Tinariwen...

 Tuareg musicians from the Sahara Desert region of northern Mali: 

''...υπάρχει ένα μικρό μέρος του κόσμου που λέγεται Σαχάρα και  αυτός ο τόπος είναι από τους πιο όμορφους και υπέροχους στη Γη μας. Και δεν είναι άδειος. Κατοικείται από πολλές και διαφορετικές εθνότητες: Τουαρέγκ, Μαυριτανούς, Σονγκάι, Πελ... Οι άνθρωποι αυτοί έχουν δυνατούς πολιτισμούς και όμορφες μουσικές. Βεβαίως έχουμε και προβλήματα, έλλειψης νερού, ανάπτυξης, μόρφωσης, ειρήνης ανάμεσα στις φυλές, αλληλεγγύης. Για όλα αυτά τραγουδάμε. Και αν μέσω της μουσικής μας ένας Ιάπωνας, ένας Αυστραλός, ένας Ισπανός ή ένας Ελληνας μαθαίνει τα πιο βασικά γεγονότα, αυτό είναι επιτυχία για μας...Οι στίχοι μιλάνε για την επανάσταση, την πίστη, τη νοσταλγία, τα βάσανα και την καταπίεση, τη μνήμη, τη φυσική ομορφιά της ερήμου», μας λένε οι ίδιοι. «Αλλά και για τη σπουδαιότητα της εξέλιξης στην έρημο, της ειρήνης και της εκπαίδευσης. Δεν είμαστε, ούτε ποτέ υπήρξαμε παραδοσιακοί μουσικοί. ...''

Tinariwen   is a Grammy Award-winning group of Tuareg musicians from the Sahara Desert region of northern Mali. The band was formed in 1979  in Tamanrasset, Algeria, but returned to Mali after a cease-fire in the 1990s.  The group first started to gain a following outside the Sahara region in 2001 with the release of The Radio Tisdas Sessions, and with performances at Festival au Désert in Mali  and the Roskilde Festival in Denmark.  Their popularity rose internationally with the release of the critically acclaimed Aman Iman in 2007. NPR calls the group "music's true rebels," AllMusic deems the group's music "a grassroots voice of rebellion," and Slate calls the group "rock 'n' roll rebels whose rebellion, for once, wasn't just metaphorical." 




 1.Artist Biography by Evan C. Gutierrez

 Tinariwen is a Tuareg group that performs a guitar-centric branch of Malian music that, to the untrained ear, is reminiscent of Ali Farka Touré's, but is far more rock-oriented and percussive. All of the band's musicians originate from the southern Sahara; the group's name, meaning "empty places," is a reflection of their land of origin. The band formed in the rebel camps of Colonel Gaddafi, as each of the musicians had been forced from their nomadic lifestyle into involuntary military service. Surrounded by a displaced nation of their peers, Tinariwen forged a new style of music, trading their traditional lutes and shepherd's flutes for electric guitars and drums. The style that resulted was dubbed "Tishoumaren," or "the music of the unemployed." Their music addresses issues such as political awakening, problems of exile, repression of their people, and demands of sovereignty.

 In a region with no postal or telephone system, their tapes soon became a grassroots voice of rebellion and a rallying point for the disenfranchised nation. Though outlawed in Algeria and Mali, 2001's The Radio Tisdas Sessions and 2004's Amassakoul are available to Western audiences. In 2006, they recorded their third album, Aman Iman: Water Is Life, released internationally in 2007 by Harmonia Mundi's World Village imprint. The album was produced by Justin Adams, and featured the voice and guitar of founding member Mohammed Ag Itlale. Tinariwen toured the world for the first time in its wake. They followed the album with Imidiwan: Companions, a two-disc set containing one disc of music and a DVD documentary about Tinariwen's history. This was once again followed by a world tour that included numerous festival appearances in the United States and Europe.

Tinariwen signed to America's Anti imprint in 2010. The label encouraged them to experiment. The end result was Tassili, issued in 2011, in which the band recorded a completely acoustic set in a protected region of the southeastern Algerian desert. The tapes were flown to America where guitarist Nels Cline overdubbed electric guitars and New Orleans' famed Dirty Dozen Brass Band added horns, making Tassili a truly international collaboration. The album won a Grammy. The bandmembers were forced to flee Mali due to political and social unrest, and recorded their follow-up, Emmaar, at a studio in Joshua Tree National Park in the United States. It was released in February of 2014. Despite ongoing political upheaval, the band reconvened in 2016 after touring behind Emmaar, to record their sixth studio album, Elwan. 



  2. Musical style:

The Tinariwen sound is primarily guitar-driven in the style known as assouf among the Tuareg people. The Tinariwen guitar style has its roots in West African music, specifically that from the "great bend" region along the Niger River, between Timbuktu and Gao. The core elements of Tinariwen's music are traditional Tuareg melodies and rhythms including those played on the shepherd's flute, which is primarily a man's instrument; and those played on a one-string fiddle known as an imzad which is played by women. The primary percussion instrument is the tindé drum which is played by women at festive occasions. Another important traditional influence is the lute known as the teherdent, which is played by the griots of the Gao and Timbuktu regions. In the late 1970s, when the founding members of Tinariwen started playing acoustic guitars, they played a traditional repertoire adapted to the western guitar.

