Θανατώνοντας τα Σπάνια Ζώα των Θαλασσών μας...
Σκοτεινό παρασκήνιο πίσω από τις δολοφονίες θαλάσσιων ζώων
Σε… απίστευτες καταγγελίες προχώρησαν το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος»( http://archipelago.gr/) και ο διευθυντής του, Θοδωρής Τσιμπίδης, με αφορμή την έξαρση στις θανατώσεις σπάνιων ειδών που καταγράφεται τις τελευταίες εβδομάδες σε διάφορες περιοχές του Αιγαίου.Μεταξύ άλλων, αφορούν περιστατικά με αποκεφαλισμένες χελώνες, μία ακόμα πυροβολημένη φώκια και μαχαιρωμένα δελφίνια - δεμένα με σχοινί στην ουρά.
Αυτά δεν αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά, αλλά ένα χρόνιο πρόβλημα όπως καταγράφεται από το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» και άλλους φορείς, που απλώς τώρα κορυφώνεται.
Αλλωστε, πρέπει να αναλογιστούμε ότι γίνεται γνωστό μόνο ένα μικρό μέρος των εκβρασμένων και θανατωμένων ζώων, δεδομένου ότι υπάρχει εύκολη πρόσβαση μόνο στο 20-30% της ελληνικής ακτογραμμής, η οποία ξεπερνάει τα 18.000 χιλιόμετρα.
Συνεπώς, ο πραγματικός αριθμός των θανατωμένων ή εκβρασμένων ζώων είναι πολύ μεγαλύτερος, με την πλειονότητα των περιστατικών να μη γίνονται ποτέ αντιληπτά.
Εάν μας ενδιαφέρει η λύση του προβλήματος, οφείλουμε να δούμε την πραγματική του διάσταση, επισημαίνει το «Αρχιπέλαγος».
Επομένως, λύση δεν αποτελεί η δαιμονοποίηση των κοινωνιών των νησιών, αλλά ούτε και της πλειοψηφίας των πραγματικών ψαράδων, οι οποίοι δεν φέρουν καμία ευθύνη για αυτά τα εγκλήματα.
Παράλληλα με την έξαρση στις θανατώσεις προστατευόμενων ειδών, παρατηρείται και η έξαρση στις παράνομες και καταστροφικές πρακτικές αλιείας, από μία μειοψηφία επαγγελματιών και ερασιτεχνών ψαράδων.
Απειλές στους καταγγέλλοντες
Οι περισσότεροι που δολοφονούν αυτά τα προστατευόμενα ζώα, είναι γνωστοί στις τοπικές κοινωνίες, όμως όποιος έχει επιχειρήσει να κινηθεί εναντίον τους έχει κινδυνεύσει, τόσο ο ίδιος όσο και η οικογένειά του.
Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις ανθρώπων που τόλμησαν να κάνουν αντίστοιχες καταγγελίες για αλιευτικά σκάφη που έφεραν εκρηκτικά και όπλα, με μοναδικό αποτέλεσμα να γίνει η καταγγελία τους γνωστή μέσα σε λίγες ώρες στους παρανομούντες και να δεχθούν προσωπικές απειλές και δολιοφθορές.
Λίγες μόνο από τις περιπτώσεις απειλών και δολιοφθορών έχουν πάρει τη δικαστική οδό.
Πώς λοιπόν θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα μεμονωμένοι πολίτες όταν ένας φορέας όπως το Ινστιτούτο «Αρχιπέλαγος», ακολουθώντας το σύνολο των τυπικών διαδικασιών, δεν μπορεί να φέρει αποτέλεσμα σε αντίστοιχα περιστατικά;
Ενδεικτικό παράδειγμα αφορά στην κατάσταση που επικρατεί στις νότιες Κυκλάδες, με τη συνεχή χρήση δυναμίτη και τις άλλες μορφές καταστροφικής αλιείας, όπου το Ινστιτούτο Αρχιπέλαγος, έχει κάνει πολυάριθμες καταγγελίες υποδεικνύοντας συγκεκριμένα άτομα και σκάφη.
Ενώ, λοιπόν, τα στοιχεία αυτά δόθηκαν σε πολυάριθμες ένορκες καταθέσεις για την Εισαγγελία και το Τμήμα Εσωτερικών Υποθέσεων του Λιμενικού Σώματος, οι προβλεπόμενες ποινές δεν εφαρμόστηκαν.
