Παναγιώτης Κονδύλης.
«H σημερινή Ελλάδα, όντας ανίκανη να παραγάγει η ίδια όσα καταναλώνει και μην έχοντας αρκετή αυτοσυγκράτηση — και αξιοπρέπεια — ώστε να μην καταναλώνει περισσότερα απ’ όσα μπορεί να παραγάγει η ίδια, προκειμένου να καταναλώσει παρασιτεί, και μάλιστα σε διπλή κατεύθυνση: παρασιτεί στο εσωτερικό, υποθηκεύοντας το μέλλον με δάνεια που μετατρέπει σε τρέχοντα τοκοχρεολύσια και παρασιτεί προς τα έξω από όπου έχει δανεισθεί υπέρογκα ποσά όχι για να κάνει επενδύσεις μελλοντικής καρποφορίας αλλά κυρίως για να πληρώσει με αυτά τις τεράστιες ποσότητες καταναλωτικών αγαθών τις οποίες και πάλι εισήγαγε από το εξωτερικό.
Η σημερινή Ελλάδα αποτελεί ακριβώς περίπτωση φθίνοντος έθνους, το οποίο εκλαμβάνει έμμεσες μυθολογικές του ιδέες για τον εαυτό του ως ρεαλιστική αυτοεπίγνωση. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η ψυχολογική κατάσταση συχνότατα παρουσιάζει συμπτώματα παθολογικού αυτισμού γιατί το απαραίτητο υπόβαθρο και πλαίσιο της υγιούς αυτοεπίγνωσης είναι πρωτίστως η γνώση του ευρύτερου περιβάλλοντος κόσμου, μέσα στο οποίο καλείται να δράσει ένα ατομικό η συλλογικό υποκείμενο, αποτιμώντας κατά το δυνατόν νηφάλια τις δυνατότητες του και υποκαθιστώντας τη νοσηρά εγωκεντρική αρχή της ηδονής με την φυσιολογική εγωκεντρική αρχή της πραγματικότητας.
Όπως οι κατώτατοι ζωικοί οργανισμοί, έτσι και οι σημερινοί έλληνες αντιδρούν με έντονες αντανακλαστικές κινήσεις μονάχα σε ότι τους ερεθίζει άμεσα κι ειδικά, οι δηλώσεις κάποιου «φιλέλληνα» στη Χαβάη η κάποιου «μισέλληνα» στην Γροιλανδία ( κι ας μην μιλήσουμε για τα όσα παρεμφερή μαθαίνει κανείς από τις Βρυξέλλες η την Ουάσιγκτον) ευφραίνουν η εξάπτουν αναλόγως τα πνεύματα περισσότερο από ότι τα απασχολούν τα ουσιώδη, αν και συχνά αφανή, μεγέθη της πολιτικής και της οικονομίας.»
Π.Κονδύλης:
(...)
Η Ελλάδα μεταβάλλεται σταθερά σε χώρα με περιορισμένα κυριαρχικά δικαιώματα, δηλαδή δικαιώματα των οποίων η κυρίαρχη άσκηση εξαρτάται από τη βούληση και τις αντιδράσεις τρίτων, ενώ παράλληλα η στάση της γίνεται όλο και περισσότερο παθητική ή αντιφατική.
(. . .)
Πράγματι, το σημερινό δίλημμα είναι αντικειμενικά τρομακτικό και ψυχολογικά αφόρητο: η ειρήνη σημαίνει για την Ελλάδα δορυφοροποίηση και ο πόλεμος σημαίνει συντριβή. Η υπέρβαση του διλήμματος αυτού, η ανατροπή των σημερινών γεωπολιτικών και στρατηγικών συσχετισμών απαιτεί ούτε λίγο ούτε πολύ την επιτέλεση ενός ηράκλειου άθλου, για τον οποίο η ελληνική κοινωνία, έτσι όπως είναι, δεν διαθέτει τα κότσια. Οι μετριότητες, υπομετριότητες και ανθυπομετριότητες, που συναπαρτίζουν τον ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν το ανάστημα να θέσουν και να λύσουν ιστορικά προβλήματα τέτοιας έκτασης και τέτοιου βάθους (. . .)
Οι ευρύτερες μάζες, καθοδηγούμενες από το ίδιο ένστικτο της βραχυπρόθεσμης αυτοσυντήρησης, έχουν βρει τη δική τους ψυχολογικά βολική λύση: το έθνος το υπηρετούν ανέξοδα περιβαλλόμενες γαλανόλευκα ράκη, όποτε το καλεί η περίσταση, και έχοντας κατόπιν ήσυχη συνείδηση το κλέβουν μόνιμα με παντοειδείς τρόπους
(. . .)
Π.Κονδύλης:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Παναγιώτης Κονδύλης:
(1) Η παρακμή του αστικού πολιτισμού
(2) Η καχεξία του ελληνικού στοιχείου στη νεοελληνική κοινωνία και ιδεολογία.
(3) Παναγιώτης Κονδύλης: Ιδεολογίες και Ελληνική Εθνική Στρατηγική.
(4) Παρασιτικός κοινωνικός καταναλωτισμός. Ο καθρέφτης της Ελλάδας της μεταπολίτευσης.
(5) Προϋποθέσεις, παράμετροι,ψευδαισθήσεις της ελληνικής εθνικής πολιτικής.
(6/1) Το έθνος στην πλανητική εποχή.
(6/2) Tο μέλλον του έθνους στην Eυρώπη του αύριο.
(7) Αφιέρωμα στον Παναγιώτη Κονδύλη.
(8) Το πνεύµα της εναντίωσης σε κάθε ιδεολογική πλάνη.
(9) Eλλάδα:Tο σημερινό δίλημμα είναι αντικειμενικά τρομακτικό και ψυχολογικά αφόρητο ...