Εννέα βήματα προς τον Τρίτο Δρόμο της σωτηρίας: Τι δεν λένε οι δραχμιστές και οι ευρωζωνιστές.
Το απόλυτο αδιέξοδο –Τι δεν λένε οι δραχμιστές και ευρωζωνιστές - 9 ρηξικέλευθες προτάσεις - Η ευρεία συνειδητοποίηση του αδιεξόδου ωθεί τις εξελίξεις σε νέου τύπου πολιτικές και οικονομικές λύσεις.
Το αίτημα της Ελλάδας προς την Παγκόσμια Τράπεζα για πρόσθετη χρηματοδότηση ώστε να στηριχθεί το κοινωνικό κράτος (και οι θέσεις εργασίας) και τα έργα υποδομής έρχεται να καταδείξει πως το σενάριο της ανάπτυξης μέσω μνημονίων και κάποιας μελλοντικής ρύθμισης του χρέους δεν μπορεί ούτε ανάπτυξη να δημιουργήσει, ούτε την οικονομία να διασώσει, ούτε -κυρίως- να δώσει προοπτική στην χειμαζόμενη ελληνική κοινωνία.
Οι πρόσφατες πληροφορίες για συμφωνία με ρήτρα opt-out (αυτοεξαίρεσης) που ζητά το ΔΝΤ ώστε να μπει στο πρόγραμμα και να δοθεί έτσι η δυνατότητα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να εντάξει στην πιστωτική χαλάρωση της Ελλάδα, ώστε να αποκτήσει κάποια ρευστότητα το τραπεζικό σύστημα, καταδεικνύουν πως η πλευρά των πιστωτών παραμένει προσκολλημένη στα συμφέροντα της και όλα τα άλλα είναι υποκρισία και μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Τα σενάρια που γράφονται από έγκυρους αναλυτές, σύμφωνα με τα οποία αν δεν υπάρξει συμφωνία πακέτο «κοινωνικά και πολιτικά βιώσιμη», η κυβέρνηση θα πάει σε μετωπική είναι σε μεγάλο αυτονόητα και πιθανότατα, κοινωνικά ώριμα.
Η δεύτερη αξιολόγηση ήρθε να ξεκαθαρίσει τον ορίζοντα της ελληνικής κοινωνίας, όπως ένας ξαφνικός αέρας ξεκαθαρίζει μια ομίχλη που έχει κατακάτσει πάνω από ένα τόπο. Το αδιέξοδο προβάλει και πάλι μπροστά μας, αλλά τώρα πια φαίνεται πεντακάθαρα.
- Να φύγουμε από την ευρωζώνη δεν μπορούμε γιατί πρέπει πρώτα να εξοφλήσουμε τα πάντα, όπως ξεκαθάρισε ο Μάριο Ντράγκι, ΕΚΤ, ESM, EFSF, τα κράτη μέλη και το ευρωπαϊκό σύστημα πληρωμών target 2 (ΣΣ: πάντως, όπως υποστηρίζει ο αρθρογράφος της Daily Telegraph Αμμπρός Έβανς Πρίτσαρντ ειδικά για το target 2, μια χρεοκοπία της Ελλάδας θα μπορούσε να τινάξει όλο το ευρωσύστημα στον αέρα. Θεωρεί δε ότι αυτό είναι από τα μυστικά όπλα της ελληνικής πλευράς).
- Να αλλάξουμε κυβέρνηση δεν σημαίνει τίποτε (ΣΣ: Süddeutsche Zeitung “μια κυβερνητική αλλαγή δεν θα λύσει το πρόβλημα της Ελλάδας”). Το μόνο που έχει απομείνει στη Νέα Δημοκρατία είναι ο ισχυρισμός ότι μπορεί να φέρει πιο γρήγορα επενδύσεις, αφού οι πολυπόθητες μειώσεις φόρων εξασφαλίζονται με τον υπό συζήτηση συμβιβασμό της κυβέρνησης.
