Γιατί πρωτογενές πλεόνασμα μαμούθ αντί ανάπτυξης;
Ένα πελώριο γιατί συνοδεύει την επίτευξη του υπερπλεονάσματος 4,2% του ΑΕΠ για το 2016, γράφει σε άρθρο του στην Αυγή το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Τάκης Κατσαρός.
Μάλιστα παραθέτει τα γιατί...το πολιτικό γιατί,το οικονομικό γιατί, το κοινωνικό γιατί αλλά και το γιατί από τον κόσμο της Αριστεράς και τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά:
Ένα πολιτικό γιατί. Γιατί η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε μονομερώς να εκτοξεύσει στα ύψη το πρωτογενές πλεόνασμα του 2016, από το 0,5% του ΑΕΠ που προβλεπόταν στο τρίτο Μνημόνιο, στο 4,2% του ΑΕΠ που ήταν το τελικό αποτέλεσμα σύμφωνα με το ΔΝΤ; Οι εξηγήσεις του τύπου «δεν το αντιληφθήκαμε έγκαιρα» ή «δεν είχαμε τον έλεγχο στην απόδοση των μέτρων» δεν ευσταθoύν. Μετά το καλοκαίρι ήταν καθαρή η εικόνα ότι πάμε για ιδιαίτερα υψηλό πλεόνασμα.
Ένα οικονομικό γιατί. Γιατί οι ιθύνοντες του οικονομικού επιτελείου επέλεξαν να επιτύχουν πρωτογενές πλεόνασμα μαμούθ, 6,5 ολόκληρα δισ. πάνω από τον στόχο, αντί σημαντικής ανάπτυξης και μάλιστα έπειτα από επτά χρόνια ύφεσης, κάτι που θα έδινε φτερά στην κυβέρνηση και στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ;
Γιατί θυσιάστηκε στον βωμό του πλεονάσματος η άνοδος του ΑΕΠ, που θα επιτυγχανόταν μετά βεβαιότητας, αν τα παραπάνω 6,5 δισ., που αφαιρέθηκαν από τη ρευστότητα της οικονομίας, κατευθύνονταν στην ανάπτυξη, στην τόνωση της ζήτησης και τη δημιουργία θέσεων εργασίας; Στο όνομα ποιου «ιερού σκοπού» πετάχτηκε από το παράθυρο η δυνατότητα όχι μόνο να διασωθούν επιχειρήσεις και θέσεις εργασίας, αλλά και να πέσει η ανεργία ακόμη και κάτω από το 20% ήδη από το 2016;
Ένα κοινωνικό γιατί. Γιατί από την ώρα που, παρά τα παραπάνω, επιτεύχθηκε αυτό το θηριώδες πλεόνασμα, δεν υλοποιήθηκε η πρόβλεψη του τρίτου Μνημονίου για κοινωνικό μέρισμα ύψους 40% της υπέρβασης του στόχου, δηλαδή, γιατί δεν κατευθύνθηκαν προς την ανακούφιση των ασθενέστερων τάξεων άλλα 2,6 δισ. επιπλέον των 617 εκατ. που δόθηκαν ως επίδομα στους συνταξιούχους;
Γιατί δεν ματαιώθηκαν αχρείαστα μέτρα στη φορολογία συγκεκριμένων κατηγοριών, στις χαμηλότερες συντάξεις, στις κατασχέσεις λογαριασμών κάτω από ένα όριο κ.λπ.;
Ένα γιατί από τον κόσμο της Αριστεράς και τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί πάψαμε να χαρακτηρίζουμε «ταφόπετρα» της οικονομίας και «μηχανισμό επιβολής μόνιμης λιτότητας» τα υπερβολικά πρωτογενή πλεονάσματα; Γιατί απεμπολήσαμε τη θετική ρύθμιση του τρίτου Μνημονίου, έναντι των συμφωνιών Σαμαρά-Βενιζέλου, για χαμηλότερα πλεονάσματα;
Αναλυτικά το άρθρο του Τάκη Κατσαρού έχει ως εξής:
Ένα πελώριο γιατί συνοδεύει την επίτευξη του υπερπλεονάσματος 4,2% του ΑΕΠ για το 2016.
Ένα πολιτικό γιατί. Γιατί η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε μονομερώς να εκτοξεύσει στα ύψη το πρωτογενές πλεόνασμα του 2016, από το 0,5% του ΑΕΠ που προβλεπόταν στο τρίτο Μνημόνιο, στο 4,2% του ΑΕΠ που ήταν το τελικό αποτέλεσμα σύμφωνα με το ΔΝΤ; Οι εξηγήσεις του τύπου «δεν το αντιληφθήκαμε έγκαιρα» ή «δεν είχαμε τον έλεγχο στην απόδοση των μέτρων» δεν ευσταθoύν. Μετά το καλοκαίρι ήταν καθαρή η εικόνα ότι πάμε για ιδιαίτερα υψηλό πλεόνασμα.
