Φέρτε μου έναν Boris Vian, παρακαλώ.
Ο Μπορίς Βιάν (Boris Vian, Αβρύ, 10/3/1920 - Παρίσι, 23/6/1959) ήταν Γάλλος συγγραφέας, τζαζίστας, τραγουδοποιός, ηθοποιός, μεταφραστής, μέλος της Παταφυσικής και διευθυντής του τμήματος τζαζ της δισκογραφικής εταιρίας ''Philips''. Αναγνωρίζεται σήμερα ως ένας από τους πιο σημαντικούς διανοούμενους της μεταπολεμικής Γαλλίας.
Φέρτε μου έναν Μπορίς Βιάν, παρακαλώ
Γνωριμία με τον ιδιόρρυθμο γάλλο συγγραφέα που πέθανε 39 ετών το 1959, μέσα από τις καινούργιες μεταφράσεις των έργων του. Μια εκρηκτική προσωπικότητα που σφράγισε την παρισινή αριστερή όχθη μετά τον Πόλεμο και λατρεύτηκε από τους εξεγερμένους του Μάη του 1968
To 1970 κυκλοφόρησε μια βιογραφία του Μπορίς Βιάν (1920-1959) από τον Noel Arnaud με τίτλο Les Vies paralleles de Boris Vian (Οι παράλληλες ζωές του Μπορίς Βιάν). Είναι μια βιογραφία που δεν έχει ξεπεραστεί ακόμη, παρ' όλο που το ενδιαφέρον για τον Μπορίς Βιάν αυξάνεται συνεχώς, όπως έδειξαν η ένταξη των έργων του στη σειρά της Βιβλιοθήκης της Πλειάδας, των εκδόσεων Gallimard, το 2010, και η μεγάλη έκθεση που αφιέρωσε στον Βιάν η Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας, στο διάστημα 18 Οκτωβρίου 2011 -15 Ιανουαρίου 2012 (από τον κατάλογο αυτής της έκθεσης προέρχεται το υλικό που εικονογραφεί αυτό το αφιέρωμα).
Ο τίτλος της βιογραφίας του Αρνό μιλάει για παράλληλες ζωές. Το καλύτερο θα ήταν να λέγαμε εμπλεκόμενες ζωές του Μπορίς Βιάν, αφού όλα είναι αξεδιάλυτα σε αυτόν. Αλλά το «παράλληλες ζωές» μάς βοηθάει να δούμε αυτή την προσωπικότητα που έδρασε σε πολλούς χώρους. Αν θέλαμε να χαρακτηρίσουμε με μία λέξη τον Μπορίς Βιάν θα λέγαμε: αφηγητής (story teller), μέσα από μυθιστορήματα, στίχους τραγουδιών, λιμπρέτα, σενάρια, θεατρικά έργα, χρονογραφήματα, μουσικές κριτικές, ζωγραφικά έργα, ακόμη και μέσα από παραγωγές δίσκων, αφού οι σειρές που δημιούργησε για τη δισκογραφική εταιρεία Φίλιπς, στην οποία τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του κατείχε διευθυντική θέση, ήταν αφηγήσεις τζαζ. Η ίδια η ζωή του είναι επίσης ένα μεγάλο αφήγημα.
Γεννήθηκε το 1920 σε ένα αστικό σπίτι που του έδωσε όλα τα εφόδια για να κινηθεί αργότερα με άνεση τόσο στον κόσμο της τέχνης όσο και στο περιβάλλον της παρισινής κοσμικότητας. Ο πατέρας του δεν δούλεψε ποτέ. Ηταν εισοδηματίας, που καταστράφηκε όμως στην κρίση του 1929, επειδή είχε επενδύσει όλη την περιουσία του σε ομόλογα και χρηματιστηριακές αξίες. Το όνομα «Μπορίς» το οφείλει στη μουσικόφιλη μητέρα του - μια άμεση αναφορά στον κόσμο της ρωσικής όπερας. Φιλάσθενος από μικρός, έκανε πολλά πράγματα σε ελάχιστο χρόνο, πρόλαβε ακόμη και να παντρευτεί δύο φορές. Ηταν ικανός να γράψει ένα μεγάλο μυθιστόρημα σε μερικές ημέρες. Πρωταγωνίστησε στις μπουάτ της αριστερής όχθης, ήρωας των βραδιών τζαζ, όπου ο ίδιος έπαιζε τρομπέτα, πρίγκιπας του Σεν Ζερμέν ντε Πρε. Πέθανε στις 23 Ιουνίου 1959, μέσα στην αίθουσα ενός παρισινού κινηματογράφου ενώ παρακολουθούσε την πρεμιέρα της ταινίας «Θα φτύσω στους τάφους σας», βασισμένης στο φερώνυμο μυθιστόρημά του.
