Ο Γολγοθάς για να ανοίξεις ένα... μπακάλικο

Μπορεί η κυβέρνηση να θέλει, τουλάχιστον στα λόγια μεγάλες επενδύσεις, όμως καλό θα ήταν πρώτα να ασχοληθεί με αυτό που αντιμετωπίζουν οι μικρές. Οι πολύ μικρές επενδύσεις. Εκεί στο άβατο του Μεγάρου Μαξίμου καλό θα ήταν πριν λύσουν τα πολύ μεγάλα προβλήματα του τόπου να ασχοληθούν και με τα μικρά, τα καθημερινά του επιχειρείν. Εκεί που δημιουργούνται μακριά από τα φώτα, τις κορδέλες και τις κάμερες θέσεις εργασίας, εκεί που πληρώνονται με κόπο ασφαλιστικές εισφορές, ΦΠΑ και φόροι. Μια τέτοια πέρα για πέρα αληθινή ιστορία μας περιέγραψε παθών για το πως αντιμετωπίζει η Ελληνική Δημοκρατία κάποιον που θέλει όχι να κάνει μια επένδυση δισεκατομμυρίων, αλλά μερικών χιλιάδων ευρώ για να ανοίξει ένα... μπακάλικο.

Πάμε λοιπόν. Το παντοπωλείο ή μπακάλικο θεωρείται Κατάστημα Υγειονομικού Ενδιαφέροντος (ΚΥΕ). Για να ανοίξει κάποιος ένα κατάστημα αυτού του είδους υπάρχει η εξής διαδικασία. Ο ενδιαφερόμενος θα πρέπει να προσλάβει έναν μηχανικό ο οποίος θα τρέξει όλη τη διαδικασία και χρεώνει συνήθως από 1.000 έως και 3.000 ευρώ ανάλογα με την περίπτωση και τη δυσκολία της. Θα πρέπει να συγκεντρωθεί ένας πακτωλός δικαιολογητικών, χαρτιών και βεβαιώσεων που ακόμη και ο πιο καλόπιστος κριτής δύσκολα θα κατανοήσει την πραγματική χρησιμότητά τους. Μερικά παραδείγματα: σε ισόγειο κατάστημα που δεν έχει ορόφους πάνω του, δηλαδή άλλους ενοίκους θα πρέπει ο επίδοξος νέος μπακάλης να φέρει δήλωση του νόμου 1599 από τον ιδιοκτήτη του ακινήτου ότι του επιτρέπει να ανοίξει κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος. Ενώ λοιπόν ο ιδιοκτήτης υπέγραψε για τη μίσθωση και τη συγκεκριμένη χρήση θα πρέπει να υπογράψει και νέο χαρτί. Θα πρέπει να παρουσιάσει σχεδιάγραμμα της περιοχής λες και η πολεοδομική υπηρεσία δεν γνωρίζει που βρίσκεται το ακίνητο και πως είναι οι δρόμοι γύρω του. 

