''GUARDIAN'' : Oι 13 κρίσεις που οδηγούν την ανθρωπότητα σε εξαθλίωση.
Αυτές είναι οι 13 κρίσεις που οδηγούν την ανθρωπότητα σε εξαθλίωση
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ GUARDIAN
Με άρθρο του στον βρετανικό Guardian, ο συγγραφέας Τζορτζ Μονμπιό απαριθμεί τις 13 μεγάλες κρίσεις, που η ανθρωπότητα θα κληθεί να αντιμετωπίσει τα επόμενα χρόνια. Η διοίκηση και το επιτελείο του Ντόναλντ Τραμπ, το Brexit, η ιταλική τραπεζική κρίση, η μετανάστευση, η κλιματική αλλαγή και η έλλειψη σιτηρών είναι μόνο μερικά από αυτά, που σύμφωνα με τον ίδιο οδηγούν “καρφί” την ανθρωπότητα στην εξαθλίωση και στην εξαφάνιση.
Τα 13 σημεία, όπως τα καταγράφει ο Τζορτζ Μονμπιό στον Guardian:
Ο Ντόναλντ Τραμπ
Ο επόμενος ένοικος του Λευκού Οίκου, μοιάζει με άνθρωπο που δεν έχει τις ικανότητες, της αυτοσυγκράτησης και της διατήρησης των ισορροπιών, αλλά πρόκειται για άνθρωπο με ιδιαίτερη εκδικητικότητα. Έχει τα χέρια του ελεύθερα, με το κογκρέσο και την γερουσία υπέρ του. Πλαισιώνεται από ανθρώπους που η κρίση και η γνώση του κόσμου, είναι στην καλύτερη περίπτωση, περιορισμένη. Αναλαμβάνει τις τύχες της μεγαλύτερης πυρηνικής αλλά και συμβατικού οπλοστασίου δύναμης στον κόσμο, αλλά και μιας χώρας με τις πιο εξελιγμένες μορφές παρακολούθησης που έχει αναπτύξει κράτος.
Ο σύμβουλός του για την Εθνική Ασφάλεια
Στις κρίσιμες στρατιωτικές αποφάσεις, έχει ελεύθερα τα χέρια του να αποφασίσει, ακόμα και χωρίς τη συγκατάθεση του Κογκρέσου. Ο σύμβουλός του για τα θέματα Εθνικής Ασφάλειας, Μάικλ Φλιν, είναι ένας επικίνδυνος εξτρεμιστής.
Η υπόλοιπη ομάδα του
Το επιτελείο του Τραμπ, αποτελείται εν μέρει από επαγγελματίες λομπίστες των κλάδων του πετρελαίου, του καπνού, των χημικών, του χρηματοπιστωτικού συστήματος και άλλους δισεκατομμυριούχους. Η προτεραιότητά τους λοιπόν θα είναι να αποφύγουν τους κανονισμούς και την φορολογία. Αυτοί οι άνθρωποι – ή καλύτερα τα συμφέροντα που εκπροσωπούν – έχουν πλέον τον έλεγχο. Πέρα από τις επιπλοκές στη δημόσια υγεία, στην οικονομία και τη σταθερότητα, αυτό αποτελεί και μια δικαίωση του πολιτικού μοντέλου που επιχείρησαν να λανσάρουν οι καπνοβιομηχανίες την δεκαετία του 1960. Αυτό το μοντέλο, αποδεικνύει ότι αν σπαταλήσεις αρκετά χρήματα σε “δεξαμενές σκέψης”, ακαδημαϊκούς και δήθεν κινήματα και δουλέψεις με τα ΜΜΕ ώστε να τους δώσεις μια πλατφόρμα, μπορείς να αγοράσεις όσους πολιτικούς χρειαστεί και η δημοκρατία καταλήγει κενό γράμμα.