Μάλιστα, οι ίδιοι άνθρωποι που έχουν πιαστεί επ’ αυτοφώρω με μεγάλες ποσότητες εκρηκτικών, αυτή τη στιγμή συνεχίζουν να δρουν ανενόχλητοι και με μεγαλύτερο θράσος, καταστρέφοντας σχεδόν καθημερινά με τη χρήση δυναμίτη τη θάλασσα των νότιων Κυκλάδων, θανατώνοντας έτσι οτιδήποτε ζει μέσα στη θάλασσα.
Ενδεικτικά και για να γίνει κατανοητή η έκταση του προβλήματος, σε παλαιότερη καταγγελία που έγινε από το Ινστιτούτο Αρχιπέλαγος προς το Λιμεναρχείο Νάξου, για περιστατικό χρήσης δυναμίτη σε συνδυασμό με παράνομη αλιεία/συλλογή ψαριών με κατάδυση, που έγινε από συγκεκριμένο ψαρά και αλιευτικό σκάφος, λάβαμε λίγες ώρες αργότερα απειλητικό τηλεφώνημα που συνοδεύτηκε με φαξ του αντιγράφου της καταγγελίας μας, όπως αυτή καταγράφηκε στο Ημερολόγιο Συμβάντων του Λιμεναρχείου!
Αυτό, φυσικά, σε καμία περίπτωση δεν χαρακτηρίζει το σύνολο του Λιμενικού Σώματος, η πλειονότητα του οποίου καταβάλει μία πολύ μεγάλη προσπάθεια, με τα ελλιπή μέσα που διαθέτει, αλλά και την ανεπαρκή νομοθεσία που συχνά διέπει θέματα καταστροφικής αλιείας.
Αυτή η νοοτροπία της συνεχιζόμενης ανομίας και συγκάλυψης, που δυστυχώς βρίσκει σιγά-σιγά και νέους μιμητές, τελικά οδηγεί σε απόγνωση την πλειοψηφία των ψαράδων και των νησιωτών που γίνονται μάρτυρες αυτές της κατάστασης καθημερινά.
Όμως, δεν τολμούν να την καταγγέλλουν με το φόβο πως θα γίνουν οι ίδιοι τα νέα θύματα.
Άσκοπη σπατάλη πόρων
Παρ' όλα αυτά, πρέπει να τονιστεί ότι η έλλειψη προστασίας των απειλούμενων ειδών ξεκινάει πρώτα από την πολιτεία και από αυτούς που την υπηρετούν διαχρονικά, που επί πολλά χρόνια δεν ασχολούνται με την ουσία και έχουν συμβάλει στο να σπαταληθεί άσκοπα ένας πακτωλός χρημάτων, εξ ονόματος της προστασίας της φύσης, καταγγέλλει το «Αρχιπέλαγος».
«Οι πόροι αυτοί, αντί να φτάνουν στις κοινωνίες σε μορφή επένδυσης και υποδομών, που διασφαλίζουν μεταξύ άλλων την προστασία των σπάνιων ειδών που επιβιώνουν στις θάλασσές μας, έχουν κατασπαταληθεί κυρίως μέσα στην Αθήνα, σε μελέτες, καμπάνιες και γραφειοκρατικές προσεγγίσεις, από μία μικρή μερίδα ανθρώπων και φορέων που επί χρόνια λειτουργούν ως “περιβαλλοντικό λόμπι”».
«Ένα λόμπι, που δεν αρκείται μόνο στην κατασπατάληση των πόρων, αλλά χτυπάει υπόγεια και με κάθε ευκαιρία φορείς όπως το “Αρχιπέλαγος” και πολλούς άλλους, που τολμούν να αντιταχθούν και να κάνουν ουσιαστική δράση για την προστασία της φύσης και των τοπικών κοινωνιών».
«Αν δεν αλλάξει κάτι άμεσα και δραστικά, δεν μπορούμε να περιμένουμε παρά μόνο την επιδείνωση αυτής της κατάστασης. Τελικά η κρίση που βιώνουμε δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά είναι αποτέλεσμα μίας γενικευμένης κρίσης που ροκανίζει σιγά σιγά, όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας».
«Ας αφήσουν λοιπόν τα κροκοδείλια δάκρυα, όσοι γνωρίζουν τα βαθιά αίτια αλλά και τη λύση του προβλήματος και δεν έκαναν ποτέ κάτι για αυτό. Οι λύσεις ήταν άλλωστε, πάντα γνωστές, στους πολιτικούς αλλά και στις αρμόδιες τοπικές και εθνικές αρχές».
