Ιντλίμπ.

 Θα το θυμάμαι για χρόνια εκείνο το βίντεο. Ένα Mi-8, ένα παλιό μα ανθεκτικό ρωσικό ελικόπτερο, πετά πάνω από μια πόλη. Παρακολουθούμε τους επιβαίνοντες, μουστακαλήδες σαραντάρηδες με χρωματιστά πουκάμισα και μυτερά παπούτσια, να παρατηρούν  το έδαφος σιωπηλοί. Ξαφνικά σηκώνουν κάτι καλάσνικοφ κι αρχίζουν να γαζώνουν. Δε τους νοιάζει το σημάδι, ρίχνουν αδιακρίτως για να σπείρουν τον πανικό, και μετά σταματούν. Το ελικόπτερο συνεχίζει την πτήση του χωρίς κανείς να βγάλει άχνα. Τέλος του κλιπ.

Την σκηνή τούτη είχε τύχει να πετύχω όταν ο συριακός εμφύλιος ήταν στα σπάργανα, στην ρομαντική περίοδο που η δυτική κοινή γνώμη ζούσε με την αυταπάτη ότι εναντίον του Άσσαντ μάχονταν μετριοπαθείς ιδεαλιστές, με στόχο να εδραιώσουν στην χώρα μια δίκαιη δημοκρατία. Οι τραμπούκοι που περιέγραψα δεν ήταν παρά υποστηρικτές του καθεστώτος, ίσως στρατιωτικοί, ίσως αστυνομικοί, ίσως απλώς στελέχη του Μπάαθ, και φορούσαν πολιτικά, όπως συνηθιζόταν τότε, επιδιώκοντας αφελώς να αποκρύψουν αυτή τους την ιδιότητα. Τα γεγονότα της Αιγύπτου και της Λιβύης ήταν ακόμη πολύ νωπά. Με τυφλές και ανελέητες τακτικές  σα την παραπάνω (όπως επίσης και με τις διαβόητες βόμβες-βαρέλια, ριπτόμενες από τα ίδια ελικόπτερα) ο πρώην οδοντίατρος κατάφερε ν’ αποφύγει την τύχη του Καντάφι.

Έχουν κλείσει πέντε χρόνια από τότε που η εξέγερση εξελίχθηκε σε ένοπλη σφαγή, και το φινάλε δεν έχει διαφανεί. Τους τελευταίους μήνες κάτι έμοιαζε ν’ αλλάζει. Τούρκοι και κούρδοι είχαν κλείσει τα βόρεια σύνορα της χώρας. Οι κυβερνητικοί, φυσικά χάρη στην βοήθεια των ρώσων, είχαν καταφέρει να σχηματίσουν μια ευμεγέθη ενιαία επικράτεια, στο δυτικό και πλουσιότερο τμήμα της χώρας. Και τέλος, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ παρουσιαζόταν ως συμπαθών τον σύρο ομόλογο του, θεωρώντας τον ικανό εχθρό του απεχθούς ισλαμιστικού ISIS.  

Κι εκεί που λέγαμε πως μετά την επικείμενη πολιορκία της Ράκκα ο εμφύλιος θα εκφυλιζόταν σ’ έναν περιθωριακό συμμοριτοπόλεμο εν τω μέσω της ερήμου, ήρθε ένα φρικτό γεγονός ν’ ανακατέψει ξανά την τράπουλα. Χημικά βλήματα με αέριο νεύρων έσκασαν σ' ένα χωριό της επαρχίας Ιντλίμπ, σκοτώνοντας αθώους. Όλοι γίναμε κοινωνοί ανατριχιαστικών εικόνων από νεκρά ή ετοιμοθάνατα παιδάκια, να κείτονται με τα μάτια γουρλωμένα και με τα στοματάκια τους να χάσκουν.  Έτσι ο Τραμπ αξάφνου άλλαξε τροπάρι, κι αποφάσισε πως ο αφέντης της Δαμασκού είναι στυγνός δολοφόνος του λαού του και πως πρέπει άμεσα να τιμωρηθεί, χωρίς διερεύνηση του συμβάντος, χωρίς δεύτερη σκέψη. Κι αμέσως έριξε 59 Τόμαχωκ σε στρατιωτικούς στόχους, πριν καν συνέλθει το Συμβούλιο Ασφαλείας για να εξετάσει το θέμα.