- Το νέο ελληνικό success story που φιλοτεχνεί ο Γερμανός επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ για την επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές εντός του 2018, είναι προφανές ότι αφορά την κα Μέρκελ και τις γερμανικές εκλογές και όχι τους Έλληνες, όπως άλλωστε συνέβη και στις εκλογές του 2013. Τότε, μετά τη νίκη της κας Μέρκελ, οι πιστωτές προέβαλαν απρόσμενες απαιτήσεις στην κυβέρνηση Σαμαρά με αποτέλεσμα τη ματαίωση της 5ης αξιολόγησης το 2014.
- Η νέα συμφωνία Λαγκάρντ-Μέρκελ έχει πάλι πολιτική σκοπιμότητα, να δώσει χρόνο στην κα Μέρκελ μέχρι τις εκλογές. Η Λαγκάρντ παραμένει στη θέση ότι η αναδιάρθρωση του χρέους είναι απαραίτητη και πρέπει να στηριχθεί σε μια νέα έκθεση βιωσιμότητας του χρέους με ορίζοντα το 2050, η οποία θα συνδυάζει τους μεσοπρόθεσμους στόχους πλεονασμάτων (ΣΣ: ο Σόιμπλε φαίνεται να υποχωρεί στο 3,5% για τρία χρόνια μετά το 2018, αντί για δέκα) με τις απαιτήσεις του ΔΝΤ για «βαθιές μεταρρυθμίσεις» ήτοι το συνταξιοδοτικό και το φορολογικό, αλλά και «βέλτιστες πρακτικές» στα εργασιακά. Το ότι θα είναι «δημοσιονομικά ουδέτερες», όπως διαβεβαιώνουν Τσακαλώτος και Μοσκοβισί, δεν σημαίνει πως δεν θα «σκοτώσουν» χιλιάδες Έλληνες που σχοινοβατούν στο όριο της φτώχειας.
- Ο πίνακας κατάταξης του Δείκτη Εξαθλίωσης (Misery Index MI) που καταρτίζει το πρακτορείο Bloomberg βάσει του πληθωρισμού και των προοπτικών της ανεργίας, τοποθετεί την Ελλάδα στην τέταρτη θέση παγκοσμίως. Η Πανευρωπαϊκή έρευνα για τη φτώχεια του Ινστιτούτου Γερμανικής Οικονομίας της Κολωνίας κατέγραψε ότι στην οκταετία 2008-2015, το ποσοστό φτώχειας στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 41,5%, ποσοστό κατά πολύ μεγαλύτερο από οιαδήποτε άλλη χώρα. Δυστυχώς, αυτό ελάχιστα πράγματα σημαίνει για όσους έχουν τα μάλλον αφορολόγητα εκατομμύρια τους στο εξωτερικό. Τέλος η αντιέκθεση με τα επιχειρήματα της Κομισιόν για την έκθεση του ΔΝΤ αναφέρει ότι το παραγωγικό κενό θα μείνει μέχρι το 2021!… που σημαίνει ότι η «ανάκαμψη» θα είναι τυπική-λογιστική και όχι ουσιαστική για την πραγματική οικονομία.
- Είναι πια κοινή αίσθηση ότι οι πιστωτές βρίσκουν και τα κάνουν επειδή τα κόμματα εξακολουθούν να αλληλοσπαράσσονται και να διαγκωνίζονται για την εύνοιά τους.
- Το γεγονός ότι το 43% του εκλογικού κόμματος αναζητά ένα νέο κόμμα που θα αλλάξει το πολιτικό σκηνικό που τόσο πολύ αποστρέφεται και ότι η μεγάλη πλειοψηφία αναζητά τον Κανένα για πρωθυπουργό, δείχνει πως το κεντρικό πρόβλημα της χώρας παραμένει το Πολιτικό.