«Ωστόσο οι πολίτες και οι φορείς της κοινωνίας των πολιτών δεν θα πρέπει να παραιτηθούν από την προσπάθεια της διαφύλαξης της μοναδικής μας φύσης. Το Ινστιτούτο Αρχιπέλαγος, θα συνεχίσει να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και να συμπορεύεται με όλους όσους θέλουν να δοθεί ένα οριστικό τέλος στην καταστροφή των θαλασσών μας», καταλήγει το «Αρχιπέλαγος».
21.03.2017
Τάσος Σαραντής
http://www.efsyn.gr/arthro/skoteino-paraskinio-piso-apo-tis-dolofonies-thalassion-zoon
Βαρβαρότητα με την ανοχή της κοινωνίας
Τα άγρια είδη, ως φαίνεται, είναι ωραία στις σελίδες ενός βιβλίου, αλλά όχι στη γειτονιά μας...
Οι εικόνες με τις αποκεφαλισμένες καρέτα καρέτα στη Νάξο ήταν αρκετές για προκαλέσουν αποτροπιασμό ακόμα και στον πιο αδιάφορο στην προστασία του περιβάλλοντος άνθρωπο. Πώς άλλωστε να δεχθεί κανείς την αγριότητα με την οποία κάποιος μεταχειρίστηκε το άκακο –και απειλούμενο– θαλάσσιο ζώο; Μια ημέρα αργότερα βρέθηκε στην Ιο νεκρή από σφαίρα μια φώκια μονάχους μονάχους, ένα εξίσου εμβληματικό για τις ελληνικές θάλασσες θηλαστικό. Η οργάνωση «Αρχιπέλαγος» υποστηρίζει ότι οι δράστες ανάλογων εγκλημάτων είναι γνωστοί στις μικρές τοπικές κοινωνίες των νησιών, αλλά «καλύπτονται» από τις Αρχές. Επιπλέον, όσοι τολμούν να προχωρήσουν σε καταγγελίες, γρήγορα το μετανιώνουν αφού δέχονται απειλές...
Τα δέκα περιστατικά στη Νάξο έφερε στο φως η οργάνωση «Προστασία Αγριας Ζωής» του νησιού. Οπως προκύπτει, οι αποκεφαλισμένες χελώνες ξεβράστηκαν σε παραλίες του νησιού σταδιακά το τελευταίο δίμηνο. Ανάλογα περιστατικά –ίσως όχι τόσης αγριότητας– έχουν τα τελευταία χρόνια καταγραφεί τόσο στο Αιγαίο όσο και στο Ιόνιο.
Τα περιστατικά δεν είναι μεμονωμένα ούτε τόσο λίγα, υποστηρίζει το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος». «Οι περισσότεροι που δολοφονούν αυτά τα προστατευόμενα ζώα είναι γνωστοί στις τοπικές κοινωνίες, όμως όποιος έχει επιχειρήσει να κινηθεί εναντίον τους έχει κινδυνεύσει, τόσο ο ίδιος όσο και η οικογένειά του», αναφέρει ο διευθυντής του Ινστιτούτου, Θοδωρής Τσιμπίδης. «Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις ανθρώπων που τόλμησαν να κάνουν καταγγελίες για αλιευτικά σκάφη που έφεραν εκρηκτικά και όπλα, με μοναδικό αποτέλεσμα να γίνει η καταγγελία τους γνωστή μέσα σε λίγες ώρες στους παρανομούντες και να δεχθούν προσωπικές απειλές και δολιοφθορές».