Το υπερατλαντικό πισωγύρισμα
Εν τω μεταξύ, στην δική μας πλευρά του Ατλαντικού, η προσπάθεια της Βρετανία να απαγκιστρωθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, έχουν ένα επίπεδο πολυπλοκότητας που μπορεί να αποδειχτεί αξεπέραστο. Επιπλέον μπορεί να μην υπάρχει απάντηση στο πολιτικό κουβάρι που αναλαμβάνει η κυβέρνηση. Κι αυτό έχει κάπως έτσι: α) είτε συμφωνεί με την ελεύθερη μετακίνηση των πολιτών σε αντάλλαγμα για την πρόσβαση στην ελεύθερη αγορά, οπότε σε μια τέτοια περίπτωση το στρατόπεδο του Brexit δεν θα έχει κερδίσει τίποτα πέρα από μια μεγάλη ντροπή ή β) η Ευρωπαϊκή Ένωση κλείνει τις πόρτες. Όχι μόνο είναι πιθανό να απορρίψει τους όρους που προτείνει η βρετανική κυβέρνηση, αλλά θα μπορούσε να παρουσιάσει και έναν λογαριασμό περίπου 60 δισεκατομμυρίων στους Βρετανούς, λόγω του κόστους της αποχώρησης. Αυτό θα ήταν πολιτικά αδύνατο να πληρωθεί από την κυβέρνηση και θα οδηγούσε σε μια αδιαπραγμάτευτη ρήξη και το σκληρότερο δυνατό Brexit.
Οι κίνδυνοι για την Ευρωζώνη
Η ιταλική τραπεζική κρίση, μοιάζει μεγάλη. Ο αντίκτυπος που μπορεί να έχει στην επιβίωση της ευρωζώνης.
... και ο παγκόσμιος αντίκτυπος
Το αν μάλιστα αυτός ο κίνδυνος οδηγήσει σε μια νέα παγκόσμια οικονομική κρίση, είναι δύσκολο να προβλεφθεί. Αν πάντως προκύψει κάτι τέτοιο, οι κυβερνήσεις δεν θα μπορέσουν να εκπονήσουν ένα πλάνο διάσωσης όπως αυτό του 2007-8. Τα χρηματοκιβώτια είναι άδεια.
Η αυτοματοποίηση “τρώει” δουλειές
Η αυτοματοποίηση σε πολλά κομμάτια της παραγωγής, αναμένεται να καταστρέψει θέσεις εργασίας και εξαιτίας της διείσδυσης της τεχνολογίας σε κάθε κομμάτι της οικονομίας δεν πρόκειται για κάποια μόδα που θα περάσει, αλλά για εξέλιξη που λαμβάνει μορφές “χιονοστιβάδας”, είναι πολύ δύσκολο να σκεφτεί κανείς το πως θα αναπληρωθούν οι θέσεις εργασίας. Καμία κυβέρνηση ή μεγάλο κόμμα πουθενά στον κόσμο δεν δείχνει να καταλαβαίνει τη σημασία ή το μέγεθος αυτού του ζητήματος.
Αν η Μαριν Λε Πεν κερδίσει
Η Μαρίν Λε Πεν έχει αρκετά καλές πιθανότητες να γίνει η επόμενη πρόεδρος της Γαλλίας. Αν αυτό θα προκαλέσει την κατάρρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι άγνωστο. Αν αυτή δεν είναι μια σαφέστατη κρίση, υπάρχουν άλλες που περιμένουν τη... σειρά τους (ιδιαίτερα με τα αναδυόμενα εθνικιστικά κινήματα σε όλη την κεντρική και ανατολική Ευρώπη) και αναμένεται να δημιουργήσουν αλυσιδωτή αντίδραση. Νομίζω ότι όταν ξεκινήσει, θα γίνει με τέτοια ταχύτητα που θα εκπλήξει τους πάντες. Από τον ένα μήνα στον άλλο, η ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα αμφισβητείται.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ
Αν η Λε Πεν κερδίσει, τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, θα εκπροσωπούνται από τους εξής: Ντόναλντ Τραμπ, Βλάντιμιρ Πούτιν, Ζι Ζινπίνγκ, Τερέσα Μέι και Μαρίν Λε Πεν. Δεν το λες και καθησυχαστικό.
Η συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα στα σκουπίδια
Τα εθνικά προγράμματα για την κλιματική αλλαγή, δεν έχουν καμία σχέση με τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν οι κυβερνήσεις στο Παρίσι. Ακόμα και αν τα προγράμματα εφαρμοστούν κατά γράμμα στο εξής (που δεν θα συμβεί), θα είμαστε πολύ πίσω από αυτά που συμφωνήθηκαν. Και αυτή η παραδοχή γίνεται προτού μάθουμε τι ακριβώς θα κάνει ο Τραμπ.
Οι συνέπειες της μετανάστευσης
Ο αντίκτυπος της κατάρρευσης της συμφωνίας για την κλιματική αλλαγή – πέρα από... μικρά πράγματα όπως οι πλημμύρες στις πόλεις, η απώλεια παραγωγής τροφίμων ή η μείωση των υδάτινων πόρων – θα είναι και η μαζική μετανάστευση, που θα προστεθεί στην ήδη υπάρχουσα τάση.
Οι ανθρωπιστικές, πολιτικές και στρατιωτικές συνέπειες, τεράστιες.
Σιτηρά για 60 ακόμη χρόνια
Σύμφωνα με το τμήμα τροφίμων και γεωργίας του ΟΗΕ, σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα των εδαφών μας μένουν ακόμη 60 χρόνια θερισμού σιτηρών!
Επιταχυνόμενη πορεία εξαφάνισης
Η πορεία εξαφάνισης εμφανίζεται αν μη τι άλλο επιταχυνομένη. Φτάνει μέχρι εδώ; Δυστυχώς όχι. Μια από τις ιδιαιτερότητες αυτού του πλέγματος της πολυεπίπεδης κρίσης είναι το γεγονός πως δεν μοιάζει να υπάρχει άλλος δρόμος για να ακολουθήσουμε. Είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς ένα ρεαλιστικό σενάριο, στο οποίο οι κυβερνήσεις χάνουν τη διάθεσή τους για παρακολουθήσεις και βομβαρδισμούς με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, οι δισεκατομμυριούχοι ξεχνούν να χειραγωγούν την κοινή γνώμη, η προβληματική Ευρωπαϊκή Ένωση επανασυντίθεται, η κλιματική αλλαγή γυρίζει πίσω, είδη επιστρέφουν από την εξαφάνιση και τα σιτηρά επιστρέφουν στο έδαφος. Όλες αυτές δεν είναι στιγμιαίες κρίσης, αλλά αποτελούν μέρος μιας μόνιμης κατάρρευσης. Οπότε το ερώτημα δεν είναι πως να τις ξεπεράσουμε -αν αυτό είναι δυνατό- αλλά πως θα τις αποφύγουμε; Μπορεί να συμβεί; Αν ναι τι θα προϋπέθετε;
27/11/2016
27/11/2016
ΠΗΓΗ: Guardian
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26511&subid=2&pubid=114290892
The 13 impossible crises that humanity now faces
The 13 impossible crises that humanity now faces
Please don’t read this unless you are feeling strong. This is a list of 13 major crises that, I believe, confront us. There may be more. Please feel free to add to it or to knock it down. I’m sorry to say that it’s not happy reading.
1. Donald Trump
The next occupant of the White House will be a man who appears to possess no capacity for restraint, balance or empathy, but a bottomless capacity for revenge and vindictiveness. He has been granted a clean sweep of power, with both houses and the supreme court in his pocket. He is surrounding himself with people whose judgment and knowledge of the world are, to say the least, limited. He will take charge of the world’s biggest nuclear and conventional arsenals, and the most extensive surveillance and security apparatus any state has ever developed.
2. His national security adviser
In making strategic military decisions, he has a free hand, with the capacity to act even without the nominal constraint of Congress. His national security adviser, Michael T Flynn, is a dangerous extremist.
3. The rest of his team
Trump’s team is partly composed of professional lobbyists hired by fossil fuel, tobacco, chemical and finance companies and assorted billionaires. Their primary political effort is to avoid regulation and taxation. These people – or rather the interests they represent – are now in charge. Aside from the implications for the living world, public health, public finance and financial stability, this is a vindication of the political model pioneered by the tobacco companies in the 1960s. It demonstrates that if you spend enough money setting up thinktanks, academic posts and fake grassroots movements, and work with the corporate media to give them a platform, you can buy all the politics you need. Democracy becomes a dead letter. Political alternatives are shut down.
4. The transatlantic backdrop
Britain’s attempts to disentangle itself from the EU are confronted with a level of complexity that may be insuperable
Meanwhile, on this side of the Atlantic, Britain’s attempts to disentangle itself from the European Union are confronted with a level of complexity that may be insuperable. Moreover, there may be no answer to the political fix in which the government finds itself. This is as follows: a) either it agrees to the free movement of people in exchange for access to the single market, in which case the pro-Brexit camp will have gained nothing except massive embarrassment, or b) the EU slams the shutters down. Not only is it likely to reject the terms the government proposes; but it might also try to impose an exit bill of about €60 billion for the costs incurred by our withdrawal. This would be politically impossible for the government to pay, leading to a non-negotiated rupture and the hardest imaginable Brexit.
4. The transatlantic backdrop
Britain’s attempts to disentangle itself from the EU are confronted with a level of complexity that may be insuperable
Meanwhile, on this side of the Atlantic, Britain’s attempts to disentangle itself from the European Union are confronted with a level of complexity that may be insuperable. Moreover, there may be no answer to the political fix in which the government finds itself. This is as follows: a) either it agrees to the free movement of people in exchange for access to the single market, in which case the pro-Brexit camp will have gained nothing except massive embarrassment, or b) the EU slams the shutters down. Not only is it likely to reject the terms the government proposes; but it might also try to impose an exit bill of about €60 billion for the costs incurred by our withdrawal. This would be politically impossible for the government to pay, leading to a non-negotiated rupture and the hardest imaginable Brexit.
5. Eurozone risks
The Italian banking crisis looks big. What impact this might have on the survival of the eurozone is anyone’s guess.
6. … and their global ramifications
Whether it is also sufficient to trigger another global financial crisis is again hard to judge. If such a thing were to occur, governments would not be able to mount a rescue plan of the kind they used in 2007-8. The coffers are empty.
7. Job-eating automation
Automation will destroy jobs on an unprecedented scale, and because the penetration of information technology into every part of the economy is not a passing phase but an escalating trend, it is hard to see how this employment will be replaced. No government or major political party anywhere shows any sign of comprehending the scale of this issue.
8. If Marine Le Pen wins
Marine Le Pen has a moderate to fair chance of becoming the French president in May. Whether this would be sufficient to trigger the collapse of the EU is another unknown. If this is not a sufficient crisis, there are several others lining up (especially the growing nationalist movements across central and eastern Europe in particular, but to a lesser extent almost everywhere) that could catalyse a chain reaction. I believe that when this begins, it will happen with a speed that will take almost everyone by surprise. From one month to the next, the EU could cease to exist.
9. The UN security council would look like …
If Le Pen wins, the permanent members of the UN security council will be represented by the following people: Donald Trump, Vladimir Putin, Xi Jinping, Theresa May and Marine Le Pen. It would be a stretch to call that reassuring.
10. The Paris climate agreement trashed
National climate change programmes bear no connection to the commitments governments made at Paris. Even if these programmes are fully implemented(they won’t be), they set us on a climate-change trajectory way beyond that envisaged by the agreement. And this is before we know what Trump will do.
11. … and the effects on migration
One of the many impacts of climate breakdown – aside from such minor matters as the inundation of cities, the loss of food production and curtailment of water supplies – will be the mass movement of people, to an extent that dwarfs current migration. The humanitarian, political and military implications are off the scale.
12. … with just 60 harvests left
According to the UN food and agriculture organisation, at current rates of soil loss we have 60 years of harvests left.
13. … an accelerating extinction crisis
The extinction crisis appears, if anything, to be accelerating.
Enough already? Sorry, no. One of the peculiarities of this complex, multiheaded crisis is that there appears to be no “other side” on to which we might emerge. It is hard to imagine a realistic scenario in which governments lose the capacity for total surveillance and drone strikes; in which billionaires forget how to manipulate public opinion; in which a broken EU reconvenes; in which climate breakdown unhappens, species return from extinction and the soil comes back to the land. These are not momentary crises, but appear to presage permanent collapse.
So the key question is not how we weather them but how – if this is possible – we avert them. Can it be done? If so what would it take?
I write this not to depress you, though I know it will have that effect, but to concentrate our minds on the scale of the task.
25/11/2016
George Monbiothttps://www.theguardian.com/commentisfree/2016/nov/25/13-crises-we-face-trump-soil-loss-global-collapse