Η Δύση θέλει την Τουρκία, αλλά χωρίς τον Ερντογάν.
Η Δύση θέλει την Τουρκία, αλλά χωρίς τον Ερντογάν
ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟ ΡΗΓΜΑ ΜΕ ΗΠΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ
Κατά τη δεύτερη ημέρα της επίσημης επίσκεψής του στην Άγκυρα, ο Ρεξ Τίλερσον προχώρησε σε μια εξόχως συμβολική ενέργεια: Συναντήθηκε με τη σύζυγο ενός Αμερικανού ιερέα ο οποίος παραμένει φυλακισμένος από τον περασμένο Οκτώβριο, με την κατηγορία της συμμετοχής στην τρομοκρατική οργάνωση του εξόριστου στις Ηνωμένες Πολιτείες, Φετουλάχ Γκιουλέν. Του ιμάμη, δηλαδή, ο οποίος έχει ανακηρυχθεί από τον ίδιο τον Ταγίπ Ερντογάν ως ο μεγαλύτερος εχθρός του ίδιου και της κυβέρνησης του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, που ζητά επιτακτικά την έκδοσή του στην Τουρκία -όμως, η Ουάσιγκτον (τόσο επί Ομπάμα όσο και επί Τραμπ...) αρνείται να το αποδεχθεί.
Προφανώς, η κίνηση του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ δεν ήταν τυχαία. Ήρθε περίπου ως φυσική συνέχεια της συνολικής στάσης του απέναντι στα αιτήματα της τουρκικής πλευράς, η οποία μοιάζει να μην είναι απλώς σκληρή, αλλά τελεσιγραφική. Διότι, πολύ απλά, οι Αμερικανοί διαμηνύουν προς τον Ερντογάν ότι δεν είναι διατεθειμένοι να συζητήσουν τις επιλογές τους και είτε θα τις αποδεχθεί είτε θα τους βρει απέναντί του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Οι τελευταίες εξελίξεις στη γειτονική Συρία αποτελούν την πιο σαφή απόδειξη για τα παραπάνω. Σε μια στιγμή που προετοιμάζεται πυρετωδώς η ανακατάληψη της πρωτεύουσας του Ισλαμικού Κράτους στη χώρα, της Ράκα, η Ουάσιγκτον έχει ξεκαθαρίσει ότι αιχμή του δόρατος στην επιχείρηση θα είναι οι Κούρδοι της περιοχής. Απορρίπτοντας, έτσι, με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο τις πιέσεις της Άγκυρας να τους αποκηρύξουν, μιας και η ίδια τους χαρακτηρίζει συμμάχους του ΡΚΚ και εξίσου τρομοκράτες με τον Isis. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι αντίστοιχη στάση τηρούν οι Αμερικανοί και στο Ιράκ, όπου επίσης έχουν ουσιαστικά απαγορεύσει στους Τούρκους να λάβουν μέρος στην επίθεση κατά της Μοσούλης -σε αντίθεση και πάλι με τους Κούρδους της χώρας, αλλά και τις σιϊτικές πολιτοφυλακές που υποστηρίζονται από την Τεχεράνη.
Το συμπέρασμα δεν μπορεί να είναι άλλο από το εξής: Επιδεικνύοντας μια αξιοσημείωτη συνέχεια και συνέπεια στο συγκεκριμένο ζήτημα, η «διοίκηση» Τραμπ συνεχίζει ουσιαστικά στη γραμμή της προκατόχου της, μην αναγνωρίζοντας στην Τουρκία το δικαίωμα να διεκδικήσει μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα στη Μέση Ανατολή, η οποία ανακατανέμεται. Επειδή δε ο Ερντογάν είναι αυτός που... τόλμησε να υψώσει τον πήχυ αρκετά πάνω από το μπόι της χώρας του -με την άρνησή του, το 2003 και λίγες εβδομάδες μετά την ανάληψη της κυβέρνησης, να στηρίξει την εισβολή στο Ιράκ- είναι σαφές ότι οι ΗΠΑ προτιμούν να φύγει από τη μέση και να αναλάβει ένας πιο πειθήνιος και πολύ λιγότερο φιλόδοξος ηγέτης.
