Aπό τον Ατατούρκ στο Χίτλερ και τον Ερντογάν: Η ευθύνη των Τούρκων για τον ναζισμό
Aπό τον Ατατούρκ στο Χίτλερ και τον Ερντογάν:
Η ευθύνη των Τούρκων για τον ναζισμό.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
“Ο Ερντογάν κρατά ρεζέρβα την Ελλάδα γιατί του τελειώνουν οι εχθροί”!
Το φαινόμενο της πεταλούδας και το Δημοψήφισμα στην Τουρκία.
Η Κρίση της Τουλίπας και η Στρατηγική της Τουρκίας - Ανάλυση.
Turkish gov’t dismissed 22,920 military personnel after July 15.
La Libre Belgique, Τουρκία:
Από τη καταστολή στην αυτοκτονία (άρθρο γνώμης).
Η ευθύνη των Τούρκων για τον ναζισμό.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
“Ο Ερντογάν κρατά ρεζέρβα την Ελλάδα γιατί του τελειώνουν οι εχθροί”!
Το φαινόμενο της πεταλούδας και το Δημοψήφισμα στην Τουρκία.
Η Κρίση της Τουλίπας και η Στρατηγική της Τουρκίας - Ανάλυση.
Turkish gov’t dismissed 22,920 military personnel after July 15.
La Libre Belgique, Τουρκία:
Από τη καταστολή στην αυτοκτονία (άρθρο γνώμης).
ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΓΚΟΥΜΑ
Η Τουρκία και οι Τούρκοι ηγέτες είναι οι τελευταίοι που θα μπορούσαν να κατηγορούν την Ευρώπη για ναζιστικές πρακτικές τις οποίες η χώρα τους είναι η πρώτη διδάξασα.
Η Τουρκία και οι Τούρκοι ηγέτες είναι οι τελευταίοι που θα μπορούσαν να κατηγορούν την Ευρώπη για ναζιστικές πρακτικές τις οποίες η χώρα τους είναι η πρώτη διδάξασα.
Πρόσφατα γίναμε μάρτυρες ενός άνευ προηγουμένου ξεσπάσματος της τουρκικής ηγεσίας και ιδιαίτερα του Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν κατά Ευρωπαικών κρατών και κυρίως κατά της Γερμανίας.
Η απαγόρευση από τοπικές αρχές στη Γερμανική επικράτεια της παρουσίας και συμμετοχής Τούρκων επισήμων σε προεκλογικές συγκεντρώσεις,προς το σκοπό αλίευσης ψήφων των Τούρκων πολιτών υπερ του δημοψηφίσματος της 16ης Απριλίου, έδωσε το έναυσμα για εκτόξευση μύδρων και απαράδεκτων χαρακτηρισμών κατά της Γερμανίας . Ο Ερντογάν και άλλοι Τούρκοι επίσημοι αναφέρονται σε ναζιστικές πρακτικές από μέρους της Γερμανίας.
Είναι γνωστό πως ο Τούρκος πρόεδρος ο οποίος επιδιώκει να αναδειχθεί σε μέγα σουλτάνο, κατά το πρότυπο του Οθωμανού Κόκκινου Σουλτάνου, υπήρξε θαυμαστής του Αδόλφου Χίτλερ, το ύφος και το στυλ του οποίου υιοθέτησε ο Ερντογαν, όπως επίσης και τις ναζιστικές μεθόδους για εξουδετέρωση των αντιπάλων του και εξάλειψη των μειονοτήτων στη χώρα του καθώς και την εφαρμογή του ολοκληρωτισμού στην Τουρκία.
Ο Ερντογάν, ενώ στοχεύει στην αποκαθήλωση και αποδόμηση του Μουσταφά Κεμάλ – Ατατούρκ, στον οποίο επιρρίπτει ευθύνη για την παραχώρηση εδαφών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας με την υπογραφή των γνωστών συνθηκών, κατά το παράδειγμα του Ατατούρκ εγκαθίδρυσε αυταρχική δικτατορία στην Τουρκία με περαιτέρω σκλήρυνση της μετά το ανεπιτυχές πραξικόπημα του Ιουλίου 2016.
(1) Turkish Genocides, (2) Armenian Genocide, (3)''Turkification'' through Extermination, (4) TURKEY-Genocide and Crimes Against Humanity, (5) Massacres in Pontus, (6) Kurdish Political and Human Rights, (7) TURKEY-Political and Human Rights.
Στο αξιόλογο και πολύ κατατοπιστικό βιβλίο του με τίτλο Ατατούρκ και Ναζί , ο ερευνητής συγγραφέας Dr Stefan Ihrig καταδεικνύει την καθοριστική επιρροή του Μουσταφα Κεμάλ πασά – Ατατούρκ στη διαμόρφωση της ναζιστικής σχολής σκέψης. Ιδιαίτερα, ο συγγραφέας αποκαλύπτει το θαυμασμό που ο Αδόλφος Χίτλερ έτρεφε προς τον Ατατούρκ. Δήλωνε μάλιστα ότι ο Κεμάλ υπήρξε δάσκαλος τόσο του Μουσσολίνι όσο και του ίδιου του Χίτλερ! Για τους Ναζί, αναφέρει ο Dr Irig, η Τουρκία των νεοτούρκων ήταν ο καθοδηγητής της εθνικιστικής και ολοκληρωτικής πολιτικής την οποία οι Ναζί ήθελαν να εφαρμόσουν στη Γερμανία. Ο ίδιος ο Χίτλερ άντλησε ιδέες από τον Ατατούρκ στη διαμόρφωση του ναζιστικού του κράτους με βάση τα εθνικιστικά, αντιθρησκευτικά, ολοκληρωτικά και μισαλλόδοξα σχέδια του “Τούρκου Φύρερ”, όπως αποκαλούσαν τον Ατατούρκ. Περαιτέρω, ο συγγραφέας αναφέρεται σε δημοσιεύματα του Γερμανικού τύπου του 1933 σύμφωνα με τα οποία “ο εθνικοσοσιαλιασμός του Αδόλφου Χίτλερ και ο τουρκικός κεμαλισμός σχετίζονται στενά μεταξύ τους”.
Οι γενοκτονίες των Αρμενίων, των Ελλήνων και άλλων θρησκευτικών μειονοτήτων από την Τουρκία – τα παράσιτα σύμφωνα με τον Ατατούρκ- βρήκαν μιμητές τους Ναζί που στόχευαν στην εξολόθρευση των Εβραίων και άλλων ανεπιθύμητων ομάδων – τα παράσιτα για το Χίτλερ – στη Γερμανία και στις υπό ναζιστική κατοχή χώρες.
Η Τουρκία και οι Τούρκοι ηγέτες είναι οι τελευταίοι που θα μπορούσαν να κατηγορούν την Ευρώπη για ναζιστικές πρακτικές τις οποίες η χώρα τους είναι η πρώτη διδάξασα.
Η Κύπρος βίωσε και εξακολουθεί να βιώνει τη ναζιστική πολιτική και τις μεθόδους που εφαρμόζει η Τουρκία εναντίον του λαού της για σαράντα τρία τώρα χρόνια.
Λόρια Μαρκίδη
Πρέσβης ε.τ.
16 Μαρτίου 2017
http://mignatiou.com/2017/03/apo-ton-atatourk-sto-chitler-ke-ton-erntogan-i-efthini-ton-tourkon-gia-ton-nazismo/
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1
“Ο Ερντογάν κρατά ρεζέρβα την Ελλάδα γιατί του τελειώνουν οι εχθροί”!
Ο έγκριτος δημοσιογράφος Μπεκίρ Τζοσκούν (Bekir Coşkun) με το γνωστό γλαφυρό του τρόπο σχολιάζει την επικαιρότητα σε άρθρο του με τίτλο “Δεν θα απομείνει εχθρός , χρησιμοποίησε τους με φειδώ…”. Το δημοσίευμα στην εφημερίδα ''Sozcu'', αναφέρει, μεταξύ άλλων, τα εξής:
” Αισθάνεται άσχημα όταν δεν βρίσκει εχθρό…
Εάν δεν βρίσκει κάτι στα στοκ του επιτίθεται για παράδειγμα στον Ινονού.
Θυμώνει με τη Λωζάννη
Μην δει πιάνο..
Τα έβαλε με άγαλμα…
Έβγαλε από την διδακτέα ύλη τον Δαρβίνο.
Μερικές φορές ξεχνά και τα βάζει με τον ίδιο του τον εαυτό και αναρωτιέται “ποιος έφτιαξε αυτά τα υψηλά κτήρια στην Πόλη;”
Τελικά δεν έμεινε εχθρός στο εσωτερικό.
Το στράτευμα τελείωσε, οι δημοσιογράφοι βρίσκονται στις φυλακές, τα Πανεπιστήμια τηρούν σιγή ιχθύος, οι εργάτες μουγκοί, σιώπησαν όσοι άνοιγαν το στόμα τους.
Κατέκτησε το ΜΗΡ (Γκρίζοι λύκοι) , το HDP (Κουρδικό Κόμμα) βρίσκεται στις φυλακές, το CHP (Ρεπουμπλικανικό Κόμμα) δεν τολμά να διαπληκτιστεί.
