Η ευρω-τουρκική κωμωδία.
Η ευρω-τουρκική κωμωδία.
Για δεκαετίες, η Τουρκία και η ΕΕ ήταν οι κύριοι ηθοποιοί σε μία παράξενη, όχι πολύ διασκεδαστική, όπερα buffa. Η Τουρκία λέει ότι θέλει να γίνει μέλος της λέσχης, χωρίς την υποχρέωση συμμόρφωσης με τους κανόνες συμμετοχής. Η Ένωση λέει ότι θέλει την Τουρκία, αν και γνωρίζει πολύ καλά ότι ο υποψήφιος δεν πληροί τις προϋποθέσεις. Η Τουρκία ελπίζει ότι οι κανόνες της Ένωσης θα αλλάξουν. Η Ένωση ελπίζει ότι ο υποψήφιος θα αλλάξει. Κανένα από αυτά δεν θα συμβεί.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) Turkish democracy might be dead — and things could soon get a lot worse.
(2) Ας το χωνέψουν… τέλος η Τουρκία για τη Δύση, έκανε τις επιλογές της: Κολοσσιαία συμφωνία ύψους 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την αξιοποίηση τριών πετρελαϊκών κοιτασμάτων και ενός κοιτάσματος φυσικού αερίου, υπέγραψε η Τουρκία μαζί με τη Ρωσία και την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν. Συγκεκριμένα ενεπλάκη η τουρκική Unit International, η ρωσική κρατική εταιρία Zarubezhneft και η ιρανική Ghadir Investment Holding.Οι γεωτρήσεις στο Ιράν θα πραγματοποιηθούν σε τρία κοιτάσματα πετρελαίου εκτιμώμενης περιεκτικότητας 10 δισεκατομμυρίων βαρελιών πετρελαίου και θα αποδίδουν μια παραγωγή της τάξεως των 100.000 βαρελιών ημερησίως, ενώ το κοίτασμα φυσικού αερίου έχει παραγωγική δυναμικότητα 75 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων ανά ημέρα! Τ.α αποθέματά του είναι αρκετά για να καλύψουν τις τουρκικές απαιτήσεις για τα επόμενα 150 χρόνια.Η συμφωνία σηματοδοτεί μια νέα αυγή στη συνεργασία μεταξύ ιρανικών, ρωσικών και τουρκικών εταιριών, αντανακλώντας την ταχέως μεταβαλλόμενη γεωπολιτική δυναμική στην περιοχή!
(3) Ο Σουλτάνος της Άγκυρας συμμαχεί με μια «μηχανή εγκλήματος».
Για δεκαετίες, η Τουρκία και η ΕΕ ήταν οι κύριοι ηθοποιοί σε μία παράξενη, όχι πολύ διασκεδαστική, όπερα buffa. Η Τουρκία λέει ότι θέλει να γίνει μέλος της λέσχης, χωρίς την υποχρέωση συμμόρφωσης με τους κανόνες συμμετοχής. Η Ένωση λέει ότι θέλει την Τουρκία, αν και γνωρίζει πολύ καλά ότι ο υποψήφιος δεν πληροί τις προϋποθέσεις. Η Τουρκία ελπίζει ότι οι κανόνες της Ένωσης θα αλλάξουν. Η Ένωση ελπίζει ότι ο υποψήφιος θα αλλάξει. Κανένα από αυτά δεν θα συμβεί.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) Turkish democracy might be dead — and things could soon get a lot worse.
(2) Ας το χωνέψουν… τέλος η Τουρκία για τη Δύση, έκανε τις επιλογές της: Κολοσσιαία συμφωνία ύψους 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την αξιοποίηση τριών πετρελαϊκών κοιτασμάτων και ενός κοιτάσματος φυσικού αερίου, υπέγραψε η Τουρκία μαζί με τη Ρωσία και την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν. Συγκεκριμένα ενεπλάκη η τουρκική Unit International, η ρωσική κρατική εταιρία Zarubezhneft και η ιρανική Ghadir Investment Holding.Οι γεωτρήσεις στο Ιράν θα πραγματοποιηθούν σε τρία κοιτάσματα πετρελαίου εκτιμώμενης περιεκτικότητας 10 δισεκατομμυρίων βαρελιών πετρελαίου και θα αποδίδουν μια παραγωγή της τάξεως των 100.000 βαρελιών ημερησίως, ενώ το κοίτασμα φυσικού αερίου έχει παραγωγική δυναμικότητα 75 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων ανά ημέρα! Τ.α αποθέματά του είναι αρκετά για να καλύψουν τις τουρκικές απαιτήσεις για τα επόμενα 150 χρόνια.Η συμφωνία σηματοδοτεί μια νέα αυγή στη συνεργασία μεταξύ ιρανικών, ρωσικών και τουρκικών εταιριών, αντανακλώντας την ταχέως μεταβαλλόμενη γεωπολιτική δυναμική στην περιοχή!