Σε αυτό, μάλιστα, φαίνεται πως οι διαθέσεις τους και τα συμφέροντά τους συμπίπτουν πλήρως με τα αντίστοιχα των Ευρωπαίων και κυρίως των Γερμανών (οι οποίοι είδαν επίσης τον ανταποκριτή της εφημερίδας Bild να φυλακίζεται ως γκιουλενιστής).
Ειδικά μετά την προκλητική στάση του Ερντογάν στο προσφυγικό, όπου το έπαιξε περίπου... νταβατζής και εκβιαστής, απαιτώντας ανταλλάγματα εφ' όλης της ύλης για να μη περάσουν τη Μεσόγειο εκατομμύρια άνθρωποι, στο Βερολίνο και πολλές άλλες πρωτεύουσες ο Τούρκος πρόεδρος θεωρείται... προγραμμένος.
Τα τελευταία δε επεισόδια που σημειώθηκαν με αφορμή το δημοψήφισμα -αρχικά στο Ρότερνταμ και προχθές στις Βρυξέλλες- με αποτέλεσμα να οδηγήσουν στην απαγόρευση των συγκεντρώσεων και τον χαρακτηρισμό ως ανεπιθύμητων του Ερντογάν και των υπουργών του, μοιάζουν να έχουν ξεχειλίσει το ποτήρι.
Φυσικά, η τελική απόφαση για το κατά πόσο και για πόσο θα παραμείνει ο Ερντογάν κυρίαρχος των πολιτικών εξελίξεων στη χώρα του ανήκει στους ίδιους τους Τούρκους. Παρά δε το γεγονός ότι οι δημοσκοπήσεις μαρτυρούν ντέρμπι στο δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου και δίνουν πιθανότητες σε μια ήττα του «σουλτάνου», για την ώρα κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι διατηρεί το πάνω χέρι και τον πιο αποφασιστικό ρόλο, με τη συμμαχία και των ακροδεξιών εθνικιστών. Στην περίπτωση δε που αισθανθεί ότι απειλείται, οι αντιδράσεις του μπορεί να είναι απρόβλεπτες -και επικίνδυνες για τους Τούρκους και τους γείτονες της χώρας τους.
«Αλωνίζουν» στην Ευρώπη οι μυστικές υπηρεσίες
800 Τούρκοι πράκτορες εκτιμάται ότι δρουν στη Γερμανία και άλλες χώρες -αλλά δεν είναι μόνο αυτοί...
-
Η αποκάλυψη ότι η Άγκυρα παρέδωσε πρόσφατα στο Βερολίνο λίστα με Τούρκους που κατοικούν στη Γερμανία και θεωρούνται ύποπτοι για τρομοκρατική δράση και σχέσεις είτε με το δίκτυο του Φετουλάχ Γκιουλέν είτε με το ΡΚΚ και άλλες κουρδικές οργανώσεις επιβεβαίωσε τις «ενδείξεις» που υπήρχαν εδώ και καιρό, για την εκτεταμένη παρουσία των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών τόσο στη συγκεκριμένη χώρα όσο και σε ολόκληρη την Ε.Ε. Σύμφωνα με εκτιμήσεις γερμανικών ΜΜΕ, ο αριθμός των Τούρκων πρακτόρων που δρουν στην Ευρώπη φτάνει τους 800, εκ των οποίων οι 400 σε γερμανικό έδαφος -μάλιστα, σε αρκετές περιπτώσεις, δεν περιορίζονται σε απλή παρακολούθηση των πάσης φύσης «αντικαθεστωτικών», αλλά φτάνουν να απειλούν την ασφάλειά τους ή και την ίδια τους τη ζωή.
Η εξέλιξη αυτή, η οποία σημειώθηκε καθώς περίπου 2,5 εκατομμύρια Τούρκων που ζουν στην Ευρώπη προσέρχονται στις κάλπες για το επίμαχο δημοψήφισμα, προκάλεσε την άμεση αντίδραση του γενικού εισαγγελέα της Γερμανίας, ο οποίος διέταξε γενική έρευνα. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι η υπόθεση είναι γνωστή εδώ και πάρα πολύ καιρό και η «ευαισθησία» που επιδείχθηκε στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει άμεση σχέση με την κόντρα η οποία έχει ξεσπάσει με τον Ερντογάν.