Έκανε άνοιγμα στο εξωτερικό.
Πήρε σβάρνα το Ιράν. Ο καυγάς με το Ισραήλ κράτησε μερικά χρόνια. Η φιλονικία με τη Ρωσία διήρκεσε δυο χρόνια. Ο καυγάς με το Ιράκ έχασε τη σημασία του και με τη Συρία δεν είχε κανένα αποτέλεσμα.
Προσοχή στη σημείο αυτό: Η Ελλάδα είναι εχθρός ρεζέρβα. Μην εκπλαγείτε αν παραμονές του Δημοψηφίσματος αρχίσει να φωνάζει “έκαναν απόβαση στα νησιά μας”…
Τελικά δεν απέμεινε εχθρός στη γειτονιά. Επεκτάθηκε πιο μακριά.
Με την Αμερική δεν γίνεται γιατί είναι συνεταίρος.
Το Μεξικό και η Βραζιλία βρίσκονται μακριά.
Βρήκε τελικά την Ολλανδία.
Να είστε σίγουροι ότι χάρηκε πολύ.
Δεν μπορούσε να πάει στις κάλπες χωρίς εχθρό.
Υπάρχουν 1.400.000 ψηφοφόροι στη Γερμανία, 128.000 στο Βέλγιο, 240.000 στην Ολλανδία, 300.000 στη Γαλλία, Σουηδία, Ελβετία, συνολικά υπάρχουν 3 εκατομ εκλογείς στην περιοχή αυτή.
Προσθέστε και τους αναποφάσιστους που ανήκουν στο κυβερνών κόμμα στο εσωτερικό , αλλά δεν συμφωνούν με την απώλεια της δημοκρατίας.
Διαφορετικά αρμόζει σε ένα κυβερνητικό στέλεχος να επιτεθεί από μόνο του στην Ολλανδία και να πει “Κοίτα εγώ θα έρθω”.
Δεν ξέρει και ξένη γλώσσα…
Δέστε τα χάλια στα οποία βρισκόμαστε.
Είμαστε μια χώρα ανεπιθύμητη που προκαλεί μπελάδες, πανόλη.
Δεν επιτρέπουν την είσοδο στη χώρα τους ανθρώπους που κυβερνούν την Τουρκία.
Έδιωξαν σαν εγκληματία κοινού ποινικού δικαίου μια υπουργό μας συνοδεία αστυνομικών.
Αυτό, όμως, θα του αποφέρει επιτυχία.
Ειλικρινά κρίμα για σένα Τουρκία.
Όσο εκείνος κερδίζει, τόσο εσύ χάνεις”
ΛΙΑΝΑ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ
http://www.militaire.gr/%CE%BF-%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%AC%CE%BD-%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CF%81%CE%B5%CE%B6%CE%AD%CF%81%CE%B2%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%B3%CE%B9/
17/03/2017
2
Το φαινόμενο της πεταλούδας και το Δημοψήφισμα στην Τουρκία
Αρθρογράφος/ συνεργάτης στη Hurriyet Daily News
14/3/2017
http://www.huffingtonpost.gr/christos-loutradis/-_10616_b_15342054.html?utm_hp_ref=greece
3
Η Κρίση της Τουλίπας και η Στρατηγική της Τουρκίας - Ανάλυση
Οι Ολλανδικές εκλογές τελείωσαν όμως η διπλωματική κρίση με τη Τουρκία συνεχίζεται αμείωτη. Αυτό δείχνει πως δεν υπάρχουν κρίσεις αλά καρτ για εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων φέρνοντας στο προσκήνιο βαθύτερα αίτια για τη σύγκρουση. Ακόμα και αν η κρίση αποκλιμακωθεί στο προσεχές διάστημα τα αποτελέσματα της θα συνεχίσουν να υπάρχουν συμβάλλοντας ενεργά στην αποσταθεροποίηση της Ευρώπης.
Ακόμα και αν μια κρίση είναι κατασκευασμένη, μπορεί να προκαλέσει αποτελέσματα τα οποία πιθανότατα να μην μπορούν να ελεγχθούν. Στη περίπτωση της Τουρκίας με την Ολλανδία η κρίση αυτή δεν ήταν καθόλου τυχαία. Μπορεί ορισμένα ΜΜΕ και ειδικοί να συνδέσαν το χρόνο ξεσπάσματος με τις εκλογικές διαδικασίες των δύο εμπλεκομένων χωρών, ωστόσο, μία κρίση ποτέ δεν ξεσπά αν δεν υπάρχει πρόσφορο έδαφος. Ούτε μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι η Τουρκία είναι ένα εύκολο θύμα για μια καλοστημένη κρίση με τηλεοπτικούς όρους.
Κάθε κίνηση στη διεθνή πολιτική έχει σοβαρές συνέπειες για τα κράτη και η συμπεριφορά τους διαμορφώνει καταστάσεις οι οποίες δύσκολα αλλάζουν.
Η Τουρκία το τελευταίο διάστημα επιδιώκει τη σύγκρουση και τη διαμάχη με όλους τους εξωτερικούς προς αυτή παράγοντες. Αυτό όμως δεν αποτελεί απαραίτητα μία στρατηγική για να κερδίσει ο Ερντογάν το δημοψήφισμα του Απριλίου.
Παρόλο που η επίκληση εξωτερικών εχθρών μπορεί να επιφέρει εσωτερική συσπείρωση σε ένα κράτος, αυτό δεν μπορεί να γίνεται για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Η εικόνα του εξωτερικού εχθρού χρησιμοποιείται συστηματικά από τον Ερντογάν εδώ και πάρα πολύ καιρό για να δαιμονοποιήσει καταστάσεις ή για να επιτεθεί ρητορικά σε άλλα κράτη της δύσης, για να δημιουργήσει την αίσθηση της εχθρότητας απέναντι στη Τουρκία.
Ειδικά μετά την απόπειρα πραξικοπήματος κατά του Ερντογάν τον περασμένο Ιούλιο, η κυβέρνηση της Τουρκίας φέρεται εντελώς εχθρικά κατά πολλών κρατών της δύσης ακόμα και των ΗΠΑ. Η ακραία ρητορική κυβερνητικών στελεχών δημιουργεί ένα κλίμα θυματοποίησης της χώρας ενώ ταυτόχρονα επιδιώκεται η ενίσχυση της εικόνας της κυβέρνησης στο εσωτερικό μέσα από αυτή την επιθετική ρητορική. Με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση καταφέρνει να δείχνει δυνατή και σίγουρη εκπέμποντας μια εικόνα ισχύος για το εσωτερικό της ακροατήριο.
Ταυτόχρονα, με την καλλιέργεια της εικόνας του θύματος, ο Ερντογάν, ποντάρει στη στρατηγική αποποίησης των ευθυνών του για την διεθνή απομόνωση της χώρας του, παρουσιάζοντας τα άλλα κράτη να επιθυμούν την καταστροφή του ίδιου, της κυβέρνησης του και κατά συνέπεια της ίδιας της Τουρκίας. Αυτό ενισχύει τον εθνικισμό στο εσωτερικό και τη δύναμη του Ερντογάν που δεν επιτρέπει τη διατύπωση ψυχραιμότερων απόψεων.
Η κρίση της Ολλανδίας με τη Τουρκία σε συνάρτηση με την άμεση και αυτονόητη συμπαράσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τη πρώτη έδωσε ένα επίσημο τέλος στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Στο εσωτερικό της Τουρκίας αυτό θα αποδοθεί ως ευθύνη της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενισχύοντας την εικόνα και τη ρητορική του Ερντογάν. Επιπλέον, η δαιμονοποίηση της Ολλανδίας, του πρωθυπουργού της, αλλά και της Γερμανίας από στελέχη της Τουρκικής Κυβέρνησης χρησιμοποιώντας χαρακτηρισμούς όπως «Φασίστες» και «απομεινάρια του ναζισμού», ενώ ταυτόχρονα να υπενθυμίζει τη σφαγή της Σρεμπρένιτσας ("Οι Ολλανδοί δεν μας εξέπληξαν, ξέραμε ήδη την ανηθικότητά τους και τους τρόπους τους. Τους ξέρουμε από το ρόλο τους στη γενοκτονία στη Σρεμπρένιτσα") δείχνει μία προσπάθεια αποδόμησης της εικόνα της χώρας (Ολλανδίας) στα μάτια όχι μόνο της τουρκικής κοινής γνώμης αλλά και της διεθνούς κοινής γνώμης.
Η προσπάθεια αυτή δεν είναι τυχαία και δεν γίνεται με αφορμή τη διπλωματική κρίση μεταξύ των δύο χωρών. Η στρατηγική της τουρκικής κυβέρνησης είναι να δημιουργήσει εικόνες του εχθρού αλλά και να αποδομήσει τις εικόνες των αντιπάλων της στη δύση με στόχο να τις καταστήσει αδύναμες ηθικά απέναντι στη πολιτική του. Με αυτόν τον τρόπο δεν θα μπορούν να εκφράσουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αποδοκιμασίες εναντίων του καθεστώτος που πρόκειται να εγκαθιδρυθεί μετά τις 16 Απριλίου στη Τουρκία.
