Η ασάφεια είναι πάντα το κυρίως πιάτο στο Κυπριακό: Τα βαρίδια της κατοχής και της μεταποικιακής εξάρτησης.

Ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας (Δ) συνομιλεί με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη (Α) στη συνάντηση που είχαν στο Μέγαρο Μαξίμου.

Όσο πλησιάζει η ημερομηνία για τη μεταφορά της διαδικασίας στη Γενεύη, που αρχίζει στις 9 Ιανουαρίου, τόσο περισσότερο αναπτύσσεται μια συζήτηση για το τι μπορεί να επιτευχθεί και τι όχι στην ελβετική πόλη. Το κυρίως βεβαίως πιάτο του μενού αυτής της νέας φάσης των διαπραγματεύσεων είναι η ασάφεια.

Ποιοι θα είναι, πού θα είναι, τι θα κάνουν και ποια θα είναι η ατζέντα. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της ελλειμματικής και λανθασμένης Συμφωνίας του Δείπνου. Μια συμφωνία του ποδαριού, που ουσιαστικά καθόρισε από το πουθενά έναν οδικό χάρτη, χωρίς να υπάρξουν διασφαλίσεις, για τις οποίες σπεύδουν τώρα να κατοχυρώσουν.

Όπως είναι, για παράδειγμα, η παρουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας στη Διάσκεψη. Μέσα σε αυτό το ομιχλώδες τοπίο και δεδομένων, και των όσων δημόσια εκφράζονται από τουρκικής πλευράς, προσέρχεται η ε/κ πλευρά στη Γενεύη. Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα της νέας αυτής φάσης της διαδικασίας, που επιλέγηκε να γίνει στην… εξορία, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια.

Κυρίως γιατί μεταξύ των βασικών παικτών υπάρχουν και απρόβλεπτοι παράγοντες. Προσέρχεται η ε/κ πλευρά στη Γενεύη γνωρίζοντας πως έχει συμφωνηθεί πενταμερής διάσκεψη. Το μείζον δεν είναι η διαδικασία, υποδεικνύεται από διάφορους. Σωστά. Φτάνει η διαδικασία να μη μετατρέπεται σε ουσία και να μην αξιοποιείται για εκπλήρωση μακροπρόθεσμων σχεδιασμών. Η ε/κ πλευρά θα προσέλθει στη Γενεύη με πολλά ανοικτά ζητήματα και ενώ υποστήριζε μέχρι πρότινος ότι χωρίς να επιτευχθούν συγκλίσεις σε όλα τα κεφάλαια, συμπεριλαμβανόμενου και του Εδαφικού (σύγκλιση σε χάρτη), δεν θα προσέλθει σε Διάσκεψη. Τούτο δεν ισχύει πλέον.

Η Τουρκία έχει τον σκύλο χορτασμένο και την πίτα ολόκληρη, όπως έγραψε τον Νοέμβριο του 2008 ο καθηγητής Μάριος Ευρυβιάδης. Η Τουρκία κατέχει παράνομα τμήμα της Κύπρου, έχει οικοδομήσει ένα ψευδοκράτος και κατάφερε να αποτελεί τρίτο μέρος στις διαπραγματεύσεις. Ταυτόχρονα ζητά μέσα από τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων, διά του εκάστοτε εγκάθετού της στα κατεχόμενα, να νομιμοποιήσει τα αποτελέσματα της εισβολής. Να διαμορφωθεί, δηλαδή, ένα πλαίσιο συμφωνίας, το οποίο να συνιστά εν πολλοίς μετεξέλιξη του σημερινού κατοχικού στάτους κβο. Εάν οι συζητήσεις που διεξάγονται οδηγούν προς αυτή την κατεύθυνση είναι ασφαλώς θέμα σωστής αξιολόγησης αλλά και εκτίμησης ορθού κριτηρίου. Κάποιοι θεωρούν πως οι συζητήσεις οδηγούν στην… επανένωση!

Αναπτύσσεται μια λογική, η οποία τείνει να καταστεί κυρίαρχη μεταξύ πολιτικών αλλά και κάποιων ΜΜΕ, σύμφωνα με την οποία επειδή το 1974 ηττηθήκαμε στρατιωτικά θα πρέπει προσαρμοσθούμε σε δεδομένα που είναι παράγωγα αυτού του αποτελέσματος. Αναδεικνύονται το μικρό μέγεθος της χώρας, οι περιορισμένες δυνατότητες και ο ισχυρός αντίπαλος.

Αυτά συνιστούν δεδομένα και πραγματικότητες τα οποία και δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει. Το ζητούμενο, όμως, είναι τι επιδιώξεις και στόχους έχουμε: Να ζήσουμε με τα αποτελέσματα της εισβολής και κατοχής, στα οποία να δοθεί μια νομιμοποιημένη κάλυψη μέσα από μια ρύθμιση/συμφωνία, ή θα δώσουμε μια προοπτική και μέλλον στην Κύπρο απαλλάσσοντάς την από τα βαρίδια της κατοχής και της μετααποικιακής εξάρτησης;

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Λάθος είναι και η προσέγγιση της στείρας άρνησης και η εκ προοιμίου απόρριψη των πάντων.

ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΧΟΣ

Του Κώστα Βενιζέλου

http://www.apopseis.com/i-asafia-ine-panta-to-kyrios-piato-sto-kypriako-ta-varidia-tis-katochis-ke-tis-metapikiakis-exartisis/

 30 Δεκεμβρίου 2016.