Boris Vian, la vie jazz (France,2009)
Boris Vian, la vie jazz (France,2009)
Ας δούμε όμως μία-μία τις πολλές ζωές του Μπορίς Βιάν.
Ο ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ
Εχει γράψει περισσότερα από 400 τραγούδια. Ανάμεσά τους τα διάσημα πολιτικά τραγούδια «Le deserteur» (Ο λιποτάκτης), «Les joyeux bouchers» (Οι χαρούμενοι χασάπηδες), «La java des bombes atomiques» (Ο χορός των ατομικών βομβών), που το απαγόρευσε η λογοκρισία το 1955 και έγινε πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες. Αλλά και τραγούδια χιουμοριστικά, φαντεζίστ, ερωτικά. Μόνο ο Ανρί Σαλβαντόρ είχε τραγουδήσει περί τα 40. Το 1956 ο Μισέλ Λεγκράν επέστρεψε στο Παρίσι από τις Ηνωμένες Πολιτείες φέρνοντας στις αποσκευές του μια σειρά από δίσκους ροκ 'ν' ρολ. Ο Μπορίς Βιάν είδε σε αυτό το είδος μια πλευρά αισθησιακή και σέξι αλλά και μια πλευρά κωμική. Ετσι δημιούργησε το γαλλικό ροκ 'ν' ρολ που φέρει τη δική του σφραγίδα. Ενα από τα διασημότερα τραγούδια αυτού του είδους είναι το «Fais-moi mal, Johnny» (Πόνεσέ με, Τζόνι), που το είχε τραγουδήσει το 1956 η Μαγκαλί Νοέλ. Ο Βιάν διασκεύασε επίσης πολλές αμερικανικές επιτυχίες στα γαλλικά, όπως το «Fever», που το τραγούδησε το 1958 ο Γκαμπριέλ Νταλάρ, αλλά και τραγούδια των Μπρεχτ και Κουρτ Βάιλ, από την Οπερα της Πεντάρας, το «Χάπι Εντ», το «Μαχαγκόνι».
Τον θεωρούσαν διανοούμενο-στιχουργό (parolier intellectuel) και αυτός αντεπιτέθηκε με τραγούδια κωμικά όπως το περίφημο «Pan Pan Pan Poireaux pommes de terre» (Παν, Παν, Παν, Πράσα, Πατάτες) για τον Μορίς Σεβαλιέ, που είχε χρησιμοποιηθεί και για την πρώτη ραδιοφωνική διαφήμιση για σούπες σε φακελάκια.
Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Δέκα μυθιστορήματα, από τα οποία τα τέσσερα με το ψευδώνυμο Vernon Sullivan, σε διάστημα δέκα χρόνων, από το 1942 ως το 1951. Μέντοράς του ήταν ο Ρεμόν Κενό και διαρκής πικρία του η απόρριψή του από τον Gallimard. Ανάμεσα στα μυθιστορήματά του, Ο αφρός των ημερών, που το είχε υπογράψει με το όνομά του, και το Θα φτύσω στους τάφους σας, που το είχε υπογράψει με το αμερικανικό ψευδώνυμό του. Ο αφρός των ημερών είναι ένα ποιητικό και ερωτικό μυθιστόρημα την υπόθεση του οποίου ο Μπορίς Βιάν συνόψισε με τον εξής απλό τρόπο: «Ο Κολέν συναντά την Κλοέ. Ερωτεύονται. Παντρεύονται. Η Κλοέ αρρωσταίνει. Ο Κολέν καταστρέφεται οικονομικά για να την κάνει καλά. Ο γιατρός δεν μπορεί να τη σώσει. Η Κλοέ πεθαίνει. Ο Κολέν δεν θα ζήσει και πολύ».
