδόν άπειρο πλούτο της κλασικής μουσικής πιάνου που έχει παραχθεί, με κάνει να νιώθω πως οι πιθανότητες είναι ατελείωτες. Περνάω πολλές ώρες την ημέρα προσπαθώντας να καταλάβω αυτό το όργανο καλύτερα. Θέλω να νιώσω λες και είναι μια άμεση προέκταση του εαυτού μου, που με την σειρά του να μου επιτρέπει να “μιλήσω” με έναν τρόπο που δεν θα μπορούσα με λέξεις.

 Τι απολαμβάνετε περισσότερο στις ζωντανές ερμηνείες;

Λατρεύω να νιώθω την ενέργεια που μας δίνουν το κοινό και οι φαν! Βγάζουμε το 100% του εαυτού μας σε κάθε σόου, και πραγματικά ελπίζουμε να συγκινούμε και να εμπνέουμε το κοινό μας κάθε λεπτό κάθε συναυλίας. Πολλή από την μουσική μου είναι ενδελεχής σύνθεση, αλλά υπάρχει επίσης πολύς χώρος για αυτοσχεδιασμό, πράγμα που κρατάει την μουσική σε εξέλιξη, και δίνει στην μπάντα ελευθερία να εξερευνήσει κάτι καινούριο σε κάθε ερμηνεία. Κάθε συναυλία είναι μοναδική.

 Ποια είναι τα σχέδιά σας για μελλοντικά project;

Ετοιμάζομαι να ηχογραφήσω ένα σόλο άλμπουμ πιάνου ζωντανά. Είναι ένα project που ετοιμάζεται εδώ και καιρό. Λατρεύω να ερμηνεύω σόλο, επιτρέπει μια αληθινά έντονη και αφυπνιστική συναισθηματική εμπειρία. Επίσης, είμαι στη διαδικασία σύνθεσης για έναν ακόμα δίσκο τρίου που θα είναι αρκετά διαφορετικός από όλο μου το προηγούμενο έργο.

 Είναι η πρώτη φορά που επισκέπτεστε την Ελλάδα; Ποιες είναι οι προσδοκίες σας για την χώρα και τους ανθρώπους;

Έχω επισκεφτεί την Ελλάδα στο παρελθόν -την Αθήνα και την Πάρο για να είμαι ακριβής- και πραγματικά την αγάπησα! Έχει μια ιστορία και έναν πολιτισμό πιο βαθύ από οπουδήποτε αλλού έχω δει. Οι άνθρωποί της είναι πολύ φιλόξενοι και το φαγητό είναι ασύγκριτο. Είμαι πολύ ενθουσιασμένος που έρχομαι να ερμηνεύσω στη Θεσσαλονίκη και ανυπομονώ να γνωρίσω τους πάντες στο σόου.

 Τι να περιμένει το ελληνικό κοινό από την συναυλία σας;
Αυτό είναι πολύ δύσκολο να το πω! Το πιο σημαντικό είναι πως δεν είναι μια συναυλία “τζαζ” -τουλάχιστον όχι με την κλασική έννοια του όρου. Έτσι, απλά θα ήλπιζα οι άνθρωποι να έρθουν στην συναυλία με ανοιχτό μυαλό, καθώς εμείς θα τους δώσουμε μουσική με ανοιχτές καρδιές. 




         ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΠΗΓΕΣ