Ελλάδα-Τουρκία:Ισχύς-Εξοπλισμοί.
(1) ΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΠΛΟΙΩΝ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ - ΤΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ.
(2) ΒΛΗΜΑΤΑ ΑΕΡΟΣ-ΕΔΑΦΟΥΣ ΣΕ EΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ.
(3) ASRAD-GR ΚΑΙ STINGER:
ΦΟΝΙΚΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ UAV.
(4) Η «ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ» ΤΗΣ ΑΝΤΙΑΡΜΑΤΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ ΤΟΥ Ε.Σ..
(5) ΝΕΟ ΑΡΜΑΤΑΓΩΓΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ - ΑΝΑΝΕΩΝΕΤΑΙ ΡΙΖΙΚΑ Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΑΠΟΒΑΤΙΚΟΣ ΣΤΟΛΟΣ.
(6) ΟΚΤΩ ΠΥΡΑΥΛΑΚΑΤΟΥΣ & ΔΥΟ ΤΑΧΥΠΛΟΑ ΣΚΑΦΗ ΕΙΔΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ.
(3) ASRAD-GR ΚΑΙ STINGER:
ΦΟΝΙΚΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ UAV.
(4) Η «ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ» ΤΗΣ ΑΝΤΙΑΡΜΑΤΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ ΤΟΥ Ε.Σ..
(5) ΝΕΟ ΑΡΜΑΤΑΓΩΓΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ - ΑΝΑΝΕΩΝΕΤΑΙ ΡΙΖΙΚΑ Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΑΠΟΒΑΤΙΚΟΣ ΣΤΟΛΟΣ.
(6) ΟΚΤΩ ΠΥΡΑΥΛΑΚΑΤΟΥΣ & ΔΥΟ ΤΑΧΥΠΛΟΑ ΣΚΑΦΗ ΕΙΔΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ.
1.
ΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΠΛΟΙΩΝ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ - ΤΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ.
ΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΠΛΟΙΩΝ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ - ΤΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ.
Τα βλήματα κατά πλοίων αποτελούν τον κύριο εξοπλισμό κρούσης των φρεγατών, των κορβετών και των Ταχέων Περιπολικών Κατευθυνόμενων Βλημάτων (ΤΠΚΒ) σε Ελλάδα και Τουρκία. Ως εκ τούτου, σε περίπτωση πολέμου, οι ναυτικές δυνάμεις των δύο χωρών αναμένεται να εκτοξεύσουν δεκάδες τέτοια βλήματα η μία κατά της άλλης. Σήμερα, μολονότι αριθμητικά η Τουρκία υπερτερεί έναντι της Ελλάδας σε πλοία επιφανείας (1 : 1,43), εντούτοις το ΠΝ διατηρεί το επιχειρησιακό πλεονέκτημα καθώς υπερτερεί της Τουρκίας στον τομέα του βάθους εμπλοκής, δηλαδή στον κρίσιμο παράγονται του μέγιστου βεληνεκούς.
Θα πρέπει πάντως να σημειώσουμε ότι βλήματα κατά πλοίων διαθέτουν και τα υποβρύχια U-209/-214 και τα ελικόπτερα S-70 Sea Hawk των δύο χωρών, ενώ η Ελλάδα διατηρεί το στρατηγικό πλεονέκτημα του συνδυασμού Mirage.2000-5 Mk.2 και ΑM-39 Block.2 Exocet.
EXOCET MM40 B3 FIRING
Σήμερα στο Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ) υπηρετούν συνολικά 13 φρεγάτες και 17 ΤΠΚΒ (συν δύο υπό ναυπήγηση): (α) Τέσσερις φρεγάτες MEKO-200HN Mod.3 (β) Εννέα φρεγάτες Standard, εκ των οποίων οι έξι αναβαθμισμένες (γ) Πέντε (συν δύο υπό ναυπήγηση) ΤΠΚΒ Super Vita (δ) Τέσσερα ΤΠΚΒ La Combattante IIIΑ (αναβαθμισμένα) (ε) Πέντε ΤΠΚΒ La Combattante IIIB και (στ) Τρία ΤΠΚΒ S-148. Τα 30 ελληνικά πλοία εξοπλίζονται ως εξής:
-Οι 13 φρεγάτες MEKO-200 και Standard εξοπλίζονται με οκτώ βλήματα RGM-84C Block.1C Harpoon μέγιστου βεληνεκούς 140 χιλιομέτρων (στο σύνολο 104 βλήματα έτοιμα προς εκτόξευση)
-Τα πέντε ΤΠΚΒ Super Vita εξοπλίζονται με οκτώ βλήματα MM-40 Block.3 Exocet μέγιστου βεληνεκούς 180 χιλιομέτρων (στο σύνολο 40 βλήματα έτοιμα προς εκτόξευση).
-Τα τέσσερα ΤΠΚΒ La Combattante IIIΑ (κλάση «Λάσκος») εξοπλίζονται με τέσσερα βλήματα MM-40 Block.2 Exocet μέγιστου βεληνεκούς 72 χιλιομέτρων (στο σύνολο 16 βλήματα έτοιμα προς εκτόξευση).
-Τα πέντε ΤΠΚΒ La Combattante IIIB εξοπλίζονται με τέσσερα βλήματα RGM-84C Block.1C Harpoon (στο σύνολο 20 βλήματα έτοιμα προς εκτόξευση).
-Τα τρία ΤΠΚΒ S-148 εξοπλίζονται με τέσσερα βλήματα MM-38 Exocet μέγιστου βεληνεκούς 42 χιλιομέτρων (ένα πλοίο) ή με τέσσερα βλήματα RGM-84C Block.1C Harpoon (δύο πλοία). Στο σύνολο 12 βλήματα έτοιμα προς εκτόξευση.
Συνολικά το ΠΝ μπορεί να εκτοξεύσει, στο πρώτο «κύμα» εμπλοκής, 192 βλήματα κλιμακωτά ως εξής: (α) 4 βλήματα έως τα 42 χιλιόμετρα (β) 16 βλήματα έως τα 72 χιλιόμετρα (γ) 132 βλήματα έως τα 140 χιλιόμετρα και (δ) 40 βλήματα έως τα 180 χιλιόμετρα.
Από την άλλη πλευρά, στο Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό (TDK) υπηρετούν 16 φρεγάτες, οκτώ κορβέτες (συν δύο υπό ναυπήγηση) και 19 ΤΠΚΒ. Τα 43 τουρκικά πλοία εξοπλίζονται ως εξής:
-Οκτώ φρεγάτες MEKO-200TN Track I/Track IΙ με οκτώ βλήματα RGM-84C Block.1C Harpoon (στο σύνολο 64 βλήματα έτοιμα προς εκτόξευση).
-Οκτώ φρεγάτες Oliver H. Perry με οκτώ βλήματα RGM-84C Block.1C (στο σύνολο 64 βλήματα έτοιμα προς εκτόξευση).
-Δύο (συν δύο υπό ναυπήγηση) κορβέτες MilGem με οκτώ βλήματα RGM-84C Block.1C (στο σύνολο 16 βλήματα έτοιμα προς εκτόξευση).
-Έξι κορβέτες Α-69 με τέσσερα βλήματα MM-38 Exocet (στο σύνολο 24 βλήματα έτοιμα προς εκτόξευση).
-Εννέα ΤΠΚΒ κλάσης «Kilic» με οκτώ βλήματα RGM-84C Block.1C Harpoon (στο σύνολο 72 βλήματα έτοιμα προς εκτόξευση).
-Δύο ΤΠΚΒ κλάσης «Yildiz» με δύο βλήματα RGM-84C Block.1C Harpoon (στο σύνολο 4 βλήματα έτοιμα προς εκτόξευση).
-Οκτώ ΤΠΚΒ κλάσης «Dogan» με δύο βλήματα RGM-84C Block.1C Harpoon (στο σύνολο 16 βλήματα έτοιμα προς εκτόξευση).
Συνολικά το TDK μπορεί να εκτοξεύσει, στο πρώτο «κύμα» εμπλοκής, 260 βλήματα κλιμακωτά ως εξής: (α) 24 βλήματα έως τα 42 χιλιόμετρα και (β) 236 βλήματα έως τα 140 χιλιόμετρα.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι το ΠΝ στηρίζεται μεν στα αμερικανικά βλήματα RGM-84C Block.1C Harpoon, διατηρεί όμως σε υπηρεσία ικανό αριθμό γαλλικών βλημάτων MM-38/-40 Exocet, ενώ το TDK στηρίζεται σχεδόν ολοκληρωτικά στα RGM-84C Block.1C Harpoon. Ενώ ποσοτικά το TDK υπερέχει σε κλίμακα (1 : 1,35), ποιοτικά η διαφοροποίηση βασίζεται στα διαφορετικά τεχνικά και επιχειρησιακά χαρακτηριστικά των RGM-84C Block.1C Harpoon σε σχέση με τους MM-38/-40 Exocet.
Σε επίπεδο κλιμάκωσης του βεληνεκούς η Ελλάδα έχει να επιδείξει μια ποιο πυκνή «διαστρωμάτωση» η οποίο ξεκινά από τα 42 χιλιόμετρα με τα βλήματα ΜΜ-38 Exocet, περνά στα 72 χιλιόμετρα με τα βλήματα ΜΜ-40 Block.2 Exocet, αυξάνει στα 140 χιλιόμετρα με τα βλήματα Harpoon και καταλήγει στα 180 χιλιόμετρα με τα βλήματα ΜM-40 Block.3 Exocet. Από την άλλη, η «διαστρωμάτωση» του βεληνεκούς για το TDK ξεκινά από τα 42 χιλιόμετρα με τα βλήματα ΜΜ-38 Exocet και καταλήγει στα 140 χιλιόμετρα με τα βλήματα Harpoon.
Συνοπτικά το TDK ή θα πρέπει να προσβάλει τα ελληνικά πλοία από αποστάσεις μικρότερες των 140 χιλιόμετρα ή θα πρέπει να πλησιάζει σε αποστάσεις μικρότερες των 42 χιλιομέτρων. Από την άλλη, το βεληνεκές των ΑΜ-39 Block.2 Exocet επιτρέπει στα Mirage.2000-5 Mk.2 να επιχειρούν εκτός του βεληνεκούς των αντιαεροπορικών βλημάτων SM-1 που εξοπλίζουν τις φρεγάτες Oliver H Perry του TDK. Σε αντιδιαστολή τα ελληνικά πλοία μπορούν να πλήξουν τα τουρκικά από την ασφαλή απόσταση των 140-180 χιλιομέτρων, λόγω της διάθεσης των βλημάτων MM-40 Block.3 Exocet.
Ευθύμιος Λάζος
19/7/2017
https://www.thinknews.gr/defence/vlimata-kata-plion-se-ellada-ke-tourkia-pleonektima-tis-choras-mas/
2.
ΒΛΗΜΑΤΑ ΑΕΡΟΣ-ΕΔΑΦΟΥΣ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ.
Σήμερα στο οπλοστάσιο της ΠΑ υπηρετούν περί τα 726 βλήματα και περί τις 2.044 βόμβες προσβολής ακριβείας. Συγκεκριμένα:
-487 βλήματα AGM-65 Maverick, εκ των οποίων 284 των εκδόσεων AGM-65A/-65B και 203 της έκδοσης AGM-65G2 Maverick IR (Infra-Red). Τα 284 AGM-65A/-65B Maverick παρελήφθησαν τη διετία 1982-1983, ενώ τα 203 AGM-65G2 Maverick IR παρελήφθησαν το 2003. Το μέγιστο βεληνεκές τους ξεπερνά τα 27 χιλιόμετρα.
-40 βλήματα AGM-154C JSOW (Joint Stand-Off Weapon), τα οποία παρελήφθησαν το 2009. Το ελάχιστο βεληνεκές τους είναι 22 χιλιόμετρα, εάν εκτοξευτούν από χαμηλό ύψος ή 130 χιλιόμετρα (μέγιστο βεληνεκές), εάν εκτοξευτούν από μεγάλο ύψος.
-90 βλήματα SCALP-EG (Système de Croisière Autonome à Longue Portée-Emploi Général). Επιτυγχάνουν μέγιστο βεληνεκές περί τα 500 χιλιόμετρα και χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από τα Mirage-2000. Παρελήφθησαν σε δύο διαδοχικές παρτίδες το 2007.
-84 βλήματα αντί-ραντάρ AGM-88B Block.3A HARM (High-speed Anti-Radiation Missile). Παρελήφθησαν το 1998. Το μέγιστο βεληνεκές τους είναι άνω των 48 χιλιομέτρων. Δυστυχώς η ελληνική προμήθεια δεν συνοδεύτηκε από την προμήθεια συστημάτων HTS (HARM Targeting System), τα οποία προσφέρουν αυτόνομη διαδικασία εντοπισμού και αναγνώρισης στόχων σε μεγάλο βεληνεκές.
39 βλήματα κατά πλοίων AM-39 Block.2 Exocet, τα οποία παρελήφθησαν την περίοδο 1998-2003 και χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από τα Mirage-2000. Το μέγιστο βεληνεκές τους κυμαίνετε μεταξύ 50-70 χιλιομέτρων.
-70 διανομείς υπό-πυρομαχικών AFDS (Autonomous Free-flight Dispenser System). Το AFDS μπορεί να ενσωματώσει πέντε διαφορετικές πολεμικές κεφαλές (καταστροφής αεροδιάδρομων, αντιαρματικές νάρκες, κατά υλικού, απαγόρευσης περιοχής και γενικής χρήσης). Συνολικά μπορεί να μεταφέρει έως και 240 υπό-πυρομαχικά ενός τύπου ή διαφόρων τύπων. Η έκταση την οποία καλύπτουν τα 240 υπό-πυρομαχικά έχει διαστάσεις (μήκος x πλάτος) 1.000 μέτρα x 350 μέτρα (350.000 τετραγωνικά μέτρα). Το μέγιστο βεληνεκές κυμαίνεται από τα 10 χιλιόμετρα (όταν αφεθεί από χαμηλό ύψος) έως τα 20 χιλιόμετρα (όταν αφεθεί από μεγάλο ύψος).
-96 βόμβες ηλεκτροπτικής καθοδήγησης τύπου
GBU-8/B HOBOS (Homing Bomb System).
-648 κατευθυνόμενες βόμβες της οικογένειας Paveway, εκ των οποίων 1.162 των εκδόσεων GBU-12/-16 Paveway II (παρελήφθησαν την περίοδο 1997-1998), 286 της έκδοσης GBU-50 Enhanced Paveway II (παρελήφθησαν το 2011) και 200 της έκδοσης GBU-24 Paveway III (παρελήφθησαν την περίοδο 2003-2004). Οι βόμβες της οικογένειας Paveway ΙΙ/ΙΙΙ ενσωματώνουν βόμβες ελεύθερης πτώσης της οικογένειας Mk.82/.83/.84 ή διατρητικές βόμβες της οικογένειας BLU-109. Το μέγιστο βεληνεκές τους είναι 12 χιλιόμετρα (για τις Paveway II) ή 16 χιλιόμετρα (για τις Paveway IΙI).
-100 κατευθυνόμενες βόμβες GBU-31 JDAM (Joint Direct Attack Munitions). Πρόκειται για μια συλλογή τροποποίησης των βομβών ελεύθερης πτώσης Mk.81/.82/.83/.84 σε βόμβες προσβολής ακριβείας μέγιστου βεληνεκούς 24 χιλιομέτρων.
-200 διανομείς υπό-πυρομαχικών CBU-103 WCMD (Wind Correction Munitions Dispenser).
To ελληνικό οπλοστάσιο συμπληρώνουν βόμβες προσβολής αεροδρομίων BLU-107 Durandal και Mk.70 Conbib, βόμβες διασποράς κατά προσωπικού και κατά υλικού Mk.20 Mod.2 Rockeye, CBU-59/B APAM, CBU-58B/71, CBU-52B/B, καθώς και βόμβες ελεύθερης πτώσης Mk-82/SE (των 500 λιβρών), Mk-83 (των 1.000 λιβρών) και Mk-84 (των 2.000 λιβρών).
Στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου, στο οπλοστάσιο της THK υπηρετούν περί τα 1.120 βλήματα (συν απροσδιόριστος αριθμός βλημάτων cruise SOM τουρκικής σχεδίασης) και τουλάχιστον 1.770 βόμβες προσβολής ακριβείας. Συγκεκριμένα:
-824 βλήματα AGM-65 Maverick, εκ των οποίων 550 των εκδόσεων AGM-65A/-65B (παρελήφθησαν τη δεκαετία του 1980) και 274 της έκδοσης AGM-65G2 Maverick IR (παρελήφθησαν την περίοδο 1993-1995).
-104 βλήματα AGM-154A1/-154C JSOW (50 και 54 αντίστοιχα), τα οποία παρελήφθησαν την περίοδο 2007-2008.
-96 βλήματα AGM-88B Block.3A HARM, τα οποία παρελήφθησαν την περίοδο 1994-1995.
-50 βλήματα AGM-84K SLAM-ER (Stand-off Land Attack Missile-Extended Range), εκ των οποίων δύο εκπαιδευτικά. Παρελήφθησαν την περίοδο 2011-2012 και επιτυγχάνουν μέγιστο βεληνεκές 275 χιλιόμετρα.
-46 βλήματα Popeye. Παρελήφθησαν το 2002 (σύμφωνα με ορισμένες πηγές η ΤΗΚ έχει παραλάβει περί τα 100 βλήματα του τύπου). Το μέγιστο βεληνεκές τους είναι 150 χιλιόμετρα, ενώ μπορούν να μεταφέρουν δύο διαφορετικές πολεμικές κεφαλές (θραυσμάτων, διατρητική).
-200 βόμβες GBU-8/B HOBOS.
-170 κατευθυνόμενες βόμβες GBU-10/-12/-16 Paveway II (παρελήφθησαν τη δεκαετία του 1990).
-400 κατευθυνόμενες βόμβες GBU-31/-38 JDAM (παρελήφθησαν την περίοδο 2007-2009).
To τουρκικό οπλοστάσιο συμπληρώνουν βόμβες προσβολής αεροδρομίων BLU-107 Durandal, βόμβες διασποράς κατά προσωπικού και κατά υλικού CBU-103/-105 SFW (τουλάχιστον 100 βόμβες παρελήφθησαν την περίοδο 2007-2008), καθώς και βόμβες ελεύθερης πτώσης Mk-82/SE, Mk-83 και Mk-84.
Από την σύγκριση των δύο οπλοστασίων προκύπτει ότι τουλάχιστον έως το 2012 (δηλαδή το έτος εισαγωγής σε υπηρεσία του βλήματος SOM) η ΠΑ διατηρούσε το ποσοτικό και ποιοτικό πλεονέκτημα σε βλήματα στρατηγικής σημασίας, με τα SCALP-EG και ΑM-39 Exocet Block-2 (90 και 39 βλήματα αντίστοιχα, σύνολο 129 βλήματα), σε σχέση με την Τουρκία, η οποία είχε στο οπλοστάσιο της 96 βλήματα AGM-84K SLAM-ER και Popeye (50 και 46 αντίστοιχα).
Ωστόσο ο SOM ήρθε να αλλάξει τα δεδομένα, κυρίως διότι πρόκειται για ένα βλήμα, το οποίο η Τουρκία μπορεί να εντάξει σε υπηρεσία μαζικά, αφού είναι εγχώριας ανάπτυξης, άρα δεν υπόκειται στην καλή θέληση του προμηθευτή (όπως συνέβη, για παράδειγμα, με την Ελλάδα και την άρνηση των ΗΠΑ να μας δώσουν το βλήμα cruise AGM-158 JASSM μέγιστου βεληνεκούς άνω των 370 χιλιομέτρων ή 1.000 χιλιομέτρων στην έκδοση ER).
Η ανάπτυξη του SOM ξεκίνησε το 2006 και ολοκληρώθηκε το 2011. Είναι βλήμα προσβολής κινούμενων και σταθερών στόχων σε αποστάσεις άνω των 185 χιλιομέτρων, με πιθανότερη τιμή τα 230 χιλιόμετρα (έκδοση SOM-A), ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται η ανάπτυξη των εκδόσεων SOM-B1, SOM-B2 (με διπλή πολεμική κεφαλή για την προσβολή στρατηγικών και καλά προστατευμένων στόχων) και SOM-J (σε συνεργασία με την Lockheed Martin για χρήση από τα μαχητικά αεροσκάφη F-35 Lightning II). Το βλήμα εξοπλίζει τόσο τα F-16 Fighting Falcon, όσο και τα F-4E 2020 της ΤΗΚ.
O SOM είναι μια πραγματική απειλή για την Ελλάδα και η χώρα μας θα πρέπει να εξετάσει όλες τις επιλογές της και να προχωρήσει άμεσα με την επιλογή της καλύτερης δυνατής λύσης.
Ευθύμιος Λάζος
20/7/2017
https://www.thinknews.gr/defence/vlimata-aeros-edafous-se-ellada-ke-tourkia/
3.
ASRAD-GR ΚΑΙ STINGER:
ΦΟΝΙΚΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ UAV.
Την τελευταία δεκαπενταετία στο Αιγαίο, παρατηρείται αύξηση της εμφάνισης τουρκικών ΜΕΑ (Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη / Unmanned Aerial Vehicles – UAV) , τα οποία λόγω του μειωμένου RCS (Radar Cross Section) που εμφανίζουν αλλά και της χαμηλής ταχύτητας με την οποία ίπτανται, καθιστούν πολύ δύσκολο τον εντοπισμό τους σε μεγάλες αποστάσεις από τα υπάρχοντα ραντάρ που διαθέτουν οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΕΔ).
Ωστόσο, ο συνδυασμός κάποιων από τα υπάρχοντα συστήματα μπορούν να εντοπίσουν και να καταστρέψουν κάθε είδους τουρκικό UAV Μέσου Υψόμετρου, Μακράς Διάρκειας πτήσης (MALE: Μedium Αltitude Long Εndurance) όπως το I-GNAT και το HERON ή το ANKA που αποτελεί και την εγχώρια πλατφόρμα αναβάθμισης που θα φέρει και οπλισμό στο άμεσο μέλλον.
Στο πλαίσιο της αναβάθμισης του UAV Anka, η τουρκική εταιρεία ΤΑΙ τον περασμένο Μάιο ξεκίνησε τις δοκιμές μεταφοράς και εξαπόλυσης συνδυασμού όπλων. Ειδικότερα, σύμφωνα με φωτογραφίες που δημοσίευσε η τουρκική εταιρεία αλλά και σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε την δημοσιότητα το τουρκικό ΜΑΛΕ θα μπορεί να μεταφέρει συνδυασμό οπλισμού αποτελούμενο από δύο κατευθυνόμενα πυρομαχικά ελεύθερης πτώσης MAM-L βάρους 22,5 κιλών με θραυσματογόνο εκρηκτική πολεμική βάρους 10 κιλών και ακτίνα 25 μέτρων καθώς και τέσσερις κατευθυνόμενες ρουκέτες CİRİT.
Σύμφωνα με στοιχεία της εταιρείας το Anka θα έχει τη δυνατότητα προσβολής κινούμενων στόχων σε αποστάσεις έως και 8 χλμ υπο ορισμένες συνθήκες. Βλέπουμε λοιπόν ότι η τουρκική αεροπορία «επενδύει» στην πιστοποίηση του αεροχήματος σε αποστολές κρούσης και ειδικότερα κατά στόχων υψηλής αξίας (σταθμοί ραντάρ, κέντρα διοίκησης, κ.α).
Σημειώνεται δε ότι στην εξοπλισμένη έκδοση του UAV Anka έχει ολοκληρωθεί ηλεκτροπτικός αισθητήρας ημέρας/νύκτας Aselflir-235 CATS ενώ έχει την δυνατότητα πτήσης διάρκειας 24 ωρών σε αποστάσεις έως 200 χλμ, με επιχειρησιακή οροφή τα 30.000 πόδια, μεταφέροντας ωφέλιμο φορτίο 200 κιλών. Εάν στα προαναφερθέντα προστεθεί και η πρόθεση της τουρκικής αεροπορίας το ΑΝΚΑ σε διάφορες εκδόσεις να αποτελέσει την ραχοκοκαλιά των τουρκικών, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η ανάγκη κατάρριψης του είναι επιτακτική για την ελληνική πλευρά.
Turkish Male UAV ANKA S Drone
Military Freaks
ΤΟ UAV ANKA ΠΡΕΣΒΕΥΕΙ ΜΙΑ ΝΕΟΥ ΤΥΠΟΥ ΑΠΕΙΛΗ.
ΣΤΟΝ «ΡΟΓΧΟ» ΤΟΥ BOR-A ΚΑΙ ΤΟΥ MARGOT
Παρότι όπως έχει προαναφερθεί ο εντοπισμός των ΜΕΑ είναι αρκετά δύσκολος, οι δυνατότητες των συστημάτων BOR-A και MARGOT, που βρίσκονται σε υπηρεσία με τον Ελληνικό Στρατό, επιτρέπουν τον έγκαιρο εντοπισμό τους. Ειδικότερα, σε ότι αφορά το ραντάρ BOR-A 550 είναι ένας χερσαίας και παράκτιας επιτήρησης ραδιοεντοπιστής (GSR) κατάλληλος για σε επιχειρήσεις επιτήρησης ακτών και χερσαίων συνόρων, αλλά συνδυάζει την επιτήρηση εδάφους, θάλασσας και χαμηλά ιπτάμενων στόχων ημέρα και νύχτα με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες.
Χρησιμοποιώντας την λειτουργία εντοπισμού χαμηλά ιπτάμενων στόχων και τοποθετώντας κατάλληλα το σύστημα πάνω σε λόφο ή/και σε τηλεσκοπικό ιστό έτσι ώστε να αυξάνεται το πεδίο έρευνας αέρος τόσο σε οριζόντιο όσο κυρίως σε κατακόρυφο επίπεδο, θα επιτευχθεί η ανίχνευση του στόχου ενδιαφέροντος σε ικανοποιητική απόσταση. Παράλληλα ο ηλεκτροπτικός αισθητήρας MARGOT θα μπορούσε, είτε σε συνδυασμό με το BOR-A 550 είτε αυτόνομα, να εντοπίσει τον στόχο ενδιαφέροντος.
Στην πρώτη περίπτωση το ραντάρ εντοπίζει τον στόχο και στρέφει το MARGOT προς την κατεύθυνση αυτή έτσι ώστε να πραγματοποιηθεί εντοπισμός και ταυτοποίηση του στόχου. Σε κάθε περίπτωση το MARGOT θα πρέπει να τοποθετηθεί σε υψηλό σημείο στην περιοχή ενδιαφέροντος, ενώ θα ήταν επιθυμητή η προσαρμογή του σε τηλεσκοπικό ιστό έτσι ώστε να βελτιστοποιηθεί η απόδοση ανίχνευσης και εντοπισμού χωρίς φυσικά εμπόδια. Οι παραπάνω επιδόσεις τόσο του Radar BOR-A 550 όσο και του ηλεκτροπτικού αισθητήρα MARGOT, ως προς την ανίχνευση χαμηλά ιπτάμενων, με χαμηλή ταχύτητα ελικοπτέρων έχουν αξιολογηθεί κατά την διάρκεια διακλαδικών ασκήσεων που χρησιμοποιήθηκαν τα εν λόγω συστήματα με εντυπωσιακά αποτελέσματα, πιθανόν κάτι αντίστοιχο να έχει γίνει και με ΜΕΑ Sperwer του Ελληνικού Στρατού.
«ΑΝΑΧΑΙΤΙΖΟΝΤΑΣ» ΤΟΝ ΕΙΣΒΟΛΕΑ
Η προσβολή του ΜΕΑ θα μπορούσε να θεωρητικά να επιτευχθεί, είτε με τη χρήση πυροβόλων μέσου διαμετρήματος, είτε με τη χρήση πυραυλικών συστημάτων. Στην πρώτη περίπτωση όμως ο ΕΣ στερείται συστήματος πυροβόλου που να είναι εξοπλισμένο με σύγχρονο Σύστημα Ελέγχου Πυρός (ΣΕΠ) και ηλεκτροπτικά συστήματα δυνατοτήτων ανάλογων του MARGOT, τα οποία θα μπορούσαν με επιτυχία να προσβάλουν τον στόχο.
Από τα πυραυλικά συστήματα, το TOR-M1 θα μπορούσε υπό ορισμένες συνθήκες να εγκλωβίσει και να προσβάλει τον στόχο. Ωστόσο είναι αμφίβολη η διατήρηση εγκλωβισμού του στόχου από το ραντάρ του συστήματος για όσο χρόνο απαιτεί η καθοδήγηση του βλήματος προς αυτόν, ενώ στην περίπτωση που επικρατούν συνθήκες χαμηλού φωτισμού περιορίζονται ακόμα περισσότερο οι επιδόσεις των ηλεκτροπτικών συστημάτων ανίχνευσης LLTV που εξοπλίζουν τα TOR-M1. Από τα υπόλοιπα οπλικά συστήματα σε υπηρεσία με τον ΕΣ, εκείνο που εμφανίζει τις περισσότερες πιθανότητες κατάρριψης είναι το σύστημα ASRAD-GR, σε συνδυασμό με το πύραυλο STINGER.
Ειδικότερα, το σύστημα ASRAD-GR διαθέτει σύγχρονα ηλεκτροπτικά, τα οποία του επιτρέπουν τον έγκαιρο εγκλωβισμό του στόχου, ενώ παράλληλα είναι σε θέση να εμπλέξει ξανά τον στόχο σε περίπτωση αστοχίας της πρώτης βολής. Επιπρόσθετα το σύστημα είναι εξοπλισμένο με ψηφιακό βαλλιστικό υπολογιστή που επιτρέπει την πραγματοποίηση βολής όταν ο στόχος έχει εγκλωβιστεί από τον αισθητήρα του πυραύλου και παράλληλα βρίσκεται εντός φακέλου εμπλοκής αυτού. Πριν την βολή ο στόχος εγκλωβίζεται και ταυτοποιείται εκ νέου από τον ηλεκτροπτικό αισθητήρα του συστήματος Στην περίπτωση δε, βολής ζεύγους πυραύλων STINGER μεγιστοποιούνται οι πιθανοτήτων προσβολής του στόχου.
ΒΛΗΜΑΤΑ ΑΕΡΟΣ-ΕΔΑΦΟΥΣ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ.
Σήμερα στο οπλοστάσιο της ΠΑ υπηρετούν περί τα 726 βλήματα και περί τις 2.044 βόμβες προσβολής ακριβείας. Συγκεκριμένα:
-487 βλήματα AGM-65 Maverick, εκ των οποίων 284 των εκδόσεων AGM-65A/-65B και 203 της έκδοσης AGM-65G2 Maverick IR (Infra-Red). Τα 284 AGM-65A/-65B Maverick παρελήφθησαν τη διετία 1982-1983, ενώ τα 203 AGM-65G2 Maverick IR παρελήφθησαν το 2003. Το μέγιστο βεληνεκές τους ξεπερνά τα 27 χιλιόμετρα.
-40 βλήματα AGM-154C JSOW (Joint Stand-Off Weapon), τα οποία παρελήφθησαν το 2009. Το ελάχιστο βεληνεκές τους είναι 22 χιλιόμετρα, εάν εκτοξευτούν από χαμηλό ύψος ή 130 χιλιόμετρα (μέγιστο βεληνεκές), εάν εκτοξευτούν από μεγάλο ύψος.
-90 βλήματα SCALP-EG (Système de Croisière Autonome à Longue Portée-Emploi Général). Επιτυγχάνουν μέγιστο βεληνεκές περί τα 500 χιλιόμετρα και χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από τα Mirage-2000. Παρελήφθησαν σε δύο διαδοχικές παρτίδες το 2007.
-84 βλήματα αντί-ραντάρ AGM-88B Block.3A HARM (High-speed Anti-Radiation Missile). Παρελήφθησαν το 1998. Το μέγιστο βεληνεκές τους είναι άνω των 48 χιλιομέτρων. Δυστυχώς η ελληνική προμήθεια δεν συνοδεύτηκε από την προμήθεια συστημάτων HTS (HARM Targeting System), τα οποία προσφέρουν αυτόνομη διαδικασία εντοπισμού και αναγνώρισης στόχων σε μεγάλο βεληνεκές.
39 βλήματα κατά πλοίων AM-39 Block.2 Exocet, τα οποία παρελήφθησαν την περίοδο 1998-2003 και χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από τα Mirage-2000. Το μέγιστο βεληνεκές τους κυμαίνετε μεταξύ 50-70 χιλιομέτρων.
-70 διανομείς υπό-πυρομαχικών AFDS (Autonomous Free-flight Dispenser System). Το AFDS μπορεί να ενσωματώσει πέντε διαφορετικές πολεμικές κεφαλές (καταστροφής αεροδιάδρομων, αντιαρματικές νάρκες, κατά υλικού, απαγόρευσης περιοχής και γενικής χρήσης). Συνολικά μπορεί να μεταφέρει έως και 240 υπό-πυρομαχικά ενός τύπου ή διαφόρων τύπων. Η έκταση την οποία καλύπτουν τα 240 υπό-πυρομαχικά έχει διαστάσεις (μήκος x πλάτος) 1.000 μέτρα x 350 μέτρα (350.000 τετραγωνικά μέτρα). Το μέγιστο βεληνεκές κυμαίνεται από τα 10 χιλιόμετρα (όταν αφεθεί από χαμηλό ύψος) έως τα 20 χιλιόμετρα (όταν αφεθεί από μεγάλο ύψος).
-96 βόμβες ηλεκτροπτικής καθοδήγησης τύπου
GBU-8/B HOBOS (Homing Bomb System).
-648 κατευθυνόμενες βόμβες της οικογένειας Paveway, εκ των οποίων 1.162 των εκδόσεων GBU-12/-16 Paveway II (παρελήφθησαν την περίοδο 1997-1998), 286 της έκδοσης GBU-50 Enhanced Paveway II (παρελήφθησαν το 2011) και 200 της έκδοσης GBU-24 Paveway III (παρελήφθησαν την περίοδο 2003-2004). Οι βόμβες της οικογένειας Paveway ΙΙ/ΙΙΙ ενσωματώνουν βόμβες ελεύθερης πτώσης της οικογένειας Mk.82/.83/.84 ή διατρητικές βόμβες της οικογένειας BLU-109. Το μέγιστο βεληνεκές τους είναι 12 χιλιόμετρα (για τις Paveway II) ή 16 χιλιόμετρα (για τις Paveway IΙI).
-100 κατευθυνόμενες βόμβες GBU-31 JDAM (Joint Direct Attack Munitions). Πρόκειται για μια συλλογή τροποποίησης των βομβών ελεύθερης πτώσης Mk.81/.82/.83/.84 σε βόμβες προσβολής ακριβείας μέγιστου βεληνεκούς 24 χιλιομέτρων.
-200 διανομείς υπό-πυρομαχικών CBU-103 WCMD (Wind Correction Munitions Dispenser).
To ελληνικό οπλοστάσιο συμπληρώνουν βόμβες προσβολής αεροδρομίων BLU-107 Durandal και Mk.70 Conbib, βόμβες διασποράς κατά προσωπικού και κατά υλικού Mk.20 Mod.2 Rockeye, CBU-59/B APAM, CBU-58B/71, CBU-52B/B, καθώς και βόμβες ελεύθερης πτώσης Mk-82/SE (των 500 λιβρών), Mk-83 (των 1.000 λιβρών) και Mk-84 (των 2.000 λιβρών).
Στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου, στο οπλοστάσιο της THK υπηρετούν περί τα 1.120 βλήματα (συν απροσδιόριστος αριθμός βλημάτων cruise SOM τουρκικής σχεδίασης) και τουλάχιστον 1.770 βόμβες προσβολής ακριβείας. Συγκεκριμένα:
-824 βλήματα AGM-65 Maverick, εκ των οποίων 550 των εκδόσεων AGM-65A/-65B (παρελήφθησαν τη δεκαετία του 1980) και 274 της έκδοσης AGM-65G2 Maverick IR (παρελήφθησαν την περίοδο 1993-1995).
-104 βλήματα AGM-154A1/-154C JSOW (50 και 54 αντίστοιχα), τα οποία παρελήφθησαν την περίοδο 2007-2008.
-96 βλήματα AGM-88B Block.3A HARM, τα οποία παρελήφθησαν την περίοδο 1994-1995.
-50 βλήματα AGM-84K SLAM-ER (Stand-off Land Attack Missile-Extended Range), εκ των οποίων δύο εκπαιδευτικά. Παρελήφθησαν την περίοδο 2011-2012 και επιτυγχάνουν μέγιστο βεληνεκές 275 χιλιόμετρα.
-46 βλήματα Popeye. Παρελήφθησαν το 2002 (σύμφωνα με ορισμένες πηγές η ΤΗΚ έχει παραλάβει περί τα 100 βλήματα του τύπου). Το μέγιστο βεληνεκές τους είναι 150 χιλιόμετρα, ενώ μπορούν να μεταφέρουν δύο διαφορετικές πολεμικές κεφαλές (θραυσμάτων, διατρητική).
-200 βόμβες GBU-8/B HOBOS.
-170 κατευθυνόμενες βόμβες GBU-10/-12/-16 Paveway II (παρελήφθησαν τη δεκαετία του 1990).
-400 κατευθυνόμενες βόμβες GBU-31/-38 JDAM (παρελήφθησαν την περίοδο 2007-2009).
To τουρκικό οπλοστάσιο συμπληρώνουν βόμβες προσβολής αεροδρομίων BLU-107 Durandal, βόμβες διασποράς κατά προσωπικού και κατά υλικού CBU-103/-105 SFW (τουλάχιστον 100 βόμβες παρελήφθησαν την περίοδο 2007-2008), καθώς και βόμβες ελεύθερης πτώσης Mk-82/SE, Mk-83 και Mk-84.
Από την σύγκριση των δύο οπλοστασίων προκύπτει ότι τουλάχιστον έως το 2012 (δηλαδή το έτος εισαγωγής σε υπηρεσία του βλήματος SOM) η ΠΑ διατηρούσε το ποσοτικό και ποιοτικό πλεονέκτημα σε βλήματα στρατηγικής σημασίας, με τα SCALP-EG και ΑM-39 Exocet Block-2 (90 και 39 βλήματα αντίστοιχα, σύνολο 129 βλήματα), σε σχέση με την Τουρκία, η οποία είχε στο οπλοστάσιο της 96 βλήματα AGM-84K SLAM-ER και Popeye (50 και 46 αντίστοιχα).
