Η οικογενειοκρατία ζει και βασιλεύει στην ελληνική κεντροδεξιά.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τον Γιάννη Τραγάκη σε συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας.
Η υπόθεση του Παναγιώτη Τραγάκη έφερε στην επιφάνεια το μεγάλο πρόβλημα.
Το ζήτημα της οικογενειοκρατίας και της συμμετοχής στις εκλογικές λίστες υιών και θυγατέρων νυν και πρώην βουλευτών, αλλά και το φαινόμενο του νεποτισμού (παραχώρηση θέσεων και αξιωμάτων σε συγγενείς), τόσο από τα δεξιά όσο και από τα αριστερά, έφερε και πάλι στο προσκήνιο η προ ημερών απόφαση του προέδρου της ΝΔ Κυριάκου Μητσοτάκη να κόψει από τις λίστες του κόμματος τον γιο του Γιάννη Τραγάκη που είχε σπεύσει να ανακοινώσει την υποψηφιότητά του στη Β' Πειραιώς.Είχε προηγηθεί, το πρώτο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου, η τοποθέτηση του Στέλιου Παππά, πατέρα του υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής Νίκου Παππά, στη θέση του προέδρου του ΟΑΣΘ. Η συγκεκριμένη τοποθέτηση, εκτός από τις αναμενόμενες αντιδράσεις της αντιπολίτευσης και φιλικών της ΜΜΕ, έδωσε την αφορμή και σε ξένα ΜΜΕ να ασχοληθούν με επικριτική διάθεση.
«Η οικογενειοκρατία έχει στην Ελλάδα μακρά παράδοση. Αυτό δεν άλλαξε ούτε επί πρωθυπουργίας του αριστερού λαϊκιστή Αλέξη Τσίπρα» ανέφερε η γερμανική οικονομική εφημερίδα «Handelsblatt», ενώ απαντώντας από την κυβέρνηση έλεγαν ότι «ο Στ. Παππάς διαθέτει τα απαραίτητα ιδεολογικά εφόδια» για να καθαρίσει ένα «άντρο διαπλοκής και διαφθοράς».
Το «κόλπο»
Να βάλει τάξη και κανόνες στον τρόπο επιλογής των μετακλητών υπαλλήλων επιχείρησε η τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ - ΠαΣοΚ - ΔΗΜΑΡ τον Σεπτέμβριο του 2012. Είχε προηγηθεί μεγάλη φασαρία μετά την αποκάλυψη σε ΜΜΕ ότι ο τότε αντιπρόεδρος της Βουλής Ι. Τραγάκης είχε διορίσει συγγενείς του στο Κοινοβούλιο. Με εντολή τού τότε πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά κατατέθηκε τροπολογία των υπουργών Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα και Διοικητικής Μεταρρύθμισης Αντώνη Μανιτάκη, η οποία έγινε άρθρο νόμου (αρθρ. 6 / Ν.4079) με την οποία τα μέλη της κυβέρνησης δεν θα μπορούν πλέον να διορίζουν συγγενείς πρώτου και δεύτερου βαθμού σε θέσεις μετακλητών υπαλλήλων, ειδικών συμβούλων και ειδικών συνεργατών.
Επειτα από αυτή την κίνηση, το πολιτικό σύστημα εφηύρε άλλο κόλπο για να τοποθετεί τους συγγενείς σε θέσεις-κλειδιά, σε μια εποχή υψηλής ανεργίας, ειδικά για τους νέους. Αντί για πρόσληψη στα δικά τους πολιτικά γραφεία, οι συγγενείς τους προσλαμβάνονταν - και προσλαμβάνονται - σε γραφεία συναδέλφων τους. Επίσης, εδώ και πάρα πολύ καιρό, πολλοί συγγενείς πρώτου και δεύτερου βαθμού έχουν προσληφθεί ως επιστημονικοί συνεργάτες βουλευτών. Για τις συγκεκριμένες προσλήψεις δεν υπάρχει υποχρέωση δημοσίευσης της απόφασης, ούτε ανάρτησής της στη «ΔΙΑΥΓΕΙΑ», καθώς γίνεται με μια απλή αίτηση και γνώση έχουν μόνο η γραμματεία της προεδρίας του Κοινοβουλίου και το λογιστήριο.
Κληρονομικές έδρες στη ΝΔ
Η υπόθεση του Παναγιώτη Τραγάκη, γιου του μακροβιότερου πολιτικού σήμερα στη Βουλή (εκλέγεται από το 1974), έφερε στην επιφάνεια το μεγάλο πρόβλημα που έχει η ελληνική Κεντροδεξιά με την οικογενειοκρατία, η οποία ζει και βασιλεύει. Παρά το γεγονός ότι είναι σε λειτουργία το Μητρώο πολιτικών στελεχών και υποψηφίων, αυξάνεται η λίστα με τους γόνους που θέλουν να είναι υποψήφιοι.