Το Φθινόπωρο στο Πεκίνο (όπου δεν υπάρχει ούτε φθινόπωρο ούτε Πεκίνο) είναι ίσως το πιο φιλόδοξο και οπωσδήποτε το πιο μεγάλο (από πλευράς σελίδων) μυθιστόρημα του Βιάν. Τριάντα πρόσωπα στην έρημο της Εξωποταμίας αναζητούν ξενοδοχείο που το κόβει στη μέση η κατασκευή μιας σιδηροδρομικής γραμμής. Παράλογο και αποδομιστικό, πολύ προτού έρθει η ώρα της αποδόμησης.
Και τα τρία αυτά μυθιστορήματα κυκλοφόρησαν το 1946. Μάλιστα στο Θα φτύσω στους τάφους σας το όνομα Μπορίς Βιάν εμφανίζεται ως μεταφραστής. Μαύροι, σεξ και βία αποτελούν τον μυθοπλαστικό κόσμο αυτού του διάσημου βιβλίου που απαγορεύτηκε το 1949 έπειτα από ένα έγκλημα που είχε συνταράξει τη γαλλική κοινή γνώμη: τον Μάρτιο του 1947 μια γυναίκα βρίσκεται νεκρή στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου, στραγγαλισμένη από τον εραστή της. Δίπλα της, ένα αντίτυπο του βιβλίου του Βιάν, ανοιγμένο στη σελίδα όπου ο ήρωας Λι Αντερσον στραγγαλίζει την ηρωίδα Τζιν Ασκουιθ. Ο συγγραφέας ως ηθικός αυτουργός.
Πέρα από συγγραφέας, ο Μπορίς Βιάν ασχολήθηκε συστηματικά με τη μετάφραση, ιδιαίτερα αστυνομικής λογοτεχνίας για τη Serie Noire. Οι μεταφράσεις των έργων του Τσάντλερ (Η κυρά της λίμνης, Ο μεγάλος ύπνος) διαβάζονται ακόμη.
Το σίγουρο είναι όμως ότι η λογοτεχνική φήμη του Βιάν άρχισε να απλώνεται μετά τον θάνατό του.
Ο ΠΑΤΑΦΥΣΙΚΟΣ
Ο Μπορίς Βιάν ήταν μέλος του Κολεγίου της Παταφυσικής, που είχε δημιουργηθεί το 1948 και θεμελιωνόταν πάνω στο έργο του Αλφρέ Ζαρί Gestes et Opinions du docteur Faustroll, pataphysicien (1911). Περισσότερο λογοτεχνικό παιγνίδι παρά καινούργια επιστήμη, η Παταφυσική οριζόταν ως «η επιστήμη των φανταστικών (φαντασιακών) λύσεων». Ακόμη «η Παταφυσική είναι για τη Μεταφυσική ό,τι η Μεταφυσική για τη Φυσική». Και επίσης «είναι η επιστήμη που εμπεριέχει όλες τις επιστήμες, είτε αυτές το θέλουν είτε όχι. Η Παταφυσική είναι η ουσία του κόσμου». Τον Μάιο του 1959, μερικές ημέρες προτού πεθάνει, ο Μπορίς Βιάν εξηγούσε σε μια ραδιοφωνική εκπομπή ότι είναι παταφυσικός από τα εννιά του, γιατί από τότε «σκεφτόταν πράγματα που οι άλλοι δεν θα σκεφτούν». Στο Κολέγιο είχε πάρει τον τίτλο Equarrisseur de premiere classe (Εκδορέας πρώτης τάξεως), αναφορά στο θεατρικό του Equarrissage pour tous (1947).
Ο ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Το 1948 ο Βιάν διασκεύασε για το θέατρο το «Θα φτύσω στους τάφους σας» αλλά η υποδοχή ήταν απογοητευτική. Καλύτερη τύχη είχε το «L' Equarrissage pour tous», έργο μπουρλέσκ, καθαρό στο στυλ Βιάν, η ιστορία ενός εκδορέα που έχοντας την εμμονή του γάμου της κόρης του δεν νοιάζεται καθόλου για αυτά που συμβαίνουν γύρω του, όπως την απόβαση στη Νορμανδία το 1944. «Ενας υπόγειος τρόπος να επιτεθώ στον πόλεμο» δήλωσε. Βέβαια το καλύτερό του θεωρείται το «Les batisseurs d' empir» (1957), που προαναγγέλλει τον Μπέκετ και το παράλογο. Εγραψε επίσης λιμπρέτα για όπερες αλλά και για μπαλέτα, μεταξύ των οποίων μπαλέτα του Ρολάν Πετί. Μάλιστα, η δεύτερη γυναίκα του Ούρσουλα Κίμπλερ, την οποία ο Βιάν γνώρισε το 1950 σε ένα κοκτέιλ στου Γκαλιμάρ, ήταν χορεύτρια του Ρολάν Πετί.