Τι δεν λένε οι δραχμιστές Νο2
Μπροστά σε αυτό το εθνικό αδιέξοδο που εύλογα προκαλεί τον σκεπτικισμό των ξένων παρατηρητών οι οποίοι επανέφεραν το Grexit ως λογική συνέπεια των παράλογων απαιτήσεων των πιστωτών, εμφανίστηκε στο μιντιακό προσκήνιο μια νέα τάση δραχμιστών που ναι μεν επικαλούνται ενίοτε την επιχειρηματολογία Λαμπαβίτσα ή ακόμη και των Λαφαζανικών, όμως έχουν άλλη πλατφόρμα παρέμβασης που στηρίζεται τόσο στην διεθνή τάση αντιπολιτικής (Τραμπ-Brexit-Γκρίλο), όσο και στην αποτυχία των δύο προηγούμενων μνημονίων και στην σκληρότητα του τρίτου. Το επιχείρημα που προβάλλουν είναι «να δούμε μία άλλη πολιτική, να γίνει συζήτηση». Βέβαια, δεν λένε κατά πόσο υπάρχει χρόνος να γίνει συζήτηση, πού και πώς να γίνει και εν τέλει ποια είναι η πρότασή τους, που υπονοούν ότι έχουν.
Εκτός από τα εφτασφράγιστα «μυστικά» της διαδικασίας αποχώρησης από το ευρώ και στα οποία έχουμε ήδη αναφερθεί (εδώ), η νέα σχολή των δραχμιστών αποφεύγει να πει ότι μια αποχώρηση από το ευρώ θα συνοδευτεί αναγκαστικά (αφού δεν έχουμε λεφτά να ξεπληρώσουμε αυτά που ζητάει ο Ντράγκι) με χρεοκοπία, αποκήρυξη του χρέους, αποβολή της Ελλάδας από το ευρωπαϊκό σύστημα πληρωμών target 2 και δημεύσεις κάθε ελληνικού περιουσιακού στοιχείου στο εξωτερικό και άλλα πολλά που ισοδυναμούν με αδυναμία της χώρας να προμηθεύεται οτιδήποτε από το εξωτερικό (πετρέλαιο, φάρμακα, τρόφιμα, εξοπλισμούς).
Η τάση αυτή μάλλον προσβλέπει σε μια συντεταγμένη αποχώρηση, πιο soft από το Brexit, με τους όρους που υπονοεί ο Σόιμπλε και ο Ζινν. Αλλά και σε αυτή την περίπτωση, δεν λένε με ποιο σχέδιο, ποια διαπραγματευτική ομάδα και ποιες πολιτικές πλάτες θα μπορούσε να γίνει μια διαπραγμάτευση αποχώρησης.
Τι δεν λένε οι ευρωζωνιστές
Τα κόμματα του λεγόμενου ευρωπαϊκού τόξου, αλλά και η κυβέρνηση δεν λένε επίσης τίποτε ουσιαστικό και για τίποτα. Δεν λένε καμία αλήθεια, γιατί βολεύει όλους να σέρνονται οι καταστάσεις και να παραπλανούν τους ψηφοφόρους κάνοντας δήθεν αντιπολίτευση και δήθεν διαπραγμάτευση.
Οι μεν ευρωζωνιστές (οι οπαδοί του ευρώ) της αντιπολίτευσης εξακολουθούν να προκαλούν μιλώντας για τα κοστοβόρα λάθη της κυβέρνησης, ενώ δεν λένε κουβέντα που χρεοκόπησαν τη χώρα, που φαλίρισαν τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία με το PSI και που δεν έκλεισαν την 5η αξιολόγηση. Δεν κάνουν καμία κριτική προς την ΕΕ και τους πιστωτές και τα ρίχνουν όλα στην κυβέρνηση, διότι είναι εκτεθειμένοι. Η δε κυβέρνηση εξακολουθεί να είναι εκτός τόπου και χρόνου σε ότι αφορά την φοροδοτική ικανότητα των πολιτών και να παραμένει τραγικά εχθρική απέναντι στην επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις. Αλήθεια, πήραμε τίποτε από εκείνα τα 15 δισ. ευρώ του πακέτου Γιουνκέρ;
