“Απασφάλισε” ο Μπάρακ Ομπάμα για τους εποικισμούς στο Ισραήλ: Για την Τουρκία και τους έποικους στην Κύπρο τσιμουδιά…
US President Barack Obama greets the crowd after following his visit to the USS Arizona Memorial with Japanese Prime Minister Shinzo Abe in Pearl Harbor in Honolulu, Hawaii, USA, 27 December 2016, 75 years after Japan's attack on Hawaii in 1941. EPA, Bruce Omori
Ο Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα έχει απασφαλίσει. Κυριολεκτικά. Προχωρά σε κινήσεις που αφήνουν τους παρατηρητές των διπλωματικών πραγμάτων και τους πολιτικούς του αντιπάλους με το στόμα ανοικτό. Ένας άλλος άνθρωπος, ένας άλλος Πρόεδρος…
Μακάρι να είχαμε δει τον ίδιο αποφασιστικό Ομπάμα και τα προηγούμενα 8 έτη της προεδρικής του θητείας.
· Η απόφαση να μην ασκήσει το δικαίωμα του βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών -για πρώτη φορά στην ιστορία των σχέσεων των δύο χωρών- και να μην διασώσει το Ισραήλ, προκάλεσε παγκόσμιο διπλωματικό σεισμό. Από τα …άγραφα. Ήταν μία αποφασιστική κίνηση με πολύ μεγάλη σημασία. Αν και αποχωρεί από την εξουσία σε 21 μέρες, η επίδραση της απόφασης δεν θα έχει τέλος και βετεράνοι διπλωμάτες στην Ουάσιγκτον πιστεύουν πως ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου δεν θα αντέξει. ‘Ηταν ισχυρότατο το πλήγμα και θα χρειαστεί αποφασιστική παρέμβαση από τον εκλεγμένο πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ για να στηριχθεί. Για τον πρωθυπουργό του Ισραήλ είναι αυτή η μεγαλύτερη ήττα του.
· Η άλλη απόφαση του, να εκδιώξει 35 Ρώσους διπλωμάτες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την στιγμή που γνώριζε τη διαφωνία του κ. Τραμπ, δείχνει και ένα χαρακτήρα που έκρυβε τα προηγούμενα χρόνια. Δεν είχε διαρρεύσει ποτέ ότι θυμώνει και μάλιστα είχε κυριαρχήσει και η εντύπωση ότι δεν συγκινείται με τίποτα. Υπό την έννοια ότι είναι ένας πολύ ψύχραιμος και αναποφάσιστος άνθρωπος. Λένε μάλιστα ότι όταν βρισκόταν στο ύστατο στάδιο της υλοποίησης της η επιχείρηση εναντίον του Οσάμα μπιν Λάντεν στο Πακιστάν, και όταν τα όπλα σημάδευαν τον αρχηγό της αλ Κάιντα, δίσταζε να δώσει την εντολή. Τόσο αναποφάσιστος.
Έχουμε, λοιπόν, δύο περιπτώσεις όπου ο Μπάρακ Ομπάμα επιβεβαίωσε τον ρόλο του ως πλανητάρχης. Και στις δύο περιπτώσεις ουδείς θα του βρει άδικο, άσχετα από τον χρόνο λήψης αυτών των αποφάσεων. Θα έπρεπε, πάντως, εδώ και χρόνια να ασχοληθεί με περισσή σοβαρότητα και με τα δύο θέματα: Τους εποικισμούς του Ισραήλ και τις ρωσικές παρακολουθήσεις, αλλά και τα «κτυπήματα» μέσω διαδικτύου από τις μυστικές υπηρεσίες του Βλαντιμίρ Πούτιν.
· Ξεκινώντας από το δεύτερο θέμα, και επειδή πρέπει να είμαστε δίκαιοι για να είμαστε και πειστικοί, οι πάντες γνωρίζουν ότι και οι Αμερικανοί κάνουν ακριβώς την ίδια βρώμικη δουλειά.. ¨Όπως και οι Ρώσοι, οι Γερμανοί, οι Βρετανοί, οι Κινέζοι και πάει λέγοντας. Σχεδιάζουν και πραξικοπήματα άμα λάχει. Ανατρέπουν και κυβερνήσεις. Στον ελληνικό χώρο, ανέτρεψαν δημοκρατικές κυβερνήσεις και στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Παρακολουθούν προέδρους και πρωθυπουργούς. Ξεχνά κανείς ότι είχαν στήσει ολόκληρο μηχανισμό παρακολούθησης, σχεδόν έξω από το Μέγαρο Μαξίμου και οι δικοί μας δεν είχαν πάρει είδηση; Άρα, ενώ καλώς έπραξε και αντέδρασε ορθά στην περίπτωση της ρωσικής παρέμβασης στις αμερικανικές εκλογές, στην πραγματικότητα, σαν πρόεδρος, έδινε παρόμοιες εντολές. Όλοι το ίδιο είναι, θα πείτε. Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Αλλά, ο Πρόεδρος Ομπάμα δεν είχε καμία άλλη επιλογή παρά να αντιδράσει όπως ακριβώς αντέδρασε.
