Στο ERDOGANISTAN ...
Σε... «λαβύρινθο» ο Ερντογάν
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
(1) Νέο ανθελληνικό παραλήρημα Ερντογάν - ΒΙΝΤΕΟ
(2)Aslı Erdoğan : «Καφκικές οι εξελίξεις στη σημερινή Τουρκία»
(3) Ο αχταρμάς του Tayyip Erdogan.
(4) ΣΙΩΠΗΡΗ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ.
Σε τεντωμένο σκοινί ο Ερντογάν - Τον «αδειάζουν» τα στελέχη του.
(2)Aslı Erdoğan : «Καφκικές οι εξελίξεις στη σημερινή Τουρκία»
(3) Ο αχταρμάς του Tayyip Erdogan.
(4) ΣΙΩΠΗΡΗ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ.
Σε τεντωμένο σκοινί ο Ερντογάν - Τον «αδειάζουν» τα στελέχη του.
Σε... «λαβύρινθο» ο Ερντογάν
Αμφίσημα τα στοιχεία των τουρκικών δημοσκοπήσεων εν όψει του δημοψηφίσματος για τις υπερεξουσίες
Αγώνα «στήθος με στήθος» μεταξύ του «Ναι» και του «Όχι» φαίνεται πως θα έχουμε στο τουρκικό δημοψήφισμα για την προτεινόμενη συνταγματική αναθεώρηση. Καθώς η ημερομηνία της... ανάστασης του σουλτανικού συστήματος στην Τουρκία πλησιάζει, είναι εξαιρετικά χρήσιμο να προσεγγίσουμε συγκεντρωτικά τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων αναφορικά με την πρόθεση ψήφου.
Πρέπει εξ αρχής να τονίσουμε κάποια πράγματα σχετικά με τον «λαβύρινθο» των δημοσκοπήσεων για το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου. Πρώτα απ’ όλα ότι ο Ερντογάν, για να επικρατήσει, πρέπει να λάβει το 51% των ψήφων και ότι, στην περίπτωση της Τουρκίας, το δημοψήφισμα είναι δεσμευτικό. Αυτό όμως δεν θα εμποδίσει τον Ερντογάν να επικαλεσθεί... δάκτυλο Γκιουλέν ή στημένο αποτέλεσμα ώστε να απορρίψει ενδεχόμενο αρνητικό αποτέλεσμα για εκείνον ή ακόμα και να προσφύγει στις κάλπες για να ανατρέψει το αποτέλεσμα αυτό.
Αντίστοιχα το ενδεχόμενο νοθείας της εκλογικής κάλπης θεωρείται κάτι παραπάνω από βέβαιο. Ωστόσο μιλάμε για την Τουρκία. Εκεί είτε πρέπει να συμφωνείς με τον Ερντογάν είτε να διαφωνείς με τους... αντιπάλους του.
Σαφώς, όπως αποδείχθηκε και στο πρόσφατο παρελθόν με τις αμερικανικές εκλογές, οι δημοσκοπήσεις δεν αποτελούν σίγουρο τρόπο για την πρόβλεψη του τελικού αποτελέσματος. Ειδικά στην περίπτωση της Τουρκίας, εύλογα θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί αν είναι δυνατόν, εξαιτίας των διώξεων από το καθεστώς Ερντογάν, Τούρκος πολίτης – που ζει στη χώρα – να απαντήσει θετικά στο ερώτημα αν θα ψηφίσει «Όχι» στη συνταγματική αναθεώρηση.
Άλλο μεγάλο ερώτημα είναι εκείνο που σχετίζεται με τις εταιρείες δημοσκοπήσεων και πού πρόσκεινται πολιτικά. Οι φιλοκυβερνητικές εταιρείες παρουσιάζουν θρίαμβο του «Ναι», ενώ οι αντιπολιτευόμενες πανωλεθρία του νυν προέδρου.
Σίγουρα όλα τα παραπάνω είναι παράγοντες που πρέπει να λάβουμε υπόψη για την εξέταση του εν λόγω ζητήματος. Τα δεδομένα που έχουμε στη διάθεσή μας θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν ως «οδικός χάρτης» στην αποκρυπτογράφηση των τάσεων της τουρκικής κοινωνίας καθώς και για τους παράγοντες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση.
Χρήσιμο είναι να αναφερθεί πως πριν από λίγες εβδομάδες έρευνα της τουρκικής δημοκοπικής εταιρείας Konda διαπίστωσε πως το ποσοστό των αναποφάσιστων παραμένει πολύ υψηλό, περίπου 5% - 7%, ενώ ένα 3% - 5% των ψηφοφόρων δεν αισθάνεται έτοιμο να ψηφίσει. Στην ίδια δημοσκόπηση φάνηκε πως η τουρκική κοινωνία παραμένει βαθιά διχασμένη, σε ποσοστό της τάξης του 65%, και άρα η στάση του υπόλοιπου 35% θα έχει καθοριστικό ρόλο για την έκβαση του εκλογικού αποτελέσματος.
«Εμφύλιος» στους Γκρίζους Λύκους!
Ενδιαφέρον έχει σε αυτό το σημείο να υπογραμμιστεί ξανά πως τα μέλη του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (MHP) του Ντεβλέτ Μπαχτσελί και των Γκρίζων Λύκων διαφωνούν με την απόφαση του ηγέτη τους να συνταχθεί με τη γραμμή Ερντογάν για την επανίδρυση του «σουλτανάτου».
Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας της Konda, οι μισοί ψηφοφόροι του ΜΗΡ ετοιμάζονται να απορρίψουν την πρόταση για συνταγματική αναθεώρηση. Την ίδια στιγμή ένα ποσοστό της τάξης του 15% δεν έχει ακόμα αποφασίσει τι θα ψηφίσει. Ποσοστό που δεν είναι μικρό, αν αναλογιστεί κάποιος ότι συνολικά η εκλογική δύναμη του MHΡ κυμαίνεται σε ένα ποσοστό της τάξης του 10% - 15%.
Οι δημοσκοπήσεις
Μάλιστα αρκετές είναι οι δημοσκοπήσεις που όλο το περασμένο διάστημα έχουν παρουσιάσει ανάλογη εικόνα. Μια κοινωνία βαθιά διχασμένη, αποτέλεσμα της πολιτικής πόλωσης που έχει κλιμακωθεί από την αποτυχημένη προσπάθεια πραξικοπήματος στην Τουρκία τον Ιούλιο του 2016. Ενδιαφέρον έχει το ότι από 20 δημοσκοπήσεις που έγιναν το περασμένο χρονικό διάστημα στην Τουρκία οι 12 προβλέπουν την ήττα Ερντογάν, αλλά οι άλλες οκτώ προβλέπουν την επικράτησή του.