Οι ευρωζωνιστές ούτε αναλύουν, ούτε σχολιάζουν τα όσα δραματικά λέει η έκθεση του ΔΝΤ, ούτε η αντιέκθεση της Κομισιόν. Δεν λένε τίποτε για το πότε και πώς θα ανακτηθεί η εθνική κυριαρχία. Δεν λένε τίποτε για τις κοινωνικές επιπτώσεις των μέτρων που θέλουν οι πιστωτές, δεν λένε τίποτε για το πότε θα βρουν δουλειά οι 1,5 εκατ. άνεργοι (χωρίς να υπολογίζονται οι 300.000 που μετανάστευσαν στο εξωτερικό), δεν λένε τίποτε που η Κομισιόν εκτιμά πως το «παραγωγικό κενό». Δεν λένε κουβέντα για τις επενδύσεις και την ανάπτυξη (πού, με τι λεφτά και πόσες θέσεις εργασίας), την ώρα μάλιστα που όλα τα μέτρα που ζητούν οι πιστωτές είναι «μήπως (και) δημιουργηθεί δημοσιονομικός χώρος για αναπτυξιακές δράσεις»!…
Ο Τρίτος Δρόμος προς τη σωτηρία
Η κοινωνία, σύμφωνα με πολλές ενδείξεις, βρίσκεται σε υπόγειο αναβρασμό, καθώς μετά από εφτά χρόνια αποτυχημένων προγραμμάτων, τα επερχόμενα οδυνηρά μέτρα για μετά το 2018, έχουν προκαλέσει την ανοχή και τη λογική των Ελλήνων. Δεδομένου ότι θα ήταν αυτοκτονία να φύγουμε μόνοι από το ευρώ την ώρα που μοχλεύεται η διάλυση της ευρωζώνης (ΣΣ: γιατί οφείλουμε να είμαστε και στην τελική διαπραγμάτευση αν αυτό συμβεί), πρέπει να μείνουμε και να πρωτοστατήσουμε με προτάσεις και ιδέες στην αλλαγή των δεδομένων του ευρωπαϊκού «παιγνίου». Τα πέντε σενάρια της Κομισιόν είναι ανεπαρκή και συντηρητικά, και εδράζονται στην αδράνεια.
Η ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας και της ισοτιμίας της χώρας στην ευρωζώνη και στην ΕΕ προϋποθέτει εθνική ομοψυχία (αναλυτικά εδώ). Αυτό προϋποθέτει ισχυρή εθνική ενότητα των κομμάτων, η οποία μπορεί νε εκφραστεί με πολλούς τρόπους δυναμικά και πειστικά. Ένας από αυτούς είναι η συγκρότηση οικουμενικής κυβέρνησης, διαφορετικού τύπου από την τις παλιές ή την εκδοχή της κυβέρνησης Παπαδήμου. Ένα σενάριο που θα μπορούσε να οδηγεί στον Τρίτο Δρόμο της Σωτηρίας μπορεί να περιλάβει τα εξής βήματα:
- Εάν το τελικό πακέτο (αξιολόγηση -δημοσιονομικό κενό 2018- μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος) δεν είναι κοινωνικά και πολιτικά βιώσιμο, ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας ζητά συνάντηση των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και προτείνει: α) να προσυπογράψουν επιτόπου όλοι αίτημα αντικατάστασης των Τόμσεν – Βελκουλέσκου ως μη αποδεκτών διαπραγματευτών, β) και να επιφυλαχθούν για την αναγκαιότητα παραμονής του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα (ιδιαίτερα εάν νίψει τας χείρας του με συμφωνία opt-out) για την σωρεία λαθών που έχει κάνει (ΣΣ: Ο κεντρικός τραπεζίτης της Αυστρίας Έβαλντ Νοβότνι έχει δηλώσει πως «δεν υπάρχει κάποια οικονομική ή πολιτική λογική που επιβάλλει τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα… Η Ελλάδα είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα και η Ευρώπη θα το λύσει»), γ) την άμεση συγκρότηση νέας οικουμενικής κυβέρνησης υπό την πρωθυπουργία του (δεδομένου ότι ούτε οι έξω, ούτε οι μέσα θέλουν εκλογές και ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ εξακολουθούν να έχουν την δεδηλωμένη).
