Η Κύπρος στα χέρια μιας γενιάς χωρίς αντίκρισμα.
Η Κύπρος στα χέρια μιας γενιάς χωρίς αντίκρισμα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
(1) «Έδαφος έναντι αναγνωρίσεως».
(2) Δύο αδύναμες κοινότητες στην Κύπρο χωρίς κράτος - Αυτό θα φέρει η "Πενταμερής".
(3) Μανούσος Παραγιουδάκης : Αν πέσει η Κύπρος κινδυνεύει και η Ελλάδα.
Για φαντάσου! Εάν είχαν, λέει, οι Ελληνοκύπριοι έναν συνομιλητή «που μπορούσε να συμπεριφερθεί σε λογικά πλαίσια»… Ο Ακιντζί τα λέει. Αυτός, που μέχρι πρόσφατα απολάμβανε το ενθουσιώδες χειροκρότημα της πλειονότητας των Ελληνοκυπρίων και των πολιτικών ηγετών τους. Αυτός, που εκμεταλλεύτηκε την αποδοχή που είχε σε προσωπικό επίπεδο για να εδραιώσει βαθύτερα το παράνομο καθεστώς και τον τουρκικό έλεγχο της Κύπρου. Και τα λέει για τον Αναστασιάδη. Αν είναι δυνατόν. Τον φίλο του, που μαζί κυκλοφορούσαν όλο γέλιο και καμώματα ανάμεσα σε φωτογράφους και κάμερες, ανάμεσα σε παιδομαζώματα και κοινωνικές ανωμαλίες για να επιδείξουν το κοινό τους όραμα, που τελικά αποδείχτηκε εφιάλτης σε βάρος των Ελληνοκυπρίων. Ο Ακιντζί, για τον οποίο κοτζάμ ΑΚΕΛ κατάγγελλε Ελληνοκύπριους και πολιτικά κόμματα ότι «μέσα από ψέματα και διαστρεβλώσεις» προσπαθούν «να αποδομήσουν την εικόνα του κ. Ακιντζί για να καλλιεργήσουν φοβικά σύνδρομα, να εξουδετερώσουν κάθε δυνατότητα οικοδόμησης κλίματος εμπιστοσύνης και εν τέλει να σκοτώσουν την όποια ελπίδα και την ίδια την προοπτική επίτευξης λύσης» (ΑΚΕΛ, 24/09/2015). Ο Ακιντζί, με τον οποίο ο αρχηγός του επίσης κοτζάμ ΔΗΣΥ έτρεχε να έχει μαζί του δείπνα στα κατεχόμενα και να του δίνει υποσχέσεις για να μην ανησυχεί και το «ατόπημα» της Βουλής για την επέτειο του Ενωτικού Δημοψηφίσματος θα το «διορθώσουν» μαζί ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ. Κι αυτός τους παράγγελνε ξεδιάντροπα τι έπρεπε να κάνουν στη Βουλή της Δημοκρατίας για να τον ικανοποιήσουν και να επιστρέψει στις συνομιλίες. Με τους δικούς του όρους, βεβαίως, και εφαρμόζοντας τους σχεδιασμούς της Άγκυρας που τους είδαμε, όσοι βλέπουν ακόμα καθαρά, να ξεδιπλώνονται στην Ελβετία.