(3) Ο Σουλτάνος της Άγκυρας συμμαχεί με μια «μηχανή εγκλήματος».
Η Τουρκία λέει ότι θέλει να ενταχθεί στην ΕΕ, αλλά δεν έχει καμία πρόθεση να συμμορφωθεί με τους κανόνες ένταξης. Η ΕΕ λέει ότι θέλει να ενταχθεί η Τουρκία, αλλά έχει πλήρη επίγνωση ότι δεν πληροί τις προϋποθέσεις. Η Τουρκία προχωρά με την ελπίδα ότι η ΕΕ ενδέχεται κάποια μέρα να αλλάξει τους κανόνες της. Η ΕΕ προχωρά με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή η Τουρκία θα είναι κατάλληλη. Κανένα από αυτά δεν θα συμβεί.
Όταν η Τουρκία υπέβαλε επίσημα αίτηση για να γίνει πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), τα κινητά τηλέφωνα έμοιαζαν με τούβλα, το Red Bull και το The Simpsons είχαν κάνει το ντεμπούτο τους, ο Πρόεδρος Ρόναλντ Ρέιγκαν έκανε τη διάσημη ομιλία του "γκρεμίστε αυτό το τείχος!" στο δυτικό Βερολίνο, ο παγκόσμιος πληθυσμός ήταν πέντε δισεκατομμύρια, ο συνταγματάρχης Καντάφι στη Λιβύη έκανε το νονό σε τρομοκράτες, η Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν πρωθυπουργός της Βρετανίας, το αφεντικό της Gestapo, Klaus Barbie, καταδικάζονταν σε φυλάκιση για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ξεκινούσε η πρώτη ιντιφάντα και οι σούπερ σταρ Lionel Messi και Maria Sharapova ήταν νεογέννητα μωρά.
Ήταν το 1987. Το απλό άνοιγμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία θα χρειαζόταν άλλα 18 χρόνια. Ακόμη δώδεκα χρόνια μετά από αυτό, όλοι στις Βρυξέλλες και στην Άγκυρα γνωρίζουν πολύ καλά, ότι η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ είναι αδύνατη για το άμεσο μέλλον.
Ωστόσο, οι Τούρκοι πιστεύουν ότι 1) η χώρα τους αξίζει την πλήρη ένταξη και 2) ο μόνος λόγος για τον οποίο η ΕΕ δεν τους έχει χορηγήσει το καθεστώς μέλους είναι ότι είναι μουσουλμάνοι. Λίγες διαγνώσεις μπορεί να είναι τόσο ανακριβείς όσο αυτή.
Τρεις δεκαετίες μετά την επίσημη υποψηφιότητα της Τουρκίας για ένταξη, βρίσκεται στη θέση 146 στον Παγκόσμιο Δείκτη Ειρήνης και στη θέση 155 στον Παγκόσμιο Δείκτη Ελευθερίας του Τύπου. Ακολουθούν μερικά αποσπάσματα που δείχνουν πώς φαίνεται η υποψήφια Τουρκία, 30 χρόνια μετά την υποψηφιότητά της για ένταξη στην ΕΕ:
1. Τον Μάιο, ο ραδιοτηλεοπτικός ελεγκτικός οργανισμός της Τουρκίας επέβαλε πρόστιμο σε δύο ιδιωτικούς ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς για το show της Victoria's Secret, κατά την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, όπου τα μοντέλα χόρευαν υπό τουρκική μουσική. Η ρυθμιστική αρχή δήλωσε ότι αυτό δεν είναι "η παράδοσή μας".
2. Τον Απρίλιο, το γραφείο του κυβερνήτη στο τουριστικό θέρετρο της Αττάλειας απαγόρευσε την κατανάλωση αλκοόλ στο κοινό.
3. Τον Ιούλιο, οι τουρκικές αρχές κατέσχεσαν περίπου 50 ακίνητα (μοναστήρια, νεκροταφεία και εκκλησίες) που ανήκουν στην Συριακή Ορθόδοξη Εκκλησία, ισχυριζόμενοι ότι οι πράξεις ιδιοκτησίας είχαν λήξει. Οι Συριακοί (Syriacs) είναι η παλαιότερη ιθαγενής κοινότητα της Τουρκίας.