Η «κρίση της Τουλίπας», όπως ονομάστηκε, αποτέλεσε ίσως την πιο σοβαρή μέχρι τώρα κρίση μεταξύ κράτους της ΕΕ και της Τουρκίας (αν εξαιρέσουμε την Ελλάδα), σε βαθμό που ενεπλάκη άμεσα ολόκληρη θεσμικά η Ευρωπαϊκή Ένωση. Ωστόσο, αυτό το γεγονός δεν θα είναι μεμονωμένο και στο μέλλον η κρίση αυτή θα ενταχθεί σε ένα γενικότερο πλαίσιο σύγκρουσης της Δύσης με την Τουρκία.
Η Τουρκική στρατηγική φαίνεται να ενσωματώνει στοιχεία δαιμονοποίησης και απονομιμοποίησης με στόχο να αποδομήσει την ανθρωπιστική ρητορική της δύσης και κάθε προσπάθεια απονομιμοποίησης του καθεστώτος Ερντογάν. Αυτό το κάνει χρησιμοποιώντας το ίδιο αξιακό σύστημα της Δύσης για να γίνει καλύτερα αντιληπτό στη δυτική κοινή γνώμη. Συνεπώς, αυτή η πρακτική θα έχει ως αποτέλεσμα η δυτική ρητορική να μην έχει κανέναν αντίκτυπο στη Τουρκία, ούτως ώστε κάθε προσπάθεια νουθεσίας της, να εκλαμβάνεται σε όρους σύγκρουσης, τόσο από τη τουρκική κοινή γνώμη στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, με όποιες ενέργειες αυτό μπορεί να συνεπάγεται.
Ασπριάδης Νεόφυτος,
Υποψήφιος Διδάκτορας σε Στρατηγική Επικοινωνία και Διαχείριση Κρίσεων και Σύμβουλος Στρατηγικής Επικοινωνίας.
http://www.onalert.gr/stories/h-krish-toulipas-strathgikh-tourkias/55128
18.03.2017
Turkish President Recep Tayyip Erdoğan visits the Anıtkabir, the mausoleum of the late founder of the Turkish Republic Mustafa Kemal Atatürk, during a ceremony marking the 93rd Anniversary of Republic Day in Ankara on October 29, 2016. / AFP PHOTO / ADEM ALTAN
Erdogan and neo-Ottomanism. Erdogan in his super-expensive presidential palace with Turks in costumes representing ancient Turkic empires.
4
Turkish gov’t dismissed 22,920 military personnel after July 15
Turkish President Recep Tayyip Erdoğan visits the Anıtkabir, the mausoleum of the late founder of the Turkish Republic Mustafa Kemal Atatürk, during a ceremony marking the 93rd Anniversary of Republic Day in Ankara on October 29, 2016.
Turkish Defense Minister Fikri Işık stated that the ruling Justice and Development Party (AKP) government dismissed a total of 22,920 military personnel after a coup attempt on July 15, the state-run Anadolu news agency reported on Friday.
In response to a question by Republican People’s Party (CHP) deputy Muharrem İnce, Işık said 6,511 officers and 16,409 cadets were dismissed from the military. The cadets included 4,090 from military high schools, 6,140 from noncommissioned officers colleges and 6,179 from university-level military schools.
The government is at the center of criticism over dismissing 22,920 military personnel due to their ties with the Gülen movement, despite the fact that the Turkish military stated on July 27 that only 8,651 military members including cadets and conscripts took part in the July 15 coup attempt.
“if it was a coup perpetrated by the Gülen movement and 22,920 military personnel were dismissed for their connections to the movement as Erdoğan and the government assert, why did only 8,651 military members participate in the coup?” is a question being asked by critics.
Defense Minister Işık said last month that 30,000 new people would be enlisted in the military.
Regulations that task retired officers and noncommissioned officers with recruiting cadets and military personnel went into effect in January amid debates that it was a gift to SADAT A.S. International Defense Consulting, which has also been called President Recep Tayyip Erdoğan’s “secret army.”
SADAT was directed by retired Brig. Gen. Adnan Tanrıverdi, who was appointed as an adviser to President Erdoğan. Tanrıverdi is known for his Islamist ideology and has counseled Erdoğan for years although in an unofficial capacity, columnist Abdullah Bozkurt wrote for Turkish Minute on Nov. 25.
A report prepared by the EU Intelligence Analysis Centre (IntCen) revealed that although President Erdoğan and the Turkish government immediately put the blame for the July 15 failed coup on the faith-based Gülen movement, the coup attempt was staged by a range of Erdoğan’s opponents due to fears of an impending purge, according to a report by The Times newspaper on Jan. 17.
The Aldrimer.no website reported on Jan. 25 that NATO sources believe the coup was staged by the president of Turkey himself.
Speaking to vocaleurope.com, a former Turkish officer who served at NATO headquarters in Brussels but was sacked and recalled to Turkey as part of an investigation into the failed coup on July 15 claims that the putsch was clumsily executed and never intended to bring down the government, but rather served as a vehicle for President Erdoğan to eliminate opponents and the ultranationalists to take a prominent role in the military and impose their “Eurasian” agenda on the country.
During a panel discussion organized by the Bipartisan Policy Center on Feb. 1, Henri Barkey, director of the Middle East Program at the Washington-based Wilson Center, said that many generals purged by the Turkish government are pro-NATO and pro-American, saying this could create a shift in Turkey-NATO relations.
“It happened essentially very quickly, which means that it was a pre-planned purge of the military, and maybe also explains why there was an attempted coup by some elements,” Barkey said while speaking about a purge conducted by AKP government.
“After the coup 149 generals and admirals were kicked out of the Turkish military. This is 46 percent of all the Turkish General Staff. We know that those 149 were not involved in the coup, because had they been involved in the coup, there would have been more than six or ten thousand soldiers out in the streets.”
/ AFP PHOTO / ADEM ALTAN
ΠΗΓΗ
https://www.turkishminute.com/2017/03/17/turkish-govt-dismissed-22920-military-personnel-july-15/
17/3/2017
La Libre Belgique, Τουρκία:
Από τη καταστολή στην αυτοκτονία (άρθρο γνώμης)
Άρθρο γνώμης από μια ομάδα Γάλλων πανεπιστημιακών (1).
Ένας νεαρός πανεπιστημιακός ερευνητής πήδηξε από τον 7ο όροφο. Η υπογραφή του σε ένα απλό συλλογικό αίτημα-έκκληση για την ειρήνη του είχε αφαιρέσει κάθε μέλλον στη χώρα του. Για να αποφευχθεί το ανεπανόρθωτο, η Ευρώπη πρέπει να οργανώσει την υποδοχή των εξόριστων ερευνητών.
Ο Μεχμέτ Φατίχ Τρας, νεαρός βοηθός ερευνητής 34 χρονών στη Σχολή Οικονομικών και Διοικητικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Cukurova στα Άδανα, αποφάσισε στις 25 Φεβρουαρίου να τερματίσει τη ζωή του πηδώντας από τον έβδομο όροφο ενός κτιρίου στη Μερσίνα.
Αυτή η χειρονομία περιβάλλεται από περιστάσεις που ρίχνουν ένα ανατριχιαστικό φως στο τι συμβαίνει στην Τουρκία σήμερα. Τα γεγονότα γύρω από την αυτοκτονία μπορεί να καθοριστούν με βάση συγκλινουσών πηγών. Ο Μεχμέτ Φατίχ Τρας είχε παρουσιάσει το διδακτορικό του στην οικονομετρία στις 23 Ιουνίου 2016. Από το Σεπτέμβριο του 2010, στα πλαίσια της προετοιμασίας του διδακτορικού του, απολάμβανε μια προσωρινή θέση εργασίας. Με την απόκτηση της διδακτορικής διατριβής του, η απασχόληση του δεν ανανεώθηκε. Του παρασχέθηκαν μερικές προσωρινές θέσεις αντικαταστάτη εκπαιδευτικών. Μετά την επίθεση, στις 10 Δεκεμβρίου 2016 στην Κωνσταντινούπολη, που διεκδικήθηκε από μια ομάδα κοντά στο ΡΚΚ, καταγγέλθηκε από έναν συνάδελφο ως «τρομοκράτη» λόγω των δεσμών του με το φιλοκουρδικό κόμμα HDP (νόμιμο και με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση) και της υπογραφής του με τους «Πανεπιστημιακούς για την ειρήνη» (ΒΑΚ) της 10ης Ιανουαρίου 2016 που εξέφρασε την αντίθεση στις στρατιωτικές επιχειρήσεις του τουρκικού στρατού εναντίον του κουρδικού πληθυσμού της χώρας. Τα μαθήματα του αναστάλθηκαν τότε επ 'αόριστον, χωρίς δικαστική έρευνα και χωρίς να του δοθεί ευκαιρία να εξηγήσει.