Αυτή είναι όμως η ιστορία του Κυπριακού και με αυτά πορευτήκαμε 43 ολόκληρα χρόνια. Βήμα με βήμα στο κατόπι της τουρκικής πολιτικής. Να εφαρμόζουμε μόνοι μας τα σχέδια που οδηγούν κατευθείαν στον τουρκικό στόχο για νομιμοποίηση του ελέγχου όλης της Κύπρου από την Άγκυρα και να νομίζουμε κιόλας ότι εφαρμόζουμε δική μας πολιτική. Με ηγέτες, που καταρρίπτουν αυτόβουλα, από άγνοια και ανεπάρκεια, όλα τα δίκαια των Ελληνοκυπρίων. Με ηγέτες που βγαίνουν δημοσίως και ισχυρίζονται ότι η Τουρκία με βάση τις συμφωνίες του ‘60 έχει επεμβατικά δικαιώματα στην Κύπρο καταρρίπτοντας την πολιτική υπεράσπισης της Κυπριακής Δημοκρατίας όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Με ηγέτες που μιλούν για τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία σαν να είναι αυτός ο εθνικός πόθος των Ελληνοκυπρίων και ξεχνούν ότι πρώτο το κακούργο Φόρειν Όφις μίλησε για δύο ζώνες από το 1956, για να δώσουν οι Τούρκοι με Βρετανούς και Αμερικάνους μετά την εισβολή τη μορφή της ΔΔΟ, που σήμερα υποστηρίζουν με φανατισμό οι πολιτικοί ταγοί μας. Με ηγέτες που ανέδειξαν τον Μουσταφά Ακιντζί σε συμπρόεδρο της Κύπρου, που δίνουν στη διεθνή κοινότητα το μήνυμα ότι στην Κύπρο υπάρχουν δύο κράτη, που συζητούν για ένα συνομοσπονδιακό συνεταιρισμό ίσου καθεστώτος. Που είναι αποφασισμένοι να αφήσουν την Κυπριακή Δημοκρατία να σβήσει μέσα σε εποικοδομητικές ασάφειες. Που δεν διστάζουν να ονειρεύονται μεγαλοφώνως τις εμπορικές, τουριστικές και ενεργειακές συνεργασίες με τους αλλοπρόσαλλους σουλτάνους κατακτητές της πατρίδας μας. Που κατηγορούν όποιον δεν συμμερίζεται τα οράματά τους ότι θέλει τη διχοτόμηση και δεν θέλει λύση και πάσχει από φοβικά σύνδρομα. Και δεν ντρέπονται, ούτε αισθάνονται την ανάγκη να απαντήσουν όταν ακούνε τον Ακιντζί, τον αγιοποιημένο από τους ίδιους, να λέει ότι «η ελληνοκυπριακή πλευρά, που από το 1964 κατέχει μόνη της το αναγνωρισμένο κράτος, δυσκολεύεται να μοιραστεί την εξουσία του» (19/7/2017). Όταν ήδη έχει μπροστά του όσα αποδέχτηκαν πρώτα ο Χριστόφιας και μετά ο Αναστασιάδης και τα οποία μοιράζουν την εξουσία ακριβώς στη μέση. Για να είναι ευχαριστημένος πρέπει να μοιραστεί με το δικό του μέτρο η εξουσία του αναγνωρισμένου κράτους, 70% οι Τουρκοκύπριοι και 30% οι Ελληνοκύπριοι. Και να μην ντρέπεται να λέει ότι ο Αναστασιάδης δεν είναι συνομιλητής «που μπορεί να συμπεριφερθεί σε λογικά πλαίσια». Γιατί να μην το λέει, όμως, όταν υπάρχουν Ελληνοκύπριοι, και πολιτικά κόμματα, που του βρίσκουν δίκαιο 100%;
Σαράντα τρία ολόκληρα χρόνια. Ανεπαρκείς πορευτήκαμε κι ανεπαρκείς συνεχίζουμε μέχρι τον τελικό στόχο της τουρκοποίησης. «Κι όταν το ποδοβολητό των βαρβάρων έφτασε στη Σαλαμίνα φρύαξε ο Ονήσιλος. Άλλο δεν άντεξε. Άρπαξε το καύκαλό του και το θρυμμάτισε απάνω στο κεφάλι μου.» (Παντελής Μηχανικός).
20/7/2017
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
«Έδαφος έναντι αναγνωρίσεως»
Ο όρος «έδαφος έναντι ειρήνης» (land for peace) πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 1967 για να βοηθήσει στην επίλυση της αραβο-ισραηλινής διένεξης. Το Ισραήλ θα αποσυρόταν από εδάφη που κατέλαβε κατά τον «Πόλεμο των έξι ημερών». Σε αντάλλαγμα τα αραβικά κράτη της περιοχής θα αναγνώριζαν το κράτος του Ισραήλ και την ειρηνική συνύπαρξη όλων των λαών της περιοχής.
Εφαρμόσθηκε μόνο μία φορά, στη συμφωνία Ισραήλ-Αιγύπτου το 1978. Εξακολουθεί, όμως, να προσδιορίζει τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζεται μακροπρόθεσμα η επίλυση του Παλαιστινιακού προβλήματος.