Για την ακρίβεια, μάλιστα, είναι γνωστό ότι η Ευρώπη δεν αποτελεί «παράδεισο» μόνο για τους πράκτορες της τουρκικής ΜΙΤ, αλλά και για τους συναδέλφους τους από πολλές ακόμη χώρες. Με πρώτους και καλύτερους, φυσικά, τους Αμερικανούς της CIA και της NSA, οι οποίοι αποδεδειγμένα έχουν στήσει ένα δίκτυο που θυμίζει «Μεγάλο Αδελφό», φτάνοντας να παρακολουθούν ακόμη και πολιτικούς διάφορων (κατά τα άλλα συμμαχικών...) χωρών -της Άγκελα Μέρκελ συμπεριλαμβανομένης- ή ακόμη και τα τεκταινόμενα στις Βρυξέλλες, όπου βρίσκονται οι έδρες της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ. Όσο για τις αντίστοιχες έρευνες που έχουν κατά καιρούς διαταχθεί αναφορικά με τα φαινόμενα αυτά, δεν έχουν φέρει κάποιο αποτέλεσμα, μέρι στιγμής...
Του Γιώργου Παυλόπουλου
2/4/2017
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26511&subid=2&pubid=114574093
Το σκληρό παιχνίδι ΗΠΑ - Τουρκίας και η Ελλάδα
Η Τουρκία μάς απασχολεί συνεχώς –δικαιολογημένα– με διμερή θέματα, με τη γενικευμένη επιθετικότητά της και με το κυπριακό ζήτημα. Το μέλλον των ελληνοτουρκικών σχέσεων, όμως, θα κριθεί από κινήσεις σε άλλη σκακιέρα, αυτή των σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και Ηνωμένων Πολιτειών. Η επίσκεψη του νέου υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Ρεξ Τίλερσον στην Αγκυρα την περασμένη εβδομάδα ανέδειξε τα αγκάθια μεταξύ των δύο χωρών, αποκάλυψε το σκληρό παιχνίδι που παίζουν και οι δύο και δεν απέκρυψε τον κίνδυνο να διαρραγούν οι σχέσεις μεταξύ των δύο συμμάχων στο ΝΑΤΟ. Οι εξελίξεις αυτές θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό και τις σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία και με τις ΗΠΑ.
Το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου στην Τουρκία και η μάχη για την κατάληψη της Ράκας, «πρωτεύουσας» του αυτοαποκαλούμενου Ισλαμικού Κράτους στη βόρεια Συρία, θα έχουν σοβαρές συνέπειες για όλη την περιοχή. Είτε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πετύχει να καθιερωθεί πανίσχυρος πρόεδρος είτε υπερισχύσουν τα «όχι», η Τουρκία θα έχει αλλάξει κεφάλαιο. Εάν επικρατήσει εύκολα, ο Ερντογάν θα εκλάβει την ψήφο ως λευκή επιταγή να δρα χωρίς έλεγχο, ενώ εάν η διαφορά είναι μικρή ή ο Τούρκος πρόεδρος χάσει το στοίχημα, αναμένεται μεγαλύτερη ένταση. Είναι πιθανόν ο Τούρκος πρόεδρος να επαναλάβει την τακτική του μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων του 2015 και να αυξήσει την ένταση μεταξύ πολιτών ώστε να πετύχει αυτά που θέλει. Η Τουρκία της 17ης Απριλίου θα είναι ακόμη πιο διχασμένη και εύφλεκτη απ’ ό,τι είναι σήμερα.