Και πόσα ακόμη πρόσωπα: χρονογράφος και μουσικοκριτικός τζαζ, τρομπετίστας, όπως ήδη έχουμε πει, μουσικός παραγωγός αλλά και ενεργός μηχανικός. Ηταν απόφοιτος της Κεντρικής Σχολής Τεχνών και Βιοτεχνίας και το 1955 κατοχύρωσε μια πατέντα για λάστιχο χωρίς σαμπρέλα. Ηταν ακόμη ένας κοινωνικός εμψυχωτής και διοργανωτής πάρτι. Θεωρείται παροιμιώδες το πάρτι που είχε οργανώσει στο διαμέρισμά του στη λεωφόρο Φομπούρ-Πουασονιέρ, όπου είχε σερβίρει μια «φιλοσοφική τάρτα» (κομπόστα μήλου και κρέμα κάστανου). Ο Σαρτρ, η Σιμόν ντε Μποβουάρ, ο Αλμπέρ Καμύ, ο Μορίς Μερλό-Ποντί, ο Ρεμόν Κενό μοιράστηκαν την τάρτα αυτή.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
''ΒΗΜΑ''
11/01/2015
Ο Πρίγκιπας του Σεν Ζερμέν ντε Πρε
Μια περιήγηση στον κόσμο της αριστερής όχθης, στις νέες «πλατωνικές σπηλιές» που ήταν οι μπουάτ, με τους διανοούμενους και τους καλλιτέχνες και απόλυτο ήρωα τον Μπορίς Βιάν
Μία από τις αρετές του Παρισιού, έλεγε ο Ζαν Κοκτό, «είναι ότι σε τούτη την πόλη ξεπετιέται πάντα μια γειτονιά». Μετά τη Μονμάρτρη και το Μονπαρνάς, έρχεται η σειρά του Σεν Ζερμέν ντε Πρε που, για μια δεκαετία, γίνεται το κέντρο της πνευματικής και καλλιτεχνικής ζωής της πόλης.
Ο πόλεμος έχει τελειώσει και η νεολαία γοητεύεται απ' οτιδήποτε έρχεται από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, ιδίως τους ρυθμούς της μαύρης μουσικής. Ολοι θέλουν να πάρουν τη ρεβάνς για τα ζοφερά χρόνια.
Αλλοτε, οι ζωγράφοι του Μεσοπολέμου δέχονταν τους φίλους τους στα ατελιέ τους. Το 1945, όμως, οι νεαροί διανοούμενοι και καλλιτέχνες μένουν σε παγωμένα και σκοτεινά δωμάτια υπηρεσίας ή σε φτηνά ξενοδοχεία: πρέπει λοιπόν να βρουν ένα ζεστό μέρος όπου θα συναντώνται. Αυτό εξηγεί, κατά τον Μπορίς Βιάν, την εντυπωσιακή εξάπλωση των καφέ και των υπόγειων μπαρ που δημιουργούν ένα μοναδικό σκηνικό στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα. Ξέρουμε τους πρωταγωνιστές: Ζιλιέτ Γκρεκό, Σιμόν ντε Μποβουάρ, Ζακ Πρεβέρ, Ρεϊμόν Κενό, Ζαν Ζενέ, Γκαστόν Γκαλιμάρ... Τους ακολουθεί ένα νεανικό πλήθος διψασμένο για έντονες συγκινήσεις. Ξέρουμε και τη μουσική: η τζαζ της Νέας Ορλεάνης του Σίντνεϊ Μπεσέ και το μπίμποπ του Μάιλς Ντέιβις. Ξέρουμε και τον απόλυτο σταρ: ο Ζαν-Πολ Σαρτρ. Στο καφέ de Flore δεσπόζουν οι εμβληματικές φιγούρες των γαλλικών γραμμάτων και στα γύρω τραπέζια στριμωγμένοι οι πιστοί. Λίγο πιο πέρα, βρίσκονται τα γραφεία των Μοντέρνων καιρών, του περιοδικού που ίδρυσε ο Σαρτρ. Σε λίγους μήνες, η γειτονιά θα γνωρίσει τη δόξα του υπαρξισμού. Σε σημείο που τα πάντα γίνονται υπαρξιστικά: το Tabou είναι ένα μπαρ υπαρξιστικό, το de Flore ένα καφέ υπαρξιστικό· τα καρό πουκάμισα ή τα πάνινα παπούτσια με τις λαστιχένιες σόλες είναι κι αυτά υπαρξιστικά, ακόμα και οι ριγωτές κάλτσες. Απ' την άλλη, ο Σαρτρ σχολιάζει: «Τα βιβλία μου και η υπαρξιστική φιλοσοφία ήταν στη μόδα μεταξύ των σνομπ. Ετσι, πολύ γρήγορα, αποκάλεσαν υπαρξιστές όλους αυτούς τους νεαρούς που σύχναζαν στο Σεν Ζερμέν. Δεν έχουν τίποτα κοινό μαζί μου, ούτε κι εγώ μ' αυτούς».