Ωστόσο ο SOM ήρθε να αλλάξει τα δεδομένα, κυρίως διότι πρόκειται για ένα βλήμα, το οποίο η Τουρκία μπορεί να εντάξει σε υπηρεσία μαζικά, αφού είναι εγχώριας ανάπτυξης, άρα δεν υπόκειται στην καλή θέληση του προμηθευτή (όπως συνέβη, για παράδειγμα, με την Ελλάδα και την άρνηση των ΗΠΑ να μας δώσουν το βλήμα cruise AGM-158 JASSM μέγιστου βεληνεκούς άνω των 370 χιλιομέτρων ή 1.000 χιλιομέτρων στην έκδοση ER).
Η ανάπτυξη του SOM ξεκίνησε το 2006 και ολοκληρώθηκε το 2011. Είναι βλήμα προσβολής κινούμενων και σταθερών στόχων σε αποστάσεις άνω των 185 χιλιομέτρων, με πιθανότερη τιμή τα 230 χιλιόμετρα (έκδοση SOM-A), ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται η ανάπτυξη των εκδόσεων SOM-B1, SOM-B2 (με διπλή πολεμική κεφαλή για την προσβολή στρατηγικών και καλά προστατευμένων στόχων) και SOM-J (σε συνεργασία με την Lockheed Martin για χρήση από τα μαχητικά αεροσκάφη F-35 Lightning II). Το βλήμα εξοπλίζει τόσο τα F-16 Fighting Falcon, όσο και τα F-4E 2020 της ΤΗΚ.
O SOM είναι μια πραγματική απειλή για την Ελλάδα και η χώρα μας θα πρέπει να εξετάσει όλες τις επιλογές της και να προχωρήσει άμεσα με την επιλογή της καλύτερης δυνατής λύσης.
Ευθύμιος Λάζος
20/7/2017
https://www.thinknews.gr/defence/vlimata-aeros-edafous-se-ellada-ke-tourkia/
3.
ASRAD-GR ΚΑΙ STINGER:
ΦΟΝΙΚΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ UAV.
Την τελευταία δεκαπενταετία στο Αιγαίο, παρατηρείται αύξηση της εμφάνισης τουρκικών ΜΕΑ (Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη / Unmanned Aerial Vehicles – UAV) , τα οποία λόγω του μειωμένου RCS (Radar Cross Section) που εμφανίζουν αλλά και της χαμηλής ταχύτητας με την οποία ίπτανται, καθιστούν πολύ δύσκολο τον εντοπισμό τους σε μεγάλες αποστάσεις από τα υπάρχοντα ραντάρ που διαθέτουν οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΕΔ).
Ωστόσο, ο συνδυασμός κάποιων από τα υπάρχοντα συστήματα μπορούν να εντοπίσουν και να καταστρέψουν κάθε είδους τουρκικό UAV Μέσου Υψόμετρου, Μακράς Διάρκειας πτήσης (MALE: Μedium Αltitude Long Εndurance) όπως το I-GNAT και το HERON ή το ANKA που αποτελεί και την εγχώρια πλατφόρμα αναβάθμισης που θα φέρει και οπλισμό στο άμεσο μέλλον.
Στο πλαίσιο της αναβάθμισης του UAV Anka, η τουρκική εταιρεία ΤΑΙ τον περασμένο Μάιο ξεκίνησε τις δοκιμές μεταφοράς και εξαπόλυσης συνδυασμού όπλων. Ειδικότερα, σύμφωνα με φωτογραφίες που δημοσίευσε η τουρκική εταιρεία αλλά και σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε την δημοσιότητα το τουρκικό ΜΑΛΕ θα μπορεί να μεταφέρει συνδυασμό οπλισμού αποτελούμενο από δύο κατευθυνόμενα πυρομαχικά ελεύθερης πτώσης MAM-L βάρους 22,5 κιλών με θραυσματογόνο εκρηκτική πολεμική βάρους 10 κιλών και ακτίνα 25 μέτρων καθώς και τέσσερις κατευθυνόμενες ρουκέτες CİRİT.
Σύμφωνα με στοιχεία της εταιρείας το Anka θα έχει τη δυνατότητα προσβολής κινούμενων στόχων σε αποστάσεις έως και 8 χλμ υπο ορισμένες συνθήκες. Βλέπουμε λοιπόν ότι η τουρκική αεροπορία «επενδύει» στην πιστοποίηση του αεροχήματος σε αποστολές κρούσης και ειδικότερα κατά στόχων υψηλής αξίας (σταθμοί ραντάρ, κέντρα διοίκησης, κ.α).
Σημειώνεται δε ότι στην εξοπλισμένη έκδοση του UAV Anka έχει ολοκληρωθεί ηλεκτροπτικός αισθητήρας ημέρας/νύκτας Aselflir-235 CATS ενώ έχει την δυνατότητα πτήσης διάρκειας 24 ωρών σε αποστάσεις έως 200 χλμ, με επιχειρησιακή οροφή τα 30.000 πόδια, μεταφέροντας ωφέλιμο φορτίο 200 κιλών. Εάν στα προαναφερθέντα προστεθεί και η πρόθεση της τουρκικής αεροπορίας το ΑΝΚΑ σε διάφορες εκδόσεις να αποτελέσει την ραχοκοκαλιά των τουρκικών, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η ανάγκη κατάρριψης του είναι επιτακτική για την ελληνική πλευρά.
Turkish Male UAV ANKA S Drone
Military Freaks
ΤΟ UAV ANKA ΠΡΕΣΒΕΥΕΙ ΜΙΑ ΝΕΟΥ ΤΥΠΟΥ ΑΠΕΙΛΗ.
ΣΤΟΝ «ΡΟΓΧΟ» ΤΟΥ BOR-A ΚΑΙ ΤΟΥ MARGOT
Παρότι όπως έχει προαναφερθεί ο εντοπισμός των ΜΕΑ είναι αρκετά δύσκολος, οι δυνατότητες των συστημάτων BOR-A και MARGOT, που βρίσκονται σε υπηρεσία με τον Ελληνικό Στρατό, επιτρέπουν τον έγκαιρο εντοπισμό τους. Ειδικότερα, σε ότι αφορά το ραντάρ BOR-A 550 είναι ένας χερσαίας και παράκτιας επιτήρησης ραδιοεντοπιστής (GSR) κατάλληλος για σε επιχειρήσεις επιτήρησης ακτών και χερσαίων συνόρων, αλλά συνδυάζει την επιτήρηση εδάφους, θάλασσας και χαμηλά ιπτάμενων στόχων ημέρα και νύχτα με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες.
Χρησιμοποιώντας την λειτουργία εντοπισμού χαμηλά ιπτάμενων στόχων και τοποθετώντας κατάλληλα το σύστημα πάνω σε λόφο ή/και σε τηλεσκοπικό ιστό έτσι ώστε να αυξάνεται το πεδίο έρευνας αέρος τόσο σε οριζόντιο όσο κυρίως σε κατακόρυφο επίπεδο, θα επιτευχθεί η ανίχνευση του στόχου ενδιαφέροντος σε ικανοποιητική απόσταση. Παράλληλα ο ηλεκτροπτικός αισθητήρας MARGOT θα μπορούσε, είτε σε συνδυασμό με το BOR-A 550 είτε αυτόνομα, να εντοπίσει τον στόχο ενδιαφέροντος.
Στην πρώτη περίπτωση το ραντάρ εντοπίζει τον στόχο και στρέφει το MARGOT προς την κατεύθυνση αυτή έτσι ώστε να πραγματοποιηθεί εντοπισμός και ταυτοποίηση του στόχου. Σε κάθε περίπτωση το MARGOT θα πρέπει να τοποθετηθεί σε υψηλό σημείο στην περιοχή ενδιαφέροντος, ενώ θα ήταν επιθυμητή η προσαρμογή του σε τηλεσκοπικό ιστό έτσι ώστε να βελτιστοποιηθεί η απόδοση ανίχνευσης και εντοπισμού χωρίς φυσικά εμπόδια. Οι παραπάνω επιδόσεις τόσο του Radar BOR-A 550 όσο και του ηλεκτροπτικού αισθητήρα MARGOT, ως προς την ανίχνευση χαμηλά ιπτάμενων, με χαμηλή ταχύτητα ελικοπτέρων έχουν αξιολογηθεί κατά την διάρκεια διακλαδικών ασκήσεων που χρησιμοποιήθηκαν τα εν λόγω συστήματα με εντυπωσιακά αποτελέσματα, πιθανόν κάτι αντίστοιχο να έχει γίνει και με ΜΕΑ Sperwer του Ελληνικού Στρατού.
«ΑΝΑΧΑΙΤΙΖΟΝΤΑΣ» ΤΟΝ ΕΙΣΒΟΛΕΑ
Η προσβολή του ΜΕΑ θα μπορούσε να θεωρητικά να επιτευχθεί, είτε με τη χρήση πυροβόλων μέσου διαμετρήματος, είτε με τη χρήση πυραυλικών συστημάτων. Στην πρώτη περίπτωση όμως ο ΕΣ στερείται συστήματος πυροβόλου που να είναι εξοπλισμένο με σύγχρονο Σύστημα Ελέγχου Πυρός (ΣΕΠ) και ηλεκτροπτικά συστήματα δυνατοτήτων ανάλογων του MARGOT, τα οποία θα μπορούσαν με επιτυχία να προσβάλουν τον στόχο.
Από τα πυραυλικά συστήματα, το TOR-M1 θα μπορούσε υπό ορισμένες συνθήκες να εγκλωβίσει και να προσβάλει τον στόχο. Ωστόσο είναι αμφίβολη η διατήρηση εγκλωβισμού του στόχου από το ραντάρ του συστήματος για όσο χρόνο απαιτεί η καθοδήγηση του βλήματος προς αυτόν, ενώ στην περίπτωση που επικρατούν συνθήκες χαμηλού φωτισμού περιορίζονται ακόμα περισσότερο οι επιδόσεις των ηλεκτροπτικών συστημάτων ανίχνευσης LLTV που εξοπλίζουν τα TOR-M1. Από τα υπόλοιπα οπλικά συστήματα σε υπηρεσία με τον ΕΣ, εκείνο που εμφανίζει τις περισσότερες πιθανότητες κατάρριψης είναι το σύστημα ASRAD-GR, σε συνδυασμό με το πύραυλο STINGER.
Ειδικότερα, το σύστημα ASRAD-GR διαθέτει σύγχρονα ηλεκτροπτικά, τα οποία του επιτρέπουν τον έγκαιρο εγκλωβισμό του στόχου, ενώ παράλληλα είναι σε θέση να εμπλέξει ξανά τον στόχο σε περίπτωση αστοχίας της πρώτης βολής. Επιπρόσθετα το σύστημα είναι εξοπλισμένο με ψηφιακό βαλλιστικό υπολογιστή που επιτρέπει την πραγματοποίηση βολής όταν ο στόχος έχει εγκλωβιστεί από τον αισθητήρα του πυραύλου και παράλληλα βρίσκεται εντός φακέλου εμπλοκής αυτού. Πριν την βολή ο στόχος εγκλωβίζεται και ταυτοποιείται εκ νέου από τον ηλεκτροπτικό αισθητήρα του συστήματος Στην περίπτωση δε, βολής ζεύγους πυραύλων STINGER μεγιστοποιούνται οι πιθανοτήτων προσβολής του στόχου.
5/7/2017
Δημήτρης Μανακανάτας
https://www.thinknews.gr/defence/asrad-gr-ke-stinger-fonikos-syndyasmos-gia-ta-tourkika-uav/?utm_content=bufferff53f&utm_medium=social&utm_source=facebook.com&utm_campaign=buffer
War News: Kornet E destroyed T 155 Fırtına howitzer
World Breaking News
4.
