Τουρκικός εφιάλτης για την Ε.Ε.
1. Τουρκικός εφιάλτης για την Ε.Ε.
2. Η Τουρκία στην κόψη του ξυραφιού:
Ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό για το Κυπριακό;
3.To τέλος του «τουρκικού» ονείρου και η ευκαιρία της Ελλάδας.
4. ΕΥΡΩΠΗ: «Οι μέθοδοι του Ερντογάν παραπέμπουν στους Ναζί».
Οι εξελίξεις στην Τουρκία, μετά και την σύλληψη της ηγεσίας του φιλοκουρδικού κοινοβουλευτικού κόμματος HDP, φέρνουν την Ε.Ε. αντιμέτωπη με μια πρόκληση υπαρξιακού χαρακτήρα.
Η διολίσθηση της γείτονος σε δικτατορία με κοινοβουλευτικό μανδύα αποτυπώνει την απώλεια της ελκτικής ισχύος της Ε.Ε. αλλά και την αδυναμία της να επηρεάζει τις εξελίξεις στον άμεσο περίγυρό της.
Αντί για τη σύγκλιση της Τουρκίας με τις "ευρωπαϊκές αρχές και αξίες” παρακολουθούμε την εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος όπου η ουδετερότητα του κρατικού μηχανισμού καταλύεται εν μέσω μαζικών εκκαθαρίσεων, επιχειρήσεις κατάσχονται αυθαίρετα και τα περιουσιακά τους στοιχεία αναδιανέμονται σε φίλια συμφέροντα, πανεπιστήμια και μέσα ενημέρωσης κλείνουν κατά δεκάδες, ο αρχηγός του κράτους αποκτά το δικαίωμα να διορίζει τους πρυτάνεις, το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα του κοινοβουλίου πρακτικά τίθεται εκτός νόμου, το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα (το Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό) γίνεται οριακά ανεκτό ως "δειγματοληπτική αντιπολίτευση, την ίδια ώρα που παρακολουθεί ανήμπορο τη σύλληψη του δημοσιογραφικού επιτελείου της ιστορικής κεμαλιστικής εφημερίδας Cumhuriyet, ενώ το εθνικιστικό κόμμα λειτουργεί ως ανοιχτά συμπολιτευόμενο και ετοιμάζεται να χαρίσει στον Tayyip Erdogan την εκτελεστική προεδρία που τόσο επιθυμεί.
Παράλληλα, η διαρκής ρητορική αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης, οι εκτός των συνόρων στρατιωτικοί τυχοδιωκτισμοί της Τουρκίας σε Συρία και Ιράκ και η εκπόνηση του λεγόμενου "δόγματος Erdogan”, που θέλει την γείτονα να ενεργεί "προληπτικά” απέναντι σε ό,τι θεωρεί ως απειλή για την ασφάλειά της, καθιστούν τον γεωπολιτικό "αναθεωρητισμό” αξεχώριστα δεμένο με την αλλαγή καθεστώτος που επιχειρείται στο εσωτερικό της χώρας.
Η προαναγγελλόμενη επαναφορά της θανατικής ποινής θα αποτελέσει και συμβολικά την ρήξη της Τουρκίας με τα ευρωπαϊκά πολιτικά ήθη. Είναι προφανές ότι η τουρκική ηγεσία έχει βγάλει τα συμπεράσματά της από τις ευρωενταξιακές διαπραγματεύσεις που μιάμιση δεκαετία τώρα σέρνονται με βραδείς ρυθμούς και ασαφή προοπτική.
Και όμως: είναι τόση η αμηχανία των ευρωπαϊκών ηγεσιών, ώστε να παριστάνουν ακόμη ότι η ευρωτουρκική σχέση μπορεί να διασωθεί και να διακηρύσσουν ότι "επιδιώκουν τον διάλογο” - αντί για τις πολιτικές κυρώσεις που με περισσή προθυμία θα κινητοποιούσαν σε ανάλογες περιπτώσεις.
