Ο «χορός των τεράτων» ευκαιρία για τον Κυριάκο;
Μήπως όλοι αυτοί που δηλώνουν «δικαιωμένοι» μετά την απόφαση για το Βατοπαίδι, προσφέρουν μία τεράστια ευκαιρία στον Μητσοτάκη να ανανεώσει το κόμμα του; Οπως και να ‘χει, ενώ η χώρα οδεύει προς τη νέα πτώχευση (ή το 4ο μνημόνιο), η συζήτηση στρέφεται στα παλαιά και στα παλαιότερα σκάνδαλα…
Η αλήθεια είναι ότι μία πλάκα την έχει… Μόλις λίγες ώρες και ημέρες μετά την απόφαση για το Βατοπαίδι, ήταν τόσο πολλοί αυτοί που αισθάνθηκαν δικαιωμένοι.
Ο Θόδωρος Ρουσόπουλος επισκέφηκε τον Κώστα Καραμανλή σαν να επισκεπτόταν κάποιον θεσμικό παράγοντα, έκανε δηλώσεις, έδωσε συνεντεύξεις (στο κρατικό-κυβερνητικό ΑΠΕ-ΜΠΕ…), μας είπε τις πολιτικές εκτιμήσεις του και μας άφησε σε αγωνία για το αν θα ξαναείναι υποψήφιος…
Το ίδιο και ο περισσότερο λησμονημένος Πέτρος Δούκας. εξαφανισμένος εδώ και χρόνια. Εδωσε επίσης μία συνέντευξη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, μας είπε τι πρέπει να κάνει η ΝΔ, δήλωσε κάπως δυσαρεστημένος και βαρύθυμος και μας ενημέρωσε ότι επίσης σκέφτεται αν θα ξανακατέβει υποψήφιος στις εκλογές.
Για να μην μιλήσουμε για τον ίδιο τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος απελευθερώθηκε. Μας είπε περίπου ότι η κυβέρνησή του έπεσε λόγω της «σκευωρίας» για το Βατοπαίδι, αλλά -πάλι- δεν μας είπε γιατί τις εκλογές που προκήρυξε τότε εξαγγέλοντας δημοσιονομικά ημίμετρα, που εγγυούνταν απλώς μία ασφαλή ήττα.
Ο Μιχάλης Λιάπης σιωπά ακόμη ή προς το παρόν…
Ολα αυτά συμβαίνουν ενώ μία εισαγγελέας παραιτείται από την υπόθεση Novartis για λόγους που κανείς ακόμη δεν έχει καταλάβει ακριβώς και ενώ για την Τρίτη έχει προγραμματιστεί στην Βουλή μία ευρείας έκτασης συζήτηση για κάτι εξοπλιστικά του ΠΑΣΟΚ, που η ίδια εισαγγελέας έχει διαβιβάσει, αλλά κατηγορείται τώρα από φιλικά προς την κυβέρνηση έντυπα και μέσα, ότι έχει δήθεν αποκρύψει στοιχεία…
Είναι όλα αυτά αρκετά για να ξεχαστεί, έστω και για λίγο, η μεγάλη εκκρεμότητα; Για όσους το λησμονούν, η χώρα οδεύει προς μία νέα πτώχευση, που είτε θα αποφευχθεί με νέα μέτρα και περικοπές, είτε με ένα τέταρτο μνημόνιο – που είναι περίπου το ίδιο.