Παράλληλα, τα παιδιά των πολιτικών έχουν αρχίσει και κινούνται με τη στήριξη και τις πολιτικές ευλογίες των γονιών τους που ήταν επί χρόνια στο Κοινοβούλιο. Εάν έχουμε και νέες υποψηφιότητες γόνων και εκλεγούν, θα αυξήσουν την οικογενειοκρατία στην ΚΟ της ΝΔ, όπου είναι μεταξύ άλλων ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, η Ολγα Κεφαλογιάννη, ο Γιάννης Κεφαλογιάννης, ο Σίμος Κεδίκογλου, ο Κώστας Καραγκούνης, ο Χρήστος Δήμας, ο Κώστας Σκρέκας, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος κ.ά.
Ενδεικτικός ο κατάλογος: Στη Β' Αθηνών έχει λάβει το χρίσμα ο Νίκος Κωστόπουλος (ήταν υποψήφιος και το 2015), γιος του Δημήτρη Κωστόπουλου. Τη μάχη του σταυρού θα δώσει, όπως έχει προεξοφληθεί, η δικηγόρος Ιωάννα Γκελεστάθη, κόρη του πρώην υπουργού Νίκου Γκελεστάθη, ενώ ως σίγουρη υποψήφια κινείται - και μάλιστα έντονα - η Ντόρα Πάλλη, κόρη της πρώην υπουργού και ιστορικού στελέχους της ΝΔ Φάνης Πάλλη-Πετραλιά. Στην Α' Πειραιά το χρίσμα έλαβε ο Γιάννης Μελάς, γιος του πρώην βουλευτή Παναγιώτη Μελά. Στην Αιτωλοακαρνανία έχει κλειδώσει, εκτός και εάν αλλάξει άποψη και δεν επιθυμεί τελικά να πολιτευθεί, ο στενός σύμβουλος και προσωπικός φίλος του κ. Μητσοτάκη, ο πρώην βουλευτής του νομού Σπήλιος Λιβανός, γιος του Διονύση Λιβανού. Ενδιαφέρον έχει δείξει για τη λίστα στον Νομό Αιτωλοακαρνανίας και ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος, γιος του πρώην υφυπουργού Εργασίας Νίκου Αγγελόπουλου. Στην Αρτα το όνομα που έχει κλείσει θέση είναι του Ντίνου Παπαδημητρίου, εγγονού του βουλευτή της ΕΡΕ και της ΝΔ, ανιψιού του πρώην βουλευτή Λευτέρη Παπαδημητρίου, ενώ ο πατέρας του ήταν και πρόεδρος της ΝΟΔΕ. Στη Μαγνησία ενδέχεται να είναι στο ψηφοδέλτιο ο Σταύρος Νάκος, γιος του πρώην υφυπουργού Θανάση Νάκου, ενώ έχει κλειδώσει και η υποψηφιότητα του Νικήτα Καρτάλη-Παπαντωνίου. Ερωτηματικό είναι εάν στις λίστες θα τοποθετηθεί, αν και οι πιο μυημένοι το αποκλείουν, και ο Φοίβος Μπεκίρης, αδελφός του Μιχάλη Μπεκίρη, πρώην βουλευτή και νυν διευθυντή του πολιτικού γραφείου του κ. Μητσοτάκη, και γιος του πρώην υπουργού επί κυβερνήσεων Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Σίγουρη είναι η υποψηφιότητα στα Τρίκαλα ενός πολύ ενδιαφέροντος νέου ανθρώπου, του Μικελή Χατζηγάκη, γιου του πρώην υπουργού Σωτήρη Χατζηγάκη. Στην Καρδίτσα δεν αποκλείεται να ενταχθεί ξανά στα ψηφοδέλτια ο πρώην βουλευτής Γιώργος Αναγνωστόπουλος, γιος του πρώην υπουργού Δημόσιας Τάξης Θόδωρου Αναγνωστόπουλου. Στον Εβρο υπάρχει πιθανότητα να είναι υποψήφια η Μελίνα Δερμεντζοπούλου, κόρη του πρώην υφυπουργού Αλέξανδρου Δερμεντζόπουλου. Επίσης, συζητούνται τα ονόματα της Φωτεινής Θαλασσινού, κόρης του πρώην βουλευτή Θαλασσινού Θαλασσινού για τη Σάμο, ενώ ερωτηματικό υπάρχει εάν τελικά θα είναι υποψήφια η Εύη Τατούλη, κόρη του περιφερειάρχη και πρώην βουλευτή Πέτρου Τατούλη.