Ως ενδεικτικό παράδειγμα το Ινστιτούτο θεωρεί τη συνέχιση της αλιείας με δυναμίτη στις νότιες Κυκλάδες. «Το “Αρχιπέλαγος” έχει κάνει πολυάριθμες καταγγελίες υποδεικνύοντας συγκεκριμένα άτομα και σκάφη», αναφέρει ο κ. Τσιμπίδης. «Ενώ λοιπόν τα στοιχεία αυτά δόθηκαν σε πολυάριθμες ένορκες καταθέσεις για την Εισαγγελία και το Τμήμα Εσωτερικών Υποθέσεων του Λιμενικού Σώματος, οι προβλεπόμενες ποινές δεν εφαρμόστηκαν (...). Για να γίνει κατανοητή η έκταση του προβλήματος, σε παλαιότερη καταγγελία που έγινε από το Ινστιτούτο “Αρχιπέλαγος” προς το Λιμεναρχείο Νάξου για περιστατικό χρήσης δυναμίτη σε συνδυασμό με παράνομη αλιεία, που έγινε από συγκεκριμένο ψαρά και αλιευτικό σκάφος, λάβαμε λίγες ώρες αργότερα απειλητικό τηλεφώνημα που συνοδεύτηκε με φαξ του αντιγράφου της καταγγελίας μας! Αυτό φυσικά σε καμία περίπτωση δεν χαρακτηρίζει το σύνολο του Λιμενικού Σώματος, η πλειονότητα του οποίου καταβάλλει μία πολύ μεγάλη προσπάθεια, με τα ελλιπή μέσα που διαθέτει».
Τα τελευταία χρόνια, ορισμένες περιβαλλοντικές οργανώσεις και επιστημονικοί φορείς κάνουν συστηματική δουλειά στις τοπικές κοινωνίες για την ευαισθητοποίηση των πολιτών απέναντι στα προστατευόμενα είδη. Μεγάλη συζήτηση γίνεται και με τους αλιείς – τους οποίους η νομοθεσία δεν προστατεύει, αφού δεν αποζημιώνονται για ζημιές στα δίκτυα τους από δελφίνια ή φώκιες όπως λ.χ. αποζημιώνεται ένας κτηνοτρόφος για επίθεση στο κοπάδι του από αρκούδα ή λύκο. Η γενική άποψη του κόσμου όμως παραμένει ίδια: τα προστατευόμενα είδη είναι ωραία στις σελίδες ενός βιβλίου, αλλά όχι στη γειτονιά μας. Στον Κυπαρισσιακό κόλπο είδαμε πρόσφατα ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: τις τοπικές κοινωνίες να φωνάζουν κατά των περιορισμών –που σε τελική ανάλυση θα προστατεύσουν και θα κάνουν πιο ελκυστική τη δική τους περιοχή– και κάποιους να φθάνουν στο σημείο να «στοχοποιούν» την καρέτα καρέτα, καταστρέφοντας τις φωλιές της. «Τελικά η κρίση που βιώνουμε δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά είναι αποτέλεσμα μιας γενικευμένης κρίσης που ροκανίζει σιγά σιγά, όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας», καταλήγει το «Αρχιπέλαγος».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΑΛΙΟΣ
22/3/2017
http://www.kathimerini.gr/901681/article/epikairothta/ellada/varvarothta-me-thn-anoxh-ths-koinwnias
Τα άγρια είδη, ως φαίνεται, είναι ωραία στις σελίδες ενός βιβλίου, αλλά όχι στη γειτονιά μας...
Οι εικόνες με τις αποκεφαλισμένες καρέτα καρέτα στη Νάξο ήταν αρκετές για προκαλέσουν αποτροπιασμό ακόμα και στον πιο αδιάφορο στην προστασία του περιβάλλοντος άνθρωπο. Πώς άλλωστε να δεχθεί κανείς την αγριότητα με την οποία κάποιος μεταχειρίστηκε το άκακο –και απειλούμενο– θαλάσσιο ζώο; Μια ημέρα αργότερα βρέθηκε στην Ιο νεκρή από σφαίρα μια φώκια μονάχους μονάχους, ένα εξίσου εμβληματικό για τις ελληνικές θάλασσες θηλαστικό. Η οργάνωση «Αρχιπέλαγος» υποστηρίζει ότι οι δράστες ανάλογων εγκλημάτων είναι γνωστοί στις μικρές τοπικές κοινωνίες των νησιών, αλλά «καλύπτονται» από τις Αρχές. Επιπλέον, όσοι τολμούν να προχωρήσουν σε καταγγελίες, γρήγορα το μετανιώνουν αφού δέχονται απειλές...
Τα δέκα περιστατικά στη Νάξο έφερε στο φως η οργάνωση «Προστασία Αγριας Ζωής» του νησιού. Οπως προκύπτει, οι αποκεφαλισμένες χελώνες ξεβράστηκαν σε παραλίες του νησιού σταδιακά το τελευταίο δίμηνο. Ανάλογα περιστατικά –ίσως όχι τόσης αγριότητας– έχουν τα τελευταία χρόνια καταγραφεί τόσο στο Αιγαίο όσο και στο Ιόνιο.