Τα πράγματα δεν απέχουν πολύ από τη διαπραγμάτευση στην Κύπρο. Η διαφορά είναι ότι η ειρηνευτική συμφωνία στην Κύπρο θα σημάνει επιστροφή εδαφών στους Ελληνοκυπρίους με αντάλλαγμα την επίσημη αναγνώριση των Τουρκοκυπρίων. Tα Κατεχόμενα σήμερα είναι μία μαύρη τρύπα στο χάρτη.
Το ισχυρό χαρτί της τουρκικής πλευράς είναι η παράνομη, αλλά πραγματική κατοχή των κυπριακών εδαφών. Το πλεονέκτημα της ελληνοκυπριακής πλευράς είναι η αναγνώριση που της παρέχει η διεθνής κοινότητα και η εκπροσώπηση του συνόλου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μία sui generis εκδοχή της αρχής «έδαφος έναντι αναγνωρίσεως» είναι η ουσία του ενός πυλώνα των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό.
Ο πυλώνας της Ασφάλειας
Ο δεύτερος πυλώνας είναι η πτυχή της Ασφάλειας. Όπως φάνηκε και στις δύο Διασκέψεις στην περιοχή της Γενεύης, η Τουρκία απαιτεί και να παραμείνει εγγυήτρια δύναμη και να διατηρήσει επ’ αόριστο στρατεύματα στην Κύπρο. Η θέση της Αθήνας είναι ξεκάθαρα αρνητική, αλλά ακόμα και εάν Αθήνα και Λευκωσία αποδέχονταν μία τέτοιου τύπου συμφωνία, οι Ελληνοκύπριοι κατά πάσα πιθανότητα θα την απέρριπταν στο δημοψήφισμα.
Το ίδιο ισχύει και για ορισμένα ακόμα ζητήματα της λεγόμενης εσωτερικής πτυχής. Το 2004, το σχέδιο Ανάν είχε επιδιώξει να αποδοθούν στους Ελληνοκυπρίους περιοχές, οι οποίες θα μπορούσαν να αποκαταστήσουν τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό προσφύγων.
Παράλληλα, τα ποσοστά εδάφους που θα επιστρέφονταν δεν θα έπρεπε να ξεπερνούν κάποια όρια για να μην υπάρχει αντίδραση από την τουρκική πλευρά. Γι’ αυτό τον λόγο, αν και από εδαφικής απόψεως θα αποδιδόταν μόνον το 7% από τα κατεχόμενα εδάφη, θα μπορούσαν θεωρητικώς να αποκατασταθούν περίπου οι μισοί από τους Ελληνοκυπρίους πρόσφυγες.
Η Τουρκία προς το παρόν τουλάχιστον αρνείται να επιστρέψει κατεχόμενα εδάφη που να ανταποκρίνονται έστω και στοιχειωδώς στις ελληνοκυπριακές προσδοκίες. Εάν επιμείνει σ’ αυτή τη θέση, λύση δεν θα προκύψει, επειδή θα προσκρούσει στην κόκκινη γραμμή των Ελληνοκυπρίων και όχι υποχρεωτικά της ηγεσίας τους.
Ο χρόνος επιστροφής
Η επιστροφή εδαφών σχετίζεται και με τους χρόνους που θα αποδοθούν στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Το Σχέδιο Ανάν προέβλεπε την ολοκλήρωση της σχετικής διαδικασίας τρία και πλέον χρόνια μετά τη δημιουργία του νέου κράτους.
Αυτό σήμαινε ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά θα εκχωρούσε άμεσα στους Τουρκοκυπρίους αυτό που έχουν ζωτική ανάγκη, την αναγνώριση. Θα είχε, όμως, λαμβάνει τα προς επιστροφή εδάφη μετά από τρία χρόνια και έξι μήνες.
Σε περίπτωση που κάτι πήγαινε στραβά τη συγκεκριμένη περίοδο, η ελληνική πλευρά θα είχε απολέσει το πλεονέκτημα, χωρίς να πάρει κάτι. Είναι προφανές πως ούτε αυτού του είδους οι λεόντειες συμφωνίες μπορούν να περάσουν από δημοψήφισμα.
