Ντύνονται τον θάνατο.


Γυναίκες που κατάφεραν να ξεφύγουν από την Μπόκο Χαράμ, τη τζιχαντιστική οργάνωση της Νιγηρίας, αφηγούνται τις ιστορίες τους και τον τρόπο με τον οποίο η οργάνωση τις χρησιμοποιεί ως ανθρώπινες βόμβες σε «αποστολές αυτοκτονίας»...

Όταν οι μαχητές της Boko Haram απήγαγαν την 17χρονη Νάντια και την πήγαν στο στρατόπεδό τους, ο διοικητής τους την παρατήρησε αμέσως. Περίμενε με δεκάδες άλλες απαχθείσες γυναίκες μπροστά του, ακούγοντας τη διάλεξή του. Όταν, λίγα λεπτά αργότερα, ο διοικητής διέταξε τους άντρες του να πάρουν τη Νάντια στο σπίτι του, ρώτησε: «Γιατί μόνο εγώ;». Δίχως να πάρει απάντηση, οι άνδρες την οδήγησαν στο σπίτι του διοικητή.

Ο διοικητής, του οποίου το όνομα δεν έμαθε ποτέ, «ήταν βρώμικος, άσχημος, σκοτεινός και είχε γενειάδα. Είχε πολλά μαλλιά στο κεφάλι του σαν τρελός», θυμήθηκε η Νάντια. Και την ήθελε ως δεύτερη γυναίκα.

Τρεις μήνες αργότερα, η Νάντια ξύπνησε ένα πρωί για να βρει το σώμα της να είναι δεμένο με εκρηκτικά. Την είχαν σύρει σε ένα άλλο μέρος μια νύχτα πριν. Οι άνδρες του κυβερνήτη την ανέβασαν σε μια μοτοσικλέτα και την έριξαν μαζί με άλλες δύο στο Gamboro, μια πόλη στην επαρχία Bornο, η οποία χτυπήθηκε χειρότερα από την εξέγερση της Boko Haram.

Η αποστολή που είχε ανατεθεί και η εντολή που είχε δοθεί ήταν να ανατιναχθούν μέσα σε ένα μεγάλο πλήθος όσο μεγαλύτερο μπορούσαν να βρουν. Συγκεντρώνουν όλες τις γυναίκες και κηρύττουν και κηρύττουν. Τότε ρωτούν: «Ποιος θέλει να πάει στον παράδεισο;», λέει η Aisha στην αποκαλυπτική συνέντευξη-ρεπορτάζ στο Guardian.

Η Boko Haram, η τρομοκρατική ομάδα Τζιχαντιστών στην Νιγηρία που έγινε παγκοσμίως γνωστή μετά την απαγωγή των 220 κοριτσιών από ένα λύκειο της χώρας στη μέση της νύχτας πριν από τρία χρόνια, δέχεται σφοδρή επίθεση από τους στρατιωτικούς της χώρας τους τελευταίους μήνες.


Όμως, καθώς το «χαλιφάτο» τους στη βορειοανατολική Νιγηρία έχει συρρικνωθεί, ο αριθμός των βομβιστικών επιθέσεων που κάνουν έχει αυξηθεί, με τους αντάρτες να στέλνουν ολοένα και περισσότερο τις γυναίκες και τα παιδιά που έχουν απαγάγει να ανατιναχθούν.

Την εβδομάδα πριν από την απαγωγή της Nadia, η Boko Haram είχε επιτεθεί στο χωριό της. Κρυμμένη πίσω από το σπίτι της, τους άκουγε καθώς έψαχναν για τον πατέρα της, φώναζαν στη μητέρα της να τους τον αποκαλύψει και τελικά τον βρήκαν και τον πυροβόλησαν.

Όταν ο διοικητής ανακοίνωσε στη Νάντια ότι θα την έκανε παλλακίδα του, της είπαν ότι ήταν μία από τις «λίγες τυχερές» που θα επέλεγαν. Όμως, φοβισμένη όπως ήταν, η Νάντια δεν είχε καμία πρόθεση να τον ακολουθήσει.