Other regional influences include Berber music from northern Algeria, especially radical Kabyle singers like Ait Menguellet and Ferhat; the pop sounds of electrified rai music of Algeria; pop singers from Algeria like Rabah Driassa;[9] pop groups from Morocco like Nass El Ghiwane and Lemchaheb with their lute and mandol riffs; the classical pop of Egypt; and even Bollywood music. 

Tinariwen was also influenced by traditional Malian musicians, the most famous of which was Ali Farka Toure. In the early years of the collective's history, the members were also fans of bootlegged albums by western acts that had made their way to the Tuareg people, with favorites including albums by Dire Straits, Santana, Led Zeppelin, Bob Dylan, Jimi Hendrix, Kenny Rogers and Don Williams.

While the Tinariwen style is possibly a distant relative of blues music, via West African music, members of Tinariwen claim to have never heard actual American blues music until they began to travel internationally in 2001.

 3. Aπό το άρθρο:''Τουαρέγκ με σόλο ηλεκτρικά'' 

Ο πρώτος τους δίσκος κυκλοφόρησε στη Δύση το 2001. Ως συγκρότημα, όμως, οι Tinariwen -από τη φυλή των Τουαρέγκ της Σαχάρας- υπήρχαν ήδη επί δύο δεκαετίες. Τη μουσική τους την έβρισκε κανείς σε κασέτες, κατά καιρούς απαγορευμένες στο Μάλι, εναντίον της κυβέρνησης του οποίου οι νομάδες Τουαρέγκ είχαν εξεγερθεί ζητώντας την ανεξαρτησία της Σαχάρας.

Τα χρόνια του '80, στην αρχική τους σύνθεση, οι Τινάριγουεν έπαιζαν στα στρατόπεδα εκπαίδευσης των ανταρτών Τουαρέγκ που είχαν δημιουργηθεί στη Λιβύη και την Αλγερία. Αργότερα και ώς το 1996 που επήλθε η εκεχειρία συνέχισαν στα ανταρτικά κρυσφήγετα στη Σαχάρα του Βόρειου Μάλι.

Σήμερα οι Τινάριγουεν παίζουν σε φεστιβάλ σ' όλο τον κόσμο, έχοντας αποκτήσει φανατικούς οπαδούς ανάμεσα σε ρόκερ όπως ο Ρόμπερτ Πλαντ που έχει παίξει μαζί τους, ο Κάρλος Σαντάνα, ο Κρις Μάρτιν των Coldplay, ο Τζάστιν Ανταμς των Strange Sensation που έκανε παραγωγή στο δίσκο τους «Amassakoul» ή οι Ρόλινγκ Στόουνς των οποίων άνοιξαν την περιοδεία του 2007, παίζοντας μπροστά σε 65.000 θεατές στο Δουβλίνο.

Οι Τινάριγουεν, πρώτοι μουσικοί Τουαρέγκ που χρησιμοποίησαν ηλεκτρικές κιθάρες στη μουσική τους, τραγουδούν στη διάλεκτο Ταμασέκ και στα γαλλικά. Οι «ειδικοί» εντάσσουν τον ήχο τους στο στιλ Tishoumaren, τη «μουσική των ανέργων», δηλαδή.

Μετά την περσινή θριαμβευτική τους εμφάνιση στο φεστιβάλ Σάνης στη Χαλκιδική, θα τους δούμε και στην Αθήνα, την 1η Ιουλίου στις εγκαταστάσεις του Ιππικού Ομίλου στο Γουδή και στο πλαίσιο του 1ου «Kosmos festival». Αυτή τη φορά θα παίξουν και κομμάτια από τον τελευταίο τους δίσκο «Imidiwan: Companions» που θα κυκλοφορεί εκείνες τις μέρες.

«Οι στίχοι μιλάνε για την επανάσταση, την πίστη, τη νοσταλγία, τα βάσανα και την καταπίεση, τη μνήμη, τη φυσική ομορφιά της ερήμου», μας λένε οι ίδιοι. «Αλλά και για τη σπουδαιότητα της εξέλιξης στην έρημο, της ειρήνης και της εκπαίδευσης. Δεν είμαστε, ούτε ποτέ υπήρξαμε παραδοσιακοί μουσικοί.

Τραγουδώντας για την καταπίεση.