Πρόσφατη έρευνα της εταιρείας Gezici Research – η οποία είναι γνωστή για τον κεμαλικό προσανατολισμό της – έκανε μια ενδιαφέρουσα πρόβλεψη αναθεωρώντας τις δημοσκοπήσεις που δημοσίευσε στα τέλη του περασμένου Δεκεμβρίου. Τότε η Gezici Research σε έρευνά της υποστήριζε πως το 58% των Τούρκων δεν θέλουν αλλαγή σε προεδρικό σύστημα έναντι 42% που θα ψήφιζαν «ναι».
Τώρα η νέα έρευνα της εταιρείας προβλέπει πως το «Όχι» θα λάβει ένα ποσοστό της τάξης του 51%, κυρίως επειδή το 45% των ψηφοφόρων της ηλικιακής ομάδας 18 - 27 δεν σκοπεύει να προσέλθει στις κάλπες.
Χαρακτηριστική είναι και η δημοσκόπηση που δημοσίευσε πριν από έναν μήνα η αντιπολιτευόμενη εφημερίδα «Cumhuriyet», όπου, σε δείγμα 4.600 ατόμων, το «Όχι» συγκέντρωνε το 56,4% και το «Ναι» 43,6%. Είναι γεγονός πως οι αρχικές δημοσκοπήσεις έδειχναν τεράστια διαφορά μεταξύ των δύο αποτελεσμάτων. Ωστόσο οι πιο πρόσφατες έρευνες δείχνουν πως η ψαλίδα έχει αρχίσει να κλείνει.
Ενδεικτικά, η δημοσκόπηση με ημερομηνία 29 Μαρτίου της Sonar Τουρκίας – της οποίας ο ιδρυτής ήταν υποψήφιος βουλευτής του ΜΗΡ – έδωσε 49% στο «Ναι» και 51% στο «Όχι». Αντίστοιχα η δημοσκόπηση της εταιρείας Konsensus – η οποία απομακρύνθηκε από τις διασυνδέσεις που είχε με το ΑΚΡ μετά τις διαδηλώσεις στο πάρκο Gezi το 2013 – έδωσε στα δύο αποτελέσματα παρεμφερή ποσοστά.
Από όλες τις δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται αξίζει να σταθούμε σε αυτές μιας συγκεκριμένης εταιρείας. Πρόκειται για τη δημοσκοπική εταιρεία ORC, η οποία από πολλούς θεωρείται ως η πλέον ανεξάρτητη εταιρεία δημοσκοπήσεων στην Τουρκία, αν και φέρεται να έχει ιδρυθεί από συμπαθούντες το Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.
H ΟRC είναι η μόνη εταιρεία που από τις δημοτικές εκλογές του Μαρτίου 2014 δίνει αποτελέσματα πολύ κοντά στο πραγματικό εκλογικό αποτέλεσμα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως κάτι τέτοιο θα γίνει αναγκαστικά και στο δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου.
Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη έρευνα της ORC, που διενεργήθηκε από τις 24 έως τις 27 Μαρτίου σε δείγμα 2.740 ατόμων, σε 30 περιφέρειες της Τουρκίας το «Ναι» λάμβανε το 55,4% και το «Όχι» το 44,6%.
Χαρακτηριστική είναι και η δημοσκόπηση που δημοσίευσε στα μέσα Φεβρουαρίου αναφορικά με την πρόθεση ψήφου στο δημοψήφισμα στις τρεις μεγάλες πόλεις της χώρας: Άγκυρα, Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη. Με εξαίρεση τη Σμύρνη, η οποία είναι παραδοσιακό προπύργιο του κεμαλισμού, τα ποσοστά του «Ναι» στις άλλες περιοχές ξεπερνούσαν το 53%, το «Όχι» έφτανε το 38,1% και οι αναποφάσιστοι ήταν γύρω στο 10%.
Τέλος, η πιο πρόσφατη έρευνα είναι αυτή που έρχεται από το... εξωτερικό και συγκεκριμένα από το Λονδίνο και την Qriously για λογαριασμό τουρκικού ερευνητικού ινστιτούτου. Η δημοσκόπηση δημοσιοποιήθηκε στις 30 Μαρτίου και προέβλεψε τη «σαρωτική» επικράτηση του «Ναι» με ποσοστό της τάξης του 61,4% έναντι 38,6% για το «Όχι».
Πολλά ειπώθηκαν από μέσα ενημέρωσης αναφορικά με τον τρόπο διεξαγωγής της έρευνας, ωστόσο, όπως σημειώνουν διεθνείς αναλυτές, η Qriously ήταν μια από τις λίγες δημοκοπικές εταιρείες που προέβλεψαν σωστά το αποτέλεσμα του Brexit, του ιταλικού δημοψηφίσματος καθώς και των ολλανδικών εκλογών.
Αναποφάσιστοι και Κουρδικό
Με τόσο μεγάλο αριθμό αναποφάσιστων γίνεται αντιληπτό πως το τι θα αποφασίσουν να κάνουν τελικά θα έχει καθοριστικό ρόλο στο αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. Αρκετοί είναι οι παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν το αποτέλεσμα της κάλπης ακόμη και την τελευταία στιγμή. Πριν από λίγες μέρες ο πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ ανακοίνωσε την ολοκλήρωση της «Ασπίδας του Ευφράτη», της «στρατιωτικής επιχείρησης» στη Συρία.
Ο συριακός «βάλτος» έγινε προσπάθεια να παρουσιαστεί ως επιτυχία του τουρκικού στρατού, ώστε η όποια δυσαρέσκεια να μην μεταφραστεί σε ψήφο διαμαρτυρίας κατά του Ερντογάν.
Επιπλέον αρκεί να θυμηθούμε πως από τον περασμένο Ιούλιο η Τουρκία βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και σχεδόν όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται με προεδρικά εκτελεστικά διατάγματα για να καταλάβουμε ότι, ακόμη και λίγες ώρες πριν από το δημοψήφισμα, ο Ερντογάν μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Ακόμα και να το ακυρώσει μπορεί, αν κρίνει πως υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις «κατά της ασφάλειας των Τούρκων πολιτών» την ημέρα της ψηφοφορίας.
Μεγάλο «αγκάθι» που θα επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα παραμένει το Κουρδικό. Ήδη από την περασμένη εβδομάδα ο Ερντογάν επισκέφτηκε το Ντιγιάρμπακιρ – άτυπη πρωτεύουσα των Κούρδων της χώρας – και μιλώντας στα... κουρδικά καταδίκασε την «τρομοκρατία» του ΡΚΚ, στο οποίο καταλόγισε διασυνδέσεις με τον Φετουλάχ Γκιουλέν. «Ναι, χίλιες φορές» είπε στα κουρδικά.