«Ήρθε εκείνη τη νύχτα και προσπάθησε να με βιάσει», είπε, με τα διαμαντένια σκουλαρίκια της να λυγίζουν μέσα από το γαλάζιο χιτζάμπ της (μαντήλι). «Σκέφτηκα ότι πρόκειται για μια κατάσταση ζωής ή θανάτου, πιθανότατα να έχει  κάποια σεξουαλικά μεταδιδόμενη μόλυνση που θα με θανάτωνε ούτως ή άλλως, οπότε ίσως καλύτερα να πεθάνω με τιμή. Χρησιμοποίησα όλη μου τη δύναμη για να τον πολεμήσω και ήταν τόσο θυμωμένος που δεν μπορούσε να πετύχει να με βιάσει. Το πρωί βγήκε έξω και κάλεσε τα αγόρια του, και τους είπε να με πάρουν έξω και να με μαστιγώσουν».

Μετά από πολλές απειλές θανάτου και μια ακόμη απόπειρα βιασμού, προσπάθησε μια διαφορετική τακτική: μιλώντας μαζί της, προσπάθησε να την πείσει να δεχτεί το γάμο. Μετά από τρεις μήνες όμως αποφάσισε να την ξεφορτωθεί.

Έτσι η Νάντια βρέθηκε κοντά σε μια περιοχή που ελέγχεται από την CJTF, μια παραστρατιωτική ομάδα που βοηθά στην καταπολέμηση της Boko Haram στη βορειοανατολική Νιγηρία. Προσπαθούσε να κρατήσει τα χέρια της μακριά από τα πλευρά της και να μην ταλαντεύεται, γιατί θα εκρήγνυτο η βόμβα που είχε κολλημένη στη μέση της.

Όταν οι άνδρες στο σημείο ελέγχου είδαν τις τρεις γυναίκες να πλησιάζουν, τις φώναξαν να σταματήσουν. Οι γυναίκες είχαν προετοιμαστεί για αυτήν τη στιγμή, μετά την αποχώρησή τους από τους απαγωγείς τους, ήταν αποφασισμένες να επιχειρήσουν να παραδοθούν.

«Σταματήσαμε και φωνάξαμε: «Φέρνουμε βόμβες, αναγκαστήκαμε», και σηκώσαμε τα πέπλα μας για να τους δείξαμε τις ζώνες», είπε.

Ήταν τυχερές: κανένα όπλο δεν σηκώθηκε για να τις πυροβολήσει. Οι άνδρες κάλεσαν τον στρατό και μετά από μια αναμονή 40 λεπτών, όπου οι γυναίκες στέκονταν κάτω από ένα δέντρο, οι στρατιώτες ήρθαν και αφαίρεσαν τις βόμβες από το σώμα τους.

«Ήμουν τόσο χαρούμενη. Χαμογελούσαμε και γελούσαμε», λέει η Νάντια. «Είχαμε επιβιώσει».

Πολλές δεν σώζονται: σύμφωνα με στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από το περιοδικό Long War, από το 2014 έχουν πεθάνει στη Νιγηρία, το Καμερούν, το Νίγηρα και το Τσαντ 154 γυναίκες βομβιστές και αυτή είναι μια συντηρητική εκτίμηση, καθώς πολλές επιθέσεις δεν αναφέρονται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.


Όταν προετοιμάζουν κάποιαν για αποστολή «αυτοκτονίας», τα μέλη της Boko Haram αντιμετωπίζουν την γυναίκα βομβιστή σαν να είναι ήδη νεκρή, προετοιμάζοντας το σώμα της για την κηδεία.