Αδελφάκι του εδαφικού είναι το περιουσιακό. Πρόκειται για τις περιουσίες όλων των Κυπρίων (Ελλήνων και Τούρκων) που μετά τη λύση θα βρεθούν στην «άλλη» πλευρά. Η λογική και το διεθνές δίκαιο λένε να επιστραφούν στους ιδιοκτήτες τους από τους οποίους εκλάπησαν το 1974.
Λύσεις απλές
Το Σχέδιο Ανάν προέβλεπε σχοινοτενείς και γραφειοκρατικές διαδικασίες. Φαίνεται ότι διαφορετικές, αλλά εξ ίσου γραφειοκρατικές προβλέψεις ετοιμάζονται και τώρα. Οι λύσεις, όμως, πρέπει να είναι σαφείς και απλές.
Αλλιώς το νέο κράτος θα ξεκινήσει με ναρκοθετημένο το μέλλον του. Οι διαμάχες για τις περιουσίες θα το συνοδεύουν για πολλά χρόνια, προξενώντας εντάσεις μεταξύ των δύο κοινοτήτων.
Δυστυχώς, σ’ όλα τα παραπάνω, η γραπτή πρόταση Αναστασιάδη στην πρόσφατη Διάσκεψη κάνει επώδυνες εκπτώσεις από τις κόκκινες γραμμές των Ελληνοκυπρίων. Είναι αληθές πως οι προτάσεις έγιναν υπό τον όρο ότι θα ισχύουν μόνο αν προκύψει συνολική συμφωνία.
Η ιστορία του Κυπριακού, όμως, διδάσκει ότι κάθε ελληνοκυπριακή υποχώρηση, έστω και αν έχει γίνει υπό όρους, τελικώς παραμένει στο τραπέζι. Και στον επόμενο κύκλο των διαπραγματεύσεων θεωρείται δεδομένη.
Άγγελος Συρίγος,
αναπληρωτής καθηγητής διεθνούς δικαίου και εξωτερικής πολιτικής στο Πάντειο πανεπιστήμιο. Έχει επανειλημμένως ασχοληθεί με τα ελληνοτουρκικά, το προσφυγικό και το μεταναστευτικό ζήτημα από θέσεις ευθύνης.
https://stavroslygeros.gr/ethnika/edafos-enanti-anagnoriseos/
21 Ιουλίου 2017
«Έδαφος έναντι αναγνωρίσεως»
Ο όρος «έδαφος έναντι ειρήνης» (land for peace) πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 1967 για να βοηθήσει στην επίλυση της αραβο-ισραηλινής διένεξης. Το Ισραήλ θα αποσυρόταν από εδάφη που κατέλαβε κατά τον «Πόλεμο των έξι ημερών». Σε αντάλλαγμα τα αραβικά κράτη της περιοχής θα αναγνώριζαν το κράτος του Ισραήλ και την ειρηνική συνύπαρξη όλων των λαών της περιοχής.
Εφαρμόσθηκε μόνο μία φορά, στη συμφωνία Ισραήλ-Αιγύπτου το 1978. Εξακολουθεί, όμως, να προσδιορίζει τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζεται μακροπρόθεσμα η επίλυση του Παλαιστινιακού προβλήματος.
Τα πράγματα δεν απέχουν πολύ από τη διαπραγμάτευση στην Κύπρο. Η διαφορά είναι ότι η ειρηνευτική συμφωνία στην Κύπρο θα σημάνει επιστροφή εδαφών στους Ελληνοκυπρίους με αντάλλαγμα την επίσημη αναγνώριση των Τουρκοκυπρίων. Tα Κατεχόμενα σήμερα είναι μία μαύρη τρύπα στο χάρτη.
Το ισχυρό χαρτί της τουρκικής πλευράς είναι η παράνομη, αλλά πραγματική κατοχή των κυπριακών εδαφών. Το πλεονέκτημα της ελληνοκυπριακής πλευράς είναι η αναγνώριση που της παρέχει η διεθνής κοινότητα και η εκπροσώπηση του συνόλου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μία sui generis εκδοχή της αρχής «έδαφος έναντι αναγνωρίσεως» είναι η ουσία του ενός πυλώνα των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό.