Και τώρα τί? Υπάρχουν κάποιοι κυνικοί που εικάζουν πως ο τωρινός αμερικανός πρόεδρος αντιγράφει τον Κλίντον, ο οποίος φέρεται να έριχνε κρουζ στον Σαντάμ και στον Μπιν Λάντεν όποτε ζοριζόταν με το Κογκρέσο.  Σύμφωνα με το σκεπτικό αυτό, η ομάδα Τραμπ προσπαθεί να ξεφορτωθεί τις κατηγορίες πως τα είχε κάνει πλακάκια με τον Πούτιν, οπότε επιτίθενται σε έναν εκλεκτό προστατευόμενο του για ξεκάρφωμα. Άλλοι πάλι πιστεύουν πως όσα έγιναν το βράδυ της Πέμπτης αποτελούν προάγγελο ευρύτερης  χερσαίας επιχείρησης, μιας επιχείρησης που θα τοποθετήσει πεζοναύτες σε θέση τοποτηρητών μιας σημαντικότατης περιοχής, μιας φαινομενικά αδιάφορης ερημιάς μέσω της οποίας  θα διέλθουν ενεργειακοί αγωγοί (συνδεδεμένοι μελλοντικά με την ελληνοκυπριακή ΑΟΖ?), ενώ υπό το έδαφος της ίσως κρύβονται ακόμη περισσότεροι υδρογονάνθρακες. Αν ισχύει το πρώτο σενάριο, τότε η τρέχουσα κρίση θα τελειώσει γρήγορα. Αν όμως ισχύει το δεύτερο, τότε το παιχνίδι πραγματικά χοντραίνει.

Βλέπετε, οι ισλαμιστές μπορεί μεν να υποχωρούν, διατηρούν όμως ακόμη σημαντικές δυνάμεις, κι αυτές βρίσκονται σε δυό ζώνες . Η πρώτη είναι η κοιλάδα του Ευφράτη, μέχρι την πρωτεύουσα τους Ράκκα, με αχανή όρια προς νότον. Η δεύτερη είναι η επαρχία Ιντλίμπ, εκεί που έπεσαν τα χημικά και δόθηκε η νέα αφορμή για ξένη επέμβαση. Συμβαίνει κάτι αξιοπρόσεκτο ειδικά εκεί,  συνεχιζόμενο εγώ και πολλούς μήνες. Σε κάθε συνθηκολόγηση των καθεστωτικών με τους αντάρτες (Χάμα, Χαλέπι), εκείνοι πάντα λαμβάνουν τη δυνατότητα να μεταβούν σώοι και οπλισμένοι σ’ αυτή τη συγκεκριμένη περιοχή, και μάλιστα μαζί με τις οικογένειες τους. Κατά συνέπεια, σε μια ένταση περίπου 6.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων δίπλα στην Αλεξανδρέττα, σφηνωμένη ανάμεσα στις συριακές. κουρδικές και τουρκικές δυνάμεις, έχει εγκλωβιστεί ένας πυκνός επαναστατικός πληθυσμός, ενισχυμένος από τους ντόπιους Τουρκομάνους, τα τοπικά πιόνια της Άγκυρας. Και μιλάμε για πραγματικά πολύ κόσμο, εκατοντάδες χιλιάδες αμάχων και πολεμιστών. Τι αύριο τους περιμένει?

Κι εδώ επιστρέφουμε στα σενάρια. Αν πατήσουν εκεί οι Αμερικανοί, τότε θα εμπλακούν σε αιματηρό και μακροχρόνιο αγώνα που θα σπρώξει νέα κύματα προσφύγων προς την Τουρκία, προσφύγων πιθανότατα ριζοσπαστικοποιημένων και άρα επικίνδυνων. Αν  εισβάλει η άτυπη τριμερής  συμμαχία (ρωσικά στρατεύματα ήδη αναπτύχθηκαν στον κουρδικό θύλακα πριν δέκα ημέρες, και ζητούν εκδίκηση για τα διαδοχικά τρομοκρατικά χτυπήματα), είναι ιδιαίτερα λογικό να διεξαχθεί μια μάχη απαράμιλλης ως τώρα σκληρότητας.  Αν αφεθούν να επέμβουν μόνο οι Τούρκοι, τότε οι πάσης φύσεως ισλαμιστές θα διαχυθούν και θα καταστούν ταυτόχρονα απειλή για την Ευρώπη μα και για την γείτονα.

Τι μέλλει γενέσθαι λοιπόν? Η μόνη απάντηση που θα τολμήσω να δώσω είναι ότι βλέπω την τελευταία πράξη της συριακής τραγωδίας να ανεβαίνει σ’ αυτό το περίπλοκο διαφιλονικούμενο σημείο, φυσικά σε ακολουθία των παρασκηνιακών συμφωνιών όπου θα καταλήξουν Μόσχα και Ουάσιγκτον το αμέσως επόμενο διάστημα. Η μελλοντική ασφάλεια του Ισραήλ, του Ιράκ , της Ιορδανίας, ίσως ακόμη και των Τουρκία, Σαουδική Αραβία και Ιράν -και φυσικά της ίδιας της άτυχης Συρίας- θα κριθεί σ’ εκείνον τον ορεινό τόπο. Από τ’ απόνερα  των  όποιων διευθετήσεων  Ελλάδα και Κύπρος αποκλείεται να βγουν ολόστεγνες, λόγω των στρατηγικών υποδομών τους. Ζητούμενο είναι να μην πνιγούν, κι αν κάτι κερδίσουν τόσο το καλύτερο.