4. Τον Απρίλιο, οι Τούρκοι διπλωμάτες στην Αυστρία αμφισβήτησαν ένα άρθρο σε σχολική εφημερίδα, που επικρίνει τον χειρισμό των διαφωνιών και των αντιφρονούντων από τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Το παιδικό παράρτημα μιας περιφερειακής εφημερίδας δημοσίευσε ένα άρθρο λέγοντας ότι ο Ερντογάν "δεν ανέχεται ανθρώπους που έχουν διαφορετική γνώμη από τη δική του. Τους τελευταίους μήνες, έχει βάλει πολλούς αντιπάλους του στη φυλακή."
5. Τον Απρίλιο, οι Τούρκοι εισαγγελείς ξεκίνησαν δικαστικές διαδικασίες εναντίον δημοσιογράφων από μια εφημερίδα της κύριας αντιπολίτευσης, με την κατηγορία της υποστήριξης τρομοκρατικής οργάνωσης και της στοχοποίησης του Ερντογάν μέσω "ασύμμετρων μεθόδων πολέμου". Το κατηγορητήριο εναντίον των δημοσιογράφων, πρότεινε 43 χρόνια φυλάκισης.
6. Τον Μάιο, οι σωματοφύλακες του Ερντογάν επιτέθηκαν και τραυμάτισαν ειρηνικούς διαδηλωτές μπροστά από την κατοικία του Τούρκου πρεσβευτή στην Ουάσινγκτον, γεγονός που προκάλεσε σάλο στην Αμερική. Κάποιοι βουλευτές των ΗΠΑ πρότειναν να σταματήσουν οι μεταφορές όπλων στη ΝΑΤΟική σύμμαχο Τουρκία.
7. Τον Ιούνιο, ο Ερντογάν στόχευσε τον Michael Rubin, μελετητή του Αμερικανικού Ινστιτούτου Επιχειρήσεων και πρώην υπάλληλο του Πενταγώνου. Ο Ερντογάν πίεσε το Twitter για να κλείσει το λογαριασμό του Ρούμπιν, σχετικά με σχόλια που είχε κάνει στην πλατφόρμα. Νωρίτερα τον Ιούνιο, ο Ερντογάν υπέβαλε καταγγελία σε ένα τουρκικό δικαστήριο, κατηγορώντας τον Ρούμπιν ότι τον απειλούσε και την οικογένειά του στις στήλες του.
8. Τον Ιούλιο, εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν σε αντιπολιτευτική διαδήλωση στην Κωνσταντινούπολη, κατά την οποία ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης κάλεσε την κυβέρνηση Erdoğan να απελευθερώσει κρατούμενους, πολιτικούς, καθηγητές, δημοσιογράφους και άλλους. Η διαδήλωση πραγματοποιήθηκε αφότου ο Kemal Kiliçdaroğlu, ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος [CHP], ολοκλήρωσε μία πορεία 25 ημερών, 440 χιλιομέτρων από την Άγκυρα και ονομάστηκε "Πορεία για Δικαιοσύνη".
9. Η «Πορεία για Δικαιοσύνη» του Kiliçdaroğlu, ήταν η απάντησή του σε ένα τουρκικό δικαστήριο, το οποίο τον Ιούνιο είχε καταδικάσει τον βουλευτή του CHP, Enis Berberoğlu, σε 25 χρόνια φυλάκισης με κατηγορίες για κατασκοπεία. Ο Μπερμπέρογλου κατηγορήθηκε ότι παρείχε βίντεο σε αντιπολιτευτική εφημερίδα, το οποίο φέρεται να δείχνει λεπτομέρειες για τις μυστικές αποστολές όπλων της Τουρκίας σε ισλαμιστές επαναστάτες στη Συρία. Η κυβέρνηση του Ερντογάν είχε αρνηθεί τις κατηγορίες και ισχυρίστηκε ότι η αποστολή περιείχε ανθρωπιστική βοήθεια.
10. Τον Ιούλιο, το παρατηρητήριο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, Amnesty International, με έδρα την Βρεττανία, δήλωσε ότι οι τουρκικές αρχές έχουν υπό κράτηση τον υπεύθυνο για την Τουρκία, μέσα σε μια σαρωτική καταστολή της διαφωνίας. Ο υπεύθυνος χώρας της Αμνηστίας ετέθη υπό κράτηση με επτά άλλους εργαζόμενους σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δύο ξένους εκπαιδευτές. Συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια μιας εκπαιδευτικής εκδήλωσης ρουτίνας, σε ξενοδοχείο κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Οι κρατούμενοι ερευνώνται για εικαζόμενη ένταξη σε ένοπλη τρομοκρατική οργάνωση.
Ενάντια σε αυτό το δυσάρεστο περιβάλλον, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζήτησε την αναστολή των ενταξιακών συνομιλιών της Τουρκίας, εάν η Άγκυρα εφαρμόσει πλήρως τα σχέδια για την επέκταση των εξουσιών του Ερντογάν, τα οποία κέρδισε οριακά σε δημοψήφισμα στις 16 Απριλίου. Παρόλο που η ψηφοφορία του κοινοβουλίου δεν είναι δεσμευτική, απεικονίζει το διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ της Άγκυρας και των Βρυξελλών.
Το ψήφισμα που ενέκρινε το Κοινοβούλιο στο Στρασβούργο "καλεί την Επιτροπή και τα κράτη μέλη ... να αναστείλουν επίσημα τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, χωρίς καθυστέρηση, εάν η δέσμη συνταγματικής μεταρρύθμισης εφαρμοστεί αμετάβλητα".
Αν ο σκοπός του ψηφίσματος ήταν να αποτρέψει τον Ερντογάν, αυτό δεν λειτούργησε. Παραμένει προκλητικός. Είπε ότι η πλειοψηφία των Τούρκων δεν «θέλουν πια την ΕΕ» και ότι η ΕΕ δεν είναι αναντικατάστατη για την Τουρκία.
Για δεκαετίες, η Τουρκία και η ΕΕ ήταν οι κύριοι ηθοποιοί σε μία παράξενη, όχι πολύ διασκεδαστική, όπερα buffa. Η Τουρκία λέει ότι θέλει να γίνει μέλος της λέσχης, χωρίς την υποχρέωση συμμόρφωσης με τους κανόνες συμμετοχής. Η Ένωση λέει ότι θέλει την Τουρκία, αν και γνωρίζει πολύ καλά ότι ο υποψήφιος δεν πληροί τις προϋποθέσεις. Η Τουρκία ελπίζει ότι οι κανόνες της Ένωσης θα αλλάξουν. Η Ένωση ελπίζει ότι ο υποψήφιος θα αλλάξει. Κανένα από αυτά δεν θα συμβεί.
Αλλά και οι δύο γνωρίζουν ότι η επίσημη λήξη της υπόθεσης δεν θα ωφελήσει κανέναν. Στο σενάριο της επίσημης διακοπής της ενταξιακής διαδικασίας, η Τουρκία θα υποφέρει οικονομικά και η ΕΕ θα έχει να αντιμετωπίσει μια επισήμως εχθρική Τουρκία (σε αντίθεση με τη σημερινή ανεπίσημα εχθρική). Μπορεί να βρεθεί σε δύσκολη θέση από την Τουρκία (θυμάστε τις περυσινές τουρκικές απειλές οτι θα «ανοίξει τις πόρτες και θα στείλει εκατομμύρια μετανάστες στην Ευρώπη»).
Έτσι, ο βαρετός γύρος της αμοιβαίας προσποίησης γίνεται όλο και λιγότερο βιώσιμος μέρα με τη μέρα.
Του Burak Bekdil
Μετάφραση Στέργιος Σεβαστιάν
A Turkish-EU Opera Buffa
ΠΗΓΗ:
18/8/2017
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Turkish democracy might be dead — and things could soon get a lot worse
Turkish democracy might be dead — and things could soon get a lot worse
The ongoing crackdown on dissidents, journalists and alleged coup plotters in Turkey seems to confirm what many observers have long concluded: Turkish democracy is dead, and President Recep Tayyip Erdogan is more in control than ever.
But it would be a mistake to assume that Turkey’s fate will now be a stifling but stable form of civilian authoritarianism. The fragmentation of institutions such as the military, coupled with the erosion of Erdogan’s democratic legitimacy and the ongoing assault on Turkey’s veneer of parliamentary democracy, have left the country unprepared for the shocks it is likely to face in the year ahead. If the situation in the country spirals out of control, the result could easily be violence and chaos rather than a resurgence of democracy.