Υπό τις παρούσες συνθήκες είναι πράγματι ενδιαφέρον ότι όλοι αυτοί που είχαν χαθεί τόσα χρόνια, θεωρούν ότι είναι πρόσωπα που τα έχει ανάγκη η χώρα. Εχουν λύσεις, έχουν να πουν κάτι, έχουν πρόταση;
Τι διεκδικούν και τι επιδιώκουν; Πόσο καταλυτικό για την πολιτική μας ζωή ήταν το Βατοπαίδι και πόσο το Βατοπαίδι διαφέρει από τα εξοπλιστικά, στα οποία σημειωτέον, η δικαστική διερεύνηση ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί, όσο και αν διερευνήθηκαν από όποια κυβέρνηση και αν ήταν στην εξουσία. Ο Ακης δεν έχει βρεθεί τι ακριβώς πήρε και από πού. Είχε όμως την ατυχή εκείνη έμπνευση να κάνει μία εκκωφαντικά προκλητική δεξίωση γάμου και, την ατυχέστερη, να αγοράσει ένα σπίτι σε σημείο που θα ζήλευε ακόμη και ο Ωνάσης – έστω και αν εκείνος προτιμούσε την παραλία…
Το παιχνίδι που εξελίσσεται έχει πολλά στοιχεία που επιβεβαιώνουν την τριτοκοσμική φάση της πολιτικής ζωής της χώρας. Πρόσωπα με συζητήσιμες – τουλάχιστον – πολιτικές καριέρες, καταστρεπτικές επιλογές και πολιτικές θέσεις αμφιλεγόμενες προτρέχουν και δηλώνουν δικαιωμένοι λες και τους ρώτησε κανείς (εκτός από το ΑΠΕ-ΜΠΕ).
Τι βλέπουν που δεν βλέπουμε; Τι τους κάνει να έχουν τόση αυτοπεποίθηση; Και τι δουλειά έχουν να επιθυμούν μία θέση στην Βουλή, που δεν είναι τίποτε άλλο από μία συνάθροιση προσώπων που ψηφίζουν ή καταψηφίζουν μνημόνια;
Και επειδή μιλάμε για την ΝΔ, τι τους δίνει την βεβαιότητα ότι η επάνοδός τους στην πολιτική είναι δική τους απόφαση;
Η ΝΔ έχει αρχηγό και αν δεν έχει συμβεί κάτι δραματικό που δεν γνωρίζουμε, αυτός και τα κομματικά όργανα αποφασίζουν με ποιους θα διεκδικήσει τη νίκη στις εκλογές.
Ισως όλοι αυτοί δεν το καταλαβαίνουν, αλλά ο «χορός των τεράτων» που έχει ξεκινήσει, δίνει στον Κυριάκο μία πολύ μεγάλη ευκαιρία…
'Αγγελος Κωβαίος
27/3/17
http://www.protagon.gr/apopseis/editorial/44341379596-44341379596
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Θείος και ανιψιός. Καμία σχέση
CreativeProtagon
Πρόεδρε, να σου θυμίσω…
Σε σύντομο χρόνο έδειξες, ότι τα πόδια και οι αντοχές σου δεν ήταν για αγώνα. Η τύχη της Ελλάδας θα ήταν αλλιώς, αν εκείνη την κομβική στιγμή της δικής σου παρουσίας, έπεφτε σε χέρια αποφασισμένου, ας πούμε για παράδειγμα «παππού» Καραμανλή…
Αχ, Πρόεδρε. Εσύ με τη σιωπή σου, εγώ με το λαλίστατο πλήκτρο-λόγο μου. Νοιώθω ότι υπάρχει μια χοντρή παρεξήγηση μεταξύ μας. Θα προσπαθήσω να τη λύσω. Δηλαδή, πες μου αληθινά, πιστεύεις ότι αν πάμε μια βόλτα στο Σύνταγμα και ρωτήσουμε κόσμο «Τι ακριβώς ήταν η ιστορία Βατοπαίδι;», θα γνωρίζουν πολλοί να μας απαντήσουν; Δηλαδή, αν ρωτήσουμε «αυτό που είχε επηρεάσει την ψήφο σας, εναντίον της κυβέρνησης Καραμανλή, ήταν το Βατοπαίδι;» θα βρεις πολλούς ν’ απαντήσουν: «Ναι. Αυτό μου είχε φταίξει»;
Δηλαδή, αν σήμερα μοιάζει, να ξεφούσκωσες εσύ από ανακούφιση δικαίωσης με την αθώωση του Βατοπαιδίου, νομίζεις, ότι ανακουφιστήκαμε και ‘μεις μαζί σου;
Πρόεδρε, αν η «αγορά» και η οικονομία είναι «ψυχολογία» και «ατμόσφαιρα», η ψήφος είναι ατμοσφαιράρα. Θέλω λοιπόν να διευρύνω την επιλεκτική σου μνήμη και να σου θυμίσω.