Τα περιστατικά δεν είναι μεμονωμένα ούτε τόσο λίγα, υποστηρίζει το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος». «Οι περισσότεροι που δολοφονούν αυτά τα προστατευόμενα ζώα είναι γνωστοί στις τοπικές κοινωνίες, όμως όποιος έχει επιχειρήσει να κινηθεί εναντίον τους έχει κινδυνεύσει, τόσο ο ίδιος όσο και η οικογένειά του», αναφέρει ο διευθυντής του Ινστιτούτου, Θοδωρής Τσιμπίδης. «Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις ανθρώπων που τόλμησαν να κάνουν καταγγελίες για αλιευτικά σκάφη που έφεραν εκρηκτικά και όπλα, με μοναδικό αποτέλεσμα να γίνει η καταγγελία τους γνωστή μέσα σε λίγες ώρες στους παρανομούντες και να δεχθούν προσωπικές απειλές και δολιοφθορές».
Ως ενδεικτικό παράδειγμα το Ινστιτούτο θεωρεί τη συνέχιση της αλιείας με δυναμίτη στις νότιες Κυκλάδες. «Το “Αρχιπέλαγος” έχει κάνει πολυάριθμες καταγγελίες υποδεικνύοντας συγκεκριμένα άτομα και σκάφη», αναφέρει ο κ. Τσιμπίδης. «Ενώ λοιπόν τα στοιχεία αυτά δόθηκαν σε πολυάριθμες ένορκες καταθέσεις για την Εισαγγελία και το Τμήμα Εσωτερικών Υποθέσεων του Λιμενικού Σώματος, οι προβλεπόμενες ποινές δεν εφαρμόστηκαν (...). Για να γίνει κατανοητή η έκταση του προβλήματος, σε παλαιότερη καταγγελία που έγινε από το Ινστιτούτο “Αρχιπέλαγος” προς το Λιμεναρχείο Νάξου για περιστατικό χρήσης δυναμίτη σε συνδυασμό με παράνομη αλιεία, που έγινε από συγκεκριμένο ψαρά και αλιευτικό σκάφος, λάβαμε λίγες ώρες αργότερα απειλητικό τηλεφώνημα που συνοδεύτηκε με φαξ του αντιγράφου της καταγγελίας μας! Αυτό φυσικά σε καμία περίπτωση δεν χαρακτηρίζει το σύνολο του Λιμενικού Σώματος, η πλειονότητα του οποίου καταβάλλει μία πολύ μεγάλη προσπάθεια, με τα ελλιπή μέσα που διαθέτει».
Τα τελευταία χρόνια, ορισμένες περιβαλλοντικές οργανώσεις και επιστημονικοί φορείς κάνουν συστηματική δουλειά στις τοπικές κοινωνίες για την ευαισθητοποίηση των πολιτών απέναντι στα προστατευόμενα είδη. Μεγάλη συζήτηση γίνεται και με τους αλιείς – τους οποίους η νομοθεσία δεν προστατεύει, αφού δεν αποζημιώνονται για ζημιές στα δίκτυα τους από δελφίνια ή φώκιες όπως λ.χ. αποζημιώνεται ένας κτηνοτρόφος για επίθεση στο κοπάδι του από αρκούδα ή λύκο. Η γενική άποψη του κόσμου όμως παραμένει ίδια: τα προστατευόμενα είδη είναι ωραία στις σελίδες ενός βιβλίου, αλλά όχι στη γειτονιά μας. Στον Κυπαρισσιακό κόλπο είδαμε πρόσφατα ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: τις τοπικές κοινωνίες να φωνάζουν κατά των περιορισμών –που σε τελική ανάλυση θα προστατεύσουν και θα κάνουν πιο ελκυστική τη δική τους περιοχή– και κάποιους να φθάνουν στο σημείο να «στοχοποιούν» την καρέτα καρέτα, καταστρέφοντας τις φωλιές της. «Τελικά η κρίση που βιώνουμε δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά είναι αποτέλεσμα μιας γενικευμένης κρίσης που ροκανίζει σιγά σιγά, όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας», καταλήγει το «Αρχιπέλαγος».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΑΛΙΟΣ
22/3/2017
http://www.kathimerini.gr/901681/article/epikairothta/ellada/varvarothta-me-thn-anoxh-ths-koinwnias