- Στη νέα κυβέρνηση μετέχουν τεχνοκράτες ειδικών προδιαγραφών που προτείνουν τα κόμματα που συμμετέχουν, με μόνη εξαίρεση την παραμονή στο Οικονομικών των Τσακαλώτου-Χουλιαράκη ως επικεφαλής της διαπραγμάτευσης, στο Υπουργείο Εξωτερικών του Ν. Κοτζιά και του Π. Καμμένου στο Άμυνας, ως εγγυητή της υπαρκτής πλειοψηφίας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναλαμβάνει αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και συντονιστής του οικονομικού τομέα.
- Όλα τα κόμματα (εκτός ΧΑ και ΚΚΕ) δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης και συμφωνείται η παραμονή της νέας κυβέρνησης μέχρι το τέλος της θητείας της. Συμφωνείται η ψήφιση με 200 ψήφους ενός νέου εκλογικού νόμου με απλή αναλογική και κατώφλι το 2% και διάσπαση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών με σχεδιασμό κοινής αποδοχής. Πριν τις εκλογές του 2019 όλα τα κόμματα που συμμετέχουν στην Εθνική Συμφωνία οργανώνουν συνέδρια «επανίδρυσης» και η παλιά φρουρά με τους μηχανισμούς της αποχωρεί (ΣΣ: ο Β. Κοντογιαννόπουλος πρόσφατα πρότεινε τα κόμματα να αυτοδιαλυθούν).
- Με την έναρξη του νέου γύρου διαπραγματεύσεων, η Ελλάδα επισημαίνει επίσημα στην ΕΕ και την ΕΚΤ ότι εάν στερηθεί τη δυνατότητα συμμετοχής στην πιστωτική χαλάρωση (QE) εξ αιτίας των παλινωδιών, τότε μπορεί να εγείρονται δικαιώματα αποζημίωσής της και ότι η χώρα επιφυλάσσεται παντός δικαιώματος, επικαλούμενη και τις αντικρουόμενες εκθέσεις και την διχογνωμία των πιστωτών, αλλά και την αποτυχία των προγραμμάτων.
- Η ελληνική ομάδα του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου λειτουργεί ως ενιαία και θέτει κρίσιμα ευρωπαϊκά ζητήματα και όχι τόσο ελληνικά, όπως για το target 2 τι ισχύει και γιατί. Δύσκολα θέματα, που θα θέτουν σοβαρά διλήμματα για το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι (γερμανικά πλεονάσματα, συμμετοχή του ΔΝΤ, αλλαγή έκθεσης ΔΝΤ κλπ).
- Δημιουργείται επικοινωνιακή task force η οποία αναλαμβάνει να προβάλλει στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη τις ελληνικές θέσεις με συστηματικό τρόπο.
- Γίνονται και υιοθετούνται δύο διακομματικές μελέτες-προτάσεις για την ανάπτυξη και το χρέος που θα τεθούν στους δανειστές αμέσως μετά τις γερμανικές εκλογές, με δεσμευτική απαίτηση ήδη από την τρέχουσα διαπραγμάτευση: α) να οριστικοποιηθούν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα μέσα στο δ’ τρίμηνο του 2017 και να ισχύσουν αμέσως με το τέλος του προγράμματος το 2018. Το τελευταίο εξάμηνο του τρέχοντος προγράμματος συμφωνούνται τα μακροπρόθεσμα μέτρα αναδιάρθρωσης του χρέους που θα ισχύσουν το 2021.
- Το αναπτυξιακό σχέδιο πρέπει να είναι μεγάλου μεγέθους και άμεσης εφαρμογής ώστε να προκαλέσει αναπτυξιακό σοκ και με καινοτόμα χρηματοδοτικά εργαλεία τα οποία πρέπει να τύχουν της στήριξης του δημοσίου και των δανειστών. Ενδιαφέρουσες ιδέες κατατέθηκαν πρόσφατα στο Money Show στο Χίλτον.
- Υποστηρίζεται από όλους το άνοιγμα του κοινωνικού διαλόγου για την αναθεώρηση του Συντάγματος, τα πορίσματα του οποίου συζητούνται επί τριήμερον στη Βουλή. Καταβάλλεται από όλες τις πλευρές προσπάθεια δημιουργίας ενός νέου συντάγματος που θα αποτελέσει υπόδειγμα και εθνικό εφαλτήριο για τον ελληνισμό.