Σε ότι αφορά το θέμα των εποικισμών, δεν μπορώ παρά να υποστηρίξω την στάση του, διότι στο κάτω-κάτω της γραφής και στο τέλος- τέλος, ζήτησε ως χάρη από τον κ. Νετανιάχου να τους σταματήσει. Σημειώνω ότι μόλις πρόσφατα παραχώρησε πιστώσεις στο Ισραήλ ύψους 38 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Είναι ένα εξωφρενικό ποσό και για τα δεδομένα της Αμερικής. Είναι αυτό που λέμε δανεικά και αγύριστα. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, για καθαρά κομματικούς λόγους και λόγους εσωτερικής πολιτικής, προχώρησε για να ικανοποιήσει ένα τμήμα της κομματικής του πελατείας. Είμαστε στον 21ο αιώνα και αυτές οι μέθοδοι έπρεπε να ανήκουν στο παρελθόν.
Η θέση εναντίον των εποικισμών είναι σωστή απ’ όποια σκοπιά και αν δει κανείς το θέμα. Αλλά, ο Πρόεδρος Ομπάμα χάνει το δίκιο του, όταν κλείνει τα μάτια σε παρόμοιες περιπτώσεις, που αφορούν άλλους συμμάχους του. Σωστά καταλάβατε, ομιλώ για την Τουρκία, η οποία σε ότι αφορά την Κύπρο έχει να παρουσιάσει χειρότερες πράξεις ακόμα και από την στάση του Ισραήλ.
— Κατέχει η Τουρκία για 42 χρόνια την Κύπρο και ο Πρόεδρος Ομπάμα, που στο τέλος της θητείας του ανακάλυψε τους εποικισμούς, δεν έθεσε ποτέ με σοβαρότητα το μείζον αυτό ζήτημα στον Ταγίπ Ερντογάν. Αντίθετα με τον τρόπο του τον ενθάρρυνε. Και αναφέρομαι σε γεγονότα.
— Η Τουρκία εποικίζει και σήμερα την Κύπρο, αλλά η Αμερική έχει τη θέση ότι οι έποικοι πρέπει να παραμείνουν στο νησί και μετά τη λύση. Δύο μέτρα και δύο σταθμά, είπατε; Μπα, είναι χειρότερα τα πράγματα. Ο Πρόεδρος που τόλμησε να τα βάλει με το Ισραήλ, μπροστά στην Τουρκία σκύβει και αποδέχεται τις πολιτικές της. Η αλήθεια είναι ότι στο θέμα της Τουρκίας ο κ. Ερντογάν ξεπερνά τα όρια του απαράδεκτου.
— Η Αμερική υποστηρίζει τη θέση σε ότι αφορά τη διαμάχη για τη Σαχάρα, ότι οι έποικοι πρέπει να αποχωρήσουν όταν εξευρεθεί λύση. Εδώ να αποχωρήσουν, στην Κύπρο να μείνουν, στο Ισραήλ να σταματήσουν οι εποικισμοί. Κάτι δεν πάει καλά.
Αντιλαμβάνομαι ότι έχετε μπερδευτεί, αγαπητοί αναγνώστες, αλλά τι να πούμε και εμείς που καλύπτουμε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και ακούμε αυτές τις δικαιολογίες και γινόμαστε …Τούρκοι.
Δεν επιθυμώ να καταλήξω στο ίδιο συμπέρασμα με άλλους αναλυτές ότι ο Πρόεδρος Ομπάμα άνοιξε μία τρύπα στο νερό αφού ο κ. Τραμπ θα ακυρώσει όλες τις αποφάσεις. Είναι μία δύσκολη διαδικασία αλλά ο εκλεγμένος Πρόεδρος θα παρουσιάσει διαφορετικές θέσεις από τον απερχόμενο Πρόεδρο, και στο θέμα της Ρωσίας και στο ζήτημα των ισραηλινών εποικισμών. Θα ήταν ευχής έργο εάν ανέτρεπε και την πολιτική για την Κύπρο, αλλά αυτό δεν είναι στα σχέδιά του για την ώρα, εκτός εάν μας διαψεύσει. Θα είναι καλοδεχούμενη αυτή η διάψευση.
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
31/12/2016