Ο πυλώνας της Ασφάλειας
Ο δεύτερος πυλώνας είναι η πτυχή της Ασφάλειας. Όπως φάνηκε και στις δύο Διασκέψεις στην περιοχή της Γενεύης, η Τουρκία απαιτεί και να παραμείνει εγγυήτρια δύναμη και να διατηρήσει επ’ αόριστο στρατεύματα στην Κύπρο. Η θέση της Αθήνας είναι ξεκάθαρα αρνητική, αλλά ακόμα και εάν Αθήνα και Λευκωσία αποδέχονταν μία τέτοιου τύπου συμφωνία, οι Ελληνοκύπριοι κατά πάσα πιθανότητα θα την απέρριπταν στο δημοψήφισμα.
Το ίδιο ισχύει και για ορισμένα ακόμα ζητήματα της λεγόμενης εσωτερικής πτυχής. Το 2004, το σχέδιο Ανάν είχε επιδιώξει να αποδοθούν στους Ελληνοκυπρίους περιοχές, οι οποίες θα μπορούσαν να αποκαταστήσουν τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό προσφύγων.
Παράλληλα, τα ποσοστά εδάφους που θα επιστρέφονταν δεν θα έπρεπε να ξεπερνούν κάποια όρια για να μην υπάρχει αντίδραση από την τουρκική πλευρά. Γι’ αυτό τον λόγο, αν και από εδαφικής απόψεως θα αποδιδόταν μόνον το 7% από τα κατεχόμενα εδάφη, θα μπορούσαν θεωρητικώς να αποκατασταθούν περίπου οι μισοί από τους Ελληνοκυπρίους πρόσφυγες.
Η Τουρκία προς το παρόν τουλάχιστον αρνείται να επιστρέψει κατεχόμενα εδάφη που να ανταποκρίνονται έστω και στοιχειωδώς στις ελληνοκυπριακές προσδοκίες. Εάν επιμείνει σ’ αυτή τη θέση, λύση δεν θα προκύψει, επειδή θα προσκρούσει στην κόκκινη γραμμή των Ελληνοκυπρίων και όχι υποχρεωτικά της ηγεσίας τους.
Ο χρόνος επιστροφής
Η επιστροφή εδαφών σχετίζεται και με τους χρόνους που θα αποδοθούν στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Το Σχέδιο Ανάν προέβλεπε την ολοκλήρωση της σχετικής διαδικασίας τρία και πλέον χρόνια μετά τη δημιουργία του νέου κράτους.
Αυτό σήμαινε ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά θα εκχωρούσε άμεσα στους Τουρκοκυπρίους αυτό που έχουν ζωτική ανάγκη, την αναγνώριση. Θα είχε, όμως, λαμβάνει τα προς επιστροφή εδάφη μετά από τρία χρόνια και έξι μήνες.
Σε περίπτωση που κάτι πήγαινε στραβά τη συγκεκριμένη περίοδο, η ελληνική πλευρά θα είχε απολέσει το πλεονέκτημα, χωρίς να πάρει κάτι. Είναι προφανές πως ούτε αυτού του είδους οι λεόντειες συμφωνίες μπορούν να περάσουν από δημοψήφισμα.
Αδελφάκι του εδαφικού είναι το περιουσιακό. Πρόκειται για τις περιουσίες όλων των Κυπρίων (Ελλήνων και Τούρκων) που μετά τη λύση θα βρεθούν στην «άλλη» πλευρά. Η λογική και το διεθνές δίκαιο λένε να επιστραφούν στους ιδιοκτήτες τους από τους οποίους εκλάπησαν το 1974.
Λύσεις απλές
Το Σχέδιο Ανάν προέβλεπε σχοινοτενείς και γραφειοκρατικές διαδικασίες. Φαίνεται ότι διαφορετικές, αλλά εξ ίσου γραφειοκρατικές προβλέψεις ετοιμάζονται και τώρα. Οι λύσεις, όμως, πρέπει να είναι σαφείς και απλές.
Αλλιώς το νέο κράτος θα ξεκινήσει με ναρκοθετημένο το μέλλον του. Οι διαμάχες για τις περιουσίες θα το συνοδεύουν για πολλά χρόνια, προξενώντας εντάσεις μεταξύ των δύο κοινοτήτων.