Η επιλογή του θανάτου
Με σημειώσεις που δόθηκαν από την οικογένειά του στην εφημερίδα Evrensel, ο Μεχμέτ Φατίχ Τρας τόνιζε ότι παρά το λιντσάρισμα που υπέστη μαζί με δύο συναδέλφους του, οι οποίοι υπέγραψαν την αναφορά των ΒΑΚ, επέμενε να θεωρεί την υπογραφή του ως συνέχεια των ακαδημαϊκών δραστηριοτήτων του και της ακαδημαϊκής ελευθερίας του.
Ο Μεχμέτ Φατίχ Τρας στη συνέχεια επέβαλε αιτήσεις για εργασία σε άλλα πανεπιστήμια, καταρχάς στο πανεπιστήμιο του Μαρντίν, όπου έλαβε ευνοϊκή υποδοχή η οποία όμως μετατράπηκε σε ξαφνική άρνηση λόγω της υπογραφής του ως «Πανεπιστημιακός για την Ειρήνη», και έπειτα στο πανεπιστήμιο Istanbul Aydin, το οποίο του πρόσφερε τον Ιανουάριο, μια σύμβαση για δυόμισι χρόνια στο τμήμα οικονομίας και οικονομικών. Ετοιμαζόταν να μετακομίσει για να αρχίσει τη δουλειά του στη νέα θέση, όταν του απάγγειλαν ότι η πρόσληψη ακυρώθηκε. Του έκαναν γνωστό ότι «λόγοι ανεξάρτητοι» από το πανεπιστήμιο εξηγούσαν την απόφαση. Εκτιμώντας ότι δεν υπήρχε πλέον κανένα ακαδημαϊκό μέλλον για τον ίδιο στην Τουρκία «όσο δεν κάνω παραχωρήσεις για τις ανθρώπινες αξίες που αποτελούν μέρος της ταυτότητάς μου», επέλεξε να πεθάνει.
Βούληση για εκμηδένιση
Η αυτοκτονία του Μεχμέτ Φατίχ Τρας είναι η πρώτη που αγγίζει τις τάξεις του πανεπιστήμιου. Αλλά είναι η εικοστή πρώτη γνωστή περίπτωση μεταξύ των ανθρώπων που αυτοκτόνησαν αφού συνελήφθησαν χωρίς πραγματική απόδειξη ότι ήταν συνεργοί του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016 ή που απολύθηκαν για τον ίδιο λόγο, ή συνεργοί της «τρομοκρατίας» επειδή προσέγγισαν το κόμμα HDP ή υπέγραψαν εκκλήσεις για την ειρήνη στις κουρδικές περιοχές.
Στη σημερινή Τουρκία η οποία υπόκειται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και με την προοπτική περαιτέρω ενίσχυσης των προεδρικών εξουσιών, αυτοί οι εκούσιοι θάνατοι αντανακλούν μια βούληση εκμηδενισμού. Οι 130 000 δημόσιοι υπάλληλοι που απολύθηκαν από μια σειρά διαταγμάτων (συμπεριλαμβανομένων 30 000 εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και των 4 811 πανεπιστημιακών) βρίσκονται σε κατάσταση οικονομικού θανάτου αφού έχασαν κάθε μισθό και κάθε δικαίωμα στην ανεργία, στη συνταξιοδότηση ή στην αποταμίευση, κοινωνικού θανάτου αφού αποκλείστηκαν από την αγορά εργασίας, πολιτικού θανάτου αφού ποινικοποιήθηκαν στα μάτια των γειτόνων τους, του περιβάλλοντος τους, τις οικογένειές τους. Για τους περισσότερους, που δεν έχουν διαβατήριο, δεν μπορούν ούτε να πάνε στην εξορία.
Η πλήρης αδιαφορία
Κανένα ανθρώπινο ον δεν μπορεί να αντέχει μακρά σε αυτή την εκμηδένιση. Το πολιτικό στίγμα, η εκδίωξη από οποιαδήποτε κανονική επαγγελματική ζωή, ο τρόμος για τον εαυτό σου και την οικογένεια που μεγεθύνεται από τη πρόληψη μιας δραματικής έλλειψης πόρων και μιας κοινωνικής αποχώρησης που παράγονται από το στίγμα της απόλυσης, για το οποίο υπάρχουν πολλές μαρτυρίες, η απαγορευμένη προβολή στο χρόνο και στο μέλλον, όλ αυτό το τρομακτικό πλαίσιο προηγείται μιας πράξης σαν την αυτοκτονία του συνάδελφου μας. Χωρίς αυτή τη δίωξη, ο Μεχμέτ Φατίχ Τρας θα ήταν ακόμη ζωντανός, ανεξάρτητα από τα προσωπικά στοιχεία της βιογραφίας του. Οι ζωές αυτών των ανθρώπων δεν έχει πλέον καμία σημασία για το καθεστώς· είναι «μηδενικές ζωές», κατά την έννοια που της αποδίδεται από τον Ιταλό φιλόσοφο Giorgio Agamben στο δοκίμιό του "Homo Sacer", ξαναβρίσκοντας αυτό που η Hannah Arendt είχε παρατηρήσει για τους απάτριδες πρόσφυγες του Μεσοπολέμου, χάνοντας το ίδιο δικαίωμα να έχουν δικαιώματα. Στερούμενοι των βασικών χαρακτηριστικών της ανθρωπότητας, αυτοί οι άνδρες και γυναίκες αποστέλλονται πίσω στη μόνη βιολογική ύπαρξή τους, η οποία μπορεί στη συνέχεια να ολοκληρωθεί με την πλήρη αδιαφορία της κοινωνίας και του Κράτους, αφού θεωρούνται "αγριάνθρωποι" .
Από-ανθρωποποίηση (αποκτήνωση)
Η αυτοκτονία είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής καταστολής, όπως την αναλύουμε στη Τουρκία. Και δεν αφορά μόνο τους απολυόμενους δημόσιους υπαλλήλους και κρατουμένους συνείδησης. Η ιστορία του Μεχμέτ Φατίχ Τρας τονίζει την απεραντοσύνη των γκρίζων ζωνών της δίωξης της 16ης Ιουλίου 2016, έκτακτο προσωπικό, φοιτητές, μαθητές γυμνασίου. Η υπογραφή του αιτήματος-έκκλησης των «Πανεπιστημιακών για την Ειρήνη" ισοδυναμεί με τη προδοσία της εθνο-θρησκευτικής κοινότητας που ο Ερντογάν θέλει να ανεγείρει σε απόλυτη αρχή του έθνους. Το γεγονός ότι στοχεύονται ιδιαίτερα οι ακαδημαϊκοί, οι ερευνητές, οι καθηγητές, οι φοιτητές, οφείλεται στην ικανότητα των γνώσεών τους, όταν είναι κριτικοί, για να λένε, και συνεπώς να αντιστέκονται σε αυτές τις διαδικασίες αποκτήνωσης των ανθρώπων που θεωρούνται ότι αποκλίνουν, αντικοινωνικών, και να μεταδίδουν μια ελπίδα για το μέλλον στη νεολαία, όπως και η δημιουργία και η μετάδοση της.
Παρακολουθήστε την ιστορία κατά πρόσωπο
Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει τι διακυβεύεται στην Τουρκία. Η Ευρώπη έχει ένα ρόλο να παίξει για να αποφευχθεί το ανεπανόρθωτο, λόγω της εμπειρίας της για την αποκτήνωση πληθυσμών με σκοπό την καταστροφή τους, και της συνείδησης για τις δημοκρατικές αγκυλώσεις απαραίτητες για την επιβίωση της. Καλούμε τους ηγέτες της να θεωρήσει ως προτεραιότητα την υποδοχή των εξόριστων ερευνητών και, γενικότερα, την προστασία των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος να έχουν πάντα δικαιώματα. Ζητάμε να δημιουργηθεί ένα ευρωπαϊκό ακαδημαϊκό ίδρυμα, που θα επιτρέπει σε όλους τους ακαδημαϊκούς–ερευνητές που απολύθηκαν ανά τον κόσμο για έγκλημα γνώμης ή συμμετοχή σε μειονότητα να μπορούν να είναι μέλη και έτσι να διατηρήσουν μια επαγγελματική ταυτότητα, με ίσως την καταβολή μισθού για τους περισσότερο καταστραμμένους. Ενθαρρύνουμε όλες και όλους για αλληλεγγύη με τους Τούρκους δασκάλους, συμβάλλοντας οικονομικά στη βοήθεια που προσφέρει το συνδικάτο Egitim-Sen στα θύματα των εκκαθαρίσεων.
Το μέλλον της Ευρώπης παιζεται στα Άδανα, στην Κωνσταντινούπολη, αλλά και στη Μόσχα, τη Δαμασκό, το Κάιρο, την Τεχεράνη, το Πεκίνο, την Ουάσινγκτον. Είναι απαραίτητο να εξετάσουμε την ιστορία πρόσωπο με πρόσωπο, και μάλιστα πολύ επείγοντος.