Η «ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ» ΤΗΣ ΑΝΤΙΑΡΜΑΤΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ ΤΟΥ Ε.Σ. (PHOTOS)
Σε γενικές γραμμές η αντιαρματική άμυνα του ΕΣ βρίσκεται σε ικανοποιητικό επίπεδο. Συνολικά ο ΕΣ διατηρεί σε υπηρεσία 1.173 αντιαρματικούς εκτοξευτές κατευθυνόμενων βλημάτων ως εξής: (α) 196 Kornet-E μέγιστου βεληνεκούς 5.500 μέτρων (β) 438 TOW-2 μέγιστου βεληνεκούς 3.750 ή 4.500 μέτρων (ανάλογα το βλήμα) (γ) 262 Fagot μέγιστου βεληνεκούς 2.000 ή 2.500 μέτρων (ανάλογα το βλήμα) και (δ) 277 MILAN μέγιστου βεληνεκούς 2.000 μέτρων. Για τις μεγάλες αποστάσεις, άνω των 5.500 μέτρων, ο ΕΣ χρησιμοποιεί τα βλήματα της οικογένειας AGM-114 Hellfire II με μέγιστο βεληνεκές 8.000 μέτρα, τα οποία εξοπλίζουν αποκλειστικά τα επιθετικά ελικόπτερα AH-64 Apache (κάθε ελικόπτερο μπορεί να μεταφέρει έως και 16 βλήματα σε τέσσερις φορείς ανάρτησης οπλισμού, με τέσσερα βλήματα ανά φορέα). Τα βλήματα της οικογένειας Hellfire μπορούν να εφοδιαστούν με δύο διαφορετικές πολεμικές κεφαλές: Αντιαρματική υψηλής εκρηκτικότητας ή θραυσμάτων. Η αντιαρματική κεφαλή φέρει δύο διαδοχικές εκρηκτικές γομώσεις σε κάθετη σειρά (tandem), ενώ η κεφαλή θραυσμάτων φέρει μια εκρηκτική γόμωση.
Στον τομέα των μη-κατευθυνόμενων συστημάτων ο ΕΣ διατηρεί σε υπηρεσία ΠΑΟ (Πυροβόλα Άνευ Οπισθοδρόμησης) τύπου M-40A1 (106mm), Μ-67 (90mm) και Carl Gustav M2 (84mm). Στο σύνολο περί τους 4.655 εκτοξευτές, το δραστικό βεληνεκές των οποίων κυμαίνατε από τα 400 έως τα 500 μέτρα (το μέγιστο βεληνεκές τους ξεπερνά τα 1.500 μέτρα).
Τέλος, στον τομέα των φορητών αντιαρματικών μικρού βεληνεκούς υπάρχουν τα 135 LRAC F1 των 89mm τα οποία αποκτήθηκαν στη δεκαετία του 1980 και χρησιμοποιούνται από τις Ειδικές Δυνάμεις, και οι εκτοξευτές μιας χρήσης M-72A2 LAW των 66mm και RPG-18 Mukha των 64mm. Τα πρώτα συστήματα M-72 LAW παρελήφθησαν τη δεκαετία του 1970 (συνολικά η Ελλάδα παρέλαβε περί τις 12.000 μονάδες). Σήμερα το εν υπηρεσία απόθεμα έχει μειωθεί δραματικά, λόγω λήξης του ορίου ζωής. Το ίδιο ισχύει και για τα RPG-18, τα οποία παρελήφθησαν την περίοδο 1993-1994 από τα αποθέματα της πρώην Ανατολικής Γερμανίας.
Αμφότερα τα M-72 LAW και RPG-18 χρησιμοποιούνται σε επίπεδο Ομάδας Πεζικού σε ρόλο αντιαρματικής άμυνας (πρωτίστως), αλλά και σε ρόλους προσβολής προσωπικού ή καταστροφής οχυρώσεων κ.ά. Και τα δύο συστήματα αντιμετωπίζουν πρόβλημα παλαιότητας, ξεπερασμένης τεχνολογίας, αμφιβόλου αξιοπιστίας κατά των τουρκικών αρμάτων μάχης Leopard-2A4 και M-60T Sabra και μαζικής απόσυρσης, λόγω του τέλος της διάρκειας ζωής τους. Επιπλέον, το δραστικό τους βεληνεκές δεν ξεπερνά τα 200 μέτρα. Υπάρχει λοιπόν σοβαρός κίνδυνος ο ΕΣ σε λίγα χρόνια να μείνει χωρίς φορητά αντιαρματικά μικρού βεληνεκούς.
Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι από το 1996 και μετά, στα διαδοχικά ΕΜΠΑΕ (Ενιαίο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Ανάπτυξης και Εκσυγχρονισμού) των Ενόπλων Δυνάμεων (1996-2000, 2001-2005 και 2006-2010), προβλεπόταν δαπάνη ύψους € 155.000.000 για την προμήθεια συνολικά 422 φορητών αντιαρματικών συστημάτων μικρού βεληνεκούς διπλού ρόλου (180 εκτοξευτών, σε πρώτη φάση, και άλλων 242 εκτοξευτών, σε δεύτερη φάση). Αλλά, όπως και πολλά άλλα προγράμματα, έτσι και αυτό περιέπεσε σε αδράνεια και ουδέποτε υλοποιήθηκε.
Είναι προφανές ότι ο ΕΣ χρειάζεται ένα φορητό αντιαρματικό σύστημα, το οποίο θα καλύψει το κενό που υπάρχει και αφορά στις μικρές αποστάσεις (500-750 μέτρα). Φυσικά δεν μιλάμε για χιλιάδες εκτοξευτές, άλλωστε δεν υπάρχουν χρήματα, αλλά για 100 περίπου εκτοξευτές για τον εξοπλισμό, κατά προτεραιότητα, της 50ης Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας Πεζικού, ένα πρόγραμμα το οποίο δεν θα ξεπεράσει τα € 30-35.000.000 (εκτοξευτές και αρχικό απόθεμα βλημάτων).
Στη διεθνή αγορά υπάρχουν διαθέσιμες αρκετές σχεδιάσεις, όλες με κορυφαίες επιδόσεις όπως το σουηδικό AT-4CS με δραστικό βεληνεκές 500 μέτρα, το γαλλικό ERYX με δραστικό βεληνεκές 600 μέτρα, το αμερικανικό FGM-172 με δραστικό βεληνεκές 600 μέτρα, το επίσης σουηδικό MBT-LAW με δραστικό βεληνεκές 600 μέτρα, το γερμανικό PzF-3 με δραστικό βεληνεκές 400-600 μέτρα και το ισραηλινό Spike-SR με δραστικό βεληνεκές 800 μέτρα. Βέβαια πρόκειται για νέα συστήματα και όχι μεταχειρισμένα. Εάν αναζητήσουμε μεταχειρισμένα η μόνη εναλλακτική επιλογή, εάν υπάρχει ακόμα απόθεμα στον Αμερικανικό Στρατό, είναι οι βελτιωμένες εκδόσεις του M-72 LAW (M-72A6 LAW, M-72E10 LAW).
Εναλλακτικά, μια άλλη επιλογή θα μπορούσε να ήταν η πλήρης αξιοποίηση-αναβάθμιση της επιχειρησιακής και μαχητικής αξίας του υπάρχοντος εξοπλισμού αντιαρματικών εκτοξευτών κατευθυνόμενων βλημάτων ως εξής:
Ως προς τα Kornet-E με την προμήθεια βλημάτων 9Μ113-Μ2/-F2 (Kornet-M/-EM) μέγιστου βεληνεκούς 8.000 μέτρων με αντιαρματική κεφαλή υψηλής εκρηκτικότητας (Μ2) διατρητικής ικανότητας θωράκισης πάχους 1.100-1.300mm συν της εξωτερικής θωράκισης ERA ή θερμοβαρική κεφαλής (F2).
Ως προς τα TOW II με την ενίσχυση του αποθέματος βλημάτων BGM-71E μέγιστου βεληνεκούς 4.500 μέτρων.
Ως προς τα Fagot, o ΕΣ παρέλαβε εκτοξευτές τριών διαφορετικών εκδόσεων (9P135, 9Ρ135M, 9Ρ135M1). Το ενδιαφέρον είναι ότι οι εκτοξευτές 9Ρ135Μ μπορούν να εκτοξεύσουν και βλήματα τύπου Konkurs μέγιστου βεληνεκούς 4.000 μέτρων και Konkurs-M μέγιστου βεληνεκούς 4.500 μέτρων, αμφότερα διατρητικής ικανότητας θωράκισης πάχους 750-800mm συν της εξωτερικής θωράκισης ERA, σε αντίθεση με τα βλήματα Fagot, που έχουν διατρητική ικανότητα χάλυβα πάχους 400mm συν της εξωτερικής θωράκισης ERA.
Ως προς τα MILAN I με την προμήθεια βλημάτων MILAN ER μέγιστου βεληνεκούς 3.000 μέτρων και αυξημένη ικανότητα διάτρησης θώρακα.
Ευθύμιος Λάζος
18/7/2017
https://www.thinknews.gr/defence/achillios-pterna-tis-antiarmatikis-amynas-tou-e-s-photos/?utm_content=buffer2d2b8&utm_medium=social&utm_source=facebook.com&utm_campaign=buffer
5.
ΝΕΟ ΑΡΜΑΤΑΓΩΓΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ - ΑΝΑΝΕΩΝΕΤΑΙ ΡΙΖΙΚΑ Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΑΠΟΒΑΤΙΚΟΣ ΣΤΟΛΟΣ.
Πριν από λίγες ημέρες η Τουρκία καθέλκυσε ένα από τα δύο νέα αρματαγωγά της, τα οποία ναυπηγεί εγχώρια, στο πλαίσιο σχετικού προγράμματος. Το L-402 «Bayraktar» ξεκίνησε να ναυπηγείται τον Σεπτέμβριο του 2015 και ακολούθησε, τον Ιούλιο του 2016 η έναρξη ναυπήγησης του έτερου αρματαγωγού L-403 «Sancaktar». Πρόκειται για ένα ακόμα βήμα προς την ολοκλήρωση του ευρύτερου προγράμματος ενίσχυσης και αναβάθμισης του στόλου των αποβατικών μέσων που διαθέτει η Τουρκία.
Σε προηγούμενο μας άρθρο υπογραμμίσαμε την πρόοδο στο πρόγραμμα αυτό με τη ναυπήγηση του πλοίου αμφίβιων επιχειρήσεων, L-400 «Anadolu», το οποίο αναμένεται να ενταχθεί σε υπηρεσία το 2021 για να ακολουθήσει, σύμφωνα με τους τουρκικούς σχεδιασμούς, η ναυπήγηση και δεύτερου πλοίου, την περίοδο 2021-2025. Το σχετικό συμβόλαιο ναυπήγησης του L-400 «Anadolu» υπογράφηκε τον Μάιο του 2015, ενώ η ναυπήγηση του ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2016. Το πλοίο θα μπορεί να μεταφέρει έως και 94 οχήματα διαφόρων τύπων και μεγέθους, 8-10 μαχητικά αεροσκάφη και UAV, 8-12 επιθετικά ή μεταφορικά ελικόπτερα, δύο αερόστρωμνα πλοία ή τέσσερις αποβατικές ακάτους και 700 στρατιώτες. Το εκτόπισμα του θα είναι 27.436 τόνοι (με πλήρη φόρτο).
Με την ολοκλήρωση του τουρκικού προγράμματος ο τουρκικός αποβατικός στόλος θα αποτελείται από:
-1 πλοίο αμφίβιων επιχειρήσεων (το L-400 «Anadolu»).
-1 αρματαγωγό NL-125 «Osman Gazi». H ναυπήγηση του ξεκίνησε τον Ιούλιο του 1990 και παραδόθηκε τον Ιούλιο του 1994. Αρχικά υπήρχε η πρόθεση να ναυπηγηθεί και δεύτερο πλοίο του τύπου, αλλά τελικά το σχέδιο ακυρώθηκε. Έχει εκτόπισμα 3.773 τόνους (με πλήρη φόρτο) και μπορεί να μεταφέρει έως 900 στρατιώτες και τέσσερις αποβατικές ακάτους ή 15 άρματα μάχης. Επίσης, έχει δυνατότητες ναρκοθέτησης. Την περίοδο 2010-2011 υπέστη πρόγραμμα εκτεταμένου εκσυγχρονισμού και αναβάθμισης μέσης ζωής, προκειμένου να παραμείνει σε υπηρεσία έως το 2025 περίπου.
-2 αρματαγωγά κλάσης «Bayraktar» (το ομώνυμο L-402 «Bayraktar» και το L-403 «Sancaktar». Η σχετική σύμβαση, ύψους € 370.000.000, υπογράφηκε τον Μάιο του 2011. Όπως προαναφέραμε, η ναυπήγηση του L-402 «Bayraktar» ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2015 και το πλοίο αναμένεται να ενταχθεί σε υπηρεσία εντός του 2017, ενώ η ναυπήγηση του L-403 «Sancaktar» ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2016 και αναμένεται να ενταχθεί σε υπηρεσία το 2018. Με την ένταξη τους σε υπηρεσία θα αντικαταστήσουν τα δύο αρματαγωγά κλάσης «Sarucabey», τα οποία ναυπηγήθηκαν την περίοδο 1981-1984 (το NL-123 «Sarucabey») και την περίοδο 1984-1987 (το NL-124 «Karamurselbey») αντίστοιχα. Τα πλοία κλάσης «Sarucabey» μπορούν να μεταφέρουν έως 600 στρατιώτες και δύο αποβατικές ακάτους ή 11 άρματα μάχης, ενώ έχουν και δυνατότητα ναρκοθέτησης. Από την άλλη, τα πλοία κλάσης «Bayraktar» έχουν εκτόπισμα 7.254 τόνους (σε πλήρη φόρτο) και μπορούν να μεταφέρουν 350 στρατιώτες και τέσσερις αποβατικές ακάτους ή 20 άρματα μάχης ή 24-60 τεθωρακισμένα οχήματα (ανάλογα το μέγεθος τους).