Μέσα από την κίνησή του να μιλήσει κουρδικά φαίνεται πως προσπαθεί να κατευνάσει την κουρδική εκλογική βάση του ΑΚΡ καθώς και να προσεταιριστεί ψηφοφόρους του φιλοκουρδικού Κόμματος Δημοκρατίας των Λαών (HDP), του οποίου οι πρόεδροι παραμένουν προφυλακισμένοι από τις 4 Νοεμβρίου 2016. Ωστόσο, αναφορικά με το Κουρδικό, ο Ερντογάν έχει να κρατήσει λεπτές ισορροπίες ώστε να μην δυσαρεστήσει τον Μπαχτσελί, με τον οποίο έχει συνασπιστεί υπέρ του «Ναι».
Αν ο Ερντογάν τον δυσαρεστήσει, τότε μπορεί να στραφεί στο... πέλαγος για εξισορρόπηση των απωλειών.
Τέλος εποχής
Απ’ όλα αυτά γίνεται αντιληπτό πως η τουρκική κοινωνία είναι και θα παραμείνει βαθιά διχασμένη και πολωμένη. Για το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου είναι η πρώτη φορά στην πρόσφατη πολιτική ιστορία της Τουρκίας που κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το αποτέλεσμα. Ή που κανείς δεν μπορεί να κάνει μια εκτίμηση με μεγαλύτερη σιγουριά.
Ή μάλλον μπορούμε να είμαστε σίγουροι μόνο για ένα πράγμα: όποιο και να είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, μετά την 16η Απριλίου η Τουρκία, όπως την ξέρουμε, θα πάψει να υπάρχει.
Οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μετά το δημοψήφισμα θα είναι ραγδαίες, ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα. Εξ άλλου δεν είναι καθόλου σίγουρο πως ο Ερντογάν θα αποδεχθεί το «Όχι», αν αυτό επικρατήσει.
Επιπλέον το σύστημα της Τουρκίας έχει αρχίσει να γίνεται και με τη «βούλα» δικτατορικό, χωρίς να χρειάζεται ένα δημοψήφισμα το οποίο να αναβιώνει την παντοδυναμία του μοναδικού και παντοδύναμου παντισάχ.
Ένα ακόμη σίγουρο είναι πως, ό,τι και να υπάρχει στη γείτονα μετά το δημοψήφισμα, οι διεκδικήσεις απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο θα μείνουν ίδιες και ίσως να ενταθούν.
(Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1963 στις 06-04-2017)
ΕΙΡΗΝΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛAΚΗ
http://www.topontiki.gr/article/215382/se-lavyrintho-o-erntogan
8.4.2017
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Νέο ανθελληνικό παραλήρημα Ερντογάν - ΒΙΝΤΕΟ
Το ανθελληνικό του παραλήρημα συνέχισε ο Πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του ΑΝΤ1, μιλώντας σε πλήθος στην παραλία της Σμύρνης, θυμήθηκε ξανά τη Μικρασιατική Καταστροφή, αναφερόμενος στους Έλληνες με τη λέξη "εχθρός".
"Από τη μέρα που ρίξαμε τον εχθρό στη θάλασσα της Σμύρνης, αυτή η γη δεν λερώθηκε ξανά με μπότα εχθρού" δήλωσε ο Ερντογάν.
Δείτε το βίντεο του ΑΝΤ1:
Το ανθελληνικό του παραλήρημα συνέχισε ο Πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του ΑΝΤ1, μιλώντας σε πλήθος στην παραλία της Σμύρνης, θυμήθηκε ξανά τη Μικρασιατική Καταστροφή, αναφερόμενος στους Έλληνες με τη λέξη "εχθρός".
"Από τη μέρα που ρίξαμε τον εχθρό στη θάλασσα της Σμύρνης, αυτή η γη δεν λερώθηκε ξανά με μπότα εχθρού" δήλωσε ο Ερντογάν.
Δείτε το βίντεο του ΑΝΤ1:
http://www.enikos.gr/international/509195/neo-anthelliniko-paralirima-erntogan
9/4/2017
2.
Aslı Erdoğan : «Καφκικές οι εξελίξεις στη σημερινή Τουρκία»
Το πρώτο βιβλίο της τουρκάλας συγγραφέως που μεταφράζεται στα ελληνικά, «Ο θαυμαστός μανδαρίνος», αναδεικνύει το λογοτεχνικό προφίλ μιας γυναίκας που προφυλακίστηκε για τέσσερις και πλέον μήνες στη γειτονική χώρα
Aslı Erdoğan
Ο θαυμαστός μανδαρίνος
Μετάφραση από τα τουρκικά: Ανθη Καρρά
Εκδόσεις Ποταμός, 2017, σελ. 216, τιμή 16 ευρώ
«Ηταν σαν να με είχαν ρίξει σε ένα στενό κελί όπου μπορούσα ίσα ίσα να σαλεύω, πρώτη μου φορά συνειδητοποιούσα πόσο δύσκολο ήταν να προσφύγω με όλη μου τη δύναμη στον εαυτό μου. Κι ο πόνος που δεν έλεγε στιγμή να σταματήσει μου έδινε συνεχώς σουβλιές στη συνείδηση. Είχα αρχίσει να αμφιβάλλω πως μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο πραγματικό πέρα απ' τον σωματικό πόνο» γράφει η Ασλί Ερντογάν στο βιβλίο της «Ο θαυμαστός μανδαρίνος», το πρώτο της έργο που μεταφράζεται στα ελληνικά. Και είναι αδύνατο να μην αναλογιστούμε την πανουργία της γραφής, να μη σταθούμε σε αυτές τις γραμμές. Γιατί αυτές οι γραμμές, μολονότι συντάχθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1990, έφτασαν να περιγράφουν αυτό που της συνέβη πρόσφατα, αυτό δηλαδή που εξακολουθεί να υφίσταται.
Η 50χρονη τουρκάλα συγγραφέας, ακτιβίστρια υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των μειονοτήτων, μετά την απόπειρα πραξικοπήματος στα μέσα του περασμένου Ιουλίου στην Τουρκία παρέμεινε φυλακισμένη επί τέσσερις και πλέον μήνες στο Μπακίρκιοϊ. Κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, για προπαγάνδα και υπονόμευση της εθνικής ενότητας μέσω της αρθρογραφίας της στη φιλοκουρδική αντιπολιτευόμενη εφημερίδα «Özgür Gündem» η οποία έκλεισε με διάταγμα του καθεστώτος Ερντογάν στο πλαίσιο της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης στην οποία περιήλθε η γειτονική χώρα - έκτοτε βέβαια έχει χαθεί ο λογαριασμός, πάρα πολλά μέσα ενημέρωσης έχουν βίαια σιωπήσει, δημοσιογράφοι και αντιφρονούντες εν γένει παραμένουν φυλακισμένοι.