Τα εννιά αυτά βήματα πρέπει να γίνουν άμεσα, ίσως και πριν τις γαλλικές εκλογές και σίγουρα πριν τις γερμανικές, μπορούν να οδηγήσουν στην ανάκτηση της εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού έναντι του πολιτικού κόσμου, να αλλάξουν τα δεδομένα του παιγνιδιού και να διατρήσουν το αδιέξοδο που αντιμετωπίζει η χώρα, βγάζοντας την ελληνική κοινωνία στο ξέφωτο της ελπίδας.
8/3/2017
Τι δεν λένε οι δραχμιστές για τα απόκρυφα του Grexit
Τι κρύβουν – Τι θα γίνει με το χρέος, τα δάνεια και τις τράπεζες – Η έξοδος είναι χωρίς προηγούμενο, γι΄ αυτό και δεν έχει κανόνες – Σημασία έχει ποιος διαπραγματεύεται και τι σχέδιο έχει - Η αναζήτηση του παράλληλου νομίσματο
[4.2.2017.- Η φιλολογία περί Grexit και επιστροφής στη δραχμή έχει και πάλι φουντώσει τόσο από εξωγενείς λόγους, όσο και από ενδογενείς. Στους εξωγενείς ανήκουν οι δηλώσεις αξιωματούχων του νέου Αμερικανού προέδρου για επικείμενη διάλυση της ΕΕ και του ευρώ, η καλύτερη οικονομική πορεία χωρών που εξακολουθούν να έχουν εθνικό νόμισμα (Πολωνία, Τσεχία, Ρουμανία των οποίων τα νομίσματα σταθεροποιήθηκαν και σημειώνουν μικρές τάσης ανατίμησης), η προειδοποίηση Ντράγκι πως έξοδος σημαίνει πρώτα εξόφληση και φυσικά οι τοποθετήσεις έγκυρων οικονομολόγων.
Οι ενδογενείς παράγοντες που τροφοδοτούν την φιλολογία για τη δραχμή σχετίζονται με το αδιέξοδο της 2ης Αξιολόγησης και το εύλογο σύνδρομο του επώδυνου συμβιβασμού και βεβαίως με την «έκρηξη» Ξυδάκη για μια δήθεν ειλικρινή συζήτηση για τη δραχμή. Μπορεί, βέβαια, τα επιχειρήματά του να είναι λογικά, όμως, οι πραγματικές επιπτώσεις μιας τέτοιας συζήτησης σε περίοδο κρισιακής διαπραγμάτευσης είναι εξαιρετικά επικίνδυνη με δραματικές επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία. Αν δε πρόκειται για μια από τις γνωστές επικοινωνιακές καραμπόλες της κυβέρνησης, τότε τα πράγματα είναι εξαιρετικά επικίνδυνα.
Και για να τονίσουμε πόσο επικίνδυνη είναι για την οικονομία μια τέτοια συζήτηση τώρα, φθάνει να αναφερθεί πως υπήρξε προ ημερών άρθρο που καλούσε την Εισαγγελία να παρέμβει έναντι όσων αρθρογραφούν υπέρ της δραχμής με βάση σχετική νομοθεσία. Πάντως, την εκδοχή της δραχμής υποστηρίζουν και ορισμένοι Έλληνες οικονομολόγοι-καθηγητές, αλλά οι θέσεις τους και κυρίως οι διαδικασίες εξόδου δεν είναι επαρκώς τεκμηριωμένες, εξ αιτίας -ίσως- του μιντιακού χρόνου και χώρου που τους δίδεται.
Βασικά το κύριο επιχείρημα της επιστροφής στη δραχμή είναι ότι έτσι ελέγχεις την νομισματική πολιτική, δηλαδή την ποσότητα χρήματος που μπορείς να ρίξεις στην αγορά για να αναθερμάνεις την παγωμένη οικονομία και τη δυνατότητα διολίσθησης ή και άμεσης υποτίμησης του νομίσματός σου, ώστε να μπορείς να εξάγεις και να παίρνεις συνάλλαγμα για να μπορείς να αγοράζεις πετρέλαιο, φάρμακα κλπ. Το εθνικό νόμισμα σημαίνει για πολλούς αναλυτές χαμηλή ανεργία. Δεν λένε όμως ότι οι εργαζόμενοι θα έχουν πολύ χαμηλή αγοραστική δύναμη, δηλαδή, ο σημερινός μισθός των 400 ευρώ σε δραχμές μπορεί να χάσει αγοραστική δύναμη και να πέσει γρήγορα στα επίπεδα των 100-150 ευρώ!...