ΤΖΑΖ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
Η γειτονιά ήταν το σταυροδρόμι της φιλοσοφίας και της τζαζ, της σοβαρής διανόησης και του νεανικού χιούμορ. Αυτό ακριβώς αποτυπώνει και η κλασική φωτογραφία όπου ο Σαρτρ και η Μποβουάρ κάθονται στο εστιατόριο Le Procope παρέα με τον Μπορίς Βιάν, την άλλη εμβληματική φιγούρα της εποχής. Ο προικισμένος συγγραφέας, ο ευφάνταστος μεταφραστής του Τσάντλερ, ο λάτρης της τζαζ, ο στιχουργός του Λιποτάκτη, ο αρθρογράφος της Combat, της εφημερίδας του Αλμπέρ Καμύ, γοητεύει το ζευγάρι-σύμβολο του υπαρξισμού. Ο Βιάν όμως ελάχιστα ενδιαφέρεται για τις ανησυχίες των υπαρξιστών. «Εγώ δεν είμαι υπαρξιστής», γράφει. Μετά την έκδοση του Αφρού των ημερών, κάνει παρέα με τον Κενό και συναναστρέφεται την ομάδα των Μοντέρνων καιρών. Σμίγουν συχνά είτε σε σπίτια είτε στα στέκια του Σεν Ζερμέν. Μία απ' αυτές τις βραδιές έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον: στο σπίτι των Βιάν, τον Δεκέμβριο του 1946, ξεσπάει καβγάς ανάμεσα στον Αλμπέρ Καμύ και στον Μερλό-Ποντί σχετικά με τον Κέσλερ και τις δίκες της Μόσχας. Μάταια ο Σαρτρ προσπαθεί να τους ηρεμήσει και να συγκρατήσει τον Καμύ...
Ο Βιάν παρακινεί τους διανοούμενους να κατέβουν στις καινούριες «πλατωνικές σπηλιές». Η πιο ονομαστή απ' αυτές ανοίγει το 1947 και γνωρίζει τον θρίαμβο: είναι το Tabou απ' όπου ήχοι τζαζ ξεχύνονται μέχρι το πρωί. Ο καθένας μπορεί να κάνει μουσικούς αυτοσχεδιασμούς, να χορέψει ξέφρενα, ν' απαγγείλει στίχους, να φλερτάρει με ωραία κορίτσια. Μια πραγματική «Αυλή των θαυμάτων»... Πολύ γρήγορα, ο Βιάν γίνεται ο «Πρίγκιπας του Σεν Ζερμέν ντε Πρε»: παίζει τρομπέτα, οργανώνει surprises-parties, καλεί φημισμένους τζαζίστες. Οι συντηρητικές εφημερίδες ωρύονται· αφιερώνουν σελίδες ολόκληρες στους «τρωγλοδύτες» των ύποπτων υπογείων: ξενύχτια, έκλυτος βίος, προσβολή των ηθών. Ο Βιάν και οι φίλοι του το απολαμβάνουν όσο δεν λέγεται: οργανώνουν θεματικές βραδιές, όπως η Νύχτα του Σικάγου, η Νύχτα της Αθωότητας, ή βραδιές άκρως προκλητικές - όπως καλλιστεία για τη Μις Βίτσιο ή τον Απόλλωνα του Tabou...