-8 αποβατικές ακάτους κλάσης C-151. Ναυπηγήθηκαν την περίοδο 2010-2012 και εντάχθηκαν σε υπηρεσία μαζικά το 2013. Έχουν εκτόπισμα 1.155 τόνους (σε πλήρη φόρτο) και μπορούν να μεταφέρουν έως 250 στρατιώτες ή 320 τόνους φορτίου.
-12 αποβατικές ακάτους κλάσης «Edic». Αγοράστηκαν από τη Γαλλία το 1965 και ναυπηγήθηκαν στην Τουρκία την περίοδο 1966-1973. Έχουν εκτόπισμα 600 τόνους (σε πλήρη φόρτο) και μπορούν να μεταφέρουν 100 στρατιώτες ή 5 άρματα μάχης.
-16 αποβατικές ακάτους κλάσης C-302. Μπορούν να μεταφέρουν έως 140 στρατιώτες ή 60 τόνους φορτίο.
Είναι προφανές ότι το πρόγραμμα αναβάθμισης και διεύρυνσης των τουρκικών αποβατικών μέσων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και αναμένεται να συνεχιστεί με την κατασκευή πλοίων εγχώριας σχεδίασης και ανάπτυξης. Σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας στη δεκαετία του 2020 η Τουρκία σκοπεύει να ναυπηγήσει ένα δεύτερο πλοίο αμφίβιων επιχειρήσεως, δύο επιπλέον αρματαγωγά βασισμένα σ’ ένα αναβαθμισμένο σχέδιο της κλάσης «Bayraktar» με στόχο της αντικατάσταση του αρματαγωγού «Osman Gazi», οκτώ επιπλέον αποβατικές ακάτους κλάσης C-151 προς αντικατάσταση του συνόλου των 16 ακάτων κλάσης C-302 και 8-12 αποβατικές ακάτους προς αντικατάσταση των ακάτων κλάσης «Edic». Ουσιαστικά, η Τουρκία επιθυμεί να αντικαταστήσει το σύνολο των αποβατικών της μέσων με νέα έως το 2030.
Σήμερα, σε επιχειρησιακό επίπεδο, η Τουρκία μπορεί να μεταφέρει, σε μια και μόνη έξοδο, 7.740 στρατιώτες (εφόσον βέβαια δεσμεύσει το σύνολο των αποβατικών της στη μεταφορά στρατευμάτων, κάτι που σε περίπτωση πολέμου είναι αδύνατο να συμβεί, μια τάξη μεγέθους δίνουμε). Ουσιαστικά ο αποβατικός στόλος της Τουρκίας της επιτρέπει να σχεδιάσει και να εκτελέσει ταυτόχρονα πολλαπλές επιχειρήσεις απόβασης, κατά ελληνικών νησιών του Αιγαίου. Το θετικό για εμάς είναι ότι όλα τα παραπάνω πλοία έχουν μεγέθη και σιλουέτες ορατές … από τα σημεία φορτώσεως, λόγω της εγγύτητας και της μεγάλης διασποράς των ελληνικών νησιών του Αιγαίου. Συν το γεγονός ότι οι άμυνες των νησιών του Αιγαίου είναι προετοιμασμένες για εχθρικές αποβατικές ενέργειες και διαθέτουν τόσο τα μέσα όσο και τις τακτικές για να τις εμποδίσουν.
Το πρόβλημα για την Ελλάδα δεν είναι τα τουρκικά αρματαγωγά και οι αποβατικές άκατοι, αλλά τα 80-100 φουσκωτά ταχύπλοα μεταφορικής ικανότητας 10-15 στρατιωτών, τα οποία έχουν μικρές διαστάσει, κινούνται ταχύτατα και μπορούν να προσεγγίσουν τις ελληνικές ακτές ποιο αποτελεσματικά, σε σχέση με τα μεγάλα και αργά αρματαγωγά. Ανάλογο βέβαια πονοκέφαλο έχουν και οι Τούρκοι, αφού και εμείς έχουν δεκάδες μικρά ταχύπλοα σε χρήση από τις Ειδικές Δυνάμεις.
Ευθύμιος Λάζος
18/7/2017
https://www.thinknews.gr/diethni/neo-armatagogo-gia-tin-tourkia-ananeonete-rizika-o-tourkikos-apovatikos-stolos/
6.
ΟΚΤΩ ΠΥΡΑΥΛΑΚΑΤΟΥΣ & ΔΥΟ ΤΑΧΥΠΛΟΑ ΣΚΑΦΗ ΕΙΔΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ.
Ακόμη δύο ναυπηγικά προγράμματα αποφάσισε να ξεκινήσει η τουρκική κυβέρνηση μετά από απόφαση της Εκτελεστική Επιτροπή Αμυντικής Βιομηχανίας (SSIK) στις 5 Ιουνίου του 2017 να δώσει το πράσινο φως για την υλοποίηση τους.
Πρόκειται για το πρόγραμμα της ναυπήγησης δύο ταχύπλοων σκαφών που θα χρησιμοποιηθούν από τις ειδικές δυνάμεις του Ναυτικού το οποίο ξεκίνησε το 2013. Την σύμβαση για την ναυπήγηση των δύο σκαφών έλαβε η εταιρεία Yonca Onuk η οποία διαθέτει σημαντική εμπειρία στον τομέα αυτό.
Υπενθυμίζεται ότι οι ειδικές δυνάμεις του Τουρκικού Ναυτικού, οι γνωστές SAT-SAS, διαθέτουν ήδη δύο σκάφη τύπου MRTP-22/U SPECIAL OPERATION CRAFT, τα οποία αποκτήθηκαν από την εταιρεία Yonca Onuk το 2009 μετά από σύμβαση που υπογράφηκε τον Οκτώβριο του 2008.
Τα σκάφη αυτά έχουν μήκος 24,8 μέτρα, πλάτος 5,53 μέτρα, βύθισμα 1,3 μέτρα και εκτόπισμα 48 τόνους.
Το προωστικό σκεύος του MRTP-22/U αποτελείται από δύο πετρελαιοκινητήρες συνολικής ισχύος 22.000 ίππων συνδεδεμένους με δύο υδρωθητές, που επιτρέπουν στο σκάφος να επιτύχει μέγιστη ταχύτητα 55-60 κόμβων σε Κατάσταση Θαλάσσης 3. Το πλήρωμα του MRTP-22/U SPECIAL OPERATION CRAFT είναι τριμελές, ενώ μπορεί να μεταφέρει μία πλήρη ομάδα SAT-SAS σε 16 ειδικά αντικραδασμικά καθίσματα.
Στην πλώρη το σκάφος διαθέτει μια σταθεροποιημένη πλατφόρμα οπλισμού τουρκικής κατασκευής τύπου STAMP εξοπλισμένη με πολυβόλο των 12,7 χλστ με ηλεκτροπτικό σύστημα ελέγχου βολής. Επιπλέον το σκάφος διαθέτει 4 έστορες επί των οποίων μπορούν να τοποθετηθούν είτε πολυβόλα των 7,62 χλστ είτε βομβιδοβόλα των 40 χλστ.
Τέλος στην πρύμνη του MRTP-22/U SPECIAL OPERATION CRAFT είναι τοποθετημένες δύο λέμβοι που μπορούν να μεταφέρουν 8 άτομα έκαστη.
Το δεύτερο ναυπηγικό πρόγραμμα που εγκρίθηκε στις 5 Ιουνίου του 2017 είναι η ναυπήγηση 8 τελικώς ταχύπλοων πυραυλοφόρων σκαφών κατασκευασμένα από συνθετικά υλικά αντί για 10 που αρχικά είχε ανακοινωθεί τα οποία κατά πάσα πιθανότητα θα βασιστούν στο σχέδιο του MRTP-45 επίσης της εταιρείας Yonca Onuk που είχε παρουσιαστεί στην έκθεση στρατιωτικού υλικού IDEF-2015.
Η ανάπτυξη του ταχύπλοου πυραυλοφόρου σκάφος MRTP-45 ξεκίνησε το 2011 για χώρες της Μέσης Ανατολής. Το σκάφος έχει συνολικό μήκος 48 μέτρα, πλάτος 8,8 μέτρα και εκτόπισμα 270 τόνους.
Το προωστικό σκεύος του MRTP-45 έχει κωδικοποιηθεί ως Marine Jet Power (MJP) και αποτελείται εναλλακτικά είτε από τρεις κινητήρες Diesel (έκαστος 4.300kW) με συνολική ισχύ 12.900kW ή συνδυασμό αεριοστρόβιλου και μηχανών Diesel (CODAG), που περιλαμβάνει δύο κινητήρες Diesel με ισχύ 1.939kW και δύο αεριοστρόβιλους με συνολική ισχύ 7.621kW.
Σύμφωνα με την εταιρεία Yonca Onuk το πλοίο που θα είναι κατασκευασμένο από συνθετικά υλικά θα είναι σε θέση να επιτύχει μέγιστη ταχύτητα 50 κόμβων σε ήρεμη θάλασσα και 44 με 53 κόμβους με μέσο φορτίο.
Το MRTP-45 θα έχει μέγιστη αυτονομία από 2.000 ναυτικά μίλια και θα μπορεί να επιχειρεί σε κατάσταση θάλασσας 6.
Ο εξοπλισμός του σκάφους αποτελείται από ένα κύριο πυροβόλο το οποίο εναλλακτικά μπορεί να είναι το OTO MELARA 76/62 Super Rapido των 76 χλστ, ή το πυροβόλο BAE Systems Bofors Mk 3 των 57 χλστ, ή εναλλακτικά το πυροβόλο Otomelara FF40 ή ακόμη και το πυροβόλο Bofors 40χλστ Mk IV.
Επιπλέον το σκάφος θα μπορεί να φέρει ένα αναπτυσσόμενο τετραπλό εκτοξευτή πυραύλων επιφανείας-επιφανείας RGM-84L Harpoon Block II, ή τον τουρκικής κατασκευής πύραυλο τύπου ATMACA, δύο τηλεχειριζόμενες πλατφόρμες οπλισμού τύπου STOP της Aselsan εξοπλισμένες με πολυβόλα των 12,7 χλστ., καθώς και δύο τηλεχειριζόμενους τετραπλούς εκτοξευτές τύπου BORA II της εταιρείας Aselsan, εξοπλισμένους με 4 βλήματα FIM-92A Stinger έκαστος.
Τέλος το σκάφος προβλέπεται να εξοπλιστεί με το αντιαεροπορικό σύστημα RAM Mk 31 Guided Missile Weapon System (GMWS) με εμβέλεια 9-10 χλμ. Επιπλέον το MRTP-45 θα διαθέτει ένα ραντάρ έρευνας 3D, εγκατεστημένο σε ένα ολοκληρωμένο ιστό, ένα σύστημα ηλεκτρονικών μέτρων/αντιμέτρων (ESM/ECM) και ηλεκτρο-οπτικό σύστημα.
Στην σχεδίαση του σκάφους έχει δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην επίτευξη χαμηλής υπογραφής ραντάρ και χαμηλού επιπέδου θορύβου. Τέλος το πλήρωμα του σκάφους μπορεί να κυμαίνεται από 26 έως 40 άτομα.
Το κόστος του προγράμματος ναυπήγησης των 8 σκαφών υπολογίζεται να φτάσει τα 800 εκατ. δολάρια δηλ το κόστος για κάθε ταχύπλοο σκάφος θα φτάσει τα 100 εκατ. δολάρια.
Φυσικά το μεγαλύτερο πρόβλημα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η εταιρεία Yonca Onuk θα είναι η εγκατάσταση, η ολοκλήρωση και η διαλειτουργικότητα τόσων πολλών οπλικών και ηλεκτρονικών συστημάτων σε μια τόσο μικρή σε μήκος και διαστάσεις πλατφόρμα.
Γιώργος Τσιμπούκης
20/7/2017
http://www.viadiplomacy.gr/okto-piravlakatous-ke-dio-tachiploa-skafi-idikon-dinameon-tha-apoktisi-tourkiko-naftiko/
Δημήτρης Μανακανάτας
https://www.thinknews.gr/defence/asrad-gr-ke-stinger-fonikos-syndyasmos-gia-ta-tourkika-uav/?utm_content=bufferff53f&utm_medium=social&utm_source=facebook.com&utm_campaign=buffer
War News: Kornet E destroyed T 155 Fırtına howitzer
World Breaking News
4.