Η Ασλί Ερντογάν, ύστερα από μια διεθνή εκστρατεία για την υποστήριξή της, αποφυλακίστηκε με περιοριστικούς όρους στα τέλη του περασμένου Δεκεμβρίου. Αυτό όμως δεν αναιρεί την πιθανότητα να φυλακιστεί εκ νέου - όπως έχει εξηγήσει ο συνήγορός της Ερντάλ Ντογάν, δεδομένου ότι δεν έχει απαλλαγεί, η δικαστική της περιπέτεια συνεχίζεται. «Το μόνο αποδεικτικό στοιχείο που μου έδειξαν ήταν το όνομά μου στην εφημερίδα» εξήγησε η ίδια αργότερα.
Η συμμετοχή της στη συμβουλευτική επιτροπή του εντύπου ήταν άλλωστε συμβολική, ούτε πήγαινε στις συσκέψεις του ούτε λάμβανε αποφάσεις. Την περίοδο μάλιστα που ήταν προφυλακισμένη αποκάλυψε, μέσω των δικηγόρων της, ότι της αρνήθηκαν για μέρες ολόκληρες όχι μόνο την ενδεδειγμένη ιατροφαρμακευτική αγωγή - η συγγραφέας υποφέρει από άσθμα, χρονίζοντα πνευμονικά προβλήματα ενώ πάσχει και από διαβήτη - αλλά ακόμη και το νερό!
Καφκικές εξελίξεις
«Ολη μου η ζωή άλλαξε με μία φράση, "αστυνομία, ανοίξτε!"» δήλωσε στο BBC τον περασμένο Φεβρουάριο, ενθυμούμενη τη νύχτα που μια ομάδα ένοπλων αστυνομικών έκανε έφοδο στο σπίτι της και τη συνέλαβε. «Ο παραλογισμός έχει αγγίξει το υψηλότερο δυνατό σημείο. Πρέπει είτε να χαρακτηρίσουμε "καφκικές" τις εξελίξεις στη σημερινή Τουρκία είτε να επινοήσουμε έναν άλλο ταιριαστό όρο για αυτά που συμβαίνουν στη χώρα. Είμαστε πλέον πέραν του φόβου. Στην ουσία, είμαστε τρομοκρατημένοι, σε μια κατάσταση απόλυτου πανικού. Εχουμε γίνει αναίσθητοι ή αδιάφοροι απέναντι στην ίδια μας τη μοίρα. Το γεγονός ότι παρακολουθούμε με τέτοια ψυχρότητα τα όσα μάς συμβαίνουν δείχνει ακριβώς ότι είμαστε μια τρομοκρατημένη κοινωνία. Από τις βόμβες, τις σφαίρες, την αστυνομία. Η βία είναι πλέον παντού» σημείωσε χαρακτηριστικά η Ασλί Ερντογάν, η οποία δεν έχει καμία συγγενική σχέση με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν που σε λίγες μέρες στήνει δημοψηφισματικές κάλπες στην Τουρκία με σκοπό να επικυρώσει τις (σουλτανικού τύπου) υπερεξουσίες του και να τις επεκτείνει.
Η εμπειρία της φυλακής
Η εμπειρία του πραγματικού εγκλεισμού, συνέχισε η συγγραφέας, αποδείχθηκε πολύ πιο δύσκολη απ' όσο είχε φανταστεί. «Μετά από τρεις-τέσσερις μέρες γίνεσαι ένας άνθρωπος ανίκανος να περπατήσεις ή να μιλήσεις, λυγίζεις πολύ γρήγορα» τόνισε. Στην Deutsche Welle, λίγο νωρίτερα, τον περασμένο Ιανουάριο, αφού μίλησε για τους τακτικούς της εφιάλτες, περιέγραψε τον εγκλεισμό ως εξής: «Φανταστείτε ότι βρίσκεστε σ' έναν σταθμό τρένου. Κάνει κρύο. Δεν μπορείτε να φύγετε από εκεί. Είστε με άλλα είκοσι άτομα που δεν γνωρίζετε. Και δεν έχετε την παραμικρή ιδέα πότε θα περάσει το επόμενο τρένο. Σε δύο ώρες, δύο μήνες, δύο χρόνια; Ποτέ; Κάπως έτσι ήταν στη φυλακή. Το χειρότερο με αυτή την εμπειρία ήταν ότι δεν ήξερα πόσο χρόνο θα διαρκέσει». Για ένα πράγμα, ωστόσο, ήταν σίγουρη. «Ηξερα ότι ο μόνος τρόπος να μ' αφήσουν ελεύθερη ήταν η πολιτική πίεση. Γιατί αμφιβάλλω αν στην Τουρκία ισχύει πλέον το κράτος δικαίου».
Εσωστρεφής γραφή
Η Ασλί Ερντογάν, για να είμαστε σαφείς, δεν πρέπει να διαβαστεί επειδή φυλακίστηκε. Πρέπει να διαβαστεί επειδή ο άδικος εγκλεισμός της μετατρέπεται σε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να γνωρίσουμε μία από τις σημαντικότερες φωνές της σύγχρονης τουρκικής λογοτεχνίας. Επειδή ακριβώς, όπως λέει η ίδια, «κάθε γραμμή που έχω γράψει είναι εμποτισμένη από τη μοναξιά». Πράγματι, έχουμε να κάνουμε με μια λογοτεχνική γραφή περισσότερο υπαρξιακή και εσωστρεφή παρά εξόφθαλμα αγωνιστική ή πολιτική, με τη στενή έννοια του όρου. Μάλιστα οι εκδόσεις Ποταμός ετοιμάζουν κι ένα βιβλίο με διάφορα κείμενά της (αρθρογραφία, δοκίμια, στοχασμούς κ.τ.λ.) που θα συμπληρώσει το διανοητικό προφίλ της συγγραφέως.
«Ο θαυμαστός μανδαρίνος» (Mucizevi Mandarin), που κυκλοφόρησε το 1996, είναι το δεύτερο λογοτεχνικό έργο της Ασλί Ερντογάν, «μιας συγγραφέως που δεν έπαψε ποτέ από τότε να γράφει στο πρώτο πρόσωπο», όπως υπογραμμίζει στον πρόλογό της η μεταφράστρια Ανθη Καρρά. Και ίσως, στο βάθος, αυτό είναι που ενοχλεί τόσο πολύ στην περίπτωσή της: η προσωποκεντρική της γραφή. Γιατί αυτό είναι κάτι που στη Γαλλία, λ.χ., μπορεί και να περάσει απαρατήρητο, στην Τουρκία όμως μπορεί να είναι επικίνδυνο, ακόμη και με έμμεσο τρόπο, αυτό είναι το φοβερό.