Δυστυχώς, σ’ όλα τα παραπάνω, η γραπτή πρόταση Αναστασιάδη στην πρόσφατη Διάσκεψη κάνει επώδυνες εκπτώσεις από τις κόκκινες γραμμές των Ελληνοκυπρίων. Είναι αληθές πως οι προτάσεις έγιναν υπό τον όρο ότι θα ισχύουν μόνο αν προκύψει συνολική συμφωνία.
Η ιστορία του Κυπριακού, όμως, διδάσκει ότι κάθε ελληνοκυπριακή υποχώρηση, έστω και αν έχει γίνει υπό όρους, τελικώς παραμένει στο τραπέζι. Και στον επόμενο κύκλο των διαπραγματεύσεων θεωρείται δεδομένη.
Άγγελος Συρίγος,
αναπληρωτής καθηγητής διεθνούς δικαίου και εξωτερικής πολιτικής στο Πάντειο πανεπιστήμιο. Έχει επανειλημμένως ασχοληθεί με τα ελληνοτουρκικά, το προσφυγικό και το μεταναστευτικό ζήτημα από θέσεις ευθύνης.
https://stavroslygeros.gr/ethnika/edafos-enanti-anagnoriseos/
21 Ιουλίου 2017
2.
Δύο αδύναμες κοινότητες στην Κύπρο χωρίς κράτος - Αυτό θα φέρει η "Πενταμερής".
Το κλειδί στο Κυπριακό πρόβλημα είναι αν θα εξακολουθήσει να υπάρχει το Κράτος με τη διεθνώς αναγνωρισμένη υπόσταση και ονομασία του: Κυπριακή Δημοκρατία. Αν πάψει να υπάρχει αυτό το ανεξάρτητο Κράτος, αν αντικατασταθεί από ένα «Ανανικό» κράτος, όπου πλειοψηφία θα είναι έρμαιο της μειοψηφίας ενώ και οι δυο θα υπόκεινται στους ξένους, τότε τα περί εγγυήσεων κλπ είναι κούφια λόγια.
Δύο αδύναμες κοινότητες στην Κύπρο χωρίς κράτος - Αυτό θα φέρει η "Πενταμερής".
Το κλειδί στο Κυπριακό πρόβλημα είναι αν θα εξακολουθήσει να υπάρχει το Κράτος με τη διεθνώς αναγνωρισμένη υπόσταση και ονομασία του: Κυπριακή Δημοκρατία. Αν πάψει να υπάρχει αυτό το ανεξάρτητο Κράτος, αν αντικατασταθεί από ένα «Ανανικό» κράτος, όπου πλειοψηφία θα είναι έρμαιο της μειοψηφίας ενώ και οι δυο θα υπόκεινται στους ξένους, τότε τα περί εγγυήσεων κλπ είναι κούφια λόγια.
Το Σχέδιο Ανάν (και οι μεταμφιέσεις του) δεν έχει στόχο να πάρει την Εξουσία από τους Ελληνοκύπριους και να τη δώσει στην τουρκική πλευρά. Αυτό θα το ήθελε η Τουρκία αλλά δεν το θέλουν οι ισχυροί διεθνείς παίκτες.
Οι Ελληνοκύπριοι χάνουν την Εξουσία και οι Τούρκοι αν χάσουν Εγγυήσεις και Στρατό Κατοχής μένουν ξεκρέμαστοι. Το Κράτος καταρρέει και μένουν δυο αδύναμες Κοινότητες. Αυτός ο ευρηματικός συνδυασμός αμοιβαίας αποδυνάμωσης των δυο Κοινοτήτων αλλά και της Τουρκίας εξυπηρετεί απολύτως τους επικυρίαρχους, ΗΠΑ, Αγγλία και το Ισραήλ- ο νέος ισχυρός παίκτης. Οι ντόπιοι, Τούρκοι και Έλληνες, θα τσακώνονται για τα λιλιά, το μισθό και τις μπανάνες που τους αναλογούν.
Το Κυπριακό είναι ένα από τα πολλά Μέτωπα της Τουρκίας στην ευρεία Μ. Ανατολή, χωρίς απτό κέρδος, ως τώρα. Η Τουρκία στο παιχνίδι της Μ. Ανατολής και ειδικά στο Κυπριακό θέλει, απειλεί, αλλά δεν μπορεί. Επειδή ούτε οι δυτικές Δυνάμεις ούτε η Ρωσία επιθυμούν να ενισχυθεί η Τουρκία.