Meanwhile, sweeping post-coup-attempt purges have left the military increasingly distrustful and paranoid, exacerbating fissures that already existed within its ranks. Erdogan has also been working to create a variety of new organizations that are well-armed and personally loyal to him, elevating the possibility of civil conflict. Among other steps, the government has provided better weapons to special forces within the police and intelligence service in case they come into conflict with the military, as some did on the night of the failed coup. Erdogan has also worked to arm and organize private citizens, ranging from party members to newly formed civil-defense groups and existing youth movements such as the Ottoman Hearths. In a future crisis, or even in the face of widespread protests like those of 2013, this proliferation of armed actors increases the odds of a growing conflict with no cohesive national force that could quickly stem it.Until recently, the Turkish state, for all of its problems, enjoyed a strong institutional foundation. And Erdogan, for all his problems, enjoyed a strong electoral mandate. But in April, a referendum marked by widespread allegations of fraud approved a package of proposals that dramatically increases Erdogan’s powers. This has coincided with the imprisonment of many in the country’s opposition, including leading Kurdish parliamentarians. Erdogan has even threatened to jail Turkey’s main opposition leader and used the threat of arrest to fend off challengers within his own base. This raises the question of what will happen when the pretense of democracy becomes harder to sustain. If political grievances and popular frustration can no longer be aired or addressed in parliament, they could quickly spill out onto the streets.
As a result of this institutional collapse, Turkey’s government, state and society are ill-prepared to respond to the many threats the country is facing.
First, there is the economy. Despite numerous warnings and a dramatic drop in the value of the Turkish lira, the Turkish economy has so far avoided a long-predicted crisis. But this does not mean that the warnings are baseless. Economic growth has long fueled the popularity of the Justice and Development Party (AKP). In its absence, Erdogan would need new scapegoats and new ways to prop up his supporters. As part of its post-coup purges, the government has already distributed more than $11 billion in seized assets to pro-Erdogan business people. If the economy falters and the government intensifies these efforts, it could create a vicious cycle of cascading investor confidence.
Turkey also faces a multifaceted terrorist threat that is likely to grow. The Islamic State has carried out a series of bombings in Turkey and has shown a consistent desire to strike targets that will exacerbate Turkey’s existing social divisions. As the Islamic State loses territory in Syria and Iraq, many fear it could fall back on its well-entrenched network within Turkey to spread instability and remain politically relevant. More recently, the possibility that Turkey could find itself at war with Jabhat al-Nusra, an al-Qaeda affiliate in Syria, only intensifies the risk.
Finally, there is also reason to fear that Turkey’s long-running conflictwith the Kurdistan Workers’ Party (PKK) could worsen. A particularly violent Kurdish faction recently threatened to launch a new wave of suicide attacks in western Turkey, while Erdogan has repeatedly threatened to attack PKK-linked Kurdish forces in northern Syria. Even if both sides avoid escalation, the government appears unready to seek out a political settlement — in part because this would generate a wave of anger among nationalists, the army and Erdogan’s base. As a result, the government is now forced to walk a narrow path between finding a politically unpopular compromise and continuing a destabilizing war.
The political, military and economic threats facing Turkey are not all of the government’s making. But the government’s response has consistently succeeded in making them worse. Paradoxically, as Erdogan continues to destabilize the country, he will increasingly come to appear as the only person capable of holding it together. Erdogan’s followers already believe that he alone can hold back the array of hostile forces tearing their country apart. The worst-case scenario is that Erdogan will push the country to the point where even he is no longer capable of maintaining stability.
Nicholas Danforth,
senior policy analyst at the Bipartisan Policy Center’s National Security Project.
18/8/2017
2.
Ας το χωνέψουν… τέλος η Τουρκία για τη Δύση, έκανε τις επιλογές της.
Κολοσσιαία συμφωνία ύψους 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την αξιοποίηση τριών πετρελαϊκών κοιτασμάτων και ενός κοιτάσματος φυσικού αερίου, υπέγραψε η Τουρκία μαζί με τη Ρωσία και την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν. Συγκεκριμένα ενεπλάκη η τουρκική Unit International, η ρωσική κρατική εταιρία Zarubezhneft και η ιρανική Ghadir Investment Holding.
Οι γεωτρήσεις στο Ιράν θα πραγματοποιηθούν σε τρία κοιτάσματα πετρελαίου εκτιμώμενης περιεκτικότητας 10 δισεκατομμυρίων βαρελιών πετρελαίου και θα αποδίδουν μια παραγωγή της τάξεως των 100.000 βαρελιών ημερησίως, ενώ το κοίτασμα φυσικού αερίου έχει παραγωγική δυναμικότητα 75 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων ανά ημέρα!