Υστερα οι παρέες αλλάζουν στέκι· είναι η εποχή της δόξας του Club Saint-Germain, το οποίο ο Βιάν μετατρέπει σε ναό της τζαζ: παρουσιάζει στο κοινό την κατ' αυτόν «μόνη πραγματική μεγαλοφυΐα της τζαζ», τον Ντιουκ Ελινγκτον, τον Μάιλς Ντέιβις και τον Τσάρλι Πάρκερ. Ενας καλλιτεχνικός και πνευματικός οργασμός διεγείρει ολόκληρη την περιοχή και τα σοκάκια γύρω απ' τον Σηκουάνα αποπνέουν το άρωμα της ακολασίας.
ΔΙΑΦΘΟΡΕΙΣ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ
Οι τρελές βραδιές του Σεν Ζερμέν αποτελούν σχεδόν καθημερινή είδηση και οι δημοσιογράφοι προβάλλουν ως «ανυπόληπτη» τη γειτονιά, η οποία γίνεται συνώνυμο των σκανδάλων. Για τον μέσο Παριζιάνο, οι διανοούμενοί της είναι διαφθορείς της νεολαίας. Και ο μεγαλύτερος όλων: ο συγγραφέας Βέρνον Σάλιβαν - το αγαπημένο ψευδώνυμο του Μπορίς Βιάν. Τα πουριτανικά σωματεία ζητούν να καταδικαστεί το Tabou, ο Σαρτρ, το σουίνγκ, καθώς και ο ελευθεριακός, παιγνιώδης και βαθιά ποιητικός άνεμος που φυσούσε πάνω απ' το Σεν Ζερμέν.
Ο Βιάν - ο πολυπράγμων δημιουργός που θα γνωρίσει τη δόξα μεταθανάτια και θα γίνει ο καλτ συγγραφέας της γενιάς του Μάη του '68 - δίνει προκλητικές διαλέξεις. Μιλάει ακόμα και για την πορνογραφία. Η περίφημη αυτή διάλεξη περιλαμβάνεται στα Πορνογραφικά γραπτά. Για τον Βιάν, ο ερωτισμός στη λογοτεχνία είναι η απόλυτη έκφραση της ελεύθερης σκέψης και, όπως λέει ο ίδιος, η ερωτική λογοτεχνία είναι η «ανακούφιση από την καταπιεστική δύναμη των συμβατικών κωδίκων». Κατ' αυτόν, «σεξουαλικά σημαίνει με την ψυχή μου».
Ασφαλώς, δεν παραλείπει να αποτίσει φόρο τιμής στην αγαπημένη του γειτονιά: «Το Σεν Ζερμέν ντε Πρε είναι η γειτονιά των πιστών: των πιστών της εκκλησίας του Σεν Ζερμέν που υμνούν τον Θεό και των πιστών των υπογείων που υμνούν τον έρωτα και τη ζωή».
Πόσο καιρό κράτησε αυτό; Μερικά χρόνια. Λίγο μετά, η Γκρεκό τραγουδάει στο Olympia, η Μποβουάρ παίρνει το Γκονκούρ και φεύγει για το Μονπαρνάς και οι γιατροί συμβουλεύουν τον Βιάν να ξεχάσει την τρομπέτα του.
Κι απ' όλο αυτό το ανεπανάληπτο σκηνικό, τι έχει απομείνει; Κάποια καφέ, κάποια τζαζ μπαρ και τούτη η μοναδική μυθολογία που, ακόμα κι αν συντηρείται τεχνητά, εξακολουθεί να μας σαγηνεύει.
Ρίτα Κολαΐτη - μεταφράστρια.
''ΒΗΜΑ''
11-1-2015
11-1-2015
1.
2.
3.
4.
5.
6.
ΒΙΒΛΙΑ στη βάση ''biblionet'':
(2014) Όλοι οι νεκροί έχουν το ίδιο χρώμα, Νεφέλη
(2014) Φθινόπωρο στο Πεκίνο, Νεφέλη
(2013) Ο αφρός των ημερών, Νεφέλη
(2013) Πορνογραφικά γραπτά, Νεφέλη
(2012) Ο αφρός των ημερών, Γνώση
(2007) Θα φτύσω στους τάφους σας, Τόπος
(1997) Οι οικοδόμοι της αυτοκρατορίας, Δωδώνη Εκδοτική ΕΠΕ
(1992) Ποιήματα, Γνώση
(1984) Ο κομπάρσος, Νεφέλη
(1982) Θα φτύσω στους τάφους σας, Νεφέλη
(1982) Ο έρως είναι τυφλός, Γράμματα
(1982) Τα χρονικά του ψεύτη, Νεφέλη
(1980) Γούνινη ωρίτσα, Μπαρμπουνάκης Χ.
