Λόγια που σκοτώνουν γλώσσα και πολιτική.


Ο δημόσιος λόγος των πολιτικών, των εκπροσώπων θεσμικών φορέων, των εκπαιδευτικών, των δημοσιογράφων είναι -και πάντως οφείλει να είναι - λόγος παιδευτικός. Ειδικότερα ο πολιτικός λόγος που εκφέρεται στο Κοινοβούλιο, εκεί όπου λέγεται ότι κτυπά η «καρδιά της Δημοκρατίας», δεν νοείται να μην είναι διατυπωμένος με σωστά ελληνικά και, κυρίως, με ήθος και ύφος ρητορικό, ανάλογο με το κύρος και τις ευθύνες των εκλεγμένων εθνικών αντιπροσώπων. Ο δημόσιος λόγος των πολιτικών διαχέεται στην κοινωνία, δίνοντάς της την ποιότητα και τον τόνο της γλώσσας που ορίζει τον πολιτικό πολιτισμό της χώρας. Ουσιαστικά, ο δημόσιος λόγος των βουλευτών αποτελεί μια πρόταση-πρότυπο γλωσσικής ηθικής και αισθητικής, προς τους πολίτες μιας χώρας.

Δυστυχώς, όσο περνά ο καιρός, στο ελληνικό Κοινοβούλιο το ακρόαμα του εκεί «προτεινόμενου» λόγου προκαλεί απελπισία. Δεν είναι μόνο η κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας, που τόσο ενοχλεί (και, δυστυχώς, ολοένα και λιγότερο εντυπωσιάζει πλέον). Είναι οι αγοραίες εκφράσεις, που πολύ συχνά χρησιμοποιούν ουκ ολίγοι ρήτορες, οι οποίοι, ανάλογα με τη θέση τους στη Βουλή, είτε κυβερνούν είτε θέλουν να κυβερνήσουν αυτό τον τόπο.

Τι να πει ένας πολίτης, ένας νέος που παρακολουθεί συνεδριάσεις του Σώματος και ακούει τους ρήτορες να ανταλλάσσουν «ατάκες» και αστεϊσμούς της χειρότερης ποιότητας, να μιλούν για «αλήτες», για «λαμόγια», για «παντελονάτους» και για πολιτικούς που «δεν φοράνε παντελόνια», να χαρακτηρίζουν πολιτικούς αντιπάλους «τραμπούκους» και «τσαρλατάνους» ή «ελεεινά ανθρωπάκια» και «σιχάματα της κοινωνίας»; Τι να σκεφθεί, ποια γλώσσα να υιοθετήσει και τι να μεταφέρει στο σπίτι, στον κύκλο του, ένας πολίτης, όταν διαπιστώνει ότι στο Κοινοβούλιο από πολλούς (ακόμα και από καθηγητή Δικαίου) αντιγράφεται η χειρότερης ποιότητας ποδοσφαιρική γλώσσα της οπαδικής μάζας, που «εκφράζεται» στις εξέδρες των γηπέδων, με... διατυπώσεις όπως «είσαι κότα» ή «κάτσε κάτω, αλήτη, μη σε...» κ.λπ.;

Οταν οι νεοναζιστές της Χ.Α. επιδίδονται στη Βουλή σε νταηλίκια και εκτοξεύουν βρισιές και απειλές, υποτίθεται ότι ξεχωρίζουν από τις άλλες, τις «δημοκρατικές» πτέρυγες, που παγίως, άλλωστε, μετά βδελυγμίας «καταδικάζουν» (και καλά κάνουν) τις χρυσαυγίτικες συμπεριφορές. Αλλά οι καταδικάζοντες πιστεύουν ότι απ’ την πλευρά τους στ’ αλήθεια συμβάλλουν στην εμπέδωση ενός σοβαρού, δημοκρατικού περιβάλλοντος στη Βουλή; Οτι με τις συμπεριφορές τους δείχνουν πως σέβονται τον δημοκρατικό λαό της Ελλάδας ; Πότε, άραγε, θα αντιληφθούν ότι αυτά που λέγονται πλέον στη Βουλή δείχνουν πως οι «πατέρες του έθνους» έχουν χάσει τον έλεγχο της συμπεριφοράς ουκ ολίγων μελών τους και ότι ορισμένοι από αυτούς προκαλούν θλίψη και θυμό στους πολίτες με τα καμώματα τους και το χυδαίο γλωσσικό ιδίωμα που χρησιμοποιούν; Δεν καταλαβαίνουν πως σκοτώνουν και την πολιτική και την ελληνική γλώσσα, εκεί, στην «καρδιά της Δημοκρατίας»;



22/5/2017