Εμφύλιος για το χρίσμα σε πολλούς νομούς
Αν και ο Κ. Μητσοτάκης έχει δεσμευθεί ότι ουδείς έχει το χρίσμα και όλοι θα αξιολογηθούν, εν τούτοις σε πολλούς νομούς γίνεται κυριολεκτικά «πόλεμος» από τους υποψηφίους, που ήδη κινούνται προκαλώντας εντάσεις. Το παράδοξο είναι ότι ως εν δυνάμει υποψήφιοι εμφανίζονται και πρόσωπα που έχουν τοποθετηθεί σε θέσεις στο κόμμα, σε γραμματείες (π.χ. Μανώλης Γραφάκος, Βασίλης Σπανάκης, Βασίλης Ξυπολυτάς, Νίκος Κωστόπουλος, Γιάννης Καλλιάνος κ.ά.), εξοργίζοντας νυν βουλευτές. Ενδεικτικά, εκτός από τον διευθυντή του γραφείου Τύπου της ΝΔ Μακάριο Λαζαρίδη, που όλοι γνωρίζουν ότι θα είναι υποψήφιος στην Καβάλα και το έχουν αποδεχθεί, σε άλλους νομούς έχουν ξεσπάσει εμφύλιοι. Ενδεικτικές οι περιπτώσεις του αναπληρωτή εκπροσώπου Τύπου Κώστα Κυρανάκη στη Β’ Αθηνών, του Νίκου Σοφιανού (γενικού γραμματέα ΕΒΕΑ) στην Αττική, κ.ά.
Άρης Ραβανός
10/9/20017
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΟΚΡΑΤΙΑ
Αναφερόμενοι στην πρωτότοκη κόρη της κομματοκρατίας, την οικογενειοκρατία, καθώς και στην άλλη θυγατέρα της, την ημετεροκρατία, βλέπουμε να έχει ήδη φυτρώσει και να ανθεί στην Ελληνική κοινωνία μία γενεαλογική «αριστοκρατία» της πολιτικής εξουσίας και του πλούτου που νέμεται ασύστολα και κατά το δοκούν, τον δημόσιο πλούτο και το περιβάλλον.
Η οικογενειοκρατία (που η ύπαρξή της προϋποθέτει ολιγαρχία που, ως έννοια, βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τη Δημοκρατία) έχει καταντήσει την Ελλάδα, κατά τα τελευταία 35 χρόνια, «οικογενειακό φέουδο» των συγκεκριμένων ολίγων (δύο - τριών) πρωθυπουργικών οικογενειών και των (επίσης «κληρονομικώ δικαίω» κληρονομούντων τον κοινοβουλευτικό ή υπουργικό θώκο τους) κομματικών αυλικών τους, γεγονός εξαιρετικά προσβλητικό για την Ελληνική Δημοκρατία αλλά και για κάθε Έλληνα και Ελληνίδα δημοκράτη.
Αδιάψευστη μαρτυρία αυτού, αποτελούν, μεταξύ άλλων προφορικών μαρτυριών, οι λίστες της οικογενειοκρατίας, (που παρατίθενται παρακάτω).
Η φυσική ασφάλεια της ευημερίας και μακροημέρευσης της οικογενειοκρατίας, είναι η ημετεροκρατία που δρά σαν ασπίδα απέναντι σε κάθε επίβουλο εχθρό του αφεντικού της.
Η ημετερεροκρατία, όμως, (όπως αντιλαμβάνεται ο καθ’ ένας και δεν χρειάζεται να αναλυθεί) αποτελεί τον απόλυτα καταστρεπτικό μηχανισμό της αξιοκρατίας, που, με τη σειρά της, είναι απαραίτητη για την οποιαδήποτε ανάπτυξη και πρόοδο της κοινωνίας. Βλέπουμε, λοιπόν, το ντόμινο που οδηγεί από την κομματοκρατία στην τελμάτωση της προόδου της κοινωνίας.
Παρότι δε, είναι βέβαιο, ότι δεν υπάρχει εχέφρων Έλληνας πολίτης που υποστηρίζει ότι το νοσηρό αυτό φαινόμενο πρέπει να συνεχισθεί, είναι επίσης βέβαιο, ότι αυτές οι οικογένειες των επιβητόρων της εξουσίας, προαλείφονται να κυβερνήσουν τον τόπο και τα επόμενα 50 χρόνια, αν κάποια δύναμη δεν διακόψει αυτή τη διαδοχή.