(1979) Ο ψυχοβγάλτης, Χατζηνικολή
(1979) Το βαλς, Μπαρμπουνάκης Χ.
(1979) Το κόκκινο χορτάρι, Μπαρμπουνάκης Χ.
(1978) Θα φτύσω στους τάφους σας, Μπαρμπουνάκης Χ.
(1977) Όλοι οι νεκροί έχουν το ίδιο δέρμα, Μπαρμπουνάκης Χ.
Ας αρχίσει η μουσική, Νεφέλη
Θα φτύσω στους τάφους σας, Εκδοτική Θεσσαλονίκης
Boris Vian : μια διαφορετική προσέγγιση του φανταστικού.
Youtube - Boris Vian
Boris Vian : μια διαφορετική προσέγγιση του φανταστικού.
Youtube - Boris Vian
Ο ΛΙΠΟΤΑΧΤΗΣ
Κύριε Πρόεδρε
Σας γράφω ένα γράμμα
Που ίσως να διαβάσετε
Αν έχετε καιρό.
Φτάσανε τα χαρτιά μου
Πως πρέπει να καταταγώ
Να φύγω για τον πόλεμο
Τ’ αργότερο Τετάρτη.
Όμως Κύριε Πρόεδρε
Δεν πρόκειται να πάω
Δεν βρέθηκα σ’ αυτή τη γη
Για να σκοτώνω αθώους.
Δε θέλω να θυμώσετε
Μα πρέπει να σας πω
Πως το ’χω πάρει απόφαση
Να γίνω λιποτάχτης.
Βλέπω στη λίγη μου ζωή
Πως πέθανε ο πατέρας μου
Πως φύγανε τ’ αδέρφια μου
Και τα παιδιά μου κλαίνε.
Η μάνα μου απ’ τα βάσανα
Τώρα βαθιά στον τάφο
Γελάει με τους εξοπλισμούς
Περιγελάει τους στίχους.
Όταν με χώσαν φυλακή
Αρπάξαν τη γυναίκα μου
Αρπάξαν την ψυχή μου
Το παρελθόν που αγάπησα.
Αύριο ξημερώματα
Την πόρτα θα χτυπήσω
Στα μούτρα των νεκρών καιρών
Και θα χυθώ στους δρόμους.
Θα ζητιανέψω τη ζωή μου
Γυρνώντας τη Γαλλία
Από Βρετάνη ως Προβηγκία
Και σ’ όλους θα φωνάξω
Άρνηση στην υποταγή
Άρνηση στην κατάταξη
Μην πάει κανείς στον πόλεμο
Να φύγετε αρνηθείτε.
Αν πρέπει αίμα να χυθεί
Να δώστε το δικό σας
Αφού αυτό διδάσκετε
Σε όλους, Κύριε Πρόεδρε.
Κι αν είναι να με πιάσετε
Πέστε στους χωροφύλακες
Ότι θα είμαι άοπλος
Κι αν θέλουν, ας μου ρίξουν.
Pablo Gonçalves
Boris Vian:''La complainte du progres''
"Autrefois pour faire sa cour
On parlait d'amour
Pour mieux prouver son ardeur,
On offrait son coeur.
Maintenant c'est plus pareil
Ca change, ca change
Pour seduire le cher ange
On lui glisse a l'oreille...
"Ah, Gudule, viens m'embrasser et je te donnerai...
Un frigidaire un joli scooter un automixer et du Dunlopillo
Une cuisiniere avec un four en verre des tas de couverts
Et des pelles a gateaux.
Une tourniquette, pour faire la vinaigrette
Un bel aerateur pour bouffer les odeurs
Des draps qui chauffent
Un pistolet a gaufres
Un avion pour deux
Et nous serons heureux !!!"
Autrefois s'il arrivait
Que l'on se querelle
L'air lugubre on s'en allait en laissant la vaisselle..
Aujourd'hui, que voulez-vous ? La vie est si chere
On dit "Rentre chez ta mere", et on se garde tout...
"Ah Gudule, excuse-toi ou je reprends tout ca... :
Mon frigidaire mon armoire a cuilleres mon evier en fer et mon poele a mazout
Mon cire godasses mon repasse limace mon tabouret a glace et mon chasse filou
La tourniquette pour faire la vinaigrette le ratatine ordures et le coupe friture"
Et si la belle se montre encore rebelle
On la fiche dehors pour confier son sort..