«Αυτό που συνήθως κάνουν είναι να τις ντύσουν πολύ όμορφα και να βάζουν χέννα στα χέρια τους», δήλωσε η Aisha, η οποία ήταν «παντρεμένη» με έναν αρχηγό της Boko Haram και πρόσφατα δραπέτευσε. Είδε πολλές γυναίκες και παιδιά που απαγάγονται και στέλνονται σε τέτοιες αποστολές.

Αυτό συνέβη στη Φατίμα, 20 ετών, όταν την ετοίμαζαν για την αποστολή αυτοκτονίας το 2015. «Δένουν τα μαλλιά μας πίσω για να μας προετοιμάσουν για το θάνατο», είπε καθώς αφαιρούσε το κόκκινο μαντίλι της για να δείξει πώς πλέκουν τα μαλλιά σύμφωνα με το έθιμο στις τελετές κηδείας.

Η Φατιμά βιαζόταν κάθε βράδυ από διάφορους άνδρες για οκτώ μήνες και εξακολουθεί να φοβάται ότι με κάποιο τρόπο η Boko Haram θα την βρει και θα την απαγάγει ξανά. Μέχρι τη στιγμή που είχε επιλεγεί για βομβιστική αποστολή, ήταν τόσο φοβισμένη που δεν μπόρεσε να μιλήσει και παρέμεινε σιωπηλή σε όλες τις προετοιμασίες.

«Ήμουν τόσο φοβισμένος. Δεν ήξερα τι ακριβώς σχεδίαζαν. Μας είπαν ότι πρέπει να πάμε σε ένα πλήθος και να χτυπήσουμε εδώ», είπε, αγγίζοντας τη μέση της. «Κανείς δεν μας είπε τι ήταν, αλλά κατάλαβα ότι δεν ήταν κάτι καλό».

Την μεταφέρανε στην Κούκαρα, τον στόχο που είχαν επιλέξει οι απαγωγείς της, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκε να εφαρμόσει αυτά που της είχαν δώσει ως οδηγίες.

«Πήγα σε μερικούς στρατιώτες και είπα:« Φέρνω κάτι γύρω από τη μέση μου», λέει. «Σήκωσαν το φόρεμά μου και όταν είδαν τι έχω δεμένο, όλοι έκαναν πίσω. Ένας είπε: «Είναι μια βόμβα!» Ήμουν τρομαγμένη, φώναξα, αλλά μου είπαν να μην κινηθώ».

Όπως η Νάντια, έτσι και η Φατιμά έγιναν πιστευτές από τους στρατιώτες. Η βόμβα απομακρύνθηκε, μετά βρισκόταν σε διαδικασία αποκατάστασης για τρεις μήνες και τώρα ζει με τη μητέρα και την αδελφή της. Ωστόσο, φοβούμενες το βαρύ στίγμα και νιώθοντας ντροπή που έζησαν έστω και ως απαχθείσες με τη Boko Haram, τους διηγήθηκαν μια «απολυμασμένη» εκδοχή των εμπειριών τους κατά τη διάρκεια της απαγωγής.

Η Νάντια και η Φατιμά απεστάλησαν στις αποτυχημένες αποστολές τους το 2015. Εκείνη την εποχή, η Boko Haram προσπάθησαν να κρύψουν το γεγονός ότι ανάγκαζαν τους ανθρώπους να ανατινάζονται, φοβούμενοι ότι θα προσπαθούσαν να φύγουν, σύμφωνα με την Aisha, Τα πράγματα όμως άλλαξαν στα τρία χρόνια της αιχμαλωσίας. Τώρα, είπε, έχουν γίνει εντελώς ανοικτοί γι 'αυτό.

«Κηρύσσουν ότι αν πάει κάποιος στην [πρωτεύουσα της πολιτείας] Maiduguri και σκοτώσει ανθρώπους, θα πάει στον παράδεισο χωρίς αμφιβολία», λέει. «Έχουν πολλούς τρόπους να τους πείσουν. Λένε: «Μην θεωρείτε τους μουσουλμάνους αδελφούς και αδελφές πια - απλά πηγαίνετε να τους σκοτώσετε».