Η κατάληψη της Ράκας, επίσης, εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για την Τουρκία. Ο Ερντογάν επένδυσε το μέλλον του στην επαναφορά του πολέμου εναντίον των Κούρδων αυτονομιστών, με τους οποίους η κυβέρνησή του (με δική του πρωτοβουλία) είχε προχωρήσει σε ειρηνευτικές συνομιλίες. Τώρα, όμως, οι Κούρδοι του Βορείου Ιράκ, με τους οποίους η Τουρκία είχε καλές σχέσεις τα τελευταία χρόνια, προχωρούν σε δημοψήφισμα με στόχο να αποκτήσουν ανεξαρτησία. Την ίδια ώρα, και οι ΗΠΑ και η Ρωσία έχουν συμμαχήσει με τους Κούρδους της Συρίας εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, παρά τη σθεναρή διαφωνία της Τουρκίας. Η Αγκυρα αποκαλεί τρομοκράτες τους Κούρδους της Συρίας, καταγγελία που οι ΗΠΑ δεν υιοθετούν, παρά το γεγονός ότι και οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. έχουν κατατάξει τους αυτονομιστές Κούρδους της Τουρκίας (ΡΚΚ) ως τρομοκρατική οργάνωση. Η Τουρκία, με άλλα λόγια, αντιμετωπίζει έντονο κουρδικό πρόβλημα εντός και εκτός συνόρων – χωρίς καμία στρατηγική πέρα από την απαίτηση η διεθνής κοινότητα να εγκαταλείψει αυτούς που έχουν αποδείξει ότι είναι οι πιο αξιόπιστοι σύμμαχοι εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Στο τέλος, η μόνη επιλογή της Αγκυρας στο κουρδικό ζήτημα θα είναι να βρει πώς θα υποχωρήσει με τις λιγότερες δυνατές απώλειες.
Στην Αγκυρα την Πέμπτη, ο Τίλερσον δεν ενέδωσε στις τουρκικές πιέσεις να μη συμμετάσχουν Κούρδοι στην απελευθέρωση της Ράκας. «Σήμερα συζητήσαμε τις επιλογές μας. Είναι δύσκολες επιλογές», είπε σε κοινή συνέντευξη με τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου, έπειτα από συνάντηση με τον Ερντογάν. Ενδεικτικό του τοξικού κλίματος, σύμφωνα με τον συνήθως καλά πληροφορημένο ιστότοπο Al-Monitor, είναι ότι ο Ερντογάν απέκλεισε από τη συνάντηση τον Αμερικανό πρεσβευτή στην Αγκυρα Τζον Μπας (John Bass), καθώς και τον Μπρετ Μακ Γκερκ (Brett McGurk), ειδικό απεσταλμένο των ΗΠΑ στη συμμαχία κατά του Ισλαμικού Κράτους, σε ένδειξη δυσαρέσκειας. Ούτε στο άλλο φλέγον θέμα, του αιτήματος για την έκδοση του αυτοεξόριστου ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν, είδε φως η Αγκυρα. Λίγες μέρες πριν από την επίσκεψη Τίλερσον, μάλιστα, οι τουρκικές αρχές άφησαν να διαρρεύσει στον Τύπο φήμη ότι το προξενείο των ΗΠΑ στην Κωνσταντινούπολη είχε τηλεφωνική επικοινωνία με σύμβουλο του Γκιουλέν, τον οποίο οι Τούρκοι κατηγορούν ως σύνδεσμο με στρατιωτικούς που εμπλέκονται στο αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου. Την ίδια ώρα, οι Τούρκοι είναι έξαλλοι που την περασμένη Δευτέρα οι Αμερικανοί συνέλαβαν τον αντιπρόεδρο της κρατικής τράπεζας Halkbank, Μεχμέτ Χακάν Ατίλα, με την κατηγορία της παραβίασης των κυρώσεων εναντίον του Ιράν σε συνεργασία με τον επιχειρηματία Ρέζα Ζαράμπ, ο οποίος είχε στενές σχέσεις με την κυβέρνηση Ερντογάν και συνελήφθη στις ΗΠΑ πέρυσι.
Το παιχνίδι μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας είναι σκληρό και ίσως οδηγήσει σε ρήξη. Η ένταση μεταξύ Αγκυρας και πολλών ευρωπαϊκών χωρών, επίσης, καθώς και όσα συμβαίνουν εντός Τουρκίας και στα σύνορά της, φέρνει την Ελλάδα αυτομάτως στην πρώτη γραμμή εξελίξεων. Θα υπάρξουν ευκαιρίες για την εμβάθυνση συμμαχιών που θα βελτιώσουν την ασφάλεια της χώρας και θα βοηθήσουν την οικονομία. Οι κίνδυνοι, είτε από απροσεξία είτε από ιδεοληψία, είναι εξίσου μεγάλοι.
Νίκος Κωνσταντάρας
2/4/2017
http://www.kathimerini.gr/903343/opinion/epikairothta/politikh/to-sklhro-paixnidi-hpa---toyrkias-kai-h-ellada