Όποιος δεν θέλει λύση τύπου Ανάν, δεν πάει σε συναντήσεις που έχουν βάση συζήτησης ακριβώς μια «ανανική» λύση.
Ερώτηση:Γιατί μετά την παταγώδη αποτυχία της πενταμερούς μπήκε κιόλας στα σκαριά νέα συνάντηση;
Απάντηση:Γιατί ήρθε η ώρα να λυθεί το πρόβλημα των υδρογονανθράκων, η μοιρασιά και η μεταφορά τους.
Η Τουρκία ελπίζει κάτι να βουτήξει. ΗΠΑ και Αγγλία επιδιώκουν να τελειώσουν με τα τσαλιμάκια του Αναστασιάδη, τις «παλληκαριές» της Αθήνας και τη γκρίνια της Τουρκίας.
Η Ελληνοκυπριακή ηγεσία, ο Αναστασιάδης, ενδίδει στην απώλεια του Κράτους.
Αν η Αθήνα είχε πρόταση, διαφορετική από το Ανάν, θα μπορούσε να ξεφύγει από το δόκανο. Αν είχε, θα την έλεγε. Αν έψαχνε θα την έβρισκε. Ούτε οι εθνομηδενιστές, της δεξιάς ή της αριστεράς, ούτε οι υποτιθέμενοι υπερπατριώτες, σημερινοί ή χθεσινοί, προτείνουν λύση, άλλη από το Ανάν. Την πρωτοβουλία την έχει μονίμως η άλλη πλευρά. Στο προτεκτοράτο κανείς δεν προτείνει, όλοι, φρόνιμα, υπακούουν.
Η Τουρκία θέλει νόμιμο μερίδιο εξουσίας στο νησί ώστε να ενισχύει το λόγο της στις γεωπολιτικές εξελίξεις στην ευρεία περιοχή της Μ. Ανατολής.
Να είναι σαφές: Η Τουρκία τώρα δεν έχει μερίδιο εξουσίας στην Κύπρο. Ο διεθνής παράγων αντιμετωπίζει ως παράνομη την παρουσία της στα Κατεχόμενα. Την Εξουσία την έχουν οι Ελληνοκύπριοι, με αυτούς συναλλάσσεται η Διεθνής Κοινότητα. Οι τωρινές συζητήσεις αποβλέπουν να νομιμοποιήσουν την εισβολή, την παρανομία. Οι υπεύθυνοι είναι μπροστά στα μάτια μας.
Η Τουρκία εκτός από τα γεωπολιτικά θέλει να αναγνωριστεί ως νόμιμος δικαιούχος στην εξόρυξη των υδρογονανθράκων. Οι Αμερικάνοι, με πρόσφατη επίσημη δήλωσή τους, υποστηρίζουν ρητά την κατανομή των εσόδων. Απορρίπτουν (σιωπηρά) τουρκικά δικαιώματα στην εξόρυξη και στη διανομή, δηλαδή στους αγωγούς, αν θα περνάνε από την Τουρκία ή όχι. Και αφήνουν κενό στο θέμα της δομής του νέου Κράτους θεωρώντας προφανώς ότι αυτό εξαρτάται από την ενδοτικότητα της ελληνοκυπριακής και ελλαδικής πλευράς. Ο Τάσος Παπαδόπουλος απόδειξε ότι με λίγο θάρρος και πατριωτισμό το «Όχι» είναι εφικτό.
Με πάσα ωμή ειλικρίνεια: Η επικυριαρχία των ΗΠΑ είναι αναπότρεπτο δεδομένο. Αλλά η ελληνοκυπριακή πλευρά μπορεί να παραμείνει ο νόμιμος εκπρόσωπος του συνόλου της Κύπρου, να αρνηθεί να νομιμοποιήσει την εισβολή, σώζοντας την ελληνικότητα του νησιού.
Οι ΗΠΑ έχουν το πάνω χέρι σε όλη την ΕΕ, μοιραία θα το έχουν και στην Κύπρο.
Οι Άγγλοι θέλουν να είναι τοποτηρητές. Αλλά αυτό το δικαίωμα μόνο οι Κύπριοι και η Αθήνα μπορούν να τους το δώσουν.
