Φτηνές κοκορομαχίες για μια (ακόμη) δήλωση μετανοίας… Γίναν όλοι τους “μνημονιακοί”

H KATANTIA μιας χώρας που βρίσκεται στο φάσμα της απόλυτης «βουλγαροποίησης» και τα πολιτικά κόμματα της αναλώνονται σε γελοίους σκυλοκαυγάδες. 


Kαμία υπηρεσία δεν προσφέρει στη χώρα ο καυγάς για την περιβόητη επιστολή Τσακαλώτου. Η λογική «έχασε-κέρδισε» η κυβέρνηση και οι ανέξοδες κορώνες περί «κατάπτυστων» και «επονείδιστων» χειρισμών παραπέμπουν σε ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής, αχρείαστη αυτή τη στιγμή για τις πραγματικές ανάγκες του τόπου. 

Δηλώσεις μετάνοιας έχουν υπάρξει και άλλες στο πρόσφατο μνημονιακό παρελθόν. Όπως άλλωστε και δημόσιες συγγνώμες του τύπου «ουδείς αναμάρτητος»…Αυτό θα έπρεπε να το θυμάται καλύτερα απ΄όλους ο αρχηγός της ΝΔ. Καλύτερα λοιπόν να μην επεκταθούμε αναζητώντας ποιος απ’ όλους…κοκκινίζει ευκολότερα όταν τον μαλώνουν οι Γερμανοί, γιατί η μπάλα θα πιάσει σχεδόν το σύνολο του κοινοβουλευτικού φάσματος.

 Σε αυτές τις περιπτώσεις άλλωστε, το επικοινωνιακό αφήγημα έχει δύο όψεις. Η κυβέρνηση μπορεί να επαίρεται ότι, έστω και μετ’ εμποδίων, πέρασε το δικό της. Μια συμβολική «ένεση ηθικού» δηλαδή προς χαμηλοσυνταξιούχους και νησιώτες που δόθηκε λίγο …πειρατικά, έξω από τον ασφυκτικό κορσέ του μνημονίου.

 Και η συστημική αντιπολίτευση μπορεί επίσης να λέει τα δικά της. Ότι ο Τσίπρας πούλησε ψευτομαγκιά και μετά τσαλακώθηκε, υποχρεώνοντας τον Τσακαλώτο να πει «μας συγχωρείτε, δεν θα το ξανακάνουμε». 

Η ουσία βέβαια χάνεται και στις δύο εκδοχές του αφηγήματος. Σαν κανείς από την αντιπολίτευση να μην κατάλαβε ότι η κυβέρνηση έδωσε τον ψευτο-μποναμά κόβοντας την ίδια ώρα…σύριζα το ΕΚΑΣ. Και σαν κανείς από την κυβέρνηση να μην συνειδητοποίησε ότι το πρόχειρα στημένο «καουμποιλίκι» ναρκοθέτησε κάθε προοπτική αυτόβουλης διάθεσης οποιουδήποτε δημοσιονομικού «περισσεύματος» στο μέλλον. 

Αυτές είναι οι μόνες ουσιαστικές διαπιστώσεις και δυστυχώς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η χώρα έχει εδώ και καιρό απωλέσει και το τελευταίο πρόσχημα εθνικής κυριαρχίας. Και ο ουρανός να βρέξει χρήμα, δεν θα μπορεί η εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας να το διαθέσει σύμφωνα με το πώς αυτή αντιλαμβάνεται τις κοινωνικές προτεραιότητες. Θα πρέπει πρώτα να εξοφλήσει τα ληξιπρόθεσμα στο LIDL, να καλύψει τα χρωστούμενα στις ευρωπαικές φαρμακοβιομηχανίες και να επιστρέψει τον ΦΠΑ εκεί που νομίζει ο Σόιμπλε, προκειμένου μετά να σκεφθεί τι θα κάνει με τα ψιλά που θα περισσέψουν. 

Το είπαν άλλωστε ανερυθρίαστα και κάποια από τα ντόπια παπαγαλάκια των δανειστών. «Γιατί δίνουμε λεφτά στους συνταξιούχους; Αυτοί είναι οι αναξιοπαθούντες; Να τα πάρουν οι άνεργοι και να εξοφλήσει το δημόσιο της υποχρεώσεις του». 

Δεν έχουν καταλάβει μάλλον οι γερμανοτσολιάδες ότι στην Ελλάδα της μνημονιακής αιχμαλωσίας, μπορεί από κάθε συνταξιούχο να επιβιώνουν και τίποτα άνεργα εγγόνια. Αυτή είναι η κατάντια μιας χώρας που βρίσκεται στο φάσμα της απόλυτης «βουλγαροποίησης» και τα πολιτικά κόμματα της οποίας αναλώνονται σε γελοίους σκυλοκαυγάδες. 

Δεν φαίνεται επίσης να έχουν αντιληφθεί αυτοί που ονειρεύονται να γίνουν επόμενη κυβέρνηση της χώρας τι τους περιμένει. Ωραία λοιπόν. Ταπεινώθηκε ο Τσίπρας δια υπογραφής Τσακαλώτου. So what? (που λένε και στην Εσπερία…). Τόσα χρόνια τι ακριβώς κάνουν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις; Χαστουκίζουν τον Σόιμπλε και δεν το έχουμε καταλάβει; 

Το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι παίζουν, μόνο που ο ΣΥΡΙΖΑ πίστεψε προς στιγμήν ότι αντί για χάμστερ θα γίνει αρουραίος… Ο Κυριάκος, η Φώφη και τα άλλα παιδιά της «συμπαράταξης» τι ακριβώς νομίζουν; Ότι θα έρθει ο τροχήλατος του Βερολίνου να τους τσιμπήσει το μάγουλο όπως ο Γιούγκερ στο Βενιζελο; Και μετά τι; Θα τους δώσει αβίαστα το bonus που θα τους επιτρέψει να κυβερνήσουν; 

Δυστυχώς μόνον οι χαζούληδες του παραμυθιού θρέφονται με τέτοιες ψευδαισθήσεις. Η εξίσωση δεν βγαίνει αν δεν απαλλαγεί η χώρα από το βραχνά του δυσθεώρητου χρέους. Και αυτό δεν μπορεί να το διεκδικήσει καμία κυβέρνηση, όταν από κάτω η αντιπολίτευση έχει στήσει εξέδρα μικροκομματικής αποδοκιμασίας και φωνάζει…«φύγετε εσείς να ρθουμε εμείς».

 Η χρονιά που μπαίνει είναι ίσως η πιο καθοριστική στην θλιβερή περίοδο της ξένης επιτήρησης. Τα ψέματα έληξαν και καλό θα ήταν να το συνειδητοποιήσουν όλοι οι εκλεγμένοι. Ο καθένας καλείται να να επωμισθεί τις ευθύνες του. Και οι ανούσιες κοκορομαχίες δεν συμβάλλουν σε αυτή τη κατεύθυνση…  

DECEMBER 31, 2016  
Του Γιώργου ΧΑΡΒΑΛΙΑ