»Είμαστε μοντέρνο συγκρότημα και μιλάμε για την πραγματικότητα γύρω μας: θυμίζουμε ότι υπάρχει ένα μικρό μέρος του κόσμου που λέγεται Σαχάρα και πως αυτός ο τόπος είναι από τους πιο όμορφους και υπέροχους στη Γη μας. Και δεν είναι άδειος. Κατοικείται από πολλές και διαφορετικές εθνότητες: Τουαρέγκ, Μαυριτανούς, Σονγκάι, Πελ... Οι άνθρωποι αυτοί έχουν δυνατούς πολιτισμούς και όμορφες μουσικές. Βεβαίως έχουμε και προβλήματα, έλλειψης νερού, ανάπτυξης, μόρφωσης, ειρήνης ανάμεσα στις φυλές, αλληλεγγύης. Για όλα αυτά τραγουδάμε. Και αν μέσω της μουσικής μας ένας Ιάπωνας, ένας Αυστραλός, ένας Ισπανός ή ένας Ελληνας μαθαίνει τα πιο βασικά γεγονότα, αυτό είναι επιτυχία για μας».

Το 2001, στο πρώτο Φεστιβάλ της Ερήμου στο Tin Essako οι Γάλλοι LoJo που βρέθηκαν εκεί άνοιξαν τις πόρτες του κόσμου για τους Τινάριγουεν. Την ίδια χρονιά έκαναν την πρώτη τους ευρωπαϊκή τουρνέ και έπαιξαν σε μεγάλα φεστιβάλ: «Ηταν πια φανερό για μας», θυμούνται τώρα, «πως η μουσική μας είχε αποκτήσει πλέον παγκόσμια δυναμική».

Κι όταν κλήθηκαν για πρώτη φορά ν' ανοίξουν συναυλία των Ρόλινγκ Στόουνς στην Ιρλανδία;

«Ηταν περίεργο συναίσθημα», απαντούν. «Μόνο και μόνο το μέγεθος του τεχνικού εξοπλισμού... Ουάου! Δεν είχαμε ξαναδεί κάτι σαν κι αυτό. Η σκηνή ήταν αχανής. Και όταν έπαιξαν οι Ρόλινγκ Στόουνς, το πλήθος ήταν απίστευτο. Μας ρώτησαν πώς θ' αντιδρούσε ένας νομάς από τα μέρη μας αν τον οδηγούσαν εκεί μ' ένα ελικόπτερο κατευθείαν από την έρημο. Σίγουρα θα του καιγόταν το κεφάλι»!

- Και τώρα, τι συμβαίνει;

«Πίσω στη Σαχάρα, όλοι γνωρίζουν τα τραγούδια μας, οι στίχοι έχουν αυτή την ιδιαίτερη δύναμη γιατί είναι κατανοητά από το κοινό μας. Για την ακρίβεια, το κοινό είναι όπως εμείς. Δεν υπάρχει καμιά διαφορά. Συχνά στην έρημο τα κονσέρτα είναι για μας, την κοινότητά μας, τους φίλους και τις οικογένειές μας. Χαλαρά. Μακριά από την έρημο, όμως, ξαναβρισκόμαστε αμέσως σ' ένα επαγγελματικό, θα λέγαμε, απρόσωπο πλαίσιο. Ενα πλαίσιο προκατασκευασμένο. Εχουμε, όμως, πια σχεδόν παντού φίλους που μας δίνει χαρά να ξανασυναντάμε.

»Βέβαια, στις περιοδείες η κοινωνική μας ζωή είμαστε εμείς οι ίδιοι σαν να είμαστε στο στρατό! Αλλά μας αρέσει αυτή η πρόκληση. Να παίζουμε για ανθρώπους που δεν γνωρίζουν τους Τινάριγουεν, που δεν γνωρίζουν καν τι είναι ένας Τουαρέγκ. Αυτό σημαίνει πως από τη στιγμή που οι άνθρωποι αυτοί σε εκτιμούν, είναι η δύναμη της μουσικής που μιλά. Κι αυτό μας ικανοποιεί απόλυτα».*
( 28/6/2009,άρθρο:''Τουαρέγκ με σόλο ηλεκτρικά'', Γ.  Χριστοδουλόπουλος )


   ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΠΗΓΕΣ:   











 Sastanàqqàm


Tinariwen
 Toumast Tincha 
Tinariwen 
 ISLEGH TAGHRAM TIFHAMAM
Tinariwen


Tiwàyyen


antirecords
Nizzagh Ijbal
antirecords
Hayati
antirecords


 Ittus
antirecords
 Imidiwàn n-àkall-in
antirecords

 Talyat


antirecords
       Assàwt     '
antirecords


Arhegh ad annàgh
antirecords
 Nànnuflày 


antirecords

 Fog Edaghàn

  
antirecords

 


   MORE: 

 1. Tinariwen -  Album:''Aman Iman''
https://www.youtube.com/playlist?list=PLD12CF7DAA91851C2

 2.Tinariwen - Album: ''Tassili''
https://www.youtube.com/playlist?list=PLn7RKPjxsEp0jQrJ_UgWDZ8HFGG9G4pvH

 3.Tinariwen - Album:''The Radio Tisdas Sessions''
https://www.youtube.com/playlist?list=PLOR-Cqgmkr0YQ0TkxZOrtVYNLv3s7dYe3 

 3.Tinariwen  Live

https://www.youtube.com/results?search_query=Tinariwen+Live