Όπως αντιληφθήκατε, είπα ν’ αποφύγω τα περί Μάλτας, και να μιλήσω για κάτι άλλο, εξίσου επίκαιρο.

 Φάνης Ουγγρίνης,

επιχειρηματίας.

http://www.liberal.gr/arthro/129878/apopsi/arthra/intlimp.html

11/4/2017

                 ΣΧΕΤΙΚΑ  ΚΕΙΜΕΝΑ                

 Το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «USS Carl Vinson» στις ακτές της Βόρειας Κορέας  

Ξέρουν τι κάνουν ή χτυπούν στα τυφλά; 

Κίνδυνοι από την παγκόσμια αδυναμία των ΗΠΑ

Σημαντικά κέντρα διαμόρφωσης της αμερικανικής πολιτικής παραδέχονται την αδυναμία των ΗΠΑ να διατηρήσουν το καθεστώς της μοναδικής υπερδύναμης στον κόσμο. Αλλά ο νέος πρόεδρος της χώρας, Ντόναλντ Τραμπ, με το δόγμα «Πρώτα η Αμερική» μπορεί να ακολουθήσει μια τυχοδιωκτική πολιτική χωρίς αντίκρισμα, η οποία δεν αποκλείεται να αποβεί επικίνδυνη για την ανθρωπότητα.

Η πρώτη περίπτωση ήταν το χτύπημα στη Συρία για το οποίο διεθνείς αναλυτές αποδύονται σε έναν αγώνα ερμηνείας του στόχου του.

Έχουν γραφεί πολλές εκδοχές αλλά κανείς δεν γνωρίζει ποια ή ποιες από αυτές είναι σωστές. Ενδεχομένως και να μην υπήρχε στόχος ή να ήταν απλός: «Είμαστε εδώ». Αρκεί αυτό ή είναι επικίνδυνο; Στη Συρία υπάρχει έδαφος για μια αμερικανορωσική συνεργασία που θα αποτελέσει, ίσως, την ευκαιρία για το «νέο μεγάλο παιχνίδι», την παγκόσμια δηλαδή συγκυριαρχία. Αλλά τι θα γίνει με την Κίνα; Όλα αυτά είναι ερωτήματα που έχουν ήδη τεθεί στο τραπέζι των διαμορφωτών της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Και αναμένονται απαντήσεις.

Για να επανέλθουμε στη Συρία, η ρωσική πλευρά, σε συνεργασία με το Ιράν, αντέδρασε με τελεσίγραφο: «μην το επαναλάβετε». Και το μήνυμα ελήφθη: «Στόχος μας είναι ο αγώνας κατά του Ισλαμικού Κράτους» απάντησε ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών.

Οι ΗΠΑ στη Συρία επιχείρησαν να προκαλέσουν και τη Ρωσία. Αλλά ανοίγουν και άλλο μέτωπο, με το οποίο προκαλούν την Κίνα. Τι επιδιώκουν, αφού στην Ουάσινγκτον αποτελεί κοινό τόπο πως δεν μπορούν, πλέον, να ανταγωνιστούν και τις δύο δυνάμεις;

Προς τη Χερσόνησο της Κορέας πλέει το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «USS Carl Vinson», δια παν ενδεχόμενο. Από την κατάρρευση του καθεστώτος μέχρι μια εισβολή.

Ο Κιμ Γιονγκ-ουν, ηγέτης της Βόρειας Κορέας, ετοιμάζεται να εορτάσει τα 105 χρόνια από τη γέννηση του παππού του και ιδρυτή της κομμουνιστικής δυναστείας της χώρας, και τα 85 χρόνια από τη δημιουργία του βορειοκορεατικού στρατού. Το αμερικανικό αεροπλανοφόρο πήρε εντολή να παραμείνει στην περιοχή σε ετοιμότητα.

Οι ΗΠΑ θεωρούν τη Βόρεια Κορέα Νο1 απειλή, διότι με τις δοκιμές εκτόξευσης πυραύλων που κάνει, επιδιώκει να αποκτήσει πυρηνική ικανότητα. Και ένα τέτοιο ενδεχόμενο αποτελεί εφιάλτη για τις ΗΠΑ, διότι στις προσπάθειες που καταβάλει το κομμουνιστικό καθεστώς περιλαμβάνεται και η εκτόξευση διηπειρωτικού πυραύλου που θα μπορεί να πλήξει τις ΗΠΑ. Η Βόρεια Κορέα έχει δοκιμάσει πυραύλους μέσου βεληνεκούς κατά τους τελευταίους μήνες, και ο Κιμ δήλωσε τον Ιανουάριο ότι η χώρα του έχει εισέλθει «στο τελικό στάδιο της προετοιμασίας για μια δοκιμή εκτόξευσης ενός διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου» ικανού να χτυπήσει την ηπειρωτική χώρα των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε απάντηση, ο Πρόεδρος Τραμπ έγραψε: «Δεν θα συμβεί!».