Γιατί κανένα Εγώ δεν υπάρχει εν κενώ, διαμορφώνεται πάντοτε και μέσα από μια δεδομένη ιστορία, κοινωνία, κουλτούρα. «Δεν μπόρεσα να μάθω να φοβάμαι τη νύχτα και το σεξ, κι ας έπρεπε, ίσως επειδή συμβόλιζαν την ελευθερία» διαβάζουμε κάπου, όταν μια γυναίκα έρχεται «αντιμέτωπη με την Τουρκάλα που κουβαλούσα μέσα μου», πόσω μάλλον μια Τουρκάλα που μιλάει για τον ψυχικό και συναισθηματικό διχασμό του ξένου, για τη σημασία της μετανάστευσης και της προσφυγιάς.
Η νεαρή αυτή γυναίκα είναι η μονόφθαλμη αφηγήτρια της πρώτης βασικής ιστορίας του βιβλίου με τίτλο «Στην κόγχη του χαμένου ματιού». Προσπαθεί, ευρισκόμενη στη Γενεύη - όπως και η νεαρή επιστήμων Ασλί Ερντογάν, όταν βρέθηκε ως υπότροφος στο CERN (Ευρωπαϊκό Οργανισμό Πυρηνικών Ερευνών) στις αρχές της δεκαετίας του 1990 -, να ξαναζωντανέψει, μέσα από τις νυχτερινές (σχεδόν τελετουργικές) περιηγήσεις της στην πόλη, μια αγάπη που χάθηκε: τον Σέρχιο, έναν Ισπανό, τον εγγονό ενός υπέργηρου κομμουνιστή.
Η δεύτερη βασική ιστορία, η ανάμνηση μιας αγάπης που δεν βιώθηκε ποτέ, έχει τον τίτλο «Ενας επισκέπτης από τη χώρα του παρελθόντος» και κορυφώνεται στην «Ελβετία της Ιστανμπούλ», στην περιοχή του Ουμράνιγε που, συμβολικά, παραπέμπει στη «νέα Ιστανμπούλ», τη σύγχρονη μεγαλούπολη. Εδώ ο αφηγητής είναι άντρας και η δραματική ένταση αναπτύσσεται γύρω από την αρρώστια της συζύγου του. Και τα δύο αυτά κείμενα θα μπορούσαμε να τα χαρακτηρίσουμε εκτεταμένα διηγήματα ή μικρές νουβέλες, δεδομένου ότι (αφηγηματικά και τεχνικά) κινούνται σε αυτόν τον ενδιάμεσο χώρο.
Ενδιαμέσως στο ίδιο το βιβλίο διαβάζουμε κάποιες μικρότερες ιστορίες, σαν αφηγηματικά ξέφτια των δύο μεγαλύτερων. Σε όλα όμως τα κείμενα αναφαίνεται το έντονο ενδιαφέρον της ίδιας της Ασλί Ερντογάν για τους μύθους των Ερυθροδέρμων και τη Νότια Αμερική. Ο τίτλος του βιβλίου προέρχεται από έναν παλιό κινέζικο θρύλο, ο οποίος ενέπνευσε στον Μπέλα Μπάρτοκ ένα μπαλέτο, γνωστό και στην Ελλάδα ως «Ο θαυμαστός μανδαρίνος».
Μπέκος Γρηγόρης
http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=872776
9/4/2017
3.
Ο αχταρμάς του Tayyip Erdogan
Ο Erdogan προβάλλει στους ψηφοφόρους μια εικόνα από το πρόσφατο παρελθόν της ανάπτυξης για να τους πείσει να του δώσουν τις εξουσίες με τις οποίες θα εξασφαλίσει το πολιτικό του μέλλον.
Ο δικός μας αυταρχισμός είναι ο καλύτερος. Κάπως έτσι θα μπορούσαν να συνοψιστούν τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί το τελευταίο διάστημα ο Recep Tayyip Erdogan για να συσπειρώσει την βάση του κόμματος του πριν από το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου. «Η Ευρώπη δεν είναι πλέον το κέντρο της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ελευθεριών, αλλά αυτό της καταπίεσης, της βίας και του ναζισμού» δήλωνε ο Τούρκος πρόεδρος καθώς συνεχιζόταν, μέχρι και σήμερα Κυριακή, η ψηφοφορία των Τούρκων που ζουν στην Ευρώπη. «Δεν με νοιάζει τι λένε ο Χανς ή η Χέλγκα» συμπλήρωσε ο ίδιος σε προεκλογική συγκέντρωση στη Μαύρη Θάλασσα καλώντας τους οπαδούς του να αψηφήσουν τα «εγγόνια του ναζισμού» και να στηρίξουν την αναθεώρηση του συντάγματος και τις υπερεξουσίες που αυτό θα προσφέρει στον ίδιο και στο στενό περιβάλλον του.
Την ίδια στιγμή κλιμακώνει τη φραστική (προς το παρόν) επίθεση απέναντι στο ΡΚΚ, υποσχόμενος νέες στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Βόρειο Ιράκ, για αμέσως μετά το δημοψήφισμα, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς στη Συρία για να ξαναμπεί στο παιχνίδι της ανατροπής του καθεστώτος Άσαντ.
Με όλα τα διεθνή μέτωπα ανοιχτά ο Erdogan επιχειρεί να ξεσηκώσει ένα κύμα εθνικιστικού παροξυσμού με το οποίο θα κρύψει τις εσωτερικές, πολιτικές συγκρούσεις αλλά και την ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο στην οποία εισέρχεται η τουρκική οικονομία.
Προς το παρόν η συγκεκριμένη προεκλογική πρακτική φαίνεται να αποδίδει ορισμένους καρπούς. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, όπως τουλάχιστον παρουσιάζονται από εφημερίδες όπως η Χουριέτ, δίνουν σαφές προβάδισμα στο «Ναι» που ζητά ο Erdogan με 53-54% έναντι 45-46 που συγκεντρώνει το «Όχι». Ο Τούρκος πρόεδρος όμως γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν μπορεί να στηρίζεται σε αυτά τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων λόγω του πολύ μεγάλου αριθμού αναποφάσιστων αλλά και της αστάθειας των δικών του πολιτικών δυνάμεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι το φιλοφασιστικό Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης του Devlet Bahçeli έχει διχαστεί καθώς η ηγεσία του κόμματος στηρίζει το «ναι» αλλά σημαντικές ομάδες υψηλόβαθμων στελεχών καλούν ανοιχτά πλέον τους ψηφοφόρους να ψηφίσουν «Όχι» μαζί με την υπόλοιπη αντιπολίτευση.