Τα πρώτα δικαιολογητικά μαζεύονται από τον μηχανικό και κατατίθενται στον οικείο δήμο. Ο νόμος προβλέπει ότι θα πρέπει υποχρεωτικά να εκδοθεί αρχικά προέγκριση για το μπακάλικο. Μάλιστα θέτει και όριο 15 ημερών για την έκδοση της προέγκρισης. Ποιος εγκρίνει την προέγκριση; Δεν την εγκρίνει κάποια υπηρεσία του Δήμου αλλά το τοπικό δημοτικό συμβούλιο. Δηλαδή αιρετοί αποφασίζουν αν θα ανοίξει το μπακάλικο και όχι ένας υπηρεσιακός παράγοντας που απλώς θα πρέπει να κρίνει αν τηρούνται οι προϋποθέσεις. Εδώ υπάρχει πεδίο λαμπρό για διαφθορά και συναλλαγή. Ο "δικός μου δημοτικός σύμβουλος δεν θα αφήσει άλλο μαγαζί να ανοίξει κοντά μου. Κάτι θα βρει και θα το μπλοκάρει... ή αν δεν τα πάρει ο τάδε άδεια δεν βγαίνει ποτέ..." λένε οι κακές οι γλώσσες. Τα τοπικά δημοτικά συμβούλια συνήθως συνεδριάζουν ανά μήνα καθώς πολλές φορές δεν υπάρχει απαρτία. Και ας πούμε καλά ως εδώ. Η προέγκριση εκδίδεται έστω και με καθυστέρηση. Σε τι χρησιμεύει; Ουσιαστικά σε τίποτα! Με την προέγκριση το μόνο που μπορεί να κάνει ο υποψήφιος μπακάλης είναι να κάνει έναρξη στην εφορία. Δεν μπορεί να λειτουργήσει το κατάστημα διότι θα έρθει η δημοτική αστυνομία να τον κλείσει και να του επιβάλλει και πρόστιμο. Μάλιστα, ρώτησε ο νέος υποψήφιος μπακάλης στην υπηρεσία του δήμου αν μπορεί να λειτουργήσει με την προέγκριση και με ύφος –τουλάχιστον- καρδινάλιου  του είπε ένας υπάλληλος "όχι βέβαια. Αν δεν σου δώσουμε την κανονική άδεια στα χέρια μην τολμήσεις να ανοίξεις... Η προέγκριση δεν είναι τίποτα". 

Το ερώτημα είναι λοιπόν για ποιο λόγο εκδίδεται προέγκριση και δεν εκδίδεται κατευθείαν άδεια. Δεν ξέρω ποιος μπορεί να απαντήσει σε αυτό. Αφού λοιπόν εκδοθεί η προέγκριση θα πρέπει ο μηχανικός να μαζέψει πάλι ένα σκασμό χαρτιά, από βεβαιώσεις μέχρι και διαγράμματα αποτυπωμένα σε χαρτί για το πώς θα μπαίνουν τα συσκευασμένα μακαρόνια στο κατάστημα και από εκεί θα πηγαίνουν στα ράφια! Είναι πραγματικό. Μην γελάτε.

Αφού λοιπόν υποβληθούν όλα τα νέα χαρτιά θα πρέπει και πάλι το τοπικό δημοτικό συμβούλιο να αποφασίσει, όταν συνέλθει, για την έκδοση της αδείας. Μόλις αυτή εγκριθεί θα πρέπει να καθαρογραφεί και να δοθεί στον νέο ευτυχή πλέον μπακάλη για να λειτουργήσει. Πόσος καιρός μπορεί να περάσει από την ημέρα που θα ενοικιάσει ένα κατάστημα και θα λειτουργήσει ο νέος μπακάλης. Μπορεί ακόμη και τέσσερις μήνες και αυτό χωρίς να του δημιουργούν προβλήματα δημοτικοί σύμβουλοι, υπάλληλοι του δήμου που τον βλέπουν σαν εχθρό (γιατί άραγε;)

Η αλήθεια είναι ότι το υπουργείο Οικονομίας πέρυσι είχε βγάλει σε διαβούλευση ένα νομοσχέδιο που καταργούσε όλη την παραπάνω διαδικασία και αρκούσε μια απλή βεβαίωση χρήσης από την πολεοδομία για να ξεκινήσει ο νέος μπακάλης να δουλεύει. Η απλοποίηση αυτή που αφαιρούσε δικαιώματα από κάθε είδους μικρό πρωθυπουργό που υπάρχει σε δήμους και υπηρεσίες ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών από τους τοπικούς άρχοντες. Γιατί άραγε; Τελικά δεν έγινε τίποτα και ο νέος επίδοξος μπακάλης θα πρέπει να περιμένει, να περιμένει και να περιμένει πληρώνοντας όλο αυτό το διάστημα ενοίκια, αμοιβές, και τα αποθέματα της υπομονής του. Και όπως μου είπε "στη Βουλγαρία ανοίγεις μαγαζί σε μια ημέρα. Μήπως να κοιτάξω να μεταναστεύσω;". Και μετά μας φταίνε τα μνημόνια... 

10/2/2017

Του Σπύρου Δημητρέλη

http://www.capital.gr/arthra/3190142/o-golgothas-gia-na-anoixeis-ena-mpakaliko