Οι Τούρκοι δεν κατονόμασαν το κοίτασμα φυσικού αερίου, αλλά δήλωσαν ότι τα αποθέματά του είναι αρκετά για να καλύψουν τις τουρκικές απαιτήσεις για τα επόμενα 150 χρόνια, με παραγωγή ίση με 1,5 φορά τα 50 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου που εισάγει ετησίως η Τουρκία!
Η ιρανική εταιρία Ghadir έχει ήδη υπογράψει συμφωνία συνεργασίας με την Εθνική Ιρανική Εταιρεία Πετρελαίου (NIOC) για τη μελέτη της τρίτης φάσης του κοιτάσματος Darkhovin (Darquin) καθώς και των κοιτασμάτων πετρελαίου Sepehr και Jufair, καθώς επίσης και για το κοίτασμα φυσικού αερίου Kish, που πρέπει να είναι το επίμαχο που δεν κατονόμασαν οι Τούρκοι.
Σύμφωνα με την ιρανική εταιρία, η κοινοπραξία με τους Ρώσους και τους Τούρκους θα μπορεί να δραστηριοποιηθεί και σε άλλα κοιτάσματα του Ιράν, μια χώρα που είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος προμηθευτής φυσικού αερίου της Τουρκίας μετά τη Ρωσία και πωλεί περίπου 10 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως, στο πλαίσιο συμφωνίας κάλυψης των τουρκικών αναγκών για τα επόμενα 25 χρόνια, φυσικό αέριο το οποίο την οποία χρησιμοποιεί η Τουρκία για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Η συμφωνία είναι η πρώτη τριμερής που υπογράφει ιρανική εταιρία, με Ghadir να ηγείται, αν και οι τρεις εταίροι θα έχουν ίσα μερίδια στα συγχρηματοδοτούμενα έργα. Η Unit International δεν είναι βέβαια «πρωτάρα» στο Ιράν. Από το 1982, η εταιρία έχει κατασκευάσει πέντε σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με συνολική ισχύ 3.200 μεγαβάτ.
Τον Μάρτιο, η SK Engineering & Construction (SK E & C) της Νότιας Κορέας υπέγραψε συμφωνία με την τουρκική εταιρία για την κατασκευή και λειτουργία πέντε σταθμών ηλεκτροπαραγωγής με φυσικό αέριο στο Ιράν με επενδύσεις ύψους 4,2 δισ. δολαρίων.
Οι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής θα έχουν συνδυασμένη παραγωγική ικανότητα 5.000 μεγαβάτ, κάνοντάς τους τις μεγαλύτερες ιδιόκτητες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής του Ιράν, σύμφωνα με το δημοσίευμα του ειδησεογραφικού πρακτορείου Yonhap της Νότιας Κορέας.
Όπως αναφέρει το ιρανικό Press TV, η συμφωνία σηματοδοτεί μια νέα αυγή στη συνεργασία μεταξύ ιρανικών, ρωσικών και τουρκικών εταιριών, αντανακλώντας την ταχέως μεταβαλλόμενη γεωπολιτική δυναμική στην περιοχή! Πρόκειται για σχόλιο που αξίζει την προσοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης του ΝΑΤΟ και ειδικότερα της Ουάσιγκτον!
Η Τουρκία τα βρήκε με τη Ρωσία μετά την κατάρριψη του μαχητικού Su-24 και την κρίση που προκλήθηκε, η εμπορική σχέση της χώρας με το Ιράν ευημερεί, ενώ η υποστήριξη των ΗΠΑ στους Τούρκους «αντιφρονούντες» (βλ. οπαδοί Γκιουλέν), έχει ενισχύσει το κίνητρο αναζήτησης εναλλακτικών συμμαχιών και εταίρων!
Η φιλοκυβερνητική ημερήσια εφημερίδα Sabah έγραψε την περασμένη Τρίτη, ότι τουρκική αντιπροσωπεία αποτελούμενη από την υπηρεσίας πληροφοριών της Τουρκίας, της MIT, τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και το υπουργείο Εξωτερικών, πραγματοποίησε στα μέσα Ιουλίου συνομιλίες στην Τεχεράνη με ιρανικές και ρωσικές αρχές.
Ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου του Ιράν, στρατηγός Μοχάμαντ Χοσεΐν Μπακερί βρίσκεται στην Άγκυρα, με την Daily Sabah να επικαλείται διπλωματικές πηγές και να κάνει λόγο για «επίσκεψη ορόσημο», ενώ φαίνεται ότι ο Ερντογάν θα επισκεφθεί σύντομα την Τεχεράνη.