Ένα οικονομικό γιατί. Γιατί οι ιθύνοντες του οικονομικού επιτελείου επέλεξαν να επιτύχουν πρωτογενές πλεόνασμα μαμούθ, 6,5 ολόκληρα δισ. πάνω από τον στόχο, αντί σημαντικής ανάπτυξης και μάλιστα έπειτα από επτά χρόνια ύφεσης, κάτι που θα έδινε φτερά στην κυβέρνηση και στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ;
Γιατί θυσιάστηκε στον βωμό του πλεονάσματος η άνοδος του ΑΕΠ, που θα επιτυγχανόταν μετά βεβαιότητας, αν τα παραπάνω 6,5 δισ., που αφαιρέθηκαν από τη ρευστότητα της οικονομίας, κατευθύνονταν στην ανάπτυξη, στην τόνωση της ζήτησης και τη δημιουργία θέσεων εργασίας; Στο όνομα ποιου «ιερού σκοπού» πετάχτηκε από το παράθυρο η δυνατότητα όχι μόνο να διασωθούν επιχειρήσεις και θέσεις εργασίας, αλλά και να πέσει η ανεργία ακόμη και κάτω από το 20% ήδη από το 2016;
Γιατί, αντί πλεονάσματος που μπορούσε να προκύψει «παθητικά» μέσω της οικονομικής ανάπτυξης, προτιμήθηκε η «ενεργητική» επίτευξή του με τη μεγάλη συμπίεση των δαπανών (π.χ. μείωση 1,3 δισ. του ΠΔΕ το 2016) και την αύξηση των φορολογικών βαρών (υπεραπόδοση εσόδων πάνω από 2 δισ. έναντι του στόχου του προϋπολογισμού του 2016, εκ των οποίων 500 εκατ. από κατασχέσεις καταθετικών λογαριασμών);
Γιατί διατηρείται για το 2017 ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 2%, έναντι του 1,75% που προβλέπει η συμφωνία, αφαιρώντας από την οικονομία άλλα 450 εκατ. συν όσα αφαιρεθούν από την πιθανή και για το 2017 υπέρβαση του στόχου του πρωτογενούς πλεονάσματος;
Ένα κοινωνικό γιατί. Γιατί από την ώρα που, παρά τα παραπάνω, επιτεύχθηκε αυτό το θηριώδες πλεόνασμα, δεν υλοποιήθηκε η πρόβλεψη του τρίτου Μνημονίου για κοινωνικό μέρισμα ύψους 40% της υπέρβασης του στόχου, δηλαδή, γιατί δεν κατευθύνθηκαν προς την ανακούφιση των ασθενέστερων τάξεων άλλα 2,6 δισ. επιπλέον των 617 εκατ. που δόθηκαν ως επίδομα στους συνταξιούχους;
Γιατί δεν ματαιώθηκαν αχρείαστα μέτρα στη φορολογία συγκεκριμένων κατηγοριών, στις χαμηλότερες συντάξεις, στις κατασχέσεις λογαριασμών κάτω από ένα όριο κ.λπ.;
Ένα γιατί από τον κόσμο της Αριστεράς και τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί πάψαμε να χαρακτηρίζουμε «ταφόπετρα» της οικονομίας και «μηχανισμό επιβολής μόνιμης λιτότητας» τα υπερβολικά πρωτογενή πλεονάσματα; Γιατί απεμπολήσαμε τη θετική ρύθμιση του τρίτου Μνημονίου, έναντι των συμφωνιών Σαμαρά-Βενιζέλου, για χαμηλότερα πλεονάσματα;
Γιατί τα ασφυκτικά για την οικονομία πλεονάσματα που είχε συμφωνήσει με τους δανειστές η προηγούμενη κυβέρνηση και τα οποία, σύμφωνα με ανακοίνωση του Μεγάρου Μαξίμου στις 4/1/2017, «ξηλώνει ο ΣΥΡΙΖΑ» μετατράπηκαν τρεις μήνες μετά σε δικό μας καλοραμμένο ρούχο και από κατάρα σε ευλογία αν αναλογιστούμε τους πανηγυρικούς τόνους του οικονομικού επιτελείου και του ίδιου του πρωθυπουργού μόλις επιβεβαιώθηκε το ύψος της υπέρβασης του πρωτογενούς πλεονάσματος;
Γιατί με αυτή την «επιτυχία» παραχωρήσαμε στον Σόιμπλε τη δυνατότητα να ισχυρίζεται ότι αν η Ελλάδα μπορεί να έχει 4,2% πρωτογενές πλεόνασμα σε συνθήκες ύφεσης το 2016, τότε, σε συνθήκες μιας κάποιας ανάπτυξης, θα μπορεί να παράγει για πολλά χρόνια πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ, συνεπώς το χρέος της είναι βιώσιμο;
Αυτά τα ερωτήματα ζητούν απάντηση. Από τον πρωθυπουργό και το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Ίσως και από τους θεσμούς. Την αναμένουμε. Ειδικά αν, όπως ανέφερα παραπάνω, υπάρχει κάποιος, άγνωστος σε εμάς, «ιερός σκοπός».
5/5/2017