Τη διαχείριση της Βόρειας Κορέας έχει αναλάβει η Κίνα με μεσολαβητικές προσπάθειες, αλλά είναι σαφές πως το Πεκίνο εκμεταλλεύεται τη θέση του αυτή προς ίδιον όφελος. Σε μια εικοσάλεπτη τηλεφωνική συνομιλία με τον πρόεδρο της Νότιας Κορέας Χουάνγκ Γκιο-αν, ο Αμερικανός πρόεδρος Τραμπ του είπε πως κατά τη διάρκεια της συνάντησής του με τον Κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ είχε «εις βάθος συζητήσεις για σοβαρά πυρηνικά προβλήματα της Βόρειας Κορέας και πώς θα απαντήσει σ αυτά», σύμφωνα με το γραφείο του ηγέτη της Νότιας Κορέας.

Ο Τραμπ υποσχέθηκε να δράσει μόνος του εάν η Κίνα δεν χαλιναγωγήσει τη Βόρεια Κορέα.

Σε συνδυασμό με την ξαφνική απόφαση του προέδρου των ΗΠΑ να ξεκινήσει αεροπορικές επιδρομές στη Συρία, κάποιοι αναλυτές εικάζουν πως επόμενος στόχος θα είναι η Βόρεια Κορέα. Ο υπουργός Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον είπε σε μια επίσκεψή του στη Σεούλ τον περασμένο μήνα ότι «όλες οι επιλογές είναι στο τραπέζι», συμπεριλαμβανομένων και των στρατιωτικών επιλογών.

Η αμερικανική κυβέρνηση εδώ και καιρό έχει αποκλείσει χτύπημα των πυρηνικών εγκαταστάσεων της Βόρειας Κορέας λόγω της πιθανότητας καταστροφικής αντίδρασης κατά της Νότιας Κορέας. Η Βόρεια Κορέα έχει παρατεταγμένο μαζικό συμβατικό πυροβολικό από τη δική της πλευρά της αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης που διαχωρίζει την κορεατική χερσόνησο, το οποίο της δίνει τη δυνατότητα να επιφέρει σοβαρό πλήγμα στην ευρύτερη περιοχή της Σεούλ, μια μητροπολιτική περιοχή 20 εκατομμυρίων ανθρώπων μόλις 30 μίλια νότια της ζώνης.

Μια δήλωση από το υπουργείο Εξωτερικών της Βόρειας Κορέας, που δημοσιεύθηκε την Κυριακή, έλεγε ότι η επίθεση στη Συρία ήταν «απολύτως ασυγχώρητη, δεδομένου ότι επρόκειτο για μια απροκάλυπτη πράξη επιθετικότητας εναντίον ενός κυρίαρχου κράτους». 

Η Βόρεια Κορέα δεν θα πρέπει να «τρομάζει» από το χτύπημα των ΗΠΑ στη Συρία, σύμφωνα με δήλωση που δημοσιεύθηκε από το κρατικό κορεατικό Κεντρικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Τα χτυπήματα έδειξαν γιατί η Βόρεια Κορέα χρειάζεται πυρηνικά όπλα, ανέφερε η δήλωση.

«Εμείς θα ενισχύσουμε με κάθε τρόπο την ικανότητά μας για αυτοάμυνα να αντιμετωπίσουμε τις όλο και πιο ριψοκίνδυνες κινήσεις των ΗΠΑ για έναν πόλεμο και να υπερασπίσουμε τον εαυτό μας με τη δική μας δύναμη» κατέληγε η δήλωση.

Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια στιγμή που οι διαμορφωτές της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ προβληματίζονται για το αν μπορούν να συνεχίσουν να ηγούνται του κόσμου, ή αν θα πρέπει να συνεργαστούν για την παγκόσμια ηγεμονία με τη Ρωσία ή την Κίνα. Η επιλογή της μιας ή της άλλης δύναμης για συνεργασία έχει θετικά και αρνητικά σημεία για τις ΗΠΑ.

Θα εξετάσουμε τους προβληματισμούς αυτούς, που είναι πολύ ενδιαφέροντες και αποκαλυπτικοί, στο επόμενο σημείωμα.

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ

11/4/2017

http://www.pontos-news.gr/article/162664/xeroyn-ti-kanoyn-i-htypoyn-sta-tyfla-kindynoi-apo-tin-pagkosmia-adynamia-ton-ipa