Αν και σύμφωνα με πολλούς αναλυτές είναι «μη δόκιμο» να ομιλούμε για «άξονες» στις σύγχρονες διεθνείς σχέσεις, αυτό που δείχνει να αναδύεται από την τριμερή συμφωνία συνεργασίας Μόσχας, Άγκυρας και Τεχεράνης, είναι ακριβώς αυτό! Μια χώρα του ΝΑΤΟ συνάπτει σχέση στρατηγικής συνεργασίας με τον θεωρούμενο ως κύριο αντίπαλό του, αλλά και μια χώρα που επίσης θεωρείται «προβληματική» όσον αφορά τις σχέσεις της με τη Δύση.
Αν αυτό δεν αποτελεί τεράστια επιτυχία της ρωσικής διπλωματίας, κυρίως διότι καταφέρνει ένα ισχυρό πλήγμα στο ΝΑΤΟ, καθώς «αποσπά» επί της ουσίας μια κομβική χώρα του και την παρασύρει αργά αλλά σταθερά στη σφαίρα επιρροής της Μόσχας, δεν ξέρουμε πως αλλιώς θα μπορούσε να αποκληθεί.
Το ΝΑΤΟ, εάν δεν επιθυμεί να καταστεί ένας αναχρονιστικός και ανεπίκαιρος θεσμός, επείγει ταχέως να αναμορφωθεί και να αναπροσαρμόσει τα επιχειρησιακά του σχέδια, προτού παραμείνει ένας θεσμός διαβουλεύσεων διαφόρων, χωρίς όμως τον ρόλο που κάποτε είχε στις διεθνείς υποθέσεις.
http://www.defence-point.gr/news/as-to-chonepsoun-telos-i-tourkia-gia-ti-dysi-ekane-tis-epiloges-tis
18/8/2017
3.
Ο Σουλτάνος της Άγκυρας συμμαχεί με μια «μηχανή εγκλήματος»
Φίμωμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και διοργάνωση των επερχόμενων εκλογών με την υποστήριξη του φιλοκυβερνητικού ομίλου μέσων ενημέρωσης που πλέον διευθύνει ένας πρώην εγκληματίας. Αυτή είναι η στρατηγική Ερντογάν σήμερα.
Ύστερα από την πύρρειο νίκη που πέτυχε στο δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου για τη μεταβολή του κοινοβουλευτικού συστήματος σε προεδρικό και το 51,41% των ψήφων που έλαβε κατόπιν νοθείας, όπως διαπίστωσαν εγχώριοι και Ευρωπαίοι παρατηρητές, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, θέλησε αμέσως μετά να προετοιμαστεί για τις πρώτες προεδρικές εκλογές, το φθινόπωρο του 2019.
Τώρα όμως, ο Ερντογάν βλέπει ότι ο κόσμος στον οποίο ζει δεν είναι ιδανικός. Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση, το κυβερνών κόμμα, του οποίου επανεξελέγη πρόεδρος, δε θα συγκέντρωνε σήμερα ποσοστό μεγαλύτερο του 44,8%. Όπως μάλιστα δήλωσε, το κόμμα του διανύει μια «περίοδο κόπωσης». Το ΑΚΡ (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) βρίσκεται στην εξουσία από το 2002, έχοντας κερδίσει πέντε φορές σε τοπικές και εθνικές εκλογές κι έχοντας χάσει μόνο μία – σε αυτές της 5ης Ιουνίου 2015.
Ωστόσο, μόνο τρία ή τέσσερα ιδρυτικά μέλη του συνεχίζουν να διατηρούν σημαντικές θέσεις στην κυβέρνηση ή στο κόμμα. Η πλειοψηφία των ηγετικών στελεχών του ΑΚΡ -ξεκινώντας από τον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κ. Αμπντουλάχ Γκιουλ και το «μεγάλο αδελφό του κόμματος», πρώην υπουργό και κυβερνητικό εκπρόσωπο, Μπουλέντ Αρίντς- βρίσκεται πλέον σε δύσκολη θέση. Διαφωνώντας με τον αρχηγό και έχοντας απομονωθεί πολιτικά, όλοι τους κινδυνεύουν να βρεθούν από στιγμή σε στιγμή κατηγορούμενοι ως μέλη της σέκτας Γκιουλέν. Δεν είναι σε θέση λοιπόν, να εκφράσουν ελεύθερα και ανοιχτά τις αντιθέσεις τους.