Το σημαντικότερο όμως πρόβλημα του Erdogan είναι ότι το δημοψήφισμα, διεξάγεται με φόντο την οικονομική κρίση και την ραγδαία πτώση της τουρκικής λίρας που αυξάνει δραματικά τις τιμές αρκετών εισαγόμενων προϊόντων. Ο τουριστικός τομέας, που αντιστοιχεί στο 5% του ΑΕΠ, παρουσιάζει πτώση κατά 36% λόγω της διαρκούς πολιτικής αστάθειας.
Ο πληθωρισμός έφτασε στο 12% ενώ στο ίδιο ποσοστό βρίσκεται πλέον και η ανεργία ενώ στους νέους 15-24 φτάνει το 25%. Σημαντικότατο τμήμα του πληθυσμού δαπανά πλέον πάνω από το μισό εισόδημά του σε τρόφιμα και φαγητό – δείγμα μιας νέας φτώχειας που χτυπά τα μεσαία στρώματα. Και αν όλοι αυτοί οι δείκτες φαντάζουν «ειδυλλιακοί» για μια αποικία χρέους σαν την Ελλάδα, δεν παύουν να αποτελούν ισχυρό σοκ για την τουρκική κοινωνία, η οποία την τελευταία δεκαετία πίστεψε ότι θα άφηνε οριστικά πίσω της την φτώχεια των προηγούμενων δεκαετιών. Χωρίς όμως την εκρηκτική ανάπτυξη, με την οποία ο Erdogan κατόρθωνε να δημιουργεί ένα στοιχειώδες κοινωνικό συμβόλαιο με τα πιο πληβειακά και συντηρητικά στρώματα της χώρας, ο Τούρκος πρόεδρος θα στηρίζεται όλο και περισσότερο στον αυταρχισμό για να επιβάλλει την εξουσία του. Υπό αυτή την έννοια το δημοψήφισμα αποτελεί ένας είδος χωροχρονικού αχταρμά: ο Erdogan προβάλλει στους ψηφοφόρους μια εικόνα από το πρόσφατο παρελθόν της ανάπτυξης για να τους πείσει να του δώσουν τις εξουσίες με τις οποίες θα εξασφαλίσει το πολιτικό του μέλλον.
Αν ο Erdogan κερδίσει το δημοψήφισμα η Τουρκία θα μετατραπεί ολοκληρωτικά σε ένα δικτατορικό καθεστώς στο οποίο ο πρόεδρος θα ασκεί ασφυκτικό έλεγχο στη νομοθετική, την εκτελεστική και τη δικαστική εξουσία επιβάλλοντας προεδρικά διατάγματα και καθορίζοντας και τις τελευταίες λεπτομέρειες του κρατικού προϋπολογισμού. Η μεγάλη τουρκική εθνοσυνέλευση θα φτάσει να έχει πιο διακοσμητικό χαρακτήρα ακόμη και από το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.
Η προεκλογική εκστρατεία για το δημοψήφισμα διεξάγεται υπό το διαρκές καθεστώς έκτακτης ανάγκης που ακολούθησε την αποτυχημένη απόπειρα ανατροπής του Erdogan. Περίπου 170 μικρά και μεγάλα μέσα ενημέρωσης παραμένουν κλειστά με δεκάδες δημοσιογράφους τους στη φυλακή ενώ τα υπόλοιπα λειτουργούν υπό τη διαρκή απειλή κλεισίματος. Περίπου 45.000 άτομα έχουν οδηγηθεί στη φυλακή, μεταξύ των οποίων βουλευτές και αρχηγοί κομμάτων όπως ο Selahattin Demirtas, ο οποίος συμπροεδρεύει στο τρίτο μεγαλύτερο πολιτικό σχηματισμό της χώρας. Την ίδια περίοδο των διώξεων περίπου 130.000 δημόσιοι υπάλληλοι έχουν χάσει τη δουλειά τους.
Λόγω του ασφυκτικού ελέγχου των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης, τα οποία σύμφωνα με ξένους παρατηρητές αφιερώνουν μόλις το 10% του χώρου και του χρόνου τους στην προβολή των θέσεων του «Όχι», μεγάλο τμήμα της καμπάνιας εναντίον του Erdogan στράφηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ακόμη και εκεί όμως τους περίμενε το μακρύ χέρι του νόμου: Τους τελευταίους έξι μήνες τουλάχιστον 2.500 άτομα κατηγορήθηκαν για προσβολή του προέδρου στο διαδίκτυο και εκατοντάδες από αυτούς κατέληξαν στη φυλακή όπου περιμένουν για μήνες να οριστεί δικάσιμος. «Πιθανότατα ύστερα από αυτό θα με συλλάβουν» έλεγε ένας νεαρός Τούρκος που ανέβασε στο ίντερνετ ένα βίντεο με επιχειρήματα υπέρ του «όχι» στο δημοψήφισμα. Λίγες ημέρες αργότερα περνούσε τις πύλες των τουρκικών φυλακών – όχι για το βίντεο, υποστήριξαν οι κατήγοροί του – αλλά για ένα επικριτικό μήνυμα που είχε γράψει εναντίον του Erdogan πριν από δυο χρόνια στο τουίτερ.
ΑΡΗΣ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ
http://www.iskra.gr/%CE%BF-%CE%B1%CF%87%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%BC%CE%AC%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-tayyip-erdogan/
9/4/2017 
4.
ΣΙΩΠΗΡΗ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ
Σε τεντωμένο σκοινί ο Ερντογάν - Τον «αδειάζουν» τα στελέχη του
Στα τέλη του 2016 ο Ερντογάν έθετε το ποσοστό του 60% ως αναγκαία προϋπόθεση για τη νομιμοποίηση όχι μόνον της καθεστωτικής αλλαγής της, μετατροπής της χώρας σε προσωποπαγή ανεξέλεγκτη προεδρική Δημοκρατία, αλλά και της σκληρής αυταρχικής εκτροπής που ακολούθησε το αποτυχών πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου του 2016.