Ακριβέστερα δεν είναι η ευρωπαϊκή πλευρά που εμφανίζεται ικανή να αλλάξει την συμπεριφορά της τουρκικής, αλλά το αντίστροφο, καθώς η Άγκυρα λ.χ. κατηγορεί τη Γερμανία ότι "υποθάλπτει την (κουρδική και αριστερή) τρομοκρατία" ή διεκδικεί την κατάργηση της βίζας με τους δικούς της όρους και διαμηνύει ότι "η υπομονή της εξαντλείται”.
Η αδυναμία των "28” να προχωρήσουν την υλοποίηση όλων των προβλέψεων της ευρωτουρκικής συμφωνίας του Μαρτίου για το προσφυγικό, στο διάστημα αυτό του ραγδαίου περιορισμού των ροών ελέω Άγκυρας, μας δίνει μία εικόνα για την παράλυση που θα επικρατήσει, αν η Τουρκία υπαναχωρήσει από τη συμφωνία και δοκιμάσει και πάλι την "εργαλειοποίηση” του προσφυγικού κύματος. Πρόκειται για μία κατάσταση ομηρίας που ακυρώνει τις γεωπολιτικές φιλοδοξίες της Ε.Ε., αλλά και τις αξίες που αυτή φέρεται να προβάλλει.
"Έχω ανοσία στις απειλές των Τούρκων ηγετών. Αν η Τουρκία δεν εκπληρώσει τους όρους που συμφωνήθηκαν, δεν θα υπάρξει καμία πρόοδος στο θέμα της βίζας” επιμένει, σε συνέντευξή του στη βελγική εφημερίδα Le Soir ο πρόεδρος της Κομισιόν Jean Claude Juncker, τονίζοντας ότι αν η ευρωτουρκική συμφωνία καταρρεύσει, αυτό θα έχει συμβεί "με υπαιτιότητα της Τουρκίας”. Διακρίνει ήδη κανείς μια διάθεση επικοινωνιακής διαχείρισης του αδιεξόδου, την ίδια στιγμή που διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ψιθυρίζουν ότι η ευρωπαϊκή πλευρά μπορεί να χαλαρώσει τις απαιτήσεις της ως προς την αναμόρφωση της τουρκικής αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας, ενώ από την άλλη πλευρά, οι "τουρκοσκεπτικιστές” εμφανίζονται αναθαρρημένοι.
Η Ευρώπη πρέπει να προετοιμάσει τα σύνορά της για το ενδεχόμενο κατάρρευσης της συμφωνίας του Μαρτίου δηλώνει ο Σοσιαλδημοκράτης υπουργός Άμυνας της Αυστρίας Hans Peter Doskozil ενώ ο ακροδεξιός υποψήφιος των προεδρικών εκλογών της 4ης Δεκεμβρίου Norbert Hofer ζητά τον επίσημο τερματισμό της ευρωτουρκικής ενταξιακής διαδικασίας. Και όλα αυτά, ενώ επίκεινται οι εκλογές της Ολλανδίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας μέσα στο επόμενο δεκάμηνο.
Του Κώστα Ράπτη
6/11/2016
http://www.capital.gr/story/3167596
ΣΧΕΤΙΚΑ
1.
Η Τουρκία στην κόψη του ξυραφιού:
Ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό για το Κυπριακό;
Σε ανησυχητική κατάσταση η Τουρκική οικονομία σύμφωνα με το ΔΝΤ
1.
Πτώση ρυθμού ανάπτυξης στο 2.9% (από 4% το 2015) λόγω πολιτικής αβεβαιότητας, η οποία προκάλεσε πτώση στον τουρισμό και τη φυγή ξένων επενδυτικών κεφαλαίων από τη χώρα. Η πολιτική αβεβαιότητα πολλαπλασιάζει επικίνδυνα την οικονομική αστάθεια που προκαλείται λόγω υψηλών επιπέδων εταιρικού χρέους και πιθανής χρεωκοπίας των τουρκικών επιχειρήσεων.
2.
Η δυνατότητα της οικονομίας να αντεπεξέλθει σε πιθανά ενδογενή/εξωγενή σοκ μειώθηκε δραστικά, με την επιχειρηματική εμπιστοσύνη να βρίσκεται στο ναδίρ και να αποτρέπει άμεσες ή μακροχρόνιες επενδύσεις.
3.