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση που θα ψηφίσει το νόμο επιστροφής στη δραχμή θα περιλάβει μία διάταξη που θα καθορίζει ισοτιμία 1 ευρώ=1 δραχμή. Αλλά μετά αρχίζει η διολίσθηση για να γίνουν φθηνά τα ελληνικά προϊόντα και υπηρεσίες (τουρισμός) και να γίνει ελκυστική η χώρα για το ξένο κεφάλαιο. Αυτό όμως έχει και μια άλλη όψη, για την οποία οι δραχμιστές δεν λένε κουβέντα.
Η πρόταση Σόιμπλε και τα απόκρυφα της δραχμής
Πόσο τραγικές θα είναι οι επιπτώσεις στην εξόφληση του χρέους; Γιατί να έρθουν σε μια χώρα φθήνιας να επενδύσουν οι ξένοι, όταν το επιχειρηματικό περιβάλλον δεν θα έχει κανόνες, διαφάνεια και δικαιοσύνη κ.ο.κ. , καθώς οι μεταρρυθμίσεις που δεν έγιναν επί ευρώ δεν θα γίνουν επί δραχμής…
Κι εδώ έρχεται ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ήδη από την εποχή Ευάγγελου Βενιζέλου, και λέει, αν το αποφασίσετε, μπορούμε να δούμε ένα χοντρό «κούρεμα» του χρέους (ίσως και 50%), ίσως και ένα πριμ εξόδου της τάξεως των 50 δισ. ευρώ για να στηρίξετε το νόμισμά σας και τις εισαγωγές των αναγκαίων… να σας βοηθήσουμε, τεχνικά, νομικά και ότι άλλο χρειαστεί γιατί η έξοδος θέλει διαπραγμάτευση και είναι εξαιρετικά περίπλοκη στους λογαριασμούς και στα νομικά της.
Εκεί στα ψιλά γράμματα της διαπραγμάτευσης (Σ.Σ: Δείτε πόσο δύσκολο είναι το Brexit που δεν αφορά καν στο ευρώ) έρχεται ο Ντράγκι και λέει θέλω τα 76 δισ. ευρώ που έχετε άνοιγμα στην ΕΚΤ, καθώς επίσης και την εκκαθάριση των πληρωμών που έχετε στο διευρωπαϊκό σύστημα target 2. Τι γίνεται με αυτά; Πώς διακανονίζονται; Και κυρίως ποιοι μπορούν να κάνουν τέτοιου τύπου διαπραγματεύσεις;
Και θα σε αφήσει η άλλη πλευρά να περάσεις στον αρχικό νόμο εκτός από το 1 ευρώ = 1 δρχ και τα δάνεια σε ευρώ να γίνουν ισότιμα δάνεια σε δραχμή; Και τι θα κάνεις με τις τράπεζες; Θα τις εθνικοποιήσεις; Θα διαγράψεις τα δάνεια των νοικοκυριών και των μικρομεσαίων; Πού θα βρεις λεφτά για να τις ανακεφαλαιοποιήσεις; Και αν αρχίσεις να τυπώνεις δραχμές ανεξέλεγκτα πού θα πάει ο πληθωρισμός, πού τα επιτόκια και πού η ισοτιμία του νομίσματος; Τι νόμισμα θα έχεις αναφορά, το ευρώ ή το δολάριο;
Ποιος θα διαπραγματευτεί και τι
Η απόφαση για το Grexit μπορεί να γίνει με δυο τρόπους: Είτε με 151 ψήφους στη Βουλή (Σ.Σ: κι εδώ θα ΄ρθουν οι συνταγματολόγοι και θα πουν ότι χρειάζονται 180), είτε με δημοψήφισμα.