Κοιτάζοντας το έργο προς τα πίσω, η ψήφος στο πρόσωπό σου ήταν σχεδόν «παρά φύσιν». Ναι! Η Ελλάδα είχε πνιγεί στο χρήμα (δανεικό) και στην καλοπέραση. Απαιτήσεις, the sky is the limit! Δόξες, μεγαλεία, δάνεια, σπίτια, εξοχικά, αυτοκίνητα, spa, εκδρομές, επιχορηγήσεις, πιστωτικές κάρτες, «Εντός Βουλγάρες», συνδικαλιστικές ταμπέλες «Πεινάμε» που μετατρέπονταν σε γενναιόδωρα επιδόματα, κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις, μίζες, πολιτικοί ως «κεφάλαιο» κ.λπ, κ.λπ. Τι να τα λέμε;
Κι ωστόσο, μέσα στην ντίρλα μέθης, με σατανικά συγκλονιστικό ένστικτο σε φουλ ταχύτητα, «ψυχανεμίστηκε» μεγάλο τμήμα του λαού, ότι το πράγμα παρατραβάει. Οτι δεν είχαμε καλλιέργειες ευρώδεντρων, ότι δεν είχαμε χτυπήσει φλέβες χρήματος στη γη μας. Και κάπως έτσι, στο «Κάτω οι νταβαντζήδες» το δικό σου, ως κατεύθυνση ηθικής και στο όγκωμα (μπορεί και στο ρέψιμο) από την απόλυτη ξιπασιά που επιδείκνυαν πλέον, τα τζιμάνια, του (κατεστημένο τότε) ΠΑΣΟΚ, πέσαμε στον έρωτά σου, εμπιστευόμενοι την τιμιότητά σου και το απλό του βίου σου. Βέβαια, οφείλουμε απαραιτήτως να διευκρινίσουμε, ότι ο Ελλην, στην έννοια «νταβατζήδες» δεν θα συμπεριλάβει ποτέ, τον εαυτό του. Οτι, στην έννοια «νταβατζήδες», θα στρέψει το βλέμμα του σε ψηλά κλιμάκια μόνο. Ενώ «νταβατζήδες» είναι γεμάτος ο κόσμος σας. Δεν έχει μόνο «Μπόμπολες» έχει κυρίως «Φωτόπουλους» της ΔΕΗ…
Ενώ είχες δει την νταλίκα, τουλάχιστον εσύ, ξεκάθαρα «φάτσα κάρτα»! Ενώ ήξερες, ξεκάθαρα εσύ, ότι το πάρτι τελείωσε. Ήξερες; Δεν μπορεί να μην ήξερες. Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα!