Σήμερα οι Δημοσκοπήσεις μιλούν στην καλύτερη περίπτωση για ισχνό προβάδισμα του «ναι» και στη χειρότερη (για τον Ερντογάν) για απόρριψη της Συνταγματικής Μεταρρύθμισης, μια εικόνα που από μόνη της συνιστά ένα πρωτοφανές πολιτικό παράδοξο: Μια προκλητική καταπάτηση και των προσχημάτων ακόμη της κοινοβουλευτικής νομιμότητας και πολιτικής ομαλότητας, μια απαγόρευση στην πράξη λειτουργίας του Κουρδικού Κόμματος HDP, μια αυτοριοθέτηση των Κεμαλικών του Κιλιτζάρογλου και του CHP και μια συνεργασία του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ με τους Εθνικιστές (Το κόμμα των Γκρίζων Λύκων) ΜΗΡ του Μπαχτσελί, χωρίς σήμερα μια βδομάδα πριν από το Δημοψήφισμα να υπάρχει εγγύηση νίκης για τον Ερντογάν.
Αν μη τι άλλο, έτσι μπορούμε να ερμηνεύσουμε ορθολογικά την κατάσταση νευρικής κρίσης στην οποία βρίσκεται ο Ερντογάν, στην προσπάθειά του να διασφαλίσει ή μάλλον καλύτερα να εκβιάσει την ψήφο των Τούρκων που είναι εγκατεστημένοι σε ευρωπαϊκές χώρες.
Ο υποψήφιος Σουλτάνος έχει επιλέξει την ακραία ρητορική κατά κρατών και πολιτικών συστημάτων, με κύριους στόχους τη Γερμανία και την Ολλανδία, επιδιώκοντας συνειδητά τη διόγκωση των ισλαμοφοβικών αντιδράσεων, την περιχαράκωση των τουρκικών κοινοτήτων που θα αναγκασθούν να βλέπουν μια ισχυρή προσωποπαγή εξουσία στην Αγκυρα ως ασπίδα προστασίας τους.
Ο Ερντογάν ενδυναμώνει την ύφεση
Ο πρώτος παράγοντας που απειλεί τη σταθερή πολιτική ηγεμονία του Ερντογάν και του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ είναι η οικονομία, όπου το θαύμα της συνεχούς επέκτασης με συνεχή και χαλαρή τραπεζική χρηματοδότηση της κατανάλωσης έχει φθάσει εδώ και καιρό στα όριά του.
Στα παραπάνω θα πρέπει να προστεθεί η πρωτοφανής καθίζηση του τουρισμού, καθώς η χώρα είναι στο στόχαστρο βίαιης δράσης Τζιχαντιστών, Κούρδων και με το ίδιο το αποτυχόν πραξικόπημα να έχει σημειωθεί πέρσι το καλοκαίρι στην αιχμή της τουριστικής περιόδου.
Δεύτερον, η συνεχής ανάμειξη του Ερντογάν σε κάθε προσπάθεια της Κεντρικής Τράπεζας να σταθεροποιήσει την οικονομία με αύξηση των επιτοκίων, για να υπάρξει και ανάσχεση της συνεχούς διολίσθησης της ισοτιμίας του εθνικού νομίσματος, της λίρας.
Ο Ερντογάν γνωρίζει πολύ καλά ότι η πολιτική κυριαρχία του στη χώρα στηρίχθηκε στον δυναμισμό της οικονομιας που δημιούργησαν οι παρεμβάσεις του Οζάλ στην περίοδο 1983-1989, που δημιούργησαν μια ευημερούσα μεσαία τάξη στην Ανατολία που διεκδίκησε συμμετοχή στη νομή της εξουσίας, έναν στόχο που πέτυχε σε μεγάλο βαθμό με όχημα το ΑΚΡ.
Γνωρίζει εξίσου καλά ότι αν δεν καταπνίξει γρήγορα και αποτελεσματικά κάθε αμφισβήτηση, θα προβάλει ως παράγων αστάθειας και αβεβαιότητας, με την επιχειρηματική ελίτ της χώρας να τον βλέπει πλέον ως υποθήκη.
Το φάντασμα των Σεβρών
Ο Ερντογάν έπαιξε και ΄χασε στη Συρία και στο Ιράκ, όπου επιχείρησε να παίξει με ακραίες εκδοχές του Ισλάμ, στην προσπάθειά του να διασπάσει και να περιορίσει τις δυνάμεις των Κούρδων, αλλά και να εγκαθιδρύσει Σουνιτικό Καθεστώς στη Δαμασκό.Σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες ετοιμάζονται να καταλάβουν την Ράκα με μοχλό τους Κούρδους των οργανώσεων PYD-YPG, και να ολοκληρώσουν την κατάληψη της Μοσούλης με τη βοήθεα των Κούρδων Πεσμεργκά του Βορείου Ιράκ, ενώ την ίδια στιγμή η Μόσχα ανακοινώνει την ίδρυση Στρατιωτικής Βάσης στην ελεγχόμενη από τους Κούρδους Βορειοδυτική Συρία δυτικά του Ευφράτη.
Τα μηνύματα
Ο Ερντογάν έχει πάρει τα σχετικά μηνύματα από Ουάσιγκτον και Μόσχα και γνωρίζει πολύ καλά ότι όχι μόνον δεν μπορεί να διεκδικήσει ρόλο στην επόμενη μέρα στη Δαμασκό και στη Βαγδάτη, αλλά ότι πρέπει να μεθοδεύσει τα προσχήματα μιας ευπρεπούς αποχώρησης των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων γύρω από τον Ευφράτη στη Συρία και βόρεια της Μοσούλης στο Ιράκ.
Για πρώτη φορά μετά το 1923 και την ίδρυση του Κεμλικού Καθεστώτος η Τουρκία βρίσκεται σε ταυτόχρονη εμπλοκή με τους Κούρδους σε τρία μέτωπα ταυτόχρονα: Στη Νοτιοανατολική Τουρκία, στο Βόρειο Βορειοδυτικό Ιράκ, αλλά και στη γειτονική Βορειοανατολική και Βορειοδυτική Συρία.
Στην ουσία το τοπίο παραπέμπει στη Συνθήκη των Σεβρών που πρόβλεπε την ίδρυση Ανεξάρτητου Κουρδιστάν με τους τυχοδιωκτισμούς του Ερντογάν να έχουν σβήσει τις διορθωτικές αλλαγές στα νότια σύνορά της που πέτυχαν οι Κεμάλ- Ινονού με τη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923. Οι Ηνωμένες Πολιτείες επενδύουν στρατηγικά και συγκυριακά στην πλήρη χειραφέτηση των Κούρδων:
- Στρατηγικά, γιατί ένα Ανεξάρτητο Κουρδιστάν αποδυναμώνει μελλοντικές περιφερειακές ή έστω ενδοαραβικές ηγεμονικές φιλοδοξίες της Δαμασκού και της Βαγδάτης, ψαλιδίζει την ισχύ του Ιράν και τέλος συνιστά μοχλό πίεσης, χειραγώγησης ή ακόμη και βίαιης αποδυνάμωσης μιας δύστροπης αντιδυτικής Τουρκίας.