Με δημοψήφισμα σημαίνει πως θα υπάρξει χρόνος για πολιτική αντιπαράθεση. Με το που θα τεθεί το θέμα, θα υπάρξει αμέσως παύση πληρωμών, θα αδειάσουν τα σούπερ μάρκετ και τα βενζινάδικα, ίσως και τα φαρμακεία. Για να περιοριστούν όλα αυτά, η κυβέρνηση θα χρειαστεί να κλείσει τις τράπεζες για όλη την διάρκεια της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Αν είναι απόφαση της Βουλής, αυτή θα πρέπει να παρθεί Παρασκευή μετά το κλείσιμο των τραπεζών και των αγορών και κυρίως, θα πρέπει να έχει ειδοποιηθεί η Κομισιόν να έχει έτοιμη μια 3-4μελή ομάδα διαπραγμάτευσης απέναντι στην αντίστοιχη ελληνική, ώστε η συμφωνία να γίνει και να ολοκληρωθεί μέσα στο Σαββατοκύριακο σε ένα ποσοστό 85%.
Εδώ πρέπει να υπογραμμιστεί με κόκκινο ότι δεν υπάρχει προηγούμενο εξόδου από το ευρώ, άρα δεν υπάρχει ασφαλής διαδικασία διαπραγμάτευσης. Θα είναι μια διαπραγμάτευση ενός αδύναμου, έναντι των πολλών και ισχυρών. Συνεπώς, έχει τεράστια σημασία ποιο θα είναι το κατάλληλο πρόσωπο που θα διαπραγματευτεί , δηλαδή ποιος θα κυβερνήσει.
Διότι μια άτακτη και αυτοσχεδιστική έξοδος από το ευρώ θα οδηγήσει σε τραγικές καταστάσεις. Στα ψιλά γράμματα των υφιστάμενων συμφωνιών ελλοχεύουν τραγικές παγίδες.
Κι εδώ έρχεται το σχέδιο. Τι απαιτήσεις θα προβάλλει η Ελλάδα και με τι οικονομοτεχνική και νομική τεκμηρίωση; Τι σχέδιο θα έχει αυτός που θα κυβερνήσει;
Οικονομικοί παράγοντες επισημαίνουν πως «αυτοί (και εννοούν όλα τα κόμματα) δεν μπόρεσαν να παρουσιάσουν στον ελληνικό λαό ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης και θα οργανώσουν σχεδιασμένη αποχώρηση από το ευρώ; Είναι όλοι τους άσχετοι και ανίκανοι…».
Πάντως, αν ο εντολοδόχος της εξόδου είναι σοβαρός και ξέρει, θα κάνει πρώτα δέκα κρίσιμες μεταρρυθμίσεις για να δώσει σήμα στις αγορές ότι η έξοδος είναι για να γίνει πύραυλος η χώρα, διαφορετικά το μήνυμα θα είναι πως πρόκειται για έξοδο πολιτικής επιβίωσης με διορισμό κομματικού διοικητή στην Τράπεζα της Ελλάδος, που θα αγοράζει τα ομόλογα που θα εκδίδει η κυβέρνηση για να βολέψει το 1,5 εκατ. άνεργους όπως όπως στο κράτος, το οποίο θα χρειαστεί να γιγαντωθεί και πάλι.
Το οξυγόνο που χρειάζεται η οικονομία παρέχεται είτε με τύπωμα χρήματος, είτε με μεταρρυθμίσεις. Αλλά μεταρρυθμίσεις που δεν είναι οριζόντιες περικοπές συντάξεων, αλλά συντάξεις με ανταποδοτικότητα, χωρίς 45άρηδες ή 55άρηδες συνταξιούχους.
Το ευρώ έχει κανόνες. Ποιος και τι κανόνες θα βάλει στη δραχμή;
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας τα γνωρίζει όλα αυτά και γι΄ αυτό έχει χάσει τον ύπνο του. Λέγεται δε πως ονειρεύεται ένα τρίτο δρόμο μέσα στο ευρώ, το μονοπάτι του παράλληλου νομίσματος.
3/3/2017