Αφού πρώτα ενθάρρυνε δημόσια εισαγγελείς και δικαστές για να πετύχει τη φυλάκιση των ηγετών του αριστερού φιλοκουρδικού HDP (Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών – 60 επί 550 εδρών), ο Ερντογάν επιθυμεί τώρα να φιμώσει τους κεμαλιστές σοσιαλδημοκράτες του CHP (133 έδρες) – του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που σημείωσε σημαντική επιτυχία εναντίον του τον περασμένο μήνα. Το κόμμα διοργάνωσε την «Πορεία για τη Δικαιοσύνη», που κάλυψε την απόσταση Άγκυρας-Κωνσταντινούπολης με τη συμμετοχή σαράντα χιλιάδων πολιτών και την οποίας η τελική συγκέντρωση, μέτρησε περισσότερα από δύο εκατομμύρια κόσμου.
Ο Ερντογάν απειλεί να συλλάβει τον ηγέτη του CHP με αιτιολογία τις σχέσεις του με τον έγκλειστο βουλευτή του κόμματος και πρώην δημοσιογράφο, Ενίς Μπερμπέρογλου, ο οποίος είχε παραδεχτεί ότι διέρρευσε στον Τύπο έγγραφα που επιβεβαίωναν ότι, οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες (ΜΙΤ) έστελναν παράνομα όπλα στους τζιχαντιστές της Συρίας. Τα έγγραφα αυτά έφτασαν στα χέρια του Μπερμπέρογλου από τους υποστηρικτές του Γκιουλέν, όπως υποστηρίζει ο Ερντογάν, ο οποίος μιλά για κατασκοπεία και πράξη προδοσίας κατά του έθνους.
Το ακροδεξιό ΜΗΡ (Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης – 36 έδρες), που αποτελεί πλέον το μόνο φιλοκυβερνητικό σχήμα εντός κοινοβουλίου, κινδυνεύει να πέσει στο 10%, καθώς το μεγαλύτερο τμήμα της εκλογικής βάσης του αντιτίθεται στον Πρόεδρο Ερντογάν.
Πάντως, ακόμη δεν έχει κατορθώσει να απομακρύνει τους υποστηρικτές του Γκιουλέν από το κόμμα του ή και το ίδιο το υπουργικό του σχήμα. Παρά τις εκκλήσεις του για ανανέωση, δε μπόρεσε να πραγματοποιήσει μεταρρυθμίσεις εντός του ΑΚΡ. Προς το παρόν, μόνο δύο από τους ογδόντα έναν επάρχους έχουν παραιτηθεί, παρότι επιθυμία του ήταν να αντικαταστήσει το σύνολο των τοπικών και εθνικών ηγετικών στελεχών του κόμματος.
Στη συνέχεια, ο Γιεσιλντάγκ δικάστηκε και κρίθηκε ένοχος στην Ελβετία για διακίνηση ναρκωτικών. Διετέλεσε επίσης σωματοφύλακας του Ερντογάν, όταν ο τελευταίος βρέθηκε στη φυλακή για τέσσερις μήνες, το 1991, επειδή είχε απαγγείλει ένα ποίημα-μήνυμα μίσους. Ο δημοσιογράφος Μαχμούτ Οβούρ, που είναι πλέον φίλα προσκείμενος στην κυβέρνηση, συγκέντρωσε τα στοιχεία και «φιλοτέχνησε» το πορτραίτο του Γιεσιλντάγκ, τον αποκάλεσε «μηχανή εγκλήματος». «Τώρα πια, ο Ερντογάν διευθύνει τον όμιλο», υποστηρίζει ένας αντιπολιτευόμενος βουλευτής.
«Είναι παράξενο. Αυτός ο κύριος δε διαθέτει τα εκατομμύρια που χρειάστηκαν γι’ αυτήν την αγοραπωλησία. Ως άλλος Πούτιν, ο κ. Ερντογάν μάλλον δε μπόρεσε να βρει έναν έντιμο επιχειρηματία που θ’ αναλάμβανε να διευθύνει τον φιλοκυβερνητικό όμιλο μέσων ενημέρωσης», υποστηρίζει ένας ειδικός των media.
Ραγκίπ Ντουράν
* Ο δημοσιογράφος Ραγκίπ Ντουράν, με ρεπορτάζ και αναλύσεις, καταγράφει κάθε Σαββατοκύριακο στο Tvxs.gr, τις εξελίξεις στη Τουρκία.
[Μετάφραση: Νίκος Λεγάκης]
19/8/2017