Η Τουρκία είναι χάρτινη τίγρης στο Κυπριακό, εφ’ όσον οι ΗΠΑ δεν θέλουν περαιτέρω ενδυνάμωση της Τουρκίας. Αρκεί να το πίστευαν Αθήνα/Λευκωσία.
Οι αποικιοκράτες, ανέκαθεν, έδιναν «λύσεις» παραβιάζοντας εν γνώσει τους την ιστορική, κοινωνική και εθνοτική πραγματικότητα στις αποικίες. Ώστε να υπάρχουν, εγγενώς, συνεχείς τριβές και εντάσεις.
Αυτό το κοστούμι του προτείνουν και αγοράζει τοις μετρητοίς ο Κύπριος Πρόεδρος με τη σύμπλευση της Αθήνας.
Παραβλέποντας αμφότεροι μελλοντικές αλλά ορατές συμφορές.
Προς δικαιολογία, τα καθεστωτικά ΜΜΕ πλασάρουν την εξής απίστευτη εικόνα: Ο δαιμόνιος Αναστασιάδης παγιδεύει κατ’ εξακολούθηση τον αθώο και ανυποψίαστο Τσίπρα, αλλά και τον ατσίδα πλην κάπως αφελή υπερπατριώτη Κοτζιά, και τους σέρνει από πενταμερή σε πενταμερή. Είναι για γέλια ή για κλάματα;
Κλαυσίγελως.
Ο Ερντογάν απειλεί, λέει, ότι θα ενσωματώσει τα Κατεχόμενα. Σοβαρά; Για να κερδίσει τι ακριβώς; Για να κατηγορηθεί, αν χρειαστεί, από τη Δύση ότι μιμείται τον Πούτιν στην Κριμαία;
Το αέριο είναι στο Νότο και ο Ερντογάν θα ενσωματώσει στο Βορρά τα κατσάβραχα και τα ψαράκια;
Μήπως η –δήθεν- απειλή της ενσωμάτωσης των Κατεχόμενων είναι ο πρόλογος και η δικαιολογία για άλλες κρίσιμες υποχωρήσεις την κατάλληλη στιγμή;
Έχει αποδειχθεί τις τελευταίες δεκαετίες ότι έχουμε να κάνουμε με σκληρόπετσους, αδίστακτους πωλητές από την εποχή του Σημίτη των Ιμίων και εντεύθεν.
Απόστολος Αποστολόπουλος
21/7/17
3.
Μανούσος Παραγιουδάκης :
Αν πέσει η Κύπρος κινδυνεύει και η Ελλάδα.
984radio
Ο επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ μιλώντας στον 9.84 για τις εξελίξεις στη Κυπριακή ΑΟΖ και το νησιωτικό σύμπλεγμα στο Καστελόριζο, επεσήμανε, πως η Τουρκία δεν πρόκειται ποτέ διπλωματικά να απαγκιστρωθεί από την Κύπρο, για την οποία θέλει τον απόλυτο έλεγχο , ενόψει και των ενεργειακών εξελίξεων στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Διευκρίνισε ότι από την λογική μίας όποιας λύσης για την Κύπρο με νέες υποχωρήσεις, είναι προτιμότερο το καθεστώς να παραμείνει ως έχει αυτή τη περίοδο.
21/7/2017
https://www.youtube.com/watch?v=ORwaI9Me51k
3.
Μανούσος Παραγιουδάκης :
Αν πέσει η Κύπρος κινδυνεύει και η Ελλάδα.
984radio
Ο επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ μιλώντας στον 9.84 για τις εξελίξεις στη Κυπριακή ΑΟΖ και το νησιωτικό σύμπλεγμα στο Καστελόριζο, επεσήμανε, πως η Τουρκία δεν πρόκειται ποτέ διπλωματικά να απαγκιστρωθεί από την Κύπρο, για την οποία θέλει τον απόλυτο έλεγχο , ενόψει και των ενεργειακών εξελίξεων στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Διευκρίνισε ότι από την λογική μίας όποιας λύσης για την Κύπρο με νέες υποχωρήσεις, είναι προτιμότερο το καθεστώς να παραμείνει ως έχει αυτή τη περίοδο.
21/7/2017
https://www.youtube.com/watch?v=ORwaI9Me51k