Au frigidaire a l'efface poussiere a la cuisiniere au lit qu'est toujours fait
au chauffe savates au canon a patates a l'eventre tomates a l'ecorche poulet
Mais tres tres vite
On recoit la visite
D'une tendre petite qui vous offre son coeur
Alors on s'aide car il faut qu'on s'entraide
Et l'on vit comme ca jusqu'a la prochaine fois..."
Translation :
Once upon a time when wooing,
We spoke of love
To prove our passion
We offered our heart
Now things just aren't the same any more
Gotta keep up with the times
To seduce the dear angel
We whisper in her ear...
"Ah, Gudule, come kiss me
And I'll give you :
A refrigerator freezer a pretty scooter a robot mixer and a comfortable mattress
A stove with a glass oven a stainless steel cutlery service and cake servers
An electric whisker to make the vinaigrette salad dressing
A nice air cleaner to gobble up smells
Heated sheets
A waffle gun
A plane for two
And we'll live happily ever after.
Once upon a time, when we got into arguments
We would take off with a downcast look, leaving the dishes in the sink
These days, what do you expect, life is so expensive
We say "Go home to your mother"
And we keep all the loot.
"Ah Gudule, say you're sorry or I'll confiscate everything...
My refrigerator my spoon case my iron sink my kitchen stove
My electric shoe shiner my slug ironer my ice chest and my thief chaser
The electric whisk to make the vinaigrette salad dressing
The garbage compacter and the French fry cutter."
And if the damsel is STILL rebellious
We chuck her out, to hand over our fate to
The refrigerator the dust effacer the stove, the always made bed
The shoe warmer the potato gun the tomato eviscerator the chicken flayer
But before you can bat an eye
We get a visit from a tender morsel
Who offers her heart
And so we help her out, because we all need to help each other out
And we go on living this way...
Until the NEXT time."
Jean Florenzano
Boris Vian - On n'est pas la pour se faire engueuler:
MaxiBiscuit
Magali Noel, Boris Vian - Au bon vieux temps:
Patrick Marchal
Leticia Coura - Moi, Mon Paris
(versao de Moi, Mon Paris)
(Boris Vian / Jimmy Walter)
Dabliú Discos
Boris Vian - la java des chaussettes a clous:
Paulina Z.
Boris Vian - Fais moi mal Johnny:
Cosmosbold
Boris Vian - La java des bombes atomiques:
zalapatax
Boris Vian-L'amour en cage:
Christophe Misner
The Best of Boris Vian
(full album)
00:00 - Le déserteur
03:28 - Complainte du progrès les arts ménagers
06:13 - On n'est pas là pour se faire engueuler
09:11 - Je bois
12:43 - Cinématographe
15:23 - J'suis snob
18:13 - La Java des bombes atomiques
20:53 - Bourrée de complexes
23:07 - Le petit commerce
26:13 - Les joyeux bouchers
28:26 - Ah! Si j'avais un franc cinquante
29:46 - Jazz Me Blues
32:28 - Muskrat Ramble
35:08 - Honeysuckle Rose
37:02 - Tin Roof Blues
Chanson Française
Boris Vian, Vol. 1 « Chansons françaises à textes »
(Album complet)
00:00:00 « Le déserteur » - Boris Vian
00:03:30 « Fais-moi mal Johnny » - Boris Vian et Magali Noël
00:05:54 « Je bois » - Boris Vian
00:09:26 « Je suis snob » - Boris Vian
00:12:17 « La java des bombes atomiques » - Boris Vian
00:14:52 « Les joyeux bouchers » - Boris Vian
00:17:01 « Cinématographe » - Boris Vian
00:19:40 « La complainte du progrès (Les arts ménagers) » - Boris Vian
00:22:24 « Le petit commerce » - Boris Vian
00:25:29 « Bourrée de complexes » - Boris Vian
00:27:42 « Une bonne paire de claques » - Boris Vian
00:31:34 « Musique mécanique » - Boris Vian
00:34:39 « Le code de la route (A la façon de Boris Vian) » - Boris Vian
00:57:41 « Pan pan pan poireaux pommes de terre » - Boris Vian
01:00:44 « Le tango interminable des perceurs de coffres-forts » - Boris Vian
01:05:36 « On n'est pas là » - Boris Vian
Mon patrimoine musical ™ : Chansons et variété française et internationale