© Libération
→ (1) Μεταξύ των πρώτων υπογραφόντων: Hamit Bozarslan, EHESS; Vincent Duclert, Sciences-Po EHESS; Selim Eskiizmirliler, Universités Paris-Diderot et Paris Descartes; Etienne Balibar, Université Paris-Ouest-La-Défense; Eric Fassin, Université Paris VIII; Sophie Wauquier, Université Paris VIII; Claude Calame, EHESS; Diana Gonzalez, Sciences-Po; Igor Babou, Université Paris-Diderot; Nora Seni, Université Paris VIII; Zeynep Kivilcim, Georg-August University Göttingen; Marc Abélès, EHESS; Alain Musset, EHESS; Zülâl Muslu, Paris-Nanterre, Véronique Nahoum-Grappe, EHESS; Samim Akgönül, Université de Strasbourg; Alain Blum, EHESS… (άλλεςυπογραφές στο ιστοτόπο : http://www.gitfrance.fr)
→ Σημείωση. Πολλοί από τους Τούρκους συναδέλφους μας αναγκάστηκαν να μην ι υπογράφουν αυτό το κείμενο για να μην διπλασιαστούν οι επιθέσεις στις οποίες υπόκεινται ήδη επειδή υπέγραψαν μια απλή έκκληση για ειρήνη.
→ Οι επικεφαλίδες είναι της Σύνταξης
Για το ίδιο θέμα:
· Η Asli Ερντογάν σφυρηλατεί δεσμούς μεταξύ της γενοκτονίας των Αρμενίων στην Τουρκία και του Ολοκαυτώματος (άρθρο γνώμης)
Μετάφραση Κριστιάν Ακκυριά
La Libre Belgique
ANAΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2017/03/la-libre-belgique.html#more
18/3/2017
1
“Ο Ερντογάν κρατά ρεζέρβα την Ελλάδα γιατί του τελειώνουν οι εχθροί”!
Ο έγκριτος δημοσιογράφος Μπεκίρ Τζοσκούν (Bekir Coşkun) με το γνωστό γλαφυρό του τρόπο σχολιάζει την επικαιρότητα σε άρθρο του με τίτλο “Δεν θα απομείνει εχθρός , χρησιμοποίησε τους με φειδώ…”. Το δημοσίευμα στην εφημερίδα ''Sozcu'', αναφέρει, μεταξύ άλλων, τα εξής:
” Αισθάνεται άσχημα όταν δεν βρίσκει εχθρό…
Εάν δεν βρίσκει κάτι στα στοκ του επιτίθεται για παράδειγμα στον Ινονού.
Θυμώνει με τη Λωζάννη
Μην δει πιάνο..
Τα έβαλε με άγαλμα…
Έβγαλε από την διδακτέα ύλη τον Δαρβίνο.
Μερικές φορές ξεχνά και τα βάζει με τον ίδιο του τον εαυτό και αναρωτιέται “ποιος έφτιαξε αυτά τα υψηλά κτήρια στην Πόλη;”
Τελικά δεν έμεινε εχθρός στο εσωτερικό.
Το στράτευμα τελείωσε, οι δημοσιογράφοι βρίσκονται στις φυλακές, τα Πανεπιστήμια τηρούν σιγή ιχθύος, οι εργάτες μουγκοί, σιώπησαν όσοι άνοιγαν το στόμα τους.
Κατέκτησε το ΜΗΡ (Γκρίζοι λύκοι) , το HDP (Κουρδικό Κόμμα) βρίσκεται στις φυλακές, το CHP (Ρεπουμπλικανικό Κόμμα) δεν τολμά να διαπληκτιστεί.
Έκανε άνοιγμα στο εξωτερικό.
Πήρε σβάρνα το Ιράν. Ο καυγάς με το Ισραήλ κράτησε μερικά χρόνια. Η φιλονικία με τη Ρωσία διήρκεσε δυο χρόνια. Ο καυγάς με το Ιράκ έχασε τη σημασία του και με τη Συρία δεν είχε κανένα αποτέλεσμα.
Προσοχή στη σημείο αυτό: Η Ελλάδα είναι εχθρός ρεζέρβα. Μην εκπλαγείτε αν παραμονές του Δημοψηφίσματος αρχίσει να φωνάζει “έκαναν απόβαση στα νησιά μας”…
Τελικά δεν απέμεινε εχθρός στη γειτονιά. Επεκτάθηκε πιο μακριά.
Με την Αμερική δεν γίνεται γιατί είναι συνεταίρος.
Το Μεξικό και η Βραζιλία βρίσκονται μακριά.
Βρήκε τελικά την Ολλανδία.
Να είστε σίγουροι ότι χάρηκε πολύ.
Δεν μπορούσε να πάει στις κάλπες χωρίς εχθρό.
Υπάρχουν 1.400.000 ψηφοφόροι στη Γερμανία, 128.000 στο Βέλγιο, 240.000 στην Ολλανδία, 300.000 στη Γαλλία, Σουηδία, Ελβετία, συνολικά υπάρχουν 3 εκατομ εκλογείς στην περιοχή αυτή.
Προσθέστε και τους αναποφάσιστους που ανήκουν στο κυβερνών κόμμα στο εσωτερικό , αλλά δεν συμφωνούν με την απώλεια της δημοκρατίας.
Διαφορετικά αρμόζει σε ένα κυβερνητικό στέλεχος να επιτεθεί από μόνο του στην Ολλανδία και να πει “Κοίτα εγώ θα έρθω”.
Δεν ξέρει και ξένη γλώσσα…
Δέστε τα χάλια στα οποία βρισκόμαστε.
Είμαστε μια χώρα ανεπιθύμητη που προκαλεί μπελάδες, πανόλη.
Δεν επιτρέπουν την είσοδο στη χώρα τους ανθρώπους που κυβερνούν την Τουρκία.
Έδιωξαν σαν εγκληματία κοινού ποινικού δικαίου μια υπουργό μας συνοδεία αστυνομικών.
Αυτό, όμως, θα του αποφέρει επιτυχία.
Ειλικρινά κρίμα για σένα Τουρκία.
Όσο εκείνος κερδίζει, τόσο εσύ χάνεις”
ΛΙΑΝΑ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ
http://www.militaire.gr/%CE%BF-%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%AC%CE%BD-%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CF%81%CE%B5%CE%B6%CE%AD%CF%81%CE%B2%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%B3%CE%B9/
17/03/2017
2
Το φαινόμενο της πεταλούδας και το Δημοψήφισμα στην Τουρκία
Το ερώτημα για το που το πάει ο Ερντογάν αποτελεί ίσως το σημαντικότερο και πιο δύσκολο ερώτημα στο τομέα των διεθνών σχέσεων το τελευταίο χρονικό διάστημα. Με αφορμή την κλιμάκωση στις ολλανδο-τουρκικές σχέσεις είναι φανερό ότι παρακαλουθούμε σε ζωντανή μετάδοση τη σταδιακή μετατροπή του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν, σε μοναδικό πολιτικό άρχοντα της γειτονικής μας χώρας. Η μετάλλαξη του πολιτεύματος από δημοκρατία σε μια «ενός ανδρός ψευτο-δημοκρατία» με ισλαμό-εθνικιστικά χαρακτηριστικά αποτελεί τη σημαντικότερη γεωστρατηγική αλλαγή που θα έχει να αντιμετωπίσει η Ελλάδα όχι μόνο στο άμεσο μέλλον, αλλά και για τα επόμενα χρόνια.
Το δημοψήφισμα του Απριλίου αποτελεί την τελευταία πράξη του δράματος που θα καταργήσει κάθε έννοια δημοκρατικής και κοινωνικής νομιμοποίησης του τουρκικού Κράτους. Δημοκρατική νομιμοποίηση για την οποία ο Τούρκος Πρόεδρος είχε δώσει σκληρές πολιτικές μάχες κατά τα πρώτα χρόνια της πολιτικής του καριέρας και το είχε πληρώσει μέχρι και με δικαστικές περιπέτειες που οδήγησαν στην φυλάκισή του.
Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με αναλυτές από τη γειτονική μας χώρα, οι συνταγματικές αλλαγές θα καταστήσουν το Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Τουρκίας, συγγενές με το σύνταγμα της «Δημοκρατίας» του Τουρκμενιστάν. Συνταγματικές αλλαγές που καταργούν την νομοθετική εξουσίας της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης και καθιστούν ανώτατο και μοναδικό άρχοντα τον Τούρκο Πρόεδρο που θα καταστεί ο μοναδικός πυρήνας κάθε εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας στην Τουρκία. Η απουσία ενημέρωσης, ανοιχτού και δημοκρατικού διαλόγου και κυρίως ο εθνικιστικός παροξυσμός με τον οποίο ποτίζει τις μάζες της Ανατολίας ο Ερντογάν, δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοκτέηλ που δεν θα αλλάξει μόνο την ουσία του πολιτεύματος και του κοινωνικού DNA της Τουρκίας, αλλά θα αλλοιώσει τις γεωστρατηγικές δυναμικές όχι μόνο στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, αλλά και με αναφορά τις σχέσεις των ΗΠΑ και της Ρωσίας.