«Συγκεντρώνουν όλες τις γυναίκες σε μια περιοχή και κηρύττουν και κηρύττουν. Στη συνέχεια, ρωτούν: «Ποια θέλει να πάει στον παράδεισο;» Κάποιες σηκώνουν αναγκαστικά το χέρι τους. Στη συνέχεια, ρωτούν: «Ποιος θέλει να πάει τώρα;» Κάποιες σηκώσουν τα χέρια τους, έτσι τις παίρνουν και τις εκπαιδεύουν σε βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας. Αν κάποια δεν σηκώνει το χέρι της, λένε: «Ο Θεός σε δημιούργησε, έκανε τα πάντα για σένα και έτσι τον ανταμείβεις για όλα αυτά;»

«Δεν χρειάζεται πολύ για να τις εκπαιδεύσουν. Τις λένε είτε να κρατήσουν τη βόμβα είτε να τη δέσουν στο σώμα τους, γύρω από τη μέση ή μέσα στο σουτιέν. Τις λένε να πάνε οπουδήποτε υπάρχουν πολλοί άντρες. Λένε: «Προσποιηθείτε ότι έχετε πόνο στο στομάχι και πέφτετε στο έδαφος. Όταν οι άνθρωποι συγκεντρωθούν γύρω σας, πατήστε το κουμπί».


Η Αΐσα είδε πώς στρατολόγησαν παιδιά ηλικίας κάτω των πέντε ετών για τις αποστολές. «Τους λένε: Ποιος θέλει να πάει να δει τη μητέρα του στον παράδεισο; Αν θέλεις να την δεις, εκεί είναι. Τα παιδιά το δέχονται εύκολα, επειδή δεν ξέρουν πόσο επικίνδυνο είναι. Τους λένε ότι δεν θα αισθανθούν πόνο ακόμη και αν το σώμα τους καταστραφεί. Τους άκουσα να λένε αυτά στα παιδιά στο στρατόπεδό που ήμουνα».

Όλο και περισσότερα παιδιά χρησιμοποιούνται σε τέτοιες αποστολές: σύμφωνα με στοιχεία που συγκέντρωσε η Unicef, 27 παιδιά σκοτώθηκαν ζωσμένα με βόμβες στη βορειοανατολική Νιγηρία κατά τους τρεις πρώτους μήνες του 2017.

Τον Φεβρουάριο, ο Μπασίρ, ένας ήσυχος, σοβαρός 23χρονος, ήταν σε μια αγορά στο Maiduguri, γεμάτη από ανθρώπους που αγοράζουν ψητά κρέατα, όταν δύο κορίτσια βγήκαν από ένα αυτοκίνητο. Ένας νεαρός άνδρας που δεν γνώριζε, αγοράζοντας πίστωση για το τηλέφωνό του, είπε στον Μπασίρ: «Δεν εμπιστεύομαι αυτά τα κορίτσια».

Ένα από τα κορίτσια χαιρέτισε και το άλλο άρχισε να περπατάει προς τους πάγκους της αγοράς. Ο Μπασίρ αναρωτιόταν τι να κάνει όταν είδε έκπληκτος τον νεαρό που μόλις είχε μιλήσει να κατευθύνεται στο κορίτσι και να βάζει τα χέρια του γύρω της.

«Την έπιασε, προσπαθώντας να την απομακρύνει από το πλήθος. Στη συνέχεια, η βόμβα εξερράγη. Εκτός από τον νεαρό άνδρα και το κορίτσι, επτά άλλοι πέθαναν στην έκρηξη, αλλά ο αριθμός των νεκρών θα μπορούσε να είναι υψηλότερος.