Η ανεργία κινείται με ανοδικούς ρυθμούς, πράγμα που οξύνει τις εντάσεις μέσα στην Τουρκική κοινωνία. Η ελπίδα για εξεύρεση εργασίας για πολλές κοινωνικοοικονομικές ομάδες παραμένει απλά αυτό- ελπίδα.
4.
Αντίθετα με το στόχο που έχει θέσει η κυβέρνηση, ο πληθωρισμός θα κινηθεί πάνω από το 5%, με πιθανό αποτέλεσμα τη μείωση των πραγματικών μισθών και του βιοτικού επιπέδου στη χώρα.
5.
Η κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον Ερντογάν, με αφορμή το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, προκαλεί αν μη τι άλλο αμηχανία στους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς και ιδρύματα, με την αντιπαράθεση μεταξύ της τουρκικής κυβέρνησης και διεθνών οργανώσεων για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τα πράγματα.
Το ανησυχητικό της κατάστασης συνοψίζεται πάντα στην απλή αυτή φράση - the economic becomes political. Η ανησυχία μας θα έπρεπε να γίνει ακόμη πιο έντονη, αν θυμηθούμε την τάση της Τουρκίας να εξάγει τις εσωτερικές της εντάσεις προς εξομάλυνση του εσωτερικού μετώπου.
Επιπρόσθετα, υπό τις υπάρχουσες οικονομικές συνθήκες και με τις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό να βρίσκονται σε κρίσιμη καμπή, το ερώτημα που πρέπει άμεσα να θέσουμε είναι το εάν η τουρκική οικονομία μπορεί να υποστεί το βάρος: α) των αποζημιώσεων προς τους Ελληνοκυπρίους που απαιτούνται για το κλείσιμο της περιουσιακής πτυχής του προβλήματος β) το κόστος της επανεγκατάστασης κάποιων Τουρκοκυπρίων και κυρίως των εποίκων που θα πρέπει να μετακινηθούν αλλού με την επιστροφή των νόμιμων ιδιοκτητών στα σπίτια στα οποία αυτοί κατοικούν σήμερα και γ) το κόστος της διαγραφής των συσσωρευμένων χρεών του ψευδοκράτους προς αυτή. Κι αν όχι η Τουρκία, τότε ποιος;
Άννα Κουκκίδη Προκοπίου
Επιστημονική συνεργάτιδα σε θέματα Εξωτερικής Πολιτικής, Κέντρο Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων, Πανεπιστήμιο Λευκωσίας
http://www.huffingtonpost.gr/anna-koukkidesprocopiou/-_8222_b_12838124.html?utm_hp_ref=greece
07/11/2016
2.
To τέλος του «τουρκικού» ονείρου και η ευκαιρία της Ελλάδας
Η σταδιακή μετατροπή της τουρκικής δημοκρατίας σε ένα καθεστώς απολυταρχικό με στοιχεία ενός ιδιότυπου θρησκευτικού εθνικισμού, δεν αποτελεί κάτι καινούριο στις αναλύσεις επί αναλύσεων που έχουν κατακλύσει τα εγχώρια και διεθνή Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Ούτε η πολιτική μετάλλαξη του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν από έναν πολλά υποσχόμενο μεταρρυθμιστή σε έναν αυταρχικό πολιτικό ηγέτη, με μεσαιωνικών αποχρώσεων απόψεις σε αρκετά ζητήματα, που μέχρι πρότινος χαρακτηριζόταν από έναν μετριοπαθή και ρεαλιστικό λόγο.
Aυτό που λείπει από την εξίσωση των διεθνών και εγχώριων αναλύσεων είναι η παράμετρος της οικονομίας και συγκεκριμένη η σταδιακά πτωτική πορεία που έχει αρχίσει και ακολουθεί η οικονομία της γειτονικής μας χώρας.
Η οικονομική κρίση που αρχίζει να εμφανίζει τα πρώτα της σημάδια στην Τουρκία του τελευταίους μήνες τείνει να δημιουργήσει κοινωνικές ανατροπές, που η Τουρκία είχε θάψει για χρόνια στο συλλογικό της υποσυνείδητο.