Η «ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ» ΤΗΣ ΑΝΤΙΑΡΜΑΤΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ ΤΟΥ Ε.Σ. (PHOTOS)
Σε γενικές γραμμές η αντιαρματική άμυνα του ΕΣ βρίσκεται σε ικανοποιητικό επίπεδο. Συνολικά ο ΕΣ διατηρεί σε υπηρεσία 1.173 αντιαρματικούς εκτοξευτές κατευθυνόμενων βλημάτων ως εξής: (α) 196 Kornet-E μέγιστου βεληνεκούς 5.500 μέτρων (β) 438 TOW-2 μέγιστου βεληνεκούς 3.750 ή 4.500 μέτρων (ανάλογα το βλήμα) (γ) 262 Fagot μέγιστου βεληνεκούς 2.000 ή 2.500 μέτρων (ανάλογα το βλήμα) και (δ) 277 MILAN μέγιστου βεληνεκούς 2.000 μέτρων. Για τις μεγάλες αποστάσεις, άνω των 5.500 μέτρων, ο ΕΣ χρησιμοποιεί τα βλήματα της οικογένειας AGM-114 Hellfire II με μέγιστο βεληνεκές 8.000 μέτρα, τα οποία εξοπλίζουν αποκλειστικά τα επιθετικά ελικόπτερα AH-64 Apache (κάθε ελικόπτερο μπορεί να μεταφέρει έως και 16 βλήματα σε τέσσερις φορείς ανάρτησης οπλισμού, με τέσσερα βλήματα ανά φορέα). Τα βλήματα της οικογένειας Hellfire μπορούν να εφοδιαστούν με δύο διαφορετικές πολεμικές κεφαλές: Αντιαρματική υψηλής εκρηκτικότητας ή θραυσμάτων. Η αντιαρματική κεφαλή φέρει δύο διαδοχικές εκρηκτικές γομώσεις σε κάθετη σειρά (tandem), ενώ η κεφαλή θραυσμάτων φέρει μια εκρηκτική γόμωση.
Στον τομέα των μη-κατευθυνόμενων συστημάτων ο ΕΣ διατηρεί σε υπηρεσία ΠΑΟ (Πυροβόλα Άνευ Οπισθοδρόμησης) τύπου M-40A1 (106mm), Μ-67 (90mm) και Carl Gustav M2 (84mm). Στο σύνολο περί τους 4.655 εκτοξευτές, το δραστικό βεληνεκές των οποίων κυμαίνατε από τα 400 έως τα 500 μέτρα (το μέγιστο βεληνεκές τους ξεπερνά τα 1.500 μέτρα).
Τέλος, στον τομέα των φορητών αντιαρματικών μικρού βεληνεκούς υπάρχουν τα 135 LRAC F1 των 89mm τα οποία αποκτήθηκαν στη δεκαετία του 1980 και χρησιμοποιούνται από τις Ειδικές Δυνάμεις, και οι εκτοξευτές μιας χρήσης M-72A2 LAW των 66mm και RPG-18 Mukha των 64mm. Τα πρώτα συστήματα M-72 LAW παρελήφθησαν τη δεκαετία του 1970 (συνολικά η Ελλάδα παρέλαβε περί τις 12.000 μονάδες). Σήμερα το εν υπηρεσία απόθεμα έχει μειωθεί δραματικά, λόγω λήξης του ορίου ζωής. Το ίδιο ισχύει και για τα RPG-18, τα οποία παρελήφθησαν την περίοδο 1993-1994 από τα αποθέματα της πρώην Ανατολικής Γερμανίας.
Αμφότερα τα M-72 LAW και RPG-18 χρησιμοποιούνται σε επίπεδο Ομάδας Πεζικού σε ρόλο αντιαρματικής άμυνας (πρωτίστως), αλλά και σε ρόλους προσβολής προσωπικού ή καταστροφής οχυρώσεων κ.ά. Και τα δύο συστήματα αντιμετωπίζουν πρόβλημα παλαιότητας, ξεπερασμένης τεχνολογίας, αμφιβόλου αξιοπιστίας κατά των τουρκικών αρμάτων μάχης Leopard-2A4 και M-60T Sabra και μαζικής απόσυρσης, λόγω του τέλος της διάρκειας ζωής τους. Επιπλέον, το δραστικό τους βεληνεκές δεν ξεπερνά τα 200 μέτρα. Υπάρχει λοιπόν σοβαρός κίνδυνος ο ΕΣ σε λίγα χρόνια να μείνει χωρίς φορητά αντιαρματικά μικρού βεληνεκούς.
Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι από το 1996 και μετά, στα διαδοχικά ΕΜΠΑΕ (Ενιαίο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Ανάπτυξης και Εκσυγχρονισμού) των Ενόπλων Δυνάμεων (1996-2000, 2001-2005 και 2006-2010), προβλεπόταν δαπάνη ύψους € 155.000.000 για την προμήθεια συνολικά 422 φορητών αντιαρματικών συστημάτων μικρού βεληνεκούς διπλού ρόλου (180 εκτοξευτών, σε πρώτη φάση, και άλλων 242 εκτοξευτών, σε δεύτερη φάση). Αλλά, όπως και πολλά άλλα προγράμματα, έτσι και αυτό περιέπεσε σε αδράνεια και ουδέποτε υλοποιήθηκε.
Είναι προφανές ότι ο ΕΣ χρειάζεται ένα φορητό αντιαρματικό σύστημα, το οποίο θα καλύψει το κενό που υπάρχει και αφορά στις μικρές αποστάσεις (500-750 μέτρα). Φυσικά δεν μιλάμε για χιλιάδες εκτοξευτές, άλλωστε δεν υπάρχουν χρήματα, αλλά για 100 περίπου εκτοξευτές για τον εξοπλισμό, κατά προτεραιότητα, της 50ης Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας Πεζικού, ένα πρόγραμμα το οποίο δεν θα ξεπεράσει τα € 30-35.000.000 (εκτοξευτές και αρχικό απόθεμα βλημάτων).
Στη διεθνή αγορά υπάρχουν διαθέσιμες αρκετές σχεδιάσεις, όλες με κορυφαίες επιδόσεις όπως το σουηδικό AT-4CS με δραστικό βεληνεκές 500 μέτρα, το γαλλικό ERYX με δραστικό βεληνεκές 600 μέτρα, το αμερικανικό FGM-172 με δραστικό βεληνεκές 600 μέτρα, το επίσης σουηδικό MBT-LAW με δραστικό βεληνεκές 600 μέτρα, το γερμανικό PzF-3 με δραστικό βεληνεκές 400-600 μέτρα και το ισραηλινό Spike-SR με δραστικό βεληνεκές 800 μέτρα. Βέβαια πρόκειται για νέα συστήματα και όχι μεταχειρισμένα. Εάν αναζητήσουμε μεταχειρισμένα η μόνη εναλλακτική επιλογή, εάν υπάρχει ακόμα απόθεμα στον Αμερικανικό Στρατό, είναι οι βελτιωμένες εκδόσεις του M-72 LAW (M-72A6 LAW, M-72E10 LAW).
Εναλλακτικά, μια άλλη επιλογή θα μπορούσε να ήταν η πλήρης αξιοποίηση-αναβάθμιση της επιχειρησιακής και μαχητικής αξίας του υπάρχοντος εξοπλισμού αντιαρματικών εκτοξευτών κατευθυνόμενων βλημάτων ως εξής:
Ως προς τα Kornet-E με την προμήθεια βλημάτων 9Μ113-Μ2/-F2 (Kornet-M/-EM) μέγιστου βεληνεκούς 8.000 μέτρων με αντιαρματική κεφαλή υψηλής εκρηκτικότητας (Μ2) διατρητικής ικανότητας θωράκισης πάχους 1.100-1.300mm συν της εξωτερικής θωράκισης ERA ή θερμοβαρική κεφαλής (F2).
Ως προς τα TOW II με την ενίσχυση του αποθέματος βλημάτων BGM-71E μέγιστου βεληνεκούς 4.500 μέτρων.
Ως προς τα Fagot, o ΕΣ παρέλαβε εκτοξευτές τριών διαφορετικών εκδόσεων (9P135, 9Ρ135M, 9Ρ135M1). Το ενδιαφέρον είναι ότι οι εκτοξευτές 9Ρ135Μ μπορούν να εκτοξεύσουν και βλήματα τύπου Konkurs μέγιστου βεληνεκούς 4.000 μέτρων και Konkurs-M μέγιστου βεληνεκούς 4.500 μέτρων, αμφότερα διατρητικής ικανότητας θωράκισης πάχους 750-800mm συν της εξωτερικής θωράκισης ERA, σε αντίθεση με τα βλήματα Fagot, που έχουν διατρητική ικανότητα χάλυβα πάχους 400mm συν της εξωτερικής θωράκισης ERA.
Ως προς τα MILAN I με την προμήθεια βλημάτων MILAN ER μέγιστου βεληνεκούς 3.000 μέτρων και αυξημένη ικανότητα διάτρησης θώρακα.
Ευθύμιος Λάζος
18/7/2017
https://www.thinknews.gr/defence/achillios-pterna-tis-antiarmatikis-amynas-tou-e-s-photos/?utm_content=buffer2d2b8&utm_medium=social&utm_source=facebook.com&utm_campaign=buffer
5.
ΝΕΟ ΑΡΜΑΤΑΓΩΓΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ - ΑΝΑΝΕΩΝΕΤΑΙ ΡΙΖΙΚΑ Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΑΠΟΒΑΤΙΚΟΣ ΣΤΟΛΟΣ.
Πριν από λίγες ημέρες η Τουρκία καθέλκυσε ένα από τα δύο νέα αρματαγωγά της, τα οποία ναυπηγεί εγχώρια, στο πλαίσιο σχετικού προγράμματος. Το L-402 «Bayraktar» ξεκίνησε να ναυπηγείται τον Σεπτέμβριο του 2015 και ακολούθησε, τον Ιούλιο του 2016 η έναρξη ναυπήγησης του έτερου αρματαγωγού L-403 «Sancaktar». Πρόκειται για ένα ακόμα βήμα προς την ολοκλήρωση του ευρύτερου προγράμματος ενίσχυσης και αναβάθμισης του στόλου των αποβατικών μέσων που διαθέτει η Τουρκία.
Σε προηγούμενο μας άρθρο υπογραμμίσαμε την πρόοδο στο πρόγραμμα αυτό με τη ναυπήγηση του πλοίου αμφίβιων επιχειρήσεων, L-400 «Anadolu», το οποίο αναμένεται να ενταχθεί σε υπηρεσία το 2021 για να ακολουθήσει, σύμφωνα με τους τουρκικούς σχεδιασμούς, η ναυπήγηση και δεύτερου πλοίου, την περίοδο 2021-2025. Το σχετικό συμβόλαιο ναυπήγησης του L-400 «Anadolu» υπογράφηκε τον Μάιο του 2015, ενώ η ναυπήγηση του ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2016. Το πλοίο θα μπορεί να μεταφέρει έως και 94 οχήματα διαφόρων τύπων και μεγέθους, 8-10 μαχητικά αεροσκάφη και UAV, 8-12 επιθετικά ή μεταφορικά ελικόπτερα, δύο αερόστρωμνα πλοία ή τέσσερις αποβατικές ακάτους και 700 στρατιώτες. Το εκτόπισμα του θα είναι 27.436 τόνοι (με πλήρη φόρτο).
Με την ολοκλήρωση του τουρκικού προγράμματος ο τουρκικός αποβατικός στόλος θα αποτελείται από:
-1 πλοίο αμφίβιων επιχειρήσεων (το L-400 «Anadolu»).
-1 αρματαγωγό NL-125 «Osman Gazi». H ναυπήγηση του ξεκίνησε τον Ιούλιο του 1990 και παραδόθηκε τον Ιούλιο του 1994. Αρχικά υπήρχε η πρόθεση να ναυπηγηθεί και δεύτερο πλοίο του τύπου, αλλά τελικά το σχέδιο ακυρώθηκε. Έχει εκτόπισμα 3.773 τόνους (με πλήρη φόρτο) και μπορεί να μεταφέρει έως 900 στρατιώτες και τέσσερις αποβατικές ακάτους ή 15 άρματα μάχης. Επίσης, έχει δυνατότητες ναρκοθέτησης. Την περίοδο 2010-2011 υπέστη πρόγραμμα εκτεταμένου εκσυγχρονισμού και αναβάθμισης μέσης ζωής, προκειμένου να παραμείνει σε υπηρεσία έως το 2025 περίπου.