Είναι φανερό από τις τελευταίες αντιδράσεις από κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως η Ολλανδία, ότι η πλειοψηφία των κρατών μελών της Ένωσης δεν θα καλωσορίσουν με χαμόγελο και ανοιχτές αγκάλες την κατάργηση των δημοκρατικών θεσμών στην Τουρκία σε συνδυασμό με την προσπάθεια δημιουργίας ενός κλίματος διεθνούς τραμπουκισμού και επιθετικότητας που εκπορεύεται από τα ηγετικά κλιμάκια της γειτονικής μας χώρας. Το σημείο όμως που κρίνει το παιχνίδι είναι αν θα υπάρξει ομοθυμία και ομοφωνία στις αντιδράσεις και στους τρόπους αντιμετώπισης της τουρκικής επιθετικότητας. Η αμφιθυμία της γερμανικής κυβέρνησης, που εδράζεται στην προσπάθεια αποφυγής ηρωοποίησης του Τούρκου ηγέτη στα μάτια της τουρκικής κοινότητας που διαμένει στην Τουρκία, ίσως δημιουργήσει την εικόνα μιας Ένωσης που ακόμη και σε αυτό το ζήτημα δεν μπορεί να λάβει μια σταθερή πολιτική γραμμή που θα διαπνέεει τις αποφάσεις όλων των κρατών μελών.
Χρήστος ΛουτράδηςΣε περίπτωση δε που η αμφιθυμία καταστεί κεντρικός μοχλός αντίδρασης, η άνοδος των ακροδεξιών πολιτικών δυνάμενων στις κοινωνίες της Ευρώπης θα αποτελεί νομοτέλεια με μέλλον άδηλο για τις κοινωνίες αλλά και για την συνοχή της Ένωσης. Από τα παραπάνω είναι φανερό ότι η Τουρκία τη στιγμή που φαίνεται ότι αφήνει πίσω της τον δρόμο του πολιτεύματος που είχε συνηθίσει να βαδίζει τα τελευταία χρόνια, ενδέχεται να επιταχύνει τις εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε βαθμό που δεν το περίμενε και δεν μπορούσε να το προδικάσει κανείς.
Αρθρογράφος/ συνεργάτης στη Hurriyet Daily News
14/3/2017
http://www.huffingtonpost.gr/christos-loutradis/-_10616_b_15342054.html?utm_hp_ref=greece
Η Κρίση της Τουλίπας και η Στρατηγική της Τουρκίας - Ανάλυση
Οι Ολλανδικές εκλογές τελείωσαν όμως η διπλωματική κρίση με τη Τουρκία συνεχίζεται αμείωτη. Αυτό δείχνει πως δεν υπάρχουν κρίσεις αλά καρτ για εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων φέρνοντας στο προσκήνιο βαθύτερα αίτια για τη σύγκρουση. Ακόμα και αν η κρίση αποκλιμακωθεί στο προσεχές διάστημα τα αποτελέσματα της θα συνεχίσουν να υπάρχουν συμβάλλοντας ενεργά στην αποσταθεροποίηση της Ευρώπης.
Ακόμα και αν μια κρίση είναι κατασκευασμένη, μπορεί να προκαλέσει αποτελέσματα τα οποία πιθανότατα να μην μπορούν να ελεγχθούν. Στη περίπτωση της Τουρκίας με την Ολλανδία η κρίση αυτή δεν ήταν καθόλου τυχαία. Μπορεί ορισμένα ΜΜΕ και ειδικοί να συνδέσαν το χρόνο ξεσπάσματος με τις εκλογικές διαδικασίες των δύο εμπλεκομένων χωρών, ωστόσο, μία κρίση ποτέ δεν ξεσπά αν δεν υπάρχει πρόσφορο έδαφος. Ούτε μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι η Τουρκία είναι ένα εύκολο θύμα για μια καλοστημένη κρίση με τηλεοπτικούς όρους.
Κάθε κίνηση στη διεθνή πολιτική έχει σοβαρές συνέπειες για τα κράτη και η συμπεριφορά τους διαμορφώνει καταστάσεις οι οποίες δύσκολα αλλάζουν.
Η Τουρκία το τελευταίο διάστημα επιδιώκει τη σύγκρουση και τη διαμάχη με όλους τους εξωτερικούς προς αυτή παράγοντες. Αυτό όμως δεν αποτελεί απαραίτητα μία στρατηγική για να κερδίσει ο Ερντογάν το δημοψήφισμα του Απριλίου.
Παρόλο που η επίκληση εξωτερικών εχθρών μπορεί να επιφέρει εσωτερική συσπείρωση σε ένα κράτος, αυτό δεν μπορεί να γίνεται για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Η εικόνα του εξωτερικού εχθρού χρησιμοποιείται συστηματικά από τον Ερντογάν εδώ και πάρα πολύ καιρό για να δαιμονοποιήσει καταστάσεις ή για να επιτεθεί ρητορικά σε άλλα κράτη της δύσης, για να δημιουργήσει την αίσθηση της εχθρότητας απέναντι στη Τουρκία.
Ειδικά μετά την απόπειρα πραξικοπήματος κατά του Ερντογάν τον περασμένο Ιούλιο, η κυβέρνηση της Τουρκίας φέρεται εντελώς εχθρικά κατά πολλών κρατών της δύσης ακόμα και των ΗΠΑ. Η ακραία ρητορική κυβερνητικών στελεχών δημιουργεί ένα κλίμα θυματοποίησης της χώρας ενώ ταυτόχρονα επιδιώκεται η ενίσχυση της εικόνας της κυβέρνησης στο εσωτερικό μέσα από αυτή την επιθετική ρητορική. Με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση καταφέρνει να δείχνει δυνατή και σίγουρη εκπέμποντας μια εικόνα ισχύος για το εσωτερικό της ακροατήριο.
Ταυτόχρονα, με την καλλιέργεια της εικόνας του θύματος, ο Ερντογάν, ποντάρει στη στρατηγική αποποίησης των ευθυνών του για την διεθνή απομόνωση της χώρας του, παρουσιάζοντας τα άλλα κράτη να επιθυμούν την καταστροφή του ίδιου, της κυβέρνησης του και κατά συνέπεια της ίδιας της Τουρκίας. Αυτό ενισχύει τον εθνικισμό στο εσωτερικό και τη δύναμη του Ερντογάν που δεν επιτρέπει τη διατύπωση ψυχραιμότερων απόψεων.
Η κρίση της Ολλανδίας με τη Τουρκία σε συνάρτηση με την άμεση και αυτονόητη συμπαράσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τη πρώτη έδωσε ένα επίσημο τέλος στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Στο εσωτερικό της Τουρκίας αυτό θα αποδοθεί ως ευθύνη της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενισχύοντας την εικόνα και τη ρητορική του Ερντογάν. Επιπλέον, η δαιμονοποίηση της Ολλανδίας, του πρωθυπουργού της, αλλά και της Γερμανίας από στελέχη της Τουρκικής Κυβέρνησης χρησιμοποιώντας χαρακτηρισμούς όπως «Φασίστες» και «απομεινάρια του ναζισμού», ενώ ταυτόχρονα να υπενθυμίζει τη σφαγή της Σρεμπρένιτσας ("Οι Ολλανδοί δεν μας εξέπληξαν, ξέραμε ήδη την ανηθικότητά τους και τους τρόπους τους. Τους ξέρουμε από το ρόλο τους στη γενοκτονία στη Σρεμπρένιτσα") δείχνει μία προσπάθεια αποδόμησης της εικόνα της χώρας (Ολλανδίας) στα μάτια όχι μόνο της τουρκικής κοινής γνώμης αλλά και της διεθνούς κοινής γνώμης.
Η προσπάθεια αυτή δεν είναι τυχαία και δεν γίνεται με αφορμή τη διπλωματική κρίση μεταξύ των δύο χωρών. Η στρατηγική της τουρκικής κυβέρνησης είναι να δημιουργήσει εικόνες του εχθρού αλλά και να αποδομήσει τις εικόνες των αντιπάλων της στη δύση με στόχο να τις καταστήσει αδύναμες ηθικά απέναντι στη πολιτική του. Με αυτόν τον τρόπο δεν θα μπορούν να εκφράσουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αποδοκιμασίες εναντίων του καθεστώτος που πρόκειται να εγκαθιδρυθεί μετά τις 16 Απριλίου στη Τουρκία.
Η «κρίση της Τουλίπας», όπως ονομάστηκε, αποτέλεσε ίσως την πιο σοβαρή μέχρι τώρα κρίση μεταξύ κράτους της ΕΕ και της Τουρκίας (αν εξαιρέσουμε την Ελλάδα), σε βαθμό που ενεπλάκη άμεσα ολόκληρη θεσμικά η Ευρωπαϊκή Ένωση. Ωστόσο, αυτό το γεγονός δεν θα είναι μεμονωμένο και στο μέλλον η κρίση αυτή θα ενταχθεί σε ένα γενικότερο πλαίσιο σύγκρουσης της Δύσης με την Τουρκία.