Αν κάποιος όμως παρακολουθούσε τη δομή και τις βάσεις πάνω στις οποίες είχε στηθεί η οικονομία της Τουρκίας θα εξήγαγε εύκολα το συμπέρασμα ότι η πορεία της τουρκικής οικονομίας ήταν για δεκαετίες στηριγμένη σε σαθρά θεμέλια. Η εμμονή των κυβερνωντων της γειτονικής μας χώρας να δομήσουν την οικονομία μιας χώρας με δομικά και βαθιά κοινωνικά προβλήματα και ανισότητες στην θεοποίηση της εσωτερικής κατανάλωσης και στις αμφιβόλου αποτελεσματικότητας και κοινωνικής αποδοτικότητας επενδύσεις, από εταιρείες και επιχειρήσεις κυρίως από το εξωτερικό. Αυτή η οικονομική πολιτική είχε ως αποτέλεσμα η Τουρκία να μπορεί να χρηματοδοτεί τις εισαγωγές προϊόντων από το εξωτερικό. Χρηματοδότηση όμως που εμπεριέχει μια σημαντική υποσημείωση: η δυνατότητα εισαγωγής από το εξωτερικό ήταν άρρηκτα συνυφασμένη με την «ψήφο εμπιστοσύνης» που έδιναν οι ξένοι, ως επί το πλείστον, επενδυτές που είχαν επενδύσει στην γειτονική μας χώρα.
Και εδώ αρχίζουν τα προβλήματα. Η έλλειψη πολιτικής σταθερότητας σε συνδυασμό με την εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος που δεν θυμίζει σε τίποτα δημοκρατία και κράτος δικαίου, έχει αρχίσει να δημιουργεί τους πρώτους τριγμούς στις σχέσεις των επενδυτών με την Τουρκία και το καθεστώς Ερντογάν. Για έναν ξένο επενδυτή οι θεσμοί της Δημοκρατίας, έστω και με τις παθογένειες που υπήρχαν τα προηγούμενα στην Τουρκία, αποτελούσαν ασφαλιστική δικλείδα για την διασφάλιση των οικονομικών τους συμφερόντων. Όσο αυτή η σταθερά εξασθενεί, τόσο η ανασφάλεια των ξένων επενδυτών ενδέχεται να οδηγήσει σε συνθήκες αποεπένδυσης.
Επιπροσθέτως, οι συνθήκες ασφαλείας στην Τουρκία, με τον πόλεμο στους Κούρδους, που αρχίζει και αποκτά στοιχεία εθνοτικής εκκαθάρισης, η αμφιβόλου αποτελεσματικότητας παρουσία στη Συρία, αλλά και οι συνεχιζόμενες τρομοκρατικές επιθέσεις, αποτελούν ακριβώς αυτό τον συνδυασμό που ο κάθε εχέφρων επενδυτής θέλει διακαώς να αποφύγει. Παράλληλα, τα προβλήματα ασφαλείας έχουν άμεση επίπτωση στον τουρισμό της γειτονικής μας χώρας που αποτελούσε για χρόνια σημαντική πηγή εσόδων αλλά και τρόπο αντιμετώπισης της ανεργίας.
Τα δεδομένα αυτά εξηγούν σε πολύ σημαντικό βαθμό την εθνικιστική έξαρση και την επιθετική στάση που έχει αρχίσει να τηρεί ο Τούρκος Πρόεδρος απέναντι όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε σημαντικές γεωπολιτικές δυνάμεις, όπως η Γερμανία και η Ευρωπαϊκή Ένωση. To αν αυτή η αλλαγή στάσης θα μετατραπεί από ρητορικά πυροτεχνήματα σε αλλαγή πολιτικής στάσης με απρόβλεπτες συνέπειες όσο η κατάσταση της οικονομίας επιδεινώνεται, θα το δείξει το άμεσο μέλλον. Το σίγουρο είναι ότι οι ιθύνοντες της εξωτερικής πολιτικής στην πατρίδα μας πρέπει να είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή για να αναπροσαρμόσουν τη στρατηγική τους και να αναζητήσουν τις συμμαχίες εκείνες που θα διαφυλάττουν τα συμφέροντα της Ελλάδος με μακροπρόθεσμο ορίζοντα.