-2 αρματαγωγά κλάσης «Bayraktar» (το ομώνυμο L-402 «Bayraktar» και το L-403 «Sancaktar». Η σχετική σύμβαση, ύψους € 370.000.000, υπογράφηκε τον Μάιο του 2011. Όπως προαναφέραμε, η ναυπήγηση του L-402 «Bayraktar» ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2015 και το πλοίο αναμένεται να ενταχθεί σε υπηρεσία εντός του 2017, ενώ η ναυπήγηση του L-403 «Sancaktar» ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2016 και αναμένεται να ενταχθεί σε υπηρεσία το 2018. Με την ένταξη τους σε υπηρεσία θα αντικαταστήσουν τα δύο αρματαγωγά κλάσης «Sarucabey», τα οποία ναυπηγήθηκαν την περίοδο 1981-1984 (το NL-123 «Sarucabey») και την περίοδο 1984-1987 (το NL-124 «Karamurselbey») αντίστοιχα. Τα πλοία κλάσης «Sarucabey» μπορούν να μεταφέρουν έως 600 στρατιώτες και δύο αποβατικές ακάτους ή 11 άρματα μάχης, ενώ έχουν και δυνατότητα ναρκοθέτησης. Από την άλλη, τα πλοία κλάσης «Bayraktar» έχουν εκτόπισμα 7.254 τόνους (σε πλήρη φόρτο) και μπορούν να μεταφέρουν 350 στρατιώτες και τέσσερις αποβατικές ακάτους ή 20 άρματα μάχης ή 24-60 τεθωρακισμένα οχήματα (ανάλογα το μέγεθος τους).
-8 αποβατικές ακάτους κλάσης C-151. Ναυπηγήθηκαν την περίοδο 2010-2012 και εντάχθηκαν σε υπηρεσία μαζικά το 2013. Έχουν εκτόπισμα 1.155 τόνους (σε πλήρη φόρτο) και μπορούν να μεταφέρουν έως 250 στρατιώτες ή 320 τόνους φορτίου.
-12 αποβατικές ακάτους κλάσης «Edic». Αγοράστηκαν από τη Γαλλία το 1965 και ναυπηγήθηκαν στην Τουρκία την περίοδο 1966-1973. Έχουν εκτόπισμα 600 τόνους (σε πλήρη φόρτο) και μπορούν να μεταφέρουν 100 στρατιώτες ή 5 άρματα μάχης.
-16 αποβατικές ακάτους κλάσης C-302. Μπορούν να μεταφέρουν έως 140 στρατιώτες ή 60 τόνους φορτίο.
Είναι προφανές ότι το πρόγραμμα αναβάθμισης και διεύρυνσης των τουρκικών αποβατικών μέσων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και αναμένεται να συνεχιστεί με την κατασκευή πλοίων εγχώριας σχεδίασης και ανάπτυξης. Σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας στη δεκαετία του 2020 η Τουρκία σκοπεύει να ναυπηγήσει ένα δεύτερο πλοίο αμφίβιων επιχειρήσεως, δύο επιπλέον αρματαγωγά βασισμένα σ’ ένα αναβαθμισμένο σχέδιο της κλάσης «Bayraktar» με στόχο της αντικατάσταση του αρματαγωγού «Osman Gazi», οκτώ επιπλέον αποβατικές ακάτους κλάσης C-151 προς αντικατάσταση του συνόλου των 16 ακάτων κλάσης C-302 και 8-12 αποβατικές ακάτους προς αντικατάσταση των ακάτων κλάσης «Edic». Ουσιαστικά, η Τουρκία επιθυμεί να αντικαταστήσει το σύνολο των αποβατικών της μέσων με νέα έως το 2030.
Σήμερα, σε επιχειρησιακό επίπεδο, η Τουρκία μπορεί να μεταφέρει, σε μια και μόνη έξοδο, 7.740 στρατιώτες (εφόσον βέβαια δεσμεύσει το σύνολο των αποβατικών της στη μεταφορά στρατευμάτων, κάτι που σε περίπτωση πολέμου είναι αδύνατο να συμβεί, μια τάξη μεγέθους δίνουμε). Ουσιαστικά ο αποβατικός στόλος της Τουρκίας της επιτρέπει να σχεδιάσει και να εκτελέσει ταυτόχρονα πολλαπλές επιχειρήσεις απόβασης, κατά ελληνικών νησιών του Αιγαίου. Το θετικό για εμάς είναι ότι όλα τα παραπάνω πλοία έχουν μεγέθη και σιλουέτες ορατές … από τα σημεία φορτώσεως, λόγω της εγγύτητας και της μεγάλης διασποράς των ελληνικών νησιών του Αιγαίου. Συν το γεγονός ότι οι άμυνες των νησιών του Αιγαίου είναι προετοιμασμένες για εχθρικές αποβατικές ενέργειες και διαθέτουν τόσο τα μέσα όσο και τις τακτικές για να τις εμποδίσουν.
Το πρόβλημα για την Ελλάδα δεν είναι τα τουρκικά αρματαγωγά και οι αποβατικές άκατοι, αλλά τα 80-100 φουσκωτά ταχύπλοα μεταφορικής ικανότητας 10-15 στρατιωτών, τα οποία έχουν μικρές διαστάσει, κινούνται ταχύτατα και μπορούν να προσεγγίσουν τις ελληνικές ακτές ποιο αποτελεσματικά, σε σχέση με τα μεγάλα και αργά αρματαγωγά. Ανάλογο βέβαια πονοκέφαλο έχουν και οι Τούρκοι, αφού και εμείς έχουν δεκάδες μικρά ταχύπλοα σε χρήση από τις Ειδικές Δυνάμεις.
Ευθύμιος Λάζος
18/7/2017
https://www.thinknews.gr/diethni/neo-armatagogo-gia-tin-tourkia-ananeonete-rizika-o-tourkikos-apovatikos-stolos/
6.
ΟΚΤΩ ΠΥΡΑΥΛΑΚΑΤΟΥΣ & ΔΥΟ ΤΑΧΥΠΛΟΑ ΣΚΑΦΗ ΕΙΔΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ.
Ακόμη δύο ναυπηγικά προγράμματα αποφάσισε να ξεκινήσει η τουρκική κυβέρνηση μετά από απόφαση της Εκτελεστική Επιτροπή Αμυντικής Βιομηχανίας (SSIK) στις 5 Ιουνίου του 2017 να δώσει το πράσινο φως για την υλοποίηση τους.
Πρόκειται για το πρόγραμμα της ναυπήγησης δύο ταχύπλοων σκαφών που θα χρησιμοποιηθούν από τις ειδικές δυνάμεις του Ναυτικού το οποίο ξεκίνησε το 2013. Την σύμβαση για την ναυπήγηση των δύο σκαφών έλαβε η εταιρεία Yonca Onuk η οποία διαθέτει σημαντική εμπειρία στον τομέα αυτό.
Υπενθυμίζεται ότι οι ειδικές δυνάμεις του Τουρκικού Ναυτικού, οι γνωστές SAT-SAS, διαθέτουν ήδη δύο σκάφη τύπου MRTP-22/U SPECIAL OPERATION CRAFT, τα οποία αποκτήθηκαν από την εταιρεία Yonca Onuk το 2009 μετά από σύμβαση που υπογράφηκε τον Οκτώβριο του 2008.
Τα σκάφη αυτά έχουν μήκος 24,8 μέτρα, πλάτος 5,53 μέτρα, βύθισμα 1,3 μέτρα και εκτόπισμα 48 τόνους.
Το προωστικό σκεύος του MRTP-22/U αποτελείται από δύο πετρελαιοκινητήρες συνολικής ισχύος 22.000 ίππων συνδεδεμένους με δύο υδρωθητές, που επιτρέπουν στο σκάφος να επιτύχει μέγιστη ταχύτητα 55-60 κόμβων σε Κατάσταση Θαλάσσης 3. Το πλήρωμα του MRTP-22/U SPECIAL OPERATION CRAFT είναι τριμελές, ενώ μπορεί να μεταφέρει μία πλήρη ομάδα SAT-SAS σε 16 ειδικά αντικραδασμικά καθίσματα.
Στην πλώρη το σκάφος διαθέτει μια σταθεροποιημένη πλατφόρμα οπλισμού τουρκικής κατασκευής τύπου STAMP εξοπλισμένη με πολυβόλο των 12,7 χλστ με ηλεκτροπτικό σύστημα ελέγχου βολής. Επιπλέον το σκάφος διαθέτει 4 έστορες επί των οποίων μπορούν να τοποθετηθούν είτε πολυβόλα των 7,62 χλστ είτε βομβιδοβόλα των 40 χλστ.
Τέλος στην πρύμνη του MRTP-22/U SPECIAL OPERATION CRAFT είναι τοποθετημένες δύο λέμβοι που μπορούν να μεταφέρουν 8 άτομα έκαστη.
Το δεύτερο ναυπηγικό πρόγραμμα που εγκρίθηκε στις 5 Ιουνίου του 2017 είναι η ναυπήγηση 8 τελικώς ταχύπλοων πυραυλοφόρων σκαφών κατασκευασμένα από συνθετικά υλικά αντί για 10 που αρχικά είχε ανακοινωθεί τα οποία κατά πάσα πιθανότητα θα βασιστούν στο σχέδιο του MRTP-45 επίσης της εταιρείας Yonca Onuk που είχε παρουσιαστεί στην έκθεση στρατιωτικού υλικού IDEF-2015.
Η ανάπτυξη του ταχύπλοου πυραυλοφόρου σκάφος MRTP-45 ξεκίνησε το 2011 για χώρες της Μέσης Ανατολής. Το σκάφος έχει συνολικό μήκος 48 μέτρα, πλάτος 8,8 μέτρα και εκτόπισμα 270 τόνους.
Το προωστικό σκεύος του MRTP-45 έχει κωδικοποιηθεί ως Marine Jet Power (MJP) και αποτελείται εναλλακτικά είτε από τρεις κινητήρες Diesel (έκαστος 4.300kW) με συνολική ισχύ 12.900kW ή συνδυασμό αεριοστρόβιλου και μηχανών Diesel (CODAG), που περιλαμβάνει δύο κινητήρες Diesel με ισχύ 1.939kW και δύο αεριοστρόβιλους με συνολική ισχύ 7.621kW.
Σύμφωνα με την εταιρεία Yonca Onuk το πλοίο που θα είναι κατασκευασμένο από συνθετικά υλικά θα είναι σε θέση να επιτύχει μέγιστη ταχύτητα 50 κόμβων σε ήρεμη θάλασσα και 44 με 53 κόμβους με μέσο φορτίο.
Το MRTP-45 θα έχει μέγιστη αυτονομία από 2.000 ναυτικά μίλια και θα μπορεί να επιχειρεί σε κατάσταση θάλασσας 6.
Ο εξοπλισμός του σκάφους αποτελείται από ένα κύριο πυροβόλο το οποίο εναλλακτικά μπορεί να είναι το OTO MELARA 76/62 Super Rapido των 76 χλστ, ή το πυροβόλο BAE Systems Bofors Mk 3 των 57 χλστ, ή εναλλακτικά το πυροβόλο Otomelara FF40 ή ακόμη και το πυροβόλο Bofors 40χλστ Mk IV.
Επιπλέον το σκάφος θα μπορεί να φέρει ένα αναπτυσσόμενο τετραπλό εκτοξευτή πυραύλων επιφανείας-επιφανείας RGM-84L Harpoon Block II, ή τον τουρκικής κατασκευής πύραυλο τύπου ATMACA, δύο τηλεχειριζόμενες πλατφόρμες οπλισμού τύπου STOP της Aselsan εξοπλισμένες με πολυβόλα των 12,7 χλστ., καθώς και δύο τηλεχειριζόμενους τετραπλούς εκτοξευτές τύπου BORA II της εταιρείας Aselsan, εξοπλισμένους με 4 βλήματα FIM-92A Stinger έκαστος.
Τέλος το σκάφος προβλέπεται να εξοπλιστεί με το αντιαεροπορικό σύστημα RAM Mk 31 Guided Missile Weapon System (GMWS) με εμβέλεια 9-10 χλμ. Επιπλέον το MRTP-45 θα διαθέτει ένα ραντάρ έρευνας 3D, εγκατεστημένο σε ένα ολοκληρωμένο ιστό, ένα σύστημα ηλεκτρονικών μέτρων/αντιμέτρων (ESM/ECM) και ηλεκτρο-οπτικό σύστημα.
Στην σχεδίαση του σκάφους έχει δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην επίτευξη χαμηλής υπογραφής ραντάρ και χαμηλού επιπέδου θορύβου. Τέλος το πλήρωμα του σκάφους μπορεί να κυμαίνεται από 26 έως 40 άτομα.
Το κόστος του προγράμματος ναυπήγησης των 8 σκαφών υπολογίζεται να φτάσει τα 800 εκατ. δολάρια δηλ το κόστος για κάθε ταχύπλοο σκάφος θα φτάσει τα 100 εκατ. δολάρια.
Φυσικά το μεγαλύτερο πρόβλημα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η εταιρεία Yonca Onuk θα είναι η εγκατάσταση, η ολοκλήρωση και η διαλειτουργικότητα τόσων πολλών οπλικών και ηλεκτρονικών συστημάτων σε μια τόσο μικρή σε μήκος και διαστάσεις πλατφόρμα.
Γιώργος Τσιμπούκης
20/7/2017
http://www.viadiplomacy.gr/okto-piravlakatous-ke-dio-tachiploa-skafi-idikon-dinameon-tha-apoktisi-tourkiko-naftiko/