Η Τουρκική στρατηγική φαίνεται να ενσωματώνει στοιχεία δαιμονοποίησης και απονομιμοποίησης με στόχο να αποδομήσει την ανθρωπιστική ρητορική της δύσης και κάθε προσπάθεια απονομιμοποίησης του καθεστώτος Ερντογάν. Αυτό το κάνει χρησιμοποιώντας το ίδιο αξιακό σύστημα της Δύσης για να γίνει καλύτερα αντιληπτό στη δυτική κοινή γνώμη. Συνεπώς, αυτή η πρακτική θα έχει ως αποτέλεσμα η δυτική ρητορική να μην έχει κανέναν αντίκτυπο στη Τουρκία, ούτως ώστε κάθε προσπάθεια νουθεσίας της, να εκλαμβάνεται σε όρους σύγκρουσης, τόσο από τη τουρκική κοινή γνώμη στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, με όποιες ενέργειες αυτό μπορεί να συνεπάγεται.
Ασπριάδης Νεόφυτος,
Υποψήφιος Διδάκτορας σε Στρατηγική Επικοινωνία και Διαχείριση Κρίσεων και Σύμβουλος Στρατηγικής Επικοινωνίας.
http://www.onalert.gr/stories/h-krish-toulipas-strathgikh-tourkias/55128
18.03.2017
4
Turkish gov’t dismissed 22,920 military personnel after July 15
Turkish President Recep Tayyip Erdoğan visits the Anıtkabir, the mausoleum of the late founder of the Turkish Republic Mustafa Kemal Atatürk, during a ceremony marking the 93rd Anniversary of Republic Day in Ankara on October 29, 2016.
Turkish Defense Minister Fikri Işık stated that the ruling Justice and Development Party (AKP) government dismissed a total of 22,920 military personnel after a coup attempt on July 15, the state-run Anadolu news agency reported on Friday.
In response to a question by Republican People’s Party (CHP) deputy Muharrem İnce, Işık said 6,511 officers and 16,409 cadets were dismissed from the military. The cadets included 4,090 from military high schools, 6,140 from noncommissioned officers colleges and 6,179 from university-level military schools.
The government is at the center of criticism over dismissing 22,920 military personnel due to their ties with the Gülen movement, despite the fact that the Turkish military stated on July 27 that only 8,651 military members including cadets and conscripts took part in the July 15 coup attempt.
“if it was a coup perpetrated by the Gülen movement and 22,920 military personnel were dismissed for their connections to the movement as Erdoğan and the government assert, why did only 8,651 military members participate in the coup?” is a question being asked by critics.
Defense Minister Işık said last month that 30,000 new people would be enlisted in the military.
Regulations that task retired officers and noncommissioned officers with recruiting cadets and military personnel went into effect in January amid debates that it was a gift to SADAT A.S. International Defense Consulting, which has also been called President Recep Tayyip Erdoğan’s “secret army.”
SADAT was directed by retired Brig. Gen. Adnan Tanrıverdi, who was appointed as an adviser to President Erdoğan. Tanrıverdi is known for his Islamist ideology and has counseled Erdoğan for years although in an unofficial capacity, columnist Abdullah Bozkurt wrote for Turkish Minute on Nov. 25.
A report prepared by the EU Intelligence Analysis Centre (IntCen) revealed that although President Erdoğan and the Turkish government immediately put the blame for the July 15 failed coup on the faith-based Gülen movement, the coup attempt was staged by a range of Erdoğan’s opponents due to fears of an impending purge, according to a report by The Times newspaper on Jan. 17.
The Aldrimer.no website reported on Jan. 25 that NATO sources believe the coup was staged by the president of Turkey himself.
Speaking to vocaleurope.com, a former Turkish officer who served at NATO headquarters in Brussels but was sacked and recalled to Turkey as part of an investigation into the failed coup on July 15 claims that the putsch was clumsily executed and never intended to bring down the government, but rather served as a vehicle for President Erdoğan to eliminate opponents and the ultranationalists to take a prominent role in the military and impose their “Eurasian” agenda on the country.
During a panel discussion organized by the Bipartisan Policy Center on Feb. 1, Henri Barkey, director of the Middle East Program at the Washington-based Wilson Center, said that many generals purged by the Turkish government are pro-NATO and pro-American, saying this could create a shift in Turkey-NATO relations.
“It happened essentially very quickly, which means that it was a pre-planned purge of the military, and maybe also explains why there was an attempted coup by some elements,” Barkey said while speaking about a purge conducted by AKP government.
“After the coup 149 generals and admirals were kicked out of the Turkish military. This is 46 percent of all the Turkish General Staff. We know that those 149 were not involved in the coup, because had they been involved in the coup, there would have been more than six or ten thousand soldiers out in the streets.”
/ AFP PHOTO / ADEM ALTAN
ΠΗΓΗ
https://www.turkishminute.com/2017/03/17/turkish-govt-dismissed-22920-military-personnel-july-15/
17/3/2017
La Libre Belgique, Τουρκία:
Από τη καταστολή στην αυτοκτονία (άρθρο γνώμης)
Άρθρο γνώμης από μια ομάδα Γάλλων πανεπιστημιακών (1).
Ένας νεαρός πανεπιστημιακός ερευνητής πήδηξε από τον 7ο όροφο. Η υπογραφή του σε ένα απλό συλλογικό αίτημα-έκκληση για την ειρήνη του είχε αφαιρέσει κάθε μέλλον στη χώρα του. Για να αποφευχθεί το ανεπανόρθωτο, η Ευρώπη πρέπει να οργανώσει την υποδοχή των εξόριστων ερευνητών.
Ο Μεχμέτ Φατίχ Τρας, νεαρός βοηθός ερευνητής 34 χρονών στη Σχολή Οικονομικών και Διοικητικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Cukurova στα Άδανα, αποφάσισε στις 25 Φεβρουαρίου να τερματίσει τη ζωή του πηδώντας από τον έβδομο όροφο ενός κτιρίου στη Μερσίνα.
Αυτή η χειρονομία περιβάλλεται από περιστάσεις που ρίχνουν ένα ανατριχιαστικό φως στο τι συμβαίνει στην Τουρκία σήμερα. Τα γεγονότα γύρω από την αυτοκτονία μπορεί να καθοριστούν με βάση συγκλινουσών πηγών. Ο Μεχμέτ Φατίχ Τρας είχε παρουσιάσει το διδακτορικό του στην οικονομετρία στις 23 Ιουνίου 2016. Από το Σεπτέμβριο του 2010, στα πλαίσια της προετοιμασίας του διδακτορικού του, απολάμβανε μια προσωρινή θέση εργασίας. Με την απόκτηση της διδακτορικής διατριβής του, η απασχόληση του δεν ανανεώθηκε. Του παρασχέθηκαν μερικές προσωρινές θέσεις αντικαταστάτη εκπαιδευτικών. Μετά την επίθεση, στις 10 Δεκεμβρίου 2016 στην Κωνσταντινούπολη, που διεκδικήθηκε από μια ομάδα κοντά στο ΡΚΚ, καταγγέλθηκε από έναν συνάδελφο ως «τρομοκράτη» λόγω των δεσμών του με το φιλοκουρδικό κόμμα HDP (νόμιμο και με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση) και της υπογραφής του με τους «Πανεπιστημιακούς για την ειρήνη» (ΒΑΚ) της 10ης Ιανουαρίου 2016 που εξέφρασε την αντίθεση στις στρατιωτικές επιχειρήσεις του τουρκικού στρατού εναντίον του κουρδικού πληθυσμού της χώρας. Τα μαθήματα του αναστάλθηκαν τότε επ 'αόριστον, χωρίς δικαστική έρευνα και χωρίς να του δοθεί ευκαιρία να εξηγήσει.
Η επιλογή του θανάτου
Με σημειώσεις που δόθηκαν από την οικογένειά του στην εφημερίδα Evrensel, ο Μεχμέτ Φατίχ Τρας τόνιζε ότι παρά το λιντσάρισμα που υπέστη μαζί με δύο συναδέλφους του, οι οποίοι υπέγραψαν την αναφορά των ΒΑΚ, επέμενε να θεωρεί την υπογραφή του ως συνέχεια των ακαδημαϊκών δραστηριοτήτων του και της ακαδημαϊκής ελευθερίας του.
Ο Μεχμέτ Φατίχ Τρας στη συνέχεια επέβαλε αιτήσεις για εργασία σε άλλα πανεπιστήμια, καταρχάς στο πανεπιστήμιο του Μαρντίν, όπου έλαβε ευνοϊκή υποδοχή η οποία όμως μετατράπηκε σε ξαφνική άρνηση λόγω της υπογραφής του ως «Πανεπιστημιακός για την Ειρήνη», και έπειτα στο πανεπιστήμιο Istanbul Aydin, το οποίο του πρόσφερε τον Ιανουάριο, μια σύμβαση για δυόμισι χρόνια στο τμήμα οικονομίας και οικονομικών. Ετοιμαζόταν να μετακομίσει για να αρχίσει τη δουλειά του στη νέα θέση, όταν του απάγγειλαν ότι η πρόσληψη ακυρώθηκε. Του έκαναν γνωστό ότι «λόγοι ανεξάρτητοι» από το πανεπιστήμιο εξηγούσαν την απόφαση. Εκτιμώντας ότι δεν υπήρχε πλέον κανένα ακαδημαϊκό μέλλον για τον ίδιο στην Τουρκία «όσο δεν κάνω παραχωρήσεις για τις ανθρώπινες αξίες που αποτελούν μέρος της ταυτότητάς μου», επέλεξε να πεθάνει.