Οι δηλώσεις του Προέδρου της Ευρωπαικής Επιτροπής Γιούνκερ για την στάση της Τουρκίας στην (μη) αντιμετώπιση των προσφυγικών αποτελούν ίσως το πρώτο σημαντικό, αν και σε συμβολικό επίπεδο, σημάδι ότι η περίοδος χάριτος για την Τουρκία και κυρίως για τον Τούρκο Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Και εδώ έγκειται η ετοιμότητα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής να αποκτήσει τον ρόλο που της αρμόζει ως θεματοφύλακας σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή.
Χρήστος Λουτράδης Αρθρογράφος/ συνεργάτης στη ''Hurriyet Daily News''
http://www.huffingtonpost.gr/christos-loutradis/to-_4_b_12829492.html?utm_hp_ref=greece
7/11/2016
«Αυτές είναι μέθοδοι- και κάποιος πρέπει να το πει αυτό ωμά- που χρησιμοποιούσαν οι Ναζί», είπε ο Ασελμπορν. «Είναι πολύ, πολύ κακές οι εξελίξεις στην Τουρκία μετά τον Ιούλιο και εμείς ως Ευρωπαϊκή Ενωση απλώς δεν μπορούν να τις αποδεχθούμε».
Η Τουρκία φυσικά, απορρίπτει τις κατηγορίες υποστηρίζονται ότι το κίνημα του ιμάμη Γκιουλέν- το οποίο η κυβέρνηση κατηγορεί ως τον βασικό συνωμότη πίσω από το αποτυχημένο πραξικόπημα- είναι χειρότερο και από τους Ναζί, επιμένοντας ότι θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο.
«Η κατάσταση δεν μοιάζει με την πρακτικές των Ναζί, τουναντίον μοιάζει με τον αγώνα κατά των Ναζί αφού εξέπεσαν από την εξουσία. Σε σύγκριση με το κίνημα του Γκιουλέν οι Ναζί μοιάζουν με μαθητευόμενους. Μοιάζουν με σχολιαρόπαιδα δίπλα στους Γκιουλενιστές.... Κανείς δεν πρέπει να σκεφτεί ότι θα υποχωρήσουμε από τον αγώνα μας κατά μιας οργάνωσης που χρησιμοποίησε αεροπλάνα, τανκς, πολεμικά πλοία και ελικόπτερα εναντίον του ίδιου του λαού».
Να σταματήσει την χρηματοδότηση
«Στη διάρκεια των τελευταίων ετών, η Τουρκία απομακρύνθηκε όλο και περισσότερο από την ΕΕ, αλλά η πολιτική μας παρέμεινε η ίδια. Αυτό δεν μπορεί να λειτουργήσει», είπε στο δημόσιο αυστριακό ραδιοσταθμό Oe1.
Στο πλαίσιο της συμφωνίας που ισχύει από τον Μάρτιο, οι Βρυξέλλες έχουν υποσχεθεί την επιτάχυνση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, την απελευθέρωση των θεωρήσεων εισόδου και τρία δισεκ. ευρώ στην Άγκυρα για να παίρνει πίσω τους μετανάστες που φθάνουν στην Ελλάδα από τις τουρκικές ακτές.
«Αυτό δεν αντιστοιχεί με την κατάσταση στην Τουρκία και κατά συνέπεια πρέπει να αλλάξουμε αυτή την πολιτική», δήλωσε ο Κουρτς. Επομένως, είπε, η διακοπή της καταβολής των κεφαλαίων «είναι η λογική συνέπεια ... Είναι σαφές πως αυτά τα χρήματα δεν θα καταβληθούν αν η Τουρκία δεν σέβεται το δικό της μέρος της συμφωνίας».
Το θέμα βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη μιας συνεδρίασης που πραγματοποιείται σήμερα στην ανατολική Αυστρία μεταξύ του Ντόσκοζιλ και των περιφερειακών ομολόγων του του Οργανισμού Αμυντικής Συνεργασίας της κεντρικής Ευρώπης. Οι συνομιλίες θα συνεχιστούν αύριο στο Σεράγεβο.
http://www.efsyn.gr/arthro/oi-methodoi-toy-erntogan-parapempoyn-stoys-nazi
7/11/2016