Κι ήρθες, εσύ. Και; Να στο γράψω περιληπτικά; Σε σύντομο χρόνο έδειξες, ότι, πρώτον, τα πόδια και οι αντοχές σου δεν ήταν για αγώνα. Αλλωστε, ποιος εις αεί ξεκούραστος και αγύμναστος, έβγαλε πέρα Μαραθώνα; Και δεύτερον, ότι το «τέρας» που είχε δημιουργηθεί και το ονομάζαμε κατ’ ευφημισμό «κράτος», ήταν από μπετόν. Και δεν θα έσπαγε με τίποτα, ούτε θα αποκαλυπτόταν, εκτός κι αν ποτέ, ερχόταν στα πράγματα η Αριστερά, που αιωνίως κυβερνούσε ενώ δεν κυβερνούσε. Για να -αν μη τι άλλο- ξεμπροστιαστεί κι ο ρόλος της. Αλλά και ότι, η τύχη της Ελλάδας θα ήταν αλλιώς, αν εκείνη την κομβική στιγμή της δικής σου παρουσίας, έπεφτε σε χέρια αποφασισμένου, ας πούμε για παράδειγμα «παππού» Καραμανλή… Θυμάσαι τη φράση του; «Στέγνωσα την ψυχή μου για να κυβερνήσω» ή την άλλη «Θα σας ρίξω στη θάλασσα και θα μάθετε να κολυμπάτε». Τα θυμάσαι; Και τι έκανες εσύ, εν τέλει, αγαπητέ απόγονε;
Αποσύρθηκες εν Ραφήνα και παρέδωσες την κυβέρνηση στη φρουρά σου. Για να ΠΑΣΟΚοποιήσει την ΝΔ. Αυτό έγινε επί κυβερνήσεώς σου επιτυχώς. ΠΑΣΟΚοποιήθηκε και η ΝΔ. Χωρίς να ισοφαρίζω τις ευθύνες των δύο κομμάτων. Ο μακροχρόνιος λαϊκισμός του ΠΑΣΟΚ δεν έχει ανταγωνισμό. Ωστόσο… Χρήμα κατ΄εξακολούθησιν δανεικό, δείκτες στα κόκκινα που τα εμφανίζαμε παλ ροζ, ξιπασιά-έπαρση της νέας στρατιάς μη χορτάτων, περιουσίες στελεχών από τη μια μέρα στην άλλη, ρίξε και μια «έκτακτη εισφορά» στον λαό (παλιά μας τέχνη κόσκινο), οργάνωσε και μια νομιμοποίηση αυθαιρέτων (καλό αυτό, τακτοποίησα και το δικό μου) για να μπει προχείρως χρήμα στο άδειο ντουλάπι και βλέπουμε για παρακάτω και προσλήψεις- προσλήψεις- προσλήψεις με πατέντα Παυλοπούλια πλέον, το «stage».
Πότε; Ενώ είχες δει την νταλίκα, τουλάχιστον εσύ, ξεκάθαρα «φάτσα κάρτα»! Ενώ ήξερες, ξεκάθαρα εσύ, ότι το πάρτι τελείωσε. Ηξερες; Δεν μπορεί να μην ήξερες. Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα! Αυτό νοιώσαμε οι έντιμοι, οι νοήμονες, οι υπομονετικοί Πρόεδρε. Οι μη συμμετέχοντες σε πάρτι. Κι είμασταν πολλοί! Τι να μας κάνει το Βατοπαίδι; Χεστήκαμε κι η βάρκα γέρνει.
Πρόεδρε, αν η αγορά και η οικονομία είναι ατμόσφαιρα και ψυχολογία, η ψήφος είναι ατμοσφαιράρα! Αν θες κάτι οπωσδήποτε να σε παρηγορήσει, είναι ότι δεν καταγράφηκες στη μεγάλη λίστα των καταχραστών, των απατεώνων, στην ψυχή μας. Αλλά, sorry Πρόεδρε των μη εχόντων σθένος. Των ανίκανων για να κυβερνήσουν το «τέρας».
Ταύτα σχετική κατανόηση. Ολα βλέπεις, θέλουν τον χρόνο τους. Ήσουν ένας ακόμα χρήσιμος κρίκος για να μας οδηγήσει στην επόμενη ψήφο, μιας μακριάς διαδρομής μεταπολίτευσης.
Η επόμενη ψήφος θα δείξει, τι εμπεδώσαμε ως λαός. Αν και πόσο γίναμε σοφότεροι και (αμήν!) βαθιά πατριώτες. Τώρα που είδαμε πια, όλα τα επεισόδια του έργου. Του θρίλερ, Πρόεδρε. Εν ολίγοις… Ποιος χέζει το Βατοπαίδι!
Λύθηκε η παρεξήγησή μας;
Ρέα Βιτάλη
24 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017
http://www.protagon.gr/apopseis/editorial/44341378359-44341378359