Βούληση για εκμηδένιση
Η αυτοκτονία του Μεχμέτ Φατίχ Τρας είναι η πρώτη που αγγίζει τις τάξεις του πανεπιστήμιου. Αλλά είναι η εικοστή πρώτη γνωστή περίπτωση μεταξύ των ανθρώπων που αυτοκτόνησαν αφού συνελήφθησαν χωρίς πραγματική απόδειξη ότι ήταν συνεργοί του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016 ή που απολύθηκαν για τον ίδιο λόγο, ή συνεργοί της «τρομοκρατίας» επειδή προσέγγισαν το κόμμα HDP ή υπέγραψαν εκκλήσεις για την ειρήνη στις κουρδικές περιοχές.
Στη σημερινή Τουρκία η οποία υπόκειται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και με την προοπτική περαιτέρω ενίσχυσης των προεδρικών εξουσιών, αυτοί οι εκούσιοι θάνατοι αντανακλούν μια βούληση εκμηδενισμού. Οι 130 000 δημόσιοι υπάλληλοι που απολύθηκαν από μια σειρά διαταγμάτων (συμπεριλαμβανομένων 30 000 εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και των 4 811 πανεπιστημιακών) βρίσκονται σε κατάσταση οικονομικού θανάτου αφού έχασαν κάθε μισθό και κάθε δικαίωμα στην ανεργία, στη συνταξιοδότηση ή στην αποταμίευση, κοινωνικού θανάτου αφού αποκλείστηκαν από την αγορά εργασίας, πολιτικού θανάτου αφού ποινικοποιήθηκαν στα μάτια των γειτόνων τους, του περιβάλλοντος τους, τις οικογένειές τους. Για τους περισσότερους, που δεν έχουν διαβατήριο, δεν μπορούν ούτε να πάνε στην εξορία.
Η πλήρης αδιαφορία
Κανένα ανθρώπινο ον δεν μπορεί να αντέχει μακρά σε αυτή την εκμηδένιση. Το πολιτικό στίγμα, η εκδίωξη από οποιαδήποτε κανονική επαγγελματική ζωή, ο τρόμος για τον εαυτό σου και την οικογένεια που μεγεθύνεται από τη πρόληψη μιας δραματικής έλλειψης πόρων και μιας κοινωνικής αποχώρησης που παράγονται από το στίγμα της απόλυσης, για το οποίο υπάρχουν πολλές μαρτυρίες, η απαγορευμένη προβολή στο χρόνο και στο μέλλον, όλ αυτό το τρομακτικό πλαίσιο προηγείται μιας πράξης σαν την αυτοκτονία του συνάδελφου μας. Χωρίς αυτή τη δίωξη, ο Μεχμέτ Φατίχ Τρας θα ήταν ακόμη ζωντανός, ανεξάρτητα από τα προσωπικά στοιχεία της βιογραφίας του. Οι ζωές αυτών των ανθρώπων δεν έχει πλέον καμία σημασία για το καθεστώς· είναι «μηδενικές ζωές», κατά την έννοια που της αποδίδεται από τον Ιταλό φιλόσοφο Giorgio Agamben στο δοκίμιό του "Homo Sacer", ξαναβρίσκοντας αυτό που η Hannah Arendt είχε παρατηρήσει για τους απάτριδες πρόσφυγες του Μεσοπολέμου, χάνοντας το ίδιο δικαίωμα να έχουν δικαιώματα. Στερούμενοι των βασικών χαρακτηριστικών της ανθρωπότητας, αυτοί οι άνδρες και γυναίκες αποστέλλονται πίσω στη μόνη βιολογική ύπαρξή τους, η οποία μπορεί στη συνέχεια να ολοκληρωθεί με την πλήρη αδιαφορία της κοινωνίας και του Κράτους, αφού θεωρούνται "αγριάνθρωποι" .
Από-ανθρωποποίηση (αποκτήνωση)
Η αυτοκτονία είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής καταστολής, όπως την αναλύουμε στη Τουρκία. Και δεν αφορά μόνο τους απολυόμενους δημόσιους υπαλλήλους και κρατουμένους συνείδησης. Η ιστορία του Μεχμέτ Φατίχ Τρας τονίζει την απεραντοσύνη των γκρίζων ζωνών της δίωξης της 16ης Ιουλίου 2016, έκτακτο προσωπικό, φοιτητές, μαθητές γυμνασίου. Η υπογραφή του αιτήματος-έκκλησης των «Πανεπιστημιακών για την Ειρήνη" ισοδυναμεί με τη προδοσία της εθνο-θρησκευτικής κοινότητας που ο Ερντογάν θέλει να ανεγείρει σε απόλυτη αρχή του έθνους. Το γεγονός ότι στοχεύονται ιδιαίτερα οι ακαδημαϊκοί, οι ερευνητές, οι καθηγητές, οι φοιτητές, οφείλεται στην ικανότητα των γνώσεών τους, όταν είναι κριτικοί, για να λένε, και συνεπώς να αντιστέκονται σε αυτές τις διαδικασίες αποκτήνωσης των ανθρώπων που θεωρούνται ότι αποκλίνουν, αντικοινωνικών, και να μεταδίδουν μια ελπίδα για το μέλλον στη νεολαία, όπως και η δημιουργία και η μετάδοση της.
Παρακολουθήστε την ιστορία κατά πρόσωπο
Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει τι διακυβεύεται στην Τουρκία. Η Ευρώπη έχει ένα ρόλο να παίξει για να αποφευχθεί το ανεπανόρθωτο, λόγω της εμπειρίας της για την αποκτήνωση πληθυσμών με σκοπό την καταστροφή τους, και της συνείδησης για τις δημοκρατικές αγκυλώσεις απαραίτητες για την επιβίωση της. Καλούμε τους ηγέτες της να θεωρήσει ως προτεραιότητα την υποδοχή των εξόριστων ερευνητών και, γενικότερα, την προστασία των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος να έχουν πάντα δικαιώματα. Ζητάμε να δημιουργηθεί ένα ευρωπαϊκό ακαδημαϊκό ίδρυμα, που θα επιτρέπει σε όλους τους ακαδημαϊκούς–ερευνητές που απολύθηκαν ανά τον κόσμο για έγκλημα γνώμης ή συμμετοχή σε μειονότητα να μπορούν να είναι μέλη και έτσι να διατηρήσουν μια επαγγελματική ταυτότητα, με ίσως την καταβολή μισθού για τους περισσότερο καταστραμμένους. Ενθαρρύνουμε όλες και όλους για αλληλεγγύη με τους Τούρκους δασκάλους, συμβάλλοντας οικονομικά στη βοήθεια που προσφέρει το συνδικάτο Egitim-Sen στα θύματα των εκκαθαρίσεων.
Το μέλλον της Ευρώπης παιζεται στα Άδανα, στην Κωνσταντινούπολη, αλλά και στη Μόσχα, τη Δαμασκό, το Κάιρο, την Τεχεράνη, το Πεκίνο, την Ουάσινγκτον. Είναι απαραίτητο να εξετάσουμε την ιστορία πρόσωπο με πρόσωπο, και μάλιστα πολύ επείγοντος.
© Libération
→ (1) Μεταξύ των πρώτων υπογραφόντων: Hamit Bozarslan, EHESS; Vincent Duclert, Sciences-Po EHESS; Selim Eskiizmirliler, Universités Paris-Diderot et Paris Descartes; Etienne Balibar, Université Paris-Ouest-La-Défense; Eric Fassin, Université Paris VIII; Sophie Wauquier, Université Paris VIII; Claude Calame, EHESS; Diana Gonzalez, Sciences-Po; Igor Babou, Université Paris-Diderot; Nora Seni, Université Paris VIII; Zeynep Kivilcim, Georg-August University Göttingen; Marc Abélès, EHESS; Alain Musset, EHESS; Zülâl Muslu, Paris-Nanterre, Véronique Nahoum-Grappe, EHESS; Samim Akgönül, Université de Strasbourg; Alain Blum, EHESS… (άλλεςυπογραφές στο ιστοτόπο : http://www.gitfrance.fr)
→ Σημείωση. Πολλοί από τους Τούρκους συναδέλφους μας αναγκάστηκαν να μην ι υπογράφουν αυτό το κείμενο για να μην διπλασιαστούν οι επιθέσεις στις οποίες υπόκεινται ήδη επειδή υπέγραψαν μια απλή έκκληση για ειρήνη.
→ Οι επικεφαλίδες είναι της Σύνταξης
Για το ίδιο θέμα:
· Η Asli Ερντογάν σφυρηλατεί δεσμούς μεταξύ της γενοκτονίας των Αρμενίων στην Τουρκία και του Ολοκαυτώματος (άρθρο γνώμης)
La Libre Belgique
ANAΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2017/03/la-libre-belgique.html#more
18/3/2017