Στο σημείο αυτό, πρέπει να αναφερθούμε στο (λογικό) επιχείρημα πολλών συμπολιτών που υποστηρίζουν ότι, εφ’ όσον τα πρόσωπα αυτά, εκλέγονται με σταυρό προτίμησης κατά τις εκλογές που διεξάγονται με «νόμιμες και δημοκρατικές διαδικασίες», δεν μπορεί κάποιος (σαν κι εμένα) να μιλάει για οικογενειοκρατία.
Η παρακάτω απλή διαδικασία, περιγράφεται σαν ενημέρωση σε όσους φίλους συμπολίτες έχουν αυτή τη (λογική, αλλά λανθασμένη) άποψη.
Η συνταγή με την οποία η οικογενεικοκρατία έχει θεριέψει τα τελευταία χρόνια, είναι γνωστή:
Είναι καταμετρημένες οι ώρες που ένα πρόσωπο πρέπει να εμφανισθεί, κατά τις τελευταίες 50-60 ημέρες προ των εκλογών, στα πορτοπαράθυρα της TV και στα σαλόνια των σελίδων των εφημερίδων, ώστε να εξασφαλίσει την «εκλογή» του.
Σημειώνεται ότι, ο αριθμός των ωρών αυτών, αυξομειώνεται, αναλόγως του βαθμού αναγνωρισιμότητας του προσώπου ή του ονόματος.
Το ποια θα είναι τα πρόσωπα που θα προκριθούν, ως υποψήφιοι, θα αποφασίσει η καθεστώσα οικογενειοκρατία του κόμματος. Τα ονόματα των Βουλευτών, κατά τεκμήριο, είναι αναγνωρίσιμα, άρα τα παιδιά της έχουν την (λογική) προτεραιότητα. Με αυτό το «προσόν» τους ως αιτιολογία, ο κομματικός μηχανισμός θα φροντίσει ώστε η κομματική προπαγάνδα να αναλάβει τα περαιτέρω, ώστε στις εκλογές, να εκλεγούν πρωτίστως οι «των οικογενειών» και οι «ημέτεροι» της «οικογενειακής αυλής».
Από εκεί και πέρα, είναι ζήτημα ρουτίνας των αριθμών, για την εκλογή του προσώπου που έχει προκριθεί: Τόσες απαιτούμενες ώρες και σελίδες, επί τόσο την ώρα και τόσο τη σελίδα, μας κάνει τόσο.
Το ποσό αυτό θα επενδυθεί από τους «σπόνσορες»/χρηματοδότες του κόμματος, με την άγραφη (ως καθιερωμένη σύμβαση) υπόσχεση της επιστροφής του (μαζί με το προσδοκόμενο κέρδος του επενδυτή) όταν το κόμμα θα πάρει τα κλειδιά του Εθνικού Ταμείου.
Ιδού, λοιπόν, ότι το φαινόμενο της «δημοκρατικής εκλογής» (64 στους 300!! εκλεκτούς του λαού είναι συγγενείς πρώτου & δεύτερου βαθμού), δεν οφείλεται σε θεϊκή προτίμηση κάποιας ανεξήγητης φυσικής προικοδότησης πολιτικών ικανοτήτων στους γόνους των «οικογενειών» αυτών, αλλά σε μία πολύ γήινη πρακτική της οικογενειοκρατίας, αυτήν της «αμοιβαιότητας ανταλλαξίμων» και μάλιστα «κάτω από το τραπέζι».
Αποκαλύφθηκε, λοιπόν, ότι η άποψη των συμπολιτών μου, περί εκλογής των «οικογενειακών γόνων» με «δημοκρατικές διαδικασίες», αποτελεί ακόμη μία κατάκτηση της προπαγάνδας του κατεστημένου, (για την οποία - προπαγάνδα - γίνεται εκτενής αναφορά παρακάτω) αφού έχει πείσει εκατοντάδες χιλιάδων σκεπτόμενους πολίτες, ότι το μαύρο είναι άσπρο και οι γόνοι των οικογενειών εκλέγονται με δημοκρατικές διαδικασίες !!!
Οι δημοκρατικές διαδικασίες, απλώς έρχονται να σφραγίσουν το τυπικό μέρος της ουσιαστικής εκλογής που έγινε προηγουμένως από κάποιους άλλους, έξω από κάθε δημοκρατική διαδικασία, πριν από την κάλπη και «κάτω από το τραπέζι» της Δημοκρατίας.
Τώρα, αν οι εν λόγω συμπολίτες δεν θέλουν να πιστέψουν, όχι σ’ εμένα, αλλά στα μάτια τους, (διότι όλα αυτά που αναφέρονται εδώ, τα βλέπουν, δεν είναι κρυφά) πρέπει να επισκεφθούν τον παρωπιδολόγο τους, (ή εγώ τον δικό μου).
(Η συνέχεια ΕΔΩ)
