«Αγκάθι» στις σχέσεις Βερολίνου - Παρισιού τα ευρωομόλογα;
Παρά τη σχετική ανακούφισή του για την εκλογή του Εμμανουέλ Μακρόν στην προεδρία της Γαλλίας και την ανακοπή της πορείας της ακροδεξιάς και ευρωσκεπτικίστριας Μαρίν Λεπέν προς την εξουσία, το Βερολίνο εξέφρασε σήμερα την αντίθεσή του σε μια από τις βασικές θέσεις του Μακρόν, αυτήν της καθιέρωσης κοινών ευρωομολόγων.
Για τη Γερμανία, η ιδέα κοινού δανεισμού από κράτη της Ευρωζώνης αποτελεί, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, «κόκκινη γραμμή» και βεβαίως, δεδομένου ότι πλησιάζουν οι κρίσιμες εκλογές, αποτελεί θέμα «ταμπού» αφού οι ψηφοφόροι κάθε άλλο παρά ικανοποιούνται από τη συγκεκριμένη πρόταση. Στο πλαίσιο αυτό και ερωτηθείς σχετικά με το κατά πόσον το Βερολίνο θα υποστήριζε μια πολιτική προώθησης των ευρωομολόγων από τον νέο Πρόεδρος της Γαλλίας, ο γερμανός κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφαν Ζάιμπερτ ξεκαθάρισε ότι «παραμένει η απορριπτική θέση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης έναντι των ευρωομολόγων».
Η σκληρή στάση του Βερολίνου απέναντι στη δημιουργία ευρωομολόγων είχε αποτυπωθεί και πρόσφατα όταν το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα της Άνγκελα Μέρκελ είχε επιπλήξει τον μέχρι πρότινος πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και νυν υποψήφιου του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος για την Καγκελαρία Μάρτιν Σουλτς, ο οποίος είχε εκφραστεί ανοικτά υπέρ της δημιουργία ευρωομολόγων που θα συμβάλλουν στην ελάφρυνση της κρίσης χρέους που αντιμετωπίζει η Γηραιά Ήπειρος.
Στο πλαίσιο αυτό και παρότι, σύμφωνα και με το πρακτορείο Reuters η νίκη του Εμμανουέλ Μακρόν στις χθεσινές εκλογές μπορεί να αποτελεί ένα βήμα προς τη δημιουργία εργαλείων, όπως τα ευρωομόλογα, εκπρόσωπος του γερμανού υπουργού Οικονομικών δήλωσε ότι η ενίσχυση της Ευρωζώνης θα είναι μεν ένα θέμα που θα συζητήσει με τον γάλλο ομόλογό του, μόλις ο Μακρόν σχηματίσει την κυβέρνησή του, δεν έκανε ωστόσο αναφορά στο ζήτημα των ευρωομολόγων. «Όταν αναλάβει η νέα κυβέρνηση, θα υπάρξουν πολλά κοινά θέματα για συζήτηση. Σε αυτά η οικονομία και η διακυβέρνηση της Ευρωζώνης», δήλωσε συγκεκριμένα η Φριντερίκε φον Τιζενχάουζεν.
Στο ίδιο πλαίσιο έχει κινηθεί εξάλλου και η γερμανίδα καγκελάριος, η οποία παραδέχεται πως η γαλλογερμανική συνεργασία αποτελεί τον «ακρογωνιαίο λίθο» της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής, διευκρινίζει ωστόσο προς πάσα κατεύθυνση, ότι σε αντίθεση με όσα έχει εκφράσει προεκλογικά ο Εμμανουέλ Μακρόν, η Γερμανία δεν πρέπει να αλλάξει την οικονομική της πορεία. Υπενθυμίζεται πως μεταξύ άλλων, ο νέος Πρόεδρος της Γαλλίας έχει δεσμευθεί να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις που θα κάνουν τη γαλλική οικονομία πιο ανταγωνιστική, ενώ ζητά σε αντάλλαγμα την αύξηση των δαπανών από τη Γερμανία.
Σε κάθε περίπτωση, τόσο το Βερολίνο όσο και το Παρίσι προσβλέπουν, όπως έχει καταστεί σαφές από τα προεκλογικά λεγόμενα του Εμμανουέλ Μακρόν στην αναβίωση του λεγόμενου «γαλλογερμανικού άξονα». Εξ ου και το πρώτο ταξίδι του νέου γάλλου Προέδρου στο εξωτερικό θα γίνει στο Βερολίνο. Ο Εμμανουέλ Μακρόν μεταξύ άλλων έχει δεσμευτεί να προτείνει τη δημιουργία ενός ενιαίου ευρωπαϊκού προϋπολογισμού, ενώ ζητάει να υπάρχει ένας υπουργός Οικονομικών για τα κράτη που βρίσκονται στη ζώνη του Ευρώ.
Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίο το Βερολίνο θα προσπαθήσει να «γεφυρώσει» τις όποιες διαφορές θα προκύψουν με τον νέο Πρόεδρο της Γαλλίας, τον οποίο άλλωστε η Άνγκελα Μέρκελ στήριξε ανοικτά μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου «Penelope Gate», το οποίο υπήρξε βασική αιτία του καταποντισμού του Φρανσουά Φιγιόν.
To Spiegel πάντως, προβλέπει σε σημερινό άρθρο του ότι «ο Μακρόν δεν θα είναι ένας εύκολος φίλος για τη Γερμανία» καθώς «δεν πρόκειται να γίνει χειροκροτητής της γερμανικής ευρωπαϊκής πολιτικής, δεν συμμερίζεται τον φετιχισμό του Σόιμπλε στο δόγμα των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, έχει ήδη επικρίνει τα υπερβολικά εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας και ζητά μεταρρυθμίσεις στις οποίες το Βερολίνο είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να συναινέσει, όπως μιαν οικονομική και νομισματική ένωση με έναν ευρωπαίο υπουργό Οικονομικών, κοινοτική διαχείριση των χρεών και έναν ενιαίο προϋπολογισμό για την ευρωζώνη». «Όλα αυτά είναι αδιανόητα για τον Σόιμπλε και τη Μέρκελ. Εάν μάλιστα ο Σόιμπλε παραμείνει υπουργός Οικονομικών και την επόμενη τετραετία, δεν υπάρχει περίπτωση να δεχθεί να παραδώσει τα κλειδιά του υπουργείου του στις Βρυξέλλες» παρατηρεί το περιοδικό.
8/5/2017