- Τακτικά, γιατί όσο επεκτείνεται η περιοχή που ελέγχουν οι Κούρδοι στη Συρία και στο Ιράκ τόσο περιορίζεται η επιρροή της Τεχεράνης και των Συμμάχων της (Φρουροί της Επανάστασης του Ιράν, Σιιτική Πολιτοφυλακή του Ιράκ και Χεζμπολά από τον Νότιο Λίβανο).
Οι φυλακισμένοι της Νέας Υόρκης
Ομως στην περίπτωση που ο διάλογος δεν είναι αρκετός για να τα μαζέψει ο Ερντογάν από τη Συρία και το Ιράκ και να σταματήσει να πιέζει την Ουάσιγκτον για έκδοση του Ιμάμη Γκιουλέν με απειλές ότι δεν θα διστάσει να κλείσει την αμερικανική βάση του Ιντσιρλίκ στη Νοτιοανατολική Τουρκία εστάλη και ένα ακόμη πιο ηχηρό μήνυμα με τη σύλληψη πριν από μήνες Τουρκοϊρανού εμπόρου και πρόσφατα Τούρκου τραπεζίτη στη Νέα Υόρκη. Το μήνυμα είναι χωρίς περιστροφές ότι, δηλαδή, ο Ερντογάν, ο υιός του Μπιλάλ και ο γαμπρός του κινδυνεύουν να κατηγορηθούν για προσωπική με το αζημίωτο εμπλοκή στην παραβίαση των κυρώσεων κατά του Ιράν, αλλά και στο λαθρεμπόριο της πετρελαϊκής παραγωγής των Τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους μέσω Τουρκίας.
Η απειλή στο ίδιο του το κόμμα
Η «Πέμπτη Φάλαγγα» των κορυφαίων στελεχών του ΑΚΡ
Η φράση «Πέμπτη Φάλαγγα» προήλθε από τον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο, όταν το Ραδιόφωνο των Δυνάμεων του Φράνκο ενημέρωνε για την πολιορκία μιας πόλης από τέσσερις φάλαγγες Εθνικιστών με την προσθήκη στο τέλος «μια Πέμπτη Φάλαγγα είναι ήδη μέσα στην πόλη».
Στην εκστρατεία για το Δημοψήφισμα εντός και εκτός Τουρκίας υπάρχουν ηχηρές απουσίες ιστορικών προσωπικοτήτων που διαδραμάτισαν αποφασιστικό ρόλο στη διακυβέρνηση της χώρας μετά το 2002: Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Δημοκρατίας Γκιούλ, ο πρώην πρωθυπουργός Νταβούτογλου και ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Αριντς και σύμφωνα με μια σειρά από αναλύσεις και ρεπορτάζ τουρκικών ΜΜΕ και μια ομάδα εκατό περίπου ανταρτών βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ που έχουν παρόμοια στάση. Αν τα παραπάνω ευσταθούν, τότε είναι εξόχως αποκαλυπτικά για μια ισορροπία τρόμου που φαίνεται να υπάρχει στο εσωτερικό της κυβερνητικής παράταξης:
- Η Αντιπολίτευση είναι σιωπηλή, διότι προφανώς δεν θέλει μόνον να μην ταυτισθεί με την αντιδημοκρατική εκτροπή του Ερντογάν, τους τελευταίους μήνες, αλλά να μην κατηγορηθεί ότι πλήττει την παράταξη, μια εξέλιξη που θα χάριζε στον Σουλτάνο τον πλήρη έλεγχο του κόμματος.
- Ο Ερντογάν δεν παίρνει την πρωτοβουλία ανοικτής ρήξης ή απαξίωσης των σιωπηλών ανταρτών, καθώς προφανώς προσβλέπει στη δυνατότητα που του δίνει η Συνταγματική Μετάρρυθμιση να είναι ταυτόχρονα Πρόεδρος της Δημοκρατίας και αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ.
Το παράδοξο είναι χωρίς προηγούμενο: Ο κίνδυνος για τον Ερντογάν δεν είναι ούτε ο Ιμάμης από τη μακρινή Πενσιλβάνια, ούτε η ξεδοντιασμένη και πολλαπλά απαξιωμένη στρατιωτική ηγεσία, ούτε οι άχρωμοι και άοσμοι Κεμαλικοί του Κιλιτζάρογλου, αλλά η παλαιά φρουρά του ΑΚΡ με μια υπολογίσιμη επιρροή σε μέρος της κοινοβουλευτικής ομάδας.
Ούτε ο Γκιουλέν από τις ΗΠΑ, ούτε οι Σταυροφόροι της Δύσης, αλλά οι παλιοί κομματικοί σύντροφοί του από το μακρινό παρελθόν. Με άλλα λόγια, ο Ερντογάν φοβάται ανακτορικό πραξικόπημα, φοβάται ότι η Νέα Τάξη που διαμορφώθηκε στην πολιτική και την οικονομία τα τελευταία χρόνια τον προορίζει για τον ρόλο της Ιφιγένειας που πρέπει να θυσιαστεί για να εξακολουθεί να πνέει ο ούριος άνεμος που εξασφαλίζει σε ένα κυρίαρχο ιδεολογικά, αξιακά, και πολιτικά ρεύμα τη μακροημέρευση στην εξουσία.
Οι δύο απειλές
Ο πρώτος παράγοντας που απειλεί τη σταθερή πολιτική ηγεμονία του Ερντογάν και του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ είναι η οικονομία, όπου το θαύμα της συνεχούς επέκτασης με συνεχή και χαλαρή τραπεζική χρηματοδότηση της κατανάλωσης έχει φθάσει εδώ και καιρό στα όριά του.
Δεύτερον, η συνεχής ανάμειξη του Ερντογάν σε κάθε προσπάθεια της Κεντρικής Τράπεζας να σταθεροποιήσει την οικονομία με αύξηση των επιτοκίων
Ωρα για αναχώρηση
Ο Ερντογάν έχει πάρει τα σχετικά μηνύματα από Ουάσιγκτον και Μόσχα και γνωρίζει πολύ καλά ότι όχι μόνον δεν μπορεί να διεκδικήσει ρόλο στην επόμενη μέρα στη Δαμασκό και στη Βαγδάτη, αλλά ότι πρέπει να μεθοδεύσει τα προσχήματα μιας ευπρεπούς αποχώρησης των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων γύρω από τον Ευφράτη στη Συρία και βόρεια της Μοσούλης στο Ιράκ.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
10/4/2017
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26511&subid=2&pubid=114582598