Η τεχνική αγκαλιάσματος - όταν κάποιος αρπάζει έναν ύποπτο επιτιθέμενο και χρησιμοποιεί το δικό του σώμα ως ασπίδα, τότε λιγότεροι άνθρωποι πεθαίνουν γύρω από αυτόν - είναι ένα από τα λίγα που οι ντόπιοι μπορούν να σκεφτούν να κάνουν εν όψει των βομβιστικών επιθέσεων.

«Οι άνθρωποι πλέον αντιδρούν έτσι», δήλωσε ο Μπασίρ, προσθέτοντας ότι ήταν έτοιμος να το πράξει και ο ίδιος για να μειώσει τις απώλειες.

«Ξέρω τι σημαίνει θάνατος. Έχω δει τους συγγενείς μου να πεθαίνουν. Ο αδελφός μου σκοτώθηκε από την Boko Haram πριν από δύο χρόνια. Αυτός είναι και ο λόγου που θα τρέξω να αγκαλιάσω μια γυναίκα ή ένα παιδί με βόμβα, αλλά αυτό που πραγματικά θέλω είναι η ειρήνη» εξηγεί.

  06 Μάιος. 2017 


               ΣΧΕΤΙΚΑ                



Νιγηρία: Απελευθερώθηκαν τα 82 κορίτσια που είχε απαγάγει η Μπόκο Χαράμ με αντάλλαγμα την αποφυλάκιση μελών της οργάνωσης

Οι μαχητές της ισλαμιστικής οργάνωσης Μπόκο Χαράμ απελευθέρωσαν 82 μαθήτριες που είχαν απαγάγει πριν τρία χρόνια, με αντάλλαγμα φερόμενα μέλη της οργάνωσης, που τελούσαν υπό κράτηση από τις αρχές, ανακοίνωσε η προεδρία της Νιγηρίας χθες.

 Οι μαθήτριες βρίσκονταν σε μια ομάδα 200 και πλέον κοριτσιών, που είχαν απαγάγει οι μαχητές από το χωριό Τσιμπόκ τον Απρίλιο του 2014.

 «Σήμερα, 82 κορίτσια από το Τσιμπόκ αφέθηκαν ελεύθερα. . . με αντάλλαγμα φερόμενα μέλη της Μπόκο Χαράμ που κρατούνταν από τις αρχές», ανέφερε η προεδρία της χώρας με ανάρτησή της στον λογαριασμό που διατηρεί στο Twitter, προσθέτοντας πως η Νιγηρία ευχαριστεί την Ελβετία και την Διεθνή Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού για την βοήθεια που παρείχαν στην απελευθέρωση των κοριτσιών μέσα από «µακρές διαπραγµατεύσεις»

 Τα κορίτσια έφθασαν στο αεροδρόμιο της Αμπούζα και απομακρύνθηκαν με στρατιωτική αυτοκινητοπομπή.

 Η Νιγηρία ευχαρίστησε την Ελβετία και τη Διεθνή Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού για τη βοήθειά τους προκειμένου να εξασφαλιστεί η απελευθέρωση των 82 κοριτσιών έπειτα από «μακρές διαπραγματεύσεις», ανέφερε σε ανακοίνωσή της η προεδρία.

 Ο πρόεδρος Μουχαμαντού Μπουχάρι θα υποδεχθεί τα κορίτσια σήμερα το απόγευμα στην Αμπούζα, προστίθεται στην ανακοίνωση, όπου δεν διευκρινίζεται πόσα φερόμενα ως μέλη της Μπόκο Χαράμ αποφυλακίστηκαν βάσει της συμφωνίας ανταλλαγής ούτε άλλες λεπτομέρειες.

 Δεν διευκρινίστηκε πόσα μέλη της Μπόκο Χαράμ θα απελευθερωθούν βάσει της συμφωνίας ανταλλαγής.

 (Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)
http://www.huffingtonpost.gr/2017/05/07/diethnes-apeleutherothikan-ta-82-koritsia-pou-eixe-apagagei-i-boko-haram_n_16464736.html?